Xenophontis De Socrate Commentarii

381쪽

COMMENTARIORUM

σμοίωςJ Iungendum eum ἔχειν, Pariter sese habere; sed monendum est ad vocabuli vim intendendam et efferendam Graecos solere ei subiicere unum vel plura vocabula, in quibus nulla vis posita est. V. nos in

g. 5. σωφ ρ OO7rt κο ν J Haec est scriptura omnium librorum et editorum et scriptorum; sed Stobaei cod. Par. A. repraeSentat σωφρονικον, ut supra I,3,9:oωφρονικων ανθρώπων μαλλονῆ τῶν θρασεων. Selinei de-rus σωφρor ηrικός non habitum aliquem animi, sed potius Ectum significare putat, ut distatur ιδ ιλοφρονηrtκ η προς*cύνησις. Haedo causa et quod adiectivum σει- φρονηrtκος hoc uno in loco legitur, alteram scripturam Praeferendam existimat. Lobeck. ad Phrynich. p. b20: Haec Rdiectiva fui οἰκοδο υκός et Οἰκοδομητικός, Oψοποιικος et O po- ποιητικος, οδηγικος et Obnγη-εικος, aliaJ partim ex nominibus progerminant partim verbis subtexuntur, adeo tenui significationis discrimine, ut librariis usque deque aberrent.' Sta il-h au mitis ad Platon. de Rep. l. p. 346. D. scripturam οἰκοδομικη et ad Gorg. P. 463. B. scripturam distortot κῆ e libris plurimis et optimis dedit. Et iam

Sauppius recepit h. l. Gωτρο- νικον. Equidem R vulgata recedere nolui, praesertim quum co-

diei Stobaei, qui σωφρονικον praebet, hoe quidem loco non multum auctoritatis tribuendum

videatur, quia verba antecedentia καρ ro umεινον re καὶ ανε

λευθερον prorsus omisit. Significationis autem discrimen tam tenue est, ut vix appareat: quod vel ex eo existimari potest, quod multa sunt huius generis adiectiva, quae unam tantum habent sormam, ut spiaocpeornrικύς non

382쪽

rhasium pictorem Polycletus pariter fama celebratus nominatur. Schnoid. roquirit etiam ii. l. clarum artificis nomen. - αλλοί-

baeo, K. M. et Bessarione Ste-Phan. pro vula. διατερει. Paulo post legitur φαινε rcu. Sic saepe apud Xen. 1 μερα, εως, εαρ υπέφαινε legitur. V. nos ad Anah.

III, 2, I.

ra καλὰ - Schnoidoro Soerates videtur Parrhasio Euadere voluisse, ut hominum mores honestos pulchrosque et amubiles, quam mulos, turpes et odiosos penicillo reddere mallet.

videtur hoc vocabulum per Fediversam statuarum 1iguram et formam significare, com p. infra

ita quidem, ut facile cursor a Pugile ceti. discerni possit. Et iam sequentiu cum liae Oxplicatione optimo conciliari possunt. Utitur enim Socrates gradatione quadam. Pri mum enim dicit statuas pugilum, cursorum ceti. ita diversas esse debere, ut cursor cum pugile ceti. permutari non possit; deinde, quod maius est, etiam di- VerSu o1 2μα ra, i. e. positiones et motiones, Omnino diversus habitus cursorum, pugilum ceti. urte exprimenda sunt; denique, in quo artis fastigium positum est, etiam παλ7 rῶν ποιουrro νει σωμarων effingenda sunt. Bornem annus hunc in modum accipit: diversi generis faeis et cursores et luctatores etc., alterum Vi delicet certantem, alterum victorem. Athleta alius humi prostratus est, alius vires colligit, alius triumphat. Ceterum ELVar. Scr.

quae per corporis positiones et motiones universumque habitum in singulis corporis partibus de

orsum et sursum trahuntur.

383쪽

ἡ ποιεῖς φαίνεσθαι; - Πανυ μεν ουν, ἔφη. - To

ὐ. s. ε υτ ρ α l ν Ο με νω ν η ovi e J Vale h. coniecit εὐφρ. rnonne vultus eorum, qui vicerunt, ita informandus est, ut imitation vultu gaudentium ducatur WEish. ευφραινομεν οῦ HdrL ώς ευφραινομενων. Articulus mi ante Oψις accessit e Stobaeo.

q. 8. Εἰκος γοῶν J V. ad I, invenisti, pulchrum est

4, 8. eo, quod ceti. Haec est scri- τα δμμα ra ἀπεικασtεον plura omnium sere librorum et - η Oψις μιμητέα J Obser- editorum et Scriptorum, quam,vandum est impersonalem et ab editoribus desertam, repo- Personalem structuram h. l. nendam putavi, et quia gram- esse coniunctam. Quod autem maiiesto rationi non adversatur, non dixit εὐφραινομενη ἡ οψις, et quia credibile non est eam eius rei causa in eo quaerenda ut dissiciliorem a librariis invidetur, quod verbum ευφραδε locum tacilioris, quam unus νεσθαι non recte tribuitur τρ Vossianus i. exhibet, i d raoψει, sed ipsi personae; contra μἐν κri., mutatam esse. Nec recte dicitur φαιδρα ν oipte. Borno mannus improbat illam Utrumque autem, et adiectivum scripturam, quam interpretatur arre inrtκά et participium ευ- per δια ro σκεπαίειν, comP. φραινομενων, non attributive, Platon. Gorg. p. 490. O. rs

sed praedicative, accipiendum με ν αρχει , eo quod princeps est, ut apparet collocatione Est: ubi Sta libaum ius lau- articuli. v. nil I, 4, l. s. dat Astium ad Polit. p. 392. q. s. ΠιστίανJ ,, luem vi- Ernestius verba tos ἀν- detur esse, qui apud Athenaeum θρώπου suspecta habet, quia IV, 20. Luotcui voeatur. ΝTUR- incommodo loco posita sint; ZlUS. sod acuto contra monet Borno - ειργασμέν ους 4 Passive di- mannus, quum ra μἐν δεδμενα etum. ut Oeeon. 19, 8: τῆς γῆς σκεπης unam effieiant notionem. τῆς εἰργασμένης. v. Gr. T li. commodiorem vix excogitari pos-j. 403, 4, n. lGr. schol. I. 252. se collocationem. eomp. Frit Z Νη την Ηρα ν J V. ad I, b, 5. sebio Quaest. I uelan. p. l 30sq. καλον γε - tδ ευρ ζ1 Π q. 10. Arast, Derope-τῶ ra μὲν κri.J Η. e. quod tu tito ἔφη v. ad II, 4, 1.

384쪽

LIB. III. CAP. X.

ρυθμονJ Ῥυθμος του θώρακος est illa concinnitas, qua omnes eius partes inter se cov-

κνυων J A Non vult Socrates docere, quid sit rhythmus aut quot modis dicatur, sed potius

artificem ad accuratius noscen clam virtutem eam, qua Prae stabant loricae eius, invitare et ducore quaestiunculis variis voluit. Nunc igitur quaerite Pistia, si maius loricis suis statuat pre lium propterea, quod sint alienis ενρυθμOreeat, quomodo emptoribus eius virtutis fidem sa-oiat quove argumento, num Pondere an mensurR, ρυθμὰν eum cupidis demonstret. Quare proeπιδεικνυων scribendum censeo ἀποδεικνυευν. SCHNEIDE RU S. Reete sententiam Ioel Examinavit V. D. , sed, cur aπ - δεικνυων legere malit, eqnidem Xenoph. Comment. intelligere non possum. Nam ἀποδεικνυναι simpliciter est Ostendere, ἐπεδεικνυναε Rutem est ita Ostendere, ut alterrem, quae Ostenditur, accurata inquirat et examinet: quod eum 'huius loci sententia optime con gruit. V. ad II, i, 21. ἔσο υς - ομοίου ςJ Ἱσο ς significat perfectam Omnium par tium aequalitatem, ομοιος similitudinem Hellen. Vll, I, 33:

ποι cui Seil. aρssotro Ptας. De integro affirmat se loricas sacerseongruentes, quin Socrates verbis εθε αρμorro νras ποιεῖς de rei veritate dubitare videbatur. q. ll. σώμαrα - 2 α μὲν

385쪽

V. nos in Gr. T. II. g. 4ξ6.co ἄν J omnos codd. exhibentio ἐαν, ut ἐαν pro aν dictum sit. At illud ἐαν pro αν dictum

recte abiudicatur ab Atticis scriptoribus. Nam ubicunque ἐαν sie usurpatum reperitur, scriptura corrupta est, ut Anab. I. 3, 6. se in contrariam partem quos ex Athenaeo, ex Lusia et Demosthene congessit locos Iacob sius Additam. ad Athen. p. 88. Aohili. Tat. p. 831 sq. et Leci. Stob. p. 4b., omnes partim nGuil. DindOrfio partim a Bekkero correctos video. V. ad

verba tuis.

τεςJ Ite et idem pondus

habeant.

partiti onus in plures Partea, quarum una a claviculis et summis humeris, altera ab humeris, tertia a pectore, quartu is tergo, quinta a ventre gestatur. Seuis

386쪽

ei. Schneide rus comparat Eurip. Electr. 192r καὶ παρ' εMO D Iρ σal πολυπηνά tε φα- ρεα δυναι, χρυσεά rε χαρισιν προεθήμαt αγ iam L. Franc. Portus recte interpretatur: non oneri, quod portetur, fi d rei, quae sit a P posita et agglutinata. Νcilicet pondus dicitur ita distributum per singulas corporis Partes, ut non premat corpus, sed tanquam eorporis additamentum eum ipso corpore arte cohaereati Quod Weis kius suspicatur προωζμαrι in ἐσθήματι mutandum aut πρόςθημα pallii genus intelligendum, id nihili

nent .

rore μεν - rore δεJ Rei-gius ad Viger. p. 445. in Sympos . VIlI, 5. rorε μεν - rore δέ malo legi statuit, scribendum existimans, ut videtur, Iozε ιιεν - πOre δέ. At sexcentis Ioeis

387쪽

ARGUMENTUM.Cnm Theodota, venustissima meretrice, quae amatorum liberalitate et munificentia in splendidissima et lantissima vitae eonditione constituta vivebat, Socrates sermonem instituit clea mi eorum pretio et de amicorum eo ne iliandorume D nservandorumque ratione. Multa ioculariter eum illa confabulatus gravem esse dicit artem Rmieorum venandorum dignismque, in qua homines omnem curam operamque eOllo eni l. 1 -9 . Veram autem et stabilem Rmicitiam non sola eo Oris venuState nequo amoris artibus parari, sed Reeedere oportere animi benevolentiam ig. 9 12)οῦ in amoris Rutem gratifieationibus summum adhibendum esse modum, ne sistietas et taedium creetur l. 13 - 14). Sermonem concludit miro quodam lepore, ridiculis seria admiscens *. 14-18).

Cap. XI. q. 1. Oeas I Sic Ern. e. coniectura, quae postea eonfirmata est auctoritate FIorentini E. Vulgo. O , litera e a Seq. o absorpta. particulae illas sine ulla scrip turae varietate usurpatae reperiuntur. Infra iv, 2, 2 l. Plura collegit Sturgius in L. X. T. l. p. 329. - Similiter I, 2, 20

rieao corpori accurate adaptatae. Avrος - εὐυro λεγερς JIpso die is hoe, quod volo. Ceterum os. Var. Ser.

et ex parte G. , in quo πανυ suis Pru Versum seriptum est. Vulgo καὶ ra νυν Oρθως. Ipse, inquit Bornem annus, utraque concinnata scripturre καὶ τα νουν

πάνυ ὀρθως recepissem, nisi raνυν et raνυν Xenophontium esse et olim dubitassem 'in Diss. do gemina Cyrop. et MaX. Tyr. re-eens. p. 25. et ad Cyrop. VI, 3, 17. Ex aliis scriptoribus ea empla collegarunt ad Gregor. Cor.

388쪽

LIB. III. CΛ P. XI. 373

Elegantissime dis Theodota disputat Cobetus in Prowp. Xenoph. p 83 sq. Auli ea erat Alcibiadis, quem in Phrygia inter

fectum veste filia contectum e re

mavisse fertur, uti thenaeus X lIl. p 574, E. memoriae Prodidit , quanquam Plutare h. Aleth. c. 39. id de Timandra retulit. De nominativo post O νομα ἰναρ u urpato v. nos in Gr. T. II. h. 506, uot. I. Gr. schol.

g. 266, not. 1.

Orae συνεῖν at tφ πεί- θo ιl H. e. rotavr 7ς Ουσης, ωςre συνεῖναι rcs πείθονrt, quum ea esset, quae consueseeret, his e. quum ea Consuescere soleret Cum eo, qui eius amorem sibi vel verbis vel pecunia conci

u a u m suum. Deformabant

enim pictores hane mulierem, at in fingendis aliis sormis eius rmam tanquam muliebris venustatis Exemplar sibi propone

rent.

e. honestum esseti ex antece

νsUr: quae fit ruetura non infrequens est apud Atticos seri

οὐ γὰρ δῆJ V. ad II, 4. l.

389쪽

stius hoc vocabulum accipit dolamulitio ancillisque. Quae exinplicatio absona plane est, PrResertim quum subsequatur θεραπαίνας πolia ς. Rectius Bornem annus et Sauppius cum Fino khio intelligunt de ornatu muliebri, ut Plat. Phaedon. p. 64. D. Graeco vocabulo respondet Latinum: cultus. Hunc Iocum attigit Becker. Charthi. T. l. p. 121., qui de universare meretrieia docte et eleganter

exposuit.

Euthydem. p. 290. E. APOIog. p. 25. A., ubi v. Νta libau mium. Sic supra III, 3, 2. lagendum videtur Air αρα pro vulgato lata' aea. Cf. infra lV, 2, 28. Ego puto in hae iunctura αρα habere vim conclusivam, ut haec sere insit sententiar si ager tibi non est, eon tuis do certo tibi esse domum. Scilicet ex aliqua re, quae non est

aliud quid esse concluditur. Imprimis hae particulae locum haDuiligoo by Corale

390쪽

LIB. III. CAP. XI. 375

k. 4. t aaιr δε-J Sic Par. ADII. Pro tu ἐx. q. b. oro13 J Sic omes libri praeter Iunt. et L ld. . in qui-bent in dialogis, ubi alter alteri aliquid obiicit. CL nos iu Gr. T. II. q. 757. b Quae do particulis ui ' a ρα Hari ungus Griecti. Partih. T. l. p. 44 l.

disputavit, ObscurR Funt. οἰκια προ Κοδυυς εχον - o αJ Ze unius interpretatur παρέχουσα προῆOδους i. e. mercedem e locatione domus . At audiamus Hermannum ad Vi

νον ἔχειν , sacere invidiam: in his locutionibus omnibus ἔχειν

retinet suam vim, sie ut notet coniunctum quid cum quo esse.

Nam quod quis habet, id cum

eo coniunctum est. Nullo enim

modo fieri potest, ut ἔχω idem sit. quod παρεχον. V. quae dixi in Addendis ad Gregor. Cor. ed. Sohaeseri p. 863. Sauppius e Omparat JUν ἔχειν Anab. V, 9, 9., ὀργῆν ἔχειν I em os th. Ρhilipp. Iv. p. 57 extr. POp ponom ad Thucyd. Part. III.

V. ad I, 3, ll. - re leo τε χι cie sunt servi opifices, quorum multitudine Athenis sero omnes divitiae constabant, uti docuit Schnoide rus.

attractione v. ad I, 2, 42.

β. b. raj r i 1 ἘρανJ V. adl, b, 5. De particula νέ iurandisormulis subiici solita Herh-stius ad Sympos . I, l5. p i I. comparat Symp. II, 16. IV, 51. Addo infra IV, 2, 9., ubi duo