장음표시 사용
61쪽
3ὶ Etsi Soerates gemper in publico et hominum oesobritate
versabatur, tamen nemo eum unquam vidit vel audivit quicquam impium secisso vel dixisse. Praetermissis, immo reiectis do ortu mundi et do legibus rorum coelestium quaestionibus, in quibus pertractandis ceteri philosophi totos se collocarent, homini humana curanda 'censebat et eiusmodi quaestiones agitandas, quarum cognitione homines meliores serent, ut de virtutibus et vitiis, de civitate, do hominum imperio, ceti. Philosophorum do rebus humanae menti occlusis quaestiones, quae nunquam ad ceristum exitum perduci possent, et sibi et aliis inutiles esse j. 10-lT . Sed honestatem morumque probitatem non solum docebat alios, sed etiam ipse in vita exercebat, quod demonstratur inem-Plo quodam, quo Socrates, munere publico fungens, iuris iurandia se dati religionem contra populi voluntatem sanctissime servavit ostenditque morum integritatem pluris So sacere quam Populi gratiam, persuasum habens deos omnia et dicta et sacta et clandestina consilia nosse et ubivis adesse et hominibus do omnibus rebus voluntatem suam declarare j. 18-20 . Ceterum licet dubium esse non possit, quin Socrates aequalium suorum de diis, sacrifieiis reliquisque religionis ritibus superstitionem reiecerit; tamen, ne rerum publicarum perturbationem ac confusionem efficeret, omnes deorum cultus caerimonias, quibus pietatis in eos sensus divinae quo providentiae ct potentiao opinio subesset, retinere voluisse videtur 'γ. Itaque quum ipso puriore divinae naturae cognitione et vera in deos pietate imbutus esset, integriores ue sanctiores suos sensus cum recepto publice divino cultu in concordiam quandam redigere et quum doctrinae sua praeceptis, tum vitae sanctitate exempliquo vi civium suorum montes ita illustrare atque emendare studuit, ut, Patrii moris retinentes, tamen meliorem deos colendi rationem animo conciperent. Oraculorum autem et vaticinationis Socratos
in his libris tam saepe facit mentionem ' , ut eum deos hominibus sutura praesignificare credidisse et magnam vim in illis
Po Suisse negari omnino non possit. Quae quidem opinio, e Socratis in deos pietate nata, eonfirmata est in eo, quod ipse, quotiescunque aliquid non Deto et bene lacturus erat, quendam animi motum, quo a re gerenda avocabatur, percipiebat: qui quanquam omnibus hominibus communis est, tamen in nullo acrior ac vehementior erat, quam in Socrate. - Quod autem Socrates omne Phγsicarum quaestionum studium tanquam inutile reiecisso dicitur, id quomodo accipiendum videatur, infra ad IV, 7. eXPO nemus.
Cf. T e n ii e m a n u u in in Gesela dor Philos. Part. I l. p. 29 sq. ροὶ CL Praeter ea, quae hoe capite dieta sunt. 1, 4, 2. ll, 6. 8. all.
62쪽
θεν, Pro pronominibus obliquae interrogationis, ut υς τις, onD ς, Ποδερος, ο τως, ponuntur, obliqua oratione cum vi quadam formani induente reetae. CLPopponem ad Cyrop. I, 2, 10. p. 12. Roat. Gr. β. 123. not. 2. Κ ii ii ner. T. ll. q. 837. not. 2. Gr. achol. g. 344. not. 1.) - ποτέ, tandem, Pronominibus interrogati via additum, significat vel cognoscendi cupiditatem vel dubitantia admirationem. Vide Ueta kium de Pleonasm. p. 16T. CL l. 2. II l,
E. Rccusatores nominatim commemorat: Meletum, malum tragoediarum eantilenarumque
auctorem vide Aristoph. Ran. 1302 sq. cum scitoliaste , ΛnF- tum, coriarium ut satis claro apparet e Xen. Apol. β. 29, ubi v. quae congessit diligentia Bornem anni p. 72. in ed. S24. et p. 3b0. ed. 1829. , Iayconem oratorem, qui intelligi videtur apud Aristoph. Vesp. 1301. ἄξιος θανατ o v τ iino 1 GJ Dignum Socratem esse morte, respectu habito civitatis.
CL I, 2. 62. 63. V. Rost. l. l0b. b. p. 5l'. ed. VI l. Κῶhner. II. g. 58 l. e. p. 250. Gr. achol. I. 284. l0. b).Jώ μὲν γαρ Vid. M e i e r. et S e h o e m n n. in: Der Rit. Procesa, p. 303. CLIl. 9, b. Γραφε de causis Publicis, δίκη et de publicis et de privatia dieitur, sed ubi τ' reo pii opponitur, semper privatam causam signifieati De μέν, quod dicitur solitarium, V. Diuitiam by Go le
63쪽
yτερα δὲ καινα J F. ετ ερα δέ τινα. g. . 2. πολ λακες ρὸJ F. πολλα me δὲ καί. - δ in τε se 1 - λη τol Haec scriptura n viris doctis recte praesertur vulgatae διε-69ρυλλη ro. V. 1 orn. ad h. l. et quem Naupp. in partes vocat
C. E. Chr. Selinet derum ad Plat. Civit. Τ. l. p. l03 aq., qui Rost. l. 134. p. 702. 740. ed. VII. . Κ illiner. T. II. β. 734, 2. Gr. schol. I. 322, not. 4. Insta I, 2, 5ar οἰδα μέν, ubi v. adn., 62: ἐμοὶ μὲν - ἐδόκει, milii quidem sie videbatur is c. at aliis sortasse aliter . I, 5, 5.
II, 6, 1. 3. b. III, 12, 1: 'Iδαότης μέν, limi, εἰμι, i. e. artis quidem gymnicae non sum p ritus, at animo excolendo Op ram do. τ οιάδε τιςJ haec sere. Hane vim habet τὶς eum pronominibus iunctum. Vide nos in
lV, b, 5. CL Bor ne mannum ad Cyrop. II, i , 2. p. l4T ed. Lips. Sic II, 1, 2l: eo δέ πως, sic fere. V. Plertistium ad Symp. IV, 10. Dein I, 3, ir ἄλ
κεῖ δὲJ Constat Graeeos, ubi idem vel aliud eiusdem similisve notionis vocabulum in duobus vel pluribus enuntiationibus repetendum est, uti particulis ἐν et δέ; sie enim notio vel duorum vel plurium orationis membrorum communis disiungitur in diversas sibique opposita a pnrtes cs. G. H . r m a n nu miti Opus c. Vol. III. p. l52. , ut mox *. 2. Ηnrn apud pedestris
orationis scriptores sunt exem
pla, in quibus in priore mem-hro omittitur μέν, ut infra III, 8, 7. Cyr. IV, 3, 21: πολλα
S cline ser. ad Sopli. Diii l. 633. Sed logitima ost in hac nnaph Ora μέν coniunctionis omissio, ubi aequitur δὲ καί, uti II, 6, 22 sq. 8 5. V. B r e it en ii a c li. in Annall. Darmat. 184 l. p. 259. . et
membra albi respondentia longius a se disiuncta aliut, non mirum est prapparativum μέν Ἀ-cile negligi potuisse, ut it, 2, 8. v. los. Strangium in Lips. Diar. Suppl. l836. p. 366. Fr. Ha astu in ad X. de Rep. Lac, p. 170 sq. et nos in Gr T. II. q. 735, 3. b. f Gr. schol. l. 322, b. e .l Ubi autem rhetorica est
BΠBphora, particulae ιιέν - δέ non adiunguntur, ut iusta III, 13, 5, vhi v. adn. Cf. nos. ad Anab.
64쪽
ptos colit; νομίζει ε ει , ους, ut g. b, sed ηγεῖται ους simpliciter significat deos esse credere. Hinc οι νενυοροιμνοι Οεοί, dii in ore publico recepti et culti. Mox f. 3. legimus t αντικον soμίψειν, vaticinandi artem more publico receptam colere vel profiteri. CLSauppium ad IV, 4, it . Sic
dicitur νομίζειν βίον, τεzνην, profiteri, exercere. V. Abrea Elii uita ad Aescii. Clioepti. 994. p. 133. Adde nos ad lI, 3,lb.
a pertus et apricus, macerin Conclusus, a dea cingens, ubi Graecinram habet, niat, in qua sacrn privata diis laetebant. v. Selinoideri epimetrum ad Comment.
ill, 8, 9. et Dor villium ad Charitonem p. 349 ed. Lips. .
Apud Romanos ara, in qua sacra privata fiebant. suit in compluvio, loco subdivali in m pdiis aedibus. V. Εr u est ii Clav. Cic. v. impluvium, Palast Xenoph. Comment. des Scaurus ubersetEt v. mit Annierk. hegleit et v. Κ. Chr. u. E. F r. Uustem ann. p. 38. et t. A. Hariun g. die Religionder Romer. T. I. p. 72 sqq.
λοις καὶ 9 Do ἰαι et Φῆμα sunt omina, quae capiuntur e vocibus hominum. Cicero de Divin. l, 4b, i 02r neque solum deorum voces Pythagorei obse vitaverunt, sed etiam hominum, quae vocant omina. Eustath.
48. et nil h. l. --μβολα sunt omina, signa vnrii generis. Θ quibus significationem rerum consequentium superstitio hominum qnaerebat, ut tonitrua, sulgores, sulmina, hominum occursus οἱ ἀπαντῶνet ες', at in id genus. - ο νοια ι intelliguntur extispicium , quod apud Romanos haruspices rurabant. του ς ἀ nα - ας J Scit. Ἀνθρωπους t quod Aeschylus Proni. 48T. designat per ἔνο-
65쪽
locus dictus n v. 4Η4 -500. onum erat varia vaticinandi artis v ners, quae Prometheus genus humanum edocuisse sertur et ideirco dignus est, qui eum nostro loco complaretur. Hi H. e. et Vero et inm, atque etiam ille. Pnrticulam δέ ex F. rμetereposuit is o r n em a n li u s. In καὶ - δε ν nrtiria inrum iunctura δέ. ut in oti δέ - μηδέ, lini, et qunsi vim a s verbii significuique nostium: auis der A nde reia Se ite, a n d e re rsei is, hin-wi Ederum, serner, ut h. l. ao Ol die Andelen, a la nuclia iis der an de ren Se ite So-krales urtheille So. Saepe antecedit ναί, rarius τέ , uti h. l.
Cyrop. V. 3, 43. Cf. infra I, 2, 1 l. 62. 3, 2. II, 1, 20. 21. III, 2, 3. 3, l. 4. b. 8, 8. 9, 1 b. IV. 3, 14.7, 8. Ut apud nostrum scriptorem harum particularum καὶ - δέ iunctura longe est frequentissima, ita apud alios multo rarius reperitur, ut apud Thucydidem v. Popponem Part. III. Vol. I. p. 639. et III. 2. p. 154. et t. p. 204. Goth. et apud Platonem v. C. E. S e sit ei derum ad Civit. T. II l. p. liii. et Sta libavmium ad Plii leb. p. 13. A. ip. 104. Goth. l . Pari modo etiam relativue enuntiatio-
v. Gr. nostr. II. φ. 78l, 3. b. nes per καὶ - δέ antecedentibus adiungi possunt, ut infra i , l,
2, 20. 3, 2. 6, b. ll, 3, 3. 6, 32.
τ οῖς δὲ μὴ πει θ ο μέν οι clxi positum est, quia in participio vis conditionalis inest: si qui autem non pBrebant. V. Ros t. q. 135. p. 713. 757. . Κ u liner. II. g. 71 b, 2. Gr. scliol.
g. b. E δ o κει αν - εἰ ἔφα ἰνετοὶ Pari modo etiam apud Romanos in enuntiationibus eonditionalibus de rebus prneteritis imperfectum pro plusquam- persecto ponitur, ubi scriptor significare vult rem praeteritam per longius temporis spatium continuatam vel saepius repetitum
66쪽
φ. 5. κα τα Q. J Sic Zeun. E lit, ro Vossiano. V. adn. Edd. pr. cum A. E. G. H. καὶ Ου qu Ed. Paris. Cas. l 589. R. F. καὶ φενδ. Scriptura vulg. καὶ oti tolerari non potest; primum enim di-suisse, snepe etiam, ubi sententia prolata non solum ad praeteritum tempus speciat, sed etiam ad praesens et suturum. Latium res praeteriti temporis sinibus eircumscripta est, hic imperse-eti usus ita explicandus est, ut scriptorem mente ad tempus praeteritum redire remque none praesenti, sed e praeterito tempore spectare Statuamus, ut li. l. videretur Socrates stultus esse, si eum mentiri appareret, Sc. eo tempore, quo Socrates adhuc vivebat. Mox: οὐκ προελεγεν, εἰ μο ἔnserat ν, non praediceret, nisi confideret, ubi imperfectum Socratis consuetudinem significat.
nιsTευσειεν ο θεω;J Sententiae sic se excipiunt: Certa rerum suturarum cognitio nemini
tribui potest nisi deo. Quodsi
igitur quis πιστεώει αληθευσειν, hane de suturarum rerum eventu persuasionem Receptam referre
debet diis, qui soli sutura cognita ac perspecta habent. Monui haec, quia U eis kius scriptum malebat: Τμι αν μῶλλον nique adeo vertendo expressit: quae sententia Bb hoc loco longe est
ινο μυ θεους-κ Dομιζε, Περα δὲ καινὰ δαιμονια, quae a diis plane diversa pase accusatores putabant, εἰς δεφερεν. Rem ne- uratius pertractat Plato in
culis novum idque gravissimum argumentum inducitur, e quo BP- pareat Socratem deos esse ere-
67쪽
norum at vero, sed Vero, adversativam vim liabent coniunctam cuin confirmatione et ηsseveratione nbor sur abr, insurwahr . Seilii set novum quod RPquitur Rrgumentum cum vi obiicitur necusatorum calumniis.
αλλα ριῆν Pliam in transitu nil novum nrgia montum usurpantur.
Ubi post αλλα μον, uno Plpluribus vocabulis in tori octis, γέ sequitur. hoc non nis ἀλλα Vreserendum est, sed eam vim lm-hel, ut id vocabulum . cui sub- innotum est. Θsserat. Cf. I, l, 10:Ἀλλα ιι η ν ἐκεῖνος γε ἀεὶ /εὸν ἐν L. Titi φανερω. I, 2. 63. 7, 2. V. 3, 3. 4. 4, 16. 8, S. 9. Symp. V. 42. Ex Isocrato multu ex Pmpla collepit vir eruditissimus, log.
γέ etiam usurpantur, ut,i alter alterius orationem excipit, ita quidem, ut alterina orationem confirmet eique novum Brgumentum nil dnt. Hic quoque γέ ei vocabulo subiungitur, in quo sententiae pondus positum est V.
II. 7, 2. III, 3, l. 5, 3. CL Gr. nostr. T. II. g. 696. d.
τ α μὲν γ ω ρ αναγκαῖα JUsus particulae explicativae γάρ Post praemissum demonstrativum, ut li. l. Post ταδε . illatae Perungatus est. CL I 6, 38: ἐκ τῶνδε σκώ γαι' εἰ γάρ κτλ. IV,
ξεν rei toῖδε κωὲ lato in 'ν ευρους. Ubi plena est duarum enuntiationum correlativarum oratio, in utroque membro καί particulam collocatam rμperimus. infra i ,
68쪽
ticulam, primum. quia non video, quomodo en, nisi a Xenophoniqprosecta suisset, a librariis inferri potuisset, quum multo saepius optativus sutiari sine ἄν, quam cum ἄν, npud veteres Grae- eos reperiatur; dein, quia ἄν egregie nytam huic loco et a commodatam sontent in m esseit. in altPro nut pin loco k3, 2. in quod omissa est haec particu in , id nihil probat hoc quoque loco alienam Enni esse. Νnm illo loco simpliciter haec Oxprimitur seu
tentia: et si quid ni iud pre-
earentur en rum rerum, tun rum eventus plane incertu S e t.
Sic nostro loco utit in servit sententiae Bntecedenti exemplis illustrandae constritiandaeque. Ap tissime Nanppius compnrat Livi uni II, 13: ita honora in virtute seminae quoque ud publica decora excitatae. Et Cloμli Ruirgo - dux agminis virginum inter tela bustium Tiberim tranavit.
l, 2. Est i ii ur idem sere quod
διοικειν. C s. g. STtυν TDι υ T ων δ o r ω ν Jqualia sunt ἐν τῆ τεκrorικῆ, χαλκευτικὴ, reliquis; ἐξέται κoc est is, qui vitia et vim tutes operum recte demonstrare potost, etsi ipso rem simit pinmelius exsequi nescit, qui ver salus est in θει ρίμ, non it semin necris, ut explicat Vols-kius, coli. Oecoli. XII. 19. De constructione v. III, 1,6
69쪽
καὶ Του σῶμα ro . lb: οἶδα καὶ Σωκ ρ α Την ωόπερ aliove διδασκαλους, Ουrtu καὶ S. . 2 l. V. adnotata in g. ii. Pro notione membri omiasi καί gradationem significat aut ad maius aut ad minus, ut h. l. V. Hariun g. Gr. Partih. T. Ι. P. 133 sq. Largam exemplorum copiam suppeditat etiam Fritzs chius ad Luci . c. 7. p. 5sqq. Addo nos in Gr. T. ΙΙ.
q. b. τα δε ιι e γ ιστα r ῶ ν ἐν του rotςJ Gravissima eorum, quae in his artibus addiscendis tractandisque spectantur. B o r n e m. verba rα ἐν Του-roes sie explicat: ea quae in his insunt, quae in artibus mer cendis evenire possunt.
in enuntiatione secundaria vide
Friti se h i u m in Quaest. Lucian. p. 149 sq. Rost. Gr. q. 123. not. 4. Κuliner. T. II. q. M'. Gr. schol q. 709.ὶ et eum, qui hanc rem uberrimo diligentissimeque pertractavit, G. T. A. Krugerum in disquisiti. gramm. p. 38 sq. Sie insta l. 13: ἐπ εὶ καὶ tove μεν ιστον
his εἴ particulam per: O b nichi, Supra autem in verbis: ου δὴ - λον, εἰ συμφερει per: ob. Perse εἰ nec amrmationis nec negationis vim notat, sed nihil nisi fluetuationem et dubitationem inter duas quae fieri possunt res indicat. Saepo autem post verba dubitandi, deliberandi, nesciendi, ut o κοπεῖν. ἐννο- ειν, ὁραν. φοβεῖσθαι, o υκ εἰδε- ναι, alia id genus, alterum interrogationis quae dicitur obliquae membrum omittitur: quod ubi fit, membrum per εἴ inductnm pro Ioel conditione aut affirmativum est,. I. e. sen tentiam ponit, cuius affirmatio ab eo, qui loquitur, unimo est praecepta, ubi nos utimur partieulis ob nichi, aut negativum est, h. e. sententiam ponit , cuius negatio ab eo, qui Ioquitur, animo est praeceptu, ubi nos utimur particula ob. Utrum igitur et affirmative an negativo accipiendum sit, o solo verborum contextu coniicere licet. Verbis ου δῆλον, εἰ τ ῶ ν
70쪽
haec correctio a cod. Guels., qui exhibet O Dre γάρ tot rcs καλομὰγρὼν φυrevsas ενιυ δῆλον. Bene. Nam P. exhibet γαρ rot et edd. pr. νάρ ro ι - φDrευσάμενον. V. nos in Gr. II. q. 705, 3. - ω ε υφ ρ αίνη tat J Nie H. F. Iunt. Ald. pro Da ei ιν. συuφέρει significatur facile fieri posse, ut ri u II a e munere publieo ad eum, qui id gerit, redundet utilitas; verbis autem ου δῆλον, εἰ ὰνιάσεrαι et εἰ ore-ρnσεrαι facile fieri posse, ut quis ex pulchra uxore vel ex potentioribus amnibus detrimentum capiat. Anab. III, 2, 22:
σιν οἱ βαρβαροι li. e. patet harbaros stuIte fecisse : ubi v.
adn. Cf. infra II, 2, 2. Sic in formula o υκ Οἰ δ' εἰ particula et affirmativam vim i ut Cyrop. VIII, 4, lii. habet et negativam iut in Du I, 3, 5: cI r' Ουκοίδ' εἴ ris o ut os ς αν sista ἐργάζοιτο, ut nesciam, an nemo tam pauca sibi comparet, i. e.
os hann wol nicut Ieicht Einorso wenig sicli erwerben. Hieron. I, 7. Plat. Gorg. p. 458, d. , ubi v. Sin lib. Cf. C. Gu. Krsigerum ad Dionys. IIal. Historiogr. p. LII. p. l 35 et p. 470. Apud Latinos aureae aetatis Beriptores particula an post dubito, nescio, haud scio habet vi in affirmativam ob nielit , ut: dubito, nescio,
an Epaminondam summum Virum omnia Graeciae censeam h. c. credo Ep. summum virum
I, 4, 8. Thuc. III, 2. Infra I, 6, l4. ωφεὶ σεσθαι, et III,
optimis codd.; hie enim activo apte passivum opponitur . EPlatone complura oNempla futuri modo mediali modo passiva sorma iud uti contulit C. E. Chr. Se linei de rus 1:d Civit. V. p. 470. A. Infra IV, 8, l0. et Apolog. q. 26. μαρrνρ οε-
σθαι passive dictum ubi. j. 9. δαιιιονανθ est, uti Hosyebius interpretatur, υποδαί νος κarεχεσδιυ. Lleganter igiιur hoc verbum antecedunt i