장음표시 사용
111쪽
Vtrum necessaria sit infusio gratiae ad remissionem peccati p
3IDETVR non esse neces- Miam ς sed remitti posse 2 peccatum per condonati X nem Dei pur. extrinsecamcμ 1. Quia homo homini po-al test remittere iniuriam sola
sua voluntate , eademque sola potest remittere Princeps temporalia ini iam illatam reipublieae, & sibi absque ulla mutatione intrinseca remissiarii. Ergo a sortiori potest Deus remittere iniurias suas, absque ulla mutatione intrinleea petis Catoris, per sitam solam voluntatem. Cuius nimirum sussi eientia in quovis genere est infinite maior, quam sufficientia volunt in
a. Peeeata venialia potest remitter νDeus per condonationem pure extrinseca. Fieri namque potest, ut ex duobus veniali ter peccatvlibus aequaliter attritis, & hahentibus aequcem gratiam, alter obtineat alter non obtineae remissionem suorum venialium, priei se quia alter habet, alter nota habet gratiam , aut eius partem ex saerumento Poenitentiae. Nempe virtute huius saeramenti possunt remitti venialia quoalgulpam, ve dicetur ex communi in qq. ae eodem Sacramento tamen dicendum, similiter est in qq de Sacramentis in genere gratiam saeramentalem solum extrinse
112쪽
go etiam peccatum letha Ie potest remitti
per gondonationem pure eκtrius camis
Patet conlaquentia, quia neutrum est diseficilius Deo ε quam alterum, nec est alii. anabilis ratio dim: rentiae. 3. Non pluribus indiget Deus ad conis donandum peceatu hominis eleuati, quam hominis existentis in pura natura. In statu autem purae natore potuissent remitti Peccata absque infusione gratiae . Quae viaeli. .get est do tum supernaturales qua Ie nullum daretur pro statu purae naturaei cum pus A anatura constituatur intrins. ce per exclu- .sonem omninm supernaturalium . Ergo
nune etiam possunt remitti peccata absque inlusione graviae . . Non sunt idem, non odisse, S amare; sed primum est separabile a secundo . Ergo potest Deus peccatorem, quem prius ode-xat, incipere non odisse per puram nolitionem ulterioris odit, & irae aduersus i r um ; quin propterea incipiat eum amare.. Remissio aute peccati est inseparabilis mistuo a cessatione odi j, Se irae Dei aduersuapeceatorem τ & similiter aest inseparabilis anfusio gratiae ab amore Dei e ga eum, qa habet gratiam , ut dictuna est supra . Ergo remissio peceati aest separabilis ab infuso ne gratiae . tat et consequentia . Quia, quae
sitne inseparabilia ab inuicem separabit .mus, cuneutique se parabili a. inter se. s. Ipse peccator potest. a UOIuntate .immediate inducere formam contrariam peccato. Nam, qui commisit peccatum, uaritiae, potest postea committere pecca tum prodigalitatis, quae est contraria auaistitiae, & post utrumuis peccatu potest exer-αeri liberali eas, quae e si utrique contraria;
in simu et est contrarius cuiuis peccato
113쪽
actus e tritionis, & quilibet a Iius actus honus motiui uniuersalis euilibet actui malo . Quicumque autem potest inducere
formam cotrariam formae praeellistenti,po etest excludere formam prae existentem ; it quidem formae contrariae non possunt simul inesse eidem subiecto . Ergo peceator potest sua voluntate immediate ex eludere ac Corrumpere peccatum . Ergo ad exelusi nem, Se gorruptionem peccati non reqvitritur infusio gratiae; quandoquidem gratiam non potest inducere peccator immediate
si Peccatum potest remitti a Deo, antequam committatur,& dum actualiter com mittitur , & similiter potest eidem pro eo. stem tempore remitti unum peccatum non remisso alio . Nempe vir unaque potest fieri ab homine circa suas iniurias, & Deus est potentior cirea suas, ut arguunt Cardinalis
Delugo, & Ripa Ida. Neutrum autem fieri possera Deo, si non posset remittere pec viata absque infusione gratiae. Quia gratia est intrinsee E incompossibilis eum omni laus , & quibusvis peecatis lethalibus; de
praecise quatenus existens pro tempore an tecedenti nullum effectum formalem conferre potest pertinente ad tempus sequenti. γ. Anse de post peccatum Deus potest is cere idem . Quia semper est ea de eius poritentia, semperque est infinita, nee impediis hilis per peccaturi . Ante peccatum autem fieri, a Deo potest, ut sit homo sine peceato, S sine gratia. Ergo hoc idem fieri ρο-αest post peccatum . Confirmatue, qui utrumlibet oppo si torum, inter quae est da-νe medium. potest exeludi, quin inducatur alterum. Est autem dare medium inter peccatum, R gratiam ; nempe statum purae naisi L 3 turae a
114쪽
aurae. Ergo sieut potest Deus auferre gratiam absque peceato ἔ ira potest auferre peccatum absque gratia, ad eum modum, quo albedo potest tolli absque nigredine, ει hie sine illa per colores medios ν& pernegationem omnis coloris. g. Peecatum remittitur formaliter,eum primum Deus eessat ab ira , de odio aduersus peccatorem , eumdemque incipit diligere pro priori naturae ante infusione gratiae. Quia voluntas eam insundendi per se ipsa formaliter est dilectio, & cessatio odij. Ergis remissio peeeati no fit forma liter periniasionem gratiae, sed per voluntatem infundendi, quae pricedit tanquam causa propriori natur .
s. Deus potest iniquali ter velle,&nollet amare & odisse, & personas, ac res alias , nulla in eis existente in qualitate obiectiva honitatis,ae ninlitiae. Primo quia noe spectat ad amplitudinem libertatis digna. De scum S homini ea infie. Seeundo quia P rest velle: existentiam, aut sanctitatem, aut carentiam Metati Petri , propter existenis Elam , a i sanctitatem, aut carentiam preo eati Pauli i atque ideo amare magis Paulum, quam Petrum; eum tame. eadem bona, δe eiusdem mali carentiam utrique Veinlit. Tertio quia sub eadem omnino condi xione potest velle uni , de nolle alteri Fraosiam, g loria m,aut existentiam simpliciterδsimulque neutri, aut velle, aut conferro absolute quidquam spe elate. Quod est ins. qualiter eos amare absoluth absque ulla absoluta insqualitate intrinseca ipsorum . Ergo potest similiter alterii en duobus precatoribus odisse, alterum non odisse,nullae xxistente insquesitate ipsis intrinseca; atque a deo vat condonare, alteri non condo
115쪽
nare pedeata , neue i in ira gratia . patet
consequentia . Quia nulla est specialis ratio repugnantia in hac potiue,quam in qua- Iibet alia in qualitate affectur diuini absinque in squalitate ex parte obiecti . R. Amare aliquem est velle ei bonum ;& odisse. velle malum, ut habetur en Phia Iosos ho a. Rhetori . eap. q. initio , dc exm Thoma 1. p. R aci. a. I. ad x. Et est c5munis omnium sensus . Inde paret, quid se cessare tum ab amore, tum ab odio; Aequid utrumque hune a flabam simul suspe-dere, Quia vero vi res actauae euiusque oue diunt eius voluntati, propterea dicitur a - Philosopho ibidem, quod amor est inimis boni, quantum potest, nimirum circa bo- nun volitum per ipsum amorem. Conseisquenter odium , est eodem modo impeditiuum boni quantum potest. Hi ne sit amo. 3em , de odium humanum posse esse maximum a qui plurimum, imo etiam si nihil aut prosit . aut noeeae; diuinum vero ne-Ruaquam. Quia homo intendens alteri m ximum seu bonum . seu maIum, idque acta valde intensio potest destitui viribus ad id praestandum, vel totaliter, vel ex parte. Aemus, cuius potentia est i nfinita, nihil eui-.quam velle potest aut boni, aut mali quod praestare non possieὴ de quod , si emaciter Welit, eo ipso non praestet. Repugnat itaque, ut Deus aliquem amet,
S aliquem alium odio habeat; & nihilominus ambo sint aequates in bonis, & malis Assieientibus ipsos intrinsece, Id enim ut
accideret, necesse e Mi Deam , aut amare , de simul non velle honum ; vel odi sse,& tam ut non velle malum : aut velle quidem , sed neutrum, vel alterum nihilominus non
116쪽
vero utrumque est volitum indivisim a vois lente alterutrum absolute, & determinate eadem antecedenti voluntate . Quod vero homines nequam maiori odio fugiat a poena , quam a culpa; S malitiam peccati se. cundum se ita cotemnant, ut videatur pla.cere ipsis etiam sor maliter, ac d irecte, niis hil probat. Quia non est iudicandum de Igradu bonitatis, S malitiae rerum iuxtat existimationem malorum; sicut nee de saporibus iudicatur iuxta existimationem aegroti, sed iuxta existimationi m sani. Boni autem maiori odio fugiunt,& horrent magis malitiam, ae deformitatem culpa quam poenae. Quod eaput est poena est volita a Deo ex suppositione peccati. Peccatum vero ipse in . ex nulla suppositione, potest esse vol1tu ab eodem; atque voluntas Dei
en prima regula boni, S mali. . Ad 7. Transeat malum superadditum et se maius, quam prisuppositum, quando P.
serius non continetur in priori stanquam
in causa sua sufficienti, ex se prici se .ad inferendum ipsum, atque inserente necessa -xio, quantum est ex se . Negatur tamen id Esse verum , quando prius est contentivum posterio iis modo dicto . Quia tunc tot asstimatio , totaque iusta detestatio utriusque mali reuocatur in primum Malum autem culpae est causa precontentitia, & illa tua totius mali poenae; aeque hee illi adiungitur, n nn tanquam purum ara ita mel
tum sed tanquam effectus necessarius, S li iscet non sit iuxta intentionem peccantissest tamen iuxta intentionem Dei, ut cauta suae etiam particularis; nec superat emea. etiam intrinsecam peeeati. Neutrum autem horum apparet in exemplis obiectionis,
aut in alijs effectibus pure pet aecidens re-
117쪽
spectu suae causae particularis. Ad 3. Peccatum non aliter potest indu
cere actu nI bonum , Scalutem e ter na a squam per odium destructiuum ipsius. Quod sane nullam arguti bonitatem in peccaro psed tantu i eo propter quod, di a quo odi habetur, sicut maxima εgritudo sanabilis ab optimo medico , di optima medicina destruentibus illam arguit bonitatem in ijs, non vero in ipsi igritudine . Cuius ex Pli opportunitas apparet ex verbi, Augustini cap. ro. de corrept. & gratia: Scι uis
mala esse non linere. Sed est appositius, quoaidem ciet e trach. a io. in Ioan . sub finem . uale est, adeo se Delis laud-νι quaa viιιo suo
Distingue da itaque est, enm D. Thomaq. 3 deurato ar. r.ad I 3. dupleκ occasio sali 4 das 3 alia accepta . occasi. data est aquae coofert ex se: Accepta qua nihil cor infert ex te ad effectum , cui consequitur. Prior occano est bona,vel mala, amabIli vel odibilis iuxta naturam effectus, respe ctu cuius illi conuenit esse talem occati onem. Posterior vero occasio nequaquam ita istimatur , sed magis e conuerso . Lean amne Dei, gratia dii tuae vocationis, borina opera cuiusque & exempla Sanctorum,
atque ipsa Chr.sti Domini existeria,& peis ra sipe fuerunt, & iunt occasio accepta a peccati obdurationis,luperbiae, irae & peris secutionis : de nihlominus sunt bona , nec
sunt honeste odibilia vllo pacto. Quia sese Iicet sunt occasio data bonorum oppo sit u
118쪽
rum. Similiter peccata cuiusque propria ,& mala exempla aliorum 'pe sunt occasio ae eepta humilitatis, conuersionis ad Deli,& salutis e ternam & nihilominus sunt in trinisseee mala, & displicentia Deo,nee sunt honesth amabilia, &desiderabilia ullo pacto, siue absolute s liue conditionate. Qui stille et sunt Oeeasio data malorum opposi-xorum, eaque sola inducunt ex sua natura. Quapropter aredendum nequaquam est
David postulasse, ut ij,pro quibus o abat, inducerentur in peceata, prεsertim euntia iam supponantur inducti in illa; quando.
uuidem supponuntur non quirentes,& co- temnentes nomen Domini. Solum igitur optauit, ut peceata eorum usque adeo Ip- 'tis,alijsque innotescerent,ut premonti nae
confusione, quae ex suppositioue peceat Iesse bona, in se, & ad Deum conuerterentur. Id nimirum est impleri faelem eorum ignominia: cum ipsum peecare manus p tius , & ipsam anima substantiam impleat ignominia . Certe Augustinus toto illo ca- vite supponit, & pluridus prefert ante ρο
Tiodum notatam in obiectione primos hoωmines, de quorum peccato agit, iam fui ne malos antequam prodirent in aαionem e teriorem eontrariam legi. Et deinde a a.dit malum internam exterius propalatum a Peperisse confusionem, quae tande in ratutaris fuit . . .
Tota igitur utilitas manifesti Peccati, re spectu superborum, reuocatur en mento Augustini, non in substantiam , & malitiam veccati, sed in circumsit aut iam , quam exinvrimit, manifesti. At poena peccati, non εκ sola eircumstantia superaddita . aut imis Ium tanquam occasio accepta , sed ut occasio data, ct ex sua natura iuuat per
119쪽
ad effectus salutares. Est igitur hine et a nam inus malum in ipsa quam in culpa . Iam do quibusdam, circa haec, trigis ex scientia Dei conditio nata, nihil hie expedit dicere. Die etur clari us,& oportunius in loco. Summa doctrinae eo spectabit, ne suppositio coinsequens εqui uocetur eum suppositione an
Ad s. Tam peeeatum Iethale & vemiser quam poena aeterna sunt intrinseee in eliginbiliis absolutὸ. Sed poena aeterna est eligibilis . Deo ex suppositione peecati lethalisseum nullum peccatum sit eligibile ex ulla suppositione absoluta possibili. Quare nulla est dissicultas in comparatione obiectionis ssi non fiat iappositio impossibilis . Sup poti-t autem per impossibile peerato lethali ea
misso, & perseueram e tantu ad tempus non selum actua,iter, sed etiam habitualiter gaeternum nihilominus perseuerare Poena speccati, sequitur absolute utraque parLcon eradictionis vina illud ex impossibili sequi--r qaodlibes. Quia ex una parte peccatum lethale est. maius malum quam eius pinnas ut de monit ram rationes superius propositse Ex alia parte quodvis malum aeternum est maias quouis mal temporali Quia . illuἀ acie infelicem, hoc non facit . Qua etia a de cam a poena peccati lethalis. est malum absolute maius, quam peccatum veniat '
Quia licet Me sit in trinisee ineligibile pro omni eventu, est tamen malum temporale a poena vero peecati lethalis est aeterna : nec est eligibilis vel a Deo vel ab homine ex suppostione solius peccati venialis, estqu magis seu maiori timore, & odio fugienda, quam ipsum veniale pereatum; tametsi neu trum sit eligibile absoluth, aut comparati no alterius . Non quidem absolare , qui , Ο E virum .
120쪽
utrumque est intrinseeh maIum absolute
sed neque comparatione alterius, quia ne . rum potest iuuare ad vitandum alterum .
idque pertinet ad essentiam utriusque . Quae sunt ex se manifesta . Quod si in hypothes impossibill, quae proposita est
siccato lethali permanente solum ad x-pus, & de eius Imaa manente nihilominus aeternum ψ termini hypothesis retineantur fidei ter , dicetidum erit pinnam asse deteriorem , minusque eligibilem . Quia dum sup Nitur peccatum inon manere nisi ad tempus, eo ipso supponitur remitti, ' dele-E1 intra aliquod te Nis,atque ideo illi su cedere gratiam .sanoificantem. Peccatum autem , visam remissum a compensatum per gratiam, id est per honum ut minimum Μquale tota malo, iquod est in peccato, petet non esse tam malum,tamque in eligibile, quam mala est, atque ineligibilis poena aeterna. Verum illiusmodi comparationes ex hypothesi impossibili, nullius prorsus utilitatis, runt per se,& valent magis ad imp Iicandum intelIectum , quam ad eundem inis maendum de iusta rerum aestimabilitato, ac dignitate amoris, di odi . Visum por. ro est opportunum quinionem inam i hoc loco interponeres ut manifestata marignitudine malitiae peccati magis de- , inde elueescat bonitas gratiae scuius vis ad excludendum Peccatum examinanda immediate sucis