장음표시 사용
71쪽
Quaestio. V. . 'thmr eiusdem malitiae; conceditur eouse quentia, praecedit realitcr eria quoad seuerant Lam malitin, negatur consequenti . Unde absolute negatur secunda conseque tia; vel distinguatur eius consequens; er go peccatum nabit uiui non conuitit in ,, priuatione gratiae , quatenus hae G priuatio est a Deo ut iudice puniento peccatum ἡconceditur consequantui :.qu'tenus est ab homine illam 1nducente per vim ae meritoriam peccati actualjs &mouente Deum per malitiam eiusdem ad subtrahendam grat ab atque hinc habente prioritatem logicam s spectu priuationis gratiae; negatur eon .sequentia. Quae omnia patent satis ex cuμctis, S ex stipsis, & apparebunc clarius ex dicendis Ad s. Puniri non est simpliciter malum: Quia est conis r me appetitia boni uniuer salis ex suppositione peccati . Caeterum est malum respectu puniti . Quia est contra rium appetitui boni particularis; eis specialiter punitio , quae fit pex subtract ione gra tiae , est noctua , εἰ mala punito . Quia ra
tione ipsius durant, ac perseuerant moraliter. N aequiuωlenter peccata praecedentia, quae sunt mala omnibus, modISH vr P te repugnantia appetitui recto tam bi ni, uniuersalis. quam particularis ; t iure abistate ,. tum facta quavis suppositione. Non au
rem est impossibile, quod est malum simpliciter, durares ac perseuerare per id, quod non est malum simplicitei . Quapropter. iis lud argumentum solum probat, quod sponte conceditur; nimirum peccatu habuualo non consistere in priuatione quoad sua mmalitiam moralem imputabilem immediis-.tc peccatori ἱ & nequaquam probati nor
Gonfistere in dim quoad permanentiandi
72쪽
ct habitualitatem malitiae. Praedi eata enista
illa contradictoria non conueniunt pec-gato habituali adaequale sumpto, de secundum in totum, sed steliduni diuersas par ses ipfius. Id quod si inititer aceidit in quolibet toto, maxime conflato ex parti Bus speete diuersis. Ad s. Reatus poena est indistinctus rea.
iter a peccato . uuia peccator ra. ione peccati formaliter consti tuitur reus Pte nae , S non per aliquid eo, sequens ad pecossiarum , atque distinctum reialiter ab ipso ouuare Perseverare reatum est idem reali er, at Perseuerare peceatum. Et e conuersio auferri reatum eli idem realiter, ac Ruserri, ae non amplius perseuerare pec Natum . Qua de causa merito damnatur , πω er alias propositiones Baii qme affirmat peceatum habituale nil esse, nisi reatum Poenae,
Iasi reatus non sit aliquid adaquate di-inctum ab ipsa malitia peetati, ideoque
nil malitiae perseueraret, dum Peceatum perseueraret hahituali ter, eum re sa perstueret ipsa malitia peccati, quae formaliter dis inguiuur a reatu, quae hominem consti. vii reum poenae, seu poena dignum. Atque hoc solum continetur in illi, testimonio Augustini. Ideo enim dicit peccata ab inlara Deo nolente animaduertere, pud're sagnoscere, de volente igi*Bere; quia e nolitione, & volstione aufert priuarionem gratiae, Oe inducit ipsam grariam. Qua saxpofitionem qui non admirrunt, tenentur assignare , per quid perseueret ipse reatus poenae, qui est praedicatum secundarium peccati. Cert perseuerare non potest sonis maliter per actuxint illectus & voluntatis diuinae ut demonstratu in est supra'; &eor
isqueniri neque rerilauciare potest per deis
73쪽
fioni Inarionem extrinaeam ab illis actrbus; quia haec est realiter indistincta ab iisdeni,
Ad ν, Argumentum illud Seoti supponizPeccatum actuale transire in habituale peradditionem alicuius distincti a noua duratione; eum potius transeat re ipsa per de tractionem actus peccamnosi, prout existεtis in se intrinsece , solaque superaddita noua dura tione priuationis gratiae, quae iam dabatur simul cum peccato actuali. Quo modo autem perseueret priuatio gratiae auctore Deo, iam satis expositum est in re sponsione ad 3. & . Pei seuerat nimirum Deo suspendente concursum in gratia nia eiusque dura tione m pro tempore sequenti.
Ad 8. Pe eeatum Iethale habituale pro quovis statu consistit in priuatione formae disponentis perfecte ad ultimum finem .
iuxta pei sectionem coginentem unicuique statui. Pro statu aueem purae naturae dispoinfitio summe perfecta ad ultimum finem e set habitualis dispositio diligendi Deum
D per omnia dilectione naturati; ad τum utiquo modum, quo dictum est supra eandem dispositionem ad ultimum finem prafflatu eleuationis esse habitualem daepositio nem diligendi Deum super omnia supernaturaliter . uniuersaliter enim in qua uis re, di pro quovis statu, esse malam simpIi .e iter , est esse inhabile, ae indispositum ad finem unicuique praescriptu u. Eadem igiis tur ratione , qua dictum est peccatum ha bituale hominis eleuati consistere in pria natione gratiae; id est habitualis dilectionis Dei sup etnaturalis; dicendum quoque est peccatum habituale hominis non e euati consistere in priuatione habitualis dilectro . tis Dei naturi cis. Quod simul cum dis'e-
74쪽
entia quadam: particulari inser dilectionia
abitualem utriusque sta tus exponetur magis, & confirmabitur infra . Ubi etiam ap parebit clarius impugnationem luam,con tra UatqueZ , eone iudere. recte . Dictum iPorro est absoluto supra, peccatum habi-Luale consistere in priuatione gratiae; quia agitur determinate de peccato habitualis quale datur de iacto, Caeterum peccatum Madit uale in genere consistit in priuatione zormae di ponentis persecte ad ultimum fi nem unicuique praefixum,ut modo praemi tum est, ct colligi potest ex dictis quaest. - .. Circa iudi itinctionem gratiae & chai itatis. Ad 9 Peccatum veniale non priuat animn am ullo dono supernaturali permanenti
ηκ sua natura, ideoque non inducit macu
ram animae oppositam pulchritudini stabiIi.ctus, atque ablativam timus pulchritudinis . vel totalit et vel ex pacte; sed solum priua pulcli ritudine actus debiti& eatenus. ruperinducit bruaculam obscura divam pul-Kbritudinis permanentis inani man Ou Obitante eo peccato, adeunὲ modum, quo lutum aut puluia obsturat pulchii tudinentis,
Corporis, uti exponit D. Thom I p. q 87. a. a ad Quia vero priuatio. illa recti tu dia Is debitae inesse actui tolli non potestabique actu poeimentiae, quo implicite,veIι
explicite retractetur actus praecedens venialiter peccaminosus , . ut dicitur ibide Maa a. consequenter peccatum, veniale Per seuerat habitualiter ratione talis privavi O-nis , q- sque accedat retractatio . Ergo eruata p portione' ratio paruatis potius
congludit peceatum lethale permanere habitualiter per priuatione gratiae habitualis. Ad a Q. Peccatum habitu Me non differt ab actuali per additionem alicuius de nouos. sed
75쪽
ἀ magis per detractionem alleuius, quo Iprius aderat, & per permanentiam reliqui. Est enim de ratios e peccati habitualis , v pceret, ae desinae esse in se intrinsece actus, quo quis peccat; & vi permaneat priuatio gratia inducta per talem actum, eidemque actui eo extituta, si actus etiam ipse permaneret diutius in se intrinsece . Vnde argumentum laborat falsa suppositione . Iam quod dicitur de denominatione morali a P sua rea, & de ente rationis a P. Vasque et alibi pluribus impugnatum est, atque Uste sum omne morale esse realiter indiuinctum
ab aliquo physico, quod solet dici funda
mentum moralitatis,& similiter omne extrii, secum alicui esse indistinctum realiter ab aliquo. quod sit intrinsecum alie ut alii. ruate, dum non designatur illud physi eum a P. Suar et, &hoc intrinsecum a P. Ua queae appellante ens rationis, denominationem extrinsecam k nihil prorsus dicitur determinata, & cum ultima distinctione . Ad ii Potest qui iem homo carere gratia absque peccato; sed priuari gratia nec de potentia absoluta p test absque peccato, aut independi niet a peceato . Qui ε priuatio est carentia formae debitae inesse subiecto . Is autem, qui deberhabete gra etiam, non potest carere illa, nisi ratione peccati. Cum enim homini non debeatur gratia ex sua natura, solum deberi potest ex voluntate kratiosa Dei parati ex se ad eam conferendam, nisi impediatur per peς-gatum . Patet autem cum hae voluntate,st
rapaxatione di id na non posse eo poni V
marem diuinam auferendi' gratiam ob alios titulos independenter a peccato. Quare peccatum carentis gratia independente tab vso Fce aio esset peccatum propriumo
76쪽
Ratus purae nature, de quo dictum est ad ηοῦ R de quo non agitur in praesenti ex profeGla, sed de peecato quale datur de factoe,
quodque est inti insece inductivum priuationis gratiae , ut conferendae si non adesset impedimentum ipsius peccati. Ad ra. Peccatum habituale adaequale sumptum, constituitur, ut dictum est , petpecca um actuale praeteritum. Vt Praeteri tum, & per praesentem gratiae, priuationen . Si multas autem horum duorum incipit es se, eum peccatum incipit esse habituale, α δ eficie, cum deficit peccatum habitua O. . Atque hoc solum discrimen intercedit,quod 'ante inceptionem peceati habitualis datu σaltera pars eius, nempe priuatio gratiae; de deest pars altera nempe praeteritio peccari actual s; post desitionem Fero datur si mi-titer, sed e eonuerto altera pars, nempe Praeteritio peccati actualis, ae deest priua istici gratiae . Dicitur autem ab hiate peccatum habi tua te consistere in Privatione s
ratiae, licet non consistat in ea sola; quia sae priuatio est ratio differenti alis Mee
toris a non peccatore inter duos, qui aliquando peccarunt actualiterines non inter unumque --que, quatenus ad- .
77쪽
Vtrum Peccatum Originale consis stat in priuatione gratiae
I DETUR non consistere. Quia Augustinus eonstituit
peccatum originaIe per e5- eup scentiam, ut Iubstantem Ieatui poenae aeternae, ipsius. que tonaup scentiae soluta. Re regnantis; ita ut hie reatus sit ratio sor malis huius peegati, conincupiseentia vero sit ratio materialis. Col- igitur ex lib. I. de nupti Js, &eoncupiscentia cap. a 3 ubi docet per Baptismum aufers 11 reatum ac proinde manere deinceps c5- cupiscentiam actu ; sed transire quoad reatum, nec amplius manere reatum; id est auferri rationem fornia' em peccati, iplum quo peccatu sormaliter, S solum manere quoad materiale eiusdem peeeati. Idem doces lib.6. contra Iulianum cap. 3. de T. Et lib. 23 . de peccatorum meritis, & remissione cap. 23. re χ'. atque alibi Depe. Eidem sententiae plurimum conniuet D. Thomas 1 a. q. 31. a. 3. nec non q. . de malo a. a. Ergo di gendum est peceatum originale non conli
uere in priuatione gratiae, sed in concupi scentia , ut subest reatui poenae. a. Privatio gratiae in posteris Adae est pinna peecati commissi ab Adan., ut colligitur clarh eκ Trident .sess. s. can. I. iuniscio eum χι & admittitur ab omnibus T heo Iogis, ve dogma fidei. Nulla autem poena peccati po est esse ratio constitutiva pec
78쪽
R eatiata a Deo, mallum vero peeeatum potest esse volitam cte cautatum a Deo Er- .pςςς x Originale, o priuatio gra 3. Siquidem peceatum originale consi-Iteret in priuatione, in eius utique boni priuatione consisteret, quod amissum est a Li n peccat AdM. Bonum autem analia sum ratione peceat i Adae est iustitia origi -
xn-tificante. Cert non est scita gratia sa Milicans. QMa resti.tutae gratia per baptismum, aut poenitentiam, non restituitur iurii eia originalis , Manet enim nihilomi- rebellio carnis aduersus rationem su-Periorem: atque contraria subiectio est de conceptu essentiali iustitiae originalis. Erx'pςceatum originale, vel non consistit in Prauatione grati ae , vel certe non consistu
. . ' P Πxig gratiae non magis nocer, ne is lue est maius malum pro staru praesentia uam noceret, esset pro statu purae natuis Iae. Quia pro utroque statu remouet idem dinum. Ergo malum speciale hominis speἀτial ter ipst noeens pro statu Praesenti, qua
. . li' Αφης dit aliquis,non consistit in
eo, penes quod est aequalis. Iam quod caorentia gratis in homine puro fore t nega , ex an homine eleuato sit priuatio , estiaenominatio utrique extrinseca . Nihilet enim datur, aut positiuum , aut negati uum viri uis intrinsecum,quod pertineat ad rationem purae negationis, potius quam
'n est denomiuatio extrinseca secundum,
79쪽
suam rationem differentia Iem, quandoquidem inest Umyuιqaν ρυρνιum, ut dicit Con- est. Trident. self. s. can. . . Peccatum oeiginale transfunditur in animam mediante corpore, & propagatio sene corporali. Inest ergo corpori primo, ac radicaliter, de est qualitas aliqua morbida, uti doeent Henrieus, Guillielmus Parisien vis, Ne alii nonnulli fundati insuper in Augustino dicente l. s. de nupt. & concupis. Cap a 3 Afectis eis quadam maia quatitariusicuι tanguor. Privatio aurem gratiae inest soli animae, quae vide Iicet sola est capax gratiae. Neque haec priuatio est affectio ma. Iae qualitatis, si e ut languor,sed est sola ex . clusio qualitatis bone . Ergo peccaturi originale non eonsistit saltem essent taliter, α ta nquam in prima radice, in priuatione gratiae. 6. Si priuatio gratiae unicuique antrinseca, quatenus proueniens a peceato povso - nali Adae, quod est extrinseeum eius postellis, esset peccatum cuiusque proprium redindens singulos inimicos Dei, de punibiles priuatioue vitae aeternae; Ipsa sinit liter gratia intrinseca unicuque iustificatos quatenus prouemens eκ merito Christi, eapi eis similiter generis humani, esset meritu .ntulauiusque iustificati proprium reddense singu los iustos specialiter diligibiles Deo, ct praemiabiles e ollatione vitae aeternae. Imo poenitentia Adae potu illat, ac debuisset eodem modo esse poenitentia propria unius Euiusque posteroru restituens singulis gratiam de iustitiam originalem, tanquam dispolitio propria singulorum . Vtraque autem sequeta est absurda, Se impossibilis. . De conceptu esse nilali peceati est, vesit voluntatium, di imputabile peccatori, ve
80쪽
eommi fiam liber , atque vitabile abeo
dem . . Privatio autem gratiae non est vo .luntaria posteris Adae, nee estini putabilis ipsis,tanquam libere electa, ae vitabilis ab iisdem . Quia incipit inesse ante usum rastionis . Qua de causa , mala temporalia squae pat untur fili j propter pectata Pareu- ixum , & quae post B pcisnaum supersunt in posteris Adae propter eius peccatum m non habent rat onem peccati , sed solius poenae peecati iuxta illud EZech. 18.2o. .animas sua peccaueraι Usa mονμιuν: istius non porta hiι ini uisatem patrii. Et iuxta illud Philos. 3. Eth cap. s. Nullus improperabit caeco natos sed in alia miserebisur. Ergo priuatio grati. proueniens a peccato Adae non potest contastituere in possieris peccatum proprie tale sed tantum improprie , & translati tie , ut
Eontendit Durandus; ad eum utique m dam, quin vocatur lingua, quam Deit tingua; in manus vocatae scriptura , quam Deiι manus ἔ quae sunt exempla Augustini cap. illo 23: de nuptus, pro exponenda ratione pem Cati, Quae conuenit Concupiscentiae mane
es post Baptisinum. R Deus seeu h ominem rectam, ut habet xl. Eeelesiastis V. Quare , sicut faciend.
hominem , remouit eum a nihilo, cui suberat ex sua natura impotens esse a se, tum que a se potens. non esse; ita hominem faetendo rectum, remouit eumdem ab inclinatione, & decliuitate naturali, seu conis
ueniente sibi ex se ; a qua proinde liberari non poterat viribus suis , nec erigi in re,ctitudinem persectam . Rectum porro dicitur inχrius respectu su periorum, quandoeest eropinquissimum sinpremo absque vIIais inclinatione, seu decliuitate ad ea ,.quae Sue