장음표시 사용
71쪽
vereque ξ, α γετον προύμας . redemerat enim maritum cui numquὶm aliis illa nupsisset: quo casu non leges ROInanae latum modb, sed Ze perscripti Galliae nostrae more, praeserui datorem libertatis,ut cuius nultu esse pretium dixerit literata omnis vetustas: disertos deinde esse in id textus in l. pen. Ac vlt. iunctis glossis, M. ad Velleian. At veto non hic agi de solo libertatis pretio, sed vitae etiam valde ancipitis, ac dubiae. Qui enim redimit aliquem ab hostibus, vere illam periculo mortis eximi ζ, Vt qui posset ei di impune. Docet propterea Eustatius ad . α pecuniam, quae in eam causam tra
ditur, vocari non modb αἴ-ν, sed Ac αςοι S, quia videlicet caedem, quasi gladium
11 aerentem captiui iugulo remoueat, singulati inie in id decisio est in can. non satis, infi. 86. dist. at vero in consu. Caenom. art. 262. cuius initium, ho me in femme nobis,dee. aliisque locis iuris Romani, de Gallicit nec proinde obstare sublequens captiui matri monium, clim fauorabilior sit causa partus, quam pueri. l. r. is de Carbon. ed. Sena tus Argillerium praetulit. Perorabant Bernagius,dc Durantius. Denique tanti semper eiuscemodi liberationes factae sunt, ut ex illis hypothecam pC eruo anteire caeteras omnes placuerit, cuiuscumque priuilegii essent,vel temporis. Hoc ita obtinuit an is y8 2o. Iun. P. Odimus, procurator in Senatu, aduersus Francisci Viciani viduam, etiam in pactis dotalibus,&quamuis illa esset prior tempore. Rursusquet hoc ipsum Ioannes Duton, contra liberos Martini de Bourdeaux, anno Iso8. 23. Maii, etiam in constitutomatri eorum dotalitio quod accepto tulerant,repudiata haereditate paterna, consuet. Paris beneficio. Legi, ac relegi duo illa senatusconsulta, cum eorum copiam mihi ad eam quaestionem, fecisset Ren. Troillari ius,in Sen. patronus. LEx 39.
Si quis in conseribendo instrumento sese confessus fuerit non ηυμ-rum fori prascriptione propter sacerdotii praerogatiuam: Mancinuae non licere ei aduersus saa pacta venire, G connubentes decipere: cum reingula sit Iimris antiqui, omnes licentiam babere iis qua pro se indultaseunt,
Similis omnino textus in l. si quis in conscribendo. ins depact. Contra tamen statuit pontifex in cap. si diligenti. de A. comp. quia priuilegium concessim clericis non sit personaIe, sed toti collegio ecclesiastico indultum. Quinimo glossa illius capituli adiicit, nec habitam fuisse rationem ordinis clericorum, sed odii potius laicorum, vequi esse soleant plus aequo infensi clericis. Qubd si inquirere paulo attentius liceat in causas odii nihil aliud,opinor, laicis olim Principibus, ac 'nauis magis doluit, maxime in Galli quam quod ex iure rasi verticis, tonsuram dicimus omnes fere Galli, quibus, a tenera aetate, tribuebatur prima illa praesidii tessera, mancipabant se iurisdictioni ecclesiasticaecipretis postea, insuperque habitis territorii cuiusque dominis, neque ullus ceruicem erigere ausus est ante Vulli. Cunerium sub Carolo v I. in quem propterea notae sunt, in hunc diem, sannae cleri publicae. Qui verisimiliores odii causas mihi indicauerit,accipiam lubens herbamque porrigam. Scribo enim in eo quod facile quiuis suspicetur ex historia temporum. Superest ut persequar, delibemue potius nonnulla renuntiationum capita quae nesciri in foro non debeant. Primum est ex Ur, quello q. 27. de m. primigeniorum, ubi decidit ex Iasone primogenitum non posse r nuntiare primogeniturae suae in gratiam tertiogeniti, praetermisso secundogenito,
quamuis alioqui renuntiatio illa valeat in praei uoicium cedentis. Secundum est ex Baristolo ad i. nemo. deleg. I.&Rebu .art. vn. glo. I. de rescission. contrach. neminem
scilicet posse renuntiare praescriptioni. Tertium est ex eodem Rebufo an . r. O . I. num. I. de donationib. insinuandis,ubi docet renuntiari non posse legi statuenti insinuationem esse faciendam. Fit enim insinuatio non in gratiam donantium, sed in eo rum odium qui clandestinas donationes eliciunt: fit etiam ut innotescat iis qui alias forsitan ,si donatio facta non fuisset, pecuniam facile donatori credidissent. Quartum est ex Boerio P 48. atque ex p iudiciis curiae, quibus iudicari perpetuo vidimus con sanguia
72쪽
Τit. III. De episcopis,& clericis, Scce 69
sanguineum, si actionem instituit ad fundum avitum qui a consanguineo venditus est, non posse regredi, iurique renuntiare quod ei ex sententia, vel aresto quaesitum est. Quintum rursus est ex Rebufo,glo. II. num. 2 r. art. vn. quem citaui supra, de rescissio-mb. contractuum, ubi probat renuntiationes vel a sagaci viro interpositas, ita demum nocere si de modico fuerint,nec accedant ad mediam iusti pretii: tunc enim posse eo casti impetrari literas a Principe. Sextum est ex Speculatore tit. de censibus, g. r. num. Io. renuntiari nimirum non posme usui putei, vel clibani, aut porticus communis a vicino qui conferre cum caeteris recusat quod ad instaurationem, seu rcfectionem necessarium est.Cogi enim potest, nisi proprietate domus, cuius causa vicinus est, sese prorsus exuerit,eamque pro derelicto habeat. Septimum rursus ex Boerio, consit. 3 o. in fin. ubi admonet ne qui renuntiat effuso sermone loquatur, verbisque generalibus, sed iis duntaxat quae ad renuntiationem faciant,cum superflua eo casu saepissime noceant, i. vlt. ins de dot . promiss
opter sacerdotii praerogatiuam, dcc.
O stendo supra ex syneso,epist. io s. quanta sit ea dignitas. Tantam esse ait tota illa epistola, quae longislima est, ut velit, inter caetera, sacerdotem oportere esse α α λ- ἰθiιν, id est iamin m diuinam. Nihil vero in hoc ipsum accuratius, melius, Se sanctiusquam quod quatuor paginis explanat D. Chrysost. homil. 1. ad ep. a. Τimoth. Absit, inquit D. Hieronymus lib. s. epist. 6. vi de hia quicquam sinistram loquuν qui Apostolico νου-dui saccedentes Christi cavis sero ordine conficiunι. per quos o nos Christiani sitimis. D. Augustinus lib. 21. cap. Io. de civit. Dei, sic optime: Icos autem manPνιbus nostris non tem pia, sical Diis. sed memorias,sicus hominibus monau, quorum Uad Deam vitiant istis. f. De minime ibi erigimus aliaria in quibus sacrificemus maν0ribus, sed ini Deo, o Gmari um, o nostra serisimm immolamus: ad qaod serisiciam μοι homines Dei qai mundώm in eo ess/ne vicerant itio loco, o ordinensminan a non tamen a sacerdote qai seri caι maocanιών. Deo
qaippe non ipsis sacrificat, quamuis in memoria sacri αι eorum: quia Dei sacerris es non isto νum. 'sam mero corpus es Christi qaod non essenaripsis, quia hoe sanι o ipsi. Gregor. Na-
s ritim ravoris, O sarias is redemptoris nostri qua γaridis in ecclesia pascimuν, O poram. allaim ν Osanctis tamaν o snias samma diuinitaris Micipes efficimur. Sic enim ille, qis
acerrime praeterea conqueritur, sermo. isI. de tempore,t m. Io. De contemeralis Mi - νώmstris in contienta rectim, maximeqvie dis dominica. Poraules istivi maniu, ait, eam leniane
ad .eta fiam, non fiunt deusti ad Iaudri Dei cerebraddas . sed cogans presburam τι abbrevites Missam, o ad raram tibuam cantis: nee et lieti morem ecclesiasticum seqai propin istoramgalam, satian iam 5ec. Plura eodem loco, atque apud D. Ambrosum libro de dignitate sacerdotali, cap. I. 1. 3c 3. ad iuge illud Christianorum sacrificiume rursusque apud. D. Chnsostomum lib. s. esia ἱερο vi M. Maxime autem ad eap. I. epist. ad Ephes hinmil. 3. ubi ritus sacrificii Christiani fiase deseribitur: & homil. 1. in s. ad ep. 1. Timolia. atque ad cap. Io. epist. I. ad Corinth. homil. 24. Tu sinquit eo cap. io. non in praesepi vides, sed in altari, non foeminam eum tenentem, diuam virginem intelligit)sed sacerdotem adstantem, At spiritum cum magna copia ea quae sunt pro posta superuolantem. Verba ipsa subiiciam: o 3 Cλ άν ςατνη οώς, ω λισιαι 1ώω,ου γαυα ocratim θυσαν, ἱερέα σχεώυσα, νά-ma απροκυεπι-
73쪽
dedit nobis σιenendum se comedendum,dec. sic o Christus nobis dedit ut impleremis eius ear nibus, dec. Cogitanda haec nouatoribus, cum nihil clarius, Sc apertim , tantis Christia norum vexillariis, ac interpretibus scribi potuerit. LMisse, ait Isidorus lib. 6. Et, molo giarum, cap. 16. Tempore sacrificii est quando carecbament foras mittuntur: clamante Leuiis. si quis eatechumenus remansiι, exeat fora : or inde infusa , quia sacra meotis abaris tui resis non possunt qui nondum regenerati noscuntur. Pauculum hoc arguit quam misere de ei piantur qui incautas plebes in diuinis per ignorationem Christianae veritatis decipiunt. Mista enim vocabulam calumniantur quia Vnde illud sit nesciunt. Negant etiam esse saetificium, cii tamen D. Paulus dicat ca. vlt. ad Heb. Christianos habere μιας ea,
id est, aliare in qua H sacrificium, de quo edere debeanι : & cum ita denique Christiana
Generaliter. 6lerici, ' monachi qui apud sacrosanctas ecclesias Emonasteria permanent, non diuuantes, neque circa ministeria diuina desides, immunitatem tutela habent i o iure: cum propter hoc ipsum benescium eis indulgeatur, ut, alus omnibus derelictis, Dei omnipotentis ministem ista reanto.
Generalis exceptio est, & quam seruamus, nis consentiant, ut docet authu,resbyteros. quae immediate sequitur. subiungendus autem necessario textus perdissicilis ex cap. 7. epist. i. Corinth. in haec verba: Io πυσ1θοι κάη - ααζωή. Verso vulgaris sic habet: sed id qaad honestum es, es quod fatal .remprab aι Gai Mimulo Amintim obseruandi. Triplex vero lectio est in codicibus Graecas, nempe ευ mρεων, si προσδειαν. Et cum testetur D. Hieronymus contra Iovinianum, locum illum nondum sua aetate fuisse Latine redditum, manifeste tamen ver ba illa omnia indicant voluisse D. Paulum tantam esse oportere clerici assiduitatem ministeriis ecclesiae,ut decore semper intersit, assideatque diuinis, neque unquam abstrahatur a domino. Vis est in dictione, ααῆ an M. Facit enim, iuge illud, nec in te pellandum .intercalandumve ministerium,ut clerici, Ac monachi non modo tutelis, N procurationibus secularium procul esse debeant tam ex hoc textu, quam ex synodo Carthagin. ean. s. & Synodo Calcedonens, can. 3. sed de inhabiles eos scribat Matthaeus Assi. decis31o. 8e 3o . ad succedendum in nudis: milites enim sunt Christi, non seculi, ait ille. Exceptionem subiicit, nisi videlicet possideant nuda per inuestituram, de donationem Principis, At nisi triginta annos, quieta semper possessione, exegerint. Vide autem quae contuli ad i. pen. de sacr. Eccles. p. de iure manus mortua ,1eu admortissamento, ut loquimur, 3e qua ratione nudates possessiones concesse sint Ecclesiasticis in Callia. Anno D. Iunij, abstinere iussi sunt a conductionibus decreto senatus, per rationem huius legis, generaliter. quae 3c eadem iii capitularibus Caroli Mag. tit. ne clerici sint villici. pulchre D. Cyprianus epist. sis. al.epist.'. lib. i. ubi de leuitis qui cultum terra: non suscipiebant, ut qui operationibus diuinis insistebant in nulla re avocarentur, nec cogitare aut agere secularia cogerentur. ααθὰ ante cessores nori religiose considerantes censereunι nequUMIeν decedens ad taleium, vel ciaram re-νumsuram clericum nominarer: aesiqais hoc fetisti, non sinerretar pro ea. nee sen=ιum praeim dormitione celebrarerur. Nee enim ad ahara Dei meretur nominari in sacerdotum prece, qui ab atiar sacerdotes suos, arque leat in auocara volast. Metus hic textus Cypriani, qui ut concidi non potuit, ita At plus satis cum nostra hac lege ostedit quanta sit vitae Ecclesiasticae instituta sanctitas, de quam pessime sibi blandiantur qui, quod scripserat Harpo cratio de ethnicis, ου - sic , irim Usi Coc,' UE Q οι. docebit dein, de quam alienum si a sacerdotali munere quod quaerit glossa PragmaticaeSanctionistit. de pignorantibus cultum diuinum. in verb. adolescentes: an possint nimirum canoni ei se obligare sub pena cessationis a diuinis quae aequiparetur interdicto. Licere enim illud existimat, dummodo non adiiciatur, sub poena excommunicationis,vel in-Ierdicti
74쪽
Τit. III. De episcopis, dc clericis, &c. γ t
terdicti per viam pacti, itavi pactum sit sola cauca, & immediata excommunicationis quoniam vi subiicit, excommunicari nemo debeat sine causae cognitione, dc contumacia, neque gratia diuina excidere nisi prius deliquerit. Infiunita equidem inanisqi illa quaestio, nisi ut signet tamen obiter, sublatuin non sine optima ratione fuisse in Gallia vetustum morem, quo ex leuibus causis, fermeque indies subsiciebatur haec vel illa Leelesia, imo tota saepe ciuitas interdicto Ecclesiastico. Explicatur hoc fusius tit.
Presbteros tamen suscipere tutelam, vel curam permittimuου, si propria se voluntate fluscipere, ex quo vocati sunt, apud competentem
iudicem declarauerint. Episcopos autem in monachos tutelam alicuius persona subire non permut in.
Componendus canoni nodi Calcedonens unde & sumptus est canon, peru nit. dist. 86. Si tamen clericus voluntariae tutelae se subiecerit, iuuari amplius priuilegio suo non potest, arg. l. voluntariae. inf. de excusatio. tui. & tituli, de his qui sponte publica munera subeunt. lib. o.Cod.quod & ita censuit Senatus an . 186. mens. Maio, aduersus eum qui, admisso sponte tutelae munere, exonerari postea petebat, cum se ei
imparem diceret, quippe mancipatum perpetuo sacerdoth sui ministerio, & quia non
negotiosam fore tutelam, quam susceperat, plo exisset. Praeclara ad eam causam egit ut in omnibus solebat quae disceptationem fori mererentur, dom. Mangotius, tunc fisci patronus. Vide caetera ad s. praeced. LEx AI.
Raptores virginum, vel viduarum, etes diaconi sarum, qua Deo
fuerint dedicata, pessimum criminum peccantes, capiti upplicio, sine fori prasiriptione plectendi sunt. Ecclesia vero omnem propriuatem, plenam possessionem bonorum raptoris habeo. Eadem etiam pamatam mortis, quάm bonorum amissionis constituitur contra eos qui raptores, in i a inuasione, σ rapina comitati sunt .
Obseruabitur imprimis collocatam ideo constitutionem hanc fuisse sub hoc titulo, cum sedes propria eius sit lib. s. tit. de raptu virg. ubi longiori sermone traditur, quia planum omnibus seri Imperator voluit lato horrori esse oportere raptum sancti monialium,ut, si raptor si clericus, nulla se sacerdotii praerogatiua tueri possit, ullaqifori praescriptione, quominus subeat Iurisdictionem seeulatium uidicum, si tamen cum armis, habituque, At cinctu laico res acta siti Imo 3e in locis ubi asila adhuc hodie
obtinent extrahi eum posse ab Ecclesiis censet Didae.Couanuuias lib. 2. cap. 2o. num. s. resolutionum. Attigi per occasonem, ad 1.2. de Orig. iur. viduae autem, de quibus in textu, proprie de Nonnis intelligendae sunt, ut explicat Baronius in Martyrologio, ad diem quintum Augusti, quem vide, & Pet. Pithaeum in glossario ad capitul ria, ubi notat usurpatam fuisse hanc vocem etiam ethnicis: Vulgo dicimus nos Calli, Mes. O Nonnains, atque id indistincte de omnibus sanctimonialibus tam virginibus, quam viduis: vi frequens aliunde hoc nomen semper fuisse Christianis, cum de sacris virginibus actum est, constat ex D. Hieronymo, Athanasio, capitularibus Car. Magni, Stamstao Hoso, Ac aliis plurimis. Vt autem viduae spontaneo voto, nulloque cogente se dedicant, ita nee praetermitti hic debeat, quippe loco idoneo, Novella maioriani, tit 8 uae longissima, notatuque hodie dignissima est aduersus patres, matresque impellentes, aut coniicientes potius in monasteria vel numerosores filias, vel si earuin nonnullas oderint. Vocat hoc impium, & parricidalem quodammodo artem
75쪽
qua misellae subtrahuntur, non sine suspiriis, lachrymis, saepeq; oiam eiulatibus maxi
mis, a fratrum, sororumve reliquarum consortio. Sic enim ille.
Intellige ex his transferri possessionem bonorum raptoris sine traditione, in odium criminis quod Imperator vocat pessimum. Alibi non reperiri scribit Bartolus, posses sionesque eiusmodi, quae sine traditione fiunt, appellat Iason ciuilistinias, ad princip. l. i. de acq. pos s. ff. similem vero habemus in hoc regno qua non modo liberi, sed Mikoximiotes quique haeredes subintrant in locum defuncta, possident actutum, de fictione iuris Gallici, perinde ac si reuera adepti possiessionem, seruato aliquo solenni ritu, fuitant: vocitant istud nostri populares, umoris ι u vis, tractaui uberius ad i.
Deo nobis. Sponsus, vel stonsa, inuito altero coniuge, possunt religionis causi a coniugio recedere, σsolitariam vitiam eligere:
nihils ingredienti religionem deperit, seu de arrbis J onsalitiis, seu de
Intelligendabaee Ae rato solo matrimonio, in quo scilicet solemnia omnia interue nerint, nondum autem copular ita explicatur capitulo, ex publico. 5 cap. ex parte a de conuers conivg. in antiq. &Concit.Trid. sess. 24. can. s. eaque interpretatio est Deeij, ae Molinaei ad i. nuptias. de reg. iur. Aliud s consenumatum sit matrimonium tune enim vita solitaria eligi non potest ab altero coniugum, si alter dissentaal: egregie istud D. Augustinus epist. s. ad Armentarium, At Paulinam, rursusque epist.7 . ad Bonifacium. Comitem, sub fi. Per Paulam, ait D. Chrysostomus homil 87. in Matth. Coristis pracepti, uxorem a vira nan separari, o υι se in arcem nox fraudenι nisi ex consensa. Sed nonnusta, quasi castitatu aνdore accensa, a visu abierant, ita putan es magnam gaias fac νe, lGr. est , ως εο cες et1 πηιου- ὶ impulerans vires sos in ad uria. fretineo versionem Latini interpretis qui forte legerat in textu Graec. mgvi cilm tame in Grςco exe-plari German. legatur, Myrmo rari stinvidia εα a. Id est, impuleranι seipsω in adaue- ου. Vetus autem illa prohibitio, ne scilicet alter coniugu monasticam vitam eligat inuito altero, vulgata est ex constitutionibus Pontificiis in cap. cum ss, cap. cum uxoratus, & cap. ad Apostolicam, de conuers conivg. quinimo 3e patrio Galliae nostrae nare in eapitular. Car. Magni lib.f. cap. 1 f. atque in Synodo Paris an. 337. exceptio una legitur apud Bocrium consil.eto. num. 14. s nempe alter qui votum non cmittat 5: pro . uectioris sit aetatis, & promittat acturum se vitam ccxlibem.
f. r. Isim licet parentibusfilios, ve has quocumque modo abstrahere a monasterio, vel propter hanc tantummodo causam quasi ingratos, vel ingratas a sisa hareditate repellere
Compone legem Σ7. Quisquis emeritis. sup . hoc tit. ad quam late de his dixi. petita autem videtur ista constitutio ex cap. . S. Matti cxl: quo etiam ex fonte hausit D. Hieronymus quod apud eum discimus epist. ad Heliodorum &epist. ad Nepotia num. Neque enim admittunt doctissimi variasse in eo unquam Hieronymum: Imo perstat utrobique: & cum statuatur Synodo Gangrens can. is. percutiendos esse anathemate stios qui a parentibus, praetextu pietatis, recedunt, pietatemque in Deum praeponunt, accipiendum hoc scribit ad eum locum Theod. Balsamo in easbus exceptis, si videlicet senectus, paupertas, aut aegritudo patrum solatio liberorum egeat.
76쪽
Τit. IV. De episeopali audientia. 73
Hoe x ipsum antiquissimae leges Gallicae apud Car. Magnum lib. q. tit. s. de pueris, inuitis parentibus,detonsis, aut puellis velatis. Quod tamen in ambiguo reliquit Aut lianense edictum art. 19. posteaque Blaesense artic. 28. AEtatem enim praefinierunt qua fiat iusta professio: de patria autem potestate, Vbi de aetate tro sessi non ambigitur, nihil virobique scriptum est: &licet torserit se maximopere quaesitor Andensis, Pet. AElodius crucemque ingenio fixerit ob votum filii monasticum, quem sibi successorem, in iuridicinae suae capitalis munere, delegerat, edito in id, de patrio iure, Iibello, inani; tamen suit illius literarius labor, irritaque omnium, quos in opem acciust, Opera Quod plaecisque etiam aliis contigit.
dixit praestantissimus veterum.
g. vlt. Nustus Iudam, vel paganus, vel haereticuae seruos christianos
habeat: quod in Myricana dioecesi frequentissimum M.
Horrendum exemplum vide in cap. eis Iudaeos. de Iudae. in antiq. cum enim Iudaei olim nutrices liberis suis Christianas Lutetiae conducerent, postquam illae die Re surrectionis a sacra synaxi, diuinoque corporis domini nostri epulo, redierant, cogebantur a flagitiosillinus illis mostris toto triduo lac in latrinas effundete, vetabanturque in cerea lactare infantulos. Iure equidem Cicero Philip p. 3. cum omnis seruitus si misera tum vero intolerabile, seruire impuro. Sic Sosia, Amphitryonis seruus, apud Plautum, in Amphytr. de dominorum imperio:
Hubearim o frendam hoe vas est eam labore.
TIT. IV. DE EPISCOPALI AUDIENTIA,
Tragit Cho pinus lib. 1. tit. 8. de doman. exemptiones ab episcopali iurisdictione. Notabitur vero imprimis ad usum huius tituli, quod scribit Nicol. Othomanus in senatu Paris. patronus vir doctiss A catholicus Christianos, tractatu de iuribus e celesiasticis lib. i. nempe iudices eccles asticos absoluta, integraque iuri silictione non frui,ut qui territorium non habeant, sed simplicem audientiam, id est, ut e tribunali suo, controuersias quae coram eis sese offerunt, praesenti iudicio, Λ pro re nata dismant, dixerimus,notione magis quam iurisdictione, ut in l. s. ait praetor. ff. de re iudic. Proinde sexecutioni mandari oporteat latum eo more iudicium, tunc adiudices profanos, seu laicos eundum esse, constat exl. 13. episcopale. hoc cod. titulo, qui propterea non inscribitur de episcopali iurisdictione, sed tantum de episcopali audientia, id est, notione, ut scilicet ad eos eatur tanquam ad arbitros, cum alias cosi non possint qui ita consentiunt, quo sensu accipienda est lex, si qui ex consensu. in neque hoc praetermissum est a Car. Loyseau tract. des stignones cap. is. Forum enim non habent clerici, neque fiscum, nis aliunde loci huius, vel illius seculare dominium obtineant, quod & notat Bocrius q. 164. eoque usu intelligenda sunt capitulum, verum. cap. quod clerici. des . compet. Ac cap. s duobus. g. vlt. de appellat. Eiusmodi est episcopus Pati sensis. Habet enim temporalem iurisdictionem, gerebatque olim vicem comitis, A bannum publicabatur Lutetiae nomine episcopi ac Regis, ut ex archiuis discitur, at vero maxime ex glossa ad cap. quod clericos . Aeso. compet. Eiusmodi etiam Bellovacensis episcopus, ipso etiam Baldo teste consit. 2oi. volum. a. Vapinccnss, apud Vid. Pap. q. 3so. Noviodunensis, ut ex ipsis quoque archiuis probatum nobis est, cum ad causas, quas pro eo scipe diximus, vetera quaedam episcopalis iuris instrumenta edi oportuit. Plures alios habet nostra Gallia paribus domum titulis insgnitos, quos hic recensere,
77쪽
esset longius. Subnotare hoc unum sufficiat, per occasonem tituli, omnes nempe im petii Galliei episcopos habere ius sessionis in Senatu dum causis aguntur, nec tamen dieendae sententiae, nisi sint pares Franciae, Vel nasi decem annos in Senatorio ordine perstiterint quod & nunc in archiepiscopo Aquensi,& Episcopo Aginnensi cernimus In caeteris, soli episcopo Parisiensi & publice, & occlusis foribus, considere, senteniatiamque dicere, propter urbis praerogatiuam, ut olim Patriarchae Constantinopolita n o. indultum est. Delibauit ista AEgid. Magister, caput non ita pridem amplissimi ordinis, libello, de regalibus, cap. I. ex supplemento Pet. Ramati causidici.
Negotiatores, si qui ad domum nostram pertinent, ne commodum mercandi videantur excedere: Christ/ani quibus verus cultus est adiuuarepauperes, Grpositos in necessitate, prouideant epistopi.
Fere dixerimux iterum agnosci posse ab iis qui subacto ingenio rem inspexerint,adiaiecisse hic aliquid Tribonianum de siu Vnde adstrueret episcopis cognitionem de politia Sc re annonaria,cum parum Veris mile sit Valentinianum & Valentem cogitasso hae lege de episcopis id est antistitibus, sed de episcopis illis quoru operam, ac munus deserabit Iurisconsultus in l. vlt. g. Irenarchae. fr. de muneribus, & honor. Primus hoc animaduertit Fr. DuarenuS lib. I. anniuersar. disput. Cap. 37. Et cum olim antecessores audiremus Augustoriti Pictonum, illa semper interpretatio verisiunitior visa est,ad quam si nihil ex Suida quouisue alio veterum . ut indicauimus supra ad i. vlt. Cod. desecr. eccles. res tamen ipsa per se loquitur: legemque interpolatam a compositoribus filisse apparet plus satis vel ex ipsa verborum serie. Porsequor caetera ad i. si qui ex com
emo deinceps. Giprimus paschalis dies extiterit, nultam teneo carcer inclusum, sed omnium vincula iusseruantur: msi qui in vinculis est, rein sit sacrileae', adulter', stupri , incessussci AE t raptus
virginum, veneficq, false moneta, caris, parricisi, maiestato, CV ma lesicarum artium. Remissionem venia crimina, ni emel commissa non babeanc:
Late de his diximus ad i. obseruare. g. 4. ff. de off. procons ubi de ingressu solenni Principis in urbes regni praecipuasi at veroetiam de Feretro S. Romani, apud Rhot magenses & de transsalitio iure Aurelianensum praesulum cum in insulis, rituque antiquo ingrediuntur Aureliam. Sanctitas ea est supremorem Galliae tribunalium, ut nihil agant nis causa cognita,cum ad paschales ferias, Natalitias domini, Natalitias vir- inis, &Pentecostes. captiui vel laxandi ad paucos dies, vel omnino liberandi sunt. mittitur enim consessus iudicum qui, patronis hinc illine in interiore carceris porticu,auditis, vel ad liberauonem, vel ad eam ipsam, quae prius suit, coercitionem pro
78쪽
Vima, qua ludibrio eorporis sevi quaestum faciunt, publice habi
tu earum virginum qua Deo dicara sunt, nou utantur.
Confirmata est apud nos constitutione Aurelianens, ari 24. quae translata etiam omnino videtur ex capitularibus Car. Magni, lG. s. cap. 23s. vide autem Io Savaronem in erudito tractatu de lataris, ac Fornerium lib. t. cap. 2 l. Selectionum, vix enim ut a me lue adiiciatur quicquam de recessu lacrario quod illi abunde non retexerintvmimve dicam superest seruatam scilicet ea religione constitutionem regiam vi tam etsi in faece media vitiorum in qua versamur, nihil aduersus ipsam audeant sceniciali ille id genus perditissunt quibus nihil sacrum. Lix c.
WArchigerontes dioeceraque FVasiolanorum, nonnisi Christiani diarigantur : quod o cium tuum Joscitis obferus excubiis.
Scio legi in vulgatis codicibus, Ergasoctonorum,sed malo sequi eorum sententiam qui legunt, Ergasiolanorum id cst corporatorum. Principales enim curiae Alexandrinaeseu quinque summates ordinis Alexandrini,dicebantur Archigerontes, quasi primcipes γερον των, seu Senatorum municipalium. Curatores vero corporum eiusdem Ale. xandriae vocat haec lex dioecetas Ergasiolanorum,id est curatores corporatorum. Voluerunt igitur Imperatores pales istos curiae, & corporum Alexandriae Christianos deligi. ut in seditiosissima ciuitate populatium factiones, quibus christiana religio offendi, vel Christiani ipsi premi potuissent, principalium auctoritate comprimerentur. Ita faeliciter Burgius lib. I. Electorum, cap. 3. ex vera mente legis in hunc diem neglectae & tamen ad instituendas administrationes politicas apprime necessariae, ut nimirum delectus fieri semper debeat prudentioriana quorum prudentia, & fide conti neatur in ossicio factiosius per prouincias, &urbes populus. Ea enim sola ratione prospectum esse voluerunt Romani Principes AEgyptiis superstitione, ac lasciuia dita omdibus & mobilibus,rerumque nouarum studiosis limis, Augustus primum, aliique postea ut videre est apud Dionem lib. si . & Tacitum. lib. i7. Scitis ait D. Chrysostomus homil. h. ad epist. 2. Thessalonicens quam sit gens illa ad iram procliuis, & quae minime ignoscat. Uerba eius sunt, ις γ Δέο O ελος, αμ ωιπν. Eo spectat inter Christianos Aruernum concilium sub Chil deberto, in haec verba: nὸ Iudaei Christianis populis iudices praeponantur: & Matisconense primum, sub eodem Childeberto,cum alti me tareι Ch Istrans populis radices depaιentur laut letonarii esse eris mutantu ster quo ita quod De us auertatὶ Chrastiani videantur egesubiectι. Ex his ut spero nostra haec Ata adii, & Honorii constitutio nitorem situm deinceps induet, Obductum quasique obliteratum prius. ride,si lubet.cap. I. lib. 23. obseruat. Cuiacii. ubi ille ex prosesso illustrat hanc l. Contero enim ipse quod sola in mea opera.
εAddictosIupplicio nuth clericorum, vel monachorum, eorum etiam quos Onoditas sid est, caenobitas) vocant, fer vim, atque usurpationem vindicare licear, ac tenere. 22uod simnm clericorum, aut monachorum audacia est, ut bellum potius, quam iudicium esse emptim ruri ad clementiam nostram commissa referantur, τι arbItrio nostro mox
seuerior vliis procedo, ad Episcoporum sanὸ culpam ut cae-
79쪽
tera) redundabit, si quid ex bis qua hac lege fieri strobibuimus,a monachu Dpetnatum esse cognouerint, nec vinicauerintla.
Transcribitur haee sub tit de appellation. in L Iunge titulum, nequis eum qui inius vocatus est vi eximat. F. vhi etiam dixi. Hic autem obseruari video fere ab omni bus interpretibus priuilegium Cardinalium, quibus datum sit liberare obuium crueia rium qui ad furcas ducitur. Narrat Albericus vidisse se Florentiae, in sacro comitatu Pontificis, caueri id semper a Cardinalibus ne per loca, quibus damnati veherentur, commearent. Sed desitus hodie ille mos, ut a multis didici: quin imo de alius quo as tum in Σ3ibus suis constituebant. Mouent deinde quaestionem Lucas a penna ad l. r. de desertorib. tib ia..&Boerius q hi I. utrum cruciarius qui, eo ipso momento quo it ortore dei ieitur, fracto fune decidit, seruari ab ultimo supplicio debeat: in ea autem sunt sententia vi hoc casu consulendus sit Princeps, maxime si nulla de praehendato e earnificis culpa. In quo subiicit Bocrius contigisse Burdigalae quod neque hie sileri
dum arbitror. Quidam, ait damnatus incedio, bis ex ardente rogo euaserat: ereptus a populo cum suisset &ductus in Carmelitarum coenobium, reductus est postea in carcerem. Cogitur postra die Senatus. & proponitur an dimitti miserum oporteat, quo niam adscribebatur id miraculo. Decretum iamcn est perficiendum esse 55 ad implena dum inchoatum supplicium. quod euaso illa per culpam tortoris accidisset qui pluteum inistros urgentes, ac recellentes non adhibuerat. Mulierem meminit Vincentius Bellovacensis lib. 26. cap 9 o. quae cum apud Laudunum clauatum damnata ignibus fuisset anno io 4. ob casum eius ope & consito qui de ipsa falsum adulterii cum ge nero rumorem in vulgus sparserat, immissa est in flammas, tota arsit lignotum strues, nocitu tamen ei nihil est, minusque postea congestis accenssque nouis cremiis, scire
Iis, fomitibusque quibuscumque aridissimis. Exiit enim, ait ille, ex incendio non solum carne, sed etiam velle, & crine illa se, ductaque ad Ecclesam sanctae genitri ei, omni applaudente populo, paucis post diebus interiit. Hactenus Vincentius. Reperio etiam apud Herodotu & apud Scholiaste Euripid in Oreste ad vers i 6 s. pom. MUM. Croesum damnatum ignibus, Cyro, pyraeque impositum, non alia ratione seruatum absolutumque suille, quam quia, rogo accenso, subitus, densissimusque imber, ceu aioue immisius, ignem omnino extinxerit, verba eius sunt: εἰ --οικτελις αν κιν Ar et , ψώλα,- υ-εργον πυρος-Longe autem portentosus quod scribit D. Hieronymus lib 3. epith. ad Innocentium, de muliere septies icta, ad
quam trucidandam noui, numerosque carnifices conuenerant, itavi aptato etiam
mucrone in iugulum, reflecteretur gladius ad capulum: numquam tamen dimissa est utcumque vulnerata, A prostrata suisset. Clerici, inquit, quibus id osech erat, cruentum linteis cadauer obuoluunt, &c. Subito sceminae palpitat pectus,&, oculis quaerentibus lucem. corpus animatur ad vitam. Iam spirat, iam videt, iam subleuatur, iam loquitur,&c. dubia adhue luce, in lictore diabolus accurrit, quaerit cadauer occisa &c. 5 vere ius summum, summa malitia, post tanta miracula adhuc saeuiunt seges, desinit tandem in eo Hieronymus, ut dicat Imperatorem aditum fuisse vi redditam vitae redderet libertati. Sic & hodie in addictis supplicio, damnatisque a Senatu, mutari est nefas quod semel pronuntiatum est, nisi intercedat speciale mandatum Principis quo indulgeatur nihilominus vita damnato, vincto, vecto. traducto, & parato iam, atque expectanti manum carnis cis ut saepe visum est Aut nisi sospitalis ille casus inelia dat, ut, dum fit ad infoelicem arborem deductio, euadat cruciarius, furtumque sui peret . annos, aut amplius faciat, ita ut praetendere possit praefixum ex l. querela. Obicem. Tunc enim qui euast, tantoque tempore latuit, tutus est. id vero quamuis 5e extra prouinciam vixerit, de nomen mutauerit. Bona illa sors Iuliano cui Ham, presteo, Vim doeinens adsuit in hane speciem: iuuenis cum esset annoque aetat. 32. damnatus vitiamo supplicio ob caedem fuerat: &cum appellasset Senatum, damnatusque iterum suisset res ita tulit ut, cum reduceretur passurus laqueum vindocini ubi caedes patrata fuerat euaserit suco facto custodibus atque Alethum. quod hodie Mactouium est, arcanum reuera Armoricae angulum, se sereceperit,ubi, mutato nomine, Rehullestium se dixit. Prospera fortuna ibi utitur, uxoremque clanculum Vindocino educit, ex qua
80쪽
Tit. IV. De episcopali audientia &c. 77
suscipit numerosam sobolem, quae Si assinitates cum honestioribus eotrahit. Denique
sit longaeuus senex, boni ii nominis, fi fortunae non inodicae. Tandem ubi anni a con-δemnatione quadraginta quinque exacti sunt, audit delatam sibi haereditatem in solo patrio: mittit unum ex liberis qui arte, modoque exploret quid illud sit, tacito tamen ante omnia Britannico illo patris latibulo, praestat quidem filius, sed non ita quin, insequentibus et Qν eum inscium aduersariis, prodatur tandem angulus. Manus ergo sere iniicitur. Liberi omnes obstant: atque ut qua fieri pollit, incolumis serueturpatcr, abolitionis rescriptum impetrant a principe. Et quia praehensa mox bona sue rant, appellatio etiam interponitur. Perorant erudite maior natu IO. Monstrolu, patroni, filius, A Cl. Galteriis in eliminali auditorior soloque illo s. annorum numero appellator ad arcendum secundum a collo laqueum utitur, ut praescriptioni ex l. que tela. sit locus. Senatus, quod mirati sunt plures, exstin mam, praescriptumque crimen pronuntiauit ann. I sis. die Ii. April. humana nempe ratio mouit iudices ex diuturnitate temporis, numeroque liberorum, licet in contrarium obstarent mutati et prouinciae, mutatio nominis, & latum plenissina cognitione Senatusconsultum. Qui enim ex causa criminis damnatus est, vi Aetur deinceps publicae instar victimae ad expiationem sceleris. Fugiens autem victima ubicumque inuenta fuerit. occidenda est ne piaculum committatur, ait Seruius ad vers. o magno menentiaν Asndae lib. L. AEn. Acce-gat deinde contrarius usus legis, querela. In Senatu Tolosano ob asila montium qui ut in propinquo sunt, Oceanique vastitas, latcre per Lo. 3o. II 4 . annos, aut amplius possint Rei citra latrunculatoris vllius imminentis metum quaecumque ab accusatori bus nauetur studiosa opera. Memorarui tamen indultum de hoc ipsum euasori nescio cui simili, cum liberassent eum anno a 182. mens Octob. Lutetia In media auxiliares ex improuiso mulierculae, fricti eleetis emptores, dossuarij baiuli, lasciuientes iuuenes, idque luce non dubia, sed media, non in angiportu, sed late patenti illa urbis platea, cui a littorali area nomen est. At cum prope iam, conscensis feralis scalae gradibus, laqueίque in ecillum impacto, nihil superesset, inter ordinatos de more milites. praeter extremum tortoris in exangue damnati corpus impetum. Tributum illud audio a multis glisceti animorum ferociae qua vilescebar iam per gradus minutatim, aesensim
pri a magistratuum auctoritas vel usque ad piissimum principem, Hetricum III. qui ex facto rebellantes in partem Gallos habuit anno lues s. armatamq; in se urbem tanto aestu an . iues 8. vi quia ferme se obessum videret, dare se in periculosissimam fugam ex arce Luparana coactus fuerit comitatibus paucissimis: defectamque penitus vi postea obsedit an. 1189. confossus est ab offerente insiliosas literas urbano monacho nimis certe immemor Brutinae sententiae apud Cic. in epist. ad Atticum, numquam scilicet defutura bella ciuilia, si clementes esse velimus. LEx 8.
Si qui ex consensu ad sacra legis antistitem litigare voluerint, non
metabuntur,sed experientur illius in ciuili duntaxat negotio, more amfitristonie residentis, iudicium
Necessarius hic locus D. Augustini ad psalm .ra g. concio. 1 . se enim ille de malignis litigatoribus quibustibet, seu clericis, seu laicis. qui lites apud eum instituebant
i proprium Episcopum : Et tamen, inquit, seis mitissis. o nustissis cupidilatabias a9ιώ-
sasticas Apostolus cognitores, in fora prahibens itiτονε chnianos. Hactenus Augustin. plura etiam in hoc ipsum D. Chrysostomus res Sciromen. lib. I. cap. s. Ad Concilio Carthagin. 3. cap. s. Durauit ille mos in Gallia adusque aetatem Philippi Vale se, nempe circa ann 1 317. quo Pet. Cunerius, Orator Resius, statimque Vi Senatus qui antea vagari huc illuc per prouincias solebat. considere coepit sede immota, ae perpetua in interamnivmbilico Lutetiae) ceruices erigere ausus est, ex necessitate Dulch, aduersus Episcopalia capita,ut regi assereretur Iurisdictio in laicos,quemcuque