장음표시 사용
211쪽
scriptura Sch n. suspicatur fuisse γενομεν οι : quod recte improliavit Born. monens reni tractari fieri solitum, quotiescunque XX. aetatis annum iuvenes attigissent: Hin welchom Alter die Jungi inge erat solbsistandig xv den und gelgen. oa or ερανJ Sic Iunt. Stob. Vos s. 2. Par. in . et Vindob.; Ald. Par. et Steph. ποτεραν, ut ῆ. 23. , ubi V. adn.
f. 22. πρσῖεναι θ quod est e X occulto prodire. COd. Jxho δὴ - ἐπιδ ει κi tit at JOπερ dii est: quod quidem,
v. ad li, 2, 3. Praesenti tempore επιδείκνυ rae utitur Xenophon, quia tum, quum Socrates hoc colloqui uni habebat, iste sophista hanc declamationem re citare solebat. Verbum εα ιδεμ κνυσθαι proprie dicitur de eo, qui de se aliquod sapiuntiae vel artIs specimen exhibet chine IV, i, l2. δικαιοσύνης εποειγμα iustitiae specimen; hinc etiam επιδείξεις sophistarum declamationes πο- citantur , vel omnino, qui a i- quid de se pracdicat, ut Plut. Phaaedr. p. 232. A. Tργα επιδείξασθαι Cyrop. Vii I, 4, H.
non est simpliciter res gerere, sed ita gerere, ut Virtutis cuiusdam specimen eX eis eluceat.
Activa forma ἐπιδεικνυναι dicitur de eo, qui alteri aliquid eo consilio ostendit, ut alter rem propositam x et spectet vel discat vel perquirat. Sic infra III. 10, 9. de artifice, qui Socrati θώρακας ευ εἰργασμεναS OStendit. 10: roi δε ρυθμὼν - πυτερα μέroes py σrαθυι , ἐπιδει-ουνχων πλείονος Gyas; concinnitatem vero utrum mensura an
pondere exhibens pluris aestimas 3 ubi perperam Selin ei- de rus ἀποδεικννων scribendum censet. Ill, ,11 l. 2. rὐ κάλλος λυτνς ἐπιδεῖξat apte di- qitur mulier, quae pictori hiis deformandam sese duns tura quam specimen muliebris venustatis
exhibuit. CL S tali h au m i u mad Platon. Lysid. p. 2s 6. C. et Hipp. Mai. p. 282. B., in quibus
locis forma activa et mediatis eo quod significavimus sententiae diserimine coniunctae leguntur.
καιον ebat, o υ δ', εἰ raναν-ria γιγνωσκεις, δίδασκε, editores contra omnes codd. et edd. vett. auctore Schneidero scripserunt ἀποδείκνυμαι. Nam εαι-
δείκνυια significat doceo, demonstro. Similiter II, 3, t T. Nunquam autem, quod vult Ha sius ad Rpbl. Lac. p. 307., ἐμι- δεικνυναι ra simpliciter de re, quam quis ipso persecit, dicitur. Num Vectig. II, 5. ὸoκot με νμωὶ ἰσχυροειραν αν καὶ μείζω
την πόλιν ἐπιδεικνυναι, hoc verbum significat efficere, ut civitas validior et maior a P Pa reat. Cf. de Rep. Lac. l, 2. Uti απο- δερκνυν ae simpliciter est ostendere, ita αποδείκνυσθαι simpliciter est Sententium suam proferro. De Retivo et Oeeon. III, 1 : er σοι
212쪽
νο ιικεῖν ἔργων ἐπιδεικνυ ναι doceret. De medio cf. Comment. t V, 4, 10. immerito Selinei de rus ud IV, 4, 18. ἀποδείκνυοθat de saetis diei negat. Cyrop. Vll, b, 64. in
omnibus fere libris legitur εργα απεδεiκνυro et Anab . vll, 7, 46. ευνοιαν ἀποδείκνυσθαι, ubi v. adn. V. BOrnem annum ad
Cyrop. V, 5, 20. , ubi Lobeckium ad Soph. Ai. 618. laudat. in pluribus autem locutionibus non multum differt, utrum hoc an illo verbo utare, ut ἀδικουνra rixa ἀποδεικνοναι et maeικνυναι. V. Maetanerum ad Antiphont. Or. IV. p.
solitudinem atque ibi sedontem diu Seeum multumque dubitasse est. Aliter de h. l. iudieat Sotimidi. Quaest. p. l8., qui,1 Ουλίας nomen solitudinem significare negans, verba Eis γλου-
χίαν eum καθῆσθαι coniungit, ut sit quieto eonsidere. rραπηrαι J De coniunctivo
vulgata egregie videtur convenire personae virginis honestae, cuius ornatus nihil habebat arte quaesiti, sed in ipsa eorPoris nis-turali puritate ao castitate constabat. Contra nomen καθαριυμ rvrος adiunetain habet notationem elegiantiae arte quaesitae. Naturalis corporis pulchritudo opponitur sequentibus verbis: κεκαλλωπισμένην δε τὼ μὲν χρῶ/
213쪽
dent haec verba ab antecedenti participio κεκοσμω εν νοῦ Sed desideratur orationis concinnitas, quam facile Xenophon em dero poterat, si scripsisset: κε-
de δι u. anor, ro δε σχῆμα σω*ρ. , ro δε σῶμα ἐσθῆτι λευκῆς verum vel apud elegantissimos quosque et tersissimos scriptores multa reperiuntur exemplaeoncinnitatis susque deque habitae. V. ad I, 3, 9. Quare scripturae correctione abstinendum
θρ or ε ρ ανδ interpretes conserunt Oecon. X, 2. Hortat. Sat. I, 2, 123: Candida rectaqna sit, munda hactenus, ut neque longa Nec magis alba velit, quam det natura, videri.
δοκεῖν φ αέν εο θ' at J V. ad I . 4, 6. οὐ δοκεῖ - ἐοικε- Mat. Verte: ut eandidiorem et rubicundiorem SPE ciem prae se ferre φαίνεσθαι γ videretur δοκεῖν . B orne in annus Sio redditi ut videretur aperi
ιrαμον opponuntur oculis verecunde demissis. ωρα 4 Schneide rus ex Aristaeneto l. ep. 2b., ubi hic locus imitatione est expressus, addidit articulum ν , quod recte improbavit Bornem annus, docens nomen ωρας articulo carere ad nominum propriorum eXemplum.
V. Buti m. q. l24, not. T. ROSt. q. 98,6. Κuhner. T. ll. q. M. not. Gr. Schol. q. 244, not. 3. Etlam alia similia voeabula sino articulo usurpata leguntur. CL
214쪽
l. 2. Ald. Bas. l. Paris. οἰων. At singulari numero non diciturrδ viroν. Saepe vocabula σι roς et σιrων in codd. permiscentur.
1, 8. p. b2. Ceterum nomen ωρας do iuvenili pulchritudineae vigore dici satis notum est. εἴ op αλλος avrῆν θεῶ - ται J Exspectes fortasse αυτήν, atque id quidem necessarium esset, si pro indicativo θεatat optativus positus esset. V. adnotata in I, 2, 49. q. 23. ro ν αυrOν τ ροπον δ
odem incessu, quo ndhuc usis erat, nequo tardiore nequo ei-tiore απορ υνrα, ποίαν ὁ δ ον
Symp. IV, b3. p. 146. Addo Funkium se Ueber d. Griecti. Particip. p. 20 sqq. q. 24. διε orJ Sic omnes sero libri, nisi quod Vind. 2. et Par. F. habent δε ost et Par. II. δεἔo . Una ed. Par. exhibet δια ρε ιε, quod apertum est glossema verbi διεσπι, quod praeter Zonaram p. 75. ed. Titim. Bast. ad Greg. Cor. p. 348.
διών expἰicatur, apud alios seri-Ptores usurpatum non reperitur et a Gu. D in dorsio propter etymologium verbi anιος fictum putatur. Horbatius roeepit Seidiori coniecturam, in Iacobi Quaest. Lucia n. c. III. P. 6. Propositam r αερ ἔon. Alii aliis con-
215쪽
si. 25. ἐπὶ τὰ πονοῶνταJ Sic Castal. Par. Steph. Par. D.
ut διαγενήση, διοίσπ vel potius διοίσεις, διατεuσεις, διαιrζσρ v. Bast. ad Greg. Cor. p. 89b. . Omnium elegantissima est coniectura nuda ei: dii DP, quam recipiendam censet Finckhius in Zimmormanni Ephem. Schol.
1829. p. 891.4, de particula δνὶ comparans II l, T. 2. Λnab. VI l, 1, 76. Sopia. O. R. 66. et docon Anab. VI l, 1, 26. 6, 36. Soph. o. R. li 25. Sed neque δη neque Dy h. l. mihi apta
videntur. Quare ego cum Suup pio vulgatam διεσρ retinendam censeo, quum verbum διεωσι verbis similibus διαγίγνεσθαι, διαrελεῖν, διάγειν, aliis et forma et significatione respondent. q. 25. σ ara ν εω s αφ' tu ν
Voluptates parari possint. De praepositione aeto instrumentum significante v. ad Ι, 2, 14. οἱς - tost oes J De attractione v. Matthiae. T. II. q.
υ π Oκ ορ ιζο μεν οι J is IIuno locum Suidas v. et Elymologus M. p. 782, 3b. Iaudantes υποκορίζεσθαι exponunt διασυρειν. Leonclavius aliique capiunt pro invidioso et odioso nomine n liquem appo I
haec signifieatio in verbo et πο- κορίδεσθαι non inest; sed primitiva ae propria huius verbi vis nulla alia videtur esse, nisi deminuendi; hinc sνομα et πο
Doeto de huius verbi usu exposuit F r. A. G. Spolinius in ommentat. de extrema Odysseae parte P. 109 sq. Cl. Stall-ba umium ad Plat. de Rep. p. 560. E. Quemadmodum igitur lingua non1'nibus ἱποκορισra-κota aut blandiendi aut eontemptionis signifieandae causa
216쪽
et praefat. p. XXIII., qui repetitorum Pronominum multa exempla contulit. - tyxo κορ ι ζύμενοι J Bessur. omiti. Etiam Uale h. exterminandum Putat. Tou p. corrig. μη ὐποκ. ἰ nlius v. D. θυμφχαριζόμενot: Wytten b. ad Plutarch. p. 4 30 sq. υποκνιγμενοι, aemulatiisne et invidia puncti. At v. adn.j. 27. εἰ πε l Sic BCDF. Schn. Ceterae edd. ειπεν. utitur; ita verbum t ποκορι - σθαι adhiberi potest aut ad rem invidiosam nomine blando aut ad rem laudabilem invidioso nomine appellandam; in utroque inest vis deminuendi; in altero
enim res bona, in altero res mala nomine deminuitur. Rem
Neque credo, quod Sauppius vult, Socratis ironiam de indu stria aliam vocabulo subiecisse significationem, ut Voluptas deridenda praeberetur. Cur Rutem hoc verbum plerumque designet rem odiosam nomine blando, rarissime autem, ut h. l. , rem bonam nomine
rei natura positum est neque ulla indiget explicatione. Ceterum F r. Iae obsius Socr. P. 54. alium etiam ex posterioris aetatis soriptore excitavit locum, in quo hoc verbum hanc detrahendi vim habet: Theod. Me toch. Misceli. c. 115. p. 786. do Demetrio Poliorcete dicit:
πρεπεσr ερανJ propter bona, quae tibi a me parabuntur, illustriorem. CL ad 1, 2, 6 l. ὀνο-
ratio est q. 28. in ἐπ α ρεrῆ ν αεύεσθαι. Sententia: honos et glori', quam bonis a me datis tibi parabis, etiam ad me redundabunt.
distinctionem post rὰ Oyra pOsuerunt, offensi scilicet coniuncti Ono verborum: τὰ ἄπια et μεt' ἀλκμεως. At recte contra monet Bornem annus hac distinctione nihil nos lucrari, siquidem verba tis orta ad sequentia quoque trahenda Rint. Vale Lenarius verba μεt' ἀληθείας exterminanda censet. At mutatione nihil opus est. Multa huius generis exempla collegerunt Sohaeser. ad Gregor.
Corinth. p. 169. Lobeckius ad Phrynich. p. 7θ8. Borne
217쪽
τεχνας αυτας et εJ Parti-rula τε post αυτας posita est, quasi oratio sic decurreret: raenotiμικὰς τεχνας αυrας τε καὶ O πως avrαῖς δεῖ χρῆσθαι μαθητ εον, non solum ipsae artes, sed etiam earum exercitatio perdiscenda est. Addito autem Verbo ασκομον, oratio 'si e constituta esse debebui: τας π. r. αυ-
των κrωμαι καὶ φiλίαν pro ἐξακουμχί ra καὶ - κτάδμαι. Quos autem alios in partes voenuit locos, alienissimi sunt. Haeo particulae rε traiectio manassa videtur eX Oppositionis duarum notionum vi, qua prior particulam re enuntiationis praedicatondiungendam quasi arripit. Alia huius particulae traiectionis genera subtiliter pertractavit Schoem annus ad Isaeum.
p. 325 sq. Cf. infra ad IlI. b, 3.
α σκοτε ονJ Fr. lacob sius Socr. p. b6. concinnitatis gratia additum et praegnanti significatione pro ασκησει μανζrεον accipiendum existimat. Magis milii placet ratio Boruem anni, qui verba Oπως αυrαἰς δεῖ χρῆσθαι unam notionem τὴν Πλῆσιν αυrων constituere putat, coli. Cyrop. V, 3, 43: η σιωπηὰσκνῖrea. Ernestius sic vertit locum: oportet et stries ipsas discere et modum utendi. Cf. locum ab Herbstio allatum, do Vectig. iv, let raυrζν trirν δυναμν) - γνονrες καὶοπως χρῆσθαι δεῖ εἰ δε καὶ r ω σω μ α relPost particulas εμε - εἴτε ulti mum orationis membrum, in quo totius rei cardo vertitur, eum
maioro vi por εἰ δε adiungitur, Diuitigod by Cooste
218쪽
δια πολεμέου ὁ Ουἐλς αυξεσθαι καὶ μυλει δυνασθαι τους τε φιλους ἐλευθερουν καὶ τους ἐχθρους χειρου-
St, quae κat' armiογίαν nominum propriorum saepe sine urticulo efferuntur. V. adn. ad g. 2 2. ut per particulam adversativam 3 ε hoc membrum tauquum grR-vissimum ceteris opponatur. Cf. Plat. A pol. p. 4 1. C. V. Gr. nostr. T. I l. Φ. 746. not. Sic apud Latinos saepe sibi respondent sive et si vero. V. adnotata nostra in Cieer. Tusc.
pter reliqua participia absolute Posita non satis aptus ost) , ingenue sateor me intelligere non Posse, quid sibi velint verba tφσῶμαει - υπηρε teis. Contra distinctione post εἴναι posita Sententia exit sanissima. Nam quieorpore Validus esso vult, Or pus assuefaciat oportat, ut obsequatur rationi, quae ad corporis vires firmandas nugendasque labores suscipere nos iubet.
τῆ γνώμζ. CL Cicer. de Oaec. l, 23, 29: Exercendum cor pus ot ita afficiendum ost, ut obedire consilio et rationi possit in Oxsequendis negotiis et in laboro
parat Plutar h. Demetr. o. 38:ορά rερ οξεῖς, et Eustath. de Ism. li, 429. De rariore praepositionis συν significatione instrumenti v. nos in Gr. T. II.
q. 601. p. 276. q. 29. εὐφροσυνας J V. ad
219쪽
q. 30. καὶ ινα μενJ Sic Ald. Par. Steph. Ressario, Cle
videtur; at videtur tantum. Nam enuntiatio relativa 1 ei definitionem attributivam non simpliciter
indicat, sed ita ponit . ut ad
ipsam rei naturam aut I Ol-Orηra referatur: qua re
pronomen δςrις explicari potest per ita comparatus, ut aut ut qui, quippe qui, ut pote qui eum coniunctivo uti Anab. III, 2, 4. Cf. Wolf-kium de Pleonasm. p. 82 Sq. Hariun g. de cas. ωrmRt. et sign. p. 286. Icuhner. Gr. T.
παρασκευάζη. erum pro verbo finito Xenophon posuit participium ιιζχανωμενο, ut videtur, Ru-tecedentis orationis consormatio-no inductus, dein autem Sequentium sententiarum gravitute commotus a participio ad verbum finitum deflectit. De Orationis a verbo finito ad participium transitu v. Matthiae. Gr. T. II.
g. 632, 4. Κithner. Τ. II. g. 675, 4. CL adnotata in II, 2,
5. υυ re γιγνωσκον ro βρέφοGet ad IV, 4, l. Aliam huius transitus causam ad II, 4, 4. tu arίθεσθαι videbimus. οἴνου , J De plurativo numero v. nos in Gr. T. II. q. 408. b.
χ ι ἡ ν α l , , Ad refrigerandum
vinum. Recondebaut enim nivem et glaciem in subterraneis serobibus ad usum con, iviorum. Cf.
ad Athen. lII. p. l24. Plin. IX. o. 4. Gell. XIX, 5. Macrob. Satura. VII, l2.V SCHNEIDE RUS. Quibus Bor ne mun-nus addit K y it e n b achium ad Plutarcii. Praecept sanit. P. 8l l . His accedat Becker. Charikl. I. p. 459.
μαλακας. dii 4 καὶ τας κλίνας κτλ.J Oratio per gradationem asoendens sic accipienda videtur: Homines voluptarii, ut Suaviter dormiant, non contenti sunt stragulis mollibus humi stratis, sed lectulos sibi parant, quibus insternunt mollia illa stragula, quIn immo, quo magis Rugeatur mollities, lectulis υποβαθρα subiiciunt, ut cubantes molli lectuli agitatione molliter sese conso piant. Iam singula dispiciamus. Articulus verbis orρωμνας, κὶμ
220쪽
non multum auctoritatis tribuendum, quippe qui etiam pro καθυπνώοζς veritus non sit κ araκοιυ νς Scribere. Sch n. verba rας Hίνας καὶ ra uncis sepsit. - κλίναις παPασκευαζt J Sie Clemens t. d. Pro vulg. παρaσκευάζερς, quod ab h. l. abhorret. - ποιῆςJ
νας, υπόβαθρα additus est, ut hae res tanquam in usu hominum mollium haberi solitae significarentur. Quare per τὰς κλίνας intelliges non quoslibet lectos, sed pretiosis tapetibus stratos et affabre faetos. De collocatione adiectivi μαὰακάς post substanti viam V. ad I, 4,
ram interpretabantur tapetes lectorum pedibus suppositos, coli.
Cvrop. VIII, 8, 16. Veram huius nominis vim doctissime enu-eleavit Schnoide rus, coli.
tribus Ioeis An tylli mediet in
Matthaei p. 114. 170. li 2., equibus apparet Daoβαθρα sulcra diagonalia pedibus lecti subiectaeSSE, ut setosa ος, lecti agitatio, emceretur. Comparat hos lectos eum cunis pendulis. Volgi Iaenderus in Observati. laud.
dis υπυβαθρον confert S to b. tit. 9l. M. Theophrast. l. p. 192. Sehn. Qitiis alii senserint h. l., v in Var. Scr. δια τὸ μ ηδὸν ἔχειν, Ore πορ- ῆH qnod nihil habes, quod Rgas, quod nescis, quid Mas. Sic legunt Castal. et Steph. pro Vulg. ποιεῖς. De coniunetivo deliberativo v. ad I, 2, 15.
αναγκάζειν recte Weis kius interpretatur Liebes lusi eris E in gen.
καi γυναιξὶ καὶ ανδρά - σι χρωμεν J et muliebressi viriles amores consectans.
Stephanus correxit ineque alia ter bal, et ditob. καὶ γυναιξὶ rota
ἀνδράσι χρ. i. e. et viris tanquam mulieribus utens. V. ad β. 12.δου tota Iero αι. Etiam Bessario vertit: ipsis etiam viris ut mulieribus uteris. Stephani correccionem quamvis acutam censeum, tamen nulla mihi videtur idonea esSe CauSR, eurderelinquam vulgatam. o v res γαρ π a t δ ευε ις υβρίζουσα - καra κυ μι-
μενος ἐξ Ωρας καὶ παρασrάσεως. V. nos in Gr. T. II. l. 663 .XI. et ad Anah. IV, 1, 4. Adde Bremium ad Lysiam c. Poli-Diuiligod by Corale