장음표시 사용
201쪽
- ν. At v. adn. - εἶναί τίς μοι δοκεῖJ Sic hene Leone l. emendavit, et haec emendatio confirmatur Vind. 2.; F. habet ει- να , sed e correet.; δοκεἶ habet lunt. ; edd. pr. et Par. ABCDE lἰ II. ινα ris μοι δοκrj. Etiam F. habet δοκῆ.
la Tol in responsione usurpatav. Bdnotata in I, 2, 46.
stippus: καὶ Οὐδαμῶς γε τά TTωέμαυro ν εἰς τῆν τῶν ἄρχειν βουλομέν ν ταξιν. Ut ego in ordinem eorum, qui imperare volunt, me non refero; ita contra αυ)ne servus quidem esse Volo. εἰς τὰν δουλι αν pro et εἰς et 'ν πιυν δούλων ταξιν.
εῖνα ί τ Ic sto ι δ οκεῖ μέση - ὀδός J Non raro pronomen τὶς interiectis pluribus verbis a nomine suo divellitur.
plendum est. Infra II l, 7, i r δυ-
λι Τεκα πράrτειν. Ingentem lutius generis exemplorum nubem Coegit C. Gu. Κrsiger. ad Dionys. historiogr. p. l7 sq. V. nos
V. Bdnotnta. Mέντοι igitur hie habet vim confirmntivam: Hennwirklich; alterum nutem, quod sequitur, ριέντοι εἰ μέντοι r fertur ad prius μέντοι Et vim hahet adverstitivam: Henn je- docti, uti ullas μέν et μέν-r o ι aliorum alteri respondent. CLS eli ne i deru in set norue
m annum ad Cyrop. V, 2, 12. p. 423., qui plura repetiti s μοι
exempla collegerunt, sed non an
por sμ tu niln m duco rationem, utiliai summa urgonte necessitate neodi eum auctoritate recedendi ini non esse Cpus eam; in meus. l. arnviores fuerunt causae,
quae hanc ut legem migrBrμm me impulerunt. Primum enim vix ulli apud Atticos pedestris orationis scriptores, qui Xenophontis aetate suerunt, exagitari possunt loci, in quibus couillnis clivus post ει pnrticulam illatus eodicum auctoritate satis eonfirmatus sit. Nani loci, qualis hie est, quem nune tractnmus, non multum linbent ponderis, quum terminriti Ones o c
202쪽
adn. καθι o τὰν re ςJ V. adn. - δουλοις χρ. v. adn. et σης in codd. sa opis sinas inter se permisceantur et confundantur. Ceterum viri doeti de .rparticulae cum coniunctivo constructione vel admittenda vel roiicienda vρhρ montor inter se disero pant. V. Hermannum de
sterioris ne talia seriptor 's, ut Dionysius rint . . Diodorus. Lucianiis, Plut Archus i quin hane strveturam satis frequentnverint, iii dubium vocari nequit Cf. nos
in Gr. T. I l. h. 818. not. i. D stin indicativus suturi huius loci
sent Entiae multo accommodntior videtur esse quam coniunctivus; nam conditio in futuro tρmpore posita ut certa et extra dubium collocntn dΡsignatur, siquidem Aristippus suam ipso sententiam iam e po Auit. Tertium autem μῆτε - θεραπευο ς nssonsioni potest esse, quum hic nou. ut Bliten in αρχειν et ἄρχεσθαι, duo vorabit in niterum niteri opponantur et inter g disiuiigantur, sod nova enuntiΑtio neantiva n. iungatur, ubi ιι ηδέ exspectes V. doctissimum censor m Hnt μι
Ssed tota haec enuntiatio itn nccipiendo est, ut duo priora membra non tertio a iungantur, sed unumquodque per se sy etetur si noles imperare, si no-lea aliorum imperio subiectus esse, si noles imperantes colere . κλαίωντας κα 9 ιστα ντ ες Jdictum, ut apud E ii r i p. Androni. 635: ἴe κλαωνrά οε καὶ in ν u
2b, ubi v. adn. Contrarii generia ex omi in Sauppius ad I, 2, 56. excitavit hape: Anab. Il. 6. 25. ill, l. 30. Cyrop. ill, 1. 3.3'. t V. 2, 8. Pro ιώς etiam εἴς περ dieitur, Rod raro ut X. oec. 14,9. Est inter utramque dicendi rationem hoc discrimen, ut χρη-n9αί τινι nis etia φίλα, dicatur de
203쪽
eo, qui vere ii a b e t an te iam si delem; contra reῆσθαί τινι motio criλω de eo, qui putat se habere anile iam s i
d e t e m , qu nn lunni necesse nonost eum vere fidelem esse. l. 13. πολιορκουντεςJ Verbum πολιορκεῖν, obsidionee ingere, saepe ad alius generis aerumnas atque voxntionea
privatim. Quae nute commΡmDrnntur, nil univorsas rixitates aut terras sp et ut .
e ine rectit mei stortietist Finte, uti eleganter interprotatus est vo is kin s. Eadcm vi linno pRrticulam supra g. b. dictam legimus, sed in interrogation , uti Hieron. l. 36: πῶς orat iovio On δυοερες τυ παθn μα καἰ οἰκτρον; Sic infra ii, 9, T. rore, tum vero . Porro ου rως ξ δ ,
sic domum. Time. V, 76. Cf.los. Strangium in Lips. Diar. Suppl. l835. p. 633. Hartiang. l. d. T. l. p. 243. Cc nos in Gr. r. ll. I. 690, b. Omnia salsa
irrisionis pi sunt. παλαιο μαὶ κακοrεχνία, uti interpretatur H esy e litus.., Proprie dicitur artificium luctatOrum, quod supplantandi superandique adversnrii causa comminiscuntur fAelian. V. H. II,
hoc nutem loco signiscat callidum Θt ns lutum consilium.
fames . R Thoseo trucidati. V. P l u t. Thos. e. 8-ll. APOllodor. lli, l6, l. in Socratis oratione venus in inest ironia, uti
204쪽
roto υ g εἰναιὶ Iuntina et Bas. l. 2. cum Castal. rotouro ἀomittunt.
reete docet W e is k ius. Die pro enim vult, licet crudeles latrones, quales fuerunt Simiis, Seiro, Pro crustes, iam non in viis grassentur, tamen non deesse alios homines, qui nil iniuriam aliis inserendam parnti sint. Οὐδεις ετι αδικεῖJ Contrariam sententiam Socratem per ironiam significare voluisse, quum ex toto loco, tum ex se lupuli-hus verhis apparet. Si ne cives quidem, Omni praesidiorum genere muniti, ab aliorum iniuriis tuti sunt, sed sui tuendi eausa asnnibus amicisque serviunt; multo minus tuti putandi sunt hospites, omnis praesidii exsortes, multoque magis sui tuendi causa aliis servire debent. τοῖ ς ἀνα y καί o e ς J necessa riis, i. e. affinibus cogiantisFe. Cf. Si a liba um . nil PInt. de
est καλουμενοις, quia Oi dvaγκαῖοι omnino omnes ii dicuntur, qui nobiseum aliquo ne Pssilia uinis vinculo coniuncti sunt, hoe autem loco, uti Latin necessarii, καt' ἐξοχην appellantur ii, qui cognationis affinitatisve vinculis inter se copulati sunt. oi ς δμυνον εαιὶ quibus
nantur, uti interprotatur Fro-tselier. ad Hieron. I, 30 p. 22sq. De quo praesentis et imper- laeti usu v. nos in Gr. T. II.
ot in viis longum tempus commorans et, quamcunque in urbem veneris, civibus omnibus inferior. τοιου ros, o ro ι ς J nullam certam sedem habens, nullos B mi OS sociosvo, sed ab alia inni in in urbem migrans. De numero plurativo post singularem
attractione v. ad I, 2, 3. τῶ τα-
205쪽
j. 17. καὶ δ νὴ s o v o ι luntina l. 2. Bus. l. εδε ε vitaδrapnoouot, Aldina et Par. c. I EG εμε καὶ 3.; B. C. εδεε δ tip. καὶ ὰγ ρυπνῆ σουσι θ Haec omit t. i'ar. E. et edd. pr.; F. δι p. καὶ αγρ. καὶ ριγ. - αλλο γε ῆ ὰφgo συνη Morus c. Bes- sar. corrig. Ουκ alta γε; Itulin k. ου πολλή γε aφρ.; Ε . utio τι mi vel potius alio δε Brodndus α ua1ς rε xi αφρ., cod. Uatic. habet ῆ δ ιo rι καὶ δουλοςJ Sententiae hoc serse modo colinerere videntur: Peregrinum ab iniuria tutum esse nullo modo credere potes, quum vel ii, qui in civitate multis praesidiis muniti vivunt, iniuriae expositi sint. Faetis igitur fieri potest, ut tu,
qui semper in viis versaris, nullo praesidio munitus, in servitutemni,ducnre. At ne Bervvs quidem ab iniuria tutus vives, quum laboris impati iis, magnificentiae audiosus sis ideoque domino utilis esse nequeas. - An idcirco
silenti animo es θαρρεῖς , qt Od
credis te etiam semum eiusmodi suturum esse, qui nemini domino prosit - Supra demonstratum est nWqun civem neque hospitem ab aliorum iniuriis tutum vivere posse, sed tuendi sui eausa alii-nium, Sociorum, amicorum Praesidio egere. Iam potastinus te fiervum esse. At ne si servus quidem esses, sperare posses te ab omni inivria tutum victurum esse; nnm sine dubio inutilis plane sorPs servus. Per ironiam igitur Socrates interrogat Aristippum: An in eo fiduciam collocas, quod, si servus laetus esses, inutilis Pinne esses fisrvus. Inm d μ singuli si καὶ δουλος i. e. καὶ εἰ δουλος ελς. Saepe se nuntintio conditionalis latet in nominst ali
τίς γαρ J H. e. Minime vero; quis enim. V. ad I, 4, 9. Oυδε
riam collocatione substantivum ὀργίαν mn ore vi essertur, quam vulgari ruν δε αργ. U. nos nil
den sicli in s γάρ ) 8 Saepe hae
particulae obii olendi vim habpnt. V. Hari ting. Griecti. Parti L. T. I. p. 470 sqq. Cf. nos in Gr.
tinorum at sitim v. nos ad Cicer. Tuscui. V, 16, 47. εἴ γε πεινε σουσι κ ra. JDe particulis εἴ γε, si quidem, v. nos in Gr. T. ll. g. 704, 1. do futuro, quod de necessitate Dissili do by Cooste
206쪽
εorta, pleian post 61ιορκεισθαι postin intμrpunctione; B in dors totum locum ἐγω μεν γαρ - υπομενειν uncis circumdedit. V. adn. vel destinatione n urpntur, F.
eu te nut volentem nut nolentem flagris en edi, quam eo in quod is, qui
vult res molestns sustinere, stultitiae particeps est. VOeabulum αλ-λo iungendum ost rum o ra; lioc αλὶo in in tu διαφερει in tet, ut sine dρ trimento spntentiae omitti potuerit; sed nil diluum est non solum ad disierontine notionem magis urgen in m ; hine etiam γε accessit; sed et in in perspicuitatis causa. Νam quum verba ridφροσύνη - υπομενεεν multis interiectis verbis disiuncta pasenta verbis o τι διαφερει, interpositaque enuntiationo gi ολως - πολιορκεῖσ9m sequentium ver- horum ii ἀφροσυνη - υn μένειν re inlio obscura in psset: aptissime adieetum est alio γε, quo et repeteretur differe utiae notio, quae latet in longissimo remoto διαφερει et de integro indiearetur, quo sequens ἰ reserendum esset. Pro o re διαφέρερ - ἄλλο γε ξ αφροουνη προ ore κri. nostrae linguae ratione exspectes et O rt διαφερει - ἄλλο γε, ῆ or ιαφρ. κri. Sed illud ori omissum est h. I. pudem ratione, qua omittitur in locutione: οὐδεν
stinguebatur, ut post Verbum πολtoρκεis e colon et post μπομενειν signum interrogationis poneretur. Quam interpungendi rationem reiiciendam esse Viderunt vir qu Idam doctus apud Simsonem, nui locum sie con
207쪽
vJ quatenus. Supra I, 7, 3. tavrn, hactenus, legimus. ὁπό re βουλοι to J Ob antecedentia φαγοι λ per modorum nitru tionem quandam dictum est pro υπύrαν βουληrat, uti paullo post legitur, da aetione saepius
repetita. V. ad I, 4, is . lli, 2, 2.14, 6 ex tr. IV, 2, 20.
FPe nisus , bonue spei pretio ductus. Saepe επί. tum dativo iunctum significat pretium, quo
quid fit. Cf. II, 2, 8. Cyrop III I, 43. V. nos in Gr. T. II. g. 612. g. p. 298. Gr. Schol. g. 296. ll.) De sententia es. I, 6, 8. l. 19. χειρωσω a rαι J Si evulgo legitur. Schneide rus e Par. G. H. recepit χειρώσοι rat, Dawesiano sci icet caucina commotus, de quo quid Statuendum sit, vidimus ad I, 2, 37. Sed mira est permutatio coniunctionum ἔνα et o πω e, de qun
208쪽
ll, 2, 24. viii, 1, 32. et VlI, 5,
209쪽
Stob. μαλακῶςὶ δ ιχη ra σκλν ρ' λχεις; μώεο est in Par. B. D. Et Flor. B. E. et in Pimrnuto c. 14., ubi haec leguntur: μὴ ra μαλακα sons est fructus cito quo perit; similiter Schneidorus intelligit eas voluptates,
quae statim percipiunt ulet quarum usus breve tem pus manet. Ernestius uenique ad h. l. et F1s oh o rus ad Cyrop. l, 5, 9. interpretantur
voluptates praesentes, quae statim et Sponte veniunt nulloque negotio Parantur. Quam ultimam explicationem egregie amplexatus est atque tutatus Guil. Strau-bius in Lipsiens. Annal. phil. Suppleni. 1839. p. 469 sq. Verissime intelligit voluptates
eiusmodi, quas, ubi concupiveris, statim, utpote sine ullo laboro parabiles, per ei pere liceat. Nam primum nostro loco Xenophon dixit ἐκ toυ παραχρῆμα quod nequaquam potest esse in praesens: quod si significaro πο- luisset, sine dubio dixisset τας εἰς ro παραχρῆμα ἡ δονας. Praepositio enim ἐκ significat post. Deindo ro π αραχρῆμα in haedicendi formula idem est, quod
praesens temposis momentum non mRnet, quod: cito praeterit
uas Momentane , sed id, quod praesens tempust Ucritim als bald, so glei Oh sequitur.
Ergo αἱ παραυτίκα οὐ ναί non sunt eae voluptates, quae in Praesens tantum pereipiuntur, sed este, quae, simul at que eas expetiveris, s t alim tibi obveniunt, nulla anto adhibita vel corporis veIanimi contentione. Hue denique Recedit, quod nostri loci ratio egregie confirmat explicationem
propositum. Nam Et quae Rutecedunt huic loco et siuae eum sequuntur ita comparata sunt, ut sponte appareat τας ἐκ ro υπαραrρῆμα ζδονάς eis Voluptu tibus Opponi, quae corporis animique contentione parantur, non eis, quarum fructus perennis est. Nec dispar ratio est locorum S
Cyrop. allatorum. Quid, quod ipse Xenophon in Comment. IV,
b, l0. easdem voluptates τας ἐγγυτα rcu ηδονάς appellans satis
elare demonstravit, qua sententia raς παραυτίκα νηδονας ue - eptas voluerit
omnino animo parare scientiam;
quis enim neget eX percipiendis musicis, spectandis picturis, aliis id genus voluptatibus ullam Prorsus percipi solentiam αἱ δ ε δια καρ τερίας ἐ π e- μέλειαι J sunt studia, quae Perseverantia, h. e. intenta assiduitato atque industria, tractantur. Opponuntur ταῖς ἐκ του
ἐξ ικνεῖσθαι, pervenire, eon struitur cum genitivo qui dicitur partitivo ex eadem ratione, qua v8rba rυγχανειν, λαγχανειν,
προςηκειν. CL Anab. IlI, 3, T. Pari modo ἐφικνεῖ σθαι genitivum
210쪽
μωεο, μη τὰ σHῆρ ως. Vulgo μωμεo. Alii codd. aliter depravate hunc locum exhibent. l. 21. γινόμενοι J ABDF. γιγνόμενοι. V. Exo. I. E. qua adsciscit, ut Isocrat. Paneg.
S au p pius nomen οἶμος pro subiecto habet. Par. 'od. F. et cod. Stobaei exhibent lariat, quod glossatoris manum satis elare arguit. ρηιδίη J Scit. ζ αρer 17. Perperam alii reserunt ad antecedenso ος, ut primum masculino genere c. κρως καὶ ο ρλος , deinde
maris insula, oriundus, poeta CO
micus, Syracusis vixit: unde Siculi cognomen habet. Floruit anno sere 500 n. Chr. Cf. C. O. Mulier. Dor. T. I l. p. 352 sq. et 358-3ii0. et C. G. Cobetum in Prosopogr. Xen. p. 11.
Versus autem, qui hic asseruntur, sunt tetrametri trochai et catalectici. - Do genitivo rων
Epicharmum ipsu in prior versus legitur sic: rῶν πον- msioua re
rione omissus et a Socratis consilio alienus u recentiora philologo adiectus in margino visus est Vale henario ad I erodot.
ra επω καὶ τόδε rὐ χω ρ ίo 1 Ουκ ζκιστα, ubi χωρίον similiter atque hoc loco τοπος dictum est: unde etiam hunc Ho-rodoti locum Vale henarius ab aliena manu importatum suinspicaturJ, qui Scriptorum veterum ulli saliter res sese habet apud recentiores Graeco si tof- πον de Ioeo libri aut seriptoris dictum negat. Cuius admonitu Sehiit et ius verba suspecta seclusit: quem sequor. VSCHNΕΙ-DΕRUS. Gu. D in dorsius totum locum indo a metυρεὶ usque ad Lars abiiciendum eonset et versum τῶν πόνων - οἱ θεοί Platoni comico ab scholiasto Hermogenis tribui monet. Equidem nee Valekonarii nec Din dorsit senisentiae calculum meum qualemcunque addere Possum.
Vitam quaerere . ne molli vita duram sortem tibi pares.
dico, Ceo, sophista clari Ssimo, eleganter exponit Car. B et pru s
Ceterum recte C. Fr. Hermannus in disp. de Socr. magistris. Marb. I 837. p. 4 3 sq. docet errare eos, qui Prodicum Soeratis magistrum fuisse statuant.