장음표시 사용
151쪽
te rei; eum hoc sit eommune omni volIΦtioni praesertim diuinae . Qua in re mirabII iter laborant nonnulli auctores moderns s& multa operosi sit me tentant, sed omnia perperam. Est enini res clarissime ver a squae modo brevissime pronunciata, & e On
clusa est, nee effugia patere inde possunt v la , praeterquam pure verbalia , ut is ci I seoni ieiet atteius quilibet eo siderator prim ei pij positi verum neque nolitione . aut suspensione alicuius sui concursus positivi pollet Deus auferre maculam peccati; cum haec non perseueret vi alicuius concursus positi ut diuini, ut patet exquaest. . & ε. Ergo necesse est ponere effectum alique crea tum postiuum essentialiter ingompossibi Iem cum macula peccati; qui effectus non
alius esse potest quam gratia .: Confirmatur Quia peccatum habitua is consistit in priuatioue gr tiae, ut dictum est ibidem ; atque quaelibet forma est essε- ualiter incompostabilis cum priuatione sui.
Peccatum autem actuale nequit non tan.
umstem ut minimum repugnare gratiae Isust deterius illud inesse actualiter , quam inesse tantum habituali texi ideoque magis quodammodo opponat ut bono gratiae,quatenus actualiter in is intrinsece e istens. .
confirmatur rursus ex s. Ioan.--nis, qui natas est ex Deo, peccatiam non facιν .suoniam semen eius in eo manet . Et nan p.
reli peccare . cuoniam ex Deo natus est Vbi non soIum ascribitur gratiae,quod ipsa nota possit influere in peccatum , aut quod non deceat eum peccare, qui illam habet, Ur, Augustino perperam citato, contendit Ri . palda . Quia alterum horum est commune omni virtuti etiam naturali, alterum, omni
rani, si at nato, siue non nato ex Deo;. da
152쪽
sue habenti, siue non habenti in se semen
Dei . & tamen non est verum fortem,aut ita beralem, aut hominem secundum se peee re non posω, quoniam habitus liberalita. tu, aut sortitudinis,aut dignitas naturae ra. tionalis in eo manet. Sensus igitur est eum
semine Dei, & cum natiuitate ex Deo , id est eum gratia habituali no posse hominem gomponere peccatum per vim activam sibi propriam , ag connaturalem. Quod si vi activa hominis propria,& connaturali non potest eomponi peeeatum eum gratia; nu, latenus componi potest Quia, ut peccatum
existat, aut ab eui eo existat,non potest esse pus miraculosum virtutis diuinae operantis supra vires, & exigentiam naturat . Effetenim miraculum intrinsece turpe , re ita supernaturale, ut simul esset infra naturale a atque omne miraculum Dei essentialitei est
promotiuum boni connaturalis homini, vi ordinatum ad depulsionem peccati . Confirmatur denique ex iis omnibus t stimonijs, quae producta sunt in quaest r. Quia ea omnia multipliciter, & essicaciteere voeant, in solam gratiam, eiusque in susio isnem , retrissionem peccatorum, quae fit da facto. Si autem gratia non esset essentiaster incompossibilis eum peceato, adeoque non haberet essentialiter tibi deuinctam remissiqnem peccatorum , ne quidem devio posset illam praestare se sola: sed nece sario esset superaddendus peeuliaris fauor
extrinsecus Dei moraliter distinetas a voluntate conferendi graviam. Nec enim a
fieri potest per voluntatem diuinam i ut adialiqua emitate creara praestetur in genere causae formalis, quod fieti absolute potest,
ut ab eadem in eodem genere non praestetur. Muta causalitas larvialis. di quidquid
153쪽
per ham praestabile est eontinetur in solas unione sormae ad sub lectum, & exclusione formae, effectusque formalis oppositi india incti a su a forma . Suffragatur huic ponderatIoni cocilium
Tridentinum inci s. cap dum, inter alia eodem pertinentia, definit Unteam ea a formalem nosea iaptimationis ossa tu litia Dia, non qua ipse i et sed qua nos iustos fasit. an enim, sola gratia non sussiceret ad rc missionem peecati absque fauore extrinse eo separabili absolute ab ipla, non recte dioc retur ipsam esse unicam causam Rrmale nostrae iustificationis: sie ut non recte di te retur tu em esse viaeam causam formalem illuminationis, si absolute posset componicum tenebris, Quae eomparatio viget ex Apostolo voeante gratiam, S Peccatura slueem, & tenebras; vitam, Se morte Epae Rom. F. S s. a. ad Corinth.6. Quae quidem. de alia similia non idonee aecommodantur iis , quae sunt inuicem compossibilia absolute, maxime eum eo unice dirigantur, voexprimatur oppositio , & incompossibilitas, quae est inter gratiam a de peccatumin . Plura alia prosequuntur fuse in fauorcirus huius partis vasq. t. a. d. ao . a e. a. Et Suare L i. . de gratia, eap ia. aduersus L susium, Ripaldam,& nonnullos alios. . Ad F. In iustificatione impii dantur duae
mutationes, S unus motus, ut docet Diuus Thom s q. illa 28. de verit. a. 7. ex Philo. sopho s. Phys text 7. Prior mutatio est corruptio de peccatore in non peccat Ure. Posterior mutatio est generatio de non iusto in iustum . Motus utramque istam mutationem indiu sim complectens est deprccatore in iustum . Nempe mutatio dici. tur a Philosopho tranfitus de non subis'cto. Q F 6 in
154쪽
Insubiectura; aut de subiecto in non sublaiscium; & versatur inter extrema quorum alterum est significabile affirmative, alterunegaliud Motus vero dieitur transitus da subiecto in subiectum,& versatur inter eκ trema verimque signifieabilia affirmative e Testimonia obiectionis respieiunt duplicitatem mutationum; sed nihil officiunt veraesententiae . Quia prior mutatio de peecat Te in non peccatorem essentialiter conm Oirur eumpi steriori mutatione de non iusto is iustum, eamque ineludit in se reali ster eum sola disinctione rationis ab ipsara sve constar ex rationibus superius adductis. Ob quam conni xionem mcta physeam, & ealem inclusionem totum hoc opus est unum in ratione motus , & significatur indiui sim, maxime a Coneilio Tridentino,n mine iusti fieationis impia, ct renouationis interioris.' Ad 1. Apud Concilium τὸ non sola non ast multiplicati uum entitatum, sed formali
tatumi sieue si dieatur; homo non est so- Ium vivens s sibile, aut solum animal bipes s sed etiam rationale, admirativum, ac Tisibile. Nempe Cone ilium condemnat hi reticos astruentes de facto remissione pec-α avorum , qua em astruunt possibilem alia, ctores Catholici nobis contradicentes: Teo
missionem stitieet pur. extrinsece deno
minaturam peccatoris , & non etiam per 'ctivam eiusdem in se intrinae e . Quemain scopum confert multo magis , ut per se patet, si & ne eessaria omniaeo non est , 'ti Paulo prius inserebatur, remisso indis inci .i realiter ad aquate soIumque distinctaea ratione a potitiua intrinseca lanctificatione,& renouati. ne,& non tantum pure con
155쪽
eadem certe sola distinctio sol malis, &rationis abunde sume te pro utraque tua Ioeullone Concilii,& pro aliis eiusmodi lo. cutionibus , ut notatum iterum fuit pro re
simili tu quaest 4. ad λ Αd 3. Praemia, & supplicia, quae Deus
rependie meritis de eondigno, di peccatis, non minori neeessitate ad ea consequuntur, quam consequantiit ad causas necessati
effectus ipsarum pure physici. Nempe te es
sapientiae diuinae,ex quibus omnis nec ella. tas, S eonnexio rerum descendit, non minus praestribunt eongruentem Iebus Ord ωnem quoad moralia, qua quoad pure pbν- si ea . Profecto actus boni,& mali ex sua nais tura, ac essentia obsequentes,& repugnantes fidei supernaturali Dei, ri remunerat risi ae remuneraturi, & punituri, adeoque essentialiter connexi eum eadem fide con nectuntur proeul duhio essentialiter eum a
Proem ijs, de suppliciis necessariis ad verilicationem intrinseee indefectibilem eiusde fidei . Solum igitur est de ratione preemit sti supplicij, ut non contineantur in v Irtu te actiua physica operis seu boni, seu mali saut ipsius operantis, uti contὲnentur , quae Proponuntur in Ohiectione, sed pendeanta virtute activa remuneratoris, ac Iuuic smonentibus voluntatem ipsius bonitate, α malitia morali operum . Ceterum quod proueniant eontingenter , aut necessario exactibus bonis, εν malis . est indifferens ad rationem praemi j S supplicii , ut si e . . Aa 4. Remissio peceati est quid malus
in ratione ardui, ac dissicilis, quam collatio gratiae respectu innoeentis; no tamen quam collatio gratiae respectu peecatoris . Vnde
D tisfactio Christi nee effaria ad remissionupsέεε torum so ipso fuit accessi da, ut Ia
156쪽
xia sancti fieans peeeatoribus conferretur is Asseritur autem, sussi eiens ad rem risione Peccati, infusio gratiae, per quam ipsa in infunditur peecatori. non per quam infundiis lux innocenti: sicut inductio caloris in misgidum susticit aa expulsionem frigoris, li-set non suificiat inductio n nec calidum s , nec frigidam Consequenter pullus homo non potest mereri sibi. aut aliis infusio nem gratiae Recedentem immediate Dccatososto mereri possit augmentum gratiae . Ad s. Negatur antecedens. Ad eius pro bationem; connexio peccati cum postibro Iitate doni supernaturalis iandatur tu contemptu finis supat naturalis,qui contemptus est de eonceptu intrinseco eiusdem peccati quatenus eommissi ab homine eleuato. Unde ea connexio nullam arguit pesectiona supernaturaIem in tali peceato; sed potius
imper. ectionem , Se malitia m infranaturninlem ; id est deteriorem, saItem caeteris piaribus, quam quae dati posite in statu purae
naturae. Falsum ita quo est ad conceptumis persectionis fur ernatui alis sum cete qua-Iς meumque connexionem cum possibilitate oona supernaturalis. ina de re actum est
ex pro se in quaest. . de gratia . Ad 6. Indifferentia Dei ad punsendum .
α non puniendum priuatisne gratia homi-uem antee edenter peceatorem est indiuisitia indimerentia ad ini pediendam,& non im- reuiendam ulteriori m perseuerantiam habitualem peccati. Conseqλnter determ natio ad puniendum peccatorem priuati
ne gratiae pro aliquo instanti est in druis ni , determinatio ad non impediendam Perse uera ut iam peccati pro eodem instanti; α ό conuerse determinatio dandi gratiamin. ivlfim de tegminatio impidit innis peris, stuc
157쪽
seuerantiae. Non igitur componitur gratia. aut voluntas dandi gratiam cum peccatφpro aliquo instanti reali , sed eum sola indifferentia Dei, ut insit peccatum di non insit gratia. Exemplum de isibili, de vi sione creata non est e te. Quia visibile est
causa realis motiva visionis creatae, qua videtur ; ideoque necesse est, i visibile prε supponatur existens in se intrinsece propriori naturae. At peceatum non est modeuum voluntatis diuinae punitiuae, quatenus habitualiter perseverans; sed cum primum actualiter existit, quatenus actualiter exi nens in se intrinsece est motivum, de causa sussiciens aternae pumtionis , ae proinde Se aeternae perseuerantiae habitualis suae, nisi
Deus i mpediat utramque infusione gratiae. Igitur pro priori ad voluntatem puniendi hominem immediate prius peecatorem λυ praeit cognitio peccati actualis praeteriti nondum condonati , ac deleti infulion agratiae . ideoque adhuc tum continuabi . iis,& puni bilis; tum condonabitis , di de .lebilis. Ex qao apparet uebilitas fundam
menti. quo Lorca componit peccatum cum
gratia pro primo instanti teaii iustificatinianis. Videri pluscula possunt de simili indisserentia pro priori naturae quast 3ο. de Iustiti M. Ad . Potestas habitualis ad silpernatu. talem di ectionem Dei necessitat Deum acidi lectionem amieabilem hominis sola ne celsitate conlequenti quatenus essentiale ii est habitui charitatis, ut conseratur per divilectionem amicabilem hominis, di non aliis . ter,ut ostensum est in praesenti.& in qu 2st. 3. Ad primam probationem in contrarium 1 lhabitus charriatis ideo non est necessatio
158쪽
et eum, sevi eum dilectione Dei erga homio
veni. Quia non est effectus hominis obsequentis Deo, si eut est effectus Dei, quatemus Uenefici erga hominem . cmerum neisaeessitat etiam hominem ratione suae peris inditionis , ne quid saeiat contrarium suae di-
ectioni erga Deum in sensu eomposito ipsus habitus ; qui est effectus propxi s diudinae dilectionis erga hominem. Ad se eun in Mam: Homo est simpliciter bonus per ha-hi tum eharitatis. Quia hie habitus aeqvi ualet actui, quatenus per seipsum sormalia ter est ineompossibilis eum omni actu coam eradieente dilectioni Dei, sieut lyta actua- is d i Iectio Dei. Ad Tettiam: Dilectio am
ea bii s est permanens ex sua natora,& allia gratiae actualis transeant cito ex sex natura, habitus vero charitatis est unio in ter Deum, At hominem permanens ex
fine fine. Ad quartam , & quintam, 'utii
hus fetε utitur Ariaga, patet ex dictis in quaest. 3. ad 1. 3e a. Habenda est prae oeula conditio cipe notata Mectionis diuinae nomcausabilis per bonitates creatas , sed caustitiae earum: νdeoque non neeessario resultantis ex rebus greatri, sed essentialκ e. Prae requisitae, ae praesuppositae pro existe iis ipsaram iuxta gradum bonitatis carum.
Ast in Habrius virtutilan naturalium sane compossibiles cum actibus viiij eontrari iaetiam Iethaliter peccam=nosis; non vero habitus super naturales praestrii m vir tum Theologicarum, uti dicellar, & exponet in quaest. 6. de iis virtutibus. Unde prostatis purae rurae ad deletionem peccata Ieth Ihs necessaria insuper foret actastis vilectio Dei super omnia comuncta e in dignitatae
159쪽
suae naturalis . Hahitus vero supernaturalis charitatis aequi ualφt actuali supernaturali dilect. oni Dei , ut nuper dicebatur, S pro pterea sufficit se solo ad eundem effectum . Caeterum sicut peccatum hominis eleuati
tollitur per id , quod est optimum in statucleuationis, id est per gratiam habitualem sseu habitum charitatis; ita peccatum h. mi nisi non eleuati tolleretur per id , quoa esset optimum in statu pura naturae , id est Per ati uni dilectionis naturalis Dei super Omnia. in Deus pro neutro statu potest Concedere, quod est optimum omnium stii si dilectione omnium maxima,qua osten sum ςst esse incompossibilem cu statu Pec Catoris, di inimici Dei. Testimonium Diui Thomae, quod adducitur in contrarium, nomzst e re. -ia D. Thomas per statum n turae intelligit statum hominis nodum qui- , dem habentis iustitiam originalem, de gratiam sanctificantem; potentis tamen habe N Potentia proxima, atque adeo eleuati ad ordinem supernaturalam. Quae est inrer Pretatio P. Granados,& aliorum in praesediti, & quidem Iegitima, ut patet ex conte mu . Facit enim D. Thomas eam suppositionem iuxta mentem antiquorum quoru
dam Theologorum, qui ita negarunt primo homini iustitiam,&sanctitatem habitualem
ante peccatum , ut non negaueri ut potetistiam disponendi se ad illam, eamdemque obtinendi; quandoquidem est certum ex fida, quod utramque de facto amiserit in poenam peccati . De infinitate porro offen ta Dei & de necnssitate satisfactionis aequa
, is , atque de gratia remisionis absque ista satisfactione dicetur par im quast s. de In icarnatione ad I 2, dc uberius in qq. de Γ'oe
160쪽
Ad y. Qualitates naturales inuicem c5- rariae, ambae sunt entitates positiuae bonae, di pendent a concursu Dei pontium,suntque capaces miraculosae existentiae, & conserinuationis . Vnde neutra, aut poni cur a Par
te rei per solam suspensionem eoeursus diuini positi ut in formam oppositam, aut tol- Iitur sor maliter, de directe per solum concursum ad sormam opposiin m. Ad peccata formaliter eonsistit in priuatione,nec Pen det a eo uris polle tuo di vi no nec est ca-Paae miraculost eoneutias diuini In ipsu in . Vnde ponitur a parte ret , quantum est ex Parte Dei, per solam suspensionem com ursus in formam oppositam; impeditur vero
Drmaliter,&directe, quominus exiliat, aut conseruetur, pee concursum positiuum in
eandem formam oppositam. Nulla igitur est paritas ab existentia caloris in praseno ra trigoris ad existentiam peccati in prae sentia grati .
Q od dicitur de permissione natural Ppeccati pro priori naturae, & de miraculo La deinde infusione gratiae pro poste rlorknaturae,indueit permissione Dei quasi igno a1 antis, aut non eum aduertentis pro prioviquid agat, aut sit acturus pro posteriori . Quae est imaginatio valde emranea a veritate, Se nimium indulgens similitudini im-hee illitatis humanae te spectu Dei. Qui ramus simul, ae indivisim inspicit, de determinae quae fiunt suecessiue , quodcumque demum ine eessionis genus sit in rebus crearis . Quare in miraeulo coniunctionis gratiae,&peecati, aeque effet miraculo is peris missio peceati se eundis se , ac in iusso gra. tiae se eundum se . Repugnat autem puruPernissioni, vi sit mirae v lasa respectu sui