장음표시 사용
291쪽
Eutherum, mercede operam locantem, ad convenientius vi- iste genus eligendum Socrates hortatur. Eiusmodi enim opus. uit, non aptum est senili aetati. Praestat statim eiusmodi negotiis manum admovere, quae etiam seni victum praebeant, qualo si munus villici in divitis alicuius domo. Quod autem molestum videri possit, quod is, qui hosi munere fungatur, eius rationem hero suo reddere debeat: cogitandum esse non facile ullum reperiri posse negotium, in quo id fieri non oporteat. Nihil aliud
curandum est, quam ut Opus susceptum quam optime et religiosissime peragas,
interiecto tempore, quod plerumque est intorie et o aliquo tempore, i. e. Satis longo tempore. V. Sauppium ad h. l. Sta libaumium ad Pla
Protagor. init.: Horix, ω Σώκρατες, φαίνει; Ηerhstius et S tali baum ius ad Platonis Io- eum comparant C i e e r O n. fragm. apud Priscian. VI. p. 706. ed. Pulseh.: Quid tu' unde tandem appares, Socrate 3Eυθορε l Quis fuerit, aliunde
πολέμουJANon dubitandum est, quin h. l. sermo sit de Theramenis paec, qua Atheniensibus omnia, quae extra Atticae si nos possidebant, erepta sunt. V. Plut a reli. Lus. l . An do c. de paca
αὐτόθενJ indidem, ex hac ipsa urbe. Infra k. 3. et IlI, 6, 12. de tempore dictum signifieat illic O, e vestigio, Sta tim. Cf Plat. Symp. p. 213. A.
μα tui Sic Vind. uterque, Κ. et Od. Parisina pro ἀφηρέθη μεν, quod graecitati adversatur v. Gr. T. ll. q. 56 l. not. b. .Plurati-Vus numerus intelligendus est docommuni civium iactura. Acuto II in donbu rgius legendum Suspicatur: aφζρεθην μεν, cui r spondet sequens δέ. Similis loeus Symp. IV, 3l: νυν δε, ἐπε δ' tῶν ὐπερορίων σrερOssat, καὶ ra εγ- γαια καρπουlura, nihil ad nostrum locum facit, quoniam illic singularis numerus necessarius est
292쪽
j. 3. t tu τῶν ποῦ ειον αJ V. adii. - r ου συνεπιμελή - σομένουJ Sic eum Steph. Κ. margg. D. G.; Par. DEGY. πονουν. Ed. Par rotν συν agris extra Atticae fines sitis. Hinc τὰ υπερορ a possessioneSextra Atticam, quibus Opposita sunt tὰ ἔγγαια, quae in finibus ipsis possidentur. V. Borneis
mannum ad Symp. IV, 3 s. p. 127 sq.
δεια, ut temere e superioribus huc tracta, uncis secluserunt,
id ἐπιτηδεια ἐργάζεσθαι Graece
, 24 de Arione): εργασήμενον δε χρήμαra. Plat. Hipp. Mai. p. 282. D. Lachet. p l83. A. Supra I, 3, b. Etiam sententia esilagitare videtur τὰ επιτ δεια; nam non simpliciter id Socrates ex Euthero quaerit, quamdiu putet
corpus suum idoneum fore ad opus pro mercede faciendum, sed quamdiu corpus Suum tantum virium habiturum esse putet, quantum opus sit ad victum quotidianum compurandum.
δεομένω l Prius ro1 recte Ernestius pro roa restituit. Articulum res, quem Schn ei d er u sin κal mutatum voluit, D i n d o r ius autem, Coratus, Herh-stius exsulare iusserunt, reeteretinuit ot defendit Bor ne man-
293쪽
τῶν πραγμάτων Oσα μὲν δυνασαι ποιεῖν, υπομενειν,
CD FHL. omittunt oiως; etiam Sehneidero suspeetum videtur.
294쪽
Critoni, homini diviti, quum se a syeophantis de quibus v. nee ker Charikl. l. p. 23 9 - 29 l. in vehementer vexari conque reretur, Socrates commendat Archedemurn Pauperem, sed probum iurisque peritum, qui eius opes ab istorum insidiis et calumniis tutas praestet. Quo quidem consilio utriusque inopiae subventum est. Neque vero Critonis solum amicitiam Archedemus sua sibi probitate conciliuvit, sed etiam a multis illius amicis multae causae eius fidei commissae sunt: ex quo fieri uoti potuit, quin tion
solum mugua commouri caperet, sed otium a uotoritate et honor valeret.
At recte dessendit isoru eman tius locum sie explicatis: Quan-quani, inquit Eutherus, quod Micis Dogare nequeo, tumen ur: ν , ut paucis dicam tύλως , ah clusino si conditione plano abhorreo, qua aliorum vi luntati sim obnoxius, Coll. de υλ- et
e uiri De plurali ro Drobi ad Ara reserendo v. ud I, 2, 62. Ca
3, 1. χρ notum G ρον ν auco votχρν φια ra. Ceterum vita Λεlienis legeiula molesta dicitur se propter sycophantarum Pestem, quos plebs Atheniensis facile patiebatur veXare Optimates et opprimere, quod ad democratiam servandam conducere putabant. Calumniatores quum uitiores exagitabant, solenni vocabulo σείειν dicebantur. Νiu est in Aristo
C s. quae do freophantis collegit Heri,stius ad Sympos . IV, 30. p.79sq. De vexationibus, quibus Athenis divites premebRritur. V.C. Gu. Kr ager uni ad Diotiy. . historiogr. p. 361.
295쪽
Cap. IX. q. 3. απεχθο ιυνονJ SisPh. in A. Supris Seripi., ed. FIor. lool. et cod. Vict. Κ. απεχθανομενον : quod praeserendum censet Born. Iniuria, credo. q. 4. ea; φ υ εσrερ o ς ων J V. adn. - ' αλλο DJ Edd. pr. αργύριον τελεσαι ῆ πρ α-γματα ἔχεινJ pecuniam sol Vere quam negotia habere. Per πραγμara intelligenda sunt negotia, quae calumniatores lites intendendo hominibus lacessunt. q. 2. κύνας δε τρεφε ι.ς - θV. ad I, 3, 13. Τους δε καλους - ἰ
ρυκευοι J Paulo post δυναι ro σου απερυκειν. Saepe Graeci et Romani praepositionem verbi compositi repetunt. CLεupra II, 8, 31. ἐνεῖναι εν τινι. Infra ΙΙΙ,
IX, 2, p. 219. et Herbstium ad Symp. VIII, 15. p. 135. De
r ραπ οι rol Rarior est structura Verborum metuendi pro simplici μή. Plat. Euthyphr. p. 4. E : Oυτ οβεῖ δικαζομενος, o πω ο μη
διασχισθησομεθα: ubi Sta lib. laudat Elmst. ad Soph. O. R. 1075. Demost h. Phil. III. p. 130, 75: δέδοικα, o πως μ ηπάνθ' αμα, ὁσα οὐ βουλόμεθα
ποιεῖν ημῖν ανύγκζ γεννήσεrαt. Sei licet haec constructio Prorsus respondet ei, quis post verba purandi sequitur Oπως μή.Nam qui metuit, ne quid fiat μευ γενηrαι , idem cogitari potest
modo quid non fiat vel quo modo fieri possit, ut quid non fiat. Erudite et enucleate in hanc rem inquisivit Beller mannus in Dissert. de Graeca verborum timendi structura. Berol. 1833 p. 5sqq. CL nos in Gr. T. II. q. 779. not. 4. q. 3. ortu σοὶ ανδρὶ J H. e. τοιουrφ ανδρὶ, οἷος ου εἶ V. Matthiae. T. II. I. 473. not. 2.Buti m. q. 143, 16. Ro St. q. 123. 6. Kuhner. T. II. f. 788. Gr. schol. q. 332, 7. Similiter infra III, 8, 2.
Non cum Schneidero rarisssupplendum est, sed genitivus pendet a Eeq. DL
296쪽
monibus, post hos sermones. SequenS a νευρίσκουσι respondet nostro: machien si e Rufi
ευφυεσzερος ωνJ Haec est egregia codicis Vossiani scriptura pro vulgata εφη ρas ζον εἰνα , quae, satis inficeta, B ornem anno ab eis illata videtur, qui infinitivum laus ita ε ra ab o&ς pendero non perspexerint. Pro com parativo Dindor ius et Herb-sti us ευφυεσraros dederunt. At comparativiis post positivum φιλύIρημος optime sese habet. Arcliedemus enim dieitur fuisse honestatis amans et libera Ilore ingenio, quam ut e re tur- Pi qua os tum faceret. Altera virtus absolute ponitur, alterne Om P Rrative, h. e. ita, ut reseratur ad sententiam aliquam Suppressum. V. ad II, 7, 10.
Langius et Cora ius iatram. que Scripturam in unam consul dentes sic scribendum censent: καὶ ευφνεσrερος ων ἔφη eaorOνειμαι, ut Ait: sed, quia hone. statis tamans et erectioris
indolis erat, dicebat commodissimum esse reditum vectigal sumere ex calumniatorum frandulentia persequenda et vindicanda. In qua quidem sententia insulsi quiddam mihi quidem videtur inesse. De locutione λαμβάνειν απο re νος v. ad II, 7, 2. Schulgius le
ingenii acumen, quo opus sit ad imposiores ipsos in fraudem inducendos, sed potius ad morum
e coniectura edidi pro vulgato αφελά, ν ἔδωκε. Nam ubi enuntiatione secundaria, per οπυδε, Ore, εὐιδνὶ etc. inducta, per optativum incerta frequentia designatur, in enuntiatione Prima
297쪽
j. 5. α νε υ ρ Ἱκ ε t J v. ndia. - καὶ προς εκαλεσα ro JUnus Uossianus l. legit καὶ avrῶν et ινα a 3. : quam scripturamnmnes recentiores editores regeperunt, ex quibus unus tantum Bornem annus in praef. p. X. addi lamentiun αDrων rivia Suspectum habet et Reis kio Bessarioneque ducibus scribendum ceu set καὶ εὐήλως tra οὐ των συκ. r. K. a. π μ. 7r. δἐ ἐχθρους καὶ προὐκαλεσαro. Quum Vossiano codici minima tribuenda sit fides, et obiectum roυrous aut aurovς facile suppleri possit, ego non dubitavi eodi eis illius additamentum eiicere. - πρ Οὐε καλεσα τ οδria ponitur aut impersectum aut plusqps., quod hab set vim imperfe-eti, aut ut in carminibus epicis et apud scriptores lonicos) uoristus
cum forma iterativa in σκον aut impersectum vel aoristus cum αν.
CL supra I, 2, 57. 4 9. III, 8, 9. 11. Anab . l, 5, 7. 8, 20. 9, 25.lV, 2, 25. 26. 28. 5, 32. 7, 10. 17. VI, 1. 7. et se. ονὶ Cyrop. VII,
II, 3, 11. III, 4, 22. Comment. I, 1, 16. IV, 6, 33. V. nos in Gr. T. ll. q. 809, not. Gr. schol.
tem turbatur in codicibus, ubi indicativus praeteriti cum αν coniniunctus iteratam actionem Siguificat iv. ad I, 1, 163, et quam facile h. l. particula αν ultima verbi ἀφελοιν syllaba absorberi potuerit, vix est quod moneam. Nequaquam autem sententiae nnobis propositae eiusmodi loci obstant, in quihus a risto sine ανὶ adverbium repetitionem significans additur. ut Il. γ, 332: πολλάκι μιν ξειν ea σεν ἈρηΠ
Mνα rcυν γνανι λων βουλοι Oκarεργάσασθαι, υπο te ovoι, καλεῖν σε επὶ δεῖπνον. τεῶν ποιοι χοῦς ἰ Conviv. I, 13. Sacri ficio enim peracto coena institui solebat, ad quam cognati et honoris causa etiam amici vocabuntur. V. Bachium ad Hieron. VIII, 3.
298쪽
Vindob. 2. 'Par. Λ BCDE. προεκαλεῖro; F. προὐκαλεῖro. Aoriatus signis eat rem primariam, sequentia imperfecta actionem re- repetitam.
j. 7. βουλον raιJ Sic Leoncl. ed. sec. pro Vulg. βoviosa rat, quod iniuria retinuit Savpp. Cf. ll, b, 5. , ubi alia ratio est. ovem καὶ J F. Di tis δ' κaι: quod recep. Born. p. s. κολακεύοι J Sic ed Par. cum compluribus codd. pro καλακευεt, quod idein non abhorret a Graecae linguae ratione. Saup p i ns comparat Hellen. VII, 2. 9: r α δὴ πασα η 'a -
aut pati aut pendere oporteat spati s c. poenam corporis, pender se. multam , formula solennis iudiciorum Atticorum, in quibus ves accusatores vel iudices poenae a reo luenda aestimationem addebant. V. BOrnem annum
ad i. d. et M e i e r u m et S c h o emann. l. d. IV, 13. p. 739 sq.
Vigerus p. 279. nr. XIV.: δεκρώνεοθαι o re χρη κri. est iudi-eium subire hac formula, quid aut poenae Inendum sit aut pecuniariae mul
M.f. α παλλαγῆνα id liberari; sed
οὐκ arrarii arrεro, non destitit soli. eum premere, PerSequi.
μεν. Cum his voculis Bornem annus ad ΝΥmpos . VIII, 40. . 216. apte contulit ν δ ζ νυν, ' νυν. De significationo vocabuli 1 δη vidimus ad II, 1, 14. g. 8. καὶ Ουχ ore μωνος lΗ. e. καὶ ου λεγον, Orι μυνυς ο ., quod multo gravius est
299쪽
Diodorum, hominem divitem, hortatur, ut opem ferat Hermogeni amieo, paupertate presso, sed homini probo et honesto. Docet enim, Si curae nobis sit, ut servum, qui aufugerit, propositis adeo praemiis reeuperemus, multo magis officium migere, ut, ne amicus bonus, qui multo utilior sit quam servi, per indigentiam pereat, prospiciamus; amicum enim honestum Omnia enixe saeturum esse, ut beneficia accepta officiis reserat.
Cap. X. 9. l. 2οιάδεJ F. totaυra. V. ad I, 2, 3. καὶ του te ν ἐπιμελ-r ν. Pro adverbio μονον positum est μονος eX ea Gra orum consuetudine, qua adiectivum saepissime pro adverbio ponitur. V. nos in Gr.
εῖσθαιJ LIειρασθαι Xenophon addidisse videtur, ut significaretami eitiam inter improbos homineS esse non posse. V. II, 6, 14-16. Cap. X. . 1. Aιο δώρωJ Quis
300쪽
ευνουν καὶ παραμονον καὶ το κελευόμενον ἱκανον ποι-
k. 2. scuor ρα ro Dro D J Sio F. Vulgo rου rq 3. Vat. 2. Flor. B et Par. ABCGL Omitt. proii.; lunt. Par. D. G. Vat. l. Flor E. ΣωGrραrον. - ανακηρυ s G ωνJ Sic Vat. 1. Flor. E. Voss. l. Vind. 2d pro ἀνακηρυσοειν. - Τουrου ἐπιμ. J Iunt. Ald. c. Par. E. G rostων εα g. 2. Και ἄλλους γεJ Saepe minis, ipso vero, quum eius frater και in responsione legitur, ita Callias patris bona solus heredita quidem, ut responsio alterius te acoepisset, pauper, idemque So- orationem quasi continuet. Par- cratem miris e dilexit. V. Coheticula γέ addita enuntiationi vis tum in ProsOp. Xen. p 64 sq. auetiva aecedit. CL Hieron. I, 17. παραμον ον Vatokena Symp. II, 5. , ubi v. Herbstium rius legendum suspicatur παρα-
p. 26. Infra ΙΙΙ, 8, 6. IV, 2, 12. μόνιμον, quod legitur II, 4, 6. πω is τῶν οἰκ et εὐν χρη- III, 11, 11. Quum autem hoc ver- σιμώτεροςJ Cyrop. VI, 4, 8: hum usurpatum sit a Pindaro ιν αυt si oἐ πολυ Ἀρασπου Nem. VIII, 28., equidem aequie -
ἄνδρα καὶ π toro re ρον κα2 scendum puto in scriptura omni- ἀμείνονα. Symp. I, 4: οιμαι uni librorum auctoritate confir-Dυν π Diis αν την καωσκεν,ἐν mala. Constat enim Xenophon μοι λαμ π ρ Or έ ρ αν φανῆναι r tem orationi suae pedestri sae- ubi v. Bor ne manuum et pissime verba et formas poetaeus Herbstium. Oecon. 2, 8, ubi vel dialecticas immiscuisse: qua- V. is rei ten b. V. nos in Gr. T. propter non raro notatur is veteri
II. q. 805, 1. Gr. schol. I. 318, 9.ὶ bus grammatteis. V. Lobe κινδυνευερ - απολέ- chium ad Phrynich. p. 89 sq. σθat J v. ad Ι, 2, 10. Sc.haeserum ad Gregor. Cor. q. 3. Καὶ μὴν οἶσθα γεJ p. 382. et p. 620. Hem stor-Atqui nosti. V. ad 1, 4, 12. h usium ad Thomam Mag. p. 26.
Ceterum haec verba usque ad g. qui de hac re eleganter sie dis-5. Sunt Siseratis, quod ideo mO- serit: ,, Apis illa Attica voces Deo, quod in edit. Hornemanniana phrasesque quum poeticas tum verbis καὶ μὴν οἶσθα γε signum Doricas, quarum in aliis scripto praefiXum est, quo indiearetur ribus Atticis nullum est vesti- alterius Orationem initium capere. gium, si virtutem orationi ud 'Estuo γε νη ς JHermogenes fuit iungant, nou aspernatur,' Bo r, filius Hipponieli divitissimi ho- ue mannum ad Symp. II, 26