장음표시 사용
311쪽
M praedicabilis si sconueniant univo idua intra tales species esse omnino im-cξ in relatione rationis, aut alijs generibus substernis: tamen prout isto nomine significantur, nihil habent commune pr evnomen; siquidem in ratione sint relationes omninbdisparatae; ut explicatum est. Sicut 1 simili possibilia, etiam de potentia absoluta, ut tenent graues a nomistae, & pr bat sancti. libr. 3. quςst. 13. Ex hypothesi enim huius sententiae procedit praesens dissicultas. Nam de corporiabus ccxlcitibus, quibus saltem ex prin- cernimus in cane latastilis & marino, i cipiis suae ei sentiae, non repugnat nuqui quamuis viriuocὰ conueniant in e nere substantiae, corporis, & animalis; tamen ut significantur nomine simi res omninb disparatae . nihilque habent commune piacter nomen; αidebaequivoch praedicatur de illis.
VTRVM OMNIS SPECIE setiam praedicabilis. 3s Uxstione praecedenti statutum est subiicibilitatum, & praedi cabilitatem nullum inter se scruare o dinem passionis, & cssentiae. Restat
nunc videre : an materialiter saltem,
ratione subiecti, aliquam inter se scruent societatem, id est: an quaelibet natura specifica, quae potest recipere intentionem subiicibilis, possit etiam fundare intentionem praedicabilis. mero multiplicari: & de ipsis naturis Angelicis in sententia asserentium ipsas de facto, vel de possibili habere plura indiuidua , non debet dubitari ei se etiam praedicabiles. Inquirimus ergo, utrum dato , quod sub species Michaelis sint omninb impolabilia plura indiuidua, adhuc talis natura, ut a nobis concipitur , possit subire intentionem uniuersalis, & praedic, bilis. Partem negativam defendunt
rea Salmantina certamine s. scholastico, Rub.quaest. .Hurt. disput. s. Los, cae lech. 3. Cabero trach. 3. disputa3. dub.
3. Raphaea de Auersa quaest. s. lech & alii Moderni. Probatur primb haec sistentia:
quia univctiale est unum in multis: sed natura Angelica non est.' una in multis: ergo non est uniuersilis. Pr batur minor. Vel illa multa sint exi-Mouetur autem haec dissicultas, m opter aliquas species , quae tantum i stentia, vel possibilia, vel ab intelleminabent unicum individuum, ut de An- conficta: non primum : neque secun-Πlis tanet communis Thomistarum 1ententia. De quibus licξt dubitari
non possit esse species subi jcibiles; siquidem sunt sub determinato genere: meritb tamen vocatur in dubium ; an sint uniuersales,& praedicabiles. Cum enim de ratione uniuers dis sit ordo ad plura, ut saepὸ dictum est : videtur id ex diametro pugnare cum istis speciebus, quae sub te non habent plura indiuidua. supponimus autem Plura indiuidum, ut supponimus. Tertium autem esse impossibile probatur: quia species praedicatur essentialiter de pluribus : sed natura Angelica non praedicatur cssentialiter de illis inserioribus. quae fingit intellectus; cum haec sint entia rationis, illa verb ens reale: ergo ratione illorum non potest natura Ange lica dei tominari uniuersalis, seu praediacabilis. Confirmatur : quia uniuersalitas resultat in natura, ex eo quia .ab intel-
312쪽
Dis ut VI. De necie, gust. IV. III
Iectu comparetiar ad plura inseriora, iuxta clicta disp. 3. nu. 19. ergo ubi suc-rit in rostibilis talis comparatio , critimpos dis uniuersalitas. Sed in natura
Angelica impossibilis est comparatio ad plura, ex nypothesi qubd suat --ro illa taliartura: ergo ibi est etiam impossibilis uniuersalitas. Confirmatur secundb : quia idebPetrus non potest concipi, ut uniuersalis: quia concipitur stib opposito eius, quod petit uniuersalitas , scilicet labimmultiplicabilitate secundum numerum : se a smiliter natura Michaesis concipitur sub eadem ainmultiplicabilitate ; siquidem ex hypothes facta co-cipitur, ut tantum potens descenderea I unicum individuum , tanquam ad quid adaequans talem naturam: ergo nequit concipi vi uniuersalis.
secundb probatur: quia licet Angelos apprehen sanius ad modulti co porum, & per species eorum; non thmen iudicamus esse corpora, nec illis tribuimus aliquid proprium corpo rum : ergo licet species Angelicas arprehendamus ad modum specierum materialium, quae sunt uniuersales, &praedicabiles ; non ideo illis debemus tribuere easdem intentiones, quas tribuimus istis . Confirmatur : quia alias natura diuina, ut , nobis pro hoc statu concipitur , verξ posset denominari viai nersalis , de praedicabilis; consequens est salsum, & contra D. Thor quin 7. de potentia art. 3. ad i. ergo, &c. Pr batur sequela: quia licet essentia diuina in se singularissima sit; tamen ex modo concipiendi nostro apprehenditur, ut quid commune: nec illi, prout se habet esse in intellectu , repugnat sipponcrc pro pluribus naturis diuinis, si et senti plura alia argumenta pro hac sunt urtia adducunt, & soluunt Sancti . & Gallego insta citanta 3 Proselutione dissicultatis, priamo notandum cst, qudd licci in Angelis non sit aliud, a quo sumatur species, de aliud a quo sumatur indiuiduatio; sed eadem entitas simplex per se ipsam constituatur in sua essentia specifica, de simul sit haec,& indiuidua, ut docent
communiter Thomista: cum D.Tho. r. p. qu. 33 . r. '. & q. Id. a. q. hoc tamen non obest, quin eandem simplicem entitatem viro conceptu consideremusive constituit Angelum in sua flecte, dc habet rationem differentiae estentialis: Malio conceptu ut indiuiduat, & habet rationem di serentiae numericae constituentis Angelum in eme indiui dui, & sngularis. Ex quo ctiam fieposse nos praescindere unum ab alio. abstrahereque naturam specificam Michaeris 1 dinerentia indiuiduali eiusde. Quia licet eadem entitas realis sit differentia specifica, de indiuidualis; munera tamen talis entitatis sunt valde diue si ; cum singularitas non sit de essentia
38 Secundb notandum est, qubdquamuis naturae Angelicae , eo qud sint materiae expertes. sint in se aes in telligibiles, non solum quantum ad principia specifica, sed etia quantum ad principia indiui alia ; quia tamen a nobis cognosciantur per species corporum, quae non sunt actu intelligib:lia, quousque intellectus agens denu scephantasmata a conditionibus indiui dualibus, ut tetigimus supra d. s. n. 62. inde est naturas Angelicas non intelligitri nobis, secundum quod in se sunt in- telligibiles, & secundum principia indiuidit alia earum, sed secundum min dum nostrum intelligendi, qui est cognoscere naturam specificam praecia iam a conditionibus indiuidualibus. Ex quo tandem si , qui ὀ diuerse modo cognoscimus de secto Angelos, cis que sitata tribuimus intentiones, ac
313쪽
dira V L De specie, guast. IV.
cognosceremus, & tribueremus, si perciperemus illos, secundum quod in se
ipsis sunt intelligibiles, aut sicut ipsi se
3' Dicendum est ergo naturas angelicas, ut a nobis pro hoc statu concipiuntur, subire intentiones uniuersalis,
ct praedicabilis, etiam si sint impossibilia plura indiuidua in unaquaque ea- . rum. Si verb secundum quod in se ipsis sunt, intelligerentur, non fore uniuer- . sales, aut praedicabiles: ac proindξ de
facto omnem speciem subijcibilem esse pr dicabilem.
Vtraque pars conclusionis videtur . express D. Tnomae, quaestione as. cita- ta, ybi λffirmat omnia nomina signifi- .cantianaturas specificas esse communi- .cabilia pluribus, siue re, γ' sueratisnetantum: id concludit his verbis: Formae, quae non inil miguantur per aliud
communicari neque re, neIue ratune. Sed
quia sermo simplicesndin possumus interigerescundum ruod Iunt,sia intelligimus
eas ad modum rerum compositarum, ideo imponimus eis namina emcreta, significan-lia naturam in irriguo supposita. Visai quant m pertinet ad rationem mminum, eadem ratio est denιminibus, quae ambis imponuntur ad significandum naturas rerum compstarum, γ' demmini bin, qua a mbis i cnuntur ad significandum natura simplice sub bicrates. Idcm docet Angelicus Dolior opusc. r. cv.f. de spiritualibus creaturis art. 8. ad . & alibi saepξ.Ttided haec sententia est recepti Lsima inter Thomistas. Pro qua videri possitiat Capreol in z.d. 3. qua . I. ad 2. contra quintam conclusionem Caiet. hic dub. 3. &qu. 13. citata I. partis, Raphael de Ripa qu. so. sequenti ardi Zumel ibidem qu. i. concitis c. Aram xo s. Metapes quaest. Uart. 4. Soracin. Iabel. Masius, Mat', quos reserunt, ac sequuntur Sancti. lib. 3. quaestione IS. dc Gallego controuers. rs. qui addunt esse omnium Discipulorum D. Thom. nec censendum esse Thomistam , qui orpositum senserit. o Probatur prima pars conclusi nis ratione, quam sermat Diuus Tli mas diebi quaestione 13. Quia intellectus noster intelligit naturam cuiussi-bet species per asstractionem a sinsolari r ergo esse in uno supposito tin-pulari, vel in pluribus, est praeter intcbicctum naturae speciei: ergo seruato intellectu naturae speciei potest intelli gi ut in pluribus existens. Omnia sunt verba D. Thom. Confirmatur, & explicatur ratio. ista : quia natura Michaelis , prout a nobis intelligitur praecisa a sua dissorentia indiuiduali, non intelligitur de terminata ad hoc individuum, sed ii
differens, & non appropriata illi: ergo prout sic, est in tali statu, vis per impossibile haberet plura indiuidua, d
terminaretur ad unumquodque eorum
per differentiam indiuidualem viii iis cuiusque. Ergo ex in o nostro iniculi gendi natura Michaelis sc praecisa, potest apprehendi ut uniuersali & pro dicabilis. Secundb: quia talis natura abstracta comparatur ab intcllectit ad proprium individuum , ut quid indifferens ad suum determinatiuum: ergo ex modo concipiendi nostro, comparatur ut quid superius ad suum ins rius ; & ex consequenti erit uniuersalis, de praedicabilis. Antecedens est euidens ex dictis. Et prima cons quentia patet : nam indifferens inquantum tale , necessarib concipit cum maiori latitudine, quam eius de
terminatiuum : ergo ex modo concis
piendi apprehenditur ut quid superius: ac promae quando. natura Michaelis
314쪽
Angelus: ergo non intelligeretur ut se precisa, & indifferens comparatur adtium individuum, fit formali erunt- uersalis,& praedicabilis. i Confirmatur: quia praedicatio, in qua naturam specincam Michaelis praedicamus de suo indiuiduo, vetE est praedicatio sormalis , de proprie perti
net ad speciem: ergo talis natura i pect-fica, ut a nobis concipitur, vere est uniuersalis, & praedicabilis respectu sui
indiuidui. Consequentia patet; & pro baturantecedens: quia Michael, ut est quaedam res singularis a parte rei exi- stens, est verum individuum, quod directὸ ponitur in pr dicamento iubstantiae, ut sundamentum aliomam praedicatorum, ut diximus supra numero
ergo supra illud apprehendimus gra--lum aliquem specificum, cui immedia-tὰ subjiciatur. Imficat enim dari individuum, quod non contineatur sub aliqua specie infima , ut per se patet. Ergo illud individuum, ut a nobis concipitur, sibit intentionem subi jcibilis ectu suae naturae specifica. Cum
autem relatio mutub correspondens
sibi jesbilitati indiuidui, si uniuersali- tas,&praedicabilitas eciei, planE sequitur naturam specilicam Michaelis, ut a nobis concipitur respcctu sui indiuidui, sebire etiam intentionem Vni uersilis, & praedicabilis. secunda pars conclusionis est iam receptissima inter Thomistas: brmiterque probatur : quia Angelus secundum se in aetii intelligibilis, non sollim quantlim ad naturam specifi-ς m, sia quantii in ag differentiam indiuidus ac ab eodem principio,quo constituitar in esse specifico,constituitur etiam 'm esita indiuiduali : erso si intellideretim secundum quod in se est, non Alum int iligeretur secundum nacturam specificam , sed etiam secun-
Eim principium indiuiduale. Ergo si--mul intelligeretur ri hic uniuersalis,& prxdicabilis. Videant Sancti. & Gallego, ubi supra.
i Ad argumenta respondetur. Ad primum concedendum est naturam Angelicam esse unam in multis: ad hoc tamen non est necessarium , quand, natura est uniuersalis secundum rati nem tantum, quod illa multa sint achii
existentia, vela possibilia , vel aeria conficta ab intellectu; sed sessicit qubdex modo concipiendi nostro, ita comparetur ad proprium individuum, ac si aberet alia plura quia tunc necessarib concipitur ut superior, cui prout s se aliter loquendo, non repugnat multiplicatio. Vt enim benὸ inquit D. Thm. loco citato de spiritualibus
hibetur esse in multis, ex eo pertinee ἀά rati nem sere ei,sea ex e qua pera net ad rati.n m indiui ni. Itaque non
Ionimus plura indiuidua ficta ,de quius natura Angelica praedicetur,neque exercemus praedicationem respectu i
lium indiuiduorumsctorum, ut inobiectione innititur; sed dicimusnaturam illam ex modo concipiendi nostro, tilia ter comparari ad propitu individuum,' ac si haberet alia μura : quia respecta illius apprehenEitur a ii is vi quids perius,&indifferens, S eo ipso est iii tali statu, vis perimpossibile darentur plura indiuidua vere praedicaretur de illis absque aliqua mutatione ipsius M'turae sic a nobis conceptae. Ad primam confirmationem mmiliter re iidetur, quia quando natura est uniuersalis, secundum rem, dc rationem simul, tunc uniue salitas prouenit illi per comparationem, qI natura verE comparatur ad plura india uidua, sue achii existentia, siue possibilia. Quando verb natura sellim potest esse uniuersalis secundum rationem tantiim, siue ex modo concipiendi nor
315쪽
suo, tunc non est nccellarium, ut actu
comparetur ad plura , sed sufficit ita comparari ad proprium individuum, ac si naberet plura alia, quod in Logi -cὰ tam im cite uniuersalem. 3 Ad secundam confirmationem neganda est minor , loquendo de natura Michaelis, ut a nobis concipiatur praecisa a sua singularitate : nam formaliter prout sic , potius conci pitur a nobis , ut comi nunicabilis pluribus, seu ut non habens aliquid, quo prohibeatur descendere ad plura indiuidua , ut explicatum est. Alia autem ratio est de Petro, qui prout talis est, concipitur a nobis ut unus unitate numerica , ac proindὶ Uprehenditur ut immultiplicabilis secundlim
Ad secundum negatur consequentia, & disparitas est malaifesta: nam ex cognitione Angeli ad modum corporis , non sequitur necessarib iudicium, quo iudicemus Angelum esse corpus,
aut tribuamus illi Piquid proprium
coriporum, Vide sic patet, cum unt diuersi actus. At vera exco, quod natura; angelicas abstrahamus, & comparemus ad eum modum , quo abstranimus, &comparamus naturas materiales, necessarid sequitur illas seri uniuersales: quia uniuersilitas resultat in natura per ipsum actim comparatiosus , ut ex dictis patet. Ad confirmationem respondetur, quod licet hoc nonacu I - , ut a nobis apprehenditur , si communicabile multis secundum rationem, ut inquit D. Thom. citata quqst. I3. an. s. &propterea ex parte modi concipiendi nostii sit terminus communis, ut ste-subs Ethiotionem speciei,n 'i 'salis, aut praedicabilis. Tum quia ut la-tξ probat sanctus Doctor loco citato
in argumento, dcI. p. q. 3. an. f. cum
Deus sit ipsum suum csse,& actus immixtus potentiae, nullum in eo est damentum ad sormandum gradum genericum, aut specificum: quod tameverξ reperitur in Anselis, ut Patet ex iis, quae diximus disputa praecedenti,nu. 73. Tum etiam quia la natura diuina est essentialisa E singularis, ac proindε illi seli repugnat fieri uniuers
I T doctrinam in hoc, de prae-
V cedenti cap. traditam de gen ribus , & speciebus magis explicaret
Porphyr. adduxit exemplum in praedicamento sibstantiae ordinans arborem cius: propter quod non enumerauit omnia genera, s ed ea tantum, quae notiora erant; hoc enim isto institiito satis erat, maxime cum hic non stproprius locus examinandi onines diuisones huius praedicamenti, sed caria de substantia. Caeteriim, quia usu communi iam introductum est,ut inpr sermes explicetur coordinatio cius : quae simpla denominatione ab arboribus, arbor praedicanaenialis appellatur) n que iterum de illa agendum nobis est ideb intcgram arborem cum omnibus suis generibus proponendam, & expli- s Candam esse duximus,scu cernituriat lucaret docent Thom: ibidem:ad- i scqucimissura.
huc tamen natura φuuia non potest i I
317쪽
4s In qaa tria circulorum genera continentur. Alij ponuntur ad latus dextrum, ubi collocantur propriae, &positivae differentiae, quae simul diuidunt gradum superiorem , & constituunt inferiorem. Alij ad latus sinistrum, ubi collocantur disserentiae impropriae,& negatiuae, quas ponimus loco aliarum specierum illius generis. Nij tandem collocantur in recta linea, seu in medio arboris , ubi ponuntur genera, de species : nam de indiuiduo iam diximus non esse partem quasi intrinsecam pr dicamenti, sed i dametum, cui caetera innituntur.
In horum igitur supremo circulo collocatur substantia , quae est supremum genus, seu generalissimum: quia supra se non habet aliud genus,propter quod etiam non potest propriEdcfiniri. Similiter in circulo ultimo ponitur
Lmo, qui est species infima: quia sub se
non habet alias species. In circulis ve- se intermedijs collocantur ea, quaerespectit stiperiorum sunt species, & res pectu inseriorum genera. Haec autem Omnia inter generalissimum, & speciem infimam collocata, licet indisti imose, de praecipuξ ab antiquis, appellentur species, vel genera substerna: quia vici summodb sunt species, modb genera : iam tamen usu receptum est, genus ultimum, quod scilicet immediatὸ diuiditur in species atomas, appellari genus infimum: quia sub se non continet alia genera.
s Nota tamen: ideli in penultimo circulo positum esse animal, progenere infimo : quia festim respectu
hominis nullum aliud datur immedi eius genus. An autem etiam respectu caeterorum animalium sit genua immediatum ; de co assequenter an animal
verὶ sit genus infimum, sub lite est: quibusdam id essimantibus cum Sota hic 'u . ni .quem non pauci sequuntur : alijs vero id negantibus, quibus planὰ sauci Arist.7 . M ctaph.tex. 28 .ubi expresie docet inter asinum, & animal cile aliud genus innominatum. Quo loco D. Tho. lcct. 7. ita ipsum assirmat
dicens: Est erum ali Modquod inest nominatum, commune asino. Propter quod Banea i. p. qu.72. arti c. unico ad 2. alij Thomia.
stae hanc sententiam probant. De quo videri potest Sanch. lib. 3. qu.12. Caetera, quae hic addi possent, videlicet quae ponantur in recta lineae pr dicamenti; quae verb non : & cur differentias ad latus collocemus: & an substantia sit primum genus, vel potius corpus: aliaque huiusmodi, proprianv sedem habent in antepraedicamentis, occap. de substantia. Quia tamen in hac
arbore duo genera addidimus, quae nec . posuit Porphyrius, nec ponunt communiter Auctores, oportet sussiciei tiam harum dii risionum, & necessit tem ponendi dicta genera, auctoritate,& ratione firmare. Qi tum ad auctoritatem , licet Doctores communiter non addant alia genera, nec constituant alias diuisiones praeter eas , quas Porph. attulit, propterrationem Hapra dictam , quod etiam obseruauit D. Tho. opust. s.
tract. 2. c. 3. collocans in arbore ea tanesim gener quae Porph.collocauit. T men ide Angelic. Doct. op. 42. Vbi cxprosesso investigat omnia senera prae dicamenti substatiae, adducit omnes uisiones,quas in arbore postium . f Primam 'lindem, qua seu amia diuiditur
in corpoream, & incorpoream, siue in materialem, & immaterialem, seu extensibilem , & incoetensibilem quae
omnia idciri sunt adducit cap. A. f. c. de 7. Secundam verti , qua cor-pin diuiditur in inalterabile , & Literabile, siue in incorruptibile , dc co
ruptibile, su in coeleste, &sublunare
318쪽
mediatὰ sit pra individuum collocandus est homo, tanquam species infima huius quae etiam idem sunt in tradit cap. I Tandem tertiam, qua generabile diuiditur per compositum, de simplex, &quartam qua mixtum diuiditur Imr animatum , & inanimatum; & duas alias, scilicet viventis, persciuibile,&insensibile; & animalis, per rationale, & irrationale explicat,& late probat cap. 13. Videatur ibi. 8 Ratione etiam idem AcilEdemonitratur a posteriori .Quod vi fiat, meminisse oportet id, quod stipra dissputat. s. num. 21. dicebamus, scilicet omnia accidetitia, seu operationes attribui alicui gradui substantiae, cui a quatE, & comaertibiliter conueniunt. Omittimus nunc, quae eorum sunt propria passiones, qua vcib non: de quo insta disput. 9. Vnde ex diuersis operationibus , seu accidentibus, quorum unum, neque profluit ab alio, ne e conuertitur cum illo, timξ col-guntur diuersi gradus , sca genera praedicamenii substantiae. Qua ratione D. Thom. cap. I S. citato probat, genus animalis esse distinctilia genere superi
ri viventis, addercque illi persecti nem ζostium: quia scilicet in animali vem
a sint D. Thom. seper operationes v getabiles, suntgenerare, nutriria emist,reperituram. Padamsulem
ad ita, scilicet sentire. Iuxta quam doctrinam se facilε
colligemus gradus, seu genera praedic menti substantiae : quia in Petra reporiuntur intellectus, & Voluntas; quae tamen non conueniunt illi se aliter, quatenus Petrus est, alias non reperirentur in alijs hominibus. Neque conueniunt illi, quia est substantia, corpus, generabile, mixtum, vivens, aut an mal : alias omnes sebstantiae, vel corpo-za, &c. aut omnia animalia haberint intellectilin,& voluntatem, quod patet esse salsum. Ergo conueniunt Petro; quia est homo, & per consequens impraedicamenti. Item potentiae sensitiuae conueniunt eidem Petro , & non quatcnus homo ; si s solis hinninibus conu
nirent: nec quatenus vivens, aut ratione alicuius gradus superioris: quia non reperiuntur in plantis: ergo quatenus animal, ac proinde fradus collocandus erit immeciate supra homine 49 Similiter potentiae vegetatiuae conueniunt eidem Petro, & non quatenus homo, aut animat: aliassolis hominibus, aut animalibus conuenirent; neque quatenus mixtum , aut rationualicuius fradus superioris ;siquidem noreperiuntur in hapidibus aut metallis:
ergo quatenus vivens;& ex consequenti, gradus visentis collocandus erit iupr animal Item, qualitates secundae reperiuntur in eodem Petro I quae tamen non conueniunt illi, quatenus homo, animal, aut vivens; siquidem reperiuntur etiam in rebus non uiuentibus, nec quatenus generabile, aut ratione alicuius gradus superioris; siquidem non inueniuntur in elementis,quae si pura sint, non habciat colorem, aut saporem, dcc ergo conueniunt illi quatenus mixtum;& consequenter gradus mixti, collocandus est supra vivens. Praeterea, in Petro reperitur potentia generativa communiter dicta , seu productiva similis in specie: quae ta- meti non conuenit illi quatenus homo animal, vivens, aut mixtum; siquidem reperitur etiam in clemetis; neque quatenus corpus, aut substantia: quia nec Angeli, aut corpora coelcstia haoenita milem potentiam : ergo conuenit illi
I xenus senerabile; ac proinde Π usgener ilis collocandus insap. mi
319쪽
& alia huiusmodi, conueniunt Petro, non quatenus homo, animal, vivens, mixtum, aut generabile: quia etiam reperiuntur in coelo; neque quatenus substantia: quia non inueniuntur in Angelis : ergo conueniunt illi quatenus corpus; & per consequens gradus car- puris collocandus est supra generabile. Tandem, Petro conuenit subsistere in se, & substare accidentibus; non tamen quatenus homo, animal, viues, mixtum, generabile, aut corpus: quia etiam reperiuntur in Angelis, neque
quatenus ens: quia non conueniunt accidentibus: ergo quatenus substantia; Nex consequenti gradu ubi intia collocandus est supra corpus. Ens autem non potest esse genus, ut ostendemus in antepraedicamentis: ergo substantia in genus supremum in summo praedicamenti vertice collocandum. Ex quo tandem fit constituenda necessarid esse omnia genera, risbis assignata. Quod autem non supersint alia, ex eo probatur: quia nullum datur accidens, quod ad aliquem ex istis gradibus, modo explicato, non reducatur: ergo in arbore a nobis statuta nullum genus desidaatur, nullum redundat.
ilivitat. so I Vas indiuidui desinitiones ad-I dueit Porphyrius in hoc cap.ut
vidimus ibi, quarum explicationem in hunc locum remissimus. Ante omnia tamen aduertendum est Porph. non definisse individuum, quatenus est subjicibile respectit speciei: quia ex definitione speciei subjicibilis colligi ficilε poterat individuum sic sumptum esse; vel δε aedicatur.Vnde dictae definitiones procedunt de indiuiduo secundum se, de
non se aliter ut respicit speciem. Secundd, pro earum intelligentia notandum est, in indiuiduo duo inueniri, nempe naturam specificam, in qua comvenit cum alijs; & differentiam indiuidualem, per quam talis natura redditur alteri communicabilis, propriaque huius , & non alterius. Sicut ergo ex natura specifica, praecisa differentia indiuiduali, sumit intellectus sundamentum, ut attribuat illi uniuersultatem, eamque apprehendat ut praedicabilem de pluribus: quia ut sic praecisa, non est cuiquam illorum appropriata : ita ab eadem natura specilica, quandb consideratur appropriata, & particularietata
sumit intellectus sundamentum, viat-
tribrat illi intentionem particularis, de indiuidui; eamque apprehendat ut prindicabilcm de uno tantum, id est deleipso. si Terti, nota hinc fieri, quM scut natura specifica potest ignificari
dupliciter, videlicet nominibus primae intentionis, ut sunt, hom/,le equus,d . de nominibus secundae intentionis, qualia sunt, steties, et uersale, bile, Sec. ita etiam natura particularis,&indiuidua potest dupliciter significari. nempe nominibus primae intentionis, ut sunt, perserna, hypsast,primas stan tia, Petrin,hic hamo,dc similia; & nominibus secundae intentionis, ut sint haec, indiuidui Mn , singula re , particulare, in senseum. Sic enim sumitur nomen istud iuxta propriam , M primaevam eius significationem , ut docet Diuus
Thomas i. parte quaest. 29. articul. 2.& in s. distinct. 26. quaest.I. articulo I.
ad 3.) Iuxta hunc ergo duplicem m dum , quo iratura singularis significo tur, de quo videri potest sancias D ctor quaeae 9. de potentia articulo M ad secundum) correspondent duae defini-
320쪽
quae lic potest formari : Ietiones Porphyrij, ut communiter explicant eius Interpretes. Prima enim, scilicet Indiuidum est, quia de et natan-tηm praedicatur, conuenit indiuiduo secundb intentionaliter sampto ; secunda verb, videlicet, castitor istatum' est in uno, ut numquam in ali at, conuenit indiuiduo pri md intentionaliter; quamuis congrue etiam explicari possiet secodb in te uionaliter. De quo videri potest Sanchea lib. 3. quaest. 12. conclusione 4. Q intb circa hanc primam definitionem nota, eodem modo, quo indefinitionibus praedicabilium diximus supra disp.s.num. . definitum esse secundam intentionem in concreto significatam ; ita vi ipsa secunda intentio sit res, quae definitur; natura vero sit id, pro quo supponit, oc in quo exercetur
definitio ; iae etiam philosophandum este in hac definitione indiuidui. Itaque
definitum erit secunda intentio, aqua res denominatur indiuidua,& singularis: naturae verὼ particulares erunt id, pro quo stipponit,& in quo excrcetur definitio , ad e eo quod dctur ali- uid reale viriuocum illis commuite, ut e natura generi diximus disputatione citata numero σε,
11 Hanc ergo secundam intentionem indiuidui in concreto signifieatam definiuit per negationem Arist. I. Perihicr. cap.f. dicens: similare est.
id , quia non .se praeilicabise de multu. Quod ipsum explicuit positiuὰ Porphyr. dicendo : In liuiduum est , Pudde uno tantum praedicatur. Et utraque
definitio secit hunc sensim ; indius duum est naturi quaedam, quae ad se ipsam , & non ad plura refertur , ω de se ipsa , de non de pluribus prirdicatur. Hoc magis constabit rcducendo hanc definitionem c sicut in abhpraestitimus in ad dcfinitionem eius tam intentionis M atata signib
cunda intentio constitvciua indiuidui se relatis rationis natura , cluae tantum potest resticere se in im relatione tradicabili ratis, seu quae nulla habet inferiora, de quibui μ praedicabilis. Cum enim individuum inserie praedicabilium stfundamentum, cui caetera innitimur,
de de quo praedicantur ; consequens cst, ut ipsum de nullo alio possit praedicares, nisi tantum de se ipso i ae proinde ipsum non est praedicabile praedicatione doctrinali, leu artificiali, viloquitur Caiet. sed tantum idciuica, ε naturali Contra hanc definitionem sic explicatam plura solent obij ci argumenta, quae ex dictis sicile soluuntur
Videri polliunt si placet) Mas hic sect.
2. quaestione r. & 2. Sanch. lib. 3. quaest.
i'. &alij. Hoc unum quod dissicilius est, susticiat in praesenti. Quia indiuiduum verξ praedicatur de pluribus: cx-go salium est, qudd de uno tantum p dicetur. Probatur antecedens: quia haesunt veraepraedicaciones, Petrus est individuum, Paulus est individuum. Similiter istae , hoc inii uiduum est in ividuum, de Le individuum est individuum: ergo individuum verὸ praedicatur de pluri
Respondetur in his praedicationibus tantiim priddicari secundam intcntionem, quae est omnibus communis, de quidumuertae, non Verd naturam particularem: &propterea praedicationes adductis , non sunt praedicationcs
indiuidui; sed primae pertinent ad quintum praedicabile; secundae vrib ad secundum. Sicut a simili cernitur in genere : nam ista praedicatio, homo est animal, est propria generis; si verb dicas: ii l est VIus , est praedicatio accidentis; si autem dicas: Legenui est se nur, est pret licatio foecie. Eodem e go modo haec praedicatio ; Parui s