Xenophontis De Socrate Commentarii

181쪽

COMMENTARIORUM

tίθεσθαι li. o. apud nos existimatur et pulchrum et turpe esso pulchritudinem et sapientium aliis venundare. Scilicet turpe est pulchritudinem aliis vendere, si quis lucri causa corporis forniam cuivis prostituat; contra pulchrum est pulchritudinem aliis Vendere, si quis, quem cognoverit rerum honestarum ot bona

cum sibi conelliare studeret et ob hanc solam causam ei unimi pulchritudinem imis porti ut, li. o. sapientiae et virtutis studium in oo accendat. Deinde turpe est sapientiam lucri causa cuivis vendere; contra pulchrum est sapientiam aliis hominibus egregia indole instructis impertiro, non lucri causa, sed ob hane solam caussm, ut talis homo nobis concilietur ami incus. De ὁμοίως μεν - ὁuo ως

ἀγαθόν, ὁμοίως δὲ τ O Da avri ov. Tertius locus, Cyrop. VI, 4, t T. , huic loco dissi- an illiinus est. Do particulis μεν- δε v. adnotata in I, l, t. Verbum διατ ίθεο θαι, quod proprio do mercatori hus, qui merces Venum eX ponunt, dicitur,

huic loco, ubi de sophistis, qui

mercedis causa cuivis sapientiam suam tradebant, aptissimum est. Finckhius in Ialin. Annal. 1828. p. 292. et in Zim

Lips. Diar. Suppl. l 3ii. p. 3s 6. Cf. nos in Gr. T. ll. q. 398, 2. Gr. schol. h. 250, not. 3.) et ad Anab . l. 8, 29.

182쪽

E. II. e. πομ&αι. Male. - ω ς π ε ρ πύρνου si Ruhnk. haeuverba ut glossema damnavit. Iniuria. V. udii. - ευς viil adii. - piis ν Iotqrαι J U. adn. F. habet triactu es Pro7 π.etita sunt pro roις μεν r ν Οὐ-φίαν πωχουνrας. omnino saepe substantivum aut pronomen, quod a participio cum articulo coniuncto pendet, praemittitur articulo et participio, quo naniore vi eneratur. Infra ii, 2, 4. IV, 4, 7. Hier. III, 13: ris ιμιαιφονω

ad Cyrop. V , 3, l l . ecl. GOth. Herbstium ad Conviv. II, 4 POpponem ad Thuc. ll, T. P. ia ecl. Goth.

Ο ci eiusmodi homines sophistarum nomine insigniunt, quasi sapientiae prostibulorum Isuh-ler der Wolfheit . Significare

vii t Socrates sophisturum nomen propter eorum e sapientiae professione lucrandi studium summam turpitudinis notam sub

isse

omnibus libris legitur αυro φυῆ. Mooris Attio. Lex. pa 375 ed.

ληνικως. G regor. Cor. p. 163. Od. Schae ser .: larrικων δι καὶ auri roυ ευφυῆ, υγιῆ, ευφνὰ καὶ υγεα ὶἐγειν : ubi v. KOoni m et Sohaeserum. Apud Platonem utraque sorma legitur, quanquam larma o in fi exempla crebri Ora sunt. Sin libaum ius in V. Ser. ad de Ire p. III. p. 386. B. et V. p. 455. Secum pugnat. COnsideratius do his formis apud Pla ne magit C. E. Chr. Sch ne i de rus nil Civ. T. I. p. 2l2. Us. eos in Or. F. l. f. 3 i5. U. Isuit in Annus Gr. T. I. l. 13. uot. l. p. l l/4. formas in ῆ librariorum incuriae adscribendas videri di-rit: quam senteni iam haud sa-cile quisquam Pro habit. ποι, ratJ Post Zeunium ab editoribus ex Stobaeo, Par.

et A. B. receptum est ποιεreat Pro vulgetito ποιῆrcu, quod equidem descrere nolui. Tota orationis consorinatio coniunctivum necesSario videtur requirere. Nam ut antecedens enuntiatio ἐαν rις- rost Ov g ίλον Duris oti μιeonditionaliter prolata est, et quidem ad sententiam necommodatissimo; ita ultera enuntietitio, quae priori plane respondet eundem quo sententiae rationem habet, eodem modo consormata sit necesse est Matthiae usin Gr. T. V. q. 527. p. l2l8. Putat in enuntiatione rutativa nonnunqualia omitti uim si id iam in enuntiatione primaria vel ea, Rqua illa pendet, positum sit. At salsus est vir doctissimus; nam ipsa enuntiatio primaria Logris - τίὶον ποιν ra id caret illa particula; quem autem ex Herodoto

excitavit loen in i II, 85 . is ad

Xenophonteum usum nihil potest Probaro, quum constet hunc Ionicum scriptorem hac structuris, eX ppi eis cRrminibus sum-

183쪽

g. 14. στῶ l Stob. cod. A. c. Par. F. sine euhio ob Ruteced. ora aν QP. - Detudo Pta, se non abstinuisse. Omnis illia ficultas facili remedio tolli possit, si legamus: δςris δε αν, oναν γνῶ ευφνὰ δνω, - φίλον ποιῆrat; nam particula αν Ob Sequentes voculas ον αν facito OXcidere potuit. Sed ne hae quidem coniectura opus esse credo, si statuimus antecedentis enuntiationis ἐαν τι ς - τοὐrον τι- λον εαυτῶ Iro lsrae conforma tionem Propagatam esse ad ulteram enuntiationem Oerte δε

structura verborum orαν - με

ταλάβη transiit ad ὁ δε - παιδευθxj. F. quidem Haasius, cui assenti tur Breiten bachius ad Hellen. II. 3, 2 , ad de ReP.Lae. ιX, b. p. 173. et in Diar. Lips. 1836. p. 2im coniunctivum post relativum sine αν apud Xenophontem tuendum censet, comparatis his locis: Hier. Vll, 2: Oντινα gri r uωνrες Τυγ- χανωσε, uti legunt cod. Lips. et Par. A. pro Vulg. τυγχανουσι. Frotae horus coniecit Oν-

mino loco Cyrop. VIII, 8, b . ibid.D., ubi in omnibus quidem libris legitur: δσω γὰρ Oυν τινες πλειον απεχωσιν, sed cum Solinei doro legendum videtur οσω γαραν rivες. Helleu. II. 3, 29: Oνδε προδιδOPra i ιβανωσε, uti in duobus codd. pro Oν δ' αν legi inr. Unde apparet his locis nihil probari. Ceteri Xenophontis editores hausi relativi sine αν

cum coniunctivo strueturam a Xenophonte abiudicant, ut BOrnem annus ad h. l. ad Apolog.

q. 13. p. 50. et ad Cyrop. IV, 2, 8 ubi Guelph. et Par. A. B.

quidem habent α λεγωσιν, sed ceteri a λεγουσιν, quod etiam sententia necessario requirit , Sauppius ad h. l. ad Ueci. I, 6. et ad de Re Equ. X, 6.

pro vulg. op δ' aD Altorf. Par. A. B. Med. Vat. In . Vict. recte ha- boni or δ' uiri Alia res est in postis Atticis, quos hanc structuram saepius admisisse constat. Neque Thucydidi abiudicari potest. V. POp ponem Part. l. Vol. l. p. 14 l.

Platoni vero utrum hane particulao αν omissionem concedendam statuam necne, adhuc dubius haereo. Per so patet eX-cipiendos esse eos locos, in quibus omisso αν a similibus causis, utque in nostro loco, eNousatio quaedam parata sit, ut doLegg. V. p. 728. A. omissionis patrocinium susceperunt Stat I-

184쪽

φίλοι J V. ndu.j. 15. 1 γε ita ιδ v. adn.b au mius ad Phileb. p. 61 sq. sed ad Alcib. l. P. t 34. E. Seu tentium suam mutavit) et C. E. Chr. Solin ei de rus ud Civit. VI. 508. D. Sed qui asseruntur

ad defendendam hune seuteu-tiam loci, eos maximium partem corruptos esse negari non Potest. Phaedr. p. 247. B. cum Par. Noet Monace. seribendum est λὴν pro P. Alcib. l. P. 134. E. Florent. e habet co γὰρ αν -

o χῶ ayaθον, διδασκω. De Verbo ἔχειν, quod significat tenere

scire , cf. infra II, 2, 6. lli, i , l. de Rep. Lac. I, 3. Uenat. XII, 7. Stali hau m. ad Plat.

Phaedon. 71, A. Omnino ho ve bum usurpatur de omnibus rebus , sive externis sive internis,quao in nostra potestate positae sunt. Sic dicitur δυνασμιαμ μυναρχίας, δυνάμει S, αρIaς, κάλλοῖσονπροσυνζν, ουσίαῆ, χρ6ιατα

mendo, uti saepe apud Xenophontem. V. Bornem annum

ad Sympos . IV, 63. P. 154., in terpretes ad oeconom. ill, 14. et nos ad Anab. Ill. 1, 8.πα ρ - ων ωφελῆ o e o θ αι Jami eos meos aliis commendo, Rquibus aliquid eos adiumenti ad

virtutem colendam capturos existimo. De futuro οἰφελήσεσθαι V. ad I, 4, 8.ανελίττωνJ C. F. Herma nuus in disp. de Nocr. ma gistris Marb. l, 37. p. 45 sq. de hoc loco ita sentit, ut verbu rων πάλαι σοφρυν ανδρων de poetis potius, quam de philosophis ao-cipienda essΘ, eerte nihil aliud ex hoc loco concludi posse, nisi

Socratem veterum philosophorum libros non tam eo consilio legisse, ut eorum decreta edisceret, sed ut , si quid bovi in eis

invenisset, in suum amicorumque uSum converteret, Statuat.

apertum glossema miror receptum esse ab Herbstio. Si

gnificaro vult Socrates hoc: Dii scorum sapientium libros cum amicis evolvo, et, si quid utilo in eis vidimus, deligimus et in magno lucro ponimus, si nos iam antea amicitiae vinculis con

studiorum communione cari aediloeti fiamus. q. 15. πως - ἡ γε ita ι πρα iret - επίo r a taιJ Siocum plurimis codicibus seribendum conseo. Ιunt. Ald. Pur. eum Par. BCE exhibent ἡγεῖτο. Opisti vos Ernestius, quem reliqui editores secuti sunt, reposuit ex Vindob. L. Par. B. et man. Sec. G. 3lγODO, πράrrοι

185쪽

COMMENTARIORUM

ARGUMENTUM.

Hoc capita docetur, quomodo Socrates amicos suos R iactations averte udo ad virtutis curam impulerit. Argumenta, quibus usus est, haec fero sunt.

optima inelarescendi via ea est, ut, in qua re quis excellens videri velit, in ea revera bonus fiat. Nam si quis artis alleuius cognitione imbutus non est, sed tantum speciem eius pruo se seri; is, ubi rei ipsius periculum faciendum est, non solum sibi ipsi hominis ridiculi, iactatoris, turpis hominis Daudulentiqua notam contrahet Vitamque moleStam, inutilem, ridicuIam deget, sodetiam aliis, qui eius iactatione decipi εο passi sunt, detrimentum

asseret. --

Cap. VII. q. l. ἐπ' ευδ o Stat Schneid. rum L. , Castal. , . Reisk., Ern. in Postr. ed. ἐπ εὐδοξίαν : quod recepit Horbst. V. adn. - ἀγαθος roὐro γένo O, o καὶ δοκεῖν βουλοι to J Sie e Iunt. et Vindob. seripturam constituit Zeun. addito pronomine o, quod Brodaeus obtulit, coli. II, si, a L et Cyrop. I, 6, 22 v. adnot. . Etiam DFG exhibent αγαδὼς to Dro. oleum I . , ἐπίσratro cum KD G,

sed a see. man. Denique D. pr. m. habet ἐπι-zrs, et Stob. ΛΙΝ. Λ. ἐπίσraro. Indicativi, et quidem praesentis temporis, in interrogatione obliqua, quae lar-mam induit interrogationis ro-ctae, egregie sese habent. Vide exempla ad l, l, l. ἐθαυμασανίσι ποta λογοιε ἔπεtσαν nilata,

dem scireι, Wenn er mirklieli clauon Kenniniss habe. Cum irrisione quadam haec verba ab Antiphonte adduntur. LIot ἐρως δ'J Do particula δε in interrogatione potito V. Rul, 3, i 3. Particulae vis claro

186쪽

q. 2. 'EDθυιι υμ est aJ Par. II. ἐνθυ μονμενα γαρ αν ἔφη Etiam A. tir addit ad Icpr, ita quidem, ni aν is γ' signis caret: dicere solebat v. ad l, i, l63: quod ab li. l. alienum, quanquam fateor dimotio esso intellectu, quomodo haec particula nlibrariis intrusa sit Fine Ich. in Iahit. Annal. lit. 1-23. αν retinendum censet. μηδἐν διJ Edd. pr. et Par. eum BCE GH omittunt δε. Cap. VII. q. l. a αζονείας JCf. Cyrop. ll, 2, i 2. , ubi Zeu

nius comparat Aristo tol. ad Nicomach. IV, 7. ot Tlie Ophrast. Cliar. e. 23. , ubi vide Λ situ IN.

hahet vim conclusivam reSPOndetque prorsus nostro: nuti

renda est ad antecedentem Socratis sermonem eum discipulis institutum, in quo iactantiae mentio iniecta erat. Oratio igitur hoc sero modo complouduerit r Loquimur, inquit ΝΟ erates, do in latione. Ergo rem ad exempla revocemus. Nun jnwir mollen dio Suelio an nei sple-len natior betracliten. U. Hur tu ng. Orteoli. Partile. T. l. p.

476 sqq. Cf. nos in Gr. T. Il. q. 754. b. p. 454. Gr. schol.

magnifieo vestiti ineedebant et omnium artificum sumptuosissimi et carissimi erant, si quis ad chorog Dionysiacos conducere

eorum operum artemque Vole

187쪽

COMMENTARIORUM

care operam suam et artis suae experimentum dare, quod uno

DE RUS et D ORNEM.Kairoe - δαπανῶν J Etsi magnos sumptus laetat. De καίτοι participiis adiuncto v. nos

αυτως : quam utramque Scripturam ineptam esse aeute demonstrat Butim annus in Le- Nilogo T. l. p. 4 l. , docenses S αυrως, quod significet Oodem modo, adverbium esse, quod prorsus respondeat ad lectivo o αυτος, idem; αὐ ιυδ utem non descendero ab Pron.

bendum igitur videri ιυς δ' αὐτῶ p. CL S a u p p i u m ad

Infra ill , 5, 2. IV, 3, i 2. Anab .l , 6, 7. Oec. l8, 10. Hier. 7, 12. Symp. IV, 1 T. , ubi V. Herb-stium. U. Bosii Ellips. gr. I. p. 333. Ceterum viri docti, omissione optativi εδεὶ offensi,

varias coniecturas commenti

κυ si eo ναν re κατασταθεὶςJ infra ilI, 2, I: σrραzηγεῖν τὶ ρ Ἐχένος. 3, l: Diπαρχεῖν 17ρημενος. Thuc. IV, 8. Particula τε interserta, quae a par. C. F. abest, in ceteris autem coindicibus habetur, immerito mihi ab recentioribus editoribus eliminata videtur, quanquam S a u p. pius ad lit, l2, 4. eius patrocinium suscepisse videtur. Vix

Dissilired by Corale

188쪽

LIB. I. CAP. VII.

putari potest, qui factum sit, ut haec particula, nisi ab ipso

Xenophonio profectu fuisset, nlibrariis adderetur. Sedes particulae, quae Primo oculorum obtutu ineptissima videtur, videbitur tibi, si locum accuratius

inspexeris, Ionge esse Rptissima. Opponuntur enim Τουrους, ους ν.κtora βουλouo, et agroς. Quodsi pronomen demonstrativum roυrους Xenophon addidisset, sine dubio scripsisset: roυrους τε Ους αν ῆκι ora βουiotro az9-λέσειεν αν, καὶ avrος κri. Quoniam autem Pronomen demon strativum omisit, consentaneum est particulae τε statim ab iuitio enuntiationis locum assigna tum esse. Nam quRm aliam potuit sedem occupare aptiorem 2

Qua quidem collocatione fit, ut ea mala, quae ab imperito homine aliis inseruntur, OPPOnan tur eis, quao ipse sibi infert. Sio saepe etiam in locis, quorum simplicior est ratio, legitima col-

Iocatione deserta re initio enun tiationis ponitur eo consilio, ut non unum verbum alteri verbo, sed tota enuntiatio.ulteri enuntiationi opponatur. CL II, i, b.

28. , ubi v. BOrno manuum,

ra ira τον te λοιπον βίον ξδιον καὶ καλλιον διαζωσι, καὶ rota λυtων παισὶ καλλίους αφορμακας τον βίον καrαλείπουσιν ubi exspectamus καὶ avroo. Eadam ratio est, ubi duo vocabula in unam quasi notionem consociatnrespondent uni vocabulo, ut IV, i, 2: rart) ra μανθάνειν - καὶ μανθάνειν : ubi v. Var. Ser. F. K. Hert linius in Darm- stadi. Annal. Iit. antiq. 1b38.

p. 59 l. illud re refert ad sequentia ῆ στραrηγεῖν, ut etiam alias τε et ἰI sibi respondeant,comp. P lat. Ion. P. 535. D. A es cli y l. Ag. l23 l seqq. Soph.

Traeli. 445. ex emend. Seidleri, atque adeo g. - re xen. Hellen.

VI, 3, 6., ubi es. L. Dindor f. Herilinii sententiam probat B r e i

ἀπαλλα ξειενJ turpiter et

male discedat. Saepe hoc verbum intransitivam vel restexi

χασι, deterius quam nos discesserunt. Aose hin. in Ctesiph. . lM: οὐδεὶς πώποτε καλωνπ λχαξε Βημοσθενει συμβον-

189쪽

j. b. οὐ μικρον μεν, et GH Sic emendavit Rulin k.; Ald. Par. Stepli. rυν ου μικρὸν μεν ουδ' εἴ ris. Neque aliter F, nisi quod o ob lituram habet. Elium AE M liabent rὐν οὐ si κρῖν μενοῦ

δοκε ν infinitivum εἶναι e participio Oxta repetendum esse re-eto iudicavit BO rn e muri u u S.

a λυσιτελὸς ἀπεφαινεJPost verba intelligendi declarun- divo saepe omittitur participium verbi εἶναι. Vide nos in Gr. r. II. l. 656, 3. Gr. schol. β.238, not. 7. Insra II, 3, l4. l V, 2, i 2. Symp. III, 8. φαυλος τα- νου ιαι. Anub. III, 1, 36, ubi v. nilia. Vocabulum δ οσι reus significat h. l. perniciosum. Sic ανωφeir ς II, 6, 4. Hellen. I, 7, 28. Oecon. I, 20: ubi v. Broi

o oor. Si oratio plena esset, sic procedero debebat: εἴ τις aργυ- ριον ῆ σκευος παρα ro D iapῶν

τήκει o sequentibus verbis sup-lendum est rhν πολιν. W eis

ius et Schnoidorus in indieativo ossenderunt, quum in reliqua orations optativus positus esset: qua de re illo ἐλπατα -κot, hic εραπαr η legendum suspicantur. At uulla Opus est mutatione. Socrutes rem tanquam vero tactam dicere voluisse vi

detur.

iam ouri in Par. C. F. OmisSam, Solinoidorus uncis Cinxit. At particulam conclusivam vegre

verba τοιαδε διαλεγομενος cum vocabulis rotat ra Uyων II, 1, s. sedem permutasse. Sed Finck-hi iis x Iulin. Annal. phil. 1828. p. 285) optimo iure hanc transpositionem reiiciendam censuit. Nam primum τοιαδε non simpliciter pro rotaυra accipiendum est, sed adiunctam habet vim

lis nostris subiicit, ut rotαδε διαλεγομενος verti possit: durelidio vorti egendon Redon; v. adnotata ad I, 2, 3.; neque, quod in hoc ultimo capite So-eratos perpetua usus est Ora

190쪽

Iunt. Voss. 2. Vind. l. Par. n. Ot L. Oυ μικρον μεν ot 3.' et rae omisso ror': Vos s. l. μικρον μεν rον et τις sine roν t negationibus. In illo οὐδ' Born. suspicatur latuisso ola' δτι Horbst. seripsit ἐκaiet τον μικρον υεν et τις aer. tione, in sequenti autem capito ermonem cum Aristippo habens inducitur, verhum διαλεγομενος nobis ossonsioni potest esse. Nam hoe verbum non solum uovoro dialogo usurpatur, sed do omni orationo, quae ducta ost o