Xenophontis De Socrate Commentarii

461쪽

COMMENTARIORUM 446

καr α δυναμινὶ pro suisquisque facultatibus. V. 1, 3, 3. ἐεροις θεου ς α ρεσκε - σθαιJ sacrificiis deos pla- crure, Propitios sibi reddere. Alias construitur cum dativo, ut Oecon. V, 3: cssrεεχειν καὶ θεοῖς ἐξαρεσκεσθαι ovo ras: ubi v. Ne linei de-rum. Neque aliter ἐξαρεσκευε- σθαι, ubi ibid. ii : roi s μὸν ἐν

λεμικων πραὶεων ἐγρεσκε Douε- νους rota θεοῖς. Accusativus αρέσκεσθαί raνα Dνεὶ est constructio Homerica . q. 17. τῆς μεν δυναμεω ςJBor ne mannus recte docet particulam μεν ostendere Socratem, nisi alia quaedam interponere ei placuisset, orRtiouem sic sero continuaturnm fuisser ειμὼνra δε ου ros roυς θεους θαψ-ἐεῖν τε καὶ ελπίγεν. Schnoiderum male habuit eadem Sententia repetita τῆς δυναμεως μηδἐν υφίεσθαι et ι ni ἐν ei λείπονra κrλ. : sed nihil sane laoquentius fit, quam ut post interpositionem aliquam eadem sententia verbis nonnihil mutatis repetatur. Exempla a Bornem anno allata, Cyrop. IV,

29. C., sexcentis aliis augeri

possunt.

462쪽

et 2. pro vulg. r. μίνrOl. . ἐλλε ι πον raJ lungo cum ri-μar'. Usitatior huius verbi structura est participium. Rarioris structurae causa videtur esse haec, ne e participiorum concursu obscuritas quaedam Oria

tur.

CAPUT IV.

ARGUMENTUM

Quemadmodum superiore capite Socratis de diis recte sentiendi ratio σιυς ροοννη περὶ θεους exposita est, ita nunc ostenditur, quomodo et do et rina et exemplo vitaquo sua sanam do iustitia sententiam σωφροσυνζν περὶ την δικαιοσυνην) discipulis suis iniecerit. Primum per totam vitam iustissimus et legibus obedientissimus fuisse narratur ij. 1 - 4 . Deinde e disputatione eum ΙΙippia sophista haec sero de iustitia disserens inducitur: Pruestat esse iustum quam de iusto disserere; nam multi de iusto loquentes iniuSta laciunt, nemo autem, qui iusta tacit, iniustus est q. 10-l l . Iustum ost autem quod legibus civitatis consentaneum νηυμον) est; iustum esso et leges sequi νύμμον εἰrat idem est. Leges autem ea sunt, quae cives de eis, quae lacero et quibus abstinere nos oportet, consentientes constituerunt ij. 12-lI . Civitatis rectores ii praestantissimi sunt, qui maximo cives legibus obediendi studio imbuerunt, et civitas ea praestantissimn est et pace optime constituta et bello invicta, in qua cives legibus maxime Obediunt q. lbὶ . Etiam concordia proficiscitur e legum Obedientia; concordia autem non solum universae civitatis, sed etiam Omnium singulorum civium summum bonum et firmissimum munimentum et selicitatis sundamentum est j. l6 18 . Sed praeter seriptas leges sunt etiam leges non scriptae, ab ipsis diis humano generi datae, quao in omnibus terris eodem modo observantur q. 19-2i : quas qui migrant, eos Poenis con

463쪽

sequitur nullo modo fugienda ij. 21 - 2i . Quoniam autem dii non alias leges ac iustas dent, apparet etiam deos iustum esse et leges sequi νομυον εἶναι) idem esse iudicare j. 25 .

bat auctor, quod paulo post Scripturus erat, καὶ λογω. Sed multis interiectis quae reseruntur ad ἔργω ex animo illud di

modo ανακολουθος est; nam grammatica rationo Sic decurrere debebat: am te - χρῶμε- 'OS, καὶ κοινῆ αρχουσί τε - πειθομενος - , καὶ ἐν rata ἐκκλησίαις ἐπισrar ς γενομενος οὐκ ἐπtrρέψας r ν δ μω παρα toυς νομους ψηφίσασθαι. Sed iam supra ad II, 1, 30. Observavimus orationem Saepo n participio cum magna quadam vi ad verbum finitum transire. Quae quidem constructionis mutatio e O uptior est, ubi orationis membra per tες et καί coniuncta ita sibi respondent, ut Prius

generali Orem sententiam, POEterius speciali Orem eumque graviorem contineat, Vel per μεν et δε coniuncta ita sibi respondent, ut minoris momenti sententiae maioris monae uti sententia opponatur. a - π ρ o ς r ar t o e ε 3 J optativus usurpatus est de repotita

Fusius haec res narratur SUPPR

464쪽

νεσθαι ἰ V. 1, 2, 35. De μή

Post V. απαγορευεtν illato v. ad I, 2, 33. Ceterum observanda est etiam temporum diversitas ἀπαγορευονrων et προςrαζαν- των; illud iussum iteratis vicibus repetitum, hoe semel pronuntiatum significare videtur. αγαγεῖν et να επὶ θανά-

to J V. Plat. Apol. p. 32. C., ubi Stat Iba umius haec adinclit: -Leon ille, patria quidem Salaminius, civitate Atheniensis,

sua sponte in exsilium abierat Salamina insulam, ne is tyrannis, divitiarum suarum avidis, oceideretur. Socrates et quattuor alii cives eum reducsre Athenas iussi erant; at Socrates Ouκ επείσθνὶ δια ro παρα rODs νομους αυτῶ προςtάrtesθat. Idem commemoratur apud X e n.

Hellen. II, 3, 39. Andocid. de Nyster. p. 46. Cl. Diog. Laert. II, 24. p. li 0 ed. Huh-ner. De v. ἐπὶ θανάroe v. ad

I, 3, 1 l.

a cusari, cui opponitur διώκειν, quod est Rucusare. Comparat Horbstius Plat. Apol. p. 19. C: μη πιυς εγωXenoph. Comment. Drro mi rου roσαυras δίκαν φυ- νοιμι, putatque locutionem τηνt Iro rινος γρατ ν φευγειν eduabus illis: Dao rινος φευγειν et rha γραφήν revos φευγειν conflatam esse. Simplieior et idcirco verior ratio videtur esse eis, quam supra ad II, 1, 34. inivimus. De Socratis aecusatoribus, quorum unus erat Melet u s, supra ad I, 1, 1. diximus. De Meleto es Cohe tum in PrOεOp. Xen. p. 85. et nos Ra

comparant Polluc. Vill, 117. de Areopagitis: προοιμιάζεσθαι δε οὐκ ἐξnν Ουδε otatίζεσθαι.

Quintil. VI, 1, 7: Athenis

affectus movere etiam Per praeconem prohibebat ir orator. Hi ne post δεῖσθαι additum est

465쪽

est, quum Saepe ra εἰωθOra absolute dicantur ea, quiue usu recepta sunt. ραδέως aν αφεθεὶςJ Η. B. os ραδίως ἄν αφείθη, εἰ κTA.

olarissimum huius aetatis sophistam . e Platonis dialogis cognominibus notissimum. V. Cobetum in Prosopogr. Xen. p. 36

Eleum Hippiam transeam, qui non liberalium modo disciplinarum prae se scientiam tulit, sed vestem et annulum crepidasque, quae Omnia mRnu Suis fecerat, in usu habuit. Cf. Borne manuum ad Sympos. lV, 62. p. 153. De hominis vanitate, iactantia, arrogantia v. Sta libaumium

Secundum advenerat tum Athe . nas Hippias, uti seqq. docent.

enim civium legationes suscipere solebat, T. Prinfiterer.

modo usurpatur. Dicitur enim aut de eo , qui aliquem sibi instituendum, erudiendum, fingendum cur t. Rutsimpliciter de eo, qui aliquem sibi instituit, docet. erudit. Hine pater roν παῖδα διδάσκεσθαι aut is dieitur , qui filium suum sibi ab alio instituendum curat CFrOP. I, 6, 2. , aut simpliciter is, quislium suum sibi institutione fingit. Saepe autem forma activa διδασκειν reperitur, ubi media larma exspectetur. Id ex eo explicandum est, quod Graeci Saepe forma aetiva utuntur, ubi

quis quid non ipse facit, sed per alios fieri iubet. Plat. Protag. p. 320. A: Περικλῆς, o toυ

466쪽

μεν ἐδίδαξεν ὁ Περικλῆς , h. e.

emeit, ni filii sui arte equestri instituerentur. CL Savppium ad h. l. et quem laudat Constantinum Matthiae-u m in Quaestion. SOPhoci. P.

95 sq.ς ασι δ ἐ r ινες - rῶν διδαξον rωνJ Haec verba. Omnium librorum auctoritate eom munita , Ruhnhonius et Vale henariu fi damnaverunt, ut assuta e Platon. APOl. P. 20. A r εἰ μέν σου res υἱέε πώλωῖ μοσχω ἐγεν tot Πν, εἴχομεν αναυroῖν ἐπι orarrν λαβεῖν καὶ μισθώσασθαι, ἰῆς ἔμελλεν auria καλώ τε καὶ ar ἡ ποι σειν rL. νπροςr κουσαν ἀρεr . Sed prosecto quae inter utrumque lo- eum intercedit similitudo tam exigua est, ut vix appareat. Neque in sententia i pha quicquam inest, quod offensioni esse possit, immo Socraticae disputandi rationi convenientissimn est, ut recte doeuit Weis kius. Adorationis autem consormationem

quod attinet, id videri potest

scrupulum quendam iniicere, quod ab obliqua oratione transitur ad rectam. Sed etiam hune scrupulum nobis exeniit Bornem annus distens nihil insolentiae haec verba habere videri , modo concederes relicta obliqua oratione subito scriptorem in mediam rem abreptum ad ipsa Socratis verba procedere, quae postrema Hippias audivisset, et infinitivum μη EA δίναι ab eodem φασί pendere. V. supra ad IV, I, 4. κακα ἐρ-yaγνrat. Simili Ora nostro loco

sunt Hellen. II, 3, 16, 4, 18. III, 3, 5. Aliam huius loci defendendi rationem, sed minus simplicem, iniit Volgilaenodo rus in Observati. I. p. 22.

scribendum censens aut φάναι δέ τινας aut ς ais σαν δέ εινες. Herb stius verba φασι δέ rινες delenda arbitratur. Savppius probat sententium B Orne manni, sed infinitivum είδέναι

δικαίουςJ AUίκα eos dicitur vel de re vel de Persona, in qua nec abundat aliquid nee deficit, quae muneri suo par eSt, numeris suis absoluta. RUHN-ΚEN IUS. is Ut Latinorum iustus eum significat, qui est

talis. ut recte munere suo sungatur, vices sua

ex pleat. A C. GV. KRUE-GERUS de authentia Sen. An. i Halis Sax. 18 4. p. b2. o Egregie autem dicit δικαίους,

non usus alio quodam vocabulo, quia hic de δικαιοσυνζ sermo

est Iagituri et lepide Iudit in

ambigua vocis significatione, eum sit iustus et idoneus.

467쪽

- καινον τι λέγειν ἀεί. - Ποτερον, ἔφη, καὶ περὶ ων ἐπίστασαι, o Ioν περὶ γραμμάτων, ἐάν τις ερηταί σε, ποσα καὶ ποῖα Σωκράτους ἐστίν, αλλα μεν προ-

in ed. Goth. et Lips. et POP ponem. Apte S a u p p i u scomparat Cyrop. Vill, 3, 38: γήδιον δικαι orato ν cum Virgil. Georg. II, 44ir iustissima tellus. Similiter dieitur do Roequ. II l, 5. ἡ αδικος γναθος

maXilla improba, h. e. quae tam dura est, ut vini lieni minus sentiat, o uti explicat Sauppius in Indice, quem cum

antecedens praesens φασί, sed supra εἰ μήν res βουλοtro ob antecedens praeteritum.

περὶ aριθμῶν - ου ra αὐτὰ νυν a καὶ προυρον αποκρωζοῦ non opponitur, uti Latine utrum - an, sed adiungitur,

ut vertendum sit aut. Nam exempla de literis et numeris non diversam vim habent, sed

eodem recurrunt, ut non apte

per etro reρον et ἰi sibi opponantur. Scilicet norερον nonnunquam simplicem interrogationem inducit, ut alterum interrogationis membrum vel cogitation o supplendum vel o reliqua OrR-tione eliciendum sit. T h u e y d.

468쪽

LIB. IV. CAP. IV.

περὶ α ρ ι θ μων τ οῖς ἐρω- τωσινJ Cur verba περὶ aριθμῶν non inter τοῖς et ἐρωτωσιν interiecta, sed his prRemissa sint, sponte appnret. V. Bd l,

6, 13.

ll, 2, 2.

469쪽

COMMENTARIORUM

υ ἄδικον πράττοντος; - ουκ ἔγωγε, ἔφη. - TO M

q. 10. ἀ π o δε ικ νυ με νο A K L. ἐπιδ. Mara. Steph. ι - δείκνυσ9αι et paulo post kπιδείκνυμαι. - Οὐδ' ἄν eici Iunt. Vind. Flor. C. Par. BC G. Οὐδὲ Hς ἄδ. ἔσται; Par. ΑΕΚ. Ald. Steph. οὐδε αδ. αν εrri sed K. ουδὲ ε . . . V. ad l, 6, 2. λειφονίην σουJ haud scio, quomodo a te discedo repos si mr quod urbanius dictum est pror nullo pacto a te disce

dere possum.

non nudi es, nempe non prius, quη m. V. H nrt ung.

ἡ ρκει νά ρ, ὁ τε et εο ν υί- λεών κατανελα el antis eat enim, quod ceteros omnes riden omnes interrogans quidem si errori a Con- vine ens, sed ipse nemini rationem reddens nec sententiam de quaquam re expromena; me vero non ride his; nam ego non prius meam aΘnte retiam Prosernm, quηm tu tun mprotuleris. ιλ e Socratico disputandi genere V. Prol Pgo m. p. 31 sqq. De locutione tin χον λό r o ν τ ι νι, rationem alicui reddere, es. Plat. Gorg.

p. 465. A.

470쪽

2, 7.

I. 13. Oi, rae αιο θαν - μαι J Γαρ rationem reddit aententine merite nupplendae. ut vertia tua non intelligo. V. d

γιγνώσκειςJ Γιγνωσκειν non solum est eo gno a Cere, sed etiam no se , h. e. actio co

gnose endi e praeterito tempore pertingit ad praesens. V. ad ili, b, 26. o κου M. Cf. q. l8. τένας Toυ Totin νομιζεις;J