장음표시 사용
351쪽
rόδε λαθρJ V. ndii. - γε on it t. edd. pr. Pt Par. Ε.G. q. 14. προς δε ε tat J Sie BCE HY. pro vuI r. προὐδεirae ἐπιμελομενοςJ Κd. Par. et Schutg.. ἐπιμελουμνος. V. ad I, not. 10. omnino saepissime et apud Graecos et apud Latinos
accusntivun pronomini in v prbis cuiuscunque structurae iungitur. De Latina lingua v. ni no in in no
videtur ol, voculam ποrε in enuntiation prim nria collocnt Am. Quam ν una etiam nlia pxempla leguntur. in quibus si iis etrorε vel simili verbo et cum indieativo suturi sequente optativo cum aν constructum lΘgitur. V. B reni i l Excurs. Ull. ad Lysiae ornit. p. 444 sq. ἐκ πλει σνων ῆ μυ ρίων o ἰκ ι εο ν l lue o o e k li i u s in Staata-hatish. d. Αtb. I. p. 43. docet Athenas urhem cum Piraeo portutum, civibus, mulieritius, liberis, servi η computatis, habuisse incolas l80,000, argμ uti sodinas hominum 20,0i 0. reliquam tpr-rnm Attieam 300 0 0. - οἰκίαι sunt domus, aedilicia, Oικοι familiae. to υ θει ΟυJ Charmida P. V.
δυνήσεσθαι ποιῆσαι πείθεσθαί soli Non rara sunt vel apud limatissimos Graecorum scriptores exempla, in quibus plures ius nitivi nullo alio vocabulo intorposito coacervati sunt, ut i V. 6, 6r okι εινας o σθαι δεῖν μη ποιεῖν ταυra. V. qune eollegηrunt B orne mannua ad
352쪽
ουσι SBuppius non ab εἰδο-rων, sed ni, ἐνθυμου pendere ivdieat: quod milii ot diarum videtur et loci sententias rμpn- Xenoph. Comment. znare. Nam si ea Orες O ri te λεγουσι καὶ δ ri noto υσι aperte opponuntnr eis, qui in antecedenti para grapho commemorati
353쪽
harmidem, magni virum pretii et rerum publicarum peritissimum, sed ver eundantem, ud capessendam rem publicam cohortatur Socrates docens, qui rei alicuius, qua et sibi ipsi Iaudem parare et patriae gloriam Rugere Possit, poritus sit, eum artem vel scientiam suam rei publicae detrahere non oportereno ignaviae et mollitiei insimuletur q. 1 - 2). Charmidom autem egregie aptum esse ad rem publicam gerendam, ori eius enm viris rei publicae peritissimis necessitudine intellexisse so Soerates dicit q. 37. Qui autem coram eiusmodi viris sententiam suam eX promere posSit, eundem etiam in concio no vorha fudere posse s l. 4.); nam qui PrndentiSSimos et potentissimos vi ros non metuat, eum non habere, cur coram imprudentissimis .i imbae illissimis, s quibus concio composita sit. dicero vereatur
De Charmide, Glauconis filis, iuveno pulcherrimo et modestissimo, v. S in II b aum. in Proleg. ad dialog. Plat. cognominem ut Cobetum in Proso p. p. 46δυνα tωτερον j Νcil. r i πο-
pulum Orationes habent. Eandem vim habet locutio παρεi-
354쪽
θεῖν est ror δυιον. v. Η orb-stium et S au p pium ad h. l. ot Dis senium ad Demosth de
tur, ut quasi particulae Oxplicativae vim se ille ot) induisse videantur, haec duo vocabula
quasi in unum coaluerunt: undo sit, ut Hyn postponatur. Sic infra IV, 2, 14. 4, 23. Cyrop. Vll,
terum ex antecedentibus supplondum esse εἶναι νο μίζω sponto patet.
A D E II., eodemquo ducunt B. et liint. οκνοι ἰ 3r. item C. ὀκνοίην 3m: Castalio eum Brocl. habet Dκνει ν δ r. Unus I.. εxhibetoκνοι η δε, quod recepit Herb-stius, de quo particulae δε usu exposuimus in Gr. T. li. O TM. Ceterae edd. praeserunt δκνoi sine particula. Bornem annus optimo iure revocavit δή, dicena partieula δῆ augeri vim verbi appositi, ut lil, 8, 2: ινα - δει-κi t oi 3 . Seilicet δή est partieula dotorminativa id verbum, quod sequitur, graviter esserens. Apollo n. de Coniunct. p. 521. eius vim sic deelarat: δ μεν δὴ περιγραφεῖν ρονα εδ iov. Frequentissimus eius usus est post imperativos, ut σκοπει δή, de quo v. ad l, 2, 41. Sod etiam aliis verbi sormis eadem potestate additur, ut h. l. inest haec vis r si nulla alia causa sit, nisi timor quidam, cur ad rem
355쪽
g. 3. κ αr α γ ιγγ' tu a κ ε ι ς J Ald. et D EG H. καrayeν. V. Excurs. I. - συν et J Edd. pr. et Par. EG H. συνειμ: quod non improbat Langius aiens, si Socrates Charmidem in uvνουσίαις talem cognorit, ipsum ud fuisse oportere; ergo vel ipsius vel Charmidae praesentiam indicare commode posse, et συνειμι et συνει sententiam eandem praebere.
o o/J quum aliquid tecum pommunicant, deliberant. V. nos ud Anab . lli, J, 5.
Καὶ μήν - γεJ V. ad i. 4, 12.κ aris Bos. Ellips. Gr. p. 56 I. ed. Soliae . supplet χωρας. Equidem malim δυνα- μεις. Significat haec locutio id om fore, quod καt' ίδων, pr i
- ἔμφυra - ον-J V. ad Ilib. I, 7. . . i ι w r Οἰς δ a Io ι si H. e. ἐν toleroυ ο μου ζωόγοις, uti interpretatur Fr. Iacob s. in Socr. p. 79., comp. Platon. Gorg. p. 451. Et ἐν δικαor ωις re καὶ rota aiλοις Orioις et p. 455. A. De verbo πα ρίor ασθα ι, quod saopo dicitur de metu, SPe, cu piditate omnibusque affectibus, qui animum nostrum Occupant,v. I nasium ad Rp. L. ill, 2. p. 94. Καὶ σέ γε διδαξων - ῶρμημαι, or ι κri. J Exercuit hie loeus ingenia virorum do-etorum. Scriptura firmiter stare videtur. Edd. quidem principes ignorant Particulam Ore; sed eam addidit Castalio et BryI. See. ,hRhoniquo duo libri Parisienses, quorum nomina reticuit Gallius. Liber Vatican l950. ap. Gail. exhibet: Καὶ διδύρων, ἔφη, ωρ- ι Iat, cuPre τους τρ. κri. Vos s. 1. ἄρμημα elia συ ου- re κri. uunm scripturam W e ia-kius recepit, ut tamen verba: καὶ σέ γε - ωριικμαι tribuerit orntioni Charmidae. Locum sic vertit: Eben heginno telidit selligi Unterrielit Elige hen. Verum linec interpretatio a verecundia tota liae Charmidae indole videtur esse alleua.
356쪽
Η or ii P m ann v s Ort pxplicat per: quia, ut sit haec sententia: Atque adeo doeere te Dar tua sum, scilicet hominum multitudin in concionanti Deutiquam metuendam esse, Si quidem eoucio ex stultis constet hominibus, quoniam nequep r u d e n t i s s i in O s homin pare vereus neque p o t e li-t i a s i in o s metuens inter ineptissimos et in hec illissimos verba sne ere erubescis. Sed ne hunc quidemrntionem mihi placere lateor. Equidem locum sic interpret nudum puto: ac te quidem, si tantam multitudini vim tribuis, perperam de ea ita sentire neque
inbere, cur eam extimescas, docere Nolo; perversum est enim
te . quum apud prudentissimos et potentissimos hominos dispu-
in re non vereare, apud stultissimos et imbecillissimos. e quibus concio constat, verba lacore vereri . t e sententia ce Cicer.
itiam stultilla, qunm, quos singulos Rieut operarios barbi ros si a contemnas, sos aliquid putare esse universo De καί,
in quo Oppositionis quaedam his inest, ut idem sero sit quod καὶ μνῆν, καδεοι, pnrticula conserviat. polog. p 29. B: Oιδε μὲν γαρ ουδεὶς rὸν θαναroν, οὐδ' εἰ
ad Leptin. p. 238. ' Pluribus de
Griech. Partik. Τ. II. D. 147. Cf. nos in Gr. Τ. II. g. 727. 3. Pari modo Latini utuntur particulantque. Cicero Tuscul. III
2, 4: Qua caecitate homines. quum quaedam etiam praeclara ruperent, eBque nescirent nec
tibi, nec qualia essent, funditus alii evsrterunt suas civitntes, alii ipsi occidorunt. Atque ii quidem Optima peipntes non tam olunt te, quam cursus errorusalluntur: ubi v. adnotata uoεtra.
357쪽
Φ. 6. γνας etsJ A. κναφεῖς : quod veterum Atti eorum esse, ut γνατεις recentiorum, ostendunt Commentar. in Aristoph. Vol. I. p. 92 sq. Supplement. Vol. V D. P. 1. p. 74. Reisi g. Coniectan. in Aristoph. l. p l07 sq. BOR N. Sic Gregor. Cor. p. 158. ed. Schaef. TO γra νεων κναφεων λέγουσι se. οἱ Arrc-κσ0. Apud Platonem civit. X. p. 616. A. κναμπτονυς. Cf. Popponem ad Thue. Part. I. Vol. 1. p. 208. - αἰσχύνη J
llunt myreniores. qui mercaturam navibus laetitant: unde Opponuntur ol ἐν τῆ αγορα μεrαβαλλο - μενον. v. Selineiderum nil
βε ro θαι J Quid autem intor- esse putas inter id, quod tu sacis, ac si quis, quum homini hiis
ἰδ ι ώ ragJ Ἀσκηταί per excplis litiam appellantur athletae in palaestra exercitati , quibus Opponuntur οἱ stes rat, quionanino di evntur ii. qui artis sunt imperiti. Hipparch. Vill, tr ω gra
358쪽
etsi ne unqunm quidem cu-rnm gesserunt rorum publicarum. Eliam lioc ol, sorvandum eRt, primum usurpntum Ρηse noristum cI. ρον ζωασι, deinde porsectum καταπεφρονηκοσιν. AOristus siet nisi cnt rom simpliciter facta in Persectum autem rQui tactam nisPrnesentiam eius, qui loquitur, refert indicatque rem factnm eo ipgo tempore adhuc constare: contempsisse si nil huc contemptum hi here. V. nd
bet, insertur, ut rea pondeat nostro da gegen, hi uini ederis iiiii. Enuclentissime hune grammaticae locum pertractavit nitit-m a iiii iis in Excurs. Xll. ad Demosthenis Midia uniti. Cf. Anab.
VI, 6, 16. Praeterea es. Hermn linum ad viger. ζ. 24 l. p.7,5. S a n p p i ii iii ad ii l. Ιl o i ii d or si ii iii ad Platon. Phaad On. P. 72. C. Matililae. Gr.
359쪽
φέρεσθαί rem est sese ge- rore in aliquem, tractare
Do sequentibus Ernestius eomparat Ciceronis locum, ubi Xenophontis verba imitando videtur expressisse, in epist. ad Quintum fratrem III, 6: Cossator Esse noli μη δ.πορ- ραθυμει 3 et illud γνῶθι σε
αντον noli putare ad arrogantiam minuendam solum esse dictum, Verum etiam ut bona no Stria norimus. Aliter illud γνῶθι σε- avroν infra III, 9,0. et IV, 2, 24.
modo constructum est αποδε -υαν toυ διαπονεισθαι. Praeis positio απo adiungit verbo notionem separationis: desidia se abstinere aliqua re.
360쪽
LIB. III. CAP. VIII. 345 CAPUT VIII.
Captiosad Aristippi quaestiones de bono et pulchro Soerates ita deelinat, ut nihil esse dieat aut honum aut malum per se sed rati no rerum, ad quas reseratur isi. 1-3), neque quicquam esse nut pulchrum nut turpe per se, .sod pulchrum continerintlli; ergo et pulelirum et bonum at utile nihil inter so differro
minum desinit in eι, quanquam in hoc quoque casu scriptura nonnunquam inter ει et v fluctuatur. Sic Anab. I, 1, 11. in optimis codd. logitur Tlo- σαφέρνζ: at Tto σαφερνει Anab. I, 3, 8. aliisque locis. V. nos ad
Anab. I, 4, 2. Plura huius suetuationis exempla e Cyropaedia contulit Poppo in Praef. ad Cyrop. p. XλXV sqq. Nec apud Aristophanem omnibus locis sibi constant libri MSSti.
χήλ, J Ernestius haec verbasio explicat: no quid responderet eiusmodi, quod Propter am-higuitatem aliquam detorqueri in alienam ab ipsius mente sententiam posset, aut quo adversarius abuti ad ipsum capiendum posset, comparato loco Aristotel
genitivis Ἀριστίππου επιχειρουν roς ob sequens απεκρίνaro eX- spectes dativum; sed usurpatur haec structura eum maiore Vi .
. Nempe duo hus membris tactis
Pro uno, oppositio nervosior exsistit, ' nti Lud. Dissenius ad Demost h. pro Coron. p. 272, 135. acuto docet. lnisa III, 10, 15. IV, 8. 5. Hellen. IV, b, 7. Oecon. 8, 1. V. Gr. nostr. T. ll. f. 681. e. sGr. schol. q. 313, 2.)
pro Vulg. Σωκρύτη. illa sorma in ην Xenophonti, haec in η Platoni tanquam propria a grammaticis tribuitur, quanquam RPudntrum quo scriptura multis locis fluctuatur. Supra I, 2, 17. Du-
II, 5, 1. 'Arrio 1' , sed in C. Ἀντισθένην, uti III, 11, 17. Symp. II, 12. V. B ornem an nu m ad Sympos. I. 3. et ii os ad Anah. VII, 2, 17. Dativus horum nD