장음표시 사용
261쪽
s. 5. εὐορ OFJ V. adn. - φ ιλονει κος J Ern. φιλονικος V. ad II, 3, t T. - Τους ευεργε rOυνrας at roi J Sio Par. ABCD FK M. pro εαυτον. V. ad l, 2, 49. q. 6. IIcυς Ουν ἄνJ Edd. pr. et Par. cum eodd. Par. CDEFH. omittunt a P. mum indicativus, dein optati vii positus est, significat optativus conditionem, cuius effectio ab antecedentis demum conditionis effectione apta est, ut in loco
a Sauppio allato Cyrop. t V, 6, 7 : Εἰ ουν ου με δεχρ καὶ ἐλπίδα
similia, non sequente δε, credo quidem, per urbanitatem quandam die untur, ita ut reticeatur sententia: sed , Verene res sio sese haheat . nescio. V. nos in
279, not. l0.) CL infra IV, 2, 22.
evo ρκος J II. e. iustus. In geniosa quidem Atque elegans est Ruhnkonii coniectura: ευοργος οῦ sed nequaquam necessuri R.
opinantur scilicet ii, qui hanc
coniecturam calculo suo comprobaverunt, commemorari h. l. EX
ordine virtutes contrarias vitiis 1 - 4. prolatis. At recte demonsitavit L nngius rem nullo modo ita sese habere. Ubi enim, inquit, contrarium est rcu Grασιωδει j. 4. descripto p Unum potius alterumque e pluribus contrariis afferre et Xenophonti et nostrum cuique susscit. Hi ne ii dein quoque recurrunt ε. 10. , sed ordine prorsus turbato. Μihi quidem ευορκος optime videtur opponi avaro g. 4. descripto, qui, dum luero semper inhiat, iustitiam pactaque haud curat, quiqua
262쪽
νεκμαιρονrat. Etiam cum Prae P. ἀπο et ἐκ construitur, ut infra
g. 8Z6. β. Gr. schol. l. 307, not. 4. Diversi generis locus est IV, 4, i T. q. T. Καὶ ανδρα δh λέγει si Particulae καὶ - δη inclitant enuntiationem Rute eis denti ita adiunctam esse, ut cum hac arte cohaereat eX eaquis e ninsequatur vel concindatur. Alias hae partieulua habent vim cum gradatione quadam copulandi, ut et vero. Supra l, 2, 24. recipiendae orationis vi usurpataagunt. V. Hartui g. Gr. Part. T.
I. p. 2f4. et nos in Gr. T. I l. l. 6, l. p. 388.
schol. k. 343, 6. Καὶ γὰρ ὁ Καί iungendum
constructionem καrα συνεο ν Pro
263쪽
ἀλίσκωνrat, quod Horhstius vertit velocitato pedum, cursu. Verius mihi Latinus interpres reddere videtur: in sistendo vestigiis eius, ut Livius XXVI l, 2. dieit: Marcellus - vestigiis institit sequi. Cyrop. I, 6, 40: κυνας ειχες
17. ἐχθροί et πολ0uot recte discernuntur; sed saepe inter se confunduntur. Thuc. VI, 17. οἱ παrερες ἡυῶi - ro ν Μῆδον ἐχθρον εIOνας. , , Scilicet εχθροῶ est υ πο Orερον φίλον πολέmo paulom ὁ μεθ' o Hων χωρων πή-ias. Sic Ammonius distinguit. Sed tamen πολἐmos etiam is dici potest, qui alterius capitali odio flagrat, sed arma non infert; et contra etiam armatus bellum gerens ἐχθρος, Si πολεμίω , est
insensus. Cf. t V, 4, 1 T. WEIS-ΚlUS. idem in interpret. Germ. verba ti σπερ οἱ ἐχθροί secipi posse putat de eis, qui per vim in ius rapiantur. Quod autem
Ernestiua monet, inimicos utique nos non Venari et pro praeda capere studere, ut leporem et aves, et idcirco nomen fere, ut καπροι, in scriptura
ἐχθροί latere, id nihili est. Nam
verbum θηραν commode etiam ad hostes, quos vi subigimus, transferri potest; neque opus est cum B orne manno figuram, quae Zeugma tappellatur, h. I. statui. Etiam sequentia δήσανrακα reχειν Apaερ δοίλον hene ro- spondent rota ἐχθροῖς, non rota κάπροις.
264쪽
dictum eonditionem designat: Homines, si ita tractantur, inimi ei potius quam amici fiunt. q. 11. ἐ πα σθεν tas J Sie Bessario, Steph. et K. M. pro
udrbis siliu ς δέ τινας οἶσθα επωδας; Verba Homerica leguntur in Odyss. XII, l ,4. Ceterum hinc usque ad j. 14. Atti ea et venusta ratione hoc praecipitur: Si quem tibi ami- eum vis fieri, amorem ad-Versus eum primo verbis signi sic si, deinde etiam factis declara. Deinceps hoc accommodatur ad Critobulum amicos venantem j. 34 sqq.
sententiam claudit, de grammaticorum regula sine κ scribitur, Subsequente verbo sive a vocali Sive onsonanto incipiente. Cf.
supra I, 2, 42. t V, 2, 37. 7, 7.
At vero haud admodum paucis locis, ut hic, ante vocalem οὐκ reperitur codicum auctoritate firmatum: Cf. l. 13. 361 Mὰ AI'stri, se ποτε ἐνῶ Ἀσπασίας ἔγκουσα. IV, 6, 2. b. II. et quae congessit Bornem annus ad Symp. p. 168 sq. in eiusmodi
locis oratio ab altero membro ad alterum delerius transisse videtur, quod satis clare Rpparet, ubi Ουκ excipitur a vocula a Ua. Quare o υκ scripsi, non Oυκ et post οὐκ comma POSui, uou. ut vulgo, colon. ου locum habet etiam ante vocales, ubi particu la negativa eum vi pronuntianda est, ut post eam orationis cursus incidatur; ergo ubi respondet nostro ne in , deinde in oppositis orationis membris. Cf.
οὐκ locum habebit, ubi oratio non inciditur, sed statim ad seisquentia decurrit, veluti in οὐκ,
ῆν Hellen. I, 7, I9. Docte et subtiliter hae de re egit K. F. ΙIortlinus in Zimmerm. An n. lit. antiq. 1838. p. b96 sq. Cf. nos in Gr. schol. f. 3b, 4. εο ῖς επ' ἀρε in spei ort- μου με soli 3 virtuti studiosa operam mavantibus et in ea laudem ponentibuS.
265쪽
eum rota ilia, talin sero. οἷα μὴ νομιεὶ - κατα- γε acisura λεγεινJ quae si audiat, a laudatore non irridendi causa d ei existimabit.
optativus positus est, ut in re,
tius quam e sua me ut e protulit, quod B orne mannus Sio circumlocutione expressit: ηκουσα λεγονrων, . Ort LI. επωratro.
Dein indicativus ἐποίει sequitur, quia, ubicunque recta oratio habet indieativum praeteriti LII. molitie ἐπωδας επ ίσ rar αε, ας. . ἐποίει ', id in obliqua oratione retinetur; nam optativus non indicaret, utrum in recta orati uno indicativus praesentis an indicativus praeteriti fuisset. . nos in Gr. schol. q. 34b, not.2. De Pericle v. Cohet. in Pro sop. Xen. p. 1 I. j. l4. ει με iis si ex JSehneide rus ex He indor sit coniectura edidit εἰ μεHo-μεν, i. e. si volumus nobis Parare, si paraturi sumus, ita ut voluntas pro certo Ponatur. At optime sese habet optativus: εἰ μεHOιμεν, i. e. si velimus nobis par ure, si paraturi simus, ita ut, velimusne necne, prorsus in medio relinquatur. Commode B o r no- mannus, qui librorum Scriptu- Iam revocavit, comparat Cyrop.
266쪽
ον ra J F. καὶ T. 91 ra, quod recentiores edd. receperunt. Sine
q. 16. φίλουε κr .ήσασθαιJ ABCK. Ed. Par. φ. κεκtῆσθαι. - μέλε i μοι J Sic pro vulg. λέγε μοι legunt DFII. et marg. Steph. litem latet in με αει μοι, quod est in lunt. et G. , Haec lectio θιε ει μοι sano μxquisitior est sequentibusque ii ra- ρα iret σε convenientior. ' , CHs TZ. CL BOrn. ad C rop. V, 2, 24. p. 431. ed. Iai PS. aliter eo hoc loco iudicandum
puto. Nam uterque vir utraque sucultate, et dicendi vi et praestanti virtute, quan in claris rebus gerendis exsplendescebat, ab omnibus scriptoribus eminuisse dicitur, ita quidem, ut h. l. ieiunum et ineptum esse videatur alteram saeuitatem alteri tribuere. Dein commemoratio Periclis iam transacta est; dictum est enim eximium illum virum quasi quibusdam illecebris atquo lenociniis, i. e. et admirabili morum suavitate, comitate, humanitate, lacundia, et gravitate, sortitudine, animi altitudine. ingenii amplitudine omnium civium amorem sibi conciliasso Virtutes. quibus instructus erat, incantamentorum instar hominum animos ad se rapiebant. Hine commodo cum Sirenibus componitur. iam ad novam rem transitur. Commemoratur Themistocles, qui non ineantationibus, sed summis benesietis in rem publieam collutis περιαψας ri δγαθον aut γ civium amo rem sibi peperit. Haec autem beneficia cernebantur et in utilissimis patriae consiliis et in rebus pro patriae fututo praeclare gestis. Ceterum Post πράrre P verbum καλα, quod una edit. Paris. exhibet, ab oditoribus inepto est inculcatum. Neque melius est, quod praebet Paris. F. πράrrειν ευ.
l. 16. καί, περὶ Ου δια λεγομεθαJ Καί iungendum
est eum οἶσθα εινας. Isine recte Bor ne ma nnu fi cum aliis post hane voculam distinctionem Posuit. - περὶ Ου διαλεγo-μεθα i. e. de quo quRerimus. Revocare vult Soerate a
267쪽
ost interpretamentum. V. adn. orationem ad quaestionem propositam.
Stali hau mium ad Lysid. P. 204. C. Nisi forte, quod mihi quidem probabilius videtur, hane
structuram mavis ex illo graecismo explicare, quo enuntiatio primaria suspenditur quasi ex enuntiatione secundaria, ut DrR-tio sic consormata esse deberet: δ r Odrrει σε, ποita κις ανδρas
turpia vehementer improbantes, aversantes. Infra
lI, 7, ll. 8, 5. IV, 2, 17. Cyrop. VII, 1 , 13: ἐγώ γαρ κα-
ab or nun e in mal, h. e. si vero, uti iam a te est dictum.
268쪽
Pro ocOνrat γαρ. quid, quod iam cognitum est.
εαυroῖς - αλληλουςJAttende ad hune promiscuum reflexivi εαυrota et reciproci αλὶ λους in eadem verborum complexione usum, quod Saepe fit, ubi nihil opponitur. tu eiusmodi locis utriusque pronominis permutatio nulla alia causa fit, quam ut varietur oratio. Cf infra li, 7, 12: arti υτ ορωμενων ε avra ηψεως α λῆλα εώρων.llI, 5, lii: aDri ιιὸν rOυ συνεργεῖν βαυr Οἰς ta συυτέρον raἐπηρεαζουσιν αλλήλοις κri. Sei licet et reciprocum et reflexivum usurpatur in actione ad subiectum redeunte, nec aliter dissorunt inter sese Re species et genus. Quoniam autem genus speciem complectitur, sequitur, ut, ubicunque Obscurum non sit plures persis nas aliquid ita in songere, ut actio sit reciproca, ibi in locum reciproci succedere possit restexivum. Sed quum reciprocum αυτὸν naoros p reste-xivum autem pro reciproco PD situm αὶλους oppositum habesti; apparet reta pro eum ibi necessario ponendum esse, ubi sive distincte sive tacite opponitur μυrOν ε instoς, ut Isocr. Ρaneg. l. 16: μαλλον χαιρουσιν εαὶ tota αὶ λελων κακοῖς vroἰς avrων ἐδμις αγαθοῖς i. e. ii ἐπὶ role avrου ἔκασtogαγαθοὶH; contra reflexivum ibi usurpari solere, ubi Opponuntur alii, ut Xen. Comment. Ill, 5, l6r φθονουσιν ea Drοῖ Κ
brand. 1836. P. 12sqq. τίνες ἔνι - Do m in interrogatio no posito v. S tu ra. L. X. h. v et Bretton bach. ad Oee. 2, 15. Cf. nostrum nocti. l. 21. Ἀλλ' ἔχε ι με ν - ποικίλως πως ravrat Eleganter Weis kius: Es sinu hieris in dio Farbon aut ei ne gemisso Art gemischi. Cf. ad 1l, 3, 10. Particulae με s re
269쪽
reddit antecedentis sententiae; alterum explicativum est. De voculae γάρ iterationa cf. lli, J0, 3. lx, 2, 38. , ubi v. adn D. tuta. 3, 10. Anab. V, 6, 6. Bornem annum ad Νγmp. IV, 5D. p. 147. Frois cherum ad Hie- .ron. XI, 6. P. 72. πολε κον - ἔρις κri. JV. ad II, 3, 1. χρησιμωερον Γο- ιιιζουσι χρη-rα. μιση ror J Non dixerim cum interpretibus hoc adie etivum vim habero transitivam significareque idem, quod μι-rrικώ, i. e. quod odium paritia Simpliciter est odio dignum, odiosum. f. 22. δια τουτων πάνrωνη φιλια δ ιαδυ ομεν ηJ Cieer. Lael. XXII l, 87: serpit enim nescio quomodo per omnium vitas amicitia alo ουν tαι μενJ dictum est, quasi seqnatur: δουνανrat δε; sol
quum sequens sententi R grudu- .
amore cupiditates su amico ere e re possunt. Verbum ἐγ-ρτερεῖν absolute est dictum, non eum participio 'do uel meoniungendum.
270쪽
νανται δἐ καὶ τὴν ἔριν οὐ μονον ἄλυπως, ἀλλα κοὶ συ ινερόντως ἀλλ λοις δι ari δεσθαι καὶ τὴν ὀργὴν
p. l20. - δ ομεν οι J Sic Sippli Vlit. l. Κ. εt Par. G. n see. m. ; G. I.eid. et Flor. C. , λωμένοις lutit luerod. Par. B. C. ηλωμε- νot; Ald. ελόμενοις Exc. Vosa ἐλκόυενοι - εγκαρ r ε ρ ε ι ν J lunt. Vat. l. Par. BCDG. et Flor C. καρrερεῖν.* 23. νομίμωςJ Sic coniecit post Castalionem Ern proro ιθιων, quod hi, gurdum est λυπεῖν. V. ad Il, 1, 32. InteIligendi sunt amici. q. 23. νομίμωςJ legitimis usuris explicat Borne mannus. Omnino νομίμυς idem est, quod δικαίως. Cf. infra i V, 4, 1:cilia καὶ ἔργω ἐμεδείκνυτο ἰδία τε πὰ σἐ νο adHυς τε κat o φελμμο ς χρώμενος, et in primis q. 11. et 12. , ubi ro νομιμον definitur esse ro δίκαιον. 8, 11. Weis-kius huius enuntiationis verba
sententiam Alienam Praebere ratus , quia ageretur de moderandis cupiditatibus et de voluntaria rerum iactura, cenSet Orationem commodius decursuram Sse, si scriberetur: δυνανtot d. καὶ ου μονον tου πλε Γε-κrεῖν, alia καὶ roυ rῶν νομί