장음표시 사용
481쪽
i I. 3. δια του o tis ιι α et D e J v. adii. - ιλνυ cta an νl ABD H Κ L M. ιλεμμψιον. - τώ et o αὐταJ Stob. ταύrre: quod Pr hant Sclin. et Herbst. ob g. 4. -υτα αναγκάγσθαι. Spis ibi oppositum est ἐκεῖνα. q. 4. Παντα πασί γεJ Schn. cum Stoh. γέ omitti malit, quan illam cod. Par. A. in Stobaeo addit. Recte retinuit Born recepta scripturn non dubium est quin exquisitior ait. V. Matis ii i a o. Gr. T. it. not. 2.Κuhnpr. T. I l. l. 529. nol. s.
πινάδων. lmprimis usitata est haec atructura, ubi lior verbum significat mentionem sacere nil
το ς ο δ ονῶν l Ciam Stobaeo Castalio praepositionem δια omisit. Neque aliter legitur H l-
positio additur, ut l. 5, 6. li, 6, 5. iv, b, ii. Sic I,4, 5: τὰ
482쪽
eomp. q. s. 5 , 10. et supra j. 2. ex tr. Notissimus est usus particulae γέ in responsione. V. Gr. nostr. T. ll. l. 840. e. q. 6. αυτ a κωλυε ιν αφέλκου arei Par. A n C M. αυτά, κωλύειν δ' ἀφ. - Γίγνεται τουτ'J Sie lunt. Ald. H. pro
καὶ - ἐκπλήξασα I et saepe homines, etsi hona et mala discernant, obstupefaciens ac perturbana efficere. ut mala honis praeserant. .,'Eκπλῆrrειν hic non est per terr sacere nuti error E percellere, sed suavissimi a delini mentis aliquem ita capere, ut sui ipsius non maneat Compos. Plat. Protag. p. 35b. l . Gorg. p. b23. D: οἱ δικtior αὶ o Toor ων pulchritudine. dignitate. potontia) ἐκπλῆτ ro M. MΕl SKILIS. Omnino est aliquem Vehementer mo Fere Et percellere, ut quasi extra se rapiatur. V. Herb. st in m ad Symp. IV, 23. Dno τού φρον roς ἐκπλυροπια. Supra l. 3, 1 2. eadem vi verbum ἐει- στι Φαι dictum legimus. T O χ ε ι ρ nν α ντ ι του βελ- ilo νoel Linatin nostra in eiusmodi μxemplis utitur forma positiva. Graern nutpm forma compariativa, ut infra IV, 8 li: προ
egregie emendavit Brodaeus vulgntum σωφροota' ν: quod Bernii ardy Gr. Synt. p. 150. retinendum censet. CL Sl. 10. 1 l. luia lina habet oω peooυροὶ et
483쪽
τ εῖ significat temperantia non convenit immoderato, non ea dit in immodera tu me quae sententia ab lioeloco plane aliena est; σωφρ - υ ν η ς o ti προς κει et φra κρατεῖ est temperantiae non particeps est immo
Sauppius quidem anceps h e-rere videtur, utram scripturam praeserat; sed loci ab eo allati in quibus προς κει eum nominativo rei et dativo personae constructum legitur, nostro loco absimiles sunt, ut T liue. Il. 29: Τηρεῖ δὲ τ ῶ IIροκνην πόν γυναῖκα προς ο κει o Thie οὐ ros
nomen cit Tot respondet nostro
grade. v. nos in Gr. Τ. ll. q. 630. niat. 2.1 oo δ' i n ιμ ελ εἰ a ct α ι es νQuid autem magis nos prohibere putas a curandia eis, quae curare nos decet, quam intemperantiam '
ui ua sic vertit: ,,Continentiam igitur nn vero incontinentiam vero simile est causam esse hominibus contrariorum Rectius Ueis kius: se Non igitur consentaneum est continent in m es-scero contraria eis, quae intontinentia emeti Versa igitur sic
, , Non enim eon enit Socratem rursus interrogare, num ἐγκρα- τεια contrarium eius esticiat, quod ea effici disputantes consenserunt. Deinde id, quod sequitur, argumentationem continuat, in qua ille, quem dodi
stremo sic et dissicultas illa removetur, quod post ἐνανχίων desideraretur κε lνοις illi s, qua antecedenti f. sunt dicta , et
484쪽
q. 9. Nς περὶ V. adn. - διψαι I v. Bdn. - ων μύ- νωνJ lunt. Ald. B. G. gν μυνον. Male. - καὶ περιμει- ναν rael καί nti est a Stob. Uen. Fntpor mo male habere duplex καί in vocabulis eiusdem rure signifieationis. quod πάνυ μὲν ουν nihil eorti affirmaret. ε
ι φ' Δ περ ιιόν te J Par. C. habet /ιονον. quod adverbiali vi praeditum ad pra dicatum reserendum esset; paulo post quidem diei turr ii δ' ἐγκρα trire /ιόνη, sed h. l. , uti recto observavit Hertistius, sent nita Θxpressa est haec: ad sol na voluptAt s, i. e. ad aliud nihil nisi volup intes ducoro videtur in continentia, et tamen ipsa quidem ad eas non ducit. sed ceti. Cf. paullo post δι' ων μονων. IZen ε ρJ Stephannus et Ernestius hoc vocabulum ex tormi mandum putnuerunt. Leone lavii a legendum suspicatur otι ἄρ', Portus ωδε. Sed re-ete docet Upis kius saepe etiam apud Pint ouem antecedenti mῖς respond0re APquPI 'aer εθ. com p. de Rop. l. p. l77e4. Hip. et Phaedon. p. 204.cὲnem interpretes contulerunt locum, supra ill, 10, it lectum, alienus est a nostro. Nam illici περ comparativa positum re sponis et enuntiationi demonstrativno suppressη v. adnotata); sed h. l. aiani fient ως. Ιερ qu tenus, quod nam per πῶς quaeritur rntio, quη sententia praemissn nrripienda sit: πως igitur urrisendum est Enr δίψαν l ., Εκ Stob. Κ. et marg. Steph. in δίψως mutavertant Zeun. et Achii., quibus non asseu tipntur Poppo ad CP
sormam notavit Pollux V l. 3 l. et Suidas v. δίψα . Scitieet διφα Homero proprium est, δαφος postfriores aeriptoros dixere. Fl SCHER. ad Cyrop. lil. 1, 5. p. l76. , ubi Ibornem annus in ed. 1838. e latiel et Parias. A. H. recepit πιδ δ ii, pro vula. et ii δίφη, quum eontrali, 3, la. iure exstinxerit Jlitiae ut corro e tori debitum. Supra autem I, 4 la. lenimus P a. uo νῆ δίφος, omnium librorum auctOritato munitum. Res o eo dicibus diiudican in P St.
485쪽
ζ. 10. Ἀλλὰ μην ro υ μαθεῖ J v. Bdn. Sic lunt. c. Stob. et Par. DG. pro εχ ριῶν. V. Bit l, b, i. οὐδενος μετ εχον σι J Ald. et A. E. ουδεν ουδενδῆ μεr.: quod non improbat Bori . , comp. Herod. Fu, lii. αλλα τι του θεουμεruor, neque credetis οὐδει ex interpolatione tu sartum esse. Vulgo in edd. pr. legitur: alias ρον-γίγνονται. οἱ μὲν γαρ θνρα-rεις κrλ. At in Stob. Venet. eius que cod. A. et cod. Voss. 1. et punctum et γὰρ Bbest, eandem que scripturam expressit Bessarionis in torpretatio Latina uuare Er ne si ius non dubitavit eam recipere. Veis kius to eum sic correxit: ἀλλὰ μὴν του ν,
Uniso qui l lucri redundet, non
intelligitur. In scriptura receptu omnia cinra atque perta fiunt. Neque obscurum est, unde salsa ista verborum distinetio et particula γαρ natae sint V. R duo-
Eiusmodi locutionum pleonasticarum plena est lingua Graeca,
ut apud Homerum o νον οἰνοχ εύειν.
naturalibus in et continuis i. e. usque redeuntibus), ut cupiditato edendi, bibendi, dormiendi,
ἀξιόλογον, laudo dignam. Ill, 7,
486쪽
κ ar e ro μέ ν ω ἐπὶ roa σπω ν-δαζειν in oecupato in ny petendo. Bene Savppius r Praepositione ginini lorus, circa iurna vergntur cupiditas, ne sinis, quem liabet illa, significari vidρ-tur. V. nos in lar. T. ll. Φ
siam, Doni Ostheneni, usitat ninsuisse structuram. recentiores
autem usurpare rixi διαφέρει - ἰsive quid reserat quaerant, sive qua in re unum ab altero differat; aed, si aliud aut praee dat aut subsequatur, etiam vel pribus utroque modo dicere licuisse,
ut in Plat. Aleth. l. p. 124. Croυ γαρ ἔσθ' orcs σου διαφερω, πλῆν γε ἐνί. Tist: Xenopli. Hier. 1, 7: οὐκ οἶδ' εἴ rινι δια- φερεις ita peraeque usurpari
487쪽
ιργιν καὶ λόγια i V. ad v, 3, 6.
natum esse censet ex nrgumento
grammatici ad marginem libri apposito, quod ille ex verbis postremia ἐκ roursu γὰρ - διαi
mutato duxerit. Contra quam opinionem recte monent Langius et Bornem annus verba a Selinei sero in staspicionem vo- in transitum lacere nil inse- qnentia, quan cur addere seriptori pla euerit non perspiei, nisi praecPsserint ilis, in primis ve hum διαλέγεσθαι. Negari non
phontem in his libria saepe numero et in disputationis ratione et in orationis consormntione li-
herius versatum esse neque Bnxie omnia ad vivum reseruisse.
idem no rit e m an ti v s conminuit Seliae serum, qui in DP mostli. Appar. lli. p. 192. ευδα μονεσrύτους cc Cyrop. l, 2,l2.; Est UOCR-bulum poeticum, cuius generis non pnuca reperiuntur apud Xonophontem ; cs P o p p o u e m in Praes. ad Cyrop. p. XXX X. et nos in Proleg. ad Anab . p. X mutandum suspica hatur dicens, qui vera n salsis, bona a malis secerneret, illa sequeretur et saceret, haec reiiceret pi evitaret, eum quidem recte ευδαίμονα νο cari posse, non item δα μοι et, ut i, 4, i l. bestiis feliciores praedicati esssent homines, ita prae intemperantibus, quos cum brutis paulo nil te comparn Visset, temperant in m h. l. laudari selicitatem. Sauppius attulit IV, 8, M., ubi legitur: ἐδοκει rot-
καὶ διαλεκr ικωr όt nυ ς Haec verba ut ex initio aequentis eapitis huc illata et huic ratiocinationi osticientia uncis fie- cluserunt Herbatius et Born em En lius praeeunte l. Gu. Suvernio de Aristoph. Nutiti. p. 5. , contra defendere ac vindieare student L angitis et Sauppius. Ac iure quidem.
488쪽
χζικωχαζους. Quin immo vocalmitim dialAκH- κω rarous totus locus necessario mihi videtur e stagitaro. Νam sent litiae sie a se excipiunt: uuit Ompernus est, semper optima spectat et ut eligit hons, ita sentistinet malis, rps 1pe ludum g nera discernens; tali modo praestantissimus. fplicissimus Idem
que disserendi peritissimus fiΘt; nam dis prendi , is maxime in poposita est, ut niter eum ait pro de re ita eolloquntur, ut res fie-cundum genera discornat. Quarequnm maxime nee P sarium est, ut res se undnm genera, vera n salsis,houn a malis discernere discn-mus; nam si quis hoc Deit, non solum in privata vita vir optimus astorος , sed etiam in publien vita moderator prRPstantissimus ξγεμονικώratoc, idem que disserendi peritissimus διαλεκτικώraro ςὶ exsi tet. l . e. non solum in omni vitae eonditione optima quaeque faciet, sed etiam de omni Lus re hu optime di seret. Ut αλεγ εσθαι est eum altero disputando bona a mniis, vera a salsi a discernere, ita quidem, ut rerum notiones indagentur et sex pinn pntur. CL en'. AHq. Vertia δι ali-γειν et διαλέγεσθαι in tota hae pars grapho quasi primas pnrtes
len te hedem uri niten vont niten, lania z. tallter, ita l. ingliare, i. e. secare, dividere .
489쪽
Deinde artem' bene et recte disserendi Socrates familiares suos doeere stude hat, quia existimabat, qui rei alicuius distinctas notiones liaberet, eundem etiam aliis eam explicare posse; qui autem liae sci sentia destitutus esset, eum et ipsum falli et alios mile re Haee enim disserendi ars consistit in exquirendis definiendisque notis, quae cuiusque rei propriae
Exempla Socraticarum desinitionum afferuntur haec: a) Pietas ευο hin est scientia eius, quod de deorum cultu civitatis legibus constitutum est q. 2-4 . b) Iustitia est scientia eius, quod de tractandis hominibunei vitatis legibus praeseriptum est ῆ. 5-63. c) Σοφία est scientia eius, quod quisque callei q. T).d Bonum et pulchrum utilitate cernitur; utile autem nihil est per se, sed ratione eius, cui utile est l. 8-s .e Fortitudo est scientia in rebus terribilibus et periculosis prudenter et strenue se gerendi j. I 0-l l . V. adn. 0 Des nitiones regni, tyrannidis, aristocratiae, pluto ratiae, democratiae q. 12). Denique adduntur quaedam de Socratis in disputando ratione
verbi διαλέγεσθαι v. adnotat proxime antecedentia. Nam non vulgari sententia hoe verbum in hae Soeratis disputatione accipiendum est.
490쪽
Lobe exium ad Phrynich. p. 457 sq. Popponem ad Curop. Il, 1, 2. ubi cum Guelph. Vat.
m. et Viet. Iegendum est τῶν Ουδε nora ἐξ icto νraus pro τῶν Ουδεπιο ποτε ἐξ. , qui laudavit ver-ha Wollii ad Lept. p. 3la:
, , Ut Ferissimum est υδε πώ nore nulli tempori nisi praeterito apponi solere . id quod rationem habet in ipsa vi voculaenia , ita loca sunt multa, qu nenlterum οὐδ nor ε clare defendant non tantum cum laturis sed et eum praeteritis rotastru ctum. Priseianus Gram m. XVIII p. l l . recte comparat Lat. nunquam. καὶ των re o no ν J Edd. pr. et Vindob. omittunt καί. sed re ete interpretatus sest nor ne mannus aic: ου' μονον αὐτὴν
πον αDrme. V. ad 1, 3, 1. I incquoque 'pparet, cur non dixerit