장음표시 사용
191쪽
libet rationalis independenter ab omni sua
appetitione elicita , delibera electione est intrinsece secundum suam naturam Ordinata, ae inclinata ad ultimum suum finem aErgo praecise secundum suam naturam . Se substantiam , atque independenter ab omni libera sua disposita one est absolute in forismabilis, ac persectibilis per formam ordina tivam , ae inclinatiuam multo perfectius, agpraestant us in ultimum finem. Estque pr inde capax suseipiendi effectum formalem proprium talis larmae; dummodo no habeat in se actualiter inclinationem, ae deordinationem contrariam . Patet consequentia .
Quia unumquodque secundum suam sui,stitiam est capax sormae , & effectus Brmalia promouentis, ae perficientis ordinem,& in. cIinationem sibi intrinaeam, si non sit inti peditum per formam eontrariam actualiter sibi in existentem. Talis autem forma est gratia habitualis, ut patet; & ex peccat habituali nihil remanet actu inelinans it gontrarium,ae deordinans Ergo qui est habitualiter peceator, independenter ab omni libera praeuia disyositione, est ablatu te oris dinabilis , &Inclinabilis in ultimum suum finem per gratiam habitualem s atque ade est absolute iustificabilis nulla etiam prae eunte dispositione morali eκ parte ipsius. Nempe iustificatio , remisso peerati , & re nouatio interior in hoc essentialiter , de quoad totam sitam substantia consistit,quod
homo iterum permanenter, ae habitualiter ordinetur , & inclinetur ad vItimum suun finem de facto eidem propositum . Hoc au in m habetur per gratiam habitua Iem ν de non per aliquem actum iustificati v teum cperfectiam . etiam eum adest talis actus .
Alias dispositio moralis peeeatoris non ς iist
192쪽
solum dispositio, sed etiam forma partialiter iustificans. vuod non congruit Conci Ilo Tridentino, di sacrae paginae testimon Issut apparebit ex questione sequenti - Ergo iustificatio peragi diuinitiis potest ver sola ingratiam habitualem , quin praecedat ultra moralis dispositio pece toris Ad et . Fieri quidem naturaliter mon potest, ut quod suit aliquando liberE WoIiti, non sib habitualiter deinde voluntari ut
quous e retractetur peractum contrari u . Quia omnis in alteram partem inclinatio εae determinatio, seu inclinatio determina clua, ac alligatiua voluntatis, quatenus indifferentis ex se ad utramque partem contradi ctioni , aut eontrarieta i is,habetur se m aliter , S cau saliter per istum actum ip- ius ex natura Tel. At fieri supernaturaliter potest, ut cesset, atque reuocetur habitualiter prior ratio voluntari j, Deo insun. dente habitum incompossibilem cum repeis titione , ac ratthabitione actus praetetiti, Seperfecte disposititium animi ad actum eo ne rarium, quoties occurrerit oecasio deliberationis, & electionis similis. Quia Deus doni inatur voluntari creatae . quatenus agenti libere & elective, non miniis, quam C a sis ne eesiariis , & quam eidem voluntati ἰquatenu3 naturaliter, ac necessario operan
ei ; i deoque d uinitus fieri potest, ut nulla praeeunte dispositione , aut retractatione seri parte peccatoris infundatur ipsi habitus incompossibilis cum actu simi i illi , qui
praecessit, & eommunieans contrariam antis
rei dispositione mi & inclinationem, perinde fere atque fi elicitus fuisset actus contra. tius/priori ac proinde fieri potest , ut non petris veret absolute prior voluntarietas ha-2naualis . Ad cuius videlicet conceptunias
193쪽
i adaquatum pertinet non solum actus prae teritus, ut praeteritus; sed etiam ut nihil detur de praesenti actualiter , vel habituali ter illi contrarium, α incompossibile rati ne suae perfectionis,ac bonitatis cum repetitione,&approbatione actus mali qui Pr extitis, Ada, Sicut fieri non potest, ut remit .rur pecaatum actuales quin cesset peccarca au4liter, qui peccauit; ita fieri non Pn peest, ut remittatur peccatum habituale squin cesset habituali ter peceat qui pecca uit actu ; atque in hoc est paritas. Sed est discrimen's quo a peccatum actuale ce Tarenon potest, quin p2ccator, seu libere . seu necessario suspendat suam actionem, in qua tale peccatum ementialiter, S adaequale consistit. Peccatum vero habituale cessa-ae potest Per solam actionem alterius. Quia Conceptu β elus ad squatus non consistit, ut dictuni est supra quaest. 8. iiii solo actu prae aerito. . ct in carentia deinde inus contram; sed in deiectu contrariae animi dispositionis habitu li , ae permanentis, quR Persulam. operationem diuinam induci potest,
eademque diuina operatione virtualiter adi eminenter retractatur prior actualis vo luntas peccatoris, ideoque non perseuerat amplius habitualiter , ut apparet ex superiori ratione a priori . .
Ad 3 Amicitia actuaIis eonsistie in nau. tuo amore actuali sed amicitia habitualis, quae sola absolute, & simplieiter dieitur amicitia , consistit in habitu amoris eiusdem mutui . Qui habitus constituit, ae denominat amicum eum, cui inest, etiam pro eo ι empore, Pro quo actualiter non amat. Eadem est ratio de iustitia , S iusto. Huiuia modi habitus non possunt naturaliter ha-
194쪽
hess,nisi prius habeantur actus eirea eadem obiecta, per quos illi generantur. At superomaturaliter potant haberi nullis etiam acti-hus praeeuntibus. Quia Deus potest inta dere homini soIa sua activitate dispositi
et em permanentem ad bene operandum , aetiam meliorem, quam quae ab homine a
quiri possit per suos actus. Ergo fieri potest per potentiam Dei,ut homo fiat iustus, di amicus Dei; tametsi nullum priss exer Querit actum, vel amoris summi boni , vel odii malorum . Similiter fieri potest vietu te diuina, tametsi naturaliter Meti non pol- st , ut homo sit honus simplieiter, etiam lituitum adhue elicuerit actum bonum Quia potentia Dei potest infundere habitumis Ferinde incompossibilem cum actu vitii atque est incompolsi bilis eum eodem actus virtutis ; per quem proinde habitum homo it determinatus ad honestum , dum retinet eundem habitum, non minus, quam peractum intentiuum honestatis. In hac autem hominiη determinatione habituali, ac per.
manenti consistit, quod homo sit bonus sint. νliciter, ut apparebit clarius ex quistione έequenta Potest igitur diuinitus fieri ,etia sinaturaliter fieri no possit, absque omni actu
Peccatoris, niuratio, & transitus, qualis est de conceptu essentiali iustificationis. Ad confirmationem. Deus est ex sua nais tura promotiuus boni, ideoque potest sura
speratione Conuertere ad purum bonum adi ad optimum, id est ad stipsum; &4n oris
dine ad hoe subijeiuntur ex sua natura subristantiae creatae operationi diuinae , tametsi nihiI agant ex se; at ad malum , & Pecca tum no potest similiter determinare Deus. Quia est de ratione summi boni,vz no aueru
195쪽
ordine ad hoe subrietantur res ereatae viselluti diuinae , sed id contingere ipsis potest praecise quatenus relictis ita manu consili, sui. Unde licet homo transire non possie de bono in malum hominem absque propria' operatione, potest nihilominus transire diuinitus de malo in honum hominem ab que eadem. Ad 4. Argument m est simile argumento quaestionis 4. Responsio proinde erit si milis responsioni ibi datae . Et quidem alia qua debet adhiberi ab omnibus Catholicis ad saluandum conceptum gratiae in prinais auxilio supernatural gratiae, ad quod nuIta praeeedit disposirio moralis , aut appetitio elieita; appetitus vero innatus non magis datur respectu eius, quam respectia gramtiae habitualis. Itaque appetitus innatus sumitur dupliciter. Primo gum Seoto pro Eapacitate boni, siue debiti, siue maioris squam quod est debitum. Atque hoc senis non deest natara humanae appetitus innatus gratiae habitualis. Quia essentialiter eas p π, ut perficiatur per ipsa. Per hoc enim intrinsece differt substantia rationalis ala irratio Ii, ut dictum est supra ex Augustiano cap. . de Praedest. Sanct. Secundo ar petitus innatus sumitur eum D. Thoma apro ea pagitate boni coniuncta cu proportione eiusdem , idemque reddente sibi deis bitum . Atque hoc sensu non datur in homine appetitus innatus vllius doni Rperaais turalis. Datur tamen ap; etitus innatus d norum naturalium, cui dona supernatura lia, maxime vero gratia habitualis sati sis ciunt superabundanter.Qula praestant mulisto melius quidquid praestare potant dona a naturalia. Patet vero sufficere ad coaceptu .gratill, imo augere rationem gratia,si tale
196쪽
sit, quod gratis datur , ut superabu ndanter latis faciat appetitioni praecedenti p idque eo magis eae teris paribus, quo maior est defectus dispositionis obsequiosae ex parte suscipientis; ita vi loeo eius disipositionis solum praecedat necessitas accipiendi coniuncta cum indigentia, & indignitate,atque adeo cum necessitate rati habendi, di gratias agendi, si acceperit, de secundum recta rationem se gerere velit, quae est regula beneficentiae , & verae gratiae. Ad s. Sponsalitium animae cum Deo Co iungit animam eum summo suo hono, quoaest ipse Deus , idque per societatem familiarem, S eommunicationem omnium bonorum inter utrumque, quae est propria matrimonii. Matrimonium vero humanu vest diuersi uum a summo bono , & retarda tiuum intimae coniunctionis eum eo en
iuxta illud Apostoli r. ad Corinth T. Qui sine uxore est, solacitus est, qua Domini sunt,
quomodo placeat Deo. Qui autem eam v -υ est, fomcitus esti quae sunt mundi. Dictum est autem Deum ex sua natura esse promotiuum boni, & ordinatiuum M ummum bonum ; atque hoc ipsum congruere, vel iuste, vel superabundanter eam Pacitati, di appetitui innato hominis. Unde eam promotionem , atque ordinatione Poten accipere a Deo independenter a lubera sua electione, at dispositione morali . uuia sunt pure perfectiuae capacitatis , Se appetitus ιnnati. At quod est retardatiuurn intimae coniunctionis cum Deo non ita cc. giuit inclinationi, & appetit i naturali . Quia est coniunctum per secum imperscctione flatus, ideoque non potest superaddi supernaturaliter a Deo absque libera horni.
&js electione, α consensu , cum imper se
197쪽
ctio impeditiua sum niae persectionis mora. is consultae a Deo,ae proinde opposita e5. ilio, ae intentioni primariae Dei,non potast esse a De o. - Deinde per matrimonium humanum mi vultur libertas eonnaturalis quoad electionem status & personae &grauatur mulineis oneribus I atque agens liberum non est susceptiuum, ab extrinseco. eorum, quibus
ipsu in directe minuitur , & grauatur. Con iunctio autem cum Deo , quae fit per gra elam, solam minuit potestatem peccandi squae non est libertas , nee pars libertati fis te dicit Augustinus,& auget veram liberetate ni propriam filiorum Dei v nee grauat adsolute, sed exonerat; atque ad huiusmodi formam eonfert utique vim ex sua natum
in secundum se passum , quod est praditum libertate. Patet igitur respectu matrimo nil spiritualis adesse aequiualente x consensum ex vi appetitus innati nationa is subis.stmeiae; licet respectu matrimonii tempo ratis,& pure humani nullMadsit consensus,
- Ad s. Iustificatio coniuncta eum dispoinsitione peccatoriae ad ipsam est maius h nun , maiusque ab Iute beneficium caeteris paribus , quam iustifieatio sola. Quia actus disponentes sunt per se boni, de perfectivi peccatoris, eumque constituunDiauis dabiliter, & gloriose victorem contraria, rum difficultatum , Se augent spem uberio sis fructus consecuturi ex iustificatoine, vepote continentes in se propositum aquale de eo fructu cumulate percipiendo; ideoque sunt impensae absolute luerat tuae. De inde utrumque est donum Dei, de utrumque potest tam facile . & toties, si non & faei in ius , ac pluries cooserre virumque simul ,ri atque
198쪽
atque alterutrum seorsim . Denique magis ab solii te manifestatui potentia Dei faciendo hominem coopeiatorem sui in Opere Iustificationis, quam faciendo eandem per se solum .Quia causa adaequata alterius causae, & effectus simul plus communicat sua persectione . quam si causaret eundem effectum per se solam; atque potentia cu iusque ea usiae eo magis manifestatur, qu
plus communicat alijs de sua persectione . Congruit igitur magis dignitati meritorum Christi, ut illis rependatur iustificatio ad utinti eoniuncta cum eiu dem dispositione prsula, quam fine ipsa; Saffectus Dei erga nos est magis beneficus, ae liberalis, qualis non vult alteram sine altera conferre ἱ atqu e in eodem operandi modo fit summa abi. Iute ostenso potentiae Dei, ut iustificatoris. Quare secundum quid tantum foret mirabi-
Iior, ae bene figentior iusti si eatio impi, peris acta, quin praecederet ulla dispontio enlyarte ipsius. Quia inductio alleuius formaen subiectum, S sublimatio personae ingra
dum superiorem, eo, caeteris paribus, gis superat spem , Seonsequenter excitat maiorem admirationem , & eo magis parti ei pat rationem gratiosi, quo minor est diis spositio . & maior indignitas reeipientis . Se habent igitur tanquam excedens, Sexcessum ii duo modi lusti fieandi , excedit tamen simpliciter, qui de facto datur. Ad v. Concilium definitiustificationem
dogmatice secundum totam eius persectio nem , tum essentialem , de primariam a tum secundariam , cte integralem, ac accidentalem, quae de facto datur,& docetur in sacris litteris. Qua de causa ultra susceptionem gratiae , addit susceptionem aliorum etiam
199쪽
ratiuum iustifieationis secundum se nequc
Ruam pertinent. Eadem de gausa inter dispositiones iustisseandi numerat eos omne
actus , qui recentiti sunt in quistione prasedenti; quos tamen certum est non omne essentialiter requiri explieite , di larmater. E adem igitur ratione voluntarietatem apponit in expositione iustificationis, quia fionstat ex sacris litteris adultum desacto non iustificari, nisi volentem, di dispouintum actibus suis, atque ut ita Eat iustinc a , ii , pertinet ad eius maiorem perfectionem secundariam, & aegidentalem, ut nuper olingebatur . Quod non obstat quominus Mara possit iustificatio absque eadem praeuia diis positione quoad suum conceptum meta physicum . Praeterea etiam seclusa actualicii positione morali peccatoris daretur in aiustificatione impii ratio voluntarij virtua Iiter , di aequi ualenter, ut liquet xx responinsone ad 4. Se I . R ex rationπa priori no-Bra sententiae ; atque de huiust at etiam oluntarietate accipi potest, quod dieitur a
Concilio, licet eius contextus magis Inclinet ad voluntarietatem formalem , di eucotam,ideoque fit melius adnarer ς prior I responsioni. Ad 8. Quod peerata, quae comm1ttuntur praelucente notitia reuelationis existen eis de tacto de illi, non condonandis , muoraeeunte dispofitione peeeatoris, non pose ni remitti absque tali dispotitione , non proueniten magnitudine malitiae eorum s sed ex sola ipsorum connexione intent,omnali cum ea diuina reuelatione, quae ficari nec de potentia absoluta potest uua re inde non sequitur, quod Deus non Pon tuerit absolute facere reuelationem c nis - . ι n 1 μ --
200쪽
feeit de facto; atque remittere de potentia, ablatuta sine praeuia dispositione peceato inris peccata non connexa intrinsece eum sreuelatione nolendi condonare absque pretis via dispositione, vel quia non daret r talis reuelatio, vel quia non adesset peccanti ctualis notit ia & aduerteia ipsi i s propriois ri naturae. Atque hoc tantum est, quod intenditur in eonelu ne posita. Demuinis . omnia sere superiora argumenta Patiuntur iuxanifestam instantiam, magna saltem ex parte, in iustificatione paruulorum, nec non in iustificatione adu Iti per lacrame tum prae xistente sola attritione.
virum g ctus charitatis sit pura di-ispositio; ad veto forma per se 'in i immediate iustificans p
stificans immediate per se ipsam . . Quia actus chariotatis est persectior, ilὸλ . habitus charitatis. Ergo si quide diabitus charitatis est, larma per seipsau imni edia. te iustisseans, atque incompossibilis cu peceato lethali; a inrtiori eius actus praestat idem immediate per seipsum Probatur antecedens. Primo, quia finis habitus est actus,&non e conuerω. Non enim amici ideo amant se invicem, v t possint amar sed ideo possunt, ut ament. Imo uniuersa. liter quaelibet vissus estim tus,ac appetitur