장음표시 사용
431쪽
Langins observat hac disputatione a g. 13-21. Socratem Euthydemum non tam iustitiae laude privare voluissp, uti e is-kius unit, quam an pientiae, cuius opinione erat inflatus. Et-onim Euthydymus, quum eBndem rem modo iusinna modo iniustam dixit, clare demonstravit ne nΡη ire, quod nntea scirct fieopinabatur, et idcirco a sapientia longe esRE rP motum.
Sinti hau nitiis. qui ad Pint. Phileb. p. lo, A. p. 114. ed. Goth. , ubi ἐν-νθοι in omni iahus codd. legitur, eomplures lo- eos coli pgit, in quibus ιντα octoῖ legitur, ut Plat. Apolost. p. 33. D. Legg. VII. p. 822, C. Protag. p. 3l0, A. aliosque e poetis, ut Aristoph. Plui. 225. Νub. 814. 843. Eurip. lph. T. 1010, alios. q. l4. καὶ τουτο δῆλον
νος εrii; Hac vi saepe dativus in utraque lingua usurpntur. De Graeca v. nos in Gr. T. ll. g.
in Comment. Alien b. 1837. P. 43 sq. Tacit. Annal. l. 42r cives, quibus tam proiecta a
432쪽
εῖν, προς δἐ τους φιλους αδικον, αλλα δειν προς γε
urata svras ιν relatum est nil an
433쪽
I. l9. in hae et seq. 6. So- erat a non id, quod sola sit. ex promit; nam quae hoc loco profert repugnant eis, qua nliis
434쪽
quod cur a plerisque editiari hus in παραλεί πωυεν mutatum sit, nulla prorsus idonea causa excogitari potest. Unus M. cuui marg. Steph. liabet n&oαχεί. s. ivstitiae reliquarumque virtutum nn turn Pxposuit; sed sophiaram agit, quo ningis ndolescontulum vanitatis ron vine eret. Nam qui sciens amico damnum infert, is si scion liam appetamus, iustior
quidem est nitero, qui idem inscius saeit, sed, si sactum spectamus, iniustior est. At isdemum i ustus appellandus, qui, quod iustu in cognovit, etiam saeit, non is, qui, quid iusium ait, scit. Porro qui de industria non recte seribit et legit, si scienti ani Rpectnmus, γραμ εατικιώτερος est altero, qui idem inscius tacit; non item, sis artum spe inmus Uterque rem sunm mnle gPrit. Nam aram mntica quid pira sola literaiarum scient in continetur, sed iustit in non solum seientia, sed
etiam laciis, ut non is, qui, quid cuique tribuendum sit, sciat, sed is, qui hac scientia instructus simul suum cuique tribuat, iusti nomen tueri dicendus sit. q. 20. ono τε lyn Diser JDe Optativo v. ad Il, i, l8. α ii et a J γραφειν καὶ ci ναγιγνω
Tia De verborum collocatione v. ad ii, 7, 8.
435쪽
pla eontulit Stai l hau m i usi Lycurg c. Leocr. XXX, 9r τί
δοκουσιν μιν; Xen. nab. V, 7, 263 τούτους et ι δοκειτε; ubi Par. DF Η. et Elon. addunt διῖοαι δ λονότι, apertum glos sema. Vel sic tamen non probo Herbatium, quod illo loco ειμι contra libros expunxit. Utrumque enim recte dicitur. AH λ nς - σrι - ουκ M
Aix δέαι At sortasse. V. ad ili, li, 4. Stob neus habet Ἀλλ' αρα, ut supra ill, 3, 2. . ubi legendum auspicabat Ἀλλ'
οὐδὲ δι' rω τουτωνJ Quoniam superior interrogatio iam negata est ουδὲ δια ταvrην , liaec responsio ita explicanda
436쪽
ο θ J Sic scripsi eum Flor. AB C. et Par. ABCDΗL. pro ἀπο-
est, ut Eutlib demias, raptiosis Socratis intorrogationibus irritatus, linoc vertis eum indignat o- ne quadam addidisse putandus sit. Quare adstipulari non pia sum Sa lippio, qui liniae locum docere ait Ου8ὸ δι' ἔ, του - Φων nihil aliud significare, nisi δι' otari toti γων. CL adnotati
τίον v. ad ii, 6, 4. I. 23. V. Vnr Scr.
φιλοσοφεῖν φ i λ o σ o qt α ι Jratione ac via uti. Saepe φ ιλο οοφεῖν est diligenter meditando aliquid reperire. De vorat, talo φιλοσοφίας subtiliter cogitandi rationem notante v. Breiten bacii. ad Oecon. l6, l . Quod nutem verbo accusativus sui,stantivi eius dem stirpis tanquam obtortum Adiungitur sine Adiectivo, id fieri non potest, nisi substitii livum singularem qu nndam et propriam indvit significationem.
Attractione li. l. non solum propiser oppositionis vim Euttiydemus enim se opponit Socrati , sed etiam porspicuitntia causn uti non potuit. V. nos
437쪽
ἐγίγ νω σκο ν J Par. Λ CDG. btrivioκον. V. Exe. I. I. 25. γ ιγ ν οιο κ ε ινὶ ACH. γινωσκειν. minus ad ea respondere potero, quae interrogor de rebus a lilium ana cognitione remotioribus. hqrnostius scriptum malit ουδὲν πιον ἐροψωμένων. WEis k in Butem, oi δέ ad remotiora λύων - εἰδέναι reserens, vertit: ne de eis quidem, qu Rem axim oportet scire, cuillaec mente supplenda sint: nedum de eis rebus, qu nrum ficientiam nemo n me postulat).
Verum liaec ratio durior milii videtur. Neque multum ad liniacvocabuli οὐδέ collocationem tuendam sacero puto IV, 6, 7: 3 o δὲ ιι α Λί' ἔ.ιοιγε πολ λ or ὀν ριερο e αδ iam Nam hieratio multo simplicior est. Herbstius quidem hunc locum sic interpretatur: quum ne id quidem, quod interrogor,
respondere possum, quanto minus ex inge uio Pro serre quicquam potero; sed primum ex line interpretn-tione non npparet, quo retulerit verba υn o ων - εἰδέν , deinde displicet oppositio longiua
est nil sententiam ex antecΘdentibus mente supplendam, ut: di-
438쪽
s striini vhi id longius remotum est. Hue nec dit, quod illud δ, si a Xenophonte pro laetum non essot, vi v n librnrio additum p aet. CL nilnotnia in i, 2, 24. 'l. 26. ἐς εύσθω. ιαν τῶν li. q. μὴ εἰδεναι ἔα Droi c. k 27 i
439쪽
27 καὶ τα κακα νυλαττονται. Oi M μη εὶδότες, ἀλλὰ διεχνευσμένοι τῆς ἐαυτων δυνάμεως προς τε τους ἄλλους ἀνθρώπους καὶ ταλλα tivi Dωπινα πρά; si circi
καὶ - nn ριζον et αιJ Quoniam participium δυνά υνοι praecessit, κω , ut temere intrusum, uncis einxit Bornem n iratus. At recte huius particulae pntrocinium suscepit Sauppina dipens notissimo usu v. adnotnia nostra
in i, 3 , 6ὶ in comparationibus
καί iterari, ut diane enuntiationis partes cogitatione filii opponerentur. linque loci sputentiam sic exponit: Ut illa ratione ceteros homines explorBre PO2- sunt, ita line ceterorum consuetudine ut bona sibi comparant, ita a malis ea vent. Similitor etiam anteeedenti verbo finito adnectitur participium per aerat.
αιος ἔφυγεν ἔχων καὶ ro Irρά-Tειγεα, h. e. non solum ipse, sed etiam abducens exercitum
uum. lit, 3, 2. quanquam in eiusmodi locis καί pro etiam accipi potest. Cf. Frit Zach. Quaesti. Luc. p. 69.
diuro υς vel τὸν ἐαντιον δυνα ιιν. πρός τε et O ὐ ς ἄλλονς ἀνθρώ novς - ὁ ω o ἰως δ ι ά - κειν Σα ιJ ,, H. e. similiter, uti se ipsos, ita alios hominea et negotia humana ignorant. ACH NE ID ERUS. De non repetita praepositione πρίς conser Apolog. ζ. it ἐβουλει σατο περί τε τῆς ἀπολογίας καὶ το ς
β. 28. or τε o μοι ost qui similes eis sunt prudentis, vel qui simili prudentia utuntur. Schut Eius: qui similiter in republica versantur cum laude. Alii: qui similiter, quod
440쪽
lunt. Ald. Ad CDEGΗ. ἐν ια Drope roorοις. - δ orea ανὶ Sic Stob. l. . ma g. G. pro vulg oocii ἐαν. V. Bd III, 10, l2.; o γνο/nωοι lialient Flor. E. et Par. I . S e linei de riis etf, tanqtInmsuppositicium . uneis circumdedit. Qui autem κα - τέ sic explicandum Opinatitur, ut significent etiam que, pr Betere B-que, sine dubio insignem errn- erunt errorem. Nam ex Atticis scriptori hus qui asseruntvr loci, in quihus particulne καί - τέ ita usurpntae r periuntur, ut significent etiamque, Prae tereaque, ii partim eorrupti sunt, partim aliam admittunt interpretationem , pnrtim structuram habent ανακολουθn . At
viri docti de his particulis mirum qiannium inter se dissentiunt. V. n orne m nrinum ad
. eundem in ed. Goth. p. 272sq. Secutus est, quod eo mn gis miror. quum Stail hau mi ua ad Platon. Protag. p. 317. l . suam ipRe sontentiam retractaverit pertinaciterquo illum istarum particularum usum atque et i m) negaverit, dicens in Oiusmodi locis omnibus τε aut referri opori re nil aequentem n liquam sontentiam, sive per καί sive per αλλα, δέ, valiasquct particulna superioribus adiunctam, aut pro corrupto hutiendum ess . X e v. de R. Equ. V, 9. nihil mutandum est,
quasi in unum coniungenda sint,
3. ubi v. Hanatum. Ceterum es. adnotata nostra in II, 3, l9.
πωσινJ Schneide rua votabulum reta ντα, a Stolineo omissum. ut inutile seclusit, sed. re-eto tutatus est B O nem annus, operam si oleum perdidisse cPnsens, qui qualia c. 8, 11. legun
eorrigenda putet. V. eum fidApolog. q. 20. in utraque edit. l. 29. κ α κ ἐὼ ς -- αι eo υμε-