장음표시 사용
331쪽
o δυμ iαν καὶ α πείθειαν ἐμβαλλει, ὁ ει νοβος προς-
phaniano Orαν. BOrnem unus cum Dessarione et Coratos eriptum malit inverso ordino
una mutatione nou Opus eSt, quum ἔςr' αν non solum clone , usque dum, sed etiam quamdiu significet. Iuc obissius in Socr. p. 62. comparat Oecon. I, 23: aia γμενα -rους οἴκους ODIrore λῆγουσιν, ἴςt' αν αρχωσιν αυrῶν. Eactem vi ἐςrε e. indic. iunctum legitur
q. T. αν ε ρ εθιοθῆναι J rursus studio virtutis antiquae incendi. Legitur hoo idem verbum Anab. VI, 6, 9. Cf. Popponem ad Thuc. Part. III. Vol. 2. p. 93. Do huius verbi cum genitivo constructione Seliae ferus ad Bos. Ellips. p. 7bi . comparat verbum κνί - σθαι, καίεσθαί rivos, alicuius amore flagrare. l. 8. et Io 1 4 haberant. V.
332쪽
ουtωῆJ saepe post participia insertur eo eonsilio, ut consecutio clarius indicetur. Infrali I, 10, 2: ἐκ πολλεῶν συναγον -
Attende ad conditionalis enuntiationis formam: εἰ ἐβουλόμεθα, - εξορμῶμεν as': quod I.atino sic reddi potost: si vellemus, incitemus. Protasis εἴ c. indic. praoteritorum significat conditionem, quam eX pleri non posse certo scimus, ut h. I. εἰ ἐβουλύιιεθα κti., Si vellemus cett.: at id nolumus; Sequuntur enim verba ἐπεὶ di του νεε' αρεrῆς πρω rευειν αυrους ἐπιμελεω,αι βου- λομεθα; apodosis eontra signi- steat eonsecutionem, quae EX pleri potest. V. nos in Gr. T.
καὶ ώς - ἄν ειεν κραrloto J observandu est structu rae mutatio ; primum enim post δεικrεον sequitur participium. deinde Ag cum verbo finito: unde apparet utriusque structura nullum aliud discrimen esse, nisi sormae. Plura eiusmodi exempla contulit Mae igne rus ad
Antiphoni. or. V. p. l39, 82 p. 23 ι . V. quae hac de re eXPO-
Huius impeuitioris loci sententia sic videtur esse explananda: Credo quidem si e nos hoc docero posse, si Atheniensibuκ eorum antiquissimos de quibus Recepimus maiores suisse praestantissimos in memoriam revocemus ; nam ipsi Athenienses iam nudi verunt adroi caκ κοότας scit. maiores suos fuisse praestantissimos l. Significare enim voluisse videtur Xenophon rem sacillimam osse demonstratu, quum nulla Alia re
333쪽
10 γεγονέναι. - Ἀρα λέγεις την των κPiσιν, ηνοὶ περὶ Κεκροπα δἰ αρετὴν ἔκριναν; - -γω γαρ καὶ την 'φεχθέως γε τροφην καὶ γένεσιν καὶ τυνπουμον τον ἐά ἐκείνου γενομενον προς robe ἐκ τῆς
opus sit, nisi ut Atheniensibus res eis iam nota in memoriam redigatur. In explicando hoc loco interpretos multum pulveris excitaverunt. Ze unius sine dubio loci sententiam recte
intellexit, quum αυrους aκηκOO-r ας interpretatur cum ipsi audiverint. Hoc enim vo- stabulum Optime respondet verbo αναπιμνησκειν, quod est rem iam inditam et notam in memoriam redigere. Construimus verba stet εἰ civam 1νῆσκορμεν αυrους aκηκDorας roυς γε - προγονους
αὐτῶν ἀρίστους γεγονεναt, si eis, qui iam ipsi fama audiverint,
in memoriam revocemus Eorum maiores fuisse praestantissimos. Ad verba αυrOυς α κη-κOora ς ex sequentibus anὁ κοι -
νου v. nos in Gr. T. II. f. R52. k.ὶ repetenda sunt verba
crops inter Neptunum et Minervam de dominio Atti eae certantes iudex sedisse dicebatur. Fabulam Praeter alios narrat Apol-
Iodorus III, 14. V. Hernii Observati. ad. Apollod. p. 321 sq. Interpreti. ad Ovid. Metam. VI, 70. SCII NEl DE RUS. Locutio οἱ περὶ Κεκροπα non Significat simpliciter Cecropem, sed universum iudicium, cui praesidebat Cecrops. V. Matthiae. Gr. Τ. II. g. b83. 2. Rutimaren. q. 150, 25. Rost. Φ. 98, 5. b. y. K illiner. T. II. g. 474. d. p. l 19. Gr. Schol.
Apud Iabentis graecitatis seriptores , ut grammaticos, hae formula solum hominem signi-fieari docte demonstravit K.
Lehrsius in Quaestion. Epicis p. 28 sqq. Ad quem usum iam Xenophontem h. l. et ΗΘllen. VI, 4, l8. transitum parare quum Berni, ardy. Gr. Synt p. 263. statuit, fallitur. δι' asser νJ δια εδ μεt'
ἀρεrῆς πρωαυε ν, ut q. 8. Propter virtutem Cecrops dignus habitus est, qui inter deos certantes iudex Sederet.
Erat quartus Atticae rex claris ἀsimus. Ceterum in figura, quae
nulli interpretes offenderunt. Unde Ernestius et Ze unius praeeunte Leis nero pro γένεσιν dederunt ξένισιν, hoe nomen de Cerere ab Erechtheo hospitio excepta intelligentes.
334쪽
At nulla prorsus mutatione opus esse recte vidit Schne id erus. Nam primum quum haec verba aperte ex Homero expressa Sint, Graecis, quos imitationis fons fugere non posset, verborum collocatio offensioni esse non poterat. Deinde neque Prosae orationis scriptoribus lioc dicendi genus inusitatum erat, quo se non abstinuerulit, ubi educationis notionem tanquBm graviorem maiore vi efferre vole
ἐκ iste ἐχομενης ηπείρουlo finitima ἐχομένης terra Continenti. Intelligitur Thracia,
quae antiquissimis temporibus usque ad Atticae fines pertinebat. CL Iso crates Panegyr.e. 19 extr. Intelligendum est autem holium ab Atheniensibus cum Thracibus et Eleusiniis gestum. V. Goellorum ad Thucyd. li, 15. p. 2M. et Sta libauismium ad Plat. Menex p. 239. B. ἐ ι' 'ri ρακλε ιδων πρ sto υ ς ἐν LIe io π οννῆ σ ωJ Bellum ab Herculis filiis contra Eurystheum et Peloponnesios
bella contra AmaZOnes et Thraces gesta. II erodo t. IX, 27. Isocr. Paneg. l. d. Plutarch. Thes. c. 2 T. Aristi d. Panath.
p. 20l sq. Ly siae Epitaph. q. 4 sqq. Iustin. II, 4, 26. ΗΕRBSTIUS. Adde Stail
ro. Est formula, qua utuntur scriptores, ubi ad novam rem transituri sunt. Inest in ea urbanitas quaedam, quia res ad alterius, quieum loquimur, arbitrium revocatur: si tibi placet, adde etiam hoc. v. BOrn e mannum ad h. l. et Hoogeveonum in doctr. PRrtic. Gr. p. 239. ed. Schutg. ol - αα ὁ γ oν sit Athenienses Miltiadis, Themistoclis, Aristidis aetate contra Persas bella
αυτοὶ καθ' εαυτους δ soli per se. Silentio prae termisit Plataeenses. Cornet. Ne p. Milt. c. bt Hoc in t em pore nulla ei vitas Athe
335쪽
13. ή πολις οπως nor' ἐπὶ Zeun. cum lunt. et marg. Stepti. εἰ η πολις Ου s o Drως m. Stepli. πor ἐπί, sed roeto docet 'Vois h. hane scripturam neque per se neque in reliniensibus suit auxilio praster Plataeen Se S.
tivum Or reseres dum est non cum Herbstio ad Peloponnesios , qui h. I. ως ἐν παροδι
ten bachio ad solos Athenienses , de quibus h. I. proprie agitur. De relativo post interrogationem illato v. ad I, 2, 61. Oς φανερος ἐν. Particula δή signis eat: uti constat inter omnes. V. ad II, 2, 3. In verbo λέγον ra inest notio celebritatis: celebrantur, uti
Athenienses αυroχθονες su. Is Oe ra t. Panegyr. c. 4.J et γ γενεις uideri volebant: quorum laudes omnes hic a Xenophonte commemoratus breviter Isocratis Panegyricus enarrat. V SCII NEl-D E R U S. De verbo rarior E- ταναστάσεις, quod significat quasvis sedum permutationes, V. Blom fiet dium ad Thuc. I, 2, 1. Ap. POppon. Part.
tum significat se permittebant, ut infra III, 11, b: τῆ
saepe coniunctioneS, quae primam enuntiationis sedem Occupare debebant, uni vel pluribus verbis, quae maiore vi esserenua Sunt, po Siponuntur. V. nos in Gr. T. ll. q. 861, 3. et quae contulit fila libaum ius ad Ρlaton Phaedr. p. 238. A. De pronominibus interrogativis hoc modo postpositis supra ad II, 7, 8. vidimus. Eadem verborum colloeatio etiam apud Latinos scriptores frequens est. V. adnotata
nostra in Cicer. Tuscul. II, 4, 12. ἔφη, οιμαι, ὁ Σωκρ. J Sio ABC EG H. Iunt. Ald. prooιμαι, ἔφη ὁ Σωκρ. Cγrop. V, 2, 29: Eὐ μεν ουν, in ζ, Οιδα, ὁ Γωβρυας. V. Schneidor aclCyrop. I, 4, 28. , quem fugit hic verborum ordo ad oecon. I, 18
336쪽
quorum conteAtu BP tam esse, quum e seqq. appareat Periclem mirutum eSse, quo tandem modo civitas deterior fieri potuisset.
III, 6. VII, 16., et Ho in dors. ad Plat: Phaedon. q. 61. P. 98.
Pariter verba transposuit Cie ero Brut. c. 23. q. 91r Quid igitur, inquit, est causae, Brutus. Talia luce elarius est incisis u veteribus non distincta suisse. '' BOR NE M ANNUS. Vide Bornem. ad Cyrop. I, 6, 3. p. 96. ed Lips. oecon. XI, 14. et Stat Iban m. ad Plat. Phaedou. p. 78. A. CLPIat. de Rep. VI. p. 503. B. ωσπερ καὶ - ου rcu καὶ JV. ad 1, 1, 6. καὶ πραrrειν. q. 14. γενέσθαι J In δοκοῖ μοι latet notio iudicandi, sentiendi. Hinc saepo sequitur a cusativus cum infinitivo. Insrru
servat Hori, stius Xenophontem ubivis sormam civitatis Lacedaemoniorum collaudare et longe praeserre Atticae civitatis
disciplinae, coli. t V, 4. Ib. Cyrop. l, 6, 19. Nymp. VIII, 39. lib. de Rep. Ath. et devectigg.
χείρους ε κείνων ει εν 4 Oh liqua oratio transiit in rectam.
V. ad I, 4, 1b. De participiis sine copula adiunctis v. ad I, 1, 18. εἰ δ' εrt tu ea ε στε ρ ο ν J Eparticipio χρώμενοι απο κο - νου repetendum est verbum fini
servandum est structuram esse varintam; prinium enim positum
337쪽
j. l6. ODrcu π είσ oνr αι Sio eoniecit Isin denb.; nequo aliter habere videntur codd. Parisienses. Vulgo ου tot π., quot Weiskius retinuit nec improbat Born. , sequum nec ter in vicinia iteratum ouro , quartum ut inseratur, efflagitet, nec comparatio est participium, deinde sequitur enuntiatio conditionalis. 9. 15. πορρω που l longe, eredo, opinor, ni fallor. Ex ironica vi, qua de re certissima dubitanter loquimur, particula που necepit vim intendendi, uti h. I. longe, opinor, i. e. longissimo. V. Weis kium in Pleonasm. Gr. p. 169. III, 3, 2. t V,
2, 31: πανrως που γἔγνωσκε ς, prorsus, OPinor, nosti. Sententiarum consecutionem Schnoid erus recte sic exposuit: Quum Lacedaemonica usos disciplina Athenienses ad virtutem pristinam et antiquam gloriam re-Vocari posse censes, simul mihi dieero videris longe adhuc abesse Athenienses a virtute et καλοκἀγαθία. πρεσβυτερους αἰδεσον ea tJ Cicer. Cat. Mai. XVIII, 63 Lysandrum Lacedaemonium clicere aiunt solitum Lacedaemone esse honestissimum domicilium senectutis. Νusquam enim tantum tribuitur aetati, nusquam est senectus honoratior. CLXen. R. Lae. X, 2. , ubi v. H Rasium p. 117 sq. ΟιJ ii, qui, S. eos dico, qui . V. ud l, 2, 62.
crimen utriusque constructionis in eo positum videtur, ut Purti-eipium significet modum, quo alicuius actionis initium fit, ut
tendum sit: mit der Verach tun g der Vater bo ginnens i e; infinitivus autem indicet consilium. i. e. quod saeturi sumus, quod facere instituimus,
338쪽
δαμῶς, ἔννὶ ὁ Σωκράτης, ω IDρίκλεις, ου ειυς ἡγου
eum Lacedaemoniis instituta revocato pronomine Plane tollatur. Quid 3 liuod gravius est dicere Athenienses nunquam ducibus suis parituros esse, quum ita Parituros, ut Lacedalem Onios. q. tr. ἀπειρία l Vat. l. Par. D. et Flor. E. arisin: Flor. B. et Par. B. ἀπορία. V. adn.onim signi sent Athenienses de industria ac dedita opera seniores negligere. Deinde participium etiam tum ponitur, ubi initium stetionis iam factum est, ubi quis in actionis initio versatur. v.
π ε ρ i r o υ r ω ν αὐ μ aro ν ratJ alti est rursus, item rcto eis item inter se rixantur. V.
ν άu sl - χαίρουσι rq Verba τὰ totavra non ad τὰ κορνα reserenda puto, sed ad totam antecedentem enuntiationem: VE-hementor laetantur, quum in
structi sunt facultatibus, quibus multum valeant in certaminibus de rebus publicis cum civibus suis institutis. q. 17. απεερέα καὶ κακία J Illud Neis kius in seitiam rei bellicae, hoe ignaviam
interpretatur. Haec duo vitia oriuntur e neglectis corporis exercitationibus et contompto dueum imperio; contra ἰμρα et μῖσος E spreta magistratuum auctoritate intestinisque discidiis. Si e recte deseudit Bornem annus nomen δπειριας absoluto positum. V. Var Scr. μεῖζον ῆ ως τε φέρειν δυνασθα e κακονJ v. nos
Saepe verbum νοσεῖν eleganti metaphora de civitatibns pertur-
339쪽
earitate laboranto X e n. de Ve-etig. lV, 9. Νio Latinis ilicitur aegrota res publica, morbus ei vitatis, similia. Cf. Haasium ad Xen. R. L. VII l, r. p. 152. t o ἰς ἐπισταταις J magistris exercitiorum, παιδοτρίβαις, qui in palaestra adolescentes arte luctandi instituebant.
quidem ipsum mirum est. De particulis γαρ roe v. ad it . . l. 6. Eleganter γαρ t οι vertit WEis-
in responsione posito v. ad 1, 4, 3. Pronomen roυro cum vi quadam praemissum est sequentibus verbis : ΤΟ - πειθαρχεῖν.
v. nos in Gr. T. ll. q. 631, 2.
ro υ ς μεν τοιουτους l tales homines, quales sunt histri δε- ues et ναυrαι, ερε rat, ἐπιβώrat, qui orant vel in seriorum ordinum cives vel servi. Contra Oxurat et ἱππεις erant cives nobiliores et divitiores. V. Nach S- mulli. Hellen. Alterihumskunde
pngus antiquissimum Atheniensium iudicium erat; nomen duxit a clivo Marti saero, quo APBO- Pagitae conveniebant. Iudicos sedebant in criminibus capitalibus. V. quos laudavit Mae t Ene r. ad Lycurg Leocr. l. 12. εκ τῶν δεδο κιμα σαενων l
340쪽
siani libri et Vind Κ : quo ducunt etiam D. E., qui habent σνι ζ--αι, G. , qui dat σννενοχέναι, et Ald. , in qua est συνενηχλαιοῦ Iunt. συνηλοχένω hi. e. o DrεHοχέναι .,, e X iis, qui magistratus integriot cum laude gesserant et post redditam publice saetorum rationem iudieio populari approbati fuissent.' SCH NE ID ERUS. Us. ad ii, 2, 13 et Beu aeter. ad Isocr. Areopag. q. 38.
haec verba pro inepto quodam addi in mento habeat, v. BOrue mannum ad Nymp. Vill, 21. p. 200., qui laudat Creu aer. Meli. Mitti lil. p. 7. et interpreti. ad Aristoph. Pac. 29 i.
Sic saepius epitheta cumulantur, gradationis ad maius nulla ha bita ratione. ro ὐ ro ις l κarci συνεσιν re
tasse enim. Sie saepe γαρ, ut Latinum enim, rationem reddit sontentiae cogitatioue sup
αὐτοσχεδιας ουσιν) tem re imperium suseipiunt, nulla rei militaris scientia imbuti. V.
Haasium sit R. L. X tu, b. p. 273. q. 23. πολλα με ριμνὰνὶ
multa summa diligentia cogitare, Perpendere, per vestigare. Supral, 1, 14. tων περὶ rῆς rων παν-rων φύσεως uερ tui est rora est donatura summa diligentia cogitare. V. ad I I, 11. Cf. Oecon.