장음표시 사용
81쪽
apices ad nos denique a ωobis femili sectione sis imus ; proinde materiam mi.
si ratam . tieet nimis arduam , feliciter , Domino faνente , prosequimur . Arbitrum itaque eum disimus . eui proprio consensiti compromittenter' avictorm reus partes committunt. Judex vero 'So. Sequitur porro ostendens discrimen inter arbitrum, O iudicem. Atque in hunc modum breves legum regulas. ει
praecepta juxta alphabeti ordinem eleganter, & strictim proponit & explicat. Est autem notissimus in Historia Ecclesiastica Armericus Cardinalis. Romanae Eoclesiae Cancellarius, qui floruit sedente Innocentio II., & anno MCXLVIII. hu. inanis excessit ca); nec dubito, quin huic ipsi libellum suum Bulgarinus , sive
Bulgarus pater, inscripserit. Alium certe non reperio Romanae Ecclesiae Cancellarium, aetate illa viventem, cujus nomen litera A. designari possit. Aymeri eum autem Bononiae studiorum Causa aliquando fuisse, verosimillimum duco. atque eo tempore propensori studio eolere coepisse Canonicos S. Victoris, & X. Mariae ad Rhenum, quibus moriens opulenta legata dedit. b Fortasse in Bulgari schola eruditus est; ae propior hanc cautam libellum illum vel a Bulgaro ipiis. vel a Bulgarino filio intorsit. v I.
MARTINUS GOsIA. GUILIELMUS FILIUS. HUGOLINUS NEPOS.
Bononiae natus est Martinus eκ Gosia praenobili familia circa initium sae. euli XII. Sed haec, exortis Ghibellinorum , & Guelphorum factionibus, eo quod Ghibellinarum partium eisit , a Guelphis victoribus e civitate ei Oa est . cc Sed quia Volaterranus, S alii Volaterranum secuti, cd) Martinum
ex gente Bosa prognatum dixerunt, unde & Bosianus ab iis appellatus est. hinc eorum error subortus est, qui Martinum Cremonensem putarunt; in qua civitate satis nota esse videbatur Bosiana, sive Bossiana gens, ex qua Ioannes Bossianus, ut ab iis dicitur, natus est, aeque celebris legum interpres. qui non multo post Martinum floruit. Ac miror lane. in hunc errorem incidisse auctores, alias accuratissimos, ephemeridis literatorum Italiae , Θ qui Martinum optime secernunt a Ioanne Bassano , sive, ut ipsi dicunt, Bosiano Cremonensit; quod non reste viderat Volaterranus, majori venia propterea dignus, quod Martinum &Bosanum dixerit, & patria Cremonensem putaverit. II. Sed quid est , quod iidem auctores ephemeridis literatorum Italiae Ma tinum quidem scribunt Bononiensum genere, Cremonae tamen natum, eius ma joribus Bononia expulsas ob lactionem Glii bellinam Florebat Martinus circa medium saeculum XII. . ex quo conjicimus natum circa initium ejus saeculi ;quo sane tempore Guelphorum , & Ghibellinorum nomina Bononiae ignota &anaudita suerunt . Neque etiam ferendus Muratorii error , qui . Martinum Gosiam patria Anconitanum fuisse, scripsit. O Nam gentem Gosam non solum Martini aetate, sed etiam postea Bononiae viguisse, manifestum est. θ Nobi-
Ietavit, ut ex eorum Nereolaeis , cujus excerpta . Appentire damus. cano cis autem ealicem matuum Dearit , in Iopbum argenteum,. X. xneiar auri , tit etiam ex eorum Mers
ana et ad diem H Kal. Iun. e Ultimo colligitur argument im contra Gosalios, idest, contra illos, qui tenetit opinionem Martini Goliatii, ideo sie dicti, quod fuit de Golis de Bononia, viris nobilibus, propter partem Ghibellinain os insis. Satis in Lia-ccat. c. de re, uxori vendicari d) Volateνran. Aathropolae. Lib. XXI. AH-
82쪽
lem vero cum primis reputatam , vel ex hoc ipso perspicuum est , quod Maditini nepos Hugolinus, Muratorio notissimus, praeturam Anconitanam non multo post initium saeculi XIlI. gesserit ; ad quod munus in civitate aliqua . prinsertim tam clara, nemo aetate illa eligi potui cti , quem generis nobilitas non
III. Martinus in Irnerit schola eruditus inter iurisperitorum aetatis suae primcipes numeratus est. Fertur tamen nimis pertinax fuisse in tuendis opinionibus, quas semel animo indiderat ; ex quo contigisse dicunt, ut cum aliquando legem an promptu non haberet ad id , quod volebat, adstruendum, ad aequitatem quamdam confugeret , quam sibi animo fingebat, qua vim Oppositarum legum eluderet, Itaque non semel ei accidisse narrant, ut Prolatis ab adversariis contra ea , quae in jure respondebat, legum testimoniis, rubore suffusus obmutuerit,
non semper in sua illa aequitate praesidium idoneum nactus. ab Odofredus, indicendo barbarus. sed minime illepidus , fictam hanc Martini aequitatem frequenter ridet, eamque bur lem vocat, idest, non ex iuris, legumque principiis petitam, sed ex impotenti quaestus cupiditate enatam. bJ Sed Martinus, ut erat acri ingenio. & doctrina legum Iupra vulgarem modum instructus, & indicendo etiam facundus, ita opiniones suas, licet ab aliorum doctorum, ac Bulgari praesertim, placitis alienas, ornabat Verbis, ut auditoribus suis maxime probarentur. Hinc primum aperta scholarum dissidia, ta se tae inter legum studiosos exortae, quibus Martinus causam , atque initium praebuit; ut olim apud Romanos Antistius Labeo Ictus. c) Sunt autem Martini sectatores Gosani appellati. ceteris Iurisprudentiae studiosis parum plerumque accepti. Eo factum est, ut Gosianae scholae opiniones raro ab aliis doctoribus probarentur; cd & Ac. Cursius certe, qui superiorum omnium doctorum scripta in suis glossis delibavit, Martino, ut plurimum, adversetur. Ob IV. Prodiere tamen ex Martini secta plures magni nominis doctores . PIa. centinus in primis, & Pillius. Panci rotus addit Albericum de Porta Ravennate: sed ii Bulgarum audivit. fy Innocentius III. aliquam ex Martini opinionibus. contra aliorum sententiam, secutus est. & lege lata confirmavit; ta) quod &Innocentius IV. secit. h) Ostiensis quoque, i) & alii Decretorum prosetares
passim in Martini sententiam iverunt: qui, cum ad naturalis aequitatis normam antiquarum legum severitatem emollire studeret . magis placebat ecclesiasticarum legum conditoribus, ct professoribus. Itaque illa Martin1 aequitas, ceteris legum interpretibus adeo invita, illustres patronos habuit inter juris Pontificii professores. Sed Fridericus etiam ΑΕ nobarbus. ex Martini sententia, aliquid ex juris Romani rigore novis constitutionibus temperavit; & nostra etiam Statuta Bononiensia Martini opinionem de non restituenda post mortem uxoris dote, sive extent Iiberi, sive non extent, non ratam modo habuerunt, sed ampliarunt etiam . sh V. Fuit Martinus cum Bulgaro . Hugone. & Iacobo in conventu Ron.
calliensi. Et quamvis adversarios palam haberet primi subsellii ICtos , atque in his Bulgarum Irnerianae scholae principem; tamen gratia, & auctoritate apud
Q obseel. In l. 4. f. de his , MI μα- ni, & Placentina, est canonia ata extra. de caustur infam. apud Paucirol. I. II. e. xin possessi. e. pastoralis , quam decretalem domi- bὶ Dixit Martinus de sua ficta anauitate, nus Innocentius tertius secit, & fecit eam, s-& hiarsali, proruer quam est passus multas ve- cui faciunt domitii, qui non verentur dicere, recundias. OἐUred. in L item s qiax δενι i. F. nisi sevi placet eis, quia non est in illa de- his, qui not. in m. eretali alia ratio, nisi pro ratione voluntas, e Paneirol. t. mi. & feeit se glolsatorem legum. Odofred. in L d, Dii. Ioannes in quaestione ista putat ordinarii jud. c. de re, veniteandri. Martinum bene dixit se , quod raro accidit ch) Innocentius IV. traxit se in partes ut eius opinio approbetur. ΟIo, ed. in I. s quis. Martini, & Placentini, ut extra. de cata: pos- C. ibi in rem aerio ereri deb. ses , & propri Odo De . in L exitur. 1. de aequd e) Eius opinione , ut plurimum, ab A . Mend. reri posseurso improbantur, Bulgarum imitante, qui ei si In quo eonfirmatur sentent a Martini, semper fuit adversus . Guillelm. Por g. de ore. & reprobatur sententia Iominis Boiani. Os .rer. V. Martinus Goauus p. 31. ἐκ Q relata . de poti Iul. delat Vide quae in Alberi eo die tu . kὶ Statat. Bonon. Rabr. II. G sin re
g Ista opinio antiquorum, idest Mania sit. a . ω as.
83쪽
Fridericum AEnobarbum reliquos do 'ores vicis. sed hie tamen Frideriei favor, & aliorum doctoium obtrectationes in causa fuisse videntur, cur Martinus at quando Bononiae libenter non fuerit, & Patavium concesserit . ubi anno MCLXIV. moram agebat . ut ex tabulis a Cl. Facciolato nuper indicatis intelligimus. ab si revera Martinus in iis tabulis nominatus, cum nostro est idem. Cum autem anno MCLXU. Boaone interfecto, quem Fridericus Rectorem civitati notirae praefecerat, Imperiale servitium nostri excussissent ;eo potissimum tempore Martinus, qui Friderico impentius favebat. solum vertere potuit. ne quid sibi in civitate Imperatori prorsus inimica periculi crearetur. Ajunt aliqui, Martinum, propterea quod Imperatori rerum omnium dinminium ot proprietatem adjudicare veritus non sit contra Bulgari sententiam, mei uilla. ut ejus agnati a Friderico inter principes reterrentur. Sed ejus agnatos non alio in numero, quam privatorum civium fuisse in civitate nostra, compertum est . Ac miror, Ianum Vincentium. Gravi nam, qui hoc, nescio quo
auctore, narrat. huius fabulae Lilitatem subodora sed cb VI. Laudatur Maltinus in primis ab singulari memoria, Θ ob quam 1actum reor, ut ipse vulgo dictus sit Martinus copia rium. Ita liquidem appellatur in eo disticho, quoti in Bulsaro attulimus. Eodem titulo donatur a Boncompagno, vetusto scriptore, in libello, quem edidit de obsdione Anconae, quia Mutatorio in lucem editus est. d Laudat ibi Boncompagnus praeclaram Ma tini sententiam, dicentis, libertatem non pesse ab aliquo exhiberi . sed detegi a quodam ν lami emitutis: quare piaecipuum libertatis patronum jure habe
VII. Anno MCLIV. Martinus, cum tribus reliquis Irmerii discipulis, Bul-giro, Hugone , S Iacobo, praesens adsuit cum Ildebrandus Cardinalis sententiam diceret in causa monachorum S. Stephani; ibique . in charta procul dubio aut o- grapha, co Martinus Gosita appellatur, ut hinc etiam de eiuς familia dubitareatim liceat, quam aliqui Bollianam dixerunt, ut 1upra adnotavimus; & apud BoncomPagnum, vitio amanuensium, ut arbitror, Golsa dicitur. Uli I. Ue ejus simultatibus cum I. gone, & aliis doctoribus . nihil attinet dicere . quam inscite multa scripsetit Pancimius, aliique. Floruit Ago post Maditi ni obitum; sed ut erat Gosianotum secta , quae nimirum auctorem habuerat Martinum, ceteris de, fioribus odiosa, eius opiniones Ago palam reiicere consuevit , quod de postea Accurlius, & quidem intemperantius, quam ceteri; quippe qui non 1olum Martini opiniones explodere, sed a uictorem ipsum ludi.b io habere non semel visus est. g Quare alii audaciores facti , Martinum nihil sani. verique umquam protulille . non veriti sum affirmare. h) Cervicos quoque fuisse tierant, ut quam semel defendendam suscepisset opinionem, quantumlibet erroneam, di singularem, numquam dimiserit. Itaque factum aiunt, ut eius pervicacia in proverbium ierit apud JCtos, qui hodiedum Martinum appellent hominem quempiam , qui opinionem suam , contra ceterorum sententiam . perfracte tueatur. 0 Seu quod aliqui narrant, cum Martinus in publico certamine Azonem disputando vicisse visus esset. & de victoria sibi plauder t. Agonem . ira percitum , aemulum suum occidisse, auditorii elavibus eius capiti impactis ἔ merum commentum , non solum nullo antiqui scriptoris testimonio comprobatum, sed ne scite quidem excogitatum: obiit enim Martinus, quantum
ex ratione temporum coniicere possumus, Agone puero, aut certe infra eam aetatem, qua certamen ingenii & doctrinae cum illo exercere posset. IX.
ad Cum regeret in legibus in domo Marintini de Golso ii ixta majorem ecclesiam Pad
te ν GuIDI. de L eit. 43 Sed oecurrit generosa laudis materia Peroranti, qualiter vester auus Martinus Gossa
84쪽
manitate, eu moribus viro nobili dignis, ac patri non degenerem . Ex eo natus est Hugolinus Gosia, cui Boncompagnua librum de obsidione Anconae dicavit . quem scripsit circa annum ΜCCXX., ut coniicere licet ex iis . quae Muratorius ad eum librum praefatur. b) Erat tunc Hugolinus Anconitanorum praetor, militiae cingulo non minus, quam legum scientia clarus. c Atque hinc arbitror, Muratorio excidisse .ut. Martinum Gosiam, Hugolini avum, patria Anconitanum fuisse , scripserit. cd X. Martini obitum conjicit AI idolius in annum MCLXVII.: ce sed unde nam id expiscari potuerit, reperire non licuit. Si Guillelmo de Palirengosides habenda sit. dicendum erit. Martinum ante Bulgarum obiisse, & ante h clesiam S. Proculi sepultum. Narrat enim, Bulgarum tumulati voluisse contra valvas ejus Ecclesiae, ad quas erat Martini tumulus; ut qui vivens contra eius sententias perpetuo ierat, etiam post mortem illi se adversarium ostenderet. is Verum id parum credibile est. Ex eo , quod Bulgari, & Martini sepulcra in
eum modum posita Cernerentur. & vulgo constaret, eos. dum viverent, mirum
in modum sententiis discrepasse . propterea natam puto hanc fabellam. ut etiam post mortem Bulgarus ollendere voluerit, quam esset adversario suo insensus. XI. De aetate etiam, quod tradit Panci rotus, decessisse Martinum, cum amnum ageret LXXVIII. . plane incertum iudico. Quod autem sepultum scribit Bononiae apud Fratres Minores loco celebri , id non potuit ab homine vigilante dici. qui sciret, nondum eo tempore natum S. Francileum ordinis Minorum fundatorem, cum Martinus decelsit. Sed id videtur ab imperito quopiam Pamcitoli commentariis assutum, quos ille impolitos & inemendatos moriens reliquit, ut conjici potest ex multis gravissimis anti logiis & anachroni simis, tanto
viro indignis. qui in iis libris, quos de claris legum interpretibus scripsit,
XII. Ioannes Franci lcus Nigrius in annalibus Bononiensibus, qui manu exarati multis magnisque voluminibus continentur, ad annum MCLXVII. Bulgari. de Martini mortem narrat. α carmina producit ad eorum tumulos inscripta, quae , quia stilum XII. saeculi. & ejus aetatis gustum non praeseserunt , a novitio aliquo scriptore conficta censeo . nec disna, quae hic lectorem morentur. Uixit Ioannes Francisciis Nigrius saeculo superiore . & ejus annales adservatos vidi Ro-
Iria in bibliotheca Barberina, & in publica Instituti Scientiarum Bononiae .XIII. Scripsit Martinus glossas in libros legum, ut prisci doctores solebant,
antequam cupido i acesserit consarcinandi perpetuos apparatus , lecturas, repetitiones, summas, consilia , quaestiones, & si quo alio nomine appellantur doctorum . qui post illa tempora fuerunt. Iucubrationes. Peculiares quasdam ejus se
tentias dispicimus in libello, qui inscribitur Umersitates Dominorum in jure, de quo supra dictum est. XlV. Guillelmus quoque Martini filius, quem legum scientia claruisse diximust, aliqua scriptis se videtur; ut intelligere licet eu alio quodam Iibello. quo Continentur Dissenseones domrtim in quibusdam juris eisitis sntentiis. In eo laudatur Martinus. & eius filius. Eum vidi in codice membranaceo manu exarato bibliothecae Chisianae . ad quam mihi aditus patuit beneficio amplissimi Cardinatis Flavii Chisii. hujus mei Gregoriani Monasterii Abbatis Commendat rii; qui mihi semper colendus. & cum Iaulis praefatione nominandus erit. Ob eximias virtutes, summamque pietatem. Videtur aurem libellus iste scriptusF ante
n quo Per successivam carnis propaginem con- s) Guv. de P is supra in B ears eis., petopter iegum scietui uari , ec alia e g Contra sentiunt in actionem resciis vialitatis inlignia clarissimus extiterit &e. Ita viam, vel restitutoriam. Dicunt enim Iac eam
Esucsmpaeniar Hus Miuum , O patrem Gus GI. sua natura esse restitutoriam, datur a P Iulmum latitans, apud AIurator. L eir. tore mortuo restitutis. Idem dicit Martinus,
85쪽
ante finem XII. saeculi. In eo enim passim et ommittuntur Hugo, Bulgarus, Iacobus, Mattinus, Albericus, Ioannes, qui ante ejus saeculi linem floruerunt.
Ac. si quid video , huic libello basis & fundus suit alter ille libellus , de quo supra dixi, qui Disersitates Dominorum in jure inscribitur; qui ex solis Irnerii
discipulorum sententiis primum excerptus, postmodum auctus est. expilatis Λlberici, & Ioannis Bassiani stolsis. XV. Non rara est Guillelmi Gosiae memoria in monumentis Bononiens-bus. Sed quamquam Iurisprudentiam coleret. doctoris tamen insignia consecutus non est. Caruit etiam eo honore Hugo inus Guillelmi filius . quamvis non tam militari cingulo, quam legum scientia clarus a Boncompagno distus sit. Eum tamen judicem appellatum reperto, OJ quo nomine dici consueverunt. qui Iurisprudentiam profitebantur, nec ad doc oris gradum pervenerant, quem paucissimi per illud tempus obtinebant. Sed Ghirardaccius terrae Caelum miscet. cum Hugolinum Martini nepotem scribit legum doctorem suisse, & anno MCCLXXXVI. a scholis abductum . cum egregia militum manu a Populo B noniensi Anconitanis subsidio missum in bello. quod cum Venetis habebant: Lb quae omnia tam salsa sunt, quam est falsum, hominem, qui paulo post initium saeculi XIII. praeturam Anconitanam 3erebat, ut supra demonstratum est, m-tuisse eodem labente saeculo docere in scholis. & belli munia obire. Fuere duo Hugolini fratres, Guillelmus II., qui cum praeturam Tifernatium gereret, in ea civitate occisus est, de qua iniuria sarcienda convenit inter Populum Boninniensem, & Tifernatem; γ & Scannabicchus, ex quo natus est Guillelmus III. . qui anno MCC I. praeturam Faventinorum tenuit, di anno MCCLXXIV. cum Lamberlacciis, quarum partes sequebatur, expulsus est, ejusque domus excisae. atque in earum vacua area db Nosocomium . & Ecclesia S. Maria de Vita postmodum extracta suerunt.
MEns legum. ob excellentiam, & copiam doctrinae, appellatus, Bononiae flo. ruit Hugo cum Bulgaro. Martino, & Iacobo. Irnerianae scholae principi. bus; ex qua ipse quoque prodiit. Patrem habuit Albericum Lombardum. ea
virum non obscurae simae, ex quo ejus posteri agnomen duxerunt. Alberici propterea dicti. Floruit autem Bononiae haec Albericorum familia quoad expulsa est cum ceteris, quae erant Ghibellinarum partium; ac postmodum restitinta pristinum dignitatis gradum retinuit. Cum autem ejus familiae domus essent prope Portam Ravennatem , ubi & turris Albericorum appellata diu fuit. propterea Hugo de Porta Ravramate dici solebat; quemadmodum & Alberi. cus, ex eadem familia genitus, qui paulo post vixit. & legum etiam proseΩsone claruit , de Porta Ravennate dictus est. g) Diu autem mansere in ea familia Hugonis & Alberici nomina. ut ex monumentis Bononiensibus apparet . chb Sed indicavit mihi Cl. Montius, quo oculatiorem hominem in expli
mina MCLIV. dieitur Hugo de Porta Ravennate causidicus, & legam doctor. bHI. etiam
Atino MCCI. In questo anno addi VILde Maggio easco la torre di meiter Alberichocli meiter Ugo Albericho , e casco sopra Porta miliella, di molle ali re case, di ammarao Pi is degit Asinelli tom la dorina sua, & eon ledonne de Mullaretio & Guielmo Mariscalco,
86쪽
antiquae historiae Bononiensis ambagibus neminem unquam reperi, Hugonis familiam in duas olim scillam fuisse, in Hugo. Albericos nimirum, di in timeticos; ac primos centet ab Hugone ipso recta successione profluxisse . apud quos IIugotiis memoriam seculo XIV. adhuc in honore fuisse , idem Vir Clarissimus observat. a II. Pancirolus vix agnovit hunc insignem legum doctorem , quem ne dis crevit quidem ab Hugolino Presbyteri, qui annis multis poli hunc vixit. In
eodem luto haesiit Diplovat accius, &, quod magis etiam miror, Alidosius, quem latere non poterant dumestica utriusque monumenta. hJ Ac in eo etiam erravit Alidolius. quod Hogonem Albericum . & Hugonem de Porta Ravennate duos fuisse homines centuit, quorum alter Legum , alter Philolophiae & Λrtium professtir fuerit. Erravit etiam , quod Hugonem Iacobi, de quo mox dicemus, fratrem fuisse existimavit. Floruit Hugo post Irnerium . unus eκ quatuor doctoribus, quos Flidericus AEnobarbus constituendis Italici regni iuribus ad Roncalliam in conlilium adhibuit. ΘJ Eius opera Irnerianae scholae celebritas aucta, Academiae nostrae honor additus, majore in dies scholarium concursu. Iudita morem ab Irnerio traditum. ejus studium fuit illustrandi legum libros non perpetuis ac prolixis commentariis, sed variis adnotatiunculis & glossis ad C, scuriora legum loca apposuis. ex quibus multa decerpsit Accursus. Observat autem vir accuratissimus Donatus Antonius Astensis, neminem ex antiquis doctoribus uberiorem glossiarum segetem Accursio suppeditasse in Pandεctarum libros, quam Hugonem. do Eum itaque auctorem passim sequuntur, di laudant. praeter Accursum, Azo, Roisredus. Odofiterius. & alii doetores antiqui. in quorum libris Hugonis glossae, ac sententiae veteri more hanc sistam, eius no. minis indicem. Η vel m. appistam habent. III. Verum si quis paulo diligentius in hanc rem inquirat, fortasse coni, ciet , glossas . quae hac si gla apud Accurlium maxime in Pande starum commentariis notatae sunt, potius peltinere ad Hugolinum presbyteri, de quo infra dicemus, quam ad Hugonem Albericum. Certe Odosi edus in eum modum Ηugo lini Presbyteri nomen delignat, e) Hugonis vero nomen integrum apponere Iolet ,& quidem cum aliqua honoris significatione.ifin Constat autem, Hugolinum Presbyteri optimum glossarum apparatum in Pandectas. quem odosreclus ceteris ad illud tempus editis anteponere 1blebat, edidisse. g) Itaque eκ hoc apparatu ube-1iorem glossarum segetem colligere potuit Accursus suis commentariis inserendam. Et Sane in Accursianis commentariis Azo. & m. fere semper una simul occurrunt; & aut alter cum altero committitur, si dissentiant; aut invicem componuntur . si consentiant; & nomen quidem AZo. semper praeponitur, m. autem Postponitur: quae satis ostendere videntur. doctorem illum , hac nota m. designatum . non priscum Hugonem fuisse. sed Hugolinum, qui cum Agone vixit, & Λgone ipso aetate aliquanto inferior fuit; ut egregie coniicit Cl. Momtius, cui totam hanc animadversionem debemus.
IV. Sed quamquam Hugonis nomen magnopere celebraretur in scholis, post vulgatos Λccurni apparatus, ut reliquorum . qui praecesserant clarissimorum legum interpretum; ita & Hugonis fama paulatim obliterata est, eiusque nomen rarius exaudiri coepit apud legum studiosos. In codice manu exarato bibliothecae F a regiae. , Αα MCCCLVIII. die XIII. Maii dn.
tino Goxia, ta Bulgaro, ac Iacobo, atque US
minat, eumque appellat magitat auctoritatis vis
vim , aut Muιli qua laudis seu ratione omas. g Scio tammi quod dii. Αρα in appar u suo notavit quaeilam, & dia. Hu. qai fecit meliorem apparatum , qui fuit piablacatus. Odo
87쪽
regiae Parisiensis habentur Di inctiones domini in varios libros Coritas. D)Hunc esse Hugonem nostium existimo, cu)us distinctiones perfecit absolvitque Λlberi in de xoria Ravennii te eius agnatus; qua . de re postea dicemus. V. Eius non infrequens memoria est in antiquis Bononiensium tabulis ab anno MCXXXI. ad MCLXVIII., quo decessit; si quidem ille idem est Hugo magister. cuius mentio est in tabulis Monachorum Divi Stephani ad annum M XXXI. ccb Λnno MCLI. Itib praesentia testimonio D. Hugonis de ALberico causidiei legum doctoris ac tum de querimonia, quam Martinus prior S. Ioannis in Monte O S. Vicit oris ad Bononiensium praetorem Guidonem MDnerii de Salso detulerat. Est hic primus Bononiensium praetor, quem in antiquis eorum temporum monumentis reperire licuerit. Is se Dei gratia Bononiam sum rectorem , po satem appellabat. d. Vides, hic Hugonem dici causei. cum & legum doetorem. In alia ejusdem anni charta causdicus tantum appel. latur. ce) Eius patrem Albericum certo cognoscimus, & patriam quoque, unde originem duxit, ni fallor, ex alia charta, quae scripta est anno MCLIX. OEi scribendae interfuit Lambertinus Guidonis filius . Lamberti nepos , Mundi pronepos, ex nobilii sima jam tum Lambertinorum familia; cuius nunc primum
commemorandae oblatam occasonem lubens amplector. Quamquam enim ea non egeat commendatione priscorum temporum, poliquam immortalis memoriae Pontificem protulit Benedictiam XIV. . qui non solum genti, & patriae suae, sed universae christianae reipublicae maximo ornamento fuit; iuvat tamen hoc loco quali intento digito otundere . quam altis ex principiis ducenda sit eius similiae origo. Mundus enim . quem hic habemus, saltem uirca medium Christi laeulum XI. aetatem egisse videtur. Fuit Mundi pater Lambertus, quem agnoscimus ex veteri charta ad annum M IV., quam communicavit Cl. Montius. In ea subscriptus legitur Lambertus stitis Arundi de Lamberto , g cuius aetas facile assurgere potuit ad XI. saeculi initium. Neque dubium est . quin primus ille Lambertus, quem veluti Lambertinae gentis auctorem agnoscere licet, egregius vir fuerit , non secus ac Mundus eius filius ; utriusque enim nomen in posteritate diu servatum est. & ex eorum altero commune gentis agnomen est essectum. Sed in hujus clarissimae familiae nemmate explieando dabimus alibi prolixiorem operam . VI. De Hugone illud addemus, anno MCLXVI. adhuc in vivis fuisse, nec post eum annum uni bi eius memoriam in mo 'umentis Bononiensibus reminriri. Egisse tamen vitam creditur ad annum usque MCLXVIII., ut in eras sepulcrali titulo adnotatum est, quem bic dam .
smon1o domitii Ugonis Ee Alberico caulidici & testim doctoris N Guatini de Sproato domi tuis Martilius lMi gcuia prior S. jo. in Monte α S. Victoris de querimonia quam fecerat dii. Guidoni Restierit de Salso Dei gratia Bonon. rectoris & potes alia &c. Rolamemus notarius Bononiensis potestatis Gerardi tabularii filius. Eatat ἐκ archit. S. Io. in Moute.
restias praeseus interfuit, eum Ossa qua .cant Ba- , quanda, rice mitis , iusi one mi satis Bonom commissa est domino Jacobo cau
sidico examinanda dc desinimi da. Λctum apud
hertus Abbas Monasterii S. Stepliani remo 'at domos tae. Ugotii causidico filio Alberici Lombardi. Testes fuerunt Irambertinus fluis Gaidonia Iinmt erit de Miando Petrus de Asiti la &e. Extat tu me, S. Steptavi, AEuae
Ego Iohannes bonus caiisidicur intersul. Lamiartua filius Mundi de Lamberio. Re ginerius & Αlbertus germani filii Lamberti de Bero. h Anno MCLXVI. Sex. Kal. m. Ugo de Porta Rav. testis. Ex arebis. S. D. in
88쪽
TRANSIIT . UT . VIVAT . MUNDANE . LEGIS . ALUMNUS . MORI. SIT. EI. REQUIES . ULTIMA . UIΤΑ . DEUS . URBIS. HONOR. MUNDI, SPECULUM . IACET . HIC . UGoLINUs . SPIRITUS . ASTRA . TENET . CORPORA . SIGNAT . HUMUS . CVI . FORTUNA . MANUM . REUOCANS . CONCLSSA . TETENDIT . CVI . LEX . VBERIUS . VBERA . PLENA . DEDIT . MENS . LEGUM . CECIDIT . RELIQUI . LATITANT . FARI E l . XPISTUS . QUI . NOVIT . PARCERE . PARCAT . EI MENS . RESPONDEBAT . UERACI . CONSONA . LINGUE ET . PΛR . EFFECTUS . CORDIS . ET . ORIS . ERAT . FRAUDIS . NE UITIE . LIVORIS . ET . AMBICIONI s . INTER . CONCIVES . UNICUS . HOSTIS . ERAT . MORs. UOLUIT . MUNDUM. SUB L CERTA . LEGE . TENERI . NAM. CINIS. EST . HODIE . QVI. FVIT. IGNlS. ERI .
A. D. M. C. L. X. VIII. VII. Tumulum habuit Hugo in claustro Canouicorum S. Victoris, ubi adhuc ea inscriptio visitur, sed literis non admodum antiquis scripta. Fortasse ex antiquiori lapide exscripta est, ut diutius vim temporis ferret; nisi potius annis multis post Husonis obitum composita sit, ad ejus memoriam retinendam. AC mirum certe cuipiam videbitur, Hugolinum hic appellari hunc doctorem , quinuspiam alio, quam Hugonis nomine dictus est. Hinc aliquis suspicabitur comfictam, vel ex veteri resormatam inscriptionem illam, poli quam Hugonem hunc doctorem antiquum cum Hugolino, qui aliquanto serius vixit, confundi contigit.
VIII. In vetusto Necrologio canonicorum Regularium S. Io in Monte &S. Uictoris ita Hugonis obitus notatur : Kal. Jun. Obiit ino οὐ dictis elericus frater no ιν A. D. M CLXVIII. sed multis locis interpolatum est Necrinloglum istud; nec ego praestare ausim, ita in primo eius Necrologii autographo scriptum fuisse. Qui enim a Canonicis illis dici potuerit elericus frater .
non intelligo; nisi sertasse extremis vitae suae annis, terrenarum rerum curis abjectis, Canonicis S. Vietoris se adjunxerit. Sed vanam esse hanc coniecturam.
monuit me Cl. Montius, qui anno MCLXXI, & anno rursum MCLXXXVI
adhuc in vivis scisse Hugonis uxorem, compertum habuit ex antiquis eorum
I Unc etiam de Porta Ravennate aliqui appellant. λ) Atque hinc fac timarbitror, ut Alidosius. Hugonis, de quo supra dilium est, fratrem filisse. scripserit. Iacobi patrem prodit vetus charta archivi Monialium S. Agnetis. quam indicavit Cl. Montius. Is fuit Ildebrandus Hugonis Boni. c Atque hic idem Ildebrandus rursum prodit ex alia charta Canonicorum S. Ioannis in Moim
te , ubi dicitur Ildebrandus Alberti Hugorus de Ponte O ex qua agnoscimus
ornaturis ... in Berialia. . . in nomine Iacobi
legis doctoris filii Ihlebrandi Ugonis Boni it eius
dri. Hugoriis de Alberico rectam unam terre.
VL Gl. Octob. Ere. in arctio. S. Io. in momte, FHela. Uri . n. XXI. An. MCLXXXVI. X. Kal. Maii. Constat merui item di, Ysabullam uxor. dia. Usonis donasie tibi illi. Ribaldo priori δα. Ibid. Fayete. IX. n. XXXVI.
89쪽
non solum patrem, sed avum quoque Iacobi, quem Notarius in charta Monialium S. Aglietis, brevitatis causa. omiserat. ab Non igitur ex Albericia gente prodiit Iacobus, ex qua Hugonem editum fuisse ostendimus. Eum potius credi. clerim aliquo agnationis gradu conjunctum cum Walfredo Iesum doctore . qui cum Irnerio floruit. Moveor, ut id credam. ex eo, quod sidebrandum Iacobi patrem video Walsredi contractibus & negotiis interesse. Adde, quod utriusque agri erant contermini, b) & quod in Walfredi quoque familia Ildebrandi no. men usitatum erat; nam Walsredo filium fuisse constat, qui Ildeblandus dicebatur, ut supra demonstravimus. Odofredus, & alii sertasse, Iacobum appellare consueverunt doctorem, seu glossatorem antiquum; quod Panci roto errandi causam praebuit: is enim duos 1 ibi fingit hoc nomine. Jacobum scilicet Irnerii auditorem , qui glossator antiquus merito dici potest, & Iacobum Bandini, cujus minorem esse antiquitatem existimat. Seo postremum hunc sistitium iudico. P tuit autem odostedas Iacobum doctorem, aut glossatorem antiquum dicere prae Iacobo Balduino, qui multo post Iacobum de Porta Ravennate aetatem egit. &Udostedum ipsum in jure civili erudiit. Ceterum id tamiliare fuit Odoiredo, ut
doctores antiquos vocaret eos omnes, qui ante ejus aetatem vixeram.
II. Porro Iacobum delee um aiunt ab Irnerio . ut sibi succederet in regenda ruri prudentiae schola , cujus ipse fuerat si indator & parens; idque apparet eu ita versiculis, quos in Bulgaro retulimus. Est autem Credibile, Imerio vivente , unam tantum sui se legum s)holam, nec quemquam ex eius auditoribus ausum esse leges interpretari. Hanc itaque scholam regendam primus post Irnerii mortem obtinere potuit Iacobus . Post autem docuere Balgarus. Martinus, Hugo. S alii plures; atque ita profictarum numerus in clies eii austus. Sed minime serendus est Donati Antonii Astensis error, qui professorem hunc a rostrum appellat Iac ham Grosiam, ex eoque natam dicit Grosianorum sectam. Bulgari placitis adversam. Gosianos nimirum dicere voluit, quos auctore Martino Gosia enatos, manifestum est. cc Docuit autem Iacobus per illud tempus, quo Gratianus monachus Decretorum librum Bononiae composuit; ut liquet ex testimonio Huguccionis Episcopi Ferrarienss, qui , annis non admodum multis post Gratianum, li-hrum Decretorum in scholis nostris interpretatus est. Is enim in sua Decretorum Summa, ad c. p 8 appellationem II M., editum fuisse ait Decretorum librum, Deoia Bononiens jam docente in seleutia letali , Alexandro tertio Bon iae res dente in enthedra magi rati in divina pagina . ante apo latum ejus. Atque ita legitur apud Pluguccionem in pervetusto codice Vaticano; nam glossa huj loci in libris editis. licet ab Huguccione petita sit, ει quoad sentetulam cougruat, verbis tamen differt. Cur autem Huguccio . ceteris praetermissis, unum Jacobum ex ligum proscisoribus commemoret, de Alexandrum quoque III., sive Rotandum Bandine lum, qui ruit Alexander III. . Bononiae Theologicas disciplinas profitentem. hac inducat, casu factum fuisse, vix mihi persuaserim. Num credibile est, Gratianum. d im suam illam concordiam discordantium canonum componeret, in iis, quae ad ius Civile pertinent, Iacobi glossat iis . in Theologicis autem Rotandi Bandinelli consilio usum Etiam Bonifacius VIII. . cum 1extum Decretalium librum edere decrevisset . praeter tres insgnes juris canonici profitares, quibus hanc provinciam demandavit. legum quoque profesbrem eximium eidem operi perficiendo adhibuit. Dinum Mugellanum. Multo igitur magis Gratianus in m .igna illa canonum sylloge concinnanda ,& in ordinem redigenda. optimi legum prole noris, , TheoIogi conssio egere poterat, Praesertim Cum tam multa complecti deberet ex Legum S Theologiae fontibus necessario petenda. Nam quod aliqui existimant, quae apud Gratianum ex iure civili asseruntur, alia manu addita fuisse post emissum a Gratiano ipso Decretorum librum, id merum commentum est, quod accurate refellendum erit . ubi de Gratiano agemus. III.
90쪽
III. scribebat Grat Ianus circa annum MCXL.; quare dubium non est, quin per illud tempus Iacobus in schola floreret. Hic etiam cum Bulgaro. Mari ino, Hugone de Porta Ravennate Friclerico I. adsuit in conventu Roncalliensi. Anno MCLI. jussu praetoris Bononiensium causam quamdam Bavosi Hugonis Vicecomitis filii cognoscendam . & definiendam suscepit: cuius sententiam sinpra attulimus, ut olfenderemus, Irnerianam scholam non adeo ferream ac ba baram in dicendo fuisse , ut, posterioris aevi ICtos fuisse, comperimus. IV. Hunc eximio legislatoris titulo ornatum quandoque novimus in anti quis tabulis. cc Barcinius ad annum MCLVIII. scribit, Iacobum summis laudibbus donatum a Petro Ble sensi in epistola post ejus obitum scripta, quam p rius, inquit, publicum distaris epitaphium p ac miratur, quomodo hunc tanta luce corusum non viderit . qui recentiorum torum vittas eonycribis. Sed ea epistola
quod pace tanti viri dixerim non est Petri Blesensis , & alium habet auctorem . licet aliquando edita sit inter Ble sensis epistolas. Est autem Petri de Vineis , qui in ea non Iacobi antiqui glossatoris , sed Iacobi Balduini obitum deflet ; de quo suo loco dicemus. V. Jacobus uxorem habuit Iulit tam , quae ei suit superstes. J Obiit autem Iacobus anno MCLXXVIII. V. Id. Octodi, quo die eius obitus in Necro. logio S. Salvatoris adnotatur. cc Etiam Iulittae uxoris, & Julianae filiae obitus in eodem Necrologio notatus est. db Anno MCCXXV. inter moniales nobilissimi monasterii S. Agnetis degebat vidua quaedam Iuli ita, cum Iacobina silia. e Num haec Iuli ita Iacobi uxor Lit, ejusdemque filia Iacobina λ Si ita sit, facile intelligi poterit , cur tot antiquae tabulae, ad Iacobum doctorem, Ildebrandiam ejus patrem, & avum quoque Ribertum co pertinentes, habeantur nunc in archivo monialium S. Agnetis. Ubi enim ad illud monas erium secessit Iuli ita Iacobi uxor, cum Iacobina filia. tabulas quoque secum attulisse debuit . quibus Iacobi haereditatem ad moniales translatam tueretur. in UI. Alidosius hic in trudit Augustinum de Porta Ravennate , quem vixisse ait anno MCLXV., & glosias edidisse in legum libris ab Odost edo laudatas. ch Sed corruptum aliquem Odo fredi locum Λlidosio fucum secisse arbitror: est enim plane inauditum hujus doetoris nomen. Ireum quoque, sive Ircum Be carium aliqui adjungunt tria erit discipulis. ci) quem post homines natos numquam fuisse existimo, cic) quemadmodum & alios plures apud Λlidosium, Gliserardaccium, bumaldum . & QIIandium conficto .
a) An. MCLIII. octavo Κα Mare. Ego quidem Gerardux de Billeia dc Inmila tu
Ies... vendimus δέ concedimus tibi Iacobo legislatoris tuisque lieredi a pectam unam ter. - . . . Prosis Britalia. M tab. arrbi vi S. Agnetis.
stat me quidem vinei guerram. . . Vendidisse . . . tibi villano procuratorio nomine pro daa I
lim relicta dili Iacobi eiusque heredibus t tum illud quo. habebam in clausura ipsius e Iulim in Berialia 6ce. 1M.L ς id. excerpta Nero. N. S. Ses tori is append. a. X.
dn. Agnes a que suit de civitate Roma Et nunc priora ecclesie X. Agnetis presentibus ec consentienti trias instascriptis suis sororibus icilicet
dria Iuli sta de dria Iacobina ejus filia oc dii
MXC. die XIII. Febr. Petimus a te filio qnd. Ugonis qrid. de Boni ut nobis Leo ... libella eniit tico dcta ibid.