장음표시 사용
371쪽
g. 5. ἄλλο αντὶ τουτωνl Hanc Valchenarii correctionem inhiliverunt K. L. Vulgo αλλο τι τουτων, et Stepti. ἄλλο fαν I τι
ἐπισχαμένους Ου domo θαι, neque aliter Par. AC DG H. nisi quod Di δέ pro ου τε habent): quam scriptiiram defendit Finekhius in ps. Annal. l828. p 29b., eam sic interpretanar ea set aueli nichi
αγαθα ἐστιν. Fine khius in Lips. Annal. 1828. p. 295. hanceone lusionem proposuit: iustitia et quicquid cum virtute fit ho num est et honestum; atqui honum et ho aestum qui novit, saeit; facit igitur nemo ni Ai snpion : ergo etiam iustitia et quicquid cuin virtute sit sapien
g. 6. ΜανίανJ Sic intelligondus videtur hic locus: insania μανία e Socrat Is definitione
contrarin ost An pienti ne σο φω . lnssilia igitur est ignorantia virtutum, t 'inperantine, iustitiae, sortitudinis; nani sapientia rernitur cognitione virtutum. Sapientiae nut ni sons quasi stfundamentum est rognitio Rui. Qui igitur line sui rognitione destitutus est, is proxim se accedit ad insaniam. Vulgus autem non, ut Socrates, hirtutum ignDrantiam, si'd si innarvnqtie aliarum rerum graviorem ignorantiam μεγάλην πειράνοιαν) in anniae nomine afficit. Haec nutem grn-vior ignorantia intelligenda est non aborratio ab eis rebus, quas plurimi homines ignorant α οἱ πλεῖο τοι ἀγνοουοι ), spd n berratio ab pia rebus. quas vulgus
372쪽
nis iudicio repugnant. Si quia nulem in eis rebus pecent, ql ns plurimi οι πλεῖσιοιὶ ignorntit Et ob eam causam diiudicare non Possunt, li. r. si quis leviter pecent o μικρυν δι ιμαρνάνω), is non videtur vulgo insanire. E Soeralia igitur iudicio i n a n n i a eat ignorantia virtutum; e vulgi iudicio ignorantia rarum rerum, quarum iudicium est penes vulgus, ita quidem, ut insania Rha νεmor μ-υννὶ non cenere dis. ferret, sed gradu. Si quis vel intemperanter vel , iniuste vel ignave quid sucit, is a Socrate insanus appellabitur, a vulgo non item, quia virtutum cognitio non est plurimorum, sod paucorum, i. p. 1 BPiΡntium.
tio relativo, ut h. l , vel eoniunctioni vel articulo vel praepogi-iloni praemittitur, ibi sententia
opposita mente supplenda est. uti ii. l. καὶ μῆ α οἶδεν, αλλ' ἄμη οιδεν et quam quidem collocationem multo maiorem vim ha bere . quam vulgarem, vix e tquod moveam. V. nos in Gr. r. il. 3. 86θ. not. 3. nor ne-m n n nu s comparui Anab. Vll. 2, 33: o πως κειὶ rοῖς ἐκβιιλο νι υς
iij ιις ει ν ιαεμον r ραπεζειν - - βλμων:. quod positum videin rPris καὶ on oc μὴ ,rη ν. Plura suppeditabit S i a il ba it m i v s ad Plui. Criton. p. l T. E. - De omisgo ad OPε subiecto cs. Plato li. APOlog. p. 29. D: ἡ τοὐotin θαι εἰδέ, tiι δμαθμὶ is οὐκ οἶδεν sc etὶςὶ: ubi v. Stall-ba umium. Infinitivus ipse quidem non habet subleetum, sed mutuatur quasi illud ex verbo finito, quod infinitivo adivnelum est; nam infinitivus omni sub leeto destitutus ne intelliat quidem potest; ubi igitur infinitivus
sine subiecto ipuitur, certe CO-gitntione supplendum est auhieetum indefinitum τινά, et ubi aequitur enuntiatio secundaria sine subiecto addito, ad verbum sui tum illud indes nitnm infinitivi subieetum repetendum
373쪽
ad I, i, li. Recte observat Langius vocabula evrυχίας et ευπραξίαs li. l. e Socratia distinctione, quae j. 14. legitur, non
esse distinguenda, quum ευrυ χουνrεs et ευ πράrrονας hoc quidem loco promiscue usurispentur vel vulgarem habeant significationΘm. Θα υμαζον r ων - , εῖJ V.
V. ad li, 7, 2. De vi particularum μεν et δε v. ad l, 6, b.
finitivo iungitur. Cyrop. ll, t l, Is
374쪽
quod prosectum est a Schn. , μέν τι legitur. Iam Ernestiua verba uncis cincta pro spurita habuit. Selin. reposuit haec et probavit Langius, qui sententiam sic exposuit: omnes quidem sunt aliquo negotio occupati, at plurimi tamen otiosi, quod inutilia
tractant, qune vera est Fifi του σχολαζειν. - καὶ rael E .
COui. καὶ γαρ ηαἰ. V. ad II, 1, 3. iret, eum, quin ob haec ipsa honestiora studia, in quitius tractandis Iam oceu Patus esset, nullum haberet otium ad deteriora transeundi, male sacere aiebat. Scilicet antecedonii h. l. sententia Socrates signiscat hominem nusquam debere esse plano otiosum, sed recreation Ρme labore quaeri oportere ex alia occuptitione utili. Loci sententia obseura illustratur loco supra l. 2, 57. lector Τους μεν aγαθον re ποιολ τας ἐργάζεσθαί τε ἔφη καὶ ἐργαrας αγαθους et vat
tur sic sese excipiunt i Plurimi homines aliquid agunt. Si id, quod agunt, honum est, ver dicuntur aliquid ngere; sin Butem id, quod agunt, inutile est. lieet aliquid agant, tamen di-eondi sunt σχολαγιν aut ἀργοὶ
habent; licet enim eis ab his peiori hus occupationibus transire ad meliores. Contra si qui in re bona et utili occupati sunt, ii nullum unquam habent otium ;non enim licet eis a melioribus ad peiora transire, sed transneton liquo negotio bono et utili ad aliud bonum et utile negotium Sese convertere debebunt Quod si non facient, i. e. si a melioribus ad deteriora transibunt, id male saeiunt. E quo consequitur,
ut Socrates hanc secutus ait sententiam, ut sapientes homines Nunquam non bonae et utili oe-
eupationi intentos esse debere existimaret. - Ultima verba C a-a e ii iis sic interpretatur: quod si quis de xcendat, eum, etsi sit oeeupatus ἀσχολιας αυrφ Ovσης , niebat males acore: quam quidem interpre-
375쪽
6. l2. μ ξ n εἰ ct 1ir αι - ευ Dro ιl Ilaec Omit t. edd. pr. Steph. et BCD. Primus e Stolν. et Brod. recepit I. eoncl. tutionem antecedentilina verbis repugnare puto. Verba κακως et πραrrειν mire explicat Birr-nem n nil per: aliqua in re in seli ce m ea se, ut haec exeat sententiar hunc, licet esset occupatus, in Do in selicsem praedicabat, quod relietis rebus melioribus ad deteriora se con ertisset.
Platon. Protag. p. 469. Λntencomma post in torreo γαι positum erat, ut oratio primum n pnrti
simum est. Supplenda sunt verba αὐτους ἐπιιιελο ιένο ς, quae pendent a verbo ἐπιδείκνυεν. Platonis locus Protagor. p. 3ll. D. nostro loco eonsimilia est. In oppositione per ει - et εἰ ὁ μή saeta frequentissima omissio est apodosia prioris enuntiationis, si sententiam generalem exprimit, ut καλῶς ἔχει. V. ad Ili, i, 9. Multo rariora sunt exemplB, quale eμt noatrum, qual Platonis. DE ἀν μέν et ει δὲ μ' aeae excipientibun v. ad II, 6, 37. Sententia igitur huius lociale est constituendar in navigando is est princeps, qui navigandi peritus est, ceteri autem hule parent; idem in aliis vitae
376쪽
l3. ωποκrat νον tra I v. adn. conditionibus est statuendum. D senique retori omno , quibun r saliqua diligenter tractanda P fit, si se ipsos rei tractandae peritos esse credunt, ipsi rem eu-rnnt; sin aut Θm so ipsos rei trη-rtanda se poritos esse non credunt, peritis parent f. l2. Εἰ - 1νrn a I V. ad
ζημιωθ damnons si ei εtur, quod alias dicitur
possum. Orta mihi videtur haeeaeriptura ex antecedenti infinitivo aoriati primi ἀ nox τώῖναι. SED P. p i u a aoriatum de conatu sine aucees u explicandum putat; sed do hne vi acristo a grammati iatii hula quid statuendum sit, exposui in Gr. T. II. g. 443. not. Optime sese habet participium P rnesentia, quo significatur aetio saepius repetita : quotiescunque quia socios suos interficit.ώς ἔτυχε l leviter, mediocriter. CL ad k. 10.ουτωJ respondet antecedenti:
leben, i. e. studium bene, ex virtute vivendi, ut postea diciti TO μαθοντα τε καὶ μελιτ σαντά
ζω. Scilicet Socrates nomen ευ-πραξίας non vulgari fiententia, qua signifieat idem quod εδο,-Zία, res secundas, accipiebat, ut dicitur ευ πρατet ειν, in rebu2 e- eundia versari, sed novam subiiciebat notationem. Quod quum niter, quicum Socrates colloque batur, non perspieeret crederetque Soeratem hoc nomen vul-griri sententia aceipere, quaerit
377쪽
vitae instituto liabeat. Similem verborum lusum supra I, 6, 6. vidimus.
men ευπραξίας interpretati sumus Wohileben, linec verba reddenda sunt: die ienigen,
die in der Land wirili se hastwolit leben i. e. qui agriculturam cognitam habent eam quoreet exercent). χρῆσι εο ν Ουδὸν J utilem ad nullam rem. Sic II, 7, T. Ου-
378쪽
Etiam artificibus Socrates prodesse studebat cum eis de Br-tibus suis sermones conferens. l) Primum edocet, in qua re pietur e summa virtus consistat. Pingendi ars non solum in eo cernitur, ut rerum Rub oculos cadentium speciμm ro praesentet q. l. et, quoniam non unus homo omnes eorporis partes persectas liabet, e multis singulis cuiusque pulcherrima delibans persectissimam humani eorporis imaginem effingat I. 2 , sed etiam varios animi affectus, qui ex hominum oeulis, vultu, gestibus eluceant, imita udo exprimat sq. 3-b . 2) Deinde ostendit etiam arti statuariae id efficiendum PSse, ut non solum corporis motus imitetur, sed etiam animi affectibus exprimendis statuae vita inspiretur I. 6-8 . 33 Denique exponit, in qua re lori eae εὐρυθμία consi
CAP. X. q. l. τινι J Ald. Stepti. ABCG. rMil. V. dn. CAP. X. g. l. τας τέχνας εχων τ οινὶ Do significati otio verbi xχειν supra ad l, 6, 13. exposuimu . d p optativo διαλήγοιτο ad I, 2, 57, de singulari τι quem sequitur pluralis τούτοις,
κ&ὶ τούτο ις ω φ ε λ ι ιι D eo ν J Quum praeeedat ἀua φιον καί, niterum καί ex abundantia quadam additum est; sed ubi duae enuntiationes altera alteri respondoni, quod imprimis fit in onuntiationibus compnrn-tivis ως περ καI - οὐ rως και), saepe Graeci in utroque Orn-tionis membro ponunt καί. V.
λονται. Ceterum Sc line id erua observat utilitatem artificibus Socratis colloquia eam attulisse, ut avi quisque operis recte faciendi rationes perceptas habe ret aliisque posset explicare. Coegit quasi Socrates artifices, ut artis silao rationem sibi redderent, pileelique, ut artia regia in s. quns quasi inscii, ingenii vi instincti sequebantur, inrct perspicerent perspectisque rationibus in effingendis suis operibus firmiore quasi pede inoederent. Quod in primis apparet e sermone cum Pistia instituto.
379쪽
pictore clarissimo, v. C. O. M si l-le ruin tu: Handbueli der Archaol. d. Κuns t. p. 133 sq. et Cobetum in Proso P. Xen. P. 50 sq. Erat autem adhuc ad Oleaeentulus, quum Socrates hune cum eo habebat sermonem. γ ρ ει φ ι κ ι συν h εἰκα- ια των ο ρω ἐένω ν J Haec est scriptura et editionum veterum et codicum. Stobaeus habet ἡγρ. ιο ιν εἰκαοία: quod receperunt Seli algius et S e h n e i-dorus. Alii et subiecto et prae . dicato addiderunt articulum. Reeentiores editores librorum scripturam iure restituerunt. Scilieet subiectum hoc loco communem notionem pieturae designat: Male rei, non die Uale rei; eontra praedicatum signis eat eertam quandam artem, quae tanquam nota ponitur. Articulus praedicato additus habet vim quandam δεικτικην. Verterist Mater ei jene Eunst, dure h welebs die sielit baron Gegens tande dar g stelli is er den Socrates enime ertam quandam artem in mente habet, qualem sequentilius verbis describit. V. nos iii Gr. T.
II. g 4 . omissi ad subiectum articuli exempla multa leguntur :infra iv, b, 7. 6, 4. T. Plura dedit is o r ii em v nn u a ad ApOlog. I. l. p. 33. De collocatione
Schneide rus ro πιθανον interpretatur vultum, qui spectatoris oculos moratur et quasi in invitat adspeetandum diutius, clasIn ip re san nte. Quae explicatio minus placet. Aliam vim habet hoc verbum q. T: Oμοευτερα τε τοις ἀληθινοις καὶ
σθαι, ubi nostrum est: treu, prechend. De verbo ἰθος animi asse et ionem desi-
380쪽
et Fr. t acohs i um ad Philostrat. Imag. p. 592. Λdde C. Odos r. Mulierum in: Handb. d. Archaeol. p. 137. , ubi Plinius XXXV, 36, 19. asserturr Aristides primum animum pinxit
quae vocant Graeci γ θη. συμμεrρί αι J Plin. XXXV, 10: Parrhasius) symmetriam pictiirae dedit, primusnrgutias Vultus, elegantiam capilli, venustatem oris, consessione arti si- eum in lineis ex t rem is palmam adeptus etc. V. C obatum in Prosop. Xen. P. 50 sq. Probe nutem tenendiam est parrhasium tum, quum Socrates hunc sermonem cum eo institue ret, adolescentuluin suisse 'et post Socratis demum mortem
ad II, 2, 4. πεινJ Sie logit Stobseus pro
sane habet quo sese commendet, quanqua in non est obseu rum , quomodo e scriptura ον- θρον πω ro rε φιλ. nasci potuerit ανθρώπω πώποrε τι L Ceterum non recte haesitavit Saup pius in praepositiono εν et inartieulo et g. dicens alias soler et articulum et praepositionem εν abesso in hac locutione eadem vel simili sententia, ut CFrop. VI. 3, lI: λαβεἰν ιιοι γε-νotro αδ rόν. III, 1, 15. 2, 2. Nam ut hi loci praepositionem non serunt, ita ille quem nune
traetamus Iocus necessario requirit; γίγνεωι enim non, ut in illis Iocis, significat evenit, obtingit ali ui, sed r po ritur. conspicitur, locum habet in aliquo. Articulus autem ro addi potest verbo γέ- γνεσθαι, si vo illam sive hane habet significationem. C s. De most h. de Coron. p. 287, l77 iῖνα roῖς ἐν Θ βαις φρονουσι τὰ Dμέτερα ἐς ισου γενητα.