장음표시 사용
71쪽
rintne unum idemque muSicae genuS nn minus; si minus, quot et quae exeicuerant; Praeterea, qui Singula exercuerint genera Ad quam quaeStionem OlVendam Pergen moneo, rata habenda esse haec duo tam tibiae quam citharae vel lxi a suisse usum et plures fuisse tibicines quam citharistas; vid. quae disputaverunt et congesserunt Genelliu I. c. p. 14 sqq. Leuischius diurn scholast a immerni3nno edit. R.
IS33 p. 255 1031, 1035 Schneiderii l. c. p. l Sqq. de
musica ad carmina cantanda adhibita saepius monitum esse a
poetis scenicis, imprimis ab Euripide adnotavit etiam et plura exempla congessit Schoellius libri, qui inscribitur: Betirlige Zur enninis de tragis chen Poesi de Griectiens Vol. I. p. 39T. Proficiscendum autem ab eo, ut dispiciamus, quid
Sit, quod , quum e loco, quo quattuor illae aves Orchestram ingrediuntur, reliquas nullo verbo significetur muSico eSSe, tamen gallus gallinaceus appelletur tot sol αν ἐς Οἴνις. Hoc epitheto non signari quidquam gallo gallinace tanquam gallo gallinace proprium, inde apparet, quod Pisthetaerias hanc avem non novit. Iam Henricus ossius ad illam quae Stionem respondit, gallum gallinaceum post ipsum in orche Strnm ingressum sonum liquem edidisse. Sed hoc sibi te mere sumpsit vir doctus. Si sonum edidisset gallus gallina ceus, qualis is suisset in libris inscr. reperiremus Significatum,
ut ex s. 26 apparet; sed - id quod ossi sententiam
omnino jugulat quae post ipsum hunc VerSum leguntur luculento exemplo demonstrunt, non sufficere Onum editum ad talem interrogationem, qualis s. T sit, explicandam. Non video equidem ullam aliam interpretandi rationem nisi h3nc, ut gallunt Illinaceum secum tulisse liquod organon muSicum Statuamus et tale quidem, quod plani illius epithetini S3m praebere potuerit. Quod, si illud recte conjeci, nullum aliud suisse potest, quam cithara vel 3ra Velim necurate attendatur ad alteram partem vocabuli fot'oostar et ις Neque enim haec simpliciter significat musicum, sed musicum eundemque vatem Jam vero instrumenta muSic3, quibuS VR- te utebantur, tilia alia erant quam cithara et lyra. Simul, g3llum gallinaceum egisse citharistam, esticitur ex eo, quodi Soli S tanquam ιουοο ιανεις ορνις inducitur, Siquidem paulloni te jure posuimus plures numero tibicines AEdsuisSin fluctu
72쪽
citharistas. Pro eadein sententia haec faciunt accurate per pensa, ita quidem, ut Simul Omne scrupuli adimantur, quOSm0Vere qui possit propterea, quod tibi3rum Similem mentionem nullam omnino videmus actam. Quid enim Num tibias non venisse in conspectum credibile est Si quis eorum meminerit, quae supra de rostro lusciniae duobus ex verubus constante sunt monita, i sacile, Opinor, a se impetrabit, ut credat, etiam trium horum chori tibicinum organa musica suisse loco rostrorum. Ad quam rem egregie quadrat, quod iam ex certis quibusdam testimoniis, D. s. 62, 99, 308, quam ex eo , quod ii, qui loquuntur Vel canunt, Ore aperto Opus habent, probabile sit, aves ad unam omnes rostris praeditas suisse apertis. Quod quum ita esset institu tum mirum suisset, si solus Bllinaceu , quam is, Si nostra Sententia Vera est, utpote cithariSta proprie carere potuisset rostro aperto, id habuisset clausum. Unde tactum est, ut tibiarum, ubi de avibus tibicines agentibus sermo est, Dulinsit injecta mentio, et vice versa, ubi de citharista gitur, hujus rOStrum a reliquis diverSum esse, non sit significatum. Contra galliis gallinaceus secum ferebat citharam vel lyram
ipsi uni propriam Ea igitur quin is thetaero ansam dederit
dum hanc ratiocinationem licebit dubitare.
Contii, uatur demonstratio. Probatur, phoenicopi cruria cecinisSe εο εμβα- τίνθιον et Ους ξοδίotu νομο αοῦ. situr de patria quattuor avium iti usicos gentium deque caussis cur illae ipsae productae sitit. De Monstratur, Iallum gallinaceum lyra usuin esse. Tractantur liquot artis opera gallum gallinaceum musicum repraesentantia Agitur de ordine, quo prodeunt aves, deque Varia eoruin elate atque enicenmento. Verosi
nille redditur . tibicines jam scabilia gestasse.
Cum iis, quae modo esse cimus disputando, apprime con venit, quod sonum Similem iis vocibus, quas edit phoeni copterus s. 26 T, tibiae cantum referre s. 26 et 262, jam supra conjecimus de hiscinia disserentes. Sed di1serunt tamen hae luscinia et phoenicopter voces aliquatenus. Qui eas, quas hic emittit, consideraverit accuratius, duos 3nnpReSto, ossicere reperiet. Ecce tibi rom notatu admodum dignam lNeque enim dubium videtur, quin illis vocibus contineatur id,
quod Graeci clingua appellabatur αλ ἐι βιαζριον. Ergo hoc
73쪽
unus tantummodo canebat tibia et is, qui non solum primus ingrederetur, sed etiam, ut infra etiam accuratius apparebit, vere princepS SSet. Qui et o 3 βατηριον cecinit, ejus etiam fuisse, τους ἐξοδίους αυλεῖν et Ους νο/ιους, ut Cratini ul9 ver bis, de quibus Vide, quae congessit Schneiderus i. c. p. 20 sq., probabile est. Hos ver hac in tabula esse ciSse et γαι ξλιον, quod Pollux appellat IV, 10, 75, ver esse Simillimum con
cedet, qui eorum, quae sub sinem guntur et Rnuntur, me minerit Iam Pollux eodem loco testatur, cani et γα/ Φηλιον maxime ea ibia, cui 3ιοναυλι' nomen er3 inditum. Conve
Di hoc egregie cum eo, quod modo vidimus, tibicinem, qui phoenicopterum agebat, tibia cecinisse Sine Voce addita. Porro haec scripsit ollux . c. g. 2 νίγλαρος δε ιικρος τις αυ- λωκος Αιγυπτιος, toναυλία προσφορος. Ergo hac tibi usus suisse illo tibicen videtur. Sed ea non Sane Sola Paullo enim ante S. 0 grammaticus haec tradidit: το γα/ιγηλιον
αυλη3toe δυο αυλοὶ ἐσαν, Gus πωνίαν th α Ποτελουνἔες, ι ει ζων δὲ τερος. Ogι ιείζονα χρὴ ον ανδρα ει ναι. Ne cessarium igitur videtur, ut tibicinem praeter νίγλαρον aliam eamque majorem tibiam habuisse statuamus. Haec si recto sunt disputata, uno certe exemplo inSuper firmata Sunt eo, quae Supra de rostris quattuor Vium uisico agentium iis dem tibiis posuimus alia usi ratiocinatione. Porro ad ea, quae modo disseruimus, egregie quadrat etiam illud, quod phoeni copterum egyptiam avem esse scimus ex Oc Heliodori su pra allato. Nam ex loco Pollucis paullo supra primum ad
hibito praeter illa dicimus, ιοναυλον Aegyptiorum esse iti- vetitum Itidem Athenaeus ex Iuba resert IV, Ι75 E 3 οναυλον ab Osiride esse inventum. Is igitur haud dubie adhibebatur ad cultum Osiridis et Isidis, quocum eximie congruit, quod Heliodorus tradidit phoenicopterum uvem Sidi Sacr3m esse. Denique etiam νίγλαρον, quam tibiam phoenicopter suisse conjecimus, vidimus a Polluce Aegyptiis tribui. Omnino jam, nisi omnia me saliunt, in clarissima luce est positum, cur illa Aegyptio potissimum tribuantur tibicini et porro, cur in ter aves Aegyptias ipsi phoenicoptero. Insistamus liquantisper hac eadem via. Quaeritur post haec ita disputata, equibuSnam terris Comicus oriundas cogitari voluerit alteram upupum et κατωφαγαν. UpupΘ,
74쪽
Θράσον πτερωτος ορνις ἐν Παν Ιευχ α, ut appellatur ab esch3lo fragm. 300 Schuelg., quin Thracia avis habenda sit' dubitari omnino mequit Thrax enim erat
Tereus, quem sabulae serebant in pupam SSe mutatum, O minem CriSintum, et ικτον, erSicolore ornatum vestitu in avem itidem cristat3m itque varium ictumque plumam habentem,
vide qua ad illud eschyli si agmentum adnotavit Salmasius Plini an Exercit. I Om. I. p. 168 et 169, et . illius upupae ne potem hanc alteram pupam tibicinem prodi, uam supra vi dimus Quod vero ' attinet ad eam avem, quae Ἀαzo παγῆς
δppellatur, hinus quidem certa res est sessi persuasissimum habeo Boeotiam cogitandam esse. Id ut credam, iuue in primis caussae faciunt,' prior haec, quod credibile imon est, Boeotorum, ' quos inrti tibiis canendi i 3ximam Operam, nec sanes incussum,' navasse motissimum est, it imprimis iliam Λthenis artem illam exercuisse, ex pluribus vel hujus ipsius poetae locis apparet, ' nullam omnino esse rationem habitam; altera haec, quod aperte in nomine κατωφαγάς allusi inest ad Oracitatem. Boeotos ver et fuisse gulosos et propter id ipsum plus etiam, quam par erat, ab Atticis notatos esse ut que derisos. inter omnes constat. Haec igitur si rectae ex putavimus, hic poeta quum Ves quae tibicine repraeSen tarent, elegit, egregie sic egit rem Su3m, mi Brum gentium, quae et primum it praecipue artem tibiis canendi coluerunt. ex ordine rationem haberet. - Ad postremum dicendum erit
de gallo gallinaceo. Eum medum esse sive tersam, pSe, ut jam vidimus. Comicus expressis a verbis significavit Sed quaeritur, quid sit, quod Medicum sive Persicum adhibuerit
citharistam, ' et quatenus potissimum allum gallinaceum ci
tharistam secerit. Et illud quidem, quid sibi , velit, tosti ea,
quae supra p. 3, monita sunt de Asiatica citharae origine, jam non erit prorsus in Obscuro omnino stanos praecipue citharae studuisse atque huc referri debere Plutarchi de sor luna lexandri magni dicentis locum quendam, jam BarneSius adnotavit id iurisidium: illud: δε α ιαδος κιθαρας 'pogoa , quod legitur C copl. s. 442 Sed non Omnium cith3rne generum Origo repetebatur exosia ii Digna haec re eSt, quae paullo accuratius excutiatur De cithara agens quae λιάς appellatur, cis qui tymologicum magnum compOSuit, o et Pi
75쪽
χορδος, inquit, κιθαρα υνι καλεiται Etiam Stepha nus et Suidas in V. 'Ast in Asia, Lydiae urbe, in Τmolo monte sita, citharam trium chordarum inventam scribunt. Iam vero ex loco Diodor ibidem a nobis allat discimus.
dere posse nobis Videmur, Org3non muSicum, quo utebatur gallus gallinaceus lyram suisse, non citharam proprie sic 3ppellatam quorum instrumentorum discrimen et similitudinem exposuerunt urettius Memoires de Academi des in
scriptions Vol. IV. 9. 1723 edit. p. 12 sq. Forkelius Hi storia musices Ol. I. p. 20 sqq. et Gerhardius libri, qui inscribitur Auseries ene riechis che Vasent,ilde hau pisach lichEtrusLischen Fundoris, , Τ om. I. p. 8 et 89 adnot. 60 atque 61 et p. 103 atque adn. 156 Et observa jam quana egregie id,
quod de lyra modo rettulimus sex ristide, concincti cum eo, quod supra p. 47 sq. essecimus de tibiis earum avium tibici ne 3 gentium, quae ex nostra sententia prorsu eodem sunt loco habendae, quo gallus gallinaceus, nisi quod hic citha rista est. Vice ei Sa ex hoc, quod 3ra, validiorem illa sonum edente, potius quam cithar3, Opus esse censebat gallo gallina ce hic poeta jam, Opinor, dilucide apparet, cur Asiatica iu
' Secundium locos , ii sunt in Firmologico magno , apud te. phanum et Suidani , paullo supra omni emoralOS, Videri Oles statuendum esse lyram, quan festabat gallus gallinaceus , trium fuisse chordarum. Sed bo an credendum non sit , vehementer dubito. Nec moveor, ut Probabile ducam, eo quod revera exstat antiquae artis opus quoddam , in quo juxta personas aliquot scenica repraesentatum reperitur Orga non musicunioribus hordis instructum , vide Aginc Ourtii
76쪽
avem citharistam induxerit. Sed quaeritur porro, ut jam significavimus, cur potissimum alium gallinaceum elegerit. Respondent aliquis, quoniam ea celebr9tissima una avis Asia tica origine uerit et simul Mercuri lyrae inventori Sacra. Audio et probo; sed verosimile est, accessisse etiam aliam rationem magis aptam ad Studium jocandi atque ludendi co micis poetis proprium. Insistamu VeStigiis, quae apud hunc poetam reperiuntur. Hujus ipsius sabulae s. 489 do gallo gallinace scriptum legimus: ποταν to νον ρθριον GUI, et loci Ecclesiaetusarum, qui est Vs. 489 sqq. ita: συ δὲ δευρ λ κιθαρωδος ξιθι Πολλακις ανα sτησα σά εἰς κ λησίαν ἀωρὶ νυκτος διὰ το ορθριον νο/ιον, quo loco Brunckius et 1wi πιθαρωδον gallinaceum intelligendum statuebat qui os θριος ἄδων dormiente in Somno ῬXcitaret. Sed egregie sallitur appellatur enim i mola manuaria. Etiam scholiastes voluit: in ἀλετρις, ut scriptum est in praestantis Simo uno cod. IVennate, non: is ἀλεκτορις, quod legitur in edit. Aldina, Ob quam pravam scripturam in illum errorem incidisse Brunckius videtur Sed tenendum tamen, quod molam Inuaria κύρθαρ 0 λ Ocntur non Simpliciter, sed ratione a bita του χρὼ stom o/ιου Haec Verba L posita non essent, sumere diceret illud solummodo i ex . eo AESSe MXplicandunt, quod mola manuaria trepitum edit, quo te conserendus est
locus, qui est an s. 1304 sqq.:
' De Timachida vide quae disputaverunt Ferdinandus anhius noster de exici Hesycli iuni iis . . p. 13 sqq. Otto Schneideriis de veterum in Aristophanem schol fontibus,, p. 9 , Julius Richterus de
Aeschyli , Sophoclis Euripidis interpr. Graecis. l. 63 sq.
77쪽
dum haec, existimares licebit Aristophanem etiam rideo gal lum gallinaceum iecisse citharistam,' quod is quasi 4ρθριον
magnum. ob id ipsum, mea fert sententia, χυλος dice batur . ἀλικτωρ : ab Ione Chio . loco apud Athenaeum servato lib. IV. p. 184 s. Quo cum dicto sitne id comparandum, quod repraesentatum est in Gemma mus et Regii Berotinensis de scripta ooethenio libri, quem inscripsit: si Erkllirendes Ver reiclinis de antillen verti est eschnittenen Stetne de Konig lich reus si schen Gemmensamini ungs, p, IS, 233. dubitari quidem potest sed ,idetur haud cinepte statui posse. Ut
sitis, cogitabatur tanquam praeco et tubicen atque buccinator et hoc scitissime tuba enim etiam praecones uti solebant it omnino ii, qui signum dare vellent, sis. V. c. eschJli Eumen. Vs 536 sqq. et quae ad hunc locum adnotavit scholiastes, ob quam caussct in vel iuncte praeconi Vice ungenti, quam apte ' θυριαν nominat Graeco Vocabulo, in num o Agyrinensi pridem publicato a principe OrremuZa, Sicit. Vet. num tab. XI, 3, in manum sinistram esse datam, docuit heodorus Panos a commentationis, quae inscribitur Von dem insus de Golt helten iis die Orisnamens, lari. I. p. 41. et ab altera parte idem instrumentum musicum ad sonum vehementem edendum per erat aptum Dabo nonnulla iv multis exemplo. Apud
hunes ipsum poetam, EcclesiaZ s. 30 sq. sic scriptum legitur: ωρα βαδιζειν,' ως ὁ κῆρυξ αρτιως
78쪽
Denique Petronius galli cantum his verbis significavit Satyri con cap. 4: buccinus signum dedit. Quibus cum verbis
componendam esse gemmam, une repraesentata ES Mus.
Florentin. Oni Il, ab CXII, 4, jam Boettigerus monuit scrip t. min. Vol. II p. 62 adn. 99. Eodem reserenda est ea, de qua dixit oel Lenius . c. p. 19, 24 I exhibens illa gallina
ceum lituo caraeutem. Neque tamen desiderantur Omnino artis nil quae Opera, quae compar3ri OSSint cum eo, quod hac in tabula finxisso ristophanem vidimus inam Sunt, quae propterea, quod citharistas exhibent monstrosos, quorum Orpora ex una parte viros reserunt vel juvenes et ex ultera gallos gallin3ceos, ad normam ejus, quod hic poeta Xcogilaverat, directa esse videri possint. Una ejusmodi gura jam in ortae dactyliotheca, Vol. II. loco 482, repraeSentata est; quam bis verbis descripsit Iacobus rono viii p. 40 simon strum Sirenis quasi virilis, ut superior pars sit humana, in serior ex volucri praesertim gallinaceo, citharam pulsantis, cum stella in tergos. Duae aliae, quarum prior Rut eadem
est atque illa aut certe simillima, publicatae illae libri, qui inscribitur Cabine de terres antiquesu, tab. 230, 8 et Montesalconiani illius, cui ab antiquitate explicata nomen in ditum est, a Schatrio in brevius redacti ab. 42, a Vossio
tractatae sunt epistol. mythol argum Vol. II. p. 59 ed. l. Etiam hic vir doctus Sirenas masculos agnoVit. Porro Ger
hardius libri paullo supra citati Vol. I. p. 100 et 101 adnot.
pus gallinaceum habentem exhibet. Summus archaei logus itidem cogitat de Sirenibus masculis, gemmas illus Romanae esse Originis animadvertit. Denique similem figuram juveni lem esse in pictura quadam erculanensi repraesentatnm, narrat Guillelmus echius adnot. ad libri, quo artis perct, quae musco Orbonico continentur, publicata sunt, Ol. VII.
iab L. LI. LII. . . Rusdem voluminis in ta b. I exhibita est imago gurae simillimae, sed loco citharae geminas tibias manibus tenentis. Quae si non exstaret, eri facile posset, ut illis imaginibus estingendis primam anSam praebui SSE
Aristophanem putaremus. Iure enim Suo liqui quaerere posset, qui actum esset, ut nulla reperiretur , nisi quae citharistam vel citharoedum a repraesentaret Iam illud multo
79쪽
I9 minus certum videbitur. Τamen conjicere liceret, citharistas vel citharoedos secundum Aristophanis inVentum esse primum ossiclos, tibicines secundum talia dicta, quale est illud Ionis
Chii, quod supra conamemoraVimuS. Sed neque haec Senten tia ei, qui accuratius in rem inquisiverit, non videbitur ubi lationem habere. Quaeritur, utrum Omne illae imagines eodem sint loco habendae, an tinus. Quod posterius si mr malum suerit, ego illas conjectur3 Stare posSe negabo cum aliis de caussis tum propter stellam, quae in nonnulli exemplaribus juxta illum guram conspicitur. Hanc Stellam non esse cum e componend3m, quae Saeptu juxta gallinaceos in numis quibusdam et aliis artis operibus ii Venitur repraesen tata, gallum illa, ut Videtur, noctu et primo mane canentem indigitans, persuasissimum habe ; sed etiam eam potius Oducere debere, ut Sirenas masculos repraesentari illis figuris arbitremur, demonstrare posse mihi ideor. Verum haechnctenus. - Jam transeundum est ad id, ut inquiramus, qui sat ut, quum tamen tres tibicines Sint ii non simul vel o lius continuo prodeant, Sed postquam primus orcheStrum in gressus est, interveniat citharista. Ad haec ita habeo respondere. Tibiae cantum dominatum SSe in theatro Vetere con Stat. Ergo ero est simile, eum, qui prima p3rte ageret
inter musico et concentum musicum moderaretur, - quem Ut
plurimum etiam modo secisse probabile est tibicinem
suis Se Hunc duxisse agmen musicorum, Vel per Se certum
videri potest. Eam igitur personam huc in sabula sustinuit Phoenicopterus. Et observa, quam etiam hoc suerit ad illud
BPtuna, quod hanc Veni Statura sua reliquas, quae muSicOS
agebant, longe superasse, vel locus IuVenalis supra p. 3 ci latus mon Strat. Contra Vulgo majore in dignatione quam tibicines erant citharistae et imprimis citharoedi, ita ut saepius adnotatum reperiamus, tale muSico S, qui ad majora adspirarent vel idonei essent, ut Phrynis, de quo sis schol ad Nub. s. 96 et Suida s. v. e tibicinibus actos esse citharoedos. Hinc videtur explicandum quod gallinaceus post ipsum phoenicopterum prodit Secundo loco, principem illum quidem muSicum, ut par erat, Sequens, sed secundario tibicines illecedens. Accedit, quod eam ipsam ob caussam, quod unus tantum est citharista, plures vero tibicines atque
80쪽
inter hos unus, qui celebrior sit et reliquos Intecellat, illuni
uia uni citharis lani Vel per se meliori not3e musicum fuisse, quam hos duos tibicines, credere 3 Os l. - Per Inc Occa sionem oliam id est agendum, ut necui 3tiu quIer3muS, utrum
quid paullo reconditius subsit ei, quod supra p. 42sq. EXI'utn ximus, gallum gallinaceum et Blteram pupum juvenes suisse. an in eo Sit acquiescendum, ut illud ideo sic esse ab hoc poeta institutum credamus, ut non opus haberet illas duas aves cristis instructas inducere, ne ipsi deesset sacultas illo, de quo exposuimus, modo idendi vocabulo λόφος. In qua quaestione adeo dissicilis est conjectura veritatis, ut ei prorsus conscio nilae me idoneum non esse lubentissime profitear. Agitur etiam de eo, ut dijudicemus, utrum probabile sit, illas duas Ves Solas juVenes productas esse, an idem etiam dereliquis duabus avibus ad musicos chori pertinentibus si a tuendum videri debeat. Alterum hocce esse non probabile, sacile fieri potest ut sibi persuadeat, qui artis Opera in RuXi lium vocaverit. Quippe in his, paucis admodum exceptis exemplis, tibicines conspicimus non barbatos et magis juve niles repraesentatos; sic in celeberrimo illo Parthenonis o phoro et in pictura vasis in Etruria o gris, quos olim Vol
cientes tenuerunt, essOSSi, quam nuperrimo Ximi expreSSImpublicavit ei bardius libri, qui inscribitur u EtrusLische undΚampanis che Vasent,ilde des o ni glichen Mus eum Z Ber litas, ta b. III; sic in pluribus vasis, quae repraesentari jussit Panos l. l. c. sus c. I. ab IV sic etiam in Cyrenaica illa parietis pictura a Pachone edita ab XLlX. Nec desunt alia, quibus illa sententia commendari posse videatur. Sed quidni per se sit credibile, diversos aetate productos esse tibici
nec Nam, severa nullum virum maturae aetatis 3rtem tibiis canendi exercuisse, si quis contendere vellet, ineptus esset. Imprimis eum, qui phoenicopter personam induerat, non sine specie Veri contendere licebit duobus reliquis aetate paullo suisse provectiorem. Aliter atque de tibicinibus, re Se habet de citharistis vel citharoedis in artis operibus reprae sentatis. Observavit enim jam Gerhardius i. c. p. 6 de Grae eae, opinor, artis gens operibus J, citharoedos ut limmum