Cursus philosophicus ad usum studentium totius Ordinis Minorum. Tomus primustertius. Auctoribus fr. Petro a S. Catharina, et fr. Thoma a S. Joseph .. Tomus secundus complectens octo libros physicorum, ac tractatum de coelo, & mundo. Auctoribus fr. Pe

151쪽

. Lib. I. P0 P. nes. seu uniones a Deo speciali concursu pro

Arg. 2. Si unica Arma posset informare si- mul plures numero materias, posset etiam infinitas: sed virtus informati va eii perfectior ergo forma esset infinitae persectionis, quod est impossibilea Resp. sicut adsimile argumentum

tum s quod, si informare plures numero mate-tias, dicit majorem perfectionem, quam unicam tantum informare, non posset forma in sinitas materia simul informare, sed tantum aliquas, juxta suam vittutem. Deinde, negamus, quod insormare infinitas materias, dicat infinitam virtutem & persectionem intensivam s hoc eminesset inconveniens; tantum enim dicit infinitam virtutem extensivam, quae perfectionem infini- Iam enitativam non adducit, ut dictum est de materia cum Scoto loco citato. . 8 Ulterius, idem posset argui contra corpus,

scilicet, quod si posset esse in duplici loco , posset etiam esse in infinitis; & sic haberet infins.

tam persectionem , quod non conceditur. Sed ad hoc respondet Mastrius, esse magnam di spa. Titatem ; nam corpus in ordine ad locum methpassiye se habet, nullamque virtutem exerceret in illius acquisitione: at vero forma exercet Vim tutem informativam in informando materiam: unde forma haberet infinitam persectionem, si infinitas materias informaretε non Vero Corpus, etiam si infinita loca repleret. Sed contra est,

Primo, quia corpus non minus exercet virtuis

Iem repletivam loci in ipsius loci acquisitione; quam forma virtutem informativa n inso mando materiam: ergo si ex illo non concludi tur infinita persectio in corpore, licet repleat in finita loca, sed tantum infinitam virtutem I pletiVa extensive; neque licet concludere infinitam perfectionem in forma, si informet infinitas materias sed tantum infinitam virtutem inso

152쪽

malivam extensive . Secundo ; quia ex eo co

pus mole passive se haberet in repletione plurium locorum , quia haberet esse in illis Rimali- texa pluribus ubi productis a Deo in genere in fae essicientis, sed etiam Hrma haberet esse iux- maliter in pluribus materiis a pluribus unioni. bus productis a Deo in genere causae efficientisseuo se haberet mere passive sicut corpus s ac pex

consequens&c.

9 Arg. 3. Forma materialis totaliter depem det a materia concurrente ad eductionem illius in genere causae materialis ; ergo si simul in r-maxet plures numero materias s totaliter dependeret simul a pluribus causis adaequatis , quod est impossibile. Hoc argumentum bene probat,

non posse, ex vi agentis naturalis unicam materialem Bimam simul plures numero materias adaequatas in sermares quia , cum agens natuarale nequeat producere sermam in materia , nisi illam de potentia materiae educendo, iam ser,ma eadem educeretur de potentiis plurium materiatum, & dependeret simul a pluribus in sis materialibus adaequatis, quod est impossibile. Loquendo vero supernaturaliter , nihil probat

argumentum;negamus enim conseq. posset enim Deus educere larmam de potentia unius adaequatae materiae, a qua talis larma dependeret, de pluribus aliis materiis eam unire, quin exillarum potentia educeretur, & sic, qui n i n suo esse ab i liis dependeret. Vel aliter; posset Deus pumducere talem sermam independenter ab omni materia, ipsam creando , dc non educendos&eam pluribus materiis unire. Io Arg. . ex Scoto in Irdiae z. quaest. I. g.

contra hoc , vers. Confirmatur Utud, ubi dieit Ira impossibile videtur unum accidens esse in duobusfubjebis,sicut unam forma ubsantialem efiis duabus materiis ; ergo ex mente Scoti nequit eadem substantialis Erma simul plures materias in sermare. Resp. neg. conseq. quia ibi nulla-

O a te

153쪽

rso Lib. 3. Phuic. tenus negat Scotus , serniam , tam accidentalem , quam substantialem, posse simul in fornaare plures materias, seu plura subjecta s ibi enim tantum arguit contra Varronem , dicentem , non sequi infinitatem in natura humana ex eo , quod per naretur tribus Divinis Personalitatibus, licet sequatur talis infinitas in natura Divina , quia cum natura Divina identificantur tres Divinae Personalitates, at Vero cum natura humana non identificarentur , sed advenirent illi ab extrinseco , & per accidens. AD guit enim Scotus contra hoc , Ostendendo, non esse disparitatem in hoc, quod natura sit accidentalis, & extranea personalitatibus i vel m. santialis, S propria i ut si ex. uno sequitur infinitas , non sequatur ex alio, & ponit paritatem in formis accidentalibus, de substantialibus di. cendo i quod si sequeretur infinitas ex eo, quod una forma substantialis esset in pluribus mate-tiis , sequeretur etiam infinitas ex eo, quod una forma accidentalis esset in pluribus subjectis , non obstante accidentalitater quod quidem aris gumentum erat sufficiens ad intentum Scoti , licet alias neque informa substantiali, neque accidentali sequeretur talis infinitas ; nullaimnus tamen determinat, an sequatur , Vel non sequatur; loquitur enim condition*te. Unde in praedicto loco non contrariatur Scotus nostrae conclusioni. ii Alia argumenta facile solvuntur , obsedivando, quod in hypothesi conclusionis resulta. rent plura numero composita, iuxta pluralita. tem materiarum s sicut enim, si eadem numeros ma successive informaret plures numero materias , Iesultarent plura numero composita ,

ita similiter resultarent, si omnes simul in-

sormaret.

I x Si autem dicas, quod sicut ex natura, &personalitate constituitur persona ; ita ex materia, di forma consti tuitur compositum: sed , licet

154쪽

Iices plures naturae terminentur unica persona is litate, tantum constituitur una persona, ut patet in Christo Domino: ergo licet una forma in laxmaret plures numero materias , tantum xesultaret unum compeditum. Resp. neg. paritatem, quia ratio clistinctionis personalis tam tum proveniet a perisonalitate ἱ unde immultiplicata personalitatit, nequit multiplicari peria sonas at vero ratio distinetionis numeries de. sumitur a tota entita se rei , unde, qualibet parte rei multiplicata, sive sic materia , sive forma , multiplicatur entitas numerice.

Anendix , quiἀ sit direndum de formis

accidentalibus I o Lura circa formas accidentales dubitarix solent ; ex quibus praecipua per sequem tes conclusiones brevitate possibili propon

1 Dicimus r. Plura aecidentia non opposita diversi generis, vel speciei, etiam adaequata , possitnt naturaliter esse , imo de fiusto sunt in eodem numero subjecto. Haec conclusio ex se patet : nam experientia constat, idem numer subjectum simul habete quantitatem , qualit tes, dc relationes. Diximus accidentia non opinposita, nam de accidentibus oppositis, ut sunt qualitates contrariae, quid sit tenendum, dic tui in lib. de generat. 3 Dicimus x. Accidentia absoluta inad: quata numero distincta , possunt naturaliter esse in eodem subjecto. Hanc conclusionem tonet Scotus ing. dist.8. g. eontra istam rationem , liti. A. 3c probatur ratione ipsius, quia in omni ordine essentiali cum unitate prioris potest st re pluralitas posterioris naturaliter, non per se,

nec adaequale inhaerentis priori ; sed subjectum

S 4 est

155쪽

est prius essentialiter omni accidenti , & acci- dens non inhaeret per se s & si est inadaequatum, non inhaeret adaequate : ergo plura accidentia inadaequata solum numero distincta possunt simul esse in eodem subjecto . Major probatur a Scoto: quia una causa potest esse respectu plu-xium effectuum s & liceti lii effectus non in sint

Causae, non tamen est major repugnantia in illis posterioribus, quae inhaerent, quam in aliis, quae per se existunt; quia tunc unum non est causa intrinseca alterius , ita quod ad unitatem unius sequatur unitas alterius; & maxime si non sint adaequata, ita ut unum illorum in actualiis late compleia determinet potentialitatem Iecmptivi et ergo non est contradictio, plura absoluta ejusdem rationis per accidens in esse eidem , cui

nullum eorum adaequetur.

4 Et quod hoc de facto in aliquibus accidentibus contingat, probat Scotus ex eo, quod plu-x s species phantasticae 'sint in eodem organophantasiaeά alias deleta specie unius imaginabilis, non posset aliquis persecte imaginati alia quod imaginabile. Et patet, quod istae species sint ejusdem speciei ex eo, quod objecta a quibus

generantur, ejusdem speciei sint. Patet etiam , quod sint in eadem parte organi ex eo, quod Organum nequeat in tot partes minimas dividi , quae possent ex se informari tot speciebus imaginabilibus separatim existentibus, quot possunt simul esse in toto organo: ergo de sacto plura accidentia absoluta solum numero distincta sunt in eodem subjecto, eo quod inadaequate ipsi inhaereant. De accidentibus relativis jam diximus in Logica, loquendo de relatione,multiplicari numero in eodem fundamento ad multiplicationem terminorum .s Si autem dubites, quare per operationem naturae fieri nequeat, idem numero subjcctnm habere pIures qualitates inadaequatas solum numero distinctas Respondent Scotus,hoc Pr

156쪽

venire ex eo, quod agenS naturale Intendit,is mam praeexistentem Perficere, ic inducit aliquam realitatem , quae cum etiam fit inadae. quata, nata est esse pars simul cum praeexistenti, & cum illa eam unit, ut partem cum parte, deisa non inducit formam omnino aliam s. non esset tamen repugnantia , quod ipsa esset alia, subiecto non petopter hoc diversi hcato; quia subieetiim habens potentialitatem a1 plures sor. mas eiusdem speciei, est illimitatum ad illas , di illimitatum adplι qua non opportet commul tiplicari illis. Haec omnia fere ad literana Sc ti propofita sunt. Ex quibus videtur deduci . Scotum sentire, plures sermas ab lutas inadmquatas solum numero distinctas poste naturaliter simul esse in eodem subiecto, prout naturale

desumitur, tam ex parte subiecti, quam ex parte sormarum 9 non tamen sumpto naturali absolute ; denotant enim verba Scoti , hoc non posse evenire per Operationem naturae , aut

agentis naturalis. Plura dicenda in lib. de generat. possunt hic applicati, ει cum supradictis conserri . 6 Dicimus 3. Plura accidentia absoluta adaequata selum numero distincta, ut duae quantitates , duae albedines , dcc. nequeunt naturaliter elle simul in eodem subiecto . Haec conclusio deducitur pex oppositum ex dictis cum Scot conclus antec.&est communis. Probatur tamen stum , ex paritate formarum substantialium . Τum etiam quia nullum agens naturale potest

operati in subiecto , quod est in actu omnino fimili illi , quem potest in tali subiecto inducere, ut patebit in lib.de generat.ergo si subiectum habeat unam Brmam accidentalem adaequatam , cum sit in actu omnino simili illi, quem potest agens naturale, etiam simile, in illo inducere, non poterit naturaliter recipere similem ad quatam qualitatem. Dicimus 4. Superuaturaliter, seu de poten-

157쪽

tia Dei absoluta, possiant simul plura umero

accidentia absoluta adaequata idem numero subjectum informare. Pro hac conclusione communiter stant, qui nobiscum tenent, plures formas subitantiales adaequatas posse simul supernaturaliter eandem numero materiam in formare. Probatur: quia hoc non Videtur re- Pugnare ex ratione accidentium, plura enim accidentia adhuc naturaliter in eodem subjecto Ieperiuntur: neque ex ratione talium accidentium: supra enim dictum est, plura accidentia absoluta sollim numero distincta poste simul idem subjectum in Ermare e neque ex ratione adaequationis , plures enim sermae substantiales sol sim numero distinctae, etiam adaequatae, possitnt simul insermare eandem numero materiam , ut dictum est quaeit. q. hujus disp. ergo ex nullo capite repugnat s & consequenter,

8 Argumenta, quae contra hanc conclusi nem obiici possunt, sacile solvuntur ex dictis deformis substantialibus quaest. 1. cit. Vbi advertere opportet, quod in casu nostrae conclusionis, licet juxta modum loquendi, tantum esset

unum concretum accidentale, non tamen esset

unicus effectus dependens a pluribus causis totalibus, & adaequatis; tunc enim in re essent plura in accidentalia , unumquodque commuinnicatum a qualibet forma accidentali sibi eo 1espondente, a qua, tanquam a causa depende-xer. Similiter tunc essent plures informationes activae, & plures receptiones passivae; quod, si prae oculis habeatur, fere nulla difficultas in conclusione apparebit. 9 Dicimus s. Idem numero accidens nequit naturaliter esse simul in pluribus subjectis adaequatis non subordinatis . Haec conclusio est Ommunis,& patet ex eo, quod nullum est indicium, neque apparet modus talis naturali S

possibilitatis. Deinde patet a paritate de formis

158쪽

mis substantialibus . Diximussubjectis adaquaistis non jubordinatis ; quia in subjectis subordinatis idem aceidens naturaliter existit, eadem

enim albedo v. gr. immediate subjectatur in quantitate , ecilla mediante subjectatux in sub-

io Dicimus 6. Idem numero accidens potist supernaauraliter , seu de potentia Dei absoluta esse in pluribus subjectis adaequatis non subo dinatis . Haec conclusio coincidit cum dictis quaest. antec. loquendo deserma substantiali, de circa illam nihil novum apparet notatu dignum

sed qu* ibi dicta sunt tam in probationibus, quam in argumentis, hic suo modo veniunt applicanda. xi Dicimus . Quodlibet accidens absolutum de accidenti xessiativo, 1am dictum est ita Logica ό quid sit tenendum 3 potest supernatu-xaliter esse sine quocumque subjecto, sive immediato , ut est substantia tespectu quantitatis,

quantitas respectu aliorum accidentium s sive mediato, ut est substantia respectu omnium accidentium praeter quantitalem . Haec conis clusio est oti in A. dist. m. quaest. I. f. ad qua-flionem, vers. Tertia conclusio, sub liti:B.ec quaestion. 1. q. ad quasionem, litt.Η. DicimusIupe

naturaliter s quia naturaliter certum est, nul-bum accidens possie esse sine subrecto, neque hoc

aliquomodo controvertitur . Quod autem quantitas possit supernaturalitex esse sine subjecto immediato, de alia accidentia sine subjecto mediato , ut est substantia , patet in Sacramento Eucharistiae . . 'ix Generaliter vero probatur conclusio ex Scoto citato quaest. I. f. ad quastionem, versi Tertia conclusio, liti. E. quia accidens absolutum non dependet essentialiter a subjector ergo p test siue subjecto existere. Antec. prob. quia nullum abistutum dependet essentialiter ab alio

absoluto , ni u sit causa essentialis illius : sed G 6 sub

159쪽

rs 6 Lib. I. PM'. subjectum accidentis absoluti est quid absolu-rum , & non est causa essentialis accidentis et ergo accidens absolutum non dependet essentia lia ter a subjecto. Prob. min. quoad secundam pa Iem s quia ex subjecto ,& accidenti fit unum per accidens: sed unum per accidens non constituitur ex aliquibus, quorum unum pertinet essentialiter at essentiam alterius t ergo subjectum accidentis absoluti non est causa essentialis accidentis, seu non pertinet essentialiter ad essentiam illius.s ac per consequens, εα.is Dices: subjectum esse causam materialem accidentis s unde , cum Deus non possit supplere effectum causae materialis , sequitur , Deum non posse accidens sine subjecto emeexe , nec conservare . Ad hoc facile resp.quod causa materialis, vel est intrinseca , vel extrinseca. Intrinseca dicitur illa, ex qua tanquam ex Parete intrinseca constituitur effectus; & in hoc se si certum est Deum non posse supplere effectum causae materialis ; nequit enim esse compositum sine materia , ex qua tanquam parte intrinseca componitur , Extrinseca dicitur , quando aliquid recipitur in ea, & ex potentia illius educitur, in quo sensu bene potest Deus supplete causalitatem materialem producendo quamcumque sermam , seu illam conservando independenter a subjecto . Nunc ad propositum, accidens solum habet causam materialem extrinsecam ; quia dependet naturaliter a subjecto in fie-xi, & conservari; non tamen habet causam materialem intrinsecam quia subjectum non est pars intrinseca essentialis illius iunde potest Deus supplere causalitatem materialem subjecti accidentis absoluti, & sic tale accidens sine

subjecto producere, & conservare. I 4 Probatur specialiter conclusio loquendo de subjecto immediato ex eodem Scoto quaest. Σ.cit. hie sunt vers. Contra opinionem , subliti.

C. Quia dependentia ad primum est essent alior quam

160쪽

quam ad aliquod posterius, loquendo de abs lutis dependentibus , di terminantibus dependentias ue sed qualitas est serma ab luta sicut quantitas , ergo essentialius dependet qualitas a substantia, quam a quantitate , si ergo potest esse qualitas une dependentia actitati ad subastantiam , poterit esse sine dependentia actuali ad quantitatem . Haec in liti. Scoti, ubi adhuc ulterius probat conclusionem ex eo quod qualitas sit persectior quantitate ; sed quantitasPotest esse sine subjecto immediato ,. scilicet substantia, ut patet in Eucharistia ue ergo & qualitas poterit esse sine subiecto immediato , scilicet quantitate. Quod autem qualitas sit persectionquantitate, pluribus ostendit ipse Scotus ibicismeon sequenter adducta. Is Arg. I. Si albedo V. gr. esset sine quantita

te esset sensibilis quia tertia species qualitatis ;ec non esset sensibilis ; quia non esset quanta, quod erat necessarium , ut sentiri posset. Secuncto , esset similiter albedo spiritualis, quia esset indivisibilis & esset corporea, seu non spiritualis s quia textia speciesqualitatis; utrumque repugnat ; ergo quit albedo esse sine quanti.

tate . Ad I. resp. Scotus qu. 2.cit. Vers. Secunda

ratio, liti. B. quod albedo sine quantitate esset sensibilis potentix remota s non vero potentia

Pxopinquas quia illud est sensibile potentia propinqua,quod habet sermam sufficientem ad causandam sensationem, di est in modo convenienti , ita ut cessante impedimento possit sequi actus, V. gr. albedo extensa quantitative dicitur sensibilis potentia propinqua, licet sit in tenebriss quia ex se est istina lassiciens ad causandam sensationem, & est in modo convenienti, scilicet quantitativo. unde cessante impedimen, to tenebrarum, potest sequi actus sensationis; illud vero dicitur sensibile potentia remota ,

ruod licet habeat Bimam sumciente ad causan-δm sensat aena,non tamen est in modo conV