장음표시 사용
111쪽
VI. Alterum , & celebre exemplum est Abbatis S. Barbarae civitatis Mantuanae. Praeest iste insgni Collegiarae, cui inserviunt Dignitates , &Canonici, & simul cum Ecclusa, omnibulque Ecclesi.e Administris, tanta fruitur exemptione, ut Episcopus nec Ecclesiaria vis tet, nec Canonicos, aliosque Administros corrigat, nisi Abbas, aliique habentes Dignitates , Abbatiali inseriores , qui sibi invicem in hoc munere gradatim succedunt , negligentes fuerint in visitanao , & corrigendo e quae omnia
habentur in Bulla Pii IV. data pridie idus Octobris Is 5 . Idemque Ponti sex hane praeterea Abbati eximiam addidit praerogativam, ut postet suis subditis, ad diffis scilicet servitio praedictae Ecclesiae , primam Tonsuram& Ordines minores conser re , ac Sacramentum Confirmationis , in sua Ecclesia, Chrismate a loci ordinario accepto, omnibus indistincte administrare. Tot tantisque condecoratus privilegiis, renuebat Abbas accedere ad Synodum Episcopalem ς sed , causae articulo examinato in sacra Congregatione Concilii, cum haec animadverterit, nullum ab Abbate privilegium produci, quo specialiter & expresse eximatur ab onere accedendi ad Synodum, propterea anno I 58o. dixit, eum omnino i nteresse debere. Quae omnia a nobis adnotata sunt in dissertatione, quam elaboravimus, cum ejusdem sacrae Congregationis Secretarii munere fungeremur,
in causa Mantuana, di lcussa die 23. Augusti 17 27. de qua in Thesauro Resolui. tom. q. pag. IO9. O seq. & praeiertim pag. II 2. n. 7.1 VII. Haec de Secularibus . Ad Regulares redeamus . Usus quondam 1 apud Monachos invaluerat , ut uni principali monasterio plura in seriora subessent, perinde ac membra suo capiti. Hunc murem describit Mabillonin praefat. ad secul. v. Adt. n. Benedict. f. 4. n. sq. his verbis: Obseras vare convenit .... eam fuisse in nobilioribus monasteriis insciplinam , ut qνae- libet minores sub se haberent colonias, quae Cellae, Praeposturae, Obedientiae , Prioratus, Monasteνiola, o Monasteria passim , immo Ο Abbatiae aliqua udo locabantur. In illis Cellis erant Praeposti, seu Decani, ad nutum . b- , batis, qui principi monasterio praeerat , amovendi F qui Abbates illis praesciebanti r , nonnis prius habito primi bbatis consensu , eorum sebat electis , ab eodem posea confrinanda . Quandoque autem contingebat, principale monasterium esse plene exemptum ab Episcopi iurisdictione, lecus vero inferiora : in quo rerum statu , Abbas , qui alicui ex inseriori bos praeerat, quamvis professionem emisisset in principali monasterio exempto,
attamen , ratione alterius monasterii, non exempti, cui praeerat, renebatur adesse Synodo Diceces anae, juxta sententiam latam ab Innocentio III. in Cap. Ex ore, de privilegiis, ubi controversiam, hae ipsa de re agitatam inter Abbatem Evasensis ecenobii, & Vigoriensem Episcopum , ita definivit: Sententialiter definιmus , quod Eυaseu. ea nobium liberum vi iueapite, tamquam ab Episcopali jurisdictione prorsus exemptum , m soli Nomanae Ecclesae subjectum .... In membris autem , quae non probantur exempta,
Dimes no Episcopo ipsum subjacere , decernimus t propter quod Abbas ad Syu-
112쪽
edum ejus debet accedere . . . . pro ipsis qcioque membris non exemptis idem Abbas tenetur Vigoris n. Episcopo exbibere reverentiam , obsequium , m --norem . Ex hac porro Innocentii Decretali evidenter conficitur , potiori jure debere ad Episcopalem Synodum accedere Abbatem Resularem , qui non solum nulla fruitur personali exemptione , sed & insuper monasterio praeficitur, Episcopi jurisdictioni plene subjecto .
mnino ab Episcopi jurisdictione exempti ; non ideo tamen sunt statim liberi pronuntiandi ab obligatione interveniendi Synodo Episcopali : sed
considerandum est, an simul cum aliis sui ordinis monasteriis coalescant in unum corpus , seu conficiant unam communitatem , cujus singula membra subdantur Capitulo generali ejusdem ordinis; vel potius monasteriis praeficiantur , quorum quodlibet solitarium est , nullam nimirum habens cum aliis Ordinis monasteriis conjunctionem , nullum societatis,& mutuae communicationis vinculum; atque ideo eorumdem monasteriorum Praelati nullum Superiorem Generalem agnoscunt , cujus Capitulo subjiciantur e cujus generis monasteria non pauca extra Italiam reperiri exploratum est omnibus. Primi non coguntur accedere ad Episcopi Synodum; secundi omnino accedere debent I illos si quidem , 8c non istos ,
exemit Tridentinum sess. 24. cap. 2. de reform. ita decernens.' senori quo isque Dixcesavae quotannis celebrentur: ad quas exempti etiam Omnes, qua uisitas , cessante exemptione , interesse deberent , nec Capitulis generalibus stibis Euntur , accedere teneantur . Cum enim exceptio firmet contrariam regu
Iam pro non exceptis, manifestum inde fit, Regulares, generali Capitulo non subjectos, nulla ratione posse se a Synodo subducere, sicuti optime perpendunt Fagnanus in Cap. suod super his , de majoris. oe obed. ni m. s. Cardinalis de Luca de jurisdict. disc. 37. num. s. Cardinalis Pe
IX. Nullam vero distinctionem adhibendam censuit Tridentinum qu ad illos Rem res, qui curam gerunt animarum I sed hos omnes , sive . subiecti, sue non subjecti sint Capitulo generali, universim , promi scue , di indistincte , Synodo interesse debere, decrevit : Rationem tamen s ait et t. loe. ) Parochialium, aut aliarum secularium Ecclesiarum , etiam annexartim, debeant ii, qui illarum curam gerunt, quicumque illi sint , Synodo interesse . Idem , longe ante Tridentinum , edixerat Concilium Provinciale Moguntinum an . 847. cap. I g. in Collectione Harduini tom. s.col. II. districte praecipiens , ne ullus Monachorum , qui Parochialibus praeerant Ecesesis, Episcopalem Synodum effugeret.' Nullus Monachorum s inquit ) aliquid proprietatis habeat nec Paroebus Eeelesarum occ pere praesumat, sine consensu Episcopi. De ipsis vero titulis , in quibus constituti fuerint, rationem Episcopo, vel ejus ricario reddant , conmisenti ad Synodum veniant .
X. Quam porro, Tridentino inhaerentes, hactenus adhibendam diximus
113쪽
inter .Regulares distinctionem, non solum fuse explicant Doctores, praecipue Gonetalet in eis. Cap. suod super bis, de maiori . O Obed. num. 8. Antonius Paulutius de Comitiis Ecclesin. pag. 433. num. 6. Bibliotb. maxim. Fontis toni. 4. Gavantus in Praxi de Synodo Dιaeces cap. 2. tu aimo:.ε. I. num . . Tamsurinus, Fagnanus, Cardinalis de Luca locis citatis, sed exa.cte servandam statuit sacra Congregatio Concilii in causa Regularium .
die ast. Novembris Io . lib. IO. decretor. pag. IO2. a tergo: Sacra cre. censuit, quoad primum esse iniungendum omnibus Regularibus, qui vel Caiapitulis generalibus non subduntur , vel Curam animarum exe=cent, tit ad nodos Diaecesanas accedant sub poena privatis iis vocis actιυae, m passivae, ipso facto incurrendae, atque aliis pmnis, arbitrio Episcoporum imponendis, etiam excommunicationis, adeo ut jus declarandi , atque poenas imponendi. ad Episcopos, non obstante quacumque exemptione, pertineat, eisdemque Episcopis jus si praedictos Regulares, qui nullis Capitulis subduntur , absolute
cogere ad Diaece sanae isnodι observationem, eos vero, qui ratione Curae avi. marum interfuerint, ad servanda ea omnia, quae in senodo decreta Derint circa Curam animarum , m adminiserationem Sacramentorum . Quodque hic
de Parochis Regularibus sanciverat , eadem Sacra Congregatio iterum confirmavit in causa Passavien.Iurisdictionis , die I. Octobris I 56 r. m. 22. decretor. pag. 66 I. ET seq. cum enim quinto loco disputatum suisset: An Parochi Religios monaseriorum exemptorum , ut supra , vocari ad Synodum, teneantur venire, ac mandata Episcopalia accipere, circa ea quae pertinent ad dictam Curam, pariterque festa propria Haec sis populo denuntia. re , m celebrare Iubi a , oe alia mandata inpossotica ab ipso draece Duo Episcopo recipere: responsum fuit: Ad quintum, teneri. XI. Verum, cum animarum Cura, Ecclesar Regulari annexa, possit ab Ecclesiae Praelato exerceri vel per se , vel per c appellanos ad nutum amovi biles , vel per Vicarium Secularem , praevia approbatione Episcopi, in perpetuum deputatum , snguli casus sunt speciatim expendendi . De primo , utpote manifeste comprehenso in enuntiato Tridentini deis creto, nulla fieri potest quaestio. De secundo dubitari potest ; an ipse Praelatus Regularis , an potius ejus Cappellani Curati debeant Synodo interesse. Sed communiter sentiunt Doctores, hane obligationem inesse Praelato , iuxta celebrem decis I9O. eoram Serapbino. Quoniam, pergit Cardinalis de Luca cit. dise. 3 7. de jurisdict. num. 3. tunc ipse Praelatus personam gerit Curati , aliique ab ejus nutu pendentes, meri reputantur ejuldem adjutores, & administri; unde rationi consentaneum est, ut Praelatus a Synodo normam accipiat , ad quam & se, & obnoxios sibi ministros, in animarum regimine dirigere debeat. In tertio casu ,' cum
universum exercitium Curae translatum sit in Sacerdotem Secularem, etsi ea habitu remaneat penes Praestatum Regularem , conveniunt pariter inter se Doctores, illi, & non huic, incumbere onus accedendi ad Synodum: Vicarius quippe, & non Praelatus Regularis, cujus vices gerit , Tom. I. F 3 po-
114쪽
potest Episcopo , & Synodo rationem reddere parochiae , quam acta regit , sicuti docet , & decisum testatur Fagnanus in Cap. Quod supeν his, de majorit. obed. num. 7. cui iubscribit Cardinalis de Luca eia
XII. Sed quid, si Cura annexa sit, non Ecclesae principali convenistus, seu monasterii, sed alte ii Ecclesiae, monasterio accessorie unitae ea e regatur, non per Vicarium Secularem , sed per aliquem Regularem, a monasterii P elato desgnatum , atque ad ejuidem placitum amo-xihilem Τ Quinam tunc Synodo adesse debet ὸ Praelatua ne , an iste Regularis Cuiam actu administransὶ Hanc quaestionem movet modo citatus Cardinalis de Luca num. 4. eamque dirimit dicendo, non Praelatum, sed Vicarium Regularem debere Synodo intervenire: & recte: quia, posita locali separatione Ecclesiae Curatae a monasterio , Vicarius Regularis, qui in Ecclesia Curata residet, eamque actu administrat, solus versaturi uter Parochiae incolas, eorumque indolem & mores solus cognoscit: ex quo fit, ut loci ordinarius 4n ceteris omnibus parochiam respicientibus, hunc, & non monasterii Praesulem , consulat, &, si opus fuerit, m neat, ac corrigat, neque ullam monasterii Praelati rationem habeat, nisi cum eidem injungendum duxerit, ut praelatum Regularem a Cuiae exerincitio removeat. Accedit, saepius contingere, ut Ecclesia Curata, & m nasterium, cui est accessorie unita, in diversis existant dioecesibus, aepropterea, nisi Regularis, qui Ecesesiam Curatam actu administrat , t eis neretur interbine Synodo, a loci ordinario indictae , neque ipse, neque ejus Pra latus compelli possent ad illam accedere . XIII. Idemque juris esse, arbitramur, cum animarum Cura est anne xa quidem principali Ecclesiae monasterii, ubi P elatus residet, regitur tamen & administratur per Regularem, non ab ipsemet Praelato, sed a Capitulo electum & designatum , ita ut non sit in Praelati arbitrio illum a Curae exercitio divelleror quod evidenter colligi autumamus ex decreto , a sacra Congregatione Concilii edito die r. Aprilis roso. in causa notis Segoviae Insularum Philippinarum, lib. I9. decretor. pag. 358. in qua rescriptum fuit : Episcopum procedere posse ad poenas etiam censurarum contra Regulares exercentes Curam animarum in Ecclesiis Paroc blatibi s Regularium , si renuant accedere ad Synodum, nou autem contra Suis periores eorumdem Regularium.
XIV. Sed, quamquam haec ita de jure se habeant, quandoque tamen Regulares privilegium obtendunt, quo se ab accessu ad Synodum excusari arbitrantur. Eiusmodi privilegio, credere fas est, suisse olim donatos Monachos Cis ercienses, ne secus dicamus, eos contra jura deliquisse, cum inter statuta in Capitulo generali anno I 273. condita cap. I 2. vetuerunt Abisbatibus Lemovicensibus accedere ad Synodos Episcopales, sicuti legitur apud
scimus, est, Fratribus Prie dicatoribus, & Minoribus suisse illud con
115쪽
cessum a Gregorio IX. in Cap. Ninus paris , de excess. Praelat. Ferunt quoque, Monachos Cassinentes, & quosdam alios Regulares, etiam Curam animarum habentes , simile indultum impetrasse ab Eugenio IV. Quamobrem Murga in adnotat. ad primam decisionem pos commentaria ad Constitutiones postolicas, m in tract. de Beneficiis quae s. 2. cap. I . eOS subtrahit ab obligatione interveniendi Synodo . At certe hallucinatur , & fallitur.' ea quippe privilegia, ante Trideotinum obtenta, ab eodem Tridentino revocata & abolita sunt; atque ideo nullus Regularium, qui alias de jure ad Synodum pergere tenetur, potest illam evadere obtentia
privilegii Apostolici, nisi doceat, tale privilegium suisse , post Tridentinum , concessum. Ita contigit in lite, olim exorta inter Archiepiscopum Beneventanum, & Monachos S. Sophiae Rectores Ecclesiarum Parochialium , quae eidem monasterio S. Sophiae sunt unitae . Renuebant Monachi interesse Synodo, ad quam ab Arehiepiscopo cogebantur adire:& sacra Congregatio Concilii , in qua disceptabatur caula, non antea Monachos ab obligatione parendi Arehiepiscopo solutos declaravit, nisi postquam dosuerunt de expresso privilegio non adeundi ad Synodum, sibi a S. Pio V. & propterea post Tridentinum collato , quemadmodum
reserunt , & ad rem animadvertunt Fagnanus in rit. Cap. suod superbis, de majoris. oe obed. nam. I 2. & Cardinalis Petra ad Consilui. poseol. tom. s. pag. I 3I. num. II 8. XU. Seeus est de consuetudine, qua etiam aliquando sulciri se posse, credunt Regulares, ne teneantur ad Synodum ire.' etenim, quamvis Carindinalis de Luca est. d se. 37. de iurisdict. num. 6. seq. opinetur, sola consuetudine absolvi posse Regulares a lege, eos ceteroquin ad Synodum ire adstringente, solumque disputet, an sufficiat decennalis, vel requiratur quadragenaria I verius tamen est , nullam consuetudinem , nisi tanti temporis sit, ut praesumptionem inducat privilegii Apostolici , Regularibus quoad hoc prodesse ; quoniam aut consuetudo , de qua est sermo , praecessit Concilium Tridentinum, & illa ab eodem Tridentino fuit abrogata et aut est inducta post Tridentinum , & haee infringitur a Bulla Pii IV. qua Concilii Tridentini acta & decreta confirmantur, & magis aperte ab alia ejusdem Pontificis Constitutione, data I 3. Kalend. Martii Is . ubi omnia, & singula , quae Concilii decretis adversantur , sive antea inducta, sive in posterum inducenda, nulla , invalida, irrita,& nemini, tam in sero seri, quam in foro conscientiae, suffragari posse, decernit. XVI. Abbates, de quibus hucusque loeuti sumus , de eorum numero sunt, qui potiuntur exemptione primae dumtaxat, aut secundae speciei eruod quilibet potuit ex iis, quae diximus, advertere. Aliud dicendume Abbatibus praeditis nobiliori exemptione tertiae speciei, cum territori separato, & vera qualitate Nulliust durum quippe nobis videtur, istos proprium haben res territorium, in quo jura exercent quasi Episcopalia ,
116쪽
adigere ad interveniendum Synodo vicini Episcopi , si ipsi ast An licet
iacultatem habeadi propriam Synodum celebrandi . Solum re est 'r uripos et, an, qui hac facultate carent, cogendi sint ad eligendum aliquem, quem maluerint, ex finitimis Episcopis, cujus Diaece sanae S ci do in te sint. Rationem dubitandi praebet saepius allegatum decretum Tridentinises. 24. cap. 2. de reform. Obligans Episcopos , nulli Archiepit copo subiectos, ad semel eligendum aliquem Metropolitanum, ad cujus Provinciale Concilium semper deinceps teneantur accedere; quo quidem decreto assci etiam Abbates vere Nullius, decisum fuit in particulari Congregatione, deputata a san. mem. Benedicto XIII.& habita die 8. MajiI72 s. in responsionibus ad quintum , & sextum dubium: inde enim , propter rationis paritatem, inferri posse videtur, eoidem Abbates, si potestate careant propriam Synodum habendi , obstringendos similiter esse ad eligendum Epit copum, cujus Synodo assislant; ne secus Clerus & populus, cui pra sciuntur, omni careat Synodali statuto. At nihilominus, re melius perpensa, oppositum nobis dicendum apparet: etenim onus eliis gendi Metropolitanum , ad cujus Provinciale Concilium eonferre se debeant, a Tridentino impostum est solis Episcopis, nulli Archiepiscopo subjectis, & solum , per extensonem , translatum est ad Abbates tertiae s eciei, habentes territorium separatum a dioecesi cujuscumque Episcopi rabsonum autem, atque ab omni aequitate devium nobis videtur, iterum extensonem sui ita dicamus) extendere, seu oneri per extensonem Abishatibus imposito, novum onus adjicerer quod profecto scimus nunquam fuisse in praxi receptum.
De Abbatibus, Prioribus, Guardianis Conυentuum subiectorum Iurisdictioni Episcopi, tamquam Sedis Apostolicae Delegati.
AD intelligentiam eorum , quae in praesenti capite dicturi sumus ,
brevis praemittenda est notitia suppressionis quorundam Religioso. rum conventuum, factae ab Innocentio X. Quoniam exiguus Religioso.
rum numerus, in parvis coenobiis commorantium, plerumque in causa
est, cur Regularis disciplina ibidem relaxetur, & corruat; inde enim fit, ut Religiosi, qui ob eorum paueitatem, Choro vacare , ceteraque cujusque ordinis propria Instituta explere non valent, otio indulgeant, liberiores evadant, ac secularibus negotiis se immisceant o idcirco Innocentius X. in sua Constitutione so. tom. s. Nullarii pag. 48 I. quae incipit Insauranisaee, data idibus Octobris 16 32. multa ex ejul modi coenobiis, in Italia, eique adjacentibus Insulis sita , atque in litteris Congregationis , supelli ac re specialiter deputatae, nominatim expressa, auctoritate Apostolicai uppressit, extinxit, & abolevit. Verum , cum postea plerique Regul
117쪽
rium ordinum Superiores eidem Pontifici supplicassent , ut aliqua ex suppressis coenobiis in pristinum statum restitueret, ac praeterea ex publicis documentis, & Episcoporum attestationibus constitisset, in illis totali posse Religiosos , qui , etsi numerum non exaequarent, quem Ponti sexoptaverat, susscientes tamen videri poterant ad Regularem custodiendam disciplinam, & insuper necessarii reputabantur ad excipiendas populi Confessiones, & Divina persolvenda Ossicia in locis, ubi alii non reperiebantur Regularium conventus: Innocentius X. porrectis sibi precibus indulgens, nonnulla ex praefatis caenobiis redintegravit, & Regularibus resti. tuit, hiice tamen adjectis legibus et primo, ut in illis sex ali possent, Scactu alerentur Religiosi probatae vitae, quorum saltem quatuor essent Sa cerdotes maturae aetatis: secundo. ut ii dein conventus , antea suppressi ,& postea restituti, totaliter subjacerent jurisdictioni Ordinarii, tamquam a Sede Apostolica . Delegati ζ quam sus jectionem duraturam decrevit ,
quamdiu iidem con entus tantas adepti non elisent fortunas, ut sustentare
possent, 3c actu sustentarent duodecim Religiosos. Aliud autem idem Pon. tifex statuendum duxit de parvis monasteriis, coenobiis, seu conventibus, intra Italiam pariter, eique adjacentes Insulas existentibus, quae nunquam
suppressa fuerunt e haec siquidem Episcoporum jurisdictioni tune solum subjecta esse, sancivit, cum in iis actu non degunt sex Religios; sed , si lex
Religiosi in hisce eoenobiis, nunquam suppressis, commorentur , illa ea indem gaudere voluit exemptione , qua antea Duebantur. Habentur haec . Omnia in Decreto incipiente Ut in parυis, quod prodiit die io. Februarii Ios . Totaque rei gestae series a Fagnano, qui particularis Congregationis ab Innocentio X. deputatae, suerat Secretarius, describitur in CamRelatu in , ne Clerici, veI Monae bl Sc specialis historia suppressionis csuccessivae restitutionis aliquorum conventuum dioecesis Bononiensis edita est post Synodum Di nece lanam Cardinalis Hieronymi Boncompagni. II. Praefata distinctio inter parva Religiosorum coenobia, quondam suppressa , Sc postea redintegrata , atque ea , quae nunquam suppressa suerunt, est prae oculis habenda, ne, contra Innocentii Decretum, idem sera tuede utrisque judicium. Loquendo itaque de conventibus primi generis, statim excitata est controversa, an ita illi subjacerent jurisdietioni Ordinarii, ut simul censerentur subtracti a jurisdictione Praelatorum Regularium .
Et , teste Fagnano in Cap. suanto , de Ossic. Ordinari num. ψI. decisum fuit, non esse ademptam Praelato Regulari jurii dictionem, qua antea potiebatur, sed eamdem promiscue, seu cumulative, datam etiam Ordinario, ita ut inter utrumque locus sit praeventioni. Sed, quia nimis facile foret, ut Superior Regularis semper, atque in omnibus ordinarium praeveniret , ejusque jurisdictionem prorsus eluderet, propterea ab Alexandro VII. ceristi quidam calus determinati sunt, in quibus, non obli ante prie vention Superioris Regularis , licere voluit ordinario causam ad se avocare; Ic
simul quaedam regulae praescriptae , ad quas δc Ordinarii , di Superiores
118쪽
Regulares, in eorumdem conventuum regimine, consormare is debeant, quae videri possunt apud eumdem. Fagnanum citato loco num. 42.
III. Unica restabat dirimenda quinio, an scilicet Abbates, Priores, Guardiani, & uno verbo Superiores conventuum . de quibus agimus, teneantur interesse Synodo, ab Episcopo indictae. Et etiam hanc definivit Alexander VII. suis Apostolicis litteris, datis die go. Martii I 66 I. quarum meminere de Aste, Archiepiscopus Hydrunt inus, in Methodo Visi.
rationis Apostolicae pari. s.' a. num. I 8. Uerhorsi in addit. ad Cho kr de iurisdict. in exemptos tom. 3. in addit. ad pari. q. quaest. Ist. Romaguer. ad Consistit. 0nodat. Gerundens. tom. I. lib. I. cap. 2. num. 8. Eaeque per exten. lum relatae a Fagnano in cit. Cap. Ωuanto num. 64. ita se habente Cum, sicut accepimus, posto Decreto feI. rec. Innocentii Papae X. Praedecessoris nostri incipiente, Ut in parυis , die Io. Februarai I 634. edito , quo parvi conventus, non habentes praescriptum numerum Religiosorum , visitasioni,
correctioni, oe omnimodae jurisdictioni Ordinarii loci, tamquam super hoc a Sede inpostolica Delegati , plene in omnibus subjisiuntur , dubitetur , απ
bbates, Priores , Guardiani, m alii praedictorum conventuum Superιores , ab Episcopo vocati , ad Diaressanam Synodum accedere teneantur οῦ Nos, eiusnodi dubium tollere cupientes, praefatos Abbates, Priores, Guardianos, ' alios par rum conυentuum hujusmodi Superiores, ad Synodum Dis e-Dnam accedere teneri, s ad eam ab Episcopo, uti Sedis inpostolicae Deleg to , vocentur, auctoritate Apostolica , tenore praesentium, declaramus, σisa ab omnibus , ad quos pertinet , servari praecipimus .. .
IV. Alexandri VII. sanctioni concinit decisio sacrae Congregationis Concilii in causa Plentina S=nodi, quam, ad uberiorem rei elucidationem, integram atteximus: Insante Promotore senori Dioecesanae Hentimae
pro declaratione, an Superiores parvorum conventuum teneantur accedere ad
Synodum Diaeeesanam , quatenus fuerint vocati ab Episcopo , tamquam S dis inpostolicae Delegato, datae fuerunt litterae pro informatione ordinario, qui retulis, Guardianum Minorum Conυentualium Sandii sutrici, ad 0nodum Diae Uanasn die et . Septembris proxime elapsi accersitum , compa- , uide per Procuratorem, asserendo, non teneri accedere, eo quia Fratres Mianores Conventuales obstringi non poterans legibus isnodalibus οῦ Pνiorem vero Servorum Beatae Mariae Virginis se excusat e per epistolam, ex quo dierim vi bationem generalem sui coenobii expectabat e m denique Patrem Guardia. num Conventualium civitatis Plentinae, absque ulla haesitatione, senodo interfuissed unde EE. . exorat, ut, ne Superiores hujusmodi parvorum couinventuum subjectionem suae jurisdictionis quodammodo excutiant, licet in iis, quae respiciunt visitationem, eorrectionem, ad tenorem Decreti san. mem. Innocentii X. incipientis, Ut in parvis, semper suam exercuerit facultatem , declarare dignentur, illos teneri ad 0nodum accedere, mediante resolutione infrascriptorum dubiorum. Primo: FP. Guardiani, ceterique Superiores parvorum conventuum ,
119쪽
leneantuν accedere ad Synodum Diarcssanam , quatenus fuerint vocati ab Episcopo , tamquam Sedis Apostolica Delegato. Et, quatenus a Frmatiυe. Secundo.' An casu, quo vocati non interveniant, suo jacere debeant mul-dia in praedicta isnodo Dia cesana adυersus eontumaces comminatae. Die 16.Junii IIo sacra Congregatis Eminentissimoνum S. R. E. Card na. Iium , Concilia Tridentιni Interpretum, ad primum respondit assirmatiυe; ad secundum pariter affirmatiis arbitrio Ordinarii, excepta mulcta pecuniaria .
V. Jam, ut a suppressis, & restitutis, ad parvos conventus, nunquam suppressos, gradum faciamus, si hos actu non incolant sex Religiosi , quorum quatuor sint Sacerdotes, juxta censuram allegati Decreti Inno.
centii X. non secus ae priores, de quibus hactenus, subduntur juris di. Dioni Ordinarii loci, & proinde metiendi sunt eodem jure , quo illi . Si vero sex in iis alantur Religiosi , eoque magis si plures, ab Ordinarii
jurisdictione penitus eximuntur: quod liquet ex enuntiato Decreto, &diserte declaravit sacra Congregatio super statu Regularium die 29. Novembris I 637. Sacra Congregatio super satu Regularium censuit , convenistus , nunquam suppressos, in quibus actu degant de familia plures , quam sex Religios, minime comprehendi in Decrero fav. mem. Innocentii X. quod incipit, in in parvis ac proinde locorum Orisinarios nequaquam posse, iniim didit Decreti, in bujusmodi conventibus , aut illorum personis , ullam sibi iurisdictionem vindicarer quam declarationem postquam retulit Paniis moll. decis. 8 . annot. Σ. num. 62. addidite Pro cujus observantia decreti
respondit sacra Congregatio Concilii in Me bisen. Iurisdictionis q. Augusti I 585. Causa autem Melphitensis, quam innuit Pani moll. haec fuit. Cuin Episcopus Melphitens s sacra visitaret Apostolorum limina, quaesivit a sacra Congregatione Concilii, an sibi competeret delegata jurisdictio in
parvos tuae dioecesis Regularium conventus, nunquam suppretas, in quinus non alerentur quatuor Sacerdotes , ita ut jus sibi esset, non tot unxiisdem conventibus annexas Ecclesias , sed & ipsos conventus , ejulque cubicula , ac praeterea inibi existentes Regulares personaliter visitare . Et sacra Congregatio die g. Augusti I 686. respondit: Servandum esse deincretum Congregationis super satu Regularium, editum 29. Nosembris VI. Quamobrem Regulares, qui leni , ut praescriptum est , parvis in conventibus nunquam suppressis, degunt, nisi euram animarum habeant, adstringi nequeunt ad interveniendum Episcopali Synodo ; quemadmodum in eadem, quam retulimus, causa Plentina, eadem sacra Congregatio Concilii, de his postmodum specialiter consulta, expresse sancivit. VII. Iu sacra Congregatione, habita sub die I 6. Junii proxime elapsi, propositis au iussantiam Promotoris Uscalis Curiae Episcopalis Hentinae infrascriptis dubiis, nempe Primor an Priores, Guardiani, ceterique Superio
res parvorum conventuum teneantur accedere ad Syno in Diaecesanam ,
quatenus fuerint vocati ab Episcopo, tamquam Seius Apostolicae Delegato. t, quatenus affirmative.
120쪽
VIII. Secundo, an cabu quo vocati non interveniant , subiacere debeant in praediola Gnodo Dioecesana adversis contumaces comminatae , rescriptum fuit, .Ad primum AJrmative et Ad secundum AJrmative, aris bitrio ordinarii, excepta mulcta pecuniaria. Reclamante autem adversus buia jusmodi re olutioneia Priore, γ Patribus conventus B. Mari.e Virginis Seria Co/tim, loci Scrofani, sub fundamento, quod dictus eorum conventus non fi mprehen jus in Decreιo Ian. mem. Iunocentii X. incipisute, Ut m parvis , renoυaro per Constitutionein Ian. mem. Alexandri VII. eo quia , ut asserι-
tur . nunquam fuit suppressus , ac semper ibidem manserunt de familia sei Nellatos, Eminentiis Vestris resolvendum proponitur. IX. An ν spectu dicti Conmnius N. Mariae Virginis laci Serosan; sesandum , vel recedendum a decisis in ensiti die. X. Die Is. Septembris I 7O3. Dcra Congregatio Enninent morum S. R. E. Cardinalium , Concilii Tridentiai Interpretum, cenjuit, conventum Scro fani non esse comprehensum.
De obtinentibus dignitates , personatus , ossc a , o de VicarIis,
DIgnitas, Personatus , & ossicium, saepe promiscue accipiuntur: striisese tamen, & juxta juris apiees, distincta sunt Beneficia. Dignitatem quippe obtinere dicitur, qui ratione Beneficii, quod possidet, prae eminentiam habet, cum iurisdictione in sero externo, sicuti olim erat, Malicubi etiam nunc est Archidiaconatus: Personatum, qui solam praeemi innentiam, sine iurisdictione, uti Prior, & Deeanus: ossicium, qui, nec pr eminentiam, nec jurisdictionem, sed administrationem dumtaxat hahet aliquarum rerum, ad Ecclesam pertinentium, uti Sacrista , & Theis saurarius. Hi omnes lato quodam loquendi modo, dicuntur Praelati, & ea propter, sisnt de Ciero Seculari , nec privilegio post Tridentinum impetrato excusentur, tenentur Synodo Dioece sanae interesse : quod asserunt Massobr. de Sνnodo Diaeces . cap. 3. dub. 2. num. 9. Gavant. in praxi 'nodi Dis cescap. 2. in annot. num. q. Pax Iordan. lucubrat. lib. 8. 1it. a. num. 45. ω se
II. Vicarius Generalis Episcopi, quamquam a jure quandoque dicatur Ossicialis, ut Cap. Licet, de cle. Vicar. in o. oe in Clement. 2. de rescriptis , attamen in aliquibus regionibus ultra montes, praesertim in Gallia , MBelgio, usus obtinuit, ut ab Ossiciali distinguatur , & Vicarius nuncupe. tur, qui ea exercet, quae sunt juiis dictionis voluntariae; metalis vero, qui jurisdictioni praeest contentiosae: quod testantur Caba t. in theoria σ
lib. 7. cap. 6. Apud nos autem unus & idem Episcopi vices, in utrius in Diqitiros by Cooste