장음표시 사용
361쪽
πρα eii J Sic C. D. et a se . manu G. Pro vulg. πράμοιεν.*. t γιειαι J Pur. BCD. νγεων. Sic Venat. Xll, 1. ap. Stobaeum legitur. Oecon. XI, 19. quat. codd. habent υγείαν. Etiam Plat. de Rep. I. p. 332. D. et Symp. p. 1 8. A. legitur in Paucis codd. υγείαν; at Euthyphr. p. ld. D. in Plurimis et Optimis codd. υγείας. V. C. E. CBep. l. d. et Pier sonum ad Cum qua interpretatione conspirans schneide rus sententiam huius loci sic expressit: Ne reS, quae in disputatione versatur, in utramque partem tracta Rmbigua reddatur. De notione verbi επαλλά tr e ιν in partes vocat adnotata sua in Aristot. Polit.
κri. V. ad II, 6, 38. ῶς αν arρα-rqγικω. Sententia haec est: So- rates non ita respondit, ut ii,
qui in disputando, no quid di-
ant, quo capiuntur, anxie sibi cavent et enixe laciunt omnia, ut causam suam obtineant, minime curantes, utrum ea bona
sit an mala qualis suit mos sophistarum a sed ut ii, qui, ab
omni inanis gloriae atque ambitionis studio liberi, solam veritatem sequuntur, ea im hiati persuasione, ut, quae fiori oportet, ea potissimum facienda sibi existiment. Tali ratione efficiebat Socrates, ut discipuli e sermonibus siris veram utilitatem caperent et ad veritatem perdu- rpntur. Socraticum disputandi genus, quod totum collocatum erat in xquironda vori trito, Dp ponitur sophistarum mori, quii r Schnoiderum ad Pllit. d. Moerid. Attie. p. 380. - δερ speciosis ot sallacibus conclusiunculis hominibus sucum su-cere Studebant. De infinitivo πράrrειν, ad quem verbum δεῖν Omissum videtur, v. ad ii, 2, 1. Quod autem participium φυλατ-rύμενοι cum articulo coniunctum, πεπεωμε,οι autem articulo destitutum est, eX eo eX-plicandum est, quod illud ad certum quoddam genus hominum , sophistas, hoc autem ad ceteros omnes homines relatum est. Denique ris δεονra πρόr-rριν est idem, quod dicitur III, 9, 4. εmoraμενους ἀ δει πρώtre ιν et li. O re χρὴ ποιεῖν, quod rei natura, quod veritas stagitat. Comparant Pluton.
qua ros nobis molesta est, eius remedium quaerimus. Quibus verbis significa tiar Socrati ea notio roυ αγαθον, illi ex seqq. videmus. Verbumst o χλε ἐν et eum dativo et cum nee usativo construitur. U. Lexie. S gue r. p. 135. Plat. Ateib. I.
362쪽
δεῖν quis ii tyovi . V. Si nil hau mium ad Menexen. p. 235. D. CL supra ad III, 4, 4.
πο ιε ῖνJ Pro di περ, quod est in Par. BCDEGII. ni arg. Steph. Brod. et Bessarion o iteinque latet in ir:rερ Iuntinuo et Λ ld., Steph. et K. exhibent ἄπερ, quodHo in dorsius sic interpretatur: non tacuit, sed id quod optimum saetii or Ri, ad captiosam Aristippi
quaestionem respondit. Contra quod recte monet S e h n e id erus rationem et modum Socraticum in respondendo docere voluisse Xenophontem, eumque praecipue distinguendo sportari, ne captiosarum quaestionum laqueis se indueret. Idem recte perspexit verbum ποιεῖν pro ἀποκρε σθαι esso substitutum. Respondit Socrates Aristippo ita. Sie ex , oss. l. Ernest. eor-πάDῖν. - ἔσrι δε ασπis Ide καὶ as ris. ni orat optimum et prudentissimum respondere, scilicet ita, ut notionem boni non absolutam poneret, sed ad singulas res referret significaretque id esse bonum, quod in singulis rebus,
quae molestium nobis crearent molestiae remedium nobis pararet. Verbum autem ποιεῖν ut Latinum faciendi et nostrum thun, saepe ita poni, ut alius verbi vices sustinens eius universam vim denotet, eonstat. U. I assov. Gr. Lex.
V. ποιεῖν, Hert liniuiti in Observata. criti. 184 l. p. 25 sq. et nos ad Ciceron. Tuscul. t V,
14, 3 l. De καί post v περ PO sito v. ad I, 2, 47.
se r a ay a ' ον ο ιδ α , o μηδεν ὀ ς αγαθ ό ν ε σι ιν J ecquid bonum norim, quod ad nullum rem bonum, i. e. utile sit. E Xenophontei Socratis doetrina nihil est, quod per sese bonumvol ntilo sit, sed relatum ad singulas res. Ergo bonum vel utilo non per sese bonum vel utilo est, sed habeat necesse est, quo reseratur. V. Proleg m. oors δέ osin J Reil. e. 38ναι. quod reas κοιιου ex oῖδα elieiendum. V. ad ii, i , M. Dorppotito ἔφη v. li, 4, i.
363쪽
q. T. τό te χιμο si Sio K. L. Pro uni g. ro re Duoυ. q. s. συμ palea J Ed. Par. συμφαίζ. Sed sermo hic a Socrate non cum Aristippo, sed cum pluribus familiaribus institatus
nem ann. E quibus Iocis apparet Socratem pulchrum voluisse utili contineri, uti supra vidimus bonum quoquo nd utilitatem roserendum statuisse Socratem. V. Sta libaumium in Prologom. ad 1'laton. Hipp. Maior . p. i55. et nostra Pro legom. . 5. οὐ δει δ ιαφε ρόν r tu r
ro at ro - λεγον tae J Desententia es. Plat. Hipp. Mai.
p. 29,. D. CL Gorg. p. 474. D.
tot more suo supplet καrc . Est accusativus accuratioris definitionis: eadem ratione. V.
Particulae καὶ - γέ non solum usurpantur, ubi antecedentia eou- firmantur, sed etiam tibi ante edentibus novum quiddam at
364쪽
videtur. - παor αδ ae J Stob. παρασrάδας. CL Fro iselierum et Bre i t onb a eli i u in ad Hieron. XI, 2. p. 71. quo inexspectatum adiicitur, uti h. l. Cf. ad I, 2, 53. q. 7. to - λιμου ἀγαθονὶ Cibus intelligendus est, ut torruperου ἄγαθον inedia.
1, 3. De structura domus Graecae accurate exposuerunt Wei s-kius ad h. l. et Schneidorus in epimetro Rd Memorab. P.
V. ad Ι, 6, 5. ῶς Prie πώrερα. g. 9. Oti OiO y O υα ε rotii Hoc concesso ab eis, quibuscum sermonem habebat. Erret δῆ - ο υμ φ αι E 3 JOptativum supra ad I, 2, 57. eX-plicavi de actione saepius repetita, nequo aliter hic modus explicari potest hoc loco; nam do
oratio uo obliqua, ut in his: πιθε - λεν εἰς εναι, ἐπειδn ανοιχθείη.postquam sores aperta eSSent, h. l. ne cogitandum quidem est. Qua do causa statuendum erit Xenophontem per optativum significare voluisse Socratem sae pius de domus structura sermo nem cum amicis instituisse.
πασταδας J Sehneide rus in Epimetro supra allato p. 278.
putat Homericam αἴθουσαν osso eandem cum recentiorum πα-
365쪽
attinet, ea in situ domus respicienda non est in Graecia ;sive meridiem sive aliam coeli regionem domus spectat, umbrosa tamen sit servidissimo anni tempore, sole nimirum radios suos reetis lineis deorsum mittente et in quovis domus situ umbram efficiente. Ergo in exstruenda in Graecia) domo hiemis solius habenda est ratio, ut hoc anni tempore domus sit quam calidissima. Quod ut eueficiatur, una domorum series meridiem, altera septentriones Spectet, et ita quidem, ut meridiem spectantes domus altiores sint eregione positis; nam tali modo altiores sole hiberno fruuntur et humiliores ad aquilonem versus eXstructae a septentrion ulibus ventis defenduntur. Cf. B e k-
domus possessor. Vere He r mannus ad Viger. p. 733:-Ailrός, ipso, sic dicitur, ut quis distinguatur ab eo, quod ipse non est. Η. l. opponiturat tog rcs Οικφ. oecon lII, 5αν rua καὶ res oraqs: ubi v. Brei ton b. Apolog. g. 3 i. at tός est pater, postquam notum ostdo filio. CL nos in sar. T. I l. g. 630. not. 3.rιθοῖ to J Hanc eodicum et editionum scripturam Dorne in manniis mutavit in rιθοι to, secutus praecepta Bult manni in Gr. T. I. I. I 0T. not 3b. Sed Veterum grammaticorum testi monia huic rationi fere omnia refragantur. V. WGoeti lingit Aligem. Lehre v. Accent clerGriecti. Spr. p. 84 sqq. Quare aequievi in librorum lectione. Sic Anub. I, 9, T. recte legitur συνθouo ubi v. adn. , quod Bor
lli , 4, 1. 34. IV, 2, 13. ἐπι-
10. προοιrs. In eiusmodi rebus certe tutius est auctoritatem sequi veterum grammaticorum, quam aliquid novare.
ras, ut acanthos, flores, vel simplicis eoioris inductionem Soli ne id erus ποικιλίας interpretatur opus intestinum, laeunaria et similia artificia. Sed roeto Veis kius contra monet non apparere, quomodo haec possint ευφροσυνaς Io-σrπεῖν, nisi Padem fuerint eo loribus distineta, propter quos lom non admiserint. Ita dul-phus Roe holtus, a G. Η r-nianno in Opnse. Vol. V. P. 22 l. laudatus, ποικ/iως intelli-
366쪽
parietibus illita, quao ποικίλμaradieta in Oecon. lX, 2. et liniat. Hipp. Mai. p. 298. A. Becker. Chari L l. I. P. 199. γραφας
Wand male reten, ποικιλως Sinckatur arbe it vertit, eollatis roῖς εν Oροφῆ ποικιλμασιν apud Plat. de Re p. p. 529. Ceterum liuius loci sententia liaec osse videtur: Ne Ornamenta illa γραφαὶ καὶ ποικia αεὶ solis radiis laederentur, eae domus Partes, in quibus ea asservabantur, ita exstruebantur, ut a Sole PS-sent aversae: tuli modo homi-ues hiberno tempore solis cR- loro privubantur et frigidis a septentrione ventis exponebantur. Sic illa Ornamenta πλείω ia ς ευφροσυνας αa oorερεἰν nπαρέχει diei videntur. De numero plurativo eυς ροσυνας v.
b. De sorma mos pro νεώς v. nos ad An lib. V, 3, 9. Templa muro περι βοκον ac luco spisso obsepta esse solebant. Naee quasi impedimenta, inquit W eis-kius, videtur Socrates improbare, qui vult ἐμφανεorάrζν esso1 υραν, quod prospicientes istue numen se quasi coram alloqui et preces suas gratiores ess putabunt. Alii o Vitruvio l. 7. intelligunt locum ex rei Sum. quod aequo potest defendi. as it si ε o r iar r. J ut qui deos venerari vellent casta ste pura mente αγνῶς ἔχονren ad templauccedere possent neve hominum viam celebrautium Strepitu turbarentur.
Zius, quem ulli sunt secuti, haec verba sic explicat: Praetereuntes, qui deos adorare vellent, ut respicere possent templa et aras et in conspectu Salutationes sacere, comparato Vitruvio l. 7: aedibus sacris - in celsissimo loco, unde moenium maxima pars conspiciatur,
arae distribuuntur, et IV, 5., ubi de templis circum vias Publicas aediscatis agitur: quae Socratis menti prorsus refragantur. Ego vero haec verba accipienda puto de eis, qui templa adituri sunt ad processa 'tendas. His scilicet gratum esse debet, si iam in itinero procul templum et tiras, in lo oo nullis moenibus aliisve rebus impedito collocatas, Prospicientes proces tacere possunt. ὁ γ a G, ir o Dra kJ Woi,
367쪽
Variae Socratis de fortitudine, sapientia, temperantia, i u s t i tia, de insania, invidia, otio, imperio, se-li ei late definitiones exponuntur. 1 Fortitudo natura non in omnibus hominibus eadem est, sed alii aliis fortiores sunt. Augeri autem potest fortitudo doctrina et exereitation o g. 1 --3ὶ.
4 . v. adnotata ad h. I. 3ὶ I usti tia omnisque virtus sapientia σος ωὶ est q. 5 . V. adnotata ad h. l. 4) Sapientiae contraria est insania μανία . Ignorantia ανε-πtor μοσυνζὶ autem non est insania t*. 6-7).5 Invidia est animi aegritudo profecta eX amicorum re has secundis, ευπραξία q. 8ὶ.6) Otium σχολῆν est vacatio negotiis utilibus q. 9). q. 7. Imperant non qui regum imperantiumque nomen g runt, sed qui imperandi periti sunt q. l0- 13).83 Optimum homini vitae institutum est ευπραξία, i. e. studium recte agendi. Eυπραξία et et, uva diversae sunt, ut
ποτερον εni: quod idem praebent AB C., sed pro ανδρεία habent ανδρία, ut eod. Λ Stobaei. nil l, 1, 36. - ῶς περ σωι a JCod. A. Stobaei ὀυςπερ καὶ oculua. V. ad I, 3, 6.kius interpretatur pedibus non pulverulentis aut sordidis. Quae interpretatio minimo plaeet. Recto Schutn i u s haec verba eo pertinere Putat, quod, si via, quae ad templum ducat, parum frequens sit, facilius adituri ab omni pia
ento puros so sor Varo possint; ubi autona multi homines ultro citroque commeare soleant, ibi
saei te fieri posse, ut aliquis polluatur nec satis castus Rc purus ad templa perveniat.
368쪽
Σοφέαν δὲ καὶ σωφροσυνην os διωριζεν, αλλα 4τον τὰ α ἐν καλά τε καὶ α γαελὰ γιγνωσκοντα χρῆσθαι
omnino res arduae, difficiles, periculi plenae. l. 2. πῶσαν φυσιν μαθέ nil - σθαι J V. ad II, 6, 39. , ubi eadem sententia con
- ἐν tόροις - δtαγωνίζε - σθαι J Do hoc praepositionis ἐν usu v. Disse n. ad Pind. Isthm. p. 529. ed. Goth. Matthiae. Gr. T. II. l. 577. p. 1340. Euhnor. T. I l. f. sui .
q. 4. Σοφίαν δε καὶ sevis ιν ρ ο o υ νην ori διωριζενJΣo. φία, quae h l. Commemora tur, intelligenda est scientia earum rerum, e quibus Virtus pro-
fiet scitur, diversa ab illa σοφία, euius infra IV, s, 7. mentio fit. Ibi enim So rates huic nomini aliam vim subiecit Quod autemh. l. temperantia a sapientia non discernitur, id non est mirandum. Sapisntia enim est quasi complexus omnium virtutum et earum rΘrum ficientia cernitur, quibus in
369쪽
συτοις καὶ τον τα --εὶ δοτα ευλαβεῖσθαι σοφον τε καὶ σωφρονα ἔκρινεν. II Oςερωτωμενος δε, ει τους
cinxit. V. Bdn. - ἀκρατεῖς I Sic Voss. Flor. A. E. Paris. D. pro vulg. αμαθεῖς, quod etiam AE GHY. hnbent. - α OPO νra Ianimo summa opinionum iudiciorumque aequabilitas et constantia officitur; temperantia autem est ea animi virtus, quae efficit, ut homo eandem aequabilitatem et constantiam in agendo eX-hthoat. Quum omnes virtutes quodammodo hac iudicior un. conspiratione nitantur, saepe factum est, ut veteres philosophi temperantiae, quae ullas una quatuor cardinalium quae vocantur
virtutum esse dicitur, virtutis ipsius notionem subiicerent. CLquae de hac re sustus exposui-mns ad Ciceronis Tuscul. IV, 13, 30. Idem argumentum e Socratis mente pertractatur in Ρlatonis dialogo, qui inseribitur Cli armides, ubi pariter temperantiam scientia contineri do- monstratur. Cf. Sta libau
inium ad hunc dialog. p. 81 sqq.
et quae nos in Prolegomenis III, B. explanavimus.
φρονα ἔκρινε i J Interpretes in Oxplicando hoc loco multum pulveris eXcitaverunt. Equidem cum Langio locum sic explanandum existimor Sapientiam et temperantiam non discernebat Socrates, sed eum, qui pulchra et bona sciret id om que eis uti sciret, et eum, qui inrpia sciret idemque eis se abstinere sciret, sapientem et temperatum iudicabat. De Socratis sententia non potest esse quisquam σοφος boni rectique gnarus , qui non idem est σιώφρων bene et recte agens . Nam qui boni rectique gnarus est, idem recte agni necesse est, Si quidem quisque agit ea, quae Pro bonis habet. Soerates discrimen vulgo inter σοφον boni gnarum) et σώφρονα crecte ageniem positum elevare Studet, utens utrumque tam arte inter se cohaerere, ut alter ab altero seiungi nequeat.
V. Prolegomena I. d. dici licet participia γιγνώσκονra Et ειδ drasemel posita his intelligenda acti
que τὰ αἰσχρά et ευλαβεῖσθαι ab
ε dra pendeant. Huius dicenclibrevitatis similia exempla contulimus supra nil II, 3, 14: 6 ἀκνεις - ἄρξαι, mi αἰοχρος ινα-νῆς; i. e. η σκνεῖς αρ:αε, ὀ -κ νῶ ν, 1 ξ αἰσχρος φανῆς. Scriptiira, quam secuti sumus, plurimorum optimorumque librorum auctoritate antis superque munita est . var. Scr. observandum est
καὶ τον τα αἰσχρα negligetilius
λα - χὰ , αἰσχρα κτλ., omissis καὶ τον. Quod e utem Hor ne mannus nit, particulam και
spondere antecedenti μ έ - iῖντα μὲν καλa . non recte Statuit.
Nam καί h. l. neutiquam respondet nil tecedenti μεν, sed participium γιγνώσκοι Iα Cum εἰδorraeopulat. Neque rptum est exem
370쪽
ιιὸν ἀνηρωχα καὶ osα eos et wr ταχυ ἀπικρίνω o. Etiam idneoligentiae tribuendum est, quod verbis καλά τε καὶ ἀγαθά unum αἰοχρά respondet: quanquam etiam alias membrorum concinis nitatem neglectam vivimus. V.
ad 1, 3, 9. F in ex litus iu l. ips. Annal. plii l. l8 8. p. 29 l. locum sic interpretntur : ter urthei I te er dns Uute Wisse, he die ne sicli desset ben, und wer das Sehimpsti cliexenne, mei de ea. heides in sicli vere in i genii, den
ἐγκρατεῖς aut σῶφρονας . li, qui sciunt qnidem bona, sed
contraria faciunt, nihilo magis sa pietates et tempΘrantes sunt. qunm ii, qui sunt insipioni ea pi intΘmperantes. Uerlin ἀούφους ra καὶ ἀκραr εἰς non praedic torum vim linbent, a d subieetorum; Brticulus Rutem, qui subiecto addi solet, omissus est li. f., quia su hiectum indefinitum est. S a lip pius cum nostro loco comparat Oeeon. Xll, l7 a i t καὶ τοδε ιοι ὁ λωon ν, εὶ Οἰόν τέ ἐor ν
hilo magis . cf. lil, 12, 1 v. Ma et Enerum ad Antiphont.
et ἐν sor γέαν ει ναι I De hac sententia v. B ornem annum
ad Apolog. lli, 4. p. 9st, Sta il-ba umiit m ad Platon. Hipp. Min. p. 375. D. et in primis Car. Is plerum in Exc. lX. ad Ciceri Oss. l, b. p. 328 sqq. CL Prbis.
gomena nostra ili. B. Celerum huius loci sententiae a te sese ex et piunt i Iustitia et omnia reliqua virtus eat sapientia; iusta enim et omnia. qua ct cum virtute sunt, pulchra et bona sunt; pulchrn nutem et honn qui cognita linbet, i. e. snplena OO-φός , his nullam Bliam rem p rneriseret: ita ουτ ιυ sapiens pulchra et bona etiam και laetet. Iusta Rutem et omnia. quae cum virtute sunt, pulchra et bona sunt: ergo si iustitia et reliqua omnia virtus sapientia est. - Sed pessime nas habent verbat ἐπεὶ Ουν ra re discita καὶ ta alia καλα re καὶ ουγαθα πανta ἀρεri πράrrerαι, quum concludendi ratio hanc potius sententiam postulare videatur: ἐπεὶ