장음표시 사용
471쪽
si. 14. αυτοι ol ενοι J Sic Stob., Brod. , Castal. et m8rg. G. I edd. pr. Par. AB CH G. et K. αὐτοῖς οἱ unde Steph. l. et Leonet. fecerunt αὐτοῖς Οἱ θ μ. Non absurde, nisi Rntecedat ους γε. - καταλi1θεῖεν J Sie Stob. VOss. 1. Vat. i. Flor. E. et D. in quo est καταλυθοῖεν pro vulg. καΤαλυοιεν. Bern hardy Gr. Synt. p. 409. αν particulam post καταλυθεῖεν delendam censet, quia liae enuntiatione simplex sententia κατελυ- l. 14. v τ ὀ πείθεσ9α αυτ οιςJ Iunge cum νυμους.
etiam h. l. , ut g. 13 , reserendum est ad sententiam suppressam. Quod dicis, ait Socrates, legibus propterea non esse obe dientiam praestandam, quod fine pe ii ipsi, qui leges tulerunt, ena mutant, nullius est momenti. Nam etiam bellum saepe suscipiunt civitates et rursus p gemisciunt. Vel sic tamen ii magni faciendi sunt, qui in bello ostiria sua explent. Particula καί autem iungenda est eum πολεμον. V. ad ii, i, 3. - Ceterum iustitiae notionem non e legibus petendam esse, ed contra e notione iustitiae leges ferendas etiam latas diiudicandas esse sa-cile intelligitur. Verum Soerates la. l. usque ad s. 18. mutato quaestionis statu leges laudat non veram iustitiae vim persequitnr. EI SKlUS Λ εώ φ o-o ν - ηJ V. ad ili
472쪽
θησαν οἱ νομοι) ex aliorum mente proferatur, non a conditione Pendens, ut in aeqq. orι γμοιτ' ἄν εω νη. At primum, si res sic sese haberet, dicendiam erat ora κατελυ-οι νομοι, non
καταλυθεῖεν, ut supra ad ii, 6, 13. vidimus; deinde sententia: quia leges tolli possunt, haudquaquam ab hoc loco nbhorret. Toυς ιν τοις πολι ιοις Sic Brod. , L. marg. G. Vat. l. Flor. re praestantem ceteris civitati-hus. De re ipsa v. suprn lli,5, 16. Ηρllen. VII. l, 8. de Rep. Lae. VIII, 1. odos r. Mulier. Dorier. T. II. p. 184. l. 16. Ἀλλὰ καὶ ο μο- νο xl Sententia: GSed eonis eordia quoque . quae ma imum civitati a bonum esse videtur. nihil aliud est . quam in OhsPrvandis legibus consensus. L Λ Ν-GIUS. κρίνωσινJ , ut iisdem choris victoriam omnes tribuant; de iisdem choris idem iudicent, eosdem probenti Κρινειν sim Stob., interpr. Bessarionis, liber
tioni elistendi facile admisc turn otio probandi. Sic in loco a Dorno manno allato, Hellen. 1, 7, aT. legitur primum ιι α φ
τω ἄπαν rας κρίνειν, iudien re, deinde autem et o μὲν πρῶτον ἔκρMαν τὴν FLρε πιολεμουκra . . elegerunt ideoque probaverunt.
α ἐρωνταιJ ut iisdem poetis praemia decernant in ludis ste nicis Baeeho saeris. ACH ΝΕΙ- DE RUS. De o πως et λι v.
473쪽
τευθείη, Our' 7κος - o lis De ἄν ex priore membro in altero repetendo v. ad l,
q. 17. i r τιῆτο - νικti; illitem perdat - vincat. Pler que verba forensia e bello et remilitari sunt sumpta
Verte igitur: Apud quem quis magis eredit deponere ae posse pecuniam go ἐκειοι θ οικέ t J V. ad
474쪽
g. 18. ἐπιδείκνυμι I Seline Id. eorrex. αποδείκνυμαι, quod receperunt recentiores edd. At v. ad it, i, 2 l. Stob. et L. habent ἐπιδεί- eo. l. 19. Ἐχοις αν Ουνὶ Par. CDH. Omitt. ουν. aliquid; hoc autem loco patsidem haberε alieni in aliqua re. Comparant interpretes de Vectig. ll. 4: εἰς et ae μάχας re inole μωλλον πιοτεύεινῆ ἀλλοδαποῖς : sed hie loeusnlienus est; nam nunquam diei potist marεύειν μάχην τινι, qui notio nominia μάχης nihil habet
Rorte Erneatius: , Homines di latur θέο9 ovc. quia sibimet ipsi a eonstituunt, dii autem θειναι, quia aliis, scit. hominibus. Hine forma media usurpatur etiam de populo, qui legibus, quas dat, ipse obnoxius est, ut ῆ. 13: α οἱ πολῖrαε -,
usurpatur de iis, qui legibus, quas dant, obnoxii non sunt, ut supra i , 2. 45t οσα ει ὀλίγοι
et ερον βίαν ξ μη φωμενε ναι; deinde autem de omnibus iis, qui leges serunt, sive iis ob
475쪽
ῆ. 20. γονε ας. παισὶ J A ΗΚ L. et Stob. γονεις παισί. V.
τε καὶ νομον ἡμαρτῆκα ΟιM. ubi primum media forma adiungit 'notionem legibus subieetos esse eos, ct quibus proficiscantur; deinde autem aetiva sorma prRetermissn hac notione simpliciter
significat leges ferre aliis. CLStali hau mium ad h. l. De mo ath. de Coron. p. 227, liria περ οἱ νομοι κεDυουσιν, ἴς ἡ τ ι θ εις ἀρχῆς Σόλων - ωετο. p. 260, 102. φθηκα νο - μον dicit Demosthenes de se ipso. CL Μatili. Gr. T. lI. q. 492. h. Rostitia in Passo . Lexico Gr.
p. 1896. et in Gram m. q. l 13 2, c. p. 575 ed. 7. medialem sormam usurpari statuit, ubi eius, qui legem fert, ne tivam, ubi ipsius legis. quae sertur, vis atque Buctoritas maiore vi efferatur. Κuliner. T. II.
verbi forma aetiva est apud prosae Orationis scriptores. Legitur etiam Agesil. I, 27. σέβοιεν. Tliue yd. ll, 53. Οεβειν. Sto-baeus habet εὐσεβεῖ , quod si probaretur, Ual CkEn nrius, Ευ- σεβεῖν veteribus usitatum esse negaris, εοῦ σέβειν scribendum iudicavit. Sed recte Η Ο r ne-ma nnus hanc scripturum, uvnSiohaei auctoritate nixam, improbat, licet optimae notae acri
βεῖν ala vel περί τινα dixerint. com p. Blom siet d. ad Aesch. Ag. 329. V. Passo vii Lex. ino βομαι et εὐσεβέον. Idem Bornem annus ad Sympos . VIII, 13. p. 191 sq. recte docet articulum ante infinitivum substantivi instar positum: ro θεους σέβειν, a Vale, enario et Selinei dero desideratum, mi
476쪽
φευγειν γονεις τε παισι καὶ παιδες γονε υσι πιγνυυε-
l. 2 l. iara' ουν δίκηνJ V. n. n. non in m probare possum. CL
Wio nun cum admiration quadam. V. Harturig. Griecti. Partih. T. l. p. 268. et nos in
omittunt oJν. Recte Bo r ne-ma nnua Ου ν retinendum censet, ut quod ronclusionem ex antecedentibus factam indiret, de partieulis ἄλλ' ουν - γε
755. voculus oti ν - γέ pertineatu dietas osse pro γουν censet. Ceterum particulae γέ τοι non intendunt vim partieularum ἄλλ' οὐν , sed nomen δίκην efferunt. V. de his particulis ad lli. 4, 10. Ubi nutem Hipsis particulis ἄλλ' οὐν adiuvetum est, vim suam exercet in eas et idcirco in totam enuntiationem, ut Lyeurg. c. Leocr. q. 14lt μὲν Ουν, ti, o δρες, ει καὶ πιρὶ Ουδενος ἄλλου
τειν. Ioa. Strangium in Lips. Diar. liter. 183b. p. 6l0 sq. et Maeta neruiu ad Lycurg. g. 79. p. 217.
477쪽
Deile fieri potuit. Socratia commentum, qui ineoniugiis talibus nihil eulpnn- dum invenit praeter aetatis disparitatem. Illud potius disquirendum , Bn non in hominibus nulla prava educntione corruptiasit in ipsis affectibus insita iuga
quaedam commixtionis cum parentibua et ex se natis, quippe eum ab ea etiam quasdam animantia naturaliter abhorreant.
Hugo Grotius de iure bellinc paeis it , 5, 12, 4-5. CL ibid.
kina valore ad improbanda eoninain talia, quam annorum inae qnalitatem.
σπουδαιαὶ semina ad robustos liberos procreandos ido
nequaquam enim sie quidem li- heri procreandi sunt. V. ad I, 4. 9. Uo ν iungendum est cumo J. ut sit Οὐκουν γ sii. Pari
modo infra IV, ii, 3. Plui. Plin don. p. 93, Κ. 104, C. Soph. D.
κεJ Haec est omnium sere codi- eum scriptura, pro qua S cIrat ei de rus cum nrod. et Stephano ex Voss. l. θείοις scripsit, ut vertendum ait: divinia institutis haec omnia a intilia sunt. Vulgatum θεοῖe Hi ti-denhurgius aliique interpretati sunt e deo a decet, 4 ita convenit vel d i x v v aunt. Sed bule interpretationi plura obatant; primum enim non quRE-ritur h. l. , quid diis convenint,
quid deos deceat, sed quid dii a simile sit, quid a diis prolaetum videatur; ὸeinde apud Home- Dissilired by Corale
478쪽
καλώ, φοινες sed ibi δοικε non signifieat decet honestum neminem , sed simile eat nulli honeatae actioni . Quare eum Bornem n no fimis plexor Seliuigii interpretationem t Dagalles stetit denGottern aehr ah nlieli, vel potius: Gottern non homini-hus sielit das allea aliu-lieli. Ex qua interpretatione apparet non tonsagiendum Esse ad aeripturam infirmae auctoritatis θείοις, sed optime a se habere vulgatam. quam melius illa convenire verbia 3. l9. θε -
Bornem annua vidit. Sed compendiaria quadam comparatione tu. ad ill, 5, 4: neo egoυς Ἀθηναίους h. l. dii ipsi eo m- memorantur Pro eis, quae Bdiis proficiscuntur. τυ γ ρ Foυς ν Ο μ o ν ς J Iegibus ipsis delinqnentium poenas contineri, in legibus ipsis delinquentium poenas ineffae,
non extrinsecus petendas effse.
Si quis leges divinas violat, statim sequitur poena in animo. βελτίονος ὁ κατ' noνJ V. Bd l, 7, 4. l. 2b. ἄλλα et εὐν δικαίωνJ diversa a iustis. V. Matthi P.
479쪽
cto Langius huius b. argumentationem iliane posuit: Dii iusta a dant leges; quod legibus his convenit, νομιμον est: ergo omne νόμιμον iiii divinis legibus est δίκαιον. Ergo dii injiae desinitione eum hominibus
et mecum consentiunt. Nam supra I. 12. Socr. dixerat in legibus humanis νομιμον δίκαιονε ιναι. Et recte quidem, si leges humanae intelliguntur in lea, quales esse debent, i. e. cum naturalibus aut divinis illis eo n-
Narrare vult Xenophon hoc espite, quomodo Socrates famialia res suos πρακτικωτέροt1ς secerit, non πρακυκους. Quod bene tenendum est. Nam non pacis bellique artea doeere voluit Socrates, sed praecepta tantum dare, e quibus hominea melius in illis artibus versari et ossicia sua explere possent. Temperantiam ἐγκρατειαν omnium rerum Egendarum legem supremam esse et ideirco omni actioni, tanquam landa mentum, subesse oportere dicebat. Quare ad hane virtutem exercendam familiares suos et suo ipsius exemplo et doctrina adhortabatur q. l-23. In sermone eum Euthydemo habito haec sere de temperantia disputavit: Quicunque voluptatibus se dat, gravissimo servitutis iugo aesublidit. Nam libertiis consistit in laciendis rebus optimis l. 3 . Intemperantes autem non solum optima sacere prohibentur, sed etiam ad turpissima trahuntur g. 4-οὶ . Quum intemperantia homines sapientia privet et boni malique notiones confundat, mala pro honia capere iubet et ad omnem turpitudinem detrudit l. 6-T . Ut intemperantia nos gravissimis malis obruit, ita e temperantia maxima et praestantissima bona emorescunt g. 8- 10 . Quare, quum is, qui cupiditatibus suis imperat, reetae rationi semper pareat tonservetqne eonsiderata iudicia mentis, in quacunque vitae conditione constitutus erit, semper optima quaeque deliget et
480쪽
qui legitur Cyrop. VIII, 8, 20
Kυαξάρ ne ἐμελλε πυρέξειν ημῖν, salis id esse, si adsit, quod et
644n α ν 1 εώ ν ι α λι di J IIαντων neutrum est Pt non ad subiectunt sed nil obieetum προς θαράοιαν resΘrendum est. Nam sententia sine dubio non est e Socrates omnium liOminum m xime adhortabatur ad continentiam, sed: Socr. inter omne res maxime ad continentiam adhortuliatur. Supra IV, 2, 28
omnibus hominibus hos maxime diligunt. At IV, 8, ll. O. α ρε