장음표시 사용
411쪽
β. 2. K res e θων δέ τιναJ BOrn. ex D. καταμ. δέ nore et ιον ξυνδ. τινα. Iuni Ald. καr. δέ τινα ξυνεδ. - ἀλλ' o υ . o Iu αἱ nisi I Sic Vnt. I. et Par. D. H. Pro Vulg. αα, Oιμαι, Ουπω. Idem Vat. l. liabet inὶ τούrs γε.καὶ ro μὴ avrar. Sed quos ad tuendum articuli in priore membro desectum affert locos. R nostro loco mirum qu nritum discre
δ' αὐθις αιδουμαι rc ML primum acto Dum infinitivum subsequitur, non nntecedit, deinde membra per sil et δε sibi Opposita sunt, ut per μεν iam significetur ulterum sequi membrum, quod priori respondent. AltΘri Autona membro articulus additus est, quo maiore vi opponeretur priori. Denique o innino in pomparandis locis solutae orationis cum locis ligatae orationis summa opus est cautione et ei reum spΘctione. Alter aut m locus, quem supra I. 2, 10: ου κοὐν rων φρον 3σινασκουνrειν ro ι' ι αὐεs P α ι, alia τῶν ἰσών ανευ rra ors ἐχον υντὰ rota via πραrrειν ἔστιν, legimus , vel μx eo luic referri non potest, quod priori memhro articulus additus est. Quare recepi eoniecturn m H orbatii Nam totus locus ita comparatus est, ut in priore membro vix Curere possit articulo. Sine dubio sibi respondent verba rό rε Imr ανri-rtθεvata, rε- καί vim habent Latinorum: u t- ita so is i e e i ner
cile autem illud τό n praecedenti una Hi oleto ah sorberi potuerit, vix est quod monen m. De articulo tύ infinitivo addito v.
412쪽
ger. I. l23. p. 733 sq. Stall- hau m in m ad Platon. Hipp. Min. p. 363. A. Apollo n. de Pronom. p. 71. A. p. 80. n. Κ u h-n r. Gr. T. li. g. 630. not. 3. Gr. schol. q. 303, not. 4. et ad Anah. ll, 2, 1. ασκε σεω et proprie de athletis dieitur. qui ad corpus si
mandum multum carnis edere cogebantur. V. Bd l, 2, 4. et
τουτον δει πληρο ιο ν J V. ad l 2, 13. τον συνουσίαν - διηγῆ-on ιαι. οἱ πληοιον per fippo sitionem reserendum est ad pronomen υμεῖς, quod latet in παρατηρεῖτε. Ex nostrae linguas ratione exspectes vocativum. Sauppius apte eomparat Hel
καὶ α παγαγόντες οἱ ἔνδεκα ου δεῖ τα ἐκ τουτων πρασσετε. Cy
e. Gr schol. 9. 269, 2, b. Cf. Sta liba umium ad Plat. Hipp.
413쪽
. b. ιν ρεα MoνI Sic correxit Castalio vulg. 4. Recte etiam Dessario interpretatus est. - πλείω μέν γεJ Κ L. nλείω
pretiosior But obsoniB magis corrumpens, quam ea, quRm exercet is, qui .
τελεσ tερα ποιεῖJ Bessario vertit: quum enim plura quam pulmentor a ipsi misceant: unde Ze unius pro γε edidit γαρ. At v. ad I, 2, 54. at τοί τε γε. Lapsus est C. G. Iae obus in Observat t. in Xen. p. 28. , quum in particularum μεν γε coniunctione γε ad μεν pertinere opinatur. Scilicet μεν
respondet sequenti δε, γε autem resertur ad totam enuntiationem indicatque eam tanquam Brgumentum antecedentis sententiae afferri. Sic explieanda sunt Cyrop. II, 2, 2. 14. IV, 3, 18
De confusione particularum γε et γορ in codd. idem laudat se haeserum ad Dionys. Halle. de Compos. Verb. p. 406. et Fr. Iacohsium addit . animadv. in Atlion. p. 369.. κ εἰν o e I σέ Dipono oc
σ r α μενου si Schneide rua intelligit in oψοποιίαν. Sed v. ad III, 9, 11. Haec autem νΡrtia pro subiecto. et sipoaοιους pro praedicato aecipienda esse vidimus supra ad liI, 1, 8. πρ Ο πειι πεινJ Veis kius eleganter vertit: aua ei nere i n κ i g e n Schus sel jedeme in Eetnen Bis sen das Ge-le ite xu gehen. Articulus praemissus serbis Da ψωμον designat vim distributivam singula panis frusta . V. Rost Gr. g. 98. 3. B. e. p. 435. Κuh-ner. T. ll. 6 484. Gr. schol.
Orε μ η π α ρε iηJ Optati uua positus est ob sequentem optativum δυναιε' αν. V. ad II, 1, 18.Mη autem positum est, quin ὁσε h. I. praeter temporalem etiam conditionalem signifieationem habet et idem sere qnod si μή designat. quod clarius apparebit si aententiam sie proru-ras: Orαν μη παρη, πολλα, δέ
414쪽
ad Iliad. β p. 2l2, 37: Ἀχαιοὶ vel eonsilium; illud ευ adline-
415쪽
ΞΕΝ Ο ΡΩΝΤΟΣ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥ ΜΑΤΩΝ
Socrates nmabat adolescentes, at non eos, qui eorporis puIchritudine conspicui erant, sed qui bona indole exeollebant. Bonam autem indolem iudicabat e discendi Deilitate et si soli memoria et omnium utilium rerum percipiendarum studio. Ut nutem adolescentes bonis animi saevitatibus praediti et ipsi felices fierent et aliis utiles, institutionem, qua bona a malis, utilia a noxiis discernere discerent, adhibendam eis esse existimabat sq. 1 - 2 , et quidem eo ningis, quo excellentiore quis instructus esset indole, quum optima quaeque ingenia, institutione destituta, facillime in vitia ruerent I. 3-4). Qui antem, divitiis nisi, altos spiritus gererent et, divitiarum ope quicquid vellent peragere se posse rati, institutione se non egere crederent, eos ad sanitatem revocabat docens divitias nihil valere ad utilia a noxiis discernenda et ad utilia facienda; qui utilia sacere non posset, eum felicem esse non posse; qui autem nullius rei scientiam sibi peperisset, eum in nullare excellere posse; qui denique in nulla re excelleret, eum bona hominum existimatione gaudere non posse q. ο).
416쪽
Pίως talo O ανο ιέν ωJ Codex A. cum Stola. cod. A. omittit vocabulum εἰ, B D rn e in a nn u saliique u :icis cinxerunt, Herh-st ius loeo ex Herodiano I. 13, Ν. allato: κυὶ - μὸν nuς καὶ παιδείας κών ρι ε r e sc ε ε μ νημ εγο ς τῆς αὐλῆς ως ἐπίβουλος ι διοικGo, tueri filii dot. uuan liram non multum nuctoritatis Herodiano, cuius genus dieendi multa linhst . quae nXenophonteae ne intis scriptorum consuetudinΗ quam mnximentiti Orryant, tribuendum puto; tamen ει retinendum conseo, quia καὶ εἰ, ut Latinorum etsi . cum partiripiis iunctum, coniun tionis naturam exuisae et partieulnμ καίπερ notationem induisse videtur, uti sappe εἰ mi adverbialiter pro nH ν usurpatur. Time. VII, 3-: Ουδέτεροι
Popponem ad Titiae. Pnrt. Ill. Vol. l. p. 2l6. Voga. l. Ex hibet εἰ καί, quod recepit Seline id serus. Inter καὶ εἶ et ει καί quid sit diaerimi vis notum est. V. Hermann. Bd Vig. p. 832. Sta liba limium ad Plat. Apol. p. 52. A. Bor-nemn nnum ad Cyrop. III, 3, Xenoph. Comment. pro διότι οὐδέν. v. ad l, 2, 53. 9. p. 309. ed. Lips. et nos in Gr. T. ll. S. 824. μετρί reto θανόμενος est mediocriter intelligens, sis et ρίαν tiroθησιν υων. se linei de ruseomparat TiιMeyd. I, 2l: δρειν-
μένων, ubi scholion φρονιώων inter prolatur. V. Popponem
ad Tlive. P. III. Vol. s. p. 396. Adde e Latinis Ciceron. Rrui. XLl X. l,3: alii prohantur Rmultitudino, alii autem nt, eis qui intelligunt.
τις Ου ν et similin pronomina relativa saepe, ut Latina ubicunque, quicunque, Cett., ita, usurpantur, ut ad ea verbum enuntiationis repetatur Nel verbum νιναι, esse. Suppi 'ntur.
Ovid. Am. IlI, 10. bt T μ. Dea, muni si eam gentes ubicunque loquuntur. h. e ubicunque anni CL nos in Gr. Lat. q. l46, not. s. υ μ ικρα ωφέλε ι τ ο ὐ eειωνενοτας J V. ad I, 2, 6 l. ano δεχομέν o υς ἐκεινονὶ qui eius disciplinam aeque hBniur. 'Ano διχ εοθαί et ινα vel T s est probare aliquem alicuius sententiam 3 vel aliquid.
417쪽
θυιοι legendum censet: quam sententiam calculo Auo Bypr bavit 13 or nem a n nu s. At nihil mutandum. Constat enim in oratione obliqua post praegressum prneteritum vel praesens histori eum omnes coniunctiones cum ἄν compositas vel Consociatas, ut orum, ἐnάν, ος ἄν, πρὶν ἄν, ἄν ceti. , fBepe cum optativo constructas reperiri, ubi in recta oratione eaedem coniunctiones cum coniunetivo construendae erant. Veluti h. l. at recta oratio esset, dicendum erat: αι ἀγαθαὶ φύ-πεις ιενημονεύουΠιν α ἄν μάθωσιν.
χειοθαι. Multa eo usudit Borianem annus ad Anab. II. 4, 26. CL Haasium ad libr. de Rey. Lac. II, 8. p. 57 sq. Ceterum in priore enuntiatione οἱ προαχοιεν relativo sine ἄν, in posteriore cum αν PO- posito id efficitur, ut, quae nuntiationes in recta oratione diversam prae se serant sormam
celeriter discunt, ad quae attendunt, et memoria custodiunt, quaecunque didicerint , eaedem in obliqua oratione diversa enuntientur formn.
χρῆσθαιJ Codd. AC DI . eum Stobaei codice A. legunt a. T.
ptura quanquam habet quo sese tueatur, tamen vulgata praese
418쪽
θρωπίνοιςJ V. nisu. l. 3. ηειὶ Edd. pr. et Par. B. C. et Stob codd. εἰλ; DI G. ἐν. γένοιν ro J Ed. Rom. et Pstr. AHKM. γίνο o. notionea in unam quasi coeunt, articuli omitti solent, ut in lingua nostra Mann und Me it, .
I l. f. 484. not. Gr. schol. s. 244, not. 3. Quod autem Sauppius dicit, in locutione
πράγ/μιοι χρῆοθαι omitti articulum , id per sE quidem recte aese habet, sed nihil saeit ad nostrum locum, quin in eo adiectivum ρωnίνοις Edditum est. Sic infra I ', 6, 5: καλως
instituti sunt, ut tales sint. Oeeon. 7. l2r o πως sta
gnificat id, quod e verbi demum
actione consequitur. E Xenophonte multa exempla colligit Breiten bach. ad Oeeon. 4, 2. g. 3. O υ τον αὐτον δὸets όrto νl Cur δέ, quod secundam enuntiationis aedem obtinere solet, h. l. quartam oecu- p Ferit, . sun sponte patet. Hae ratione oppositionis vis egregie extollitur; oppositae sunt enim notiones eodem et cliverso modo itemque particulae ού et αλλά. Isocr. ad Nicocl. p. 44: οὐ τὴν αὐ iν δὲ γνω tην ἔσχον, quem locum deheo Dor ne manno ad Anab. III, 2, 7. Similia sunt, sed non plane eiusdem generis exempla pleraque omnia a Sauppio allata, in quibus duo vel plurn vocabula tam arte cohaerent, ut quasi in unam notion om conluerint, ut Anab. V. 2, 2: τοῖς δὲ προ- ηγnν. Addo Hellen. VI, 4, i 7: καὶ τοDe ια' ύρχαῖς δι
419쪽
τοῖς θηριοις, τας ιιἐν καλῶς ἀχθείσας αρωrας γίγνεσθαι προς τας θήρας καὶ χρησιμωτα rας, ἀναγώγους
rat Cyneget. Ill, st. Quod li. l. legitur ἀναγώγους de canibus, supra lil, 3, 4. de equis dictum
decorae γίγνεσθαι J Oratio a participio transiit ad infinitivum r quod li. l. po facilius excusari potest, quod verbum
ἐπιδεικνt, ειν doc Endi potestate in Atria tum eum infinitivo oonstruitur V ad II, 3, 17. Quod
aut ni sequitur partieipi iam γιγνομενας, id non pondet nh ἐπιδεικνi ων, At d coiiii ingendum est eum ἀνώγωγους. Schneide rustia prot quidem in participio
comm pia tot. Nam iacit ε fieri potuit, ut librarii, hoc partiri.
pium ab ἐπιδεικνύων pendere FB-ti, ob antecedΡntia σφοδρους ον- et α ς et υρωτους γιγνομένους aoristum in praesens mutarent. Quanquam non nego et inm praesens explicari posse: Ain nutem non instituerentur,
vii Sauppius vult. Donique obsorvnndum est ἀναγωγ ους δέ dierum esse pro τας δὲ σναγωγους. Cf. nos in Gr. T. ll. q. 732. not. l. p. 426. et ad Anab .
420쪽
firma P est. Edd. primae et ABCDEG H. exhibent necim ,
litim ιγχειρεῖν nonnunquam etiam cum accusativo constructum re
periri, me quidem non linti obitassentientem. Nam ut concedans verbum npud probatissimos scriptores cum B Cus livo construi Ρ lat. Criton. P.
45. C. Civit. lil. p. 394. E Legg. IX. p. 853. E. . tamen hanc
strueturam etiam verbum ἐγχειρεῖν admittere apud Xenophonteae ne talis scriptorea prn Ducte nego.
κακα ιer εἱ to ντ αιὶ Sic I iiiit. Ald. Λ B E G H. Ceteri κακῶ 'γωζεσθαι et quod recte repudia it is ornem an imis prae illa scripturn, quae orationi multum ponderis ac gravitatis conciliat.
sontentia observandum est etiam Platonicum Socratem multis lo- eis docere magnas virtut ps Et magnia vitia ex eodem sontem Bun re, nec multum boni exspectandum esse, nisi ab PO, qui idem, si velit. multum mali edere possit. V. C. Fr. Her-m annum in disp. de Soer. magistris. Marb. l837. p. 36. et quos e Platone exeitavit locos: Criton. p. 44. Κ Hipp. Μin. p. 3ἰθ. E. Rpbl. VI. p. 49 l. E. GOrg. p. b26. A. Politie. p. 303. A. q. 5. εἶ et o rεται J De iudicativo in oratione obliqua post praeteritum illato v. Bd l, i, l3.