장음표시 사용
101쪽
s 6 Pars secusta. Caput XI. Nihil tamen pergit ulterius Mercator absque Iegitimo, idoneo accusatore sannam Dominus noster Iesus Christus Tudam furem esse sciebat, sed quia non es accu
satus, ideo non es ejessus. Retulit haec Gratianus in can. 4. Cau. a. qu. I., depromta autem sunt ex commentariis in caput s. epist. i. ad Corint. , quae Ambroso tribuuntur.
Post pauca ad eandem rem pertinentia, haec sequuntur. De Messationibus verseomprovincialibus ita legitur esse saturum : squis super quibuslibet criminibus quemIibee Clericum pulsandum crediderit, in provincia, in qua con stir ille, qui pulsatur, suas
exerceat actiones, nee aestimet eum aIibi, aut Iongius ad judicium protrahendum . Illi
vero, qui pulsatur fuerit, s judicem suspectum hiauerit, liceat appellare . Est hic ca
non IT. Cau. 3. qu. T. , que Gratianus perperam Sixto adscripsit, quemadmodum jamdiu observaverunt Romani Correctores. Nonnihil autem his, quae ibidem traduntur, consonat lex s. libri 49 ff. tit. 16. Progreditur Isidorus in sua epistola, quem sequitur Gratianus in can. I. Cau. g. qu. s. his verbis: Cateant etiam judices Ecclesue, ue absente eo, cujus caussa vent latur , sententiam proferano, quia irrita erit, immo etiam caussam in Ssnodo strafacto dabunt. Proditoris vero nec calumnia , nec vox asdiatur. Priora haec verba excerpta sunt usque ad s. proditoris ex cap. 3o. Concilii 4. Carthaginensis anni 3 8. ibi rCaueant judices Ecessae, ne abferae est, cujus causta ventilatur, sententiam proferant, quia irrita erit, immo id caustam in Sσηρ δε pro facto dat unι. A S. proditoris legunt apud Anianum in interpretatione legis a. tit. Io. lib. xo. codicis Theodosiani; cum enim in lege a. ita legatur : Nemo delatorem plus potes cognoscere, quam isse, qui injuriam per ejus sustinest nequitiam , Anianus addidit hoc glossema: squis proditor smturus es, nec calumnia , nec vox silius audiatur. Eisii vero non haberemus recentiora haec monumenta , ad quae redigendae adparerent Mercatoris sententiae , proindeque Eleutherio falso tributae viderentur , ipsa tamen mentio Synodorum , quibus rei gestae rationem ab Episcopis reddendam esse praescribitur, satis demonstrat, haee nonnisi recentiori aetati convenire. Canon F s. cau. a. qu. 7. , quem repetit Gratianus tum ex Innocentio in cadi. . dist. 83., tum ex Iohanne η. in can. 3. diit. 86. I habetur in fine epistolae hinius, ubi tamen Eleutherius sibi ipsit adversari fingitur: nam in praecedentibus verbis Ita stribit: Igitur omne pon sis, ta eireumstantia adverjariorum nocumenta peν patiea tiam, fratres, comprimere satagite; deinde mutata sententia in posterioribus, quae habentur in dicto can. 1 f., vult non patienter ferenda esse nocumenta adversamum , sed deturbandos esse perversos, illorumque facinoribus obviandum .
102쪽
Ex duabus prioribus Victoris epistolis legimus apud Gratianum
sequentes Canones. Apocn Phi QM T CM, r.eas. 1. 6. exigendus ad eamnem 37. Concilii Chalcedonos LEY epist i L cμη- λ. de Gns dist. 3. in parte deminius ex Leone Magno . Ex epist. 2. C . ra. dis. 9 o. consonat cum integris epigi in exemplaribus. ANno Domini 194. post Eleutherii obitum successit in Romano Episcopatu Victor, quem gessit usque ad annum acii. vel, ut aliis lubet, sto 3., Quatuor apud Collectores Victoris nomine exhibentur epistolae , quarum duae Posteriores scriptae sunt ad Desiderium Viennensem, & ad Paracodam Episcopum. De his sermo non est instituendus, quod apud Gratianum minime memorentur. Immorabor tantum in duabus prioribus, quae ex ossicina Μercatoris depromtae fuerunt.
Priorem epistolam ita auspicatus est Isidorus: Victor Romanae, ae universalis Fe-clesiae Archiepiscopus, Theophila Episcopo, ei cunctis fratribus in Aleκandria Domino famulantibus, in Domino DIutem, hac subjecta consulari nota: data I 3. RH. Augusti Commodo, M Gravione viris clariss . Coss. Haec sola sussicerent, ut auctorem epistolae de Perspicuo mendacio argueremus. Ut enim omittam, quCd alias minnui , nomen Archiepiscopi nonnisi recentiore aetate usurpari in Ecclesia consuevisse, quis erat Theophilus ille tempore Victoris Alexandrinae urbis Episcopus y In Alexandrina Sede, ut constat ex catalogo Eusebii, & Nicephori, anno is i. Iuliano uccessit Demetrius, qui usque ad annum a 34. Episcopus fuit. Unus autem in Ai an inorum Episcoporum numero recensetur Theophilus, sed qui vixit ab an- Q I. usque ad annum 4ta. , proptereaque multo post tempora Victoris. No veru cultatem hanc, qui pro hac epistola Victori vindicanda laborazi, quin um alii Propterea pro Theophilo Alexandrino Theophilum Caesariensem supposuerunt de A manuensium incuria conquerentes, alii varias urbes in medium protulorunt, quα Victoris tempore Alexandriae nomine donabantur. Qui Theophilum Caesarien- em Pro Theophilo Alexandrino supponunt, conjecturam capiunt ex Beda, qui scri psit Victorem ad Theophilum Caesariensem epistolam direxisse, ei suas vices com Mit ens , ut Romani Episcopi nomine ad caussam Quartodecimanorum finiendam Concilium celebraret. Sed esto a Victore scriptam epistolam ad Theophilum C sariunsem , non est tamen illa, de qua agimus in praesentia. Iam id agno ix Ba
103쪽
ost Pars secunda . Cap. XII. esse ab ea, cujus meminit Beda, quae a Vissore ad Theophilum Caesariensem se stipρ,
fuit, eum illi vises suas delegavit, ut ciniscato Concilio de ea re ageret, omnes puto facile intelligere. Revera in epistola Μercatoris nihil tale continetur, ex quo conis stet, Theophilum fuisse a Pontifice delegatum. Id ipsum agnovit Doviatius in lib. 2. Praenotionum canonicarum cap. as. S. 17. ita de Victore verba saciens: Ab eo tamen ex Eusebio lib. s. historiae eccles . cap. 21. discimus scriptam epistolam ad Theophilum non Alexandrinum, sed Caesareae in Palestina Fpiscopum, cujus meminit Beda. Verum hanc ab ilia, qsae ad Thoophilum Alexandrinum scripta dicitur , diversam fuisse constat, ex eo, quod ibi Theophilo Casarios vices suas delegasse Victor memoratur, ut
convocato Concilio de Paschatis celebratione inter Orientis hpiscopos ageretur. Qui v ro plures proferunt Alexandrinas urbes, ingenioso potius commento, quam sincere difficultatem evadere student; oporteret enim, ut non obscuram quandam urbem . aut oppidum indicarent, sed saltem Metropolim, de qua commode explicaretur epistolae inscriptio, quae non tam data fertur ad Episcopum Alexandrinum, quam ad cunctos fratres in Alexandria Domino famulantes, quorum nomine in Pontificum epistolis venire solent Episcopi, ad quos sortassis Mercator in AIexandrina . provincia existentes opistolam dirigebat. Quid vero in hoc uno immorer, quoties alia suppetunt argumenta, re quidem gravissima, ex quibus a Uictore epistola facile rejiciatur 7 Relata superius consularis nota Victori minime congruit, ut rudi sum agnovit Baronius loco laudato. inter Romanos Consules nullus uspiam adparuit Gravio. Quod si quispiam Amanuensium oscitantiam arguens, Glabrionem Potius legendum existimaret, non proinde germanam Victoris notam adponeret; etenim Glabrionis consulatus incidit in annum Christi 188. , aliquot annis ante Victoris Pontificatum. Sed & perspecti Ismus Mercatoris stilus in hac epiliola adparet; vel quia sermo instituitur, ut in epistolis ceteris, de Episcoporum accusationibus, quod sane mihi gravissimum argumentum videtur, observanti, nihil prellius a Mercatore ipso agitatum fuisse, atque discussum. Item usus vulgatae versionis scripturarum, recentiorumque Patrum testimonia in eadem epistola inordinate congesta , videlicet Leonis Μagni, & Isidori Hispalensis, manifeste indicant manum Mercat vis ; quae omnia, quidquid alii in contrarium conentur, perspicue demonstrans epi. stolam Victori nullatenus tribui posse . i. 4Jae si vera sunt, liquet inde, quaenam nostra debeat esse sententia de ean. 22. d. ems. de cons. dist. 3. Habetur is in epistolae exordio post praefationem ex verbis epistola: 13. S. Leonis petitam. Et quidem Gratiani verba cum epistola ipsa consonant Sed quod dicitur infideles infames es rei non congruit temporibus Victoriq.; tunc temporis infames potius vocabantur chriitiani, & tales vulgo habebaniar , redemum infamiae nota apostatis inusta est a christianis imperatoribus ex Io se 13. tiri 39. lib. o. codicis Theodosiani. Praeterea postrema ejusdem canonis verba in Veri. Haec vero statuta depromta videntur ex epist. 14. Leonis A agni cap. 3. juxta Ve
Post nonnulla ex Isidoro Hispalensi petita gradum facit litercator ad judicia EC-
7 cIesiastica his verbis: Similiter ea vos judicare ad Apsalicam delatum est Sedem, q*σcu. s. praeter nostram vobis de ire non licet auctoritatem , ides Episcoporum ea M. inde ita constitutum liquet a tempore Apostolarum, F deinceps placuit, ut ae satus . vel is sicat s in eo rovincialibus in aliqua cauos Episcopus licentis appellet, o adeat Apossiticπ M u Pontificem; qui aut per se, aut per sicarios suos ejus retratari negoti m
104쪽
De Vigore. 9 procuret, ει dum iterato iudicio Pangsex causam suam agit, nullas alius in ejus Deo ponatur, azi ordinettir Episcopus: quoniam quamquam a comprovincialibus Episcvis ae-cWati caussam Ponti cis scrutari liceat, non tamen d antri inconsulto Romano Ponti e permissum es ' eum I . Petro ApomIo non ab alio, quam ab ipso dictum se Domino rQuae eumque ligaveris super terram, erunt ligata ta in caelo, ta quaecumque solveris s per terram, erunt soluta , in ca Io. Et alibi in institutis legitur Apostolicis: Siquis putaverit se a proprio Metropolitans gravari, apud Patriarcham, vel Primatem Diaece-seos, aut penes universalis Apostulicae Ecclesin judicetur sedem. Postrema haec verba
tua sunt, quae retulit Gratianus in can. 7. cau. a. qu. 6. , & ferme eadem descripsit nomine Sixti l . in canone x s. eadem caussa, es quaestione . Quis in his omnibus non videat Mercatorem abusum fuisse canonibus 4., s., & . Concilii Sardicensis, item can. 17. Concilii Chalcedone sisy quorum omnium sententiam paul-
Io variis iradidit verbis, unaque quasi Apoliolorum institutionem retulit, immo quasi idem Christus Dominus eadem conitituisset ς quemadmodum paullo infra idem Mercator subjunxit, abutens Scripturarum divinarum testimonio ibi: Et quis es, qui se Beat eum, quem Dominus sbi, ta bula Sanctae Sedi reservare voluit iudica dum y Ait namq*e Dominus per Prophetam Esaiam. cap. so. Dominus Deus auxiliator meus, ideo non stim confusus tae. Bone Deust quam pudenda, & indigesta
sententiarum congeries ' Quid enim commune. habent Esaiae verba cum accusationibus Episcoporum ad Rominam Sedem deducendis, ut ex Esaiae testimonio Praeceptum divinum deducat Mercator, quo conititutum asseveret, Episcoporum judicia Sedi Apostolicae reservari r Sunt illa Esaiae verba, quibus profitetur se non extimescere adversantium minas, quod a Domino adjuvaretur. Haec sane non dα.
Episcopis tantum, sed de omnibus generatim Dei fidelibus usurpari possent facile. Sed quid ultra moror in his Τ Pudet in his sacrarum literarum extorsionibus diutius versari.
Epistolae posterioris inscriptio haec est: Victos Ecclesin Romanae, G urbis Archiepiscopus universi Episcopis per Asticam constitutis in Domino salutem. Data autem est Kal. Septembribus Laterano, Rono viris clariss . C . Nihil est, quod in
hoc consulatu improbemus, cum Lateranus, & Rufinus consules fuerint anno I99.
ac propterea Victoris tempore. Verum Archiepiscopi nomen, quod in inscriptione epistolae occurrit, item divisio Ecclesiarum Nomanae , ω urbis non satis convenit Victori, ut propterea non dubium sit, & has Isidori merces rejicere. Adsunt enim & alia argumenta, quibus utimur ad Μercatoris epistolas dignoscendas. Revera de principium epistolae hujus exhibet verba S. Leonis Magni epist. g. cap. a. in veteri editione, & in totius epistolae constructione usus est auctor vulgata Hieronymi versione, quod , quemadmodum familiare fuit Mercatori, ita Victori Papae
convenire nullatenus Potest. In hac epistola legitur canon et 1. dist. yci ., trius verba omnino consonant cum integris epistolae exemplaribus: videtur autem Mercator imitari voluisse Paulum Apostolum.ad Corinthios scribentem epist. L Cap. xa. , se audreasse contentiones, atque aemulationes inter Corinthios factas ctis, eosdem propterea ad mutuam beae' volentiam pro Apollo O, quo fungebatur. munere excitantem . . . O
105쪽
Ex duabus epistolis Zephitino Papae tributis exhibet Gratianus
sequentes canones. O . a. dist. 16. pauIisper varius in diverss exemplaνibus . Can. 8. dist. 38. vi potius Prosperi in lib. sentent. apud Augustinum Can. cas. a. qu. I. est potist interpretatio Aniani in leges Irae dosi.
Laodicent. Can. 6. cas. a. qu. a. nis congruit Zephirini temporibus. His adjicitur. Can. 6. cau. a. qu. t. non congruit Zephirino. SI Baronium sequamur, anno demum dio 3. successit Victori Zephirinus, aliis autem placuit ad annum aox. referre initia ejusdem Pontificatus; vixit vero usque ad annum a i9., sive ut Barcinio visum est ad annum Eat. Duas Isidorus Me cator Zephiriuo epistolas tribuit, ex quibus Gratianus stagmenta nonnulla dein Promst.
Priori epistolae hie inest titulas r Romanae urbis Archiepiscopus Zephirimu omnibus per Siciliam eonstitutis ui copis in Domino salatine & data est: Kalendis Octobris Sa-εurnino , li Gallicam viris cIariis Cog. Sane nulli bi constat, Gallicanum gessisse consulatum , nisi anno xsa. , quo tempore Telesphorus Pontificiam Sedem tenebat . Quod si argueret quispiam Amanuensem, & loco Gallia ii Gallum inscribendum fore arbitraretur, habebit quidem Consulatum Saturnini, & Galli; verum cum hic consulatus inciderit in annum stoo. , nondum Zephirini tempora attinget . Hinc facile apparet, quam recte haec epistola ab eruditissimis viris jamdiu rejecta fuerit. Et quidem id eo facilius unusquisque probabit, quo clarius agnoscet comoaetas Mercatoris formulas ta eadem epistola usurpatas, item sententias complures
106쪽
De Zephirino. I Ires ex recentioribus excerptas, videlicet ex Concilio 3. Carthaginensi, ex Leone, Prospero, Vigilio, Gregorio, codice Theodosiano junctis Aniani interpretationi-hus, & Sixto PDhagoreo, quarum nonnullas in expendendis Gratiani canonibus recensebo. Exorditur Pseudo Zephirinus , utens verbis Hilari Papae epistola 3., quibus fi--.deles horiatur , ut divinis mandatis inhaereant, statimque subdit. Sicut sellas caeli non extinguit nox: sc montes stilium frmamento inhaerentes dana e Scripturae, nor obscurat mundana iniquitas. Retulit haec Gratianus in can. 8. diit. 38. quae tame melius laudata fuissent ex Prospero, qui in sentent. 1ao. apud Auguilinum in psalmum ρ3. ad finem haec habet : scut sellas caeli non extinguit nox, se mentes stilium Irmamento adhaerentes Sanctae Scripturae non obscurat mundana iniquitas. Hinc prosequitur auctor epistolae his verbis: Patriarchae vero, vel Primates a Can. s.' cusatum ducstientes Episcopum non ante sententiam proserant nitidiam, quam Apostolica *W- fulti auctoritate, ast reum seipsum confiteatuν, aut per innocentes, ta regulariter exa- 'minatos convincatur testes. Qui minori non Int numero , quam illi discipuli fuerunt , quos Dominus ad adjumentum Apostolorum eligi praecepit, idest sptuaginta tuo. Nonnulla ex his retulit Gratianus in can. s. Cau. a. qu. a. ex epistola Felicis ad Paternum , quae ideo hoc Ioco integra describere volui , ut liquidius inde constaret , quam dissonae sint Mercatoris sententiae in epistola congellae: ut enim omittam, nomen Patriarcharum, & Primatum gravissimam suspicionis falsi conjecturam praebere, dixerim haec depromta esse ex Aniani interpretatione in leg. r. iit. 4o. lib. s. codicis Theodosiani, ibi: Judex eriminosum discutiens non ante sententiam proferat capitaIem, quam aut reum consteatur, aut comissus vel peν innocentes testes, vel per conscios criminis sui, aut homicidium, aut adulterium, aut malescium commissse manifestius convincatur. Quod vero subditur de testium numero, ut totidem esse debeant, quot
fuere Christi discipuli, videlicet duo supra septuaginta, ridiculum omnino ell, de nonnisi Mercatore dignum; quid enim commune est testibus ad judicium discussionis caussa vocatis cum discipulis Christi Τ Porro si tot test es expectandi sunt, donec
quispiam reus gravissimorum etiam scelerum damnetur, vix erit, qui admitti cujuscumque poenam luet, cum maximo Reipublicae detrimento. Detractores quoque, qui divina auctoritate eradicandi sunt, ta auctoreἷ inimicorum, ab Ghrii. Episcopali submovemus accinatione, vel testimonio ' nec summorum quispiam minorum ac- e . a. cusationibus impetatur, aut dispereat. Sic prosequitur litercator, quae verba Gratianus qu- 7. sejuncta retulit in Can. Q. Cau. a. qu. 7. can. xo. Cau. 3. qu. q. Nemo hei cnon agnoscit consuetas ejusdem Μercatoris sententias, quas ad nauseam usque in omnibus a se confictis epistolis repetere non crubuit. Sequamur Isidorum ita scribentem t Neque in re dubia cena judicetur siententia ;me ullam judicium, nis ordinabiliter habittim teneatur. Absens vero nemo Ddicrasr , a. quia ta divinae, ly humanae hoc probibent leges. Priora haec vero ex Gregorio ΜΘ τι, ν gno depromta videmur, qui in epist. 3o. lib. 8. haec ait: Grate es satis, ta imdecens , ut in re dubia certa dicatur sententia . Posteriora vero laudat Gratianus incan. 13. Cau. 3. M. f., ubi cum humanae legeς memorantur, quibus prohibitum
est, ne absentes judicentur, indicat auctor epistolae sibi jam notas extitisse leges 4. F. T. & 1 o. cod. quomodo, & quando judex, quae sine Zephirino agnita esse nequiverunt. δ
107쪽
ro a Pars secun D. Caput XIII.
c., , Iungendi simul sunt canon I. Cau. 3. qu. ου. & Can. a. cau. F. D. 4. , ut int i gra hibeatur Pseudo Zephirini sententia . Etenim post verba superius memorat. q. 8. stasim ita prosequitur auctor epistolae . Accusatores autem eorum omni careant suspici ne, columnas s Dominus firmiter flare voluit, non a quibuslibet agitari: nullum μ. ' namque eorum sententia a non suo judice dicta constringat, quia ta leges se Ii ldipsum seri praecipiunt. hic Gratianus addidit ut eodice lib. I. tu. de sentent. θ' interlocutionibus omnium judicum Iege penuli., cujus sane verba nescio qua ratione laudare potuerit Zephirinus Duodecim enim jutices quilibet Episcopus accusatus, s necesse fuerit, eligat, a quibus ejus causa juste judicetur; nec prius audiatur, ast excommunicetur , .eι judicetur, quam iis per se eligantur, edi regulariter vocato ad suorum primo conve tum Episcoporum , per eos ejuι caussa juste audiatur, ta rationabiliter discernatur. FAnis vero ejus causse ad Sedem Apostolicam deferatur, ut ibidem terminetur. Λ ante Iniatu ν, scut ab Apostolis, uri successoribus eorum olim statutum es, quam ejus a ctoritate fulciatur. Quae postremo loco addita sunt apud Gratianum in dicto canonei., eadem sunt, quae jam superius retuli ad eanonem 13. Cau. 3. qu. 9. Nemo non videt ea, quae hoe in loco de duodecim judicibus sunt constituta, excerpta fuisse ex Concilio Carthaginensi, quod secundum dicitur, di anni 39 o. cap. Ici., & Ca
thaginens s. anni as . cap. 7., conclusonem vero mea sententia sitam esse, quae
Isidoro Mercatori familiaris fuit , & ab ipso Apostolis auctoribus semper adscripta.
Nondum ab judiciis Ecclesiasticis, eorundemque forma, ignota ceteroqui Zephirini temporibus, recedit Mercator, sed ait: AI eam quoque idest ad Sedem Ap stolicam ab omnibus, maxime tamen ab oppressis, appellandum est, ta concurrendum quas ad matrem , ut ejus uberibus nutriantur, assioritate defendantur, ta a suis o prusion bus releventur, quia non potes, nec debet mateν oblivisci Ilium suum . Legimus haec eadem in can. 8. cau. a. qu. 6., quae familiares sunt Isidori phrases. Ceterum . haec ipsa convenire nullatenus possunt temporibus Zephirini, quo Pontificatum tenente pristinas vexationes rursum excitarunt Ethnici adversus Ecelesiam sub imp rio Severi; vexationis autem dirissimae tempore Dultra Zephirinus clamasset, ad Sedis Apostolicae auctoritatem de sensionis caussa confugiendum esse. CV. a. Sed haec minime observabat incautus Isidorus, qui & in sequentibus docet plura 'si' privilegia jam tum Romanae Sedi competiisse, eademque ex Apostolicis ipsis institutionibus firmata, immo in ipsis Apostolorum canonibus inserta, ita subdens rSeptuaginta enim Apostoli sententias prae erunt cum aliis quamplurimis Episcopis , ω servandas censuerunt. Hic est canon a. diit. I 6. apud Gratianum: Ubi tamen legit Gratianus sexaginta, quemadmodum & Ivo legebat; nonnulli etiam legum rquinquaginta. Cum vero hic ad canones, qui Apostesici dicuntur, spectetur, abunde patet, non ab alio potuisse hanc epistolam fingi, quam ab eo, qui in Occidente vixit post Dionysium Exiguum: Dionysius enim primus fuit, qui canones Ap stolicos latinis palam faceret; item non ab alio potuisse hanc epistolam fingi, quam
ab eo , qui canones eosdem tamquam vere Apostolicos receperit, qualis esse Potuit figmentorum omnium probator Isidorus Μercator. Ceterum etiamsi de cano. num Apostolicorum auctoritate non esset ambigendum, adhuc esset, in quo Mercatorem redargueremus, cum ipse appellationes Episcoporum probataes in canonibus Apostolicis dixerit, quando tamen in eisdem canonibus ne vestigium quidem adpareat illius disciplinae. D.
108쪽
Posterioris epistolae inscriptio 'haec est Charissimis fratribus per AEgiptum Domino militantibus Zephirinus Romanae urbis Archiepiscopus. Ex ipso Archiepiscopi nomine . cruditi jam notam colligunt falsitatis. Sed & gravior nota est in epistolae data ;eadem enim eit cum ea, quae adjecta fuit epistolae priori ibi: Data 7. Idus Novembris Saturnino, ta Gallicano viris clarig. Cost. Addere his possumus, auctorer epistolae usum sui me de more suo recentiorum Scriptorum sententiis, istasque indigesta methodo composuisse, depromtas ex Leone, Prospero, Concilio 3. Rommano sub Symmacho, Gregorio Μagno, aliisque. Item mentio Apocrisariorum, quorum mentio longe recentior est temporibus Zephirini, apocrypham epistolam esse significat. Demum gravissimum exhibetur ejusdem rei argumentum in iis ,
quae ex hac ipsa epistola resert Gratianus in can. 6. cau. a. qu. a. dummodo in
tegra sententia describatur ibi: Nunciatum es enim Sedi Apostolicae per Apocrifarios Gn. s. vestros quosdam fratrum nostrorum, si seoporum τidelicet, ab Ecclesiis, Sedibus pro- ς - 2. priis pelli, suaque eis auferri suppellectilia , ω se nudos, expoliatos ad iudicia vo- qμ' η'
cari, quod omni ratione caret, eum constituta Apostolorum, eorumque successorum, tapraecepta imperatorum , ac constitutiones legum idipsum prohibeant, p stolicae Sedis auctoritas idipsum feri vetet. Praeceptum es ergo in antiquis statItis , Episcopos ejectos, atque suis rebus expoliatos Ecclesias proprias recipere, eae primo sua omnia eis reddi, tum demum, s quis eos juste accusare Coluerit, .equo periculo facere, judices esse decernentes , Episcopos resta sapientes , tu in Ecelsa convenientes , ubi restes essent Ingularum , qui oppressi videbantur . Nec prius eos respondere debere , quam omnia Da eis, ta Ecclesiis eorum legibus integerrime restituantur . Quis sane Crediderit temporibus Zephirini , quibus Imperatores fere omnes , inter ceteros Severus ejusdem Zephirini aetate, adversus Ecclesiam legibus latis, gladioque pu-An verant acerrime, posse effingi praecepta Imperatorum, qualia laudat Isidorus Mercator, quibus nemo ex accusatis Episcopis ante senteni iam suis rebus spolietur , aut deturbetur Τ Qui deplorabilem Ecclesiae conditionem sub Zephirino agnoscere voluerit, ab imperatoribus potius exagitatae, adeat Eusebium lib. 6. laistor. Eccles. cap. r. Similia quidem legimus, receptaque scimus pol teriore aetate, quemadmodum in Concilio 3. Romano sub Symmacho, in collectione Hadriani a. anni 786. cap. 13. in lib. 6. Capitularium Francorum cap. 381., & ex lib. 7. historiae tri Partitae cap. 12. in cap. 3. additionis 4. Capitularium. Praeter hunc alius est Gratiani canon in diit. V s. num. 3. cx hac epistola de- 3Prosnἰus Prope finem. Et quidem verba Gratiani cum verbis epit totae consonant, qν 'Π'
videturque Pseudo-Zephirinus imitari ibidem voluisse statuta Concilii Chalcedonem sis can. 6., & Concilii Laodiceni can. xa.
109쪽
Para secunda. Caput XIII. De Can. 6. cau. a. qu. I
Ad canonem 6. cau. a. qu. t. ita notavit Gratianu . Item decrevit Zephirisus P, pa: Item Augustinus. Nemo autem exinde colligat, quae sequuntur, ad Zephirinum quoquo modo pertinere; etenim, ut liquet, sententiam continent alicujus Doctoris, qui divinas Scripturas interpretetur, non ranti ficis Μaximi aliquid sancientis. Immo ipsamet Augustini adjectio a Gratiano facta indicat, Gratianum ipsum Augustino potius, non Zephirino sequentia tribuisse. Prior autem illa inscriptior ire decreuit Zephirinus, Pertinet ad canonem praecedentem, quem Gratianus laudaverat nomine Felicis Papae, videlicet, ut indicaret Collector, eadem etiam haberi apud Zephirinum . Revera eadem apud Zephirinum haberi superius demonstravi ad epistolam priorem, ad quam etiam exactum ideo volui canonem s. cau. a. O l.
Ad duas Callisti epistolae apud Gratianum pertinent
sequentes Canones. Ex epist. I.
Cas. 1. dist. ra. consonat cum Gonis Magni, LP Vigilii se tentiis. Con. 1. dist. 76. non congruit Calisi temporibus. Coo. 89. cau. Q. qu. 3. referendus ad Concilium Romanum sub Symmaebo, tu ad sententias Prosperi. Ex epist. 2.Gn. r4. dist. so. veterum discipIinae contrarius. C-. 18. cau. a. qu. 7. consonat canonibus Conciliorum carthagh
Can. 12. cau. 3. qu. F. exemplaribus emendandi . v. 3. cau. 3. qu. p. idem es cum can. I. cas. a. qu. S.Cas. 1 F. cau. 1. qu. s. omnino consonat eum exemplaribus epissCan. 39. cas. T. qu. I. non congruit Callisto Papae . v. x. cau. 9. qu. a. non convenit aetati CaIlisi. o. 3. cas. 9. qv. a. j v ΔΓ cum can. t. cav. s. oti Can
110쪽
M. T. cau. s. qu. 3. congruis cum recentiorum conciliorum cinonibuJ . Can. 22. cau. in . qu. I. ex integris episesar exemplaribus emem dandus . n. 17. ωυ. II. qu. 3. ex integro epistolin exemplaribus mem. dandus . n. 9. cati. 23. F. 3. resioensis ad camnem 22. cas. II. qu. 1.L Can. a. cau. 3 s. qu. a. 'on congruit Callim temporibus.
ΡOst moriem Zephirini successit in Pontificatu Callistus, illumque tenuit ab anno a ty. usque ad annum 224. , vel, ut aliis placet, ab anno.aar. usque ad
annum 226. Misai viri ait Antonius Augustinus in lib. a. de emendatione Gratiani dialogo 4. qui Romae operam navarunt in Gratiano emendando Callisi x. σμ'las refecerunt. Revera nihil est in iis, quod tanto Pontifice dignum haberi possis. Duae epitiolae sunt, & quidem ambae a Mercatore confictae.
Callistus Archiepiseopus Eecisae Cathesicae urbis Romae Beneiam Fratri, ω Coepi.
scopo Mutem in Domino. Haec est inscriptio eptitolae a. Callisto tributae , quae data fertur xi. Kal. Decembris Antonino, ta Alexandro viris clarus Cost. . & quidem oonsularis haec nota in Callisti tempora incidit , videlicet in annum 2a4. Id tamen minime sufficit, ut eam tanquam germanam illius Pontificis epistolam agnoscamus: etenim praeter Archiepiscopi nomen, quod in inscriptione occurrit, contra quam ferant Callisti tempora, plura alia supersunt argumenta, ex quibus eadem epistola rejiciatur. Apparent ibidem consueta Isidori Mercatoris indicia, qualia sunt praecipuus. sermo institutus de accusationibus Epistoporum, usurpata verba recentiorum Patrum, Concilii Romani s. & 6. sub Symmacho, Isidori Hispalensis , Gelasii , Leonis Μagni, & Ambrosii, quibus addere possumus Animum legum Theodosianarum interpretem.
Quae Gratianus resert ex hac epistola in can. r. dist. 76., habenturque in ejusdem epistolae exordio, viris eruditis dicuntur non congruere aetati Callisti: Hinc Uvanespen in brevi commentario ad partem x. Gratiani ad hunc canonem ait :&itur hane epistolam Callisto Papae adtribui, immo quod in ea mentio fiat jejunii per quatuor tempora, Distatem ejus evincis: quia si at expeditum es, aetate hujus Ponti cis haec quatuor temporum jejunia nondum fuisse determinata. Sane Tertullianus, qui in lib. de jejunio cap. 14. varia jejuniorum tempora recensuit, de hoc quatuor temporum jejunio ne verbum quidem secit, neque alia Ecclesiastica jejunia agnovit , quam quartam, & sextam feriam, & Sabbatum Paschale, quod ipsum consonat Clementi xlexandrino lib. 7. stromatum, Hieronymo lib. a. in epist. ad Galatas cap. 4. Primus Leo Μagnus de quatuor temporum jejunio loquutus.esse videtur in sese. 8. de jejunio decimi mensis ibi e Hujus obfeyusntiae utilitas, dimissimi, in Eccisasticis praecipue es constituta ieiuniis, quae ex doctrina S. Spiritus ita per totius anni circulum disributa suηt, ut lex Msinentιae omnibus si adscripta temporitas. Siquo Iram. II. O i dem