장음표시 사용
441쪽
, J IV eis kius passive accipit
vertens: infeliciter ad ali. quod negotium vel munus delecti. Perperam. Bene Bo n m a nnus: pluribus Propositis rebus, quae aut peragenii ne sunt aut ovitandae, malam vel infeli-eem facientes optionem
scilicet δια et o D Droυς ξ τῆν λανrῶν δυνυμ ιν ιιῆ εἰ Τεναι. Eandem lut prpretationem protulit 1 sertistius, qui recte addit eam tueri sequentiar Ορῶς δὲ
hie de singulis hominitius dicatur, idem illic de civitatibus
praedicari. ι ni νταί re ναὶ κολα- ζον rαι J H. e. muli nntur etens tigntitur. Z η se ι o υ ν Pst damno aliquo, ut pecunia, aliquem punire Oli rem contra lexos ita cinni; κολάζειν est puniro ii liquom sv rhis, verboribus .cto. nil em n dandum. Sal polline in loguntur, ut Hi ron. lX
v. H n a sium p. 78.4ων nn λεων οτι J Ob op positionis vim g Θniti, us coniun- cliiiiii praemissus est. Enni pm collocationem in enuntiationibus interrogativis usurpatnm vidimus ad li. 7, 8. V. nos in Gr.
442쪽
similibus plprum luse adduntur κρnitivi absoluti praemisso ιυς. V. Rost. Gr. g. l3 l. not. 3.
uti in omnibus libris legitur. Alia exempla collo erunt i, ornemn nnua nil Symp. IV. 2 l. p. l20. et Ma et Euerus ad Antiptioni. or. VI. p. l47, bl. innis n. erit. p. 122.
443쪽
λονJ Sic legendum puto eum Iunt. Stob. Par. ABCD HG;
sed Ald. M. et margo G. nnte μαλλον in trudunt od. Brodaeus coniecit etί μαλλον, Stob. COd. A. et Trinc habent τι μῶυ.ον. Brodaei coniectura Herbatio et Sauppio pineuit Oh seq. responsume οὐδὲν Mi. Vprum ad μαλλον ἀγαθα ο κακα iset ιν otiam bene responderi potuit ro. δέν gr. μαλλον. i. e. nihilo magis. Ε nuntiationes interrogR-tivae sinst partieula interrogatiun illatae lae illime librariorum eorruptioni obnoxi ne sunt.
Etiam hie locus ex ironica So-eratis disputandi ratione explicandus est, quum ipse infra IV, b, 6. , ubi aerio, non ironice,
φιαν i. e. intelligentiam et acipntiam summum bonum appellaverit et supra ill, 9, 5. omnem virtutem scientiam noφω1 esse aperte declaraverit.
quam et i δε; de sententia Buit manni ind. ad Plat. Dial. IV. v. δαί, confirmata a S t a li ti a ii m. ad Euthyphr. p. 2l sq. Haud raro quum aliis in libris manu exaratis Memorab., tum apud Stob. in τί δαίς incidas, ut ii,
sed nusquam . quod meminerim, simul cum BCD. . ut h. l. , StObasus et I δαίς exhibuit. M DOR
frequoias transeundi formula, quae locum habet, ubi Orntio eum admirationis significatione
repente ad rem novam atque in-ox speet tam convertitur. V. nos
444쪽
necessit. Saepe illam vocabulis αμα καί n Xμnophonte addi demonstravit Bornem annua nil Anab. V, 2. 14: ubi v. adn. Anah. V, 5, 13: αμα Τε χι λμιε-
Τα ἄγειν καὶ τ εο ιν καὶ τοῖς πολεμίοις μάχεσθrat.
Παλαμήδους I Pn lame-dos, quia detexit almulatam Ulixis insaniam , in eius odium iri eurrit et in proditionis crimen vocatus ab eo lapidibus obrutus mit ab exercitu. HINDEN BURGlUS. Adde Dorne mannum ad Apolog. g. 26. et Sauppium ad Venat. l, II. Λpposite ad nostri loci sententiam comparat Herbatius Philostrat. Herole. p. 70T: LIαλαμ δην δὲ Ουδὸν ὴ ooψία ci νηιν To μὴ Dυκ ἀποθανεῖν διαβλη-
D HG. Sloh. pro vulgnto a mo- λε ro. Praesens recte nor ne mannus accipit de re in rarminibvs Hulli dem O pnriter et Socrati satis cognitis. Diversum est igitur a praesenti quod dieitur historico. διia o D v έα , J ut paulo ante δια oo φωνὴ supprius nut m διὰ r ἐν su φίαν. Utrumque bens sese habet; illud enim universam snpipntiae notionem declarat, articulus autem sapientia notionem nil certam quandam p r Dunm revocat. CL ad ἔ. 35. δια δύdra .
445쪽
m i ii m in Plitio . Deitrag. B. d. Seli eig. p. 171. Cf. supra nillil , 4, 12. μο καr αφρο ι ει. Si saepe conclusio cum vi quadam sine popula adiicitur. Ceterum conclusio in his vorbis inest haec: Quoniam en, qu ne ego ni bona posui, in dubitationem vocasti, restar Θ videtur, ut ipsam se licitatem bonum minime du-hium esse statunnius. De huius loci sententia v. Pro legom. p. b.
ο ς παρακεκινηκοτωνὶ ab eis, qui amore puleii ritudinis .insaniunt. Παρακε - , εἰν intransitive positum significat ment Exeuti, li. P. zommotae mentis esse . delirnro. venanum esse. Cf. Plat. Rei p.
Vll. p. bl 7. D Plineis r. p. 249.
D. , ubi v. Stat lixa unii uni. De praepositione /nc v. nos in
οοφίαν. deinde διὰ on ρίαν legitur. Etiam bie loeun ale est rom PBrniti Α, ut non multum di sertit, utrum notio vocabuli cem iis terminis ei reum seriliatur an
446쪽
πένητας των πολιτῶν ἔγωγε. - Καὶ τους πενητας
l 37. An κε i σύν J H. δοκεῖ ἄν σοι δη r. δυν. εἶναι εἰδένυις - Οὐδέν γε η τ τ ον J Sic Stob. prO uig. δὲ 'Tro ν. Vnt. l. et Flor. E. οὐδὲν ur1 ν. ἰσχυν e naosto ν ζ δόξαν. Quan-quani negari non potest, ubi articulus ceteris nominibus praecesserit, ibi ultimum nomen cum nrticulo sociatum exspe- clari. Sed eiusmodi negligentine non ad vi iam sunt rμsecanda . V. nd l, 2, 13. in Var.
tiarum rationem sic disponit et Postquam Euthγdemiis nega Fercti quenquam, quid populi dominatus ait, scire, si PDPu tum ipsum ignoret, Socrati quaerenti: καὶ δῆμον ἄρ' Οι-
git: καὶ γέ νομίζε κτλ. -- di que mihi linee verba glossem ntis speciem prae se ferre videntur.
ni iit li. Hellen. Alter tuum ah. I, l. p. 324 sqq. , dicuntur ci Uses, qui eortae euidam citissi adscripti vertius: in sua solvunt. lam quoniam dicitur τελεῖν pic etiaξόν τι - να, quasi in ordinem aliquem solvere quod denique est ordini adscriptum esse , solvenda oratio est et Do ς ε ξ ἔχοντιες et ελεῖν εἰ et et αυια, εἰς α δεῖ. Mihi vero haec sententia aliena videtur ab h. l. Simpliciter accipio hoc verbum vi solvEndi, pen-dondi, ut supra li, 9, l: αργυ- νιον rελ αι. Hi, 6: Oo noλὐ τν-λέσας ἐκυνοαro φίλον, et εἰς δ δεῖ est ad vitae neressitatibus satisfaciendum.
447쪽
De repetito γορ v. adnutata in
a n 1 n ι, ι3 i ta r Λ J si ii e ulla dissimulatione. ω τε ινύιι Exspectesia ἐνόμιζ/ω εἰδ/atia γε δειν καὶ πιι ηδευειν. At audiendus non est He in dorsius, qui aeri-hendum censet καὶ δ ιn ηδ.
448쪽
Omni in re publica dicendi ngendique studio nuto cedere debere Socrates dicit temperantium tDωφροσυνην , i e eam virtutem, quae sedat ηppetitiones et emcit, ut eae rectae rationi pareant verit uiastigo D e nk ung sar t ) , et aute omnia homines de eis recte sentire oportere discipulos auos doeuit q. 1 - 23. Primaria Socraticae disputationis quasi rapita hape sunt: Deos humano generi pro idere intelligitur ex eo, quod illi hominibus omnia, quibus indigent, pata erunt st. 3- s). Et in m cetera anini alia hominum tantum gratia a diis procreantur ei nutriuntur
si . l0 . Praeter sensus, quos communea habemus eum bestiis, rationem nobis largiti sunt et linguam, qua cogitationes nostrna inter nos communieare et utilissima vitae instituta provocare possumus; denique de rerum obscurarum eventu nos edocent sq. II- l2 . Lieet deos oeulia cernere non possimus, tamen e8se eos nobis persuasum debet esse ex eorum operibus, et Ob eam tausam eos colere debemus q. l3-l4), et quidem ita, ut suae cuiusque virea serunt j. l5-183.
E. et t. . pro vulguto δεκrικους, quod faeile per compendium scriptiarne ex διαλεκυκούς, quod suerunt qui recipiendum censerent, nasci potuerit. Et vero infra cap. 6, l. , ubi rem nunc promissam Xenophon tradit, usus est his verbis: δὲ xtiὶ διαλεκτικωrέρους ἐποίει συνόνrας. At ex hoc ipso loco iacile seriptura διαλεκDκους oriri potuit. Huc neredit, uti reete docuorunt L nngius et Ilo ne manuus, quod non facile Xenopli. Comment.
449쪽
g. 2. συνοντας J D. ξυι οπιας. V. ad I, 2. t S. γουν tot Hiir s. coniecit διηγοῖντο, narrent. Herbat. vult διηγουHαι. Recte B O r n. loci sententiam sic exponit: Atque alii quidem, quum apud alios talia praecipienti inter suissent, quo tempore in vivis erat, narra liniit vel nitis vel,
formulam posito v. nil lli, i 1, 5. ενεκή γε et ω ν ἡ Πε r έ ρω νο ει θ αλ ιι ιδ ν 1 Selinei de rua explicat: per oculo a ipsos et solo a per se si sin ret, coeci ea semus, si tu Ce Cn-reremus. Melius Scitata ius
q. 4. ἄρας J H. e. υρθρον, μεσπιιβρώην, δείλην , ιοπέραν. tere Xenophontis opinio non fuit vicWsima quarta diei pars, quae hora dicitur. Reeentioribus demum Graecis ωραι eodem modo, quo BPud nos, dicuntur. Suidas: ιυρα, et O δωδέκα et ν πνοῦς η ιέρας. Quae Posterioris nevi aetatisJ Graecis et Latinis hora est, PBm Priores, qui gnomonum
distinguuntur tribun illis φυλα- ωα , in quibus notissima ro 3 no νυκrtor. Due diei tempore v.
450쪽
M O μ ν ε ar έθαJ Selinei de-rua interpretatur: nihil patitur oeulia distinguere, ut vim activam habeat. Quod vereor ut recte sese habent. Simplicior ratio est haec: Νox propter tenebras obscurior est, quRm ut eius singulae partea discerni possint. Vix credam hoc vocabulum per ae habere posse vim
bona, qu e CommemorBin sunt. Hinc numerus plurativus
iectum; subieetum τοῖς 9εούς.ς υτεύεινJ lyro da iis legit φυε ιν h. P. germina seminum elicere atque evocare in lucem, uti eleganter explicat S e lin ei d er iis) . quod L ponclavius in libro aliquo reperisseae nit. Verum quum φετει νιν saepq dicatur de pnrente liberos gignente, uti recte docet is or