장음표시 사용
271쪽
Dissut. V. De genere, asst. II.
Mistoti ut patet in definitionibus uniuersalis, quas ex ipso, adduximus supra disput. s. numer. 47. in quarum nulla, posuit pro genere , unum, aut simile concretum superius, sed relatiuum iblud qu/d, exprimens naturam, seu subiectam. d etiam obseruauit. 1 M
ophrs deliniens Luersum, dissereni, H
tum, &smilia concreta:&lib.LTopic. definiens, gen-, pr trium, Sc accidens, a quo acceperunt istum modum definiendi Porphyr. D.Thom. Jc quotquot recte caluerunt artem definiendi: ergo aliter sentientes non sunt audiendi in schola Arist. de D. Thon iaDiximus : Semata proprietate conereti, in proprio πιι significandi, quem exigit, Quia si concretum non sumatur proprie, ut concretum est, sed tantii in attendatur in eo res significata, tunc sciat non remanet per quod distinguatur abstracto ; ira eadem erit utriusque denfiitio,& per consequenserit dicere: albedo est color disgregativus vises: dc album est coloratum dis. gregativum visiis. Sed hoc est abuti terminis, & omnia confundere, ut per se
3i Ad argumenta respondetur. Ad primum, quod licet connotativum significet Alam formam , sicut abstractum; in modo tamentilam significandi valde differunt, & quodammodo opponuntur, ut ex Diu. Thom. vidimus num. 21. re cum dcfinitio concreti non sol im correspondeat rei significatae, sed etiam proprio modo lignificandi eius: manifestum fit non posse eodem modo utrumque definiri. Vnde argumenti potisis probat oppositum:
nam eo ipse quM in definitione debeat
retineri connotatio, cum haec non 'stin definitione abstincti, debent diuersis modo definiri. Ad haec: argumentum se stari destruit: si enim in defi- initione concreti, non sisti im explicatur Arma, sed etiam connotatio eius: erga
necessarib debet poni in definitione sebiectum .Repugnat enim quia expli
cetur connotatio, aut res connotans
quatenus talis absque re connotata,vet
Ad secundum negatur consequeri'tia: imo potitis cum Arisb& D.Tn . inserendum erat oppositum: siquidem contrario modo debet procedi in utroque definitione. Ad probationem n gatur paritas: cum enim res definia tur secundum quod significantur nominibus, de modus significandi coi creti , de abstracti sit valdE diuersus,& oppositus, quamuis res significata sit eadem: inde est, ut modus illa definiendi debeat esse diuersus, & opposi
31 Ad tertium restondetur non esse neces Iarium, quod Hibiectum ponendum loco generis in definitionibus generis , de aliarum intentionum, sitvniuocum. Et explicabimus intra quin
Tandem, antequam ad definiti nem generis, undE egressi sumus, reuertamur ; Vt primum principium si fluendum est de secundis intentionibus proportionabili modo philosephai
dum csse, ac de accidentibus realibus: habent enim se respectu rerum, quas denominant, ad modum accidentium: per quem etiam modum de illis definiationes tradimus, fingimus diuisiones, de arsumentationes Gricamus. Qua regula sublata, auferre etiam oportet totius Losicae principia, de ex conse uenti scientias. Quare eadem crit dis ferentia inter abstracta, de concreta secundarum intentionum ; eodemquc modo eorum definitiones inuestigabu-tur; sicut in accidentibus realibus.Iuxta quam regulam Arisi lib. i. Periher.definiuit orati nem, nomen, verbum, Mala
272쪽
huiusnodi intentiones. De quo videri, otest D.Thom. ibidem lect. . circa de-nitionem nomini
Vos sIT DEFINITUM IN a finitisne generis, in generaliter inde itionib- aliorum praedica lium, νηηὸ defiunmur
O Van uis ex dictis discultate praecedenti, facile solui posset
quaestio praesens: ut tamen aliorum sententias discutiamus, eam oportet pertractare. Quam Dialectici mouent circa definitionem generis, ut inde applicetur doctrina alijs praedicabilibus; imbis & aliis concretis accidentalibus,quibus generalis est. Vt autem status dissicultatis explicetur , notandum est cum nostro Dies a Iesu hac d. 6.q. r. in genere quinque posse considerari. Primum est ipsa natura denominata, secimdum sitam entitatem realem. Secundum est genereitas ipsa, seu secunda intentio scoindum se. Tertium cst aggregatum, seu compositum
ex utraque: ita vitam naturam, quam intentionem ex aequo includat. Qua tum est ipsa natura, non secundum se, sed ut connotat intentionem: ita ut natura principaliter, & quasi in recto si matur , secunda verb intentio selum in obliquo , & de connotato. Quintum
tandem econtra est ipsa secunda intentio, non secundum is, sed vicorurotat naturam: ita ut intentio principaliter,& in recto sumatur; natura verbsolum in obliquo, & de connotato. 34 Vt ergo certa ab incertis sep remus, certum tu primis debet esse, naturam denominatam,v.IM3imal, fecitn- dum suam erilitatem realem,non isse
definitum in definitione generis. cuius ratio est cui dens: quia iam propria dofinitio convcniret accidetaliter suo definito, quod est contra lumen ipsum rationis ; siquidem nihil est alicui magis intrinsecum,& essentiale, qua sua propria definitio. Qubd autem id sequotur, patet: quia sicut hae praedicationes, anicu est enus h.mo est stetae de similes
sunt accidentales, & in materia contim
in quibus tamen praedicationibus pra dicantur definitio generis,& alioru praedicabiliu de natura secundum suam entitatem t patet: ergo si natura prout sieesset definitum, iam definitio conueni rei contingenter suo definito. Sec do etiam certum est, secundam intentionem generis secundum se, & ut praescindit a natura, non esse definitum
in hac definitione. Ratio est: quia secunda intelio generis prout sic necessibrio significatur in abstracto,ut patet: sed forma in abstracto sisnificata non potest esse definitum in definitione sui co-
creti: siquidem neque concretum, noque definitio euis praedicantur de suo adstracto, ut diximus disp. praecedenti: ergo secunda intentio generis secunduse, de vi praescindit a natura, non potcst esse definitum in definitione eius. Vnde sollim restat dissicultas de alijs tribus acceptionibus generis , iuxta quas sunt
3s Prima asserit definitum esse ag-
grinatum, seu compositum eae natura,& secunda intentione ; ita ut utrumque
directE definiatur, scilicet nahura ut 1 d, de secunda intentio ut quo. Sic defendit Caber. hic tract. 3. disp. a.dub. a.& videtur esse mens Rubij cap.de genere q.2. quatenus ait: completum d finitum huius definitioniscoalescere ex utroque, scilicet ex natura,& ex seclida initione,tanqua ex subiecto,& forma.
273쪽
Probatur primo haec sententia ex dicto illo Auicen. quod Logica tractat de secuti dis intentionibus adiunctis primis: ergo coniunctum, seu compositum ex primis, oc secundis intentionibus erit definitum, quod Logicus explicat per hanc definitionem. Secundb: quia illud est definitum in aliqua definitione, cui per se conuenit
talis definitio,&cum quo reciprocatur: sed compositum ex natura, & secunda intentione est huiusmodi: ergo est definitum in definitione generis. Probatur minor: quia secundae intentioni generis essentialiter conuenit esse id Puseu ratione cuius natura prςdicatur des luribus, & naturae prout denominatur secunda intentione emcntialiter couenit esse id, i σd, prςdicatur: ergo utrumque directE, & per se definitur, natura intentio verb ut gust. Secunda sententia asterit definitum esse naturam, ut connotat secundam intentionem; ita ut principaliter, α in recto di finiatur ipsa natura: secunda verb intentio quasi de connotato, &in obliquo. Haec videtur esse essentia Toleti, & aliorum, quos citat Osia qu. I. Vniuersalium art. I. quam nouissime
defendit Raphaes de Auersa qu. 8. Logic. sect. 2. Potestque probari t. quia
Porphyr. in hoc cap. &Arist. I.Top. ca. . post traditam definitionem generis, statim subiungunt, ut an A, me. ergo
ipsa natura est, quae principaliter, & in recto definitur. Secundo: quia natura ut subi jcitur intentioni, & non intentio ipsa est, quae praedicatur de pluribus differentibus
specie: ergo natura ut in obliquo con norat intentionem, non veta intentio
ipsa in recto est definitum in hac definitione. Consesequentia patet. Antecedes verb probatur: quia tecunda intentio non praedicatur de mulus , sed silum est ratio quare natura praedicetur.
Tertio: concretum accidentale si ρ-
ponitrro subiccto: ergo genus supponit pro natura: ergo natura est, quae definitur. Consequentiae videntur notae. Antecedens vem probatur: quia acti nes, de passiones non tribuuntur so
mis, sed suppositis ἔ albedo enim non disgregat visum, sed album: nec forma generatur, sed compositum. 37 Tertia sententia docet definitum in definitione generis esse secundam
intentionem, ut connotat naturam, scula concreto significatam; ita ut ipse 1 cunda intentio sit res definita, naturaucia connotetur ex modo definiendi. sic docent communiter Thomist. C ieci in hoc cap. & de ente, & essentia ca.
in hoc cap. qu. viai. con l. i. Sancla lib. 3. qu st. 3. noster Didaci a Icsidist 6. u.
adducit,& sequitur Mas hic sect. Lquaest. 3. In explicatione autem huius tentia variant aliquo modo Thomist. nam Caiet Sancti. & Masasserere videntur, ipsam entitatem secundae intentionis et se definitum'; cui consequenter,
ut convcnit praedicari de pluribus differentibus specie, quod ad longum explicat sancti. Hunc tamε modum dicendi rei jcit inter alios Sota ubi supra conclus1.docen quod sicut quando arubum definitur esse disgregativum visi . licet re quedefinitur,sit jbedo,non tamen definitur tanquam quod dis e-gat,sed tanquam ratio dis, andi ; ita similiter indefinitione generis,licet res, quae definitur sit ipsa entitas secundae
intentionis, non tamen definitur tanquam id, quod pridicatur, tanquam
ratio quare naturae prςdicentur, ut majgis intra explicabimus. 38 Prima conclusio definitum iri definitione generis, nec est aggregatum,seu conatum ex natura, & i in
274쪽
intentione; nec natura ii,sa, ut si ibjicitur secunaee intentioni. In hac conclusione conueniunt Auctores tertiae sei tentiae. Et prima eius pars sumitur ex D. Thom. cap. c. de ente, & ciliantia,ex cuius doctrina.
Probatur primb : quia compositum, ex accidenti, & subiecto non potest unica desinitione diffiniri; cum sit
aggregatum ex rebus diuersorum praedicamentorum;&per consequens cusPa accidens, iuxta ea, quae diximus suprad. 3. nu. ii. sed compositum ex natura , Ze secunda intentione est huiusmodi, siquidem constat ex ente reali,& rationis: ergo non potest unica definitione definiri. Secunta probatur argumento quo .nu. 3 . victamur : quia si naturaestet pars principalis definiti, seu des-nitum ; ut ait prima sententia; iam definitio conueniret accidentaliter sd-tim uni parti distiniti seu dissinito hoc autem est impossibile, ut patet ex Arist. I. Posteriorum c. asIcrente dis finitionem; & partes eius praedicari de dimito in primo modo dicendi per se, scilicet essentialiter: ergo repugnat nuturam esse dissinitum pod in nae des-nitione.
3' Huic argumento respondet Rub. loco citato, in genere, & quolibet alio concreto accidentali possedistingui duplex substractio, seu su tectum; aliud proximum, adaequatum, di per se, ut ipse loquitur , aliud verbremotum, inadaequatum, accidens. De primo inquit ustentialiter pr dicari concretum: haec enim est prς- dicatio essentialis , C. - in auedinis 'MA-, album est. De s cundo verb concedit concretum praedicari accidentaliter, haec enim est aseridentalis : paries est assuι. Sed contra: quia quamuis in qu
libet concreto distingui possit subiectu
adςqiratum, Onad quatum ut respectu coloris subiectum ad quatum est Perspicii in terminatum;tale verb ee spicuum, nempὸ nix: aulpari est subiectum inidaequatum, & iiiiii liter reo pectu genereitatis subiectum ad quatuest natura persectibilis: talis vera nata.
ra nempe aut est se tectum inad quatum nunquam tamen concrctum accidentale potest essenti
liter praedicari de subiecto,siue ad quato , siue inad quato; quantumuis ratiosiibiecti reauplicetur. Vnder dicatio illa, ovu. in tum albeMnis sui icta Est album: est omninb accidentalis.
quantumcumque subiectum consideretur in quantum subiectum, semper monet, Vt pars compositi accidentalis: ergo semper altera pars scilicet formi manet extra essentiam talis sicilem: ergo accidentaliter tantum potest de
illo praedicari. o Confirmatur: quia iam praedicationes, in quibus propriae pauiones seinc creto significatae pridicantur de propria essentia , quae est adaequatum earum subiectum, vi mnis est risibili.: eouus es hinnullis, de similes essent essentiales, quod tamen hiauditum est in Dialectica, quantumuis ratio subiecti in illis reduplicetur dicendo: Homo mquantum h/mo est risibilis , vel homa inouantum subiectum risnilitatis υλ ρ hiatis : ergo similiter quantumcumque roduplicetur , dicendo: oo- in quaa tum sublinum albedinis est a ἀm, vel natura perfectuitis in σuantum sediecti mgenereitatis est gen ψε, semper manet pro-3ositio accidentalis, ac proinde natura, etiam ut est subiectum ad quatum g nereitatis, non poterit esse pars princi, palis definiti huius definitionis. Eadcin ratione conuincitur secunda pars coclusionis. Si enim subiectum cuiuscumque concreti quantumuisse
275쪽
matur formaliter ut subiectum, seu vi l a sed haec etiam reduplicatio est subiicitur sormae, sempo manet extra i maniscitum effugium: nam vel perinessentiam ipsius formae: ergo quatum- inruantum habens, reduplicatur potenuis natura lumatur larmaliter, ut sub- tia passiua naturae, in qua intelligimus jicitur secundae intentioni, semper se- ' quasi recipi genereitatem, & sic 4amcunda intelio mancbit extra eslentiam naturae,& per consequens haec erit prς-d icatio accidentalis, 11MIuantum Iabiritur intentι- , Ratio autem utriusque est : quia
reduplicationes istae subiectum: in quantu abiscitur, de similes, non rcduplicant aliquid pertinciis ad ipsam formam, sed quid pertinens ad Libiectu,seu natura, nempe subiectionem, eapacitatem, seu potentia passiua ad recipienda talem serina, quae subiectio capacitas, aut poteni ia semper munciat extra essentia formae: ergo natu etiam reduplicatiue, inquantum subjicitur,accidentalltcr couenit esse genus,
deprcdicari de pluribus, & per conse-ivens ipsa prout sic, non potes esse de-nitum in definitione generis. i Hic autem obseruandu venit reduplicationes istas, in quibus de se, iecto alicuius formae reduplicatur se lectio, seu capacitas ad illam formam, ut est illa adducta , Creptu inruamum
Italilytam inedinis est album, de similes,
inanes esse,& vanas. Ratio est munifesta : nam ex vi pr dicationis su tectum subjicitur pr dicato, & recipit illud ratione capacitatis, seu potentiae passiuae,quam habet ad ipsum recipiendum : ergo idem est dicere, Crepvi in1Mantum fi b eisin auedini est album,
ac dicere, Crepinest album, de ex consequenti impertinenter reduplicatur
illa subiectio in ipso subiecto. per quod excluditur selutio aliorurecentio ,qui ut argumentum a nobis
factu diabluit d cur,quod naturapotcst considerari sorrnaliter,ut habmr secunda intelione,&illi formaliter quatenus h bes est, coccitat emcnualiter definivo.
constat, quod generestas manet Omni-nt, extra clientiam talis naturae ; sicut omnis actus, aut so a praecipue accidentalis , est cxtra essentiam potentia receptiuae eius.
Vel reduplicatur aliqua alia sic da intentio, aut roma rationis, per quam natura quasi disponatur, &fiat viti bapta ad recipiendam genereitate;&hoc in primis est absurdum: nam ea ratione qua ad recipiendam generestatem requireretur in natura alia secunda intentio : ad hanc etiam requireretur alia, Ac
sic in infinitu. sed dato quM talis sec
da intentio,aut forma rationis essetne cessaria in natura, ut reciperet genere talem, adhuc genereitas esset accidet
talis naturae, sic ultimd dispostae. Cuius ratio est euidens: quia quocumque dispositio est extra essentiam formae ad quam disponit: sed talis ii
tentio , aut ens rationis compararetur
ad genereitatem, ut disposito ad so mam: ergo esset extra eslcnuam Mn rcitatis;& per consequens genereitas erit accidentalis naturae , quantumuis
dispostae ad illam recipiendam. Vel terti b, per ly inquantum babras
reduplicatur aliqua unio rationis, qua genereitas actu coniungatur naturae, Mneq; hoc etiam facit generestatem comvenire essentialiter naturae: nana dato
Juod inter inmani rationis, & subie-
um eius, daretur aliqua vitiis, aut noxiis medius, squod est omninδ vanum)talis unio esset accidentalis , ut patet: ereo ex vi illius scirereitas non possiet
Vel tandem per illam particulam reduplicatur aliquid essentialiter pertianens ad ipsun senerestatem , dc tunc
276쪽
libenter fatemur pr dicationem cise essentialem: quia comune est prςdic tionibus accidentalibus fieri essentiales facta reduplicatione supra formam i, ut quando dicimus,homo inquantu albus in disgregativus : animal inquantum enus est uniuersale, &c. sed tunc prae-icatu appellat supra ipsam sorinam, ac
proinde ipsa erit definitum huius definitionis, non verb natura, quod intendimus.
3 Secuda conclusio. Desinitum indefinitione generis, est secunda intentio in concreto significata, seu ut con- notat naturam; ita quod intentio ipsa sit res definita, natura verb connotetur ex modo definiendi In hac etiam conclusione conueniunt Auctores tertiae
sententiae, & breuiter probatur: quia hic definitii aliquid commune entibus realibus, & rationis; siquidem in virisque reperii intur genera, & species, ut
patet: sed nihil potest esse illis commune nisi secunda intentio: ergo ipsa seu
Confirmatur pri :quia definitio generis,&aliorum proicabilium sint priE Logicae: ergo in illis solum de-nitur iriquod per te pertinet ad Logicam: hoc aute est secunda intelio: ergo,&c. Confirmatur secundb: quia definitiones istae dantur per subi ebuloco generis, ut sit pra diximus, & constabit amplius quaeae sequeti: ergo definitum
illarum est secunda intentio inc5creto significata. Patet conseq. quia iste est modus proprius definienes concreta
accidentium, ut ostendimus nu. 23.
secunda intentio si res definita in his definitionibus: quia verb ex modo significandi connotatur natura tanquam
id, in quo exercetur definitio: ided ipsentitati secundae intentionis secundum se, non conuenit definitio ut ri di sed tantum, Ut ex modo tamen quo ignificatur in concreto , supponit pro natura, cui visuad conuenit definitio. Haec conclusio est c5tra Caiet.&Sach. sup. citatos, eam tamen defendit inter alios Sol. ibidem adductiis, qui merito
addit: χοά ruicumqire aliud dixerit non est audiendininschola Arist. Colligitu que mani seMex dictis qu. pr ced. α
docet proculdubio eam D. Tho. cap. A. de ente,& essentia circa finem. Fundamentum cst : quia res definiuntur secundum quod significantur per nomina: sed nomen concretum iri
accidentibus significat solam formam,& connotat,seu supponit pro subiecto: ergo quando definitur accidens significatum in concreto, seu forma est definitum, cum tamen fiat connotatio, &suppositio pro subiecto, tanquam inuo exercetur talis definitio: ergo de-nitio, quae totum hoc inuoluit, sol impotest conuenire Armae, ut suo , seu in iram rationi, qua subiectum deno
C5firmatur: quia id quod propriZ
loquendo est definitum in aliqua demnitione, est res significata per nomen definiti; quod verb inuoluitur ex modo
significandi, n5 pertinet proprie ad definitum : sed ad modum desiniedi: ergo proprie loquendo sela secunda interio est res definita, seu quae explicatur in
his definitionibus : quamuis ex modo defini edi simul innuatur n. atura eslic id, cui ut quod couenit definitio, de in quo exercetur effectus sermalis secund. ae intentionis ; & ex consequenti huiusmodi definitiones non possunt conuenire ipsi secundae intentioni secundum se, nisi tantum Vis . Dices : definitio debet sonuenire ut 1-d suo definito, & non tantum vi M: cum definiticuraedicetur in recto de definito: ergo secunda intentio non
potest esse definitum in definitione generis , aut aliorum pr dicabilium,
277쪽
si quidem non convcnit illi,ut sued pH- dicari de pluribus. Ad hoc argumenti in primis resp.
absolutξ loquendo salsum csse, quddhuiusmodi dcfinitiones non habeantdcfinitum, cui conueniant ut quod, in illis enim definitur secunda intentio, non in abstracto, sed in concreto significata, cuivi sic conuenit ut quail definitio : nam licet genereitas , aut specieitas non praedicentur de pluribus; senus tamen, aut species vere pr ducantur de pluribus, & sic absolutξ lo. quendo , datur definitum, cui conueniat ut definitio. 6 Quamuis autem hoc verumst, adhuc tamen non est omninδ soluta difficultas: nam qubd huiusnodi definitiones conueniant, ut secundae intentioni significatae in concreto, non prouenit ex ipsa entitate secundae intentionis , quae est res significata per tale nomen; sed ex modo signiscandi R-cundum quem nomen supponit pro natura: sed lares significata est propriὰ definitum, non verb rcs, pro qua concretum supponit, ut dictum est.
Ergo iam secundae intentioni prςcisὰ secundum id, secundum quod est aefinitum, non potest conuenire, ut quaddefinitio, sed tantum ut qua. Et sic perstat inconueniens argumenti. Resp. ergo argumentum esse quidem difficile apud illos, qui huiusmodi
definitiones c6cretorum a persectione definitionis degenerare non aduertunt; tenentur enim consequenter assignare aliquod desnitum, cui ut conueniat definitio. Nos vero facilξ ex dictis respondemus, in definitione persecta necessarib assignandum esse dcfinitum, cui ut quoa conueniat defiuitio: quia ibi solum explicatur natura definiti, &nihil aliud connotatur: ac proinde cadem res est quam significat, & pro qua supponit nomen Muniti. At vero cinudefinitiones concretorii accidentalium degenerent a persectione definitionis; propterea quod nomen concretum fiaghiῖcat unam rem , & supponit pro alia, ut sup. nu. i6. explicuimus: inde fit, ut in huiusmodi de itionibu pro ter rem illam, quae est definitiun, fiat suppositio pro re, in qua exercetur ipsa definitio; & per consequens quod tota definitio non possit conuenire ut si e sed tantum ut ipsi rei, quae de btur. Sic enim cmul explicatur essentia accidentvim, quae tantum est esse principium 1 suorum effectiam : ec innuitur tales essectus exerceri in sibi e ctis eorum, qui cst proprius modus d finicndi concreta accidentium quati
Ad argumenta in principiosacta respo. Ad primum, qudd ut reciEglossat Caici. in hoc cap. 2.ad ultimum.& nos explicuimus saera circa pro m. Pomh. nu. i. dictum illud Auic. trafiat desecumli, intentioniί- assiunctis imis, non est sic intelligendum, ut ex ςquo consideret utrasque aut de aliquo ex utriusque aggregato sit,sed de intentionibus torni ter& per se, de rebus verb materialiter, & denominatiuE. . Ad secundum negatur minor. Ad cuius probationem respon. qudd ut d finitio conueniret pertie,& csi titiali,
ter toti illi VMegato , seu composito
ex natura, & secunda intentione; nccessirium erat, quia sicut secundae limitiationi ratione tui conuenit essenti
liter ei te principium qiis pr dicandi: i
ips naturae ratione sui, & non ratione secundae intentionis conueniret essentialiter esse id predicatur, ut sic ex utraque componcrctur integrum definitum. Caeteri: in qui asserit natura formaliter vi denominatur a secunda intcntione , conuenire essentialiter ,
liroicari utque A totum refundit in iram uitentioncm : α conscquenter tenetur
278쪽
tenetur concedete illam selam esse definitum. 8 Ad primum argum. secundae sonentiae respon. Porph.& si statim post definitionem generis, subiunxisse exemplum in natura, ut ostendant in huiusmodi definitionibus ex modo definiendi fieri suppositionem pro sabieetes, tanquam in quo exercetur definitio , ut explicatum est
Ad secundum res on. quod licet natura sit, id quod proicatur de pluribus,hoc tamen conuenit illi,accidentinliter etiam prout subjicitur secundae intentioni, ut stip. ostendimus; & ideo natura etiam prout sic, non potest esse definitum. Benξ autem secunda intentio, quamuis illa non praedicetur , ut . quod : quia huiusnodi definitiones concretorum sollim,vi qua debent conuenire illi rei, quae proprie est definitum, propter rationem paulo ante adductim. Ad tertium, concessis antecedenti, di prima consequentia,neganda est secunda. Qumuis enim nomen concretum ex modo sgnificadi supponat pro subiecto tota tamen forma est ites signia scara, & per consequens illa seu propriEloquendo in delinitum.
in definitisse huiuo, in aliorumPr dicabilium, Mi etiam Intuuntur Upotiara eorum definitiones.
9 Q Olutio etiam huius dissicultatis
P magna ex par e constat ex dictis ; eam tamen freuiter discutiemus, Ut contrariorum argumenta dis soluamus.
hoc, qudd in d finitione generis aliorum praedicabilium, quando definiuntur m concreto, non debet poni loco g meris subiectiam seu natura donominata, sed aliquod concrctum s
perius ad illa: sicque dicunt intellige das esse definitiones Porph. Adhuc tamen diuisi sint. Nam Lovanien. Titeis. & alij, quos refert Mas hic sech. r. q. s. dicunt genus in his definitionibus esse et niuersale, & ita
sensum earum esse: genus est uniuersale, quod praedicatur de pluribus dis. serentibus hecie; species est uniuerso
lς, quod p dicatur de pluribus dissi
Caietan. veta Tolet. α Villat. In hoc ci dicunt loco generis poni praedia Lle, quod putant exprimi in illa particula, quadrisicatur, sensemque definitionum esse; genus est prae abile de pluribus differentibus specie: species est praedicabile de riuiibus disserenti
Tadem Niger,& alij quom memianit lac ubi supra dicunt utriique,sciliacet uniuersati,qpraedis abde, posse habere locum seneris, parsimque resetae,
sue unum, siue alterum constituatur.
1o Propria uniuscuiusque sentem caesindamenta facilὰ quisque soluet: ded solum adducemus comunia qui bus probatur,non subiectum, sed concretum aliquod superi ἰisponedum esse Iro genere in his definitionibus. Quoauadetur primδ : quia definitio eitcntialis, & qualibet eius pars, praedicatur essentialiter de definuo, ut docet Arist. r. Posterior. cap. 4. sed sibi ectum, seu natura denominata in recto significata non praedicatur essentialiter de genere, aut alijs praedicabilibus : aliti ens reale praedicaretur clientialiter de entibus rationis : ergo subiectum, seu natura cinominata non potest poni
in recto, seu pro genere in definitioni bus illorum.
279쪽
Confirmatur: quia definitio,& definitum sunt idem, ut docet ex Arist.
ta intentio,quam diximus esse definitum in his definitionibus, non cst idem quod subiectiim, seu natura posita loco
generis: ergo non est idem cum tota definitione. Secundbprobatiuo argumento supra qu st. a. facto, cuius sinutionem in hunc locum remisimus. Quia subiectum, seu natura, quae denominatur secunda intentione generis, aut ali tum praedicabilium, non est quid uni-uocum respectu omnium subiecto , aut naturarum , quae possunt recipere tales intentiones; siquidem non solum in pr dicamentis, sed etiam in entibus rationis inueniuntur genera , species, Saliae similes intentiones, quibus tamen omnibus nihil potest esse uni uocEcommune, ut patet: ergo subiectum, seu natura non debet poni pro genere
in desinitione generis, dc aliorum prPdicabilium. si Prima conclusio. Id quod ponitur loco gencris in definitione Pireris,& aliorum praedicabilium,'uando definiuntur in concreto, est subiectum, seu natur eamquesignificat relatiuum
illud a Porph. positum. Hanc esse
mentem A riae & D. Thom. cui dens est ex dictis quin. r. quos sequuntur inter alios Sosic. 7. Metaph. q. c. Zanarae ibidem q. 3. Paul. Venet. & Iab in hoc cap. lac ubi sui'. qui addit auctoritate D. Tho. conuictos grauissimos moder- nos illam profiteri, quam etiam defendunt Cis. hic d. i. dub. & Rub.qR. 3. qui Plures alios adducit. Breuiter probatur ex dictis: quia
in definitionibus concrctorum accidentalium, tam realium, quὶm rationis, iubiectum ponitur loco generis, non vero aliquod concretum superi's,
species,&alia praedicabilia se sanim.
calami creta accidentalia rationis ut omnes satentur: ergo in eorum definitionibus subiectum ponitur loco
generis. Sed subiectum horum accidE-tium est natura denominata : ergo illa ponenda est loco generis. Quod autem haec fuerit men; Porphyri colligit benE Rub. tum ex eo, quod Aristot. a quo sese omnes istae definitiones sumptae sunt, sic coi
siecit definire huiusnodi concreta rationis , ut supra vidimus : tum et ni
quia expones Porph. definitionε gen ris expresse inquit individuum excludi per illam particulam, nisi eatiis
is , quod falsiim euet, si v x ures re esset genus definitionis. Cum enim individuum non sit uniuersi , iam esset verbo uniuersita exclusam , de per consequens saperuacancum esset illud rursus excludere per parti culas, quae se tenent ex parte dinere
tiae. Imb etiam esset impossibile: nam Hoquendo per differentiam donis definitum non distinguiti nisi ab illis cum quibus conuenit in genere, quod inconueniens cessat, si in
illo relativo quod sibintelligatur na- tura, de sensus definitionis sit: genus est natiu a , quae praedicatur de pluribus,&c. ut consideranti patebit. Manet ergo hanc esse legitimam eius intest
gentiam. 12 Secunda conclusio. Quando g
nereitas, &aliae intentiones proiciu lium in abstracto signific)tae definiuntur, dcbet poni loco g
neris. Haec assertio recipitur ab omni bus, estque ex dictis manifesta. Cum enim definitiones abstractorum acco
dentalium sint propriae, & persectae .l
finitiones, ut supra explicatum est; in eis ponitur progenus definiti: encre id, quod est vGEied huius inodi est viii-
ut ostensim est loco citato: sed genus, i uersiditas respectu genereiotis.
280쪽
ncrcitatis est proprie , & simpliciter gemis; si secundum quid differentia indefinitione generis : quia propter diuersum modum si incandi abstracti,M concreti fit conuenientia per diucsesam lineam , ct re icctu diuerserum. Quando cnim definitur genereitas, conuenientia fit secund im sincam, sica diuisionem es lentialcm; & pcr conseques cu intentionibus eiusdem generis, nempEcum specieitate,&aliis uniue salitatibus; & ita ponitur pro genere iure ito, quae est verum genus tibiarum; & pro differentia, Otura perfostibilis, unde sumitur vera differ tui genereitatis. Quando verb definitur genus: conuenientia fit secundum lianeam , seu diuisionem subiecti in accibdentia, &per consequens cum intentionibus diuersi generis, ne E cum subjicibilitate,aut alij quae pollunt esse
cum genereitate in eadem natura pedi
sectibili, & sic ponitur pro genere tale subiectum, in quo conueniunt, dc pro differentia uniuersu: quia per illud distinguitur genus a subjicibili generico, & ita secundit in quid habet ratio. nem differetis, utconsideranti patebit s Ad argumenta respondetur. Ad primum , quia Arist. di&m procedit de definitione,quae simplicater, & per sectὶ est definitio, & de partibus, quae
vere, & quoad rem significatam, uini partes definitionis : h rc enim constituunt essentia dἡfinium per conseques de illo essentialiter praedicantur. Subiectit autem, sinitura denominata n5 ponitur in recto in definitionc cocreti: quia prout sic sit vera pars eius: sed quia ex modo significandi concretii supponit pro subiecto, vi explicatum est, Mitan est necessarium , ut sibiectunx pridicetur essentialiter de desesto. Per quod pater ad confirmationem. Dicimus eniam,dc tionem qua
simpliciter , de Hi s cte est dinniti n
terarum intentionum, ut ostendimus disput. num. 18. ergo uniuersalitas
ponitur pro genere in definitionibus
Illuc iam Acilὸ formari possunt
essentiales definitiones harum quinque intentionum in abstracto. Si enim -- uersilitas est propriE genus earum, &dilerentiae elientiales, per quas distin guntur, sumendae sunt ex proprijs, &adaequatis earum subiectis , quae explicuimus loco citato num. 48. sic iuxta regulam statutam essentialiter definietur: Grarere, tin est uniuersalitri mitura res ti bilis Iu Gnstituibilis: Specie taueis uniuersalito naturae perfectae, seu -- LSitutae: Disserentialitri es et niuersalita natura perfectivae, seu constitutivae: Pr . prietareitas est uniuersalitas naturae sumtis ab es sentia : - Jentalitas estimuersalitas naturae extrinsece seu ranti pentis. Cum autem ex definitione ab
acti formetur definitio concreti in- uertendo terminos, hic erit essentialis definitio seneris, Genines natura perfe- sibilis mersalis, ner quem etiam modum sormantur estentialesdefinitiones
aliorum praedicabilium , & sic omnia consonant. Vnde etiam facile quisque intelliget, in quo deficiant plures des-nitiones essentiales generis, quas tr dunt alij,&resere sancti. lib. 3. Logica quaest. s. dc idcb illas omittimus.13 Dices : quomodo uniuertae ponitur pro disserentia in praedicta definitione essentiali generis; cum potius uniuersale sit praeracatum superius, in quo conueniunt quinque pr dicabilia.
Hoc argumentum seneraliter contra modum definiendi concrcta accidentalia , soluimus supra qu st. a. &nunc denuo objicimus, ut facilὶ quis';
sciat doctiinam illam communem his praedicabilibus applicare.' Respondetur ergo non esse inconueniens, ut id, quodin definitione g.