장음표시 사용
141쪽
f. 9. θ ρ εω i J V. adn. θερμουργο rar Ox J F. addit re. - ai Otto J V. adn. explicandum censerent per quodiat tinet ad, ea vis non est in ipso genitivo. sed latet in collocatione vocabuli ὀφροδιοδευν, quod primam enuntiationis sedem Occupavit. Sic Oecon. 3, li: τῆς δε γυναικος, εἰ.. κακοπO El, ἴσως δικαίευς αν η γυνη r1 ν αἰτίαν Hol vertero quidem licet: quod autem ad mulierem attinet, sed genitivus pendet ab rῆν αὐtων QOl. απτο μενονJ Non opus est eum Horbatio indefinitum pronomen Supplere; subiectum enim latet in participio. g. li: ε pola ουδ' αν μαινόμενος σπουδάσειεν : ubi temero Wois kius adiiciendum censet rὶς. ll, I, l T. 6, 2ii. πῶς ουν οὐ λυσιτελεῖ toυς βεirsoroυς φίλους κrη σαμενο ν
ehi filium. q. 9. θρασεω, J Sie legitur
in marg. Steph. , ed. Par., libro Leid. , Vindob., 2., PM. F.L.M. margine Par. G. Idem latet inscriptura Vind. l. Ορασεων. Vulgo ἐρασrων. Hinc Meis kius
suit. Weiskii emendationem prohat homo acutissimns, Finck-hius, in Diar. Darmst. 1829. p. 89i , quum et utramque scripturam θρασέων et ἐραστων
vetustam esse e codicibus appareat, et Vero etiam Aelianus,
qui aliis quoquo locis Xenophontis orationem imitatus sit, in V. H. XIll, i. ἐραorai θρασεῖς dixerit. Etiam plerique alii editores offenderunt in opposition
ne una quidem Probanda est Anglus quidam verbis ita transposuit: σωφρονικων ανέ ρ. μαλ-io νῆ rῶν avo, rων καὶ rῶν προν. μ.ῆ tcὼν θρασέων κ. ρ. Secuti eum sunt Schulgius et Langius. Sed monet Bornem annus non esse, cur haec duo vocabula alterum alteri opponi non posse arbitremur, praesertim quum Ie
142쪽
τοῖς δε ιιera αἰσχρου θ ρασο -. Homo temerarius vel nudarior, qualem se Critobulus exhibue. rat, quum Alcibiadis silium os u- latus esset, recte opponitur homini Muφρονικω, i. e. qui in
omnibus rebus rectum tenet mo dum
LIa νυ μ ἐν Ουι J Mεν Ovν aut με νουν inserviunt responsioni affirmativae confirmandae. Cf. II, i, 2 extr. Saepissime etiam vim corrigendi habent, ut Latinorum immo, immo ve
tis liquet. Sauppius dueit a λεῖος, quod mihi non probatur. εἰ ε μαχαίρας κυβιστή
roυto κύκλος εἰρηνεχθη περίμε- στος ξιπῶν ὀρθῶν. Ela υεν Ουνζαυζα η Ορχζσrρὶς ἐκυβίστα ra καὶ ἐξεκνβωrα υπερ αυrων: vhi v. B Ornem an nu ni p. 69. Ob periculum eum hoc saltationis genere coniunctum proverbialis locutio facta est, qua quodvis magnum periculum indiratur. εἰς πυρ α iotro J Sic proverbiali locutione etiam δια πυρυς ἰεναι dicitur, ut Symp. lV,l6., ubi v. B orne mRnnum P.
pro vulgato aiiotro dedi α λο tro, nititur quidem duorum tantum eodicum Par. D. et Η. Ru inritate, tamen ob antecedentem uoris tum Rufors te non dubito, quin a Xenophontis manu profectum sit. De sorma aOristi l I. cf. 4nab. IV, 2, i T. ubi aiOμενοι e Praestantissimo cod. A recepimus.
Hellen. IV, b, 7: καθαλομενoscino roυ ῖππου in omnibus fere eodd. habetur, Pro quo duo
initio enuntiationis interrogativae cum vi auctiva ita ponitur, ut is, qui interrogat, cum admiratione quadam alterius orationem excipere ex eaque conclusionem ducere significetur, qua alterius sententia consuletur. Cf. 9. 11.12. III, 9, 12r κω πῶς αν ἐξείη μη πείθεσθαι; ae minime quidem Ileel. IV, 4, 10. v. Gr. nostr. φ. 727, 2. Gr. schol. f. 32l, not. s.) - is , post inter-
143쪽
l. 1 l. r ί αν οἴει J Sic Stob. eod. A. , Voss. 2, F. Eind. 2.; reliqui ri aes okι. - μεν εἶναι l Sie Stob. Brod. et F.; edd. pr. cum Par. G. Omittunt; Κ.M. et Stepli εἶναι post Lευθερου habent. rogativa illatum, ut Lat. tandem, significat admirationem vel etiam impatientiam et indi
nostram T. I l. g. 833. d. Gr.
Ιαρ in interrogatione positum habet vim conclusivam. Infra 4,
fecto, ut ΙΙ, i, l2. Mεντοι habet vim eonfirmativam. Cyrop. V, I, 9. Saepe, ut infra I, 4, 18.ῆν μεν tot κri., particula μεν-rol usurpatur, ubi eum Vi quadam ac gravitate nova sententia additur, ita quidem, ut, nulla iam habita ratione antecedentium, totum pondus in hae nova sententia ponatur. V. nos in Gr.
Revocavit hano scripturism, quismpraeter Voss. 2., qui ρε ψοκινδυνον habet, reliqui omnes libri et editi et seripti exhibent, optimo
nostrum halabrechen d eloganterque addens hoc modo interrogationis facetam ironiam aliquantum amplificari. Etiam Appi an. Civ. V, μή. Ουκ ευ- βουλον εἶναι rδ ριψοκινδυνον quem locum debeo Bornem anno ad Cyrop. III, 3, bb. in ed. Lips. voeabulum empoκίνδυνος non de homine, sed, ut h. I., do sacto dicitur, quod negavit Ernestius. Totoυro ν est praedi statum, ro Prist. ἔργον res, perieulosa, de quis loqueris, Sub
Latinorum nonne, eXSPectare nos iubent responsionem amrmativam; contra aρα μή, ut Latinorum numne cdo eli nicht . responsionem negativam. De αρ'
144쪽
I, 6, l0. v, 7, 34. e Muretin puta coniectura . I, 7, 1 : ύδος ἐπ' ευδοξία, via ad gloriam consequendum, ubi V. Selinei derum et Sauppium, qui recte
eum, qui non ipse venaturus eX- eat in eum locum, ubi venantur alii. Nam ἐπί cum aconsutivo iunctum simpliciter signisseat id, ad quod tendimus, nulla adiuncta notione adeptionis. Cf.
de Venat. VI, b: ἐπὶ θη ραν δεξιεναε, quod S e h n e i d e r u s rectoo plurimis libris edidit, ot S a u p pius quem videὶ retinuit. Contra ἐπὶ θηρα ἐξιέναι dicituris. qui exit ad soras rnpion daR. Infra i V, 5, 10. Cyrop. V l. l,
ρος αν', οἶμαι, φαίνotro. Pari modo Latini pronomine quidam utuntur, ut Cleor. Lael. lX, 2: o nil mirabilis quaedamoxnrdescit benevolontino magni tridori. Is enim qui loquitur, rei magnitudinem vel neseit vol nescire se fingit. V.nos in Gr. Il. φ. 633,
4. p. 33l. Gr. Schol. q. 303, 4.
et ad Cicer. Tusc. II, 4, 11. De sententia os. Symp. IV, 2b. φαλαγγια l se Sunt bestiolao
scorpionibus et araneis similes, qvnrnm maXimo venenatae et posti serito ex italia nobis notae sunt et a Tarento urbe dicuntur t arantulae. De singulari fur roox parum morsu cordatiores hodie dubitant. WEl SKIUN. Comparat Hertistius Eustath. ad iliad. V. p. 924. Plin. H. N.
XXIX, 4. μιωβολιαῖα l dimidii oboli
145쪽
tem excutit, cf. t V, 6, 0. Infra
tu δεινα est Mors σολ . A O-so hin. Fals. Leg. 4. p. 3lo. Behher.): ἐξωrγὶν duci ου. κα rci r ὁ δ ν γ μ α l per mor- Sum. Notio secundum facile transit in notionem propter. g. l3. rου ς δ ε καὶ ο ὐςJ Particula adversativa δέ saepius in vividioribus interrogationibus ituu Surpatur, ut reseratur ad sententiam mente supplendam. ut h. l. ra μεν φαλαγγια ἐνιέναι reolat, roti P δἐ καὶους Ουκ O G,
habet copulativam, ut interrogationes alterius responsioni hus interruptas connectat, ut III, 5, 2.
duas enuntiationes ita inter sore serunt, ut.signis erit duorum praedicatorum parem eSSe qua H
litatis rationem fovi et clasEine Stati findet, ebens ovi et sudet clus Andere Stati, in w o l o h em M a s s e - i ii e ben-
ora). Iam vero fieri potest, ut duo praedicata quantitate quidem inter se comparentur, Sed alterum tantum simul quantitatis gradus comparationem admittat, alterum uiatem hune gradus comparationem respuat. Tum in a 'tero membro comparativus, in altero positivus cum illis quantitativis correlativis eo uiui
146쪽
τι και πανυ που σωβεν rὐιουζον, ως Τε stat νεσδω ποι πώ ὐωθεν. V. adn. Dein edd. c. F. liabent προσωίλεν, ceteri codd. - Post ro octoν Iq. truus posuit verba ἐὰν εις α Drod arat. - 1ιεύ it ς J Stob. ιιυγιῆ. Malo. Omnino forma ιιογις raro legitur in Xenophontis codiei bus; ubi autem legitur, plurimi et Optimi libri alterum formam praeserunt. Quocirca accedo seu tentiae Popponis, qui ud Cyro paed. p. XXX lII. apud Xenophontem solum ιιOitS probandum censet, ut upud Thucydidem. V. eundem ad Time. P. I. V. I. p. 207 sq. f. Lobeckium ud Soph. Aiac. v. 3. 3. IIaachium ad Tinieyd. l, l2. Sauppium ad h. l. nos ad Anab. III, 4. 4 . At lv, 8. 2, tres optimi codd. habent μυγμ. - ιυHς γὰρ αι J Iunt. et Par. sex libri Oin. ἄν. Male .gitur: quod saelum videmus eoua quo nunc cum maxime agi
ebo iidem Mas se ge salix licii or, Als die Tarantelia, in xMelchom M a s s e oder uis es eiu Gin eiuliauelit, das Rasorei horvorrusen kaian . Quoniam autem eiusmodi enuntiationes ita
inter se comparatu esse Solent,
quam doleo mihi non licuisso compurure, Sauppium ad h. l. Poppone tu ad Thuc. Part. lil. Vol. 4. p. bib.
εκ εἰνα - rouro J In oppositione saepe o Dro ς non Propiorem, sed maiorem rem, de qua potissimum agitur, ἐκει νος non remotiorem,sed minorem respicit.
Infra IV, 3, 10. V. Sta libaum. ad Pint. Phaedr. p. 23Z. D. et nos in Gr T. ll. lj2l , T. Eadem ratici saepe habetur etiam in Latinis pronominibus hie et illo. . nos in Tuscul. Ι, 49, is T. προ ὐθενJ Sic Iunt. BFG.
Stob. pro vulg. πόρρωθεν. Tam saepe haec duo vocabula inter se permiscentur, ut discrimen a Butim anno Gr. ηmplior. g. 1l5. not. 5. positum, ut προο tu
tem simpliciter m e i t, s e r n, admodum dubium sit. CL inisa 4, 6. a IDorρἐυαι - προσωrὐω, ubi in paucis tantum rodd. lagitur
147쪽
s. 15. Ovrco J Iunt. Λld. D. E. Ουτιυς : quod iniuria recepitis ori . V. ad j. 1. - αρκουν reu ςJ Bessario vertit: o arbitrabatur non minorem abstinendo voluptatem habere, quasi lo- gerit ἄπεχυμενος.
rερον rarρωσκει βέλου, καὶ διαrων oφθαλμον είς τὴν ψυχὴν τιτρώσκει. Ceterum totum hunc locum suppositicium iudicaverunt Diudorfit fratres, quorum alter Ludovicus ad Conv. et Ages. p. 28. ad sententiam suam sulciendam haec argumenta asserte verba scholiastis usitata lacus δε
Iorem, ignotos Xenophonti et supparis aetatis scriptoribus Ερωτας diversa esse Symp. VIlI, 10 sqq. Cyrop. VII, 5 2 . Sed lateor hace Rrgumenta mihi quidem non satisfacere. V. quae da Tρωσι doctissime exposuit C. O. Muli erus in: IIandb. u. ArchaeoI.der Κunst. p 588sqq. ed. ll. g. 14. καὶ α φροδι σ ιalpe ιν - π ρ o ς τ οια vra J Καί particula reserenda est ad k. 6., ubi delicatis cibis, ut hic tormosis hominibus, abstinendum docet. Ad eonstructionem illustrandam V U. DD. . comparant παίζειν προς τι α Cyrop. VI, 1, 6: ἔπαιζον σπουδῆ προς alti iους,
148쪽
Quoci nomi ulli credunt Socrutem exhortatum quidem essu homines uis .irtutem, sed viam, qua ad eam adipiscendum insistendum esset, non monstrasse. id salsum esse quum alia declarant, tuni colloquium cum Aristodemo , divini cultus contemptoro et irrisore, eo diis habitum evincit: e quo, quam magnince do naturudeorum Senserit, clarissime apparet q. l. 2). Disputationis Primaria quasi capita haee sere sunt: I. Opera ad certam quandam utilitatem Procreatu nou e casu quodam, sed e ratioue Prosecta esse exsistimemus necesse est q. 3.4). Atqui tota hominis fabricatio omnisque humatiae naturao figura Omuibus partibus Persectissima et ud maximam hominis utilitatem composita est. Ergo nou PO test esse obscurum a diis, qui hominem crearunt, mortalibus provideri j. 5 - T . Neque solum inhumana uatura deorum provide utia. apparet, Sed universi miiudiordo clare testatur eum divino consilio divinaque Provide ut in gu- herilari, licet dii ipsi oeulis certii non possi ut g. 8. 93. II. Etiam ex eis corporis animique virtutibus, quibus homines ceteris animnutibus praestant, ut recta statura, manuum facultate, aliis, in primis vero animo mente tuo, egregis saeuitati-hus praesita, intelligitur a diis humano generi provideri q. l0 li). Hue aecedit, quod dii hominibus, quid fieri OPOileut, quid non, Significant sq. 15 .
IlI. Deos autem non uulus hominis curam negligere, sed omnibus aini. e singulis pariter Providere M primum appuret eX EO, Hon satis munitos ad amorem. O υκ aν προόδεξαι ro ν 'υχῆ, non admittat, i. e. respuut animus. De vocabulo uiure Κ, quod h. l. de vehementiore amO
οὐκ αν πραγμα ra πα ρέχοι J non negotia animo laces- Seret, i. e. auimum non Perturbaret. Observandum est vocu- Iam oti primum obiectum, dein subiectum esse. Cuius generis exempla non admodum rara Sunt. ib. ο ὐδ ε ν α ν . tr O ν ὰρ
κουν to ς ῆδεοθαι) credebat, si in his rebus percipiendis modum toneret, nUniuinus su ex eis delectationis ea plurum esse. Unde apparet iniuria particulam au a L. D iu dor fio eleetani esse. Ad iniinitivum λυπεῖσθuι haec particula repetenda est. Quod saepe sit, ubi. duae eiusdem rationis euun tiationes sese excipiunt. In ha
XI, 1 l. 12. , ubI inter ὐρώηs αν et Hoις multa verba interieeta sunt v. Fro iselierum ad h. l. p. 7 ). Anab. I, 6, 2. , ubi es. adn. Cyrop. Vill, i, , ubi V.
II o rne mannum p. 497. ed. Goth. Rarius αν in priore orationis membro omittitur, quia
149쪽
quod omnibus pariter hominibus signis quibusdam missis sutura praesignis eant; bin deindo ex eo, quod animos humanos en imbuerunt opinione, ut in sua potustate Positum esse humano generi et bono et malo lacero crederent; c) denique eX eo, quod, quo et universae civitates gentesque et singuli homines notate provectiores t. prudentiores Sunt, eo maiorem doorum cultui tribuunt en ram 9..ls . Quemadmodum igitur mens ni bis ingenerata corpus nostrum regit; ita deorum providentia in univors a mundo regnans omnia gubernat, Omnia curat, Omnia cura sua complectitur g. 17). Quodsi homines deos pio sancteque colunt, sibi persuadebunt eos iii rebus obscuris homines adiuvare paratos esso, omnia videro et audiro, omni loco adesse, omnium curam habere j. 1 R. l9'.
p. mi i . eoni. οἱς ἔνιοι, e X eis, qune. Conieetura per se acutu, sed non necessaria. CL adn.
in altero sequitur, ut Hellen. II, 3, l4. 27. V. nos in Gr. T. ll. 4b8. not. l. - Quod autem verborum sibi oppositorum ri δε- σθαι et λυπεισθαι prius non adiunctum habet μεν, id etsi
rarum est upud prosae orationis Scriptores. tamen ossensioni non
Σου τεκμαιρομεν οι J de eo coniecturum potius facientes, quam universam eius docendi rationem omniaque dicta ac praecepta Perspecta habentes. Dosententia Schneide rus uptissime comparavit locum dialogi
inter Platoni eos publicati p. 4l0. B. Cicer. de Ornt. I, 47, 204:
Socratem illum solitum aiunt dicere persectum sibi opus esse, si quis satis esset concitatus cohortationo sua ad studium eo-gnoscendae percipiendaequa virtutis ; quibus enim id persuasum esset, ut nihil mallent se esse, quam bonos viros, eis reliquam saei lem esse doctrinam.
τ ρ Oαγαγε ιν J Hoti hius in Lecit. Aristoph. P. t T. malebat προὐαγαγειν r quod licet primo obtutu blandiatur V. quae Supra nil l, 2, lT..de Verborum προβιβάζειν sit προω βύζειν discrimine exposuimus 3, tamen non est protinnitum. LVοςαγειν rarce εa αρετὴν est με rducer reliquem ad virtutem; sed προαγειν est simpliciter viam monstrare, quam quis ingressus
150쪽
ιν ti a raSJ F. a prima manu rοιο seu ODς habet q. 2. o Dr' e υ χύ με ν ω ν l Pro his verbis ante Eruestium lo-gebatur W7χανώμει OD: ulule auctore Stephano Leo vel . our' ευχόμενον ingeniose coniecit. Viii l. 2. Par. D. pr. m. et F. exhibents.1 itaχύμενον. Cum voss. l. et Bessar. Omittunt haec verba Ern. , Rulin k., Zeuii., HerbSt. , Naupp. u Verum X euophon initio qui- quod quidum egregio e invenit verbo opposito προrρεψαν t. Socrates enim dicitur h. l. concitasse iunium discipulos suos ad studium virtutis. viam Rutem, qua ad uili piscendum ipsam virtutem iusistendum esset, non
Ουκ, usus est propter imperativum δοκιμαγνrων: quod elarius patebit, si Participium resolveris in verbum i initum, ut siti
intelligendi sunt, quorum ructationem modis omnibus Socrates reprimere et compescere studebat.
postea Socratis amantissi inus et eomes assiduus factus est. V.
μεraβαεικθ rοίνυν usurpatur, si quis ulterius orutionem eXcipiens sino tergiversutione respondet. V. nos in Gr. T. ll.