장음표시 사용
501쪽
rius, Becusativus Io, ut in locon Snu p p io allato, de Rev. lun C. V, 7: ἀναγκαζονrat τ ὁ υπδ οι- νου μη σφαλλεσθαι ἐπιμελεῖσθαι:qunn quam lite non satis liquet illud to utrum ali ἐπευελεισθα , an ab ἀναγκάζονrat aptum sit. V. nos in Gr. T. I l. l. 643. omnino observandum . est finopeneri, ut, ubi erbis, quae simplex substantivi obiectum vol in aenitivo ut ἐπιμελουμtii roυ δν-
δρός) vel in dativo adsciscunt,
infinitivus praeterea necerint, genitivus vel dativus obiecti transisent in accusativum: quod poeonsilio factum videtur ut diversa verbi obiecta in unum quasi consociarentur. V. nos in Gr.
πανrων - ωνὶ masculino genero accipiendum est.
ore μεν αὐτος εἰδείη JDe optativo in ortam actionis frequentiam significante v. ad
k. 2. μεχρι οτουJ quousque. Pro μεχρι oro D in cod. Par. Λ. et apud Eusebium, qui in Praep. Ev. XIV, i l. hunc locum usque ad I. 9 excerpsit, legitur μορις oroυ. Thomas
uhi R i t s eli e t i u s do Thucydide profert P op po n em de elocul. Thue. p. 2lb sq. Quod autem vir doctissimus addit, idem quum
sμ re valeat do Platone. Demosthen , Herodoto atque adeo Xenophonte, immerito fluetuatum
sibi videri iudicium Lohee kii ad Phryn. p. 14., id ex omni
parte neutiquam probare possum. Certe apud Xenophontem nostrum pleris rite in locis, ubi sequitur vocalis, legitur μπρις v. exempla a nobis ad Anab . l, 4, l3. nilatn); quanquam non est dissimulandum saepe codicen inter Se non conspirare. Sie Hellen. VII, 5, 13. cod. E. exhibet μεχριωσον, ceteri μεχρις οσου. Cyro P.
sine var scr. At in collegimus ad
ecl. I. ip s. uuare tutissimum erit totam rem ex codicum Buctoritate aptam faeere. Neque enim adstipulari possum eorum Attici starum iudieio qui simpliciter tradunt μεχρι et ἄχρι dici Arrικεῖς, μεχρις et αχρις Eli νικεύς. CL Moeri s. p. 34. dii intum, qui ex μεχρι Ου vel Oro υexsistit, quod nitinet, re et Q do-e et Sau p p i ii s eum Propter Sequentem spiritum asperum serri posse. V nil III, 12, 5. in Var.
502쪽
hac significatione egerunt, Ernes ti v s ad M. S. t V, 7, 2. K O pia ad Gregor. Cor. p. 4l 6. ne ex . ad Arist. Avv. 166. 785. Zeu n. ad Viger. p. 303. Ruhnken. ad Tim. l. ex. p. 56., Lntinose oti t i n u o , Gallos ire ab O rd dicore docens. Asserunt in iis uerem Virg. Georg. I, 356. Quid, quod ipsum atatim similiterlμgitur npud Quintil. In t. or.
nil Hieron. p. 84. CL Cvrop. I, 6, 9. ill, l, 29. Oecon. 19, 18.et adnotata nostra ad lI, 6, 32. v ois k ius docet elliptice αυ-risa usurpari, ut λεξον aut inlequid intelligendum sit, et pluri-hus vortiis ale li. l. circumloquendo exprimi Posse: non multum proposita optione cune la-
hor. sod exemplum vel argu mentum , quod primum iam occurrit, adhibμho.
opus suetum nil mensurn mi ustam demonstrn re et nΡ-
10: rδν ρυθμον δε etrorερα u/rρον fora Psit' arroδεικννων πλείονος re-μα. uunm quidem in torpretatio noni Uel kius sortitus sit git sibi agrum Privntum colou- dum nut conserendum auscipi potuisse ex pacto vel publicum magistrutus iussu. Hoc ergo opus laetum, inquit, hunc ngrum Onsitum ess E praestat ille et approtini corin men urn rntio nem repet ρnli. Lnngius ex
IS30, 48. componit Maximum Tyrium XXXVII, 7: o Droa Κ
503쪽
rem hunc locum ale necepisse, nouXenophontem ate intellexisse. τῆν - γζνJ Paulo ante sine articulo, sed eur li. I. accesse rit, sponte patet. De attractione . ad I, 2, 13. - verba καὶ
mptriae studio Soaratos doctore usus erat Theodoro Cyrenaeo.
rum recipiatur, comparans T ii ut v. adn. - ρύδια J V. adn. abest ab Iunt. Ald. Cast. Eusεh. cyd. I, 120. , ubi similiter a
numero plurativo ad singularem transitur. Sic l. 4. Eusebius legit prro vi ra pro cirου Prας. ράδια ει ναι μαθειν 4 Eu-aphius i. d. pro ραδια ει ναι habet ραδ oi adverbialitor dictum,ot cod. H. ράδιον εἶναι, quod
glossatoris manum aperte Prodit. Est enim Graeci sermonia proprium in eiusmodi locutionibus personalem structuram impersonali praeserr . Bornem an iri s comparat de Re p. Atli. I. l3r ου δυναra ταυτα ἐσrιν
ἐπιr δεύειν, et supra IV, 2, 40:
κror ρύῖν. Dicit enim se nescire, quid sit pia toribus cum
sideribus, nisi quod pisees quidam sub astris quibusdam latere, migrare et capi dicantur; venatores autem praeter lunam siderum cognitionem negligere. ContrR τρυκ υρους, quales pingat Aeschylus in Agamemnonis initio, siderum ortia a facile di ac re Posse et observare. W ei skiu a censet line e non probabilitatis sp cist carere, in te nomen quasi minus notum illi cessisse, aetamen praeserre vulgatam et acincipere de venatoribus noctu in
504쪽
ἐνιαυτου δυνασθαι γιγνωσκειν ἔνεκα πορείας τε καὶ
πλου καὶ φυλακῆς, καὶ Oσα αλλα ἡ νυκτος νη μηνος
η ἐνιαυτου πράττεται, προς ταυτ ἔχειν τεκμηρίοις χρV- σθαι, τας ωρας των εἰρηυ ἐνων διαγιγνωσκον rας ' καὶ
et AEGII. Ceterum es. Bdn. venationem egredientibus Equidem lianc v. D. sententiam libenter amplector acripturRnique νυ-κro θηρῶν, quam insuper Euaebius Prae p. ev. X lv. li. tuetur, reponendnm esse puto, duplici ductus ratione. Primum constat genus suisse venationia nocturnae, sive hoc sumimua de captura pisci iam sive de vonatione Blio rum animalium. CL Oppian. Halleui. IV, 640 sq. r rovς υεν
6, 40. M. S. III, 11, 8. Horat. Od. l, 1, 2b. Cic. Tusc. II, 17. Deinde S et, ii e id wri sententia
de ii ρυκrωροῖς ub verbo νυκrOrηρων intellectis non omnino vera esse videtur, quin lioe nomen,
non usurpatur. Habuerunt veteres filios spoculatores, qui nil
ventum vel si qua alia hostes moliti erant, certis signis suis nuntiarunt sueruntque vel diurni,
lacibus sublatis ex arboribus vel turribus ad id exstruetis rea hostium significarent. Sic Aenea Tn t. r. 6. V. Herodo t. V, 182. Fronti n. ll. b. Add. Seliol. ad Thue yd. Ill, 22. et Bredo v.
ad Holim ann. vers. Thuc. p. li4. Tum lexieograptii non asserun-runt vocem νυκror ρας, quod in voeabulo rarioris uana certo secissent. C. G. I A C O ls U S in Observat t. in aliquot Xenoph. loe. lini. Sax. p. 28 sqq. s. 5. To δὲ - μανθάνειν, - ὰπεr ρεπε i J Sic supra I, 3,
Sed h. i. etiam id ei reo rot praemissum est, ut vim haberet lianc: quod attinet a d. v. nd uota in
μἐχ ρι ros ro v I Haee verba vim liabent praeparati am, ut aiunt Quare non put adstipulandum Vale venario haec inutilem interpolationem renflenti. Geminum sero locum comparR
Hein dorsius addit Plat. de Rep. l. p. 34l. Dr ἐπὶ locros πέφυκεν, ἐπὶ roi ro ξυμφερον εκάσειν priεῖν. Iunch. p. 183. C. 19 l. D. Protag. p. 3b6. D: εἰ
505쪽
Oντα, και τοὐς πλανητας τε και ασταθμητους αστέρας,
Warda in s ox Diogene Laert. Vil, l44: τῶν δε αστρων ra μεν ἀπλανῆ συμπερις ἐρεσθαι Πυ ο1ωουρανῶ, ror δε πλανώμενα κατίδωs κινεῖσθαι κtνήσεις recte explicat sic: qu ne non Communi eodemque coeli motu ei r eu m n o ta p ro prio sibi motu feruntur. καί est et inna, ndeo; quod autem sequitur καί καὶ rotς πλανήrao, est explicativum.
rectius comptas intolligunti, Di Ο- genes Apolloniaten ἀστερας εἶναι rους κο miraς statuerat, teste
Pl ut a re ho de Plac. Phil. lli, 2., et Pythagoreorum aliqui adeo
quo consecto ad idem punctum redeunt, non or-hi in m s. viam, eis hius explient, compBrans Plat. Tim. p. 321. et Chrysippum By. Lactant. Vil, 23. , nulla cogente necessitate. Neque cum eodem V. l . verba taς αδείας avrῶν re- renda puto ad dorαθμ rous ἀστερας, sed Bd raς περ tOδους. Exquirebant enim, quid esset, cur et planetae et cometae περιοδtκῶς v. proximo antecedentem nis notation m) redirpnt. Bornem annus calculum Ruum adtieere videtur sententiae Ueis kii; nam ad verba raς αιrως αὐτῶν affert Senec. Quneat.1at. Vll. 11r Quibusdam n liti- quorum haec Ploe et ratio, quum ex stellis errantibus nitera se alteri spplicuit, confuso in unum duarum lumine, iaciem lonaioris sideris cometae reddi. Nee hoe tune tantum eVenit, quum stella stellam nitigit, sed etiam quum appropinquavit; intervallum enim, quod inter dua a pst, illustratur ab utraque inflammaturque et longum ignem efficit. Addit Sehauline h. Anax g.
506쪽
Sie ires Vatie. Euseb. et Pur. rum rerum imperitus. Dicitur enim Aocrates Archelao, Annxagorae discipulo, usus fuisse magistro. Cie. Tusc. V, 4, l0. l. 6. rων Ουραν έων λ. l
quod consint inter otianes, Primus n rebus occultis et ab ipsa natura involutis, in quibus omnes ante eum philosophi occupati suerunt, avocnvisae philosophiam et ad vitum communem ad s. lixisse, ut de virtutibus otvitiis Onininoqu8 de honia rebus et malis qunereret; eoelestia autem vel procul esse a nostra cognitione censeret vel, si ma. xime cognita essent, nihil tamen nil liene vivendum. V. Pro lego n.
p. 2 sqq.ί θεύς J Divina ni tura, die
παραφρονησαι J pprieulum sore, ne vel insaniret. De
rum naturalium studio in primis operam dedit: inde physicus est appellatus. Utvit tempore Perielis. in exsilium missus Lampsaci ohiit. CL Diog. Laert.
507쪽
θησαν αυrῶν εἰς tας φιλίας πόλεις. Qua mi iam liuic traieetioni excusatio 'unedum parata est in arta verborum coniunrtions sormulae ἔor ν ως. Vora traiectio
est Cyrop. ὲll, 2, 26 , ubi v. quaeno em annua in ed. Goth. nil notavit, et Hippareb. l, 19: ἐπιtαὶ δειον δὲ ιποιιιμνζσκειν, Ore καὶ ri πολις ανεχεται δαπανῶσακτὶ.: ubi v. Νauppium. Ego v sero credo illud καί non pertinere ad mlγνοει, sed ad ro νἐκ τῆς γῆς φυομένων, ut traiectionem particulae statuero nequaqunm opus sit Farn longe
alia ratio ost lil, 12. T. q. 8. λογισμo De J intelligunt Er ne ali iis et Ueis kius τὴν aριθμητικην, Schneide ruarectius rην λογισrικήν, nrtent calculos subdueendi rationem numeris redditam expens rumveI redituum acceptorum. - rithmetica vero est numerorum scientia et Brtem multo ampliorem et diviniorem niti plectitur.
Λογισμοὶ igitur plurali numero varii modi esse debent, quibus rationes plus minusve breviter et Beeurate exponi et reddi possunt. Plurativi numeri exempIadedit C. E. Chr. Selinei de- rus ad Platon. Civit. T. Il. p. 294. Quid λογιστικνὶ ab αριο- μητικP differate exponit Plat. Gorg. P. 4bl. C.
πομα l Sic on omnibus libris logitur. Etiam Atiab. lV, b, 7 T. omnium sere librorum scriptura
est πομα, duo tantum codd. exhibent πωμα. Recte B Orne- manuus ad h. I. tutatus est acripturam ποιur contra Pora ia
formam πομα Atticia acriptoribus alienam censuer t. CL A.
Lobe evium ad Herodian. in edit. Phryniclii p. 456. Paralip T. ll. p. 425 sq. et C. E. Chr. Schneiderum ad Pla
508쪽
χοι ros Durist, quippe in quibus
maximum sententine pondus positum sit. Qui autem in enuntiationis clausula sequitur geniti.
parativo μαλλον, omitti potuit, sed de industria nil litus est, non solum quod genitivi roυ προ -
χονroe nimia remoti sunt a μαλ- ον, sed etiam ut maiore vi is, de quo agitur, opponeretur alieno homini, medico; eavro υ autem multo gravius oppositionem significat, quam auros, quin logi eum quod dicitur universa P pnun tiatonis subiectum est O Oυζω προςεχων μυres. De dupliei genitivo Bl, uno μαλλον pendente apte
confert Bretton bacilius illud dicendi genus, quo post genitivum comparationis perspicuit tia causa comparativum η Pο-nitur, ut Plat. Gorg. p. 500. C:
μαλλον ῆ aDroς ὁ Ουrcu προςE-χων Avrc , milii quidem durius videtur. De sententia loci comparat Seline id erus Tacit. An n. VI, 46. et Plutarcii. de tuenda sanit. p. 407 ed. Hu ten. Adde Ciceron. de osse.
509쪽
Hoe extremo capite Xenophon demonstrare studet Socratem morte sua nequaquam mendae ii de daemonio suo eonvinci. Argumentatione usus est liner Si quis dicat ex eo, quod Socrates capitali iudicio condemnatus mortem occubuerit, intelligi eum, quum, deum in rebus obscuris, quid faciendum quidquμ omittondum esset. sibi praesignificare dicere solitus, de morte sibi instante non praemoni tua supplicium non offugisset, de daemonio suo mentitum esse: is vero vehementer errat. Nam tantum abest, ut mors Socratis eum inline re mendacii coarguat, ut e larissime ostendat ipsa morio ei ndiis optime provisum et consultum esse. Unde intelligitur, cura daemonio suo impeditu a sit, quo minus mortem essu gere studeret. Etenim primum Socrates, iam in senili aetate constitutus, paulo post diem supremum obisset; deinde sonectutis mala effugit; denique in causa sua dicenda maximam virtutem exhibens, tempus inter iudicium et mortem interiectum summa animi hilaritate et constantia transigens et ipsum supplicium aequissime et
fortissime ferens immortalem sibi peperit gloriam q. 1 - 23. ll-
Ilus igitur mors pulcherrima et beatissima et diis carissima censenda est q. 3 .
Haec do Socratis morte dicta Xenophon confirmare studet sermone ab eo iam damnato habito, cuius primariae sententiae hae sero sunt: Defensionem sui non sibi esse meditandam dicit;
nam totam suam vitam e Virtuto aetam optimam esse defensionem 3. 4); a daemonio suo non esse impulsum ad se apud iudices defendendum, quia dii mortem meliorem sibi decreverint quam longiorem vitam, quae se saei te sensuum mentisque integritate privare et in deteriore conditione collocare possit kq.5-8 riniustam damnationem iudicibus, non sibi, ignominiosam esse; senulla unquam homines iniuria affecisse, sed semper meliores e fleere studuisse i q. 9 - 10 . Coneluditur totum opus brevi repetitione argumentorum his
libris tractatorum q. 113. Duili os by Gocrate
510쪽
ptuaginta annos natus, Secundum Diog. L. II, 44. et Maxim. Tyr. dissert. IX, 8.
απεiειπεν J Hanc omnium sero librorum scripturam u me impetraro non potui ut cum Schnoid Ero recentioribusque clitoribus postponorem scripturae απέλιπεν, durarum tantum eodd. Par. A. et I auctoritato eonfirmatae, quae mihi a glossatore prosecta videtur, cui onsensioni erat imperfectum subsequente noristo προ-κr Ioaro.
tantum abesse puto, ut scripturam a nobis repositum infirmot, confirmat etiam suspicionem nostram de corruptela. Miror etiam Bor ne mannum retinuisse απέλιπεν, quum ipso impersecti vim verissime explana verit: quo tempore moriebatur, rolinquebat. Cons.