장음표시 사용
241쪽
10 ώς βελτιστος εσταις Καὶ ὁ Λ αιρεκρατης ' δεδοικα,
εἰ κυων μεν εἴ σοι θν επὶ προβαrοις ἡπιrηδειος ῶν καὶ rOυς μ. r. l. Nominativum κυων per attractionem explicand nni censet quod hoc quidem loco milii durissimum videtur; accusativus κυνa eodicum auctoritate satis est confirmatus l. participium autem ἄν post Deuelandit per Cyrop. ll, . ι, 13r Ου γαρ ἔστι διδασκαλος τουτιυν ουδεὶ, κρείrrων ων tῆς ἀναγκης, ubi plura similia exempla lueor ne m. in ed. Lips p. 207. contulit. - μεγα αν I Vat. tres, PBr. D. F. et Stob. Omiit. ἄν. - ἔσrat J Sic Flor. AB C. Vict. K.L.M. et Par. ABC. pro vulg. v. - F. dat εῖq.
γ χ ο ρ ου vet ι δὲ χ ο ii ο ι lei, qui, quum quamvis) imperitus sit eo utendi quodvno κων ὐ ex altero orationis membro supplendum est), tamen eoiantur eo uti. V. hos in Gr.
Ceterum attende nil elegantem orationis membrorum conformationem per parti uias: νιεν μέν - δέ - δέ - sto δέ. πραοῦ νε ιν αυτονὶ De pronomine αὐτον ex Rhundantia
καὶ εJ λέγειν verbis οὐκ ἐπιχειθεῖς μ prne missa sunt. δέ coniunctio suam sedem mutare debuit. Verte igituri die is quidem . . , sed etsi eum et sactis et v e bis benignum esse Polla Eeoncedis, tam en non e On ris operum dare, ut ceti.
242쪽
ῆ. 16. Moμαι J Sie ABCD FH; Edd. o lat. Quod non improhandum. V. Horn. ad Anab. V, 1, 4. Salapp. ad h. l. Matthineum Gr. T. l. j. 244. p. 623. But tria. T. lI. q. 19b. Ben- aeterum ad inocr. Areop. p. 75 sqq. Schoemniin. Ad isneum p. 293 sq. et quos nos laudavimus in Gr. T. l. g. 192 32. infralli, 4, 8. 5, 9. 22. 23. IV, 2, 23. in omnibus libris legitur πανο
eis credo eum captum magni te facturum esse. Per attractionem
gnum interrogationis post kuαὐ- ιον sustulimus. Nam οὐκ δω pcta νο in λεγιον proprie significat: d ii d ii r s t e s t dies es ni e fit Eu fruti sugen. i. e. dux ann si ea ni clit schneli genu g sct g en . Mirum CommΘvtvm excogi invii H er m n ta n ii a ad Viger. p. 764. , quum stR-tuit verbum φ9ανειν proprie esse eessare, desinere.
243쪽
Sauppius docet pronomen αὐ- τον Saepe personalia simul involvere, coli. Demost h. Ol.l , t : δεῖ τοίνDν, ω ἄνδρες 'A9ηναῖοι, et oυτ εδη σκοπεῖν α υ Τ υ ς. Plat. Laeli. p. 187. C: αυτους en χρῆ γιγνωοκειν, eo Νικία Τεκυι Aάν;ς. Quae qnidem sententia vereor ne non re te Refiehabent. Puto enim in omnibus eiusmodi locis pronomon αυτον
nihil aliud signiscare, nisi ipsum,aeibat . ita quidem, ut scriptor ab oratione, quae ad certas quRsdam personas conversa esse debeat, dpsseetat ad sententiam generalem, uir es ist ala onothi g, Athenaeer,selbat guli and e in . - Destructurn TODT ἐωίνω ποιεῖν v. R O s t. Gr. q. 104. not. tb. Rufineri T. II. g. 559. not. Gr. schol. 9. 280, not. 2. f. 14. τα ἐν ἄνθρώποις
ι o τ άμεν o ς - ἀπεκρυπτο a J Supra g. 11r o ἐν is εἰδὼς λέληθα ἐμαυτον. CL Sympos . I, 6: d κρ νατ ό μην υμας ἔ- χ ω ν πολλα και σοφὰ λέγειν. ii o κ ν ει ς - ἄ ρ ξ α ι, μιν αἰσχρο ς φανῆ ςJ Particu in . , ut Latinorum an, Proprie non usurpatur, nisi in altero interrogationis membro; sed saepe prius membrum ita supprimitur, ut tamen in antecedontibus lateat et inde facile suppleri possit, uti h. l. v ἀρα - α πεκρυπτου, ῆοκνεῖς. - Ad verba μῆ αἰσχρὼς φανῆς e praegresso οκνεῖς eliciendum est o κνων. infra ii, 5, b:
στηκότα δ ιδ o ικας, μῆ-ον - δός σοι γένηται. Tals ratione etiam insta lil, 9, 4. locum impeditum explicandum putamus Nam hoe probe tenendum, με eum v rbo finito sociatum in lingua Graeca nunquam vim ha bere coniunctionis linalis, ut Latinorum ne pro ut ne positum sed semper vices sustinere Pηr-
244쪽
cνθασιν, φιλανθρωπίαν, φιλονεικίαν. V. Bdn.
7νὶ H. e. ex Leonclavii interpretatione: si mihi videretur Ch. ad tale ingenium priua induendum aptior es e. Scriptura, προς τῆν φυσιν Ταυ zην, i. e. ad id ingenium, quod neo e ro φθανειν ευεργε ro υν aptum est, optime se habet. De coniecturis, quibus li. i. tentatus est, V. Vnr. Scr.
νυν d/J in oppositione v. nos in Gr. T. ll. g. 690, 2. p. 3bb;
es. Viger. idiot. p. 426. ut HOO-ge een. de Partic. Graec. P. b45 sq. ed. Schutg.) uti nos utimur particulis: nun Bb er, Latini nunc, nune Butem, nunc vero. V. nos ad Cicer. Tuse. lli, 2. ηγουμενο e J principium sa-
γέντα, quae Ueis kius sic interpretatur: iudieo te indignum esse, puto tibi non convenire, quod Critobulum ceti. Praepositio πρός eum genitivo sociata saepe signiscat id, cuius n liquid est proprium, ex cuius natur , more aliquid proficiscitur. V.
os γε κελευεις J qui quidem iubes. Γέ particula non habet, uti Herbatius fuit, vim
restrictivam, sed argumentativam nul oxplieati v Bm, ut apud nos:
245쪽
l. 16. πρεσβυrἐρφJ Zeun. e Stob. rs πρεσβυrερφ: quod receperunt edd. recentiores. Ego redii ad vulgatam, articulum nequaquam desiderari ratus. Ceterum etsi πρecti'. in Par. ABCDEF. non comparere testatur Gnil. - καὶ καθῆ μεν ον J Sic Stob. et Brod. pro καὶ ου καθ. Reigh. pro καὶ Ου eoniecit και που, Ed-Warda Oe καί. - καὶ κ Olrn μαλακῆ τι μῆ σ α ιJ Valch. ad Herod. Il, 80. p. 140. haec verba spuria, Socrate indigna et a tota j. 16: πανωχού νομίζεται, more receptum est, in more positum est, iustum habetur, ut tu, 4, 19.20. CL adnotatu in I, 1, 1. νομίζει θεοι ς, sti Ma et Enerum
ad Antiptioni. Or IV. p. 12b, i. o. 16. οὐ γαρὶ De γάρ particula in interrogatione posita v. ad L 3, 10. Cf. q. l7.
ωγ αθεJ V. adnot. ad l, 4, 17. Toν ἄνδραJ Gravius pro ἐκεῖνον dictum, fortasse ut signifiearet Chaerephontis confirma tam aetatem eamque Chaerecratia opponeret adolescentiae. οὐχ ορας J SBepe ουχ ορας,ουχ oea τε, Ουκ οἶσθα, similia reperiuntur, ubi praemissum ν ,nn, exspectes. infra ill, 4, 3 b, 18. 13, b., ubi facile quis hoc
εἴδωλον nυτοῖ ἐν τῆ χρυχῆ. Vill, 3. , ubi tigin dorsius legi vult ῆ ουχ ορα rε, sed recte Dornem annus statuit nihil mutandum
esse contra codd.; ubi autem codd. addicant, et retinendum ESSE.
φιλόiιμ oc J in bonam partem accipiendum est elirli Ebend), uti etiam πιλονεικεῖν, φιλόνεικος de laudabili aemulatione usurpari potest. CL ad ἔ. t T. τ α μ ὲν γὰρJ I ά si rationem reddit sententiae verbis καὶ nά
246쪽
εῖς cinoo ιν. Livius XXXVll, 21: elnssis ηd insulam se recepit, nihil aliud quam depopulato hostium agro. V. G. T. A. Eruge r. in Comment. de ἀλλ' mi etc. Brunsvig. 1834. p. 32 sq. eundemque in Comment. de sormulae nihil aliud facere, quam vel nisi usu. Brunsv.
φος εD J Verbum' δεικνυμι eum infinitivo construitur, ubi aut vim habet docendi, aut huius verbi obiectum tanquam id ponitur, quod non Nere pΡ eipiatur, sed seri tantum posse rogitetur. uti h. l. CL IV, 4 l8. . nos in Gr. T. ll. I. 65R. not.
ου μέν ob opyositionis vim post Λινδι νεύσεις ἐπι3εἰ:αι posita sunt et ad ἐκει me δέ supplenda sunt
φιλονεικῆ o ειν I Ernestius cum Caseliana scripsit c ι λογικῆσειν, quod etiam habet cod. Par. C., sed recte a D indor fio, qui provocat ad Boeckhii Adn. criti. ad Pind. P h t h. IX,
32., n BOrnem anno. qui laudat B n tim an ii ii in ad Pint. Alc. l. c. 38, 2. . nliisque reiicitur. E. tia in t l,6 5. E rn ps t i u s contra omnes codd. scripsit φιλύ- νικος. lli, 4, 3. e tribus codd. enotatur qιλόνικος. Etiam Cyrop I, 4, 15. in duobus optimae
notae codd legitur τι λωικούν- τας. Bromius in Exe. l. adis Ocr. p. 1 m. φ ι λο ν κέω sa νεικος) Pt πιλονικέω n νίκη ὶ, quum eandem sere rom exprimant. id non eadem ratione sacer sed illud magis esso vitu-pὐrantis, hoe Inudantis vel saltem excusantis statuit; diffieit limum nutem esse, quid singulis locis voluerit scriptor. Perspicore. Exstiterunt qui formas
exsulare iuberont Quam opinio noni iure improhat S nu' pius ad ill, 4, 3. Equidem singulorum scriptorum usum diligenter observandum arbitror; nam
alii magis ad lins alii magis ad illas formas in elinant. Xenophon Diuiligod by Corale
247쪽
excitatus. quidem φιλόνικος Et reli iuns sor-mns repud insAe videtur. g. 18. τ ιο χειρε - ἀφεμένω
dualis permutatione v. ad l, 2, 33. g. 19. O D κ ω ν noλλ' ἀμαθία εἶ i J Κ rn est i o haec verba durius anteeedentibus addita videbantur. Hinc de unius pro
ουχ αν scribendum suspicabatur Ουκουν. At nihil movendum esse
egregie docuit Schnpide rus, collatis Cyrop. l. 4, 13. 28. lli,
CL sundem ad Sympos. Ill, 9. p. 94. et ad Cyrop. IV, 4, 5. ed. Goth. et Selineiderum
ad Oecon. X, 5. Sic finePe enuntiatio, quae nntecedentis orationis quasi summam breviter cominplectitur, ἀσυνδέτως adiungitur, uti supra nil l, I, 9. τοὐς Τα
et' 'ti, et Par. C. ruiὶαrεως; G. ταλλα rε ως Ia. καὶ ἄλλα et ε. Vulgo καὶ τἄλλα. Scripturn a nobis recepta, codicum auctoritate satis superque stabilita, videtur germnnn esηe. Vulgatae καὶ ταλλα
nihil fidei tribuendum putumus, quoniam vix dubitari potest, quin
ea prosecta sit B glossatore, qui particulam τέ post καί concoquere non pOSSet At nonnuliquam, quanqunm apud solutae Orationis scriptores rarius, post membrum per καί inductum sequitur aliud membrum per τέ inductum, ita tamen, ut haec duo per καί et τέ illata membra alterum alteri non respondeant quod fieri non potest, nRm membrum quod dicitur praeparativum non potest continerct sententiam graviorem, quam membrum
sequens), sed posterius per τέ inductum priori per καί inducto tanquam accessio quaedam adiungatur. Τ laue yd. I, ο 4:
248쪽
λάζειν, παρα δίκην δὲ Ουδένα, i. e. p ra e t e rea si ue iniustos punire. Neque aliter apud Latinos post et- et adiungitur nonnunquam que. Cicer. de Legg.lI, l3, 33: lam vero permultorum eXemplorum et nostra est plena respublica et omnia regna omnes que populi cunctaeque gentes, augurum praedictis multa incredibiliter vera cecidisse. οἱ καὶ δοκουν τε et Iunt. BCD C. et Stob. omittunt καί.
οντων, ubi καί cum o ντων, non cum nam iungendum est. πρα Οε et ν δ εα καὶ ἐα
ωφελε lv αλληλο ιν I Sic exhibent edd. pr. Par. codd. Sex et Stobaeus pro vulg. δεια καὶ et α α ιυ p. ciλλά; AB L. et cod. Stob. omittunt καί: quod Sehulgius ut inutile delevit. Equidem nihil loco movendum puto. Dicit enim Socrates hoc: duo fratres, etiam magno disiuncti spatio, in negotio aliquo eX sequendo virea sun a sociare possunt, et quidem καί ita, ut alter alterius
commodum adiuvet ac promoveat. Voculae δμα καί h. l. non significant, uti paulo ante, pariter ac, sed δεια πράττειν est in re aliqua agenda operam cum aliquo coniungere, et particula καί indicat et quidem. V. nos in Gr. T. II. g. 727, 1. Gr. schol. q. 32l, i . Diuili od by Corale
249쪽
Hoc et sequentibus capitibus de anile ilia agitur. Hoc capite de amicitiae prelio exponitur. Multi homines aliis omnibus rebus magis intenti sunt quam curae acquirendorum et con- aervandorum amicorum g. 1-4 . At vero nullum reperitur bonum, quod et pretiosius et stabilius et utilius sit quam anticus banus. Is enim alterius negotia tanquam sua curat, omnes et prosperas et nil versas res cum Bltero partitur et alterius saluti ac prosperitati tanqunm suae, saepe etiam magis quam suae providet I. 5 73. Platonici Socratis de amicitia sententia exposita egi Platonis dialogo, qui inscriptus est Lysis; sed vere observavit Sta libau-mius ad eum p. 8l ., etiamsi dissilendum non esset reperiri in hoo sermone vellati initia quRedam atque stamina eorum decretorum, quae in Symposio et Phaedro illustrantur, tamen in istis libris idem argumentum multo et subtilius et copiosius pertractari.
μόνους δε παντος μαλλον Oραν ἔφη τους πολλους ἡ
ticula δο h. l. non eum ras, sed cum roυro iungenda est; et o υ et o 3 ri est hoe ipsum. Cyrop. V, 3, S: Eυ μὲν ουν δοκέ, εἰδεναι ' πολλα γαρ δὴ ἔγωγε κακεῖνος ἐπαμηMα- σαμεθα προς ait iove, h. e. πολλα δή, prorsus multa. Alias particula δ ri eum γαρ sociata reserenda est ad hoc significatque explicationem per γαρ
κραT ε Τον αν εrii I Seil. ετ τις εῖ , neque tamen operam dant, ut bonum amicum sibi concilient. ὁραν ἔφη Quanquam Perbum lari modo praecessit, tB-men h. l. repetitur. consuetudine Graee, usitatissima, e ser-
250쪽
non lΡgi sine adiectivo vel adverbio; nam do Rep. Atli. l, 20.
scripturam in priam esse. q. 3. ταλλα ' ,ος υνιειαν I Re Pntiores edd. cum F. ταλλατα ΠP. DD, PlegBnter quidem, sed non necessRri . - ωχonsa ν O νς καὶ I H. et tu. ἄχ9. τε καἰ: quod receperunt Heri,st. et Born.
Pari modo in Orntione re et agnops xφη iteratum reperitur.
nutem stultius, quBm. qnum plurimum eo piis, facultatibus, opibus possint, cetera PBrn re, quReparantur Pecunia, equos, famulos, Vestem egregiam, unga pretiosa; nmicos non pBrnre, Optimam et pulcherrimam vitae, ut ita dicam, sup il petilem φιλον δέ, τ μ έν ι σ et o νωγαμὸν εἶναι φασιν I Neutrum o pμr asenus quoddam n tractionis ilictum est pro οῦ ν.
datum formae praedicati φίλος, quia maior vis posita est in v. Tnd παυφ. κr. De L ntina lingua es adnotnia nostrn nil Cicer.
in I, 6, 8. Acute nutem docetcρnsor Halensis .L.Z. 1835. p. 43', vocabulum φίλον ob m lorem vim in enuntiationis principio collocatum requisivisse, ut