장음표시 사용
491쪽
πώς tantum non omnes editores male habuit. l ornem Runus, nisi πως nil ων ων ἔροπον reseratur, ut sit rhtione nescio
qua de recto enim cum hominibus consuescendi modo eum maxime agi , in unum voca hu-lum duobus constatis legendum auspicatur προὐα Inaoις, Cuius voca huli vestigia sibi deprehendisse visus sit Selin ei de rus in Addonis. et Corrig. ad de ree iii. IV. 3. p. 474: δεῖ - 1μ
an λαῖς to μεγεθος. et The oph r. Hist. Plant. II, 3. Addit Her- mannum ad Soph. Ant. 57. Reis h. et Selia pser. ad Demost h. p. l405. v. 18. Bast. ndGreg. Cor. p. 887 sq. Saup pius niae a quopiam illatum
putat, qui quid καθά uti etiam
guae, ut Cic. Ν. D. I, 44: Dii inter se diligunt pro se inter
se). Lael. 2'r veri amici non solum colent inter se. sed et in invenerahuntur. V. Feli hau sch. Lat. Gr. 551. A. Weis ori
huic scripturae, quod seqvi triroἱ κατα ταυτα χρώιανοι αλλελοις. Si πως explicamus per est ri quodam modo idque ad Varias vitae humanne conditionea reserimus, non video. quid ineptum habent. ut siti legit in n. secundum quae homines hominibus in i artis vitae conditionibu a
492쪽
quentius est omissione articuli in eiusmodi per praepositiones ei cum locutionibus. 1 orn. e Omp. l. 4. b. etin δια στομαιος ὐδεα. III, 1, 6. ra εἰς πολε ιον. Α supra IV, 6, 4. ra περὶ τους θεοῖς νο- υμα. - τὰ δίκα - οὐ τοι J Stob. et Par. GHKM. οὐ ao. τα δί- eerto quodam modo uti debent.
Haec verba ut li. l. praepostera exterminavit Meis kius dieens paulo post eadem redire, sed suo loco, post lunm omnia P sent ad componendam iusti homini s definitionem collecta. Ex terminatorum verborum patrocinio suscepto Langius acute demonstrat ea duplici de ea usa revocanda esse, primum quod syllogismi medium quem dicunt terminum eontineant, deinde quod omnium librorum auctoritate firmentur. , , Socrahes, inquit, se ut ad iusti hominis definitionem Pes rveniat, ita h. l. argumentatur: uni iaciunt legitima cir ea homines, faciunt iusta ; qui iusta laciunt, sunt iusti: ergo qui lenitima circa homines faciunt, iusti sunt. Hie est syllogismus prior, in quo medius quem dicunt terminiis est: i ii i iusta sa-eiunt. sunt iusti. Alter syllogismus, quo evincitur iusta sacereot iusta novisse esse idem. formatur sie: Qui iusta noverunt, eos sacere quoque iusta oportet lli, 9, 4.3; iam qui iusta faciunt, iusti sunt quod supra iam concessum est in k. 6. principio iergo iusti sunt, qui iusta aut
legitima noverunt. Vides in utroque hoe syllogismo medium terminum esset iam qui iusta faciunt, a unt iusti, et hunc e syllogismi catena eXcidere ne qus quum oportere. Euna vero iisdem vertiis Essct repetitum ins ne para graphi, id non tam vituperandum , quam laudandum est in ratiocinio, ubi dictio simplicissima optima est. Etiam Fin k-k hius in Lips. Atinni. 1828. P. 2 8. defendere studet haec verba. o I εοθαι δειν εα η ποιεῖνJ De insultivis coacervatia v. ad ilI, 6. Ib. O ὶ δ α ςJ Haec forma, omnium librorum auctoritate sustulta, est Diuiligod by Cooste
493쪽
Ionica legiturque in Odyss. α,337. , ubi v. Nit Zachium. Adde K. Lehrs in m in uua est. epic. p. 275. Etiam duae aliae huius verbi formae lonicae apud
Xenophontem leguntur: o: δα-o ιν Oeeon. XX, l4. et O ιδαμεν Auab. li, 4, 6. in optimae notae eodicibus r quod vulgato ωμεν non ab omnibus editoribus esse praelatum miror. Nam li-eet Attici sine has formas improbaverint Moeris p. 283:οισθα, του a, b σικῶς ΟΠ ας, 'Ελληνικωs: ubi N. Ρie sonum. p. 20b: Ἱσασι, 'Arτι- κως - κοινῶς); tumen eaenpud Xenophontem, cuius sermo multa ascivit a ceteris Atticis alienn v. nos in 'roleg. ad Annii. p. X. , Offensioni esse non POSSunt, praesertim quum etiam
alii huius aetatis Attici his Ioni eis formis non plane se abstinuerint. V. Lobeckium ad Plion. p. 236. 'Oρ λως αν ποτε - J Particula nors Hertistius statuit interrogationis vim nugeri, ut Latina t a iidem; sed nisi ante cedat pronomen interrogativum,
ut τίς, ος τις, nunquam hanc vim in noτε inesse credo. V. R du
tata nostra in I, 1, 1. Recte B ornem a n nua allatis interpretibus ad Pi at. Protag. p. 314. E. ποτέ vertit tandem aliquando: quod huic loco Optime convenit. Nam per multas demum ambages ad hanc definitionem pervenerat. Sic Latini a i i i ita u-d o usurpant. V. S t a li b a u-mium ad Plat. l. d. p. 36.
s. 7. αγε μὴ ἐπίστα O GJ Paullo ante a μ' in μιανιαις at h. l. optativus positus eat per attractionem ob seq. εἴη.
Le o ii ci a V i ua interpretatus est rΝ u in vero putas ii u i d d a maliud esse snpient inni, quam quo homine fi sapientes sunt 3 Alii ex Bntecedentibus supplent οἱ oo φοί: quod minus pincet, quum P rne eunt:
494쪽
j. 9. χ', εἰ xo r ιν , ον o/ιάζενς I v. adn.rativum oratio deflectere potuit.
dispulana inducitur apud Platon seni Theaet. p. 14 l. D. , B Selin pidero allatum. De Lrticulo ad subtertiam σοφία omisso V.
res sese habet IV, 2, 23. , ubi
v. ad n Ointa. De vocabulo no tanoro ν V. ad III, 1, 6. De sententia cs. ill, 8, 2-8. q. 9. xχo ιμεν ἄν πως αλ- λως J V. ad ii, 6. 39. συ nως uiλως. - Ἀλλως res rendum est ad j. 8. aliter ac et ἀγαθόν . I, ε ι I s r O , o ν ia α ζ ε ε ς Locus sine dubio depra n tus, licet omnes sere libri in bacarripturn eonspirent Floroni. E. ex bibet η ἔχοι pro η εἰ νυν et Voss. l mi καὶ inrὶν ἀνοιιάζειν. . In mηrgine Stepli. legitur ni ἔνε-o τιν ονομάζειν. Viri docti certatim quasi studuerunt locum impeditum vel explicationibus illustrare vel coniecturis emendare: quas omnes dinumerare et longum est et, quum e rum multae aperte ieiunae sint et perversae, inutile. Quare acquies csm in recensendis eis, quae probabilitatis quadam specie sese commendant. Ex Flor. si v e i a k i v s secit εἰ ἔχεις τι υ νομίζειν; et Herbatius ιν ἔχοις τι ονομάζεινή Sauppius proposuit: εἰπεῖν, et ι ora ν, ν υνομάζεις; Erneativa conieeit,' ἔστιν δ ονομάζειe καλον. Breitentiae iiii interpretatio: senis, das du, Henn er sclion ist den Κ sirpser - oder irge id et- ns, Movon Du Weissi, dasa eagii dem je desinatigen ZReck schsin ist. sclion uentist non modo obscura est, sed pliam Graecis verbis repugnat. Langius denique nulla adhibita correction locum sic Oxplicandum censet: Ν u m possumus pulchrum aliter sint ollige ac bo nu m , v. III, 8., lihi demonstratum est καλόω et ἀγαθὸν et xlvaιμον
idem esset desinire, nn pulchrum vocas, si quid pul- Duiligoo by Corale
495쪽
ζ. 10. Ἀνδρίαν ὁ έJ 'Aνδρων lite et postea eum AEG H.
Stob. cod. A. pro Vulg. ἀνδρειαν scribentium esse vidimus ad I, 1, 16.; δέ addunt Castal. Steph. 2. et Stob. elirum est Γει εστινJ, vel Corpus Vel vas vel aliud quid, quod ad quan cunque rem προς πάντα) pulchrum est Ilia respondet Euthydemus: μα Λι' ova ἔγωγε, equidem aliter definire nequeo. Ego expuncin vocula εἰ sic I gendum puto: νι ἔσtιν υνουάγιν καλὰ ν ηο. ; Ad quam seripturam ducit scriptura Vossiani l. xi καὶ ἐστὶν ονομαζειν. Verte igitur: Pulchrum autem possimusne alio quo modo scit. ne bonum definire, an licet nomin re pulchrum aut corpus nutuas aut aliudquid, quod scias ad Omnia pulchrum rase. Partieulae ri et εἰ ut saepe in eodd. inter se confunduntur, ita altera juxta alteram modo omitiatitur modo insertur. V. VBr. Scr. in Oecon. li I, 13. Ergo pulchrum non absolute pulchrum est et ad omnia, sed respectu habito eius rpi, ad quam utile est.
q. 10. De ἀνδρία e Soeratia mente disserit etiam Plato in dialogo, qui inscribitur L a hea, ubi pari modo sortitudinem scientia eontineri statuitur. CLSta il ba unii um ad illum Platonis dialogum p. 4. Definitio
496쪽
uia A J Stobaei eod. A. cum Trine. νο Ar. At v. n. - των O μαινομενων J Sie Stob. et Vos . l. Steph. pro τῶν γε μ. quanquam haec definitio Socrati non satisfacit; nam ad hanc rerum perieulosarum scientiam adivnctam esse oportere censet recti bonique conscientiam, sine qua nulla esse possit virtus, hine diei tr ol ἐπισrαμενοι rota δεινοῖς re καὶ ἐπικινδυνοις κ α- λως χρῆσθαι.rῶν κα cδν- εινα ιJ Anab.
να δ ε 3 o ι κύ t ε ς;J Scit. δοκουσι σοι. Ubi complures interrogationes releriter a se exeipiunt, eiusmodi ellipses admodum istis
497쪽
q. 12. ταυτην et ' ν πολ ετ είαν J Born. ex Stoh. et Η. dodi ταυτην 4εν Την N. Quod si mniore codicum auctoritate munitum esset, recipere non dubitassem. V. Gr. nostr. T. I l. q. 733, 5.
q. 12. zῶν πολεωνὶ non foetetntum civilium. sed ei uitatum liberarum interpretatur WEis kius, ut v. c. Aristidis Tli emistoclisve temporε civitas Allienarum suerit esententia Socratis βασιλεία, quialis viri summo quidem imperio praediti erant, a Wd secundum leges et volentibus civibus imperabant ; contra Perielis Alcibiadisve tempore τυραννὶς fuerit. O πως ο αρχων βουλοι ro J Optativus positus psi ob antecedens praeteritum r7γεῖro . euius in locum si substitueri aprnesens Πῖrat, necessarium erit ἔπως ἄν ὁ αρχων βουivrat. ἐκ των τὰ νόμtμα επιτε λουν τευν J ex eis, qui civitatis leges rite Oxplent. Cyrop. I, 4, 25t o πως τὰ ἐν mρσαις ἐπιχωρια ἐπι reios , ut ex optimis eodd. S e li n e i d p rn a recte correxit vulgatum arrorsisser. Ce
terum h. s. unam prReter ceterna
eivitates Spatram signi fienti recte docet Has ius ad R. L. p. 182. g. l3. El - ὰν rea εγο ι - ,
ῆ ον Σωκραrης λεγst. Unde RP-Ρnrpi non opus esse coniectura Wois kii: ου avrυς λεγοι, i. e. quam eum. quem ipse Socrates diceret. Eodem speetnt Rcriptura eo dicia Par. H. et marg. Steph. d. a. 1τος λέγοι pi K. ων ἄν afr. a. Recte OhsPrunt Herbativa initium sectionis docere Socratem iam nliquem nominassρ vel napientem vel DO- liticum usi sortem, eui alium qu ndam Opponat ipse d a1 rt- λέγων, dieens hunc illo PRAE R pientior in ete. Cf. l. 14: ον Ου
mentum quaestionis, ut, si quue ratur, uter sit melior civis, isne, quem ego laudo, nn is, quem tu, nute omnia inquiratur, quid
498쪽
honum civem sacere oporteat. Devoc. ἡποθέσεως v. Benael Pr. nil laocr. Areop. q. 63. p. 332.
uti ilue. De γαρ explicativo in responsione usurpato v. Bd l,4,9. Additum oυν inservit Confirmationi. V. nos in ἰr. T. ll.
ra rζν την ἀσφαλειαν δ ι ο r ii e iii a II n I S alii lue P RR- eunt Soli aes Θro AppRr. l e most h. II l. p. 5l T. V. p. 289. articulum rήν ut stippositieiuni uncis sepserunt. Demonstrativum ptiim raυτην h. l. non attributive, sed praedicative dictum est. V. Bis I, 2, 49. At articulus omnium librorum nu-etoritate nisus cur tentetur, equidem non ex puto. Nam non qu Re libet intelligenda est firma disputandi ratio, sed certa quaedam. quam Sozrat pa inire sole. hat, antecedentibus exemplia satis superque descripta ac declarata. Nec Sauppius, qunn-qunm nrticulum uncis cinxit. dubitavit illius patrocinium aus-ripere, rhν ασ*ate αν interpre-
499쪽
f. ib. et o ci σ φαλῆ J V. B cli . tatus lianc quam scimus evidentem demonstrandi rationem.
Denique μηκα ντερ υς, i. e. solertiores in rebus gerendis, quomodo Socrates discipulos suos sacere studuerit, nRrratur. Scilicet ei curae erat, ut illi etiam sine aliorum ope ad ossicia sibi commissa rite explenda idonei serent. itaque doeebat, quid et quantum in arte quaque homini recte instituto discendum esset. Ex geometria, astronomia, nrithmetica ea tantum discenda esse dicebat, quae ad vitam domesticam civilemque rite tuendam utilia essent; ulterius progredi inutile iudicabat et nos abstrahere ab aliis multis rebus utilibus discendis. In primis a rerum coelestium Pervestigatione dehortabatur, quia eae, a diis humanae menti absconditae, inveniri neque possent neque deberent; tolia qui per- serutaretur, desipere sibi videri 9. 1 - 8ὶ. Sanitatis curam a ludio- issime commendu hat, quippe quae medicinae opem supervacaneam redderet G. 9 . Qui rea humana intelligentia superiores np- peteret, ei divinationis curam commendabat q. l0ὶ. Mira sane videri debet Socratia de subtiliorum artium doctri-
500쪽
uarumque limitibus constituendis sententia'. quum ipRe geomptriam et astro uom iam ultra prima initia percepisse planis verbis ζI. 3. et 5. dieatur. At minus mira videbitur, si nobiscum reputabimus omne Socratis studium in eo fuisse positum, ut mores hominum emendaret atque sexeoloret nilolose entesque bonos et utiles cives inciret. Quare liberalium artium modum utilitate, quae ex eis ad vitam privatam publicamque bene instituendam capi posset, terrui nandum putabat, ne liomines vitae neuotia satis se scire opinati , temere ad maiorum rerum studium progrederentur vel, rebus humanis neglectis, divinis considerandis officio suo satisfacere viderentur. CL I, 1 , t 2. , ubi Xenophon Socratis de his studiis sententiam clare exposuit. Huc accedit, quod Soerntes, quum elegantiorum doctrinarum trnctationem artioribus finibus ei reum scribendam diceret, sine dubio plurimorum n Aolescentium, qui ab eo vitae recte tuendae praecepta diseere studebnnt. rationibus consulere voluit. Denique, quod gravissimum est, philosophi anto So-eratem in perscrutandis et exquirendis rebus ob curis et a natura involutis omne sere studium operamque collocaverant, neglectis eis rebus, quae ad humanam se licitatem et morum emendationem spectant. V. Argument. ad I, 1. Cum aliis erectioris indolis discipulis, qui maiora petebant, colloquens, vix 'dubitari potest, quin longo aliter de illis artibus dissereret. Nam, si quis alius, Socrates variis hominum ingeniis orationem suam docendique rationem ne Ommodare poterat. Aliter cum Xenophonte, aliter cum Platone disputasse putandus est.
CAP vll k. l. rhν ἐαυto D γνώμζν α πεφαίνε ro J Da pronomine restexivo verbi sormae mediati addito v. ad I, 6, l3. avra ρκεις ἐν ταῖς προς- η κ O υ σ α ι ς π ρ α ξ εο ινὶ qui ipsi sino aliorum ope ad ossi ei a sibi commissa rite explenda idonei sunt. Reditiam Xonophon ad id, quod supra IV, 3, l. promisit. PostquBm enime p. 5. et 6. exposuit, quomodo Socrati a discipuloa suos reddiderit primum πρακtlκωrέρους, deinde διαλεκrικωτέρους, inni docere instituit, quomodo eos secerit μζχανικωrερους. De structura verbi in μεuio stat observandum est rarius id construi cum infinitivo vel eum necusntivo eum infinitivo.