장음표시 사용
131쪽
κλεπrων κri. J Eadem crimina tanquam gravissima coniuncta leguntur apud Platon.
de Itop. IX p. 575. B. CL GOrg. p. 50 L. E. Xen. Symp. IV, 36.
- Apol. 2b. Etiam laribus balneatoriis mortis poena constituta orat, si res surto ablata tu drachmarum pretium haberet. Vide Molorum et Schoemann.
Post enuntiationem interrogati-VRm Pronomen relativum pro Oυτος vol αυros γαρ cum σερ
puma ανθρωπον δρ ν ἀνίσtn- σαν κri. II l, b, 15. v. los. Strangium in Lips.Diar. Suppl. 183li. p. l68. Matthiae. Gr. T II. g. 477. c. I si liner T. I l. I. 800. a. idem fit in . Latino sermone. V. II. Se yffert. sta Cie. Lael. II. l 1. p. b1. Maiore vi relativum effertur addita Particula γε, ut ii I, 5, 10. Hellen. li, 4, 4 l. Etiam sine antecedenti onuntiatione interrogativa
nus codicis F. auctoritate nisus rescripsit pro Vulg. εγεγραπro. Carolus Gras hos ius inD arm- stad. Epliem. schol. anni l832. p. 428 sqq. clare docet pIusquam- persecti augmenium syllabi cum non solum a poetis, sed etiam a pedestris orationis scriptoribus saepe euPh Oniae causa omitti, idque in simplicibus verbis fieri, ubi vocalis, quae elidi non possit, antecedat, in composit s autem, ubi praepositio in vocalem desinat; qilanquam nonnulla etiam, imprimis in compositis, reperiuntur exempla, quae Cum hac lege conciliari non possint
132쪽
di καλλίστης καὶ μεγαλοπρεπεστάτ)ὶς ἀρε ζῆς, ν πολεις
v r i a r o J Plusquamperfectum ἐγεγραπro significat: ut in accusationis libello perscriptum orat; imperfecto vitato res RPtoresertur ad illud ipsum tempus,
quo accusatio fiebatonsus ευ οἰκουσι l Co- lex F. exhibet elegantem Syri Pturam : οἶκοι ευ οἰκουst. a B O r- ne manno aliisque receptam. Saepe enim forma activa οἰκεῖν intrausitiva potestate uSurPRtur,
ut signi sieet et habitari et lin-bitare in aliquo loco et administrari, institutum esse. f. Hellen. t V, 8, 5: καὶ
Tῆμνος - καὶ Αἰγαὶ καὶ ἄλλα γε χωρία δυνανrat οἰκεῖν habitari . Vll, 5, 5. Cyrop. Vill, I , 2. E Platone plura contulit Stat Ib aum. ad Rei p. V p. 463. D. et VlIl. p. 543. priuc. Cf. nos in Gr. T. ll. g. 392. p. l0. Gr. schol. g. 338. h. Verum
quum Praeter cod. F. reliqui omnes libri mordicus teneant οἴκους, et Xenophon etiam aliis locis tu. adnot in I, l, 7.ὶ οἰκεῖν οἴκους, πωλεις dicat, retinendam putavi vulgatam. Hue accedit, quod, ubi dativus additur, Xenophon passivo utitur, uti Cyrop. IV, b, 39: ratia, οἶς οἰκεῖ-
b, l. 8, i l. Contra forma activa legitur l, 7, 3 : aiaγνείας απο
Mag. p. 2 b. ed. Ritsuh.r καὶ πρου rρεψε καὶ πρου rρε paro: sed v. Pier sonum ad h. l. E quibus exemplis luculenter apparet utriusque formae Sententiam esse eandem nec differre nisi eo, quod sorma activa simplicem ad- shortandi notionem designet, media autem simul adiunctam habeat relationem ad subiectum
133쪽
Prioribus duobus capitibus Socratis defensio contra adversariorum criminationes et insimulationes ad finem perdueis videri potest. Quae sequuntur, eo coqsi io addita sunt, ut non solum superior defensio per singula magis confirmaretur Socratisque do gravissimis maximisque rebus cum amicis discipulisque suis disputationibus in elariore luce collocaretur et adversariorum pruvit ae malignitas manifestius declararetur, sed etiam Omnis integerrimisitquo sanctissimi viri vita tanquam illustrissimum omnis virtutis eXemplum proponeretur. Hoc tertio capite repetuntur eis, quae prioribus iam eX posita sunt, ita tamen, ut, quum Supra Rd adversariorum criminationes diluendas deos eoluisse Socratem virtutisque studiosissimum fuisse demonstratum esset, iam magis, quo modo deos coluerit, doceatur et de eius in victu amoreque temperantia fusius eXponatur. In cultu deorum patrium morem observabat aliisque, ut idem
facerent, suadebat I. l); in precibus ad deos faciendis simplieiter bona ab eis expetenda docebat, quippe quum dii optime scirent, quae hominibus bona essent Ig. 2 ; in saerisciis non magnitudinem sacrorum oblatorum deos respicere, sed mentem, e quuprosecta essent j. 3 ; deorum significationes in rebus gerendis praeferendas esse hominum consiliis g. 47. In cibo potuquo et amore et ipse temperantissimus erat et alios eandem temperantiam
Socrates discipulis Suis non solum non nocuit, ut Vidimus, sed etiam profuit. Sic καί, etiam, explicandum est e suppreSSO orationis membro, ad quod re
Pari modo καί totis enuntiationibus praemittitur, ut Apol. l: Σε κρατους δὲ α ιον ιιοι δοκειειναι μεμνῆσθαι καὶ Aς - ἐβουλευσαro περί τε τῆς ἀπολογίας
Iρῆν μένroe σκοπειν, cu r, καὶ OG απολογήσr; quae Bornem annus in ed. 1824. recto interpretatur: de rebus aliis quo
134쪽
ἐρωτῶσι, πῶς δει ποιεὶν ἡ περὶ δυσίας ἡ περὶ προ-
S. 2. Καὶ ευχε ro δεJ ACII om. καί. Voss. 2. vi Iero. V. Rdn. - προ ς t ους θεοὐςJF. καὶ ζους Pho υς. idem et a ar a P a -οποῖα ara θ αὶ Voss. 2. ὁπ. rδγαθά. h. o. qualia sint illa bona, se. quae Socr. precari solebat, ut recte vertit Herbs t. - ουδεν διαφορον J F. Oυδέν ει διατ.: quod recepit Born. Dein minus loquaris, nihil impedio; sed hoc etiam doliberare oportet, quid tui defendendi eausa sis Prolaturus. Cf. nos in Gr. T.
Ta μὲν roίνυν J Mεν particulae respondet g. b. διαίτηδε- Toίνυν indicat transitum ad rem. V. ad l, 2, 2'. ἡ πο κρ ίν εται J Reduxi hanc scripturam, luntinste, Vind. l. Vat. l. et Par. ABCE FH et pr.
m. G. Ructoritate satis communitam, pro ἀποκρωεrat, quod recentiores editores recePerunt. Nam verbo υποκρίνεσθαι respondendi significatione non fiolum Iones usi sunt ut II erod. 1, 78. 93 : η IIustis υπεκρέ-νato rotat Avδοῖσι, et aliis locis. V. Seh wet g haus eri Lex. P. 346. , sed etiam Thue ydides
ubi v. coeli erum et PoppΟ-nem. Quod autem infra lV, 3,
16. Xenophon in eadem re usus est verbo αποκρ νεσθαι, eX eo
targumentum ad reiiciendam illam scripturam repeti potest nullum. ῆ τε - 2 ωκραtης rei V. ad 1, 1, 14. - νομω πολεως. Apte comparant editores Cicer. de Legg. ll, l6. - Verbum ἀναιρεἰ do oraculorum responsis proprium est ac legitimum. V. Koenium ad Greg. Cor. P.
Oυros καί. Constat enim o ἱto ς etiam anto consonam ab Atticis usurpari solere, ubi notio sic, hoc modo maiore vi e
serenda sit. CL l, b, 5. , ubi V. Var. Ser. lI, i, l2. 7, sl ., ubi v. adnotata. llI, 3, 4. 6, 9: Ου-
vero huius cap. q. 15. male in nonnullis libris legitur: oureas κατεσκευασμενος ην οῦ nam ibi nulla vis posita est in vocabulo Ot res Idem statuendum est de Il. 6. 38. Cf. Bor ne manuum Ad h.
135쪽
πολλων καὶ μεγάλων πολλὰ καὶ μεγαλα θυοντων 'οvrε γαρ τοῖς θεοῖς ἔς η καδεῶς ἔχειν, εὶ ταῖς μεγαλαις
ner v. ad I, i, 3. - Pro ευχεto voss. 2. exhibet ηυχε ro, quae quidem forma paucis tantum locis seriptoris nostri co-di eum auctoritate munita repe
dum de VIII, 7, 7. At non recte idem Born. VII, 5, 42. e Vat. ambiguitatis evitandae causa vulgatae ευχοιιεθα praetulit ηὐχ. Cyrop. V, l, 29. ἐπευξα ro var minoris momenti ἐπηυξ. . 4, 14.
eadem forma i sine var. . 5, 44. et ξαμεθα sine var. Oecon. VII,T εὐξάμην sine var.ὶ 8. συνευχεζο cod. Li Ps. συνζn. . CL Praeterea Popponem ad Cyrop. P. XXXVIII. Sauppium ad h. l. ως rotὶς θεου ς - εἰ δο tας JV. ad I, 2, 20. De Socratico autem praecepto simpliciter hona a diis esse precanda v. Platon Alcib. l I. p. 142 Extr. et 143. A., ubi elegantes poetae versus proseruntur: Zευ βασιλευ, τα μεν ἐσθλα καὶ
Totus Platonis dialogus, qui agit de precibus ad deos faciendis . consentit cum huius Ioel
praecepto. Ceterum pro roυς θεους exspectes Pronomen αυ-
rous . Sed apud Graecos haec antecedentis substanti vi repetitio frequentissima est. V. ad I,
136쪽
coniicit, scribendum censet oλε γαρ αν tota θεοῖς. V. adu. - κε
habituram esse, si - gau- si dii praeserunt, necessario sederent. Quemadmodum in Ora- quitur eos etiam beneficiis suistione recta καλως ειχε, καλον ην. malos ornare et omnino bonis
αἰσχρον ην, εἰκὼς ζ' ἐξῆν, προῆ- Praeponere. Ex quo exsisterentii κε ceti. sine particula αν di- miseri et dii et homines; illi, euntur; sic h. l. in oratione Ob- quod aut eos amare deberent liqua infinitivus sine αν positus homines, quos propter iustitiam est. V. nos in Gr. ll. g. 82l, 3. suam et sanctitatem amaro ne P. bb7. Gr. schol. 9. 26' , not. queunt, Rut ipsi mali essent; 3. In sqq. Oυt αν roις ανθρώ- hi, quod Rut probi homines ο - ποις aξιον εἶναι ζῆν pari iure mnino cedere deberent pravis,
omitti potuit αν; nam in Ora- aut Omnis Omnino inter homitione recta sententia sic esse- nos probitas evanesceret. Quo renda erat: Ovra tota ανθρ. ipso illud efficeretur, ut summa αξεον ην ζ1 v. De loci senten- imis miscerentur et neminem tia Weis kius bene contendit omnino creatum esse praestaret.
Ρlat. Alcib. II. p. 14s . E. Unde patet sententiam ore ανου τ' αν τοῖς ανθρωποις αξιον εἶναι ζῆν ad universum αξιον εἶναι ζην I in his ver- genus humanum recte esse re bis Weis kius miras excitavit latam. turbas. At omnia egregio sese fiὰ δ δυναμιν l IIosiod. habent, uti luculenter apparet o Eργ. κ. 336. - Deindo Volgilaeniteri huius loci ex- praepositio προ . ad vocabulum plicatione, in observati. ad hos ξένους non est repetita, quia libros p. 3 sq. consignata: -VO- φίλοι et ξενOt in unam notio-luit Socrates sine dubio hoc in- nem coniuncti opponuntur rudicare, omnino hominum vitam a in διαιrn. I, 4, 17: περὶ rων miseram reddi s fieri J et omnes ἐνθαδε καὶ περὶ rων ἐν Αἰγυπιε humanae societatis leges tolli, καὶ ἐν Σικελια, ubi ex eadem si diis magis improborum, quam causa non solum praepositio, proborum hominum saerifieia sed etiam articulus sini περὶ placerent. Illorum enim sacra rων ἐν Σια non est repetitus.
137쪽
quotiescunque - videbatur, minus ei persuaderi poterat. V.
aeredit. quod praepositio παρα c. genitivo coniuncta consociari solet cum verbis σημαίνεσθαe. αγγελλεσθαt, similibus, itemque solemnis est locutio ra παραθεων, ut II, 6, 8. Apol. l2: ταπαρα του θεου διαγγεUει.
post haec verba clausulam desiderat similem ei, qua Xenophon usus est ἔ. 15. Nam has
primas quatuor sis., in quibus
do Socratis pietate agitur, Per ΕΘ esse spectandas npparet e g. 15. , ubi in argumenti repetitione nulla fit pietatis mentio. Neque negari potest laxius esso vinculum, quo haec eum Sequentibus copulata sint. Sed credo talia in his libris non esse Ruvivum resecanda. Transitus Rpietate in deos ad victum durior nobis videtur. At omnis durities sublata erit, si nobiscum reputaverimus Xenophontem bie si hominum in deos
138쪽
q. 5. θαρραλέως καὶ J F. inserit te: quod receperunt rct centiores editores. Cf. I. 3, s. I. 2, 12. Dein idem F. ῶς οὐκ on'ει. - ἐπὶ tostωJ V. adn. - εἰ ιι θ δι AhJ Par. A. et Vict. K. ῆν μὴ διψj. Male. officiis transtro ad hominum et in se et in alios homines officia. Bornem annus suspicatur verba V. 1. Ira μεν τοίνυν usque ad g. 4 ex tr. eorum omnium clausulam esse Xenophontem v luisse, quae ab initio libri hucusque tractavisset. q. 5. εἰ μή rι δαρμον eo ν
ro σαυrv K δαπαν ζ ς' ,.quanta opus est ad victum Socraticum.
structura optativi cum αν in interrogatione es. infra lV. 2, 30. CIrop. l, 6, 4l: et rota Drαελ-λγησαις καἰ ἐπὶ roις ανθρώποις μηχανασθαι, o υκ οἶδ' ἔγωγε, εἴεινας ii π ορς αν rων πολεμίων; ubi enuntiatio conditionalis, ad quam reserendum est αν, addita est. Ibid. I. 10. CL Bor-nema unum ad Conviv. IV, 3. p. l02. et ad Cyrop. l, 6, 10. Od. Goth. Κithner. Gr. T. I l.
ram, Omnium sero librorum auctoritate munitam, acute defendit C. H. Funkhaene l. in Quaest. Demosth. p. 26., dicens ἐπί c. dat. iunctum illud ipsum significare, propter quod aliud sat, ut sit: ut cibo frueretur. Vel potius sic loci sententiam constituendam censeo: Cibi enim Socrates tantum sumebist, quRntum cum suavitato mit Appetit comederet; ad id autem assequendum επὶ του ros δέ), ε . ut cum Suavitate ederet, ad cibum sic paratus accedebat,ut ete. Ad verbum vel igitur supplendum est ἐπὶ σῖrον. in cod. Lei densi, Par. C. et a see. manu D. habetur ἐπὶ rovro: quis I Scriptura ab huius loci sententia κbhorrere videtur; nam non Simpliciter ad cibum accedore dicitur
cunde comederat. V. ad I, 3, 1. Quod autem Steph. See. ET bibet et Reishlus coniecit: ἐπὶ τουτον, nullius momenti est. Nam si scriptura ἐπὶ τουro vera ESset, neutrum reserendum est non ad σ&ον, sed ad verbum ἐσθίειν : de quo neutrius Prono minis usu exposuimus in Gr.
139쪽
to ν Ἐλκιβιάδου υἰo νJ Schneid. in Λddendis hic et q. lo. Oxtoi l dicitur quicquid ad panem σι roi adhibetur; es. l,
ii, 5. Cvrop. l, I, 12: λιμεν δεο σαπερ υφον διαχρί οθεοῦ vel etiam id, quod sine pune editur, ut carnes, Pisces; cf. lli, l4, 2. et 3; omnino omnes cibi delicatiores di Mara , condimentR, alia; es. ill, 14, 2. V. Hor nem annum ad Symp. t V, 8. p. 108. Cf. Cicer. Tusc. V, 3i,
97: Soeratem serunt, quum usque ad vesperum contentius ambularet, quaesitumque esset ex eo, quare id faceret, respondisse se, quo melius coenaret, opsonare ambulando famem. de
simplex infinitivus, sic, sed ma iore cum vi, infinitivus cum sςra saepe ponitur ad antecedens vocabulum vel enuntiationem Rccuratius explicandam. V. Mat
τα πειθον ra J Cod. Stob. ot Clemens Alex. Strom. II. P. 49 . exhibent rὰ αναπείθοντα. quod verbum etiam apud Plutare hum T. ll. p. 52l. F. et de garrulitate e. 22., ubi noster locus imitando expressus est, legitur. Compositum, quod rem gravius significat, etiam reperitur infra 1, 2, 52: ἀναπείθειν rους νέους. lli, li, 10: ου λο-γω, ait' ἔργω αναπείθεις. At recte Sauppius scripturam omnium sero librorum τὰ πείθοντα reduxit, coli. l, 2, 23:al 1 δοναὶ πείθουσιν αυrρὶν τὴν ψυχνὶ ' μν σωφρονεῖν, Oe ΟΠ.XIX, 16, ubi simplex et eo m- positum promiscue usurpantur. γασrέρας καὶ κεφαλὰς καὶ 3 χὰς l Attendant tirones ad numerum plurntivum, quo Graeci et Latini seriptores in nominibus uti solent, ubi ea alplures reseruntur. v. nos in Gr. T. I l. q. 408. not. 3. Gr. schol. 9. 243, not.) Cf. Lysiae accus. Theomn. g. 29: oosti μείζους εἰσὶ καὶ νεανίαι taς Oψεις. Infrali 1, 12, 2. recte legitur: δια τὴν
140쪽
legemium eoniicit τον 'aliκ. αδελφον : quod recepit Langius, haec monens: A Nam praeter Aleibiadem, Cliniae Elium satis notum, memoratur illo tempore nulliis. Atque laute quidem frater erat minor, nomine Clinias v. ΡΙat. Alcib. I. β. 3 l. et Protag. p. l06. ed. Bip. , Soerati a patre in disciplinam traditus ae s r-mosus Xen. Symp. t V, 23. , nequaquam vero filius, saltem non eius aetatis, qui Socratis disciplina uti potuisset. Ergo de eodem Clini A, Alcibiadis fratre, h. l. sermo est, cuius osculum periculosum in Symp. quo ine l. d. occurrit. θνήσκουσι pro Vulg. του σωμαros at paulo post: δια τὴν
υς αποδεiatari. V. Lo bookium ad Phryn. p. 365. De Latinis v. nos in Cicer. Tumri . t V, 2, 3. et in Gr. L. f. 104, 2, 3. . q. T. rζν Mρκην I Od. κ, 239 sqq.
αποδείκνυσθαρ γνώμην. CL S a u p pium ad h. l. et nos in Gr. T. ll. 9. 643. et Gr. schol. q. 308, not. l. Ubi infinitivus cum
articulo coniunctus verbo re genti praemittitur, magna vis inest in hae structura, ut in lant v, 3, 1: το μεν οιν λεκrtκOἰς καὶ . πρaκεικους - γίγνεσθαι Τωυς συνονrας ουκ ἔσπενδεν: in quo haec vis latet: quod attinet ad id, ut - fierent.
pium causam si ineans gaepius enuntiationis praedicato δια roυ-ro vel δια ταυra additur ad cauSae notionem efferendam.
Anab. I, 7, 3, ubi V. adn., Vll, i, 9. Cyrop. lit, i, 39. V. kru-ger. de authentia et integr. Anab. i Halis Sax. 1824.3 p. 55sq. Adde nos in Gr. T. 1 l. q.
667. not. f. 8. ατ ροδισ ίων - tῶν κακῶν I Eleganter Herbstius interpretatur voluptatibus, quae e congressu cum putetiris capiuntur, ut li, 6, 22: rore risν ώρα - ων ag ροδρσιοις Οὐμενοι. Quod autem suerunt qui genitivum