장음표시 사용
41쪽
., a. Canon I 8. dist. 43. in eadem epistola legitur prope finem, in ea sellIcet parte, flist. s. qua fingitur Anactetus Episcopos omnes hortari, ut veram sequantur sapientiam ,& rectam doctrinam populis tradant. Ad hanc rem auctore piliolae usus est verbis Apolloli Pauli Titum alloquentis in epist. i. cap. i. oportet Episcopum sne crimine esse . . . non percussorem . . . . , sed hospitaIem . . . amplectentem eum, qui secundum doctrinam est, Idelem sermonem , ut potens si exbortari in doctrina sana, eos , qui comtradicunt , arguere. In epistola Anacteti haec leguntur: ideo edi docere alios, nesi os prout Dominus dederit) providere debemus. Sane percussor ille doctor dicitur, qui sermone inutili conscientiam percutit infirmorum, ideo tenere vos, est omnes si Ies o r. tet eum , qui secundum doctrinam es , Mesem sermonem , ut potens sit consolari in doctrina sana, , contradicentes redarguere, EN recte vietentes , atque recrum fiam tene res consolidare. Interpretatio illa epistolae Pauli, juxta quam Percussoris nomine is intelligitur, qui sermone inutili conscientiam pereatis in morum , ex S. Hieronymo depromta est ad dictum cap. t. epistolae ad Titum. e Quae Gratianus mutilata retulit in can. a. dist. 64., eadem integra descripsit incan. i. dist. 71. Habetur autem haec sententia in hac Anacleti epistola sere in prinoe . t. cipio, cujus auctor imitari ituduit constitutionem Concilii Nicaeni can. 4. ibi: Epicis, ps, scopum convenit maxime quidem ab omnibus , qui sunt in provincia, Episcopis ordinari. Si autem hoc deficile suerit , aut propter instantem necuptatem, aut propter itineris Ion gitudinem , tribus tamen omnimodis in idisum convenientibus, semibus quoque pari modo decernentibus , ω per scripta consentientibus , tunc ordinatio celebretur. birmitas
autem eorum , quae geruntur , per unamquamque provinciam Metropolitano tribuatur Episcopo. Qui epistolam Anacleti composuit, recessisse videtur a disciplina veteris Ecclesiae , quae Μetropolitanis onus novae Episcoporum celebrandae electionis imposue-Tat, uti constat ex postremis verbis nuper relati Nicaeni canonis; etenim ille statutum ab Anacteto voluit, ut ordinationes Episcoporum auctoritate Apostolica celebrarentur . Sane olim non suisIe necessariam, universa Propemodum vetusta monumenta docent: Hinc in Synodo Chalcedonensi actione a. Stephanus Episcopus Ephesinus ottensurus se canonice electum ait: Me quadraginta Episcopi Asam suffragio clarisimorum P Primatum , eae totius reverendissimi CDνi, vis civitatis ordinaci runt οῦ & S. Cyprianus in epist. 68. ita describit generalem Episcopalium electionum formam : Diligenteν de traditione Divina, eae Apostolica observatione obserιa dum est, ta tenendum, quod apud nos quoque, fere per provincisa universas tenetur, ut ad ordinationes rite celebrandas ad eam plebem , cui Praeposivi ordinatur, Episcopi ejusiem Provinciae proκimi quique conveniant , ω Episcopus eligatur plebe praesente, quae singulorum vitam plenis me novit, edi uniuscujusque actum de ejus conversatione perspexit. Muod P apud vis factum vi idemus in Sabini Collegae nostri ordinatione, ut de universae fraternitatis suffragio, id de Episcoporum , qui in praesentia convenerant, quique de eo ad vos literas fecerant, judicio, Episcopatus ei deferretur, edi mantis ei in locum 'MIMiι imponere tu . Illud forte ad hanc rem dici posset, Anacteti disciplinam singularem esse solius Italiae, cujus ad Episcopos epistola haec scripta erat . verum, si jam
Italia Anaeleti tempore in plures erat divisa provincias, id asserere non auderem, nisi authenti ea ad hanc rem demonstrandam adparerent monumenta. Sed & alia ex Drarem authentica monumenta, quibus probare omnino possem, quod subditur a Pseudo Anacleto de sacra unctione more Apostolorum, & Mosis, exemplo etiam
Plorhetarum, Be Regum in Sacris ordinatiocibus adhibita, ea superadjecta incomta loquendi
42쪽
De Capitibus Anacteti nomine inscriptis. 3 Ioquendi formula: quia omnis fanai Mio constat in Spiritu Sanao, e ut virtus inuis-bius Sancto Chrismati est permixta .
Post verba dicti canonis x. diit. 7 s. haec statim sequuntur cum memorato Nicaeno canone 4. plurimum convenientia: Quos s smul omnes convenire minime pote-νuηt , assensum tamen suis precibus praebeant, ut ab ipsa ordinatione animo non desnt . Porro ου Hierosolymitarum primus Arabiepiscopus w. Hic est canon 2. dist. 66. itia quo ex vetustis exemplaribus legendum erit: dantibus formam eorum, Me non minus G. Etenim Gratianus omisit vocem eorum . Sed illa de ordinatione Iacobi descripta puram, putamque fabellam continent. Quis enim in sacra jurisprudentia etiam
hospes sibi persuadere possit, Iacobum jamdiu a Christomet ipso inter Apostolos habitum , ordinatum deinde fuisse in Episcopum a tribus Coapostolis Petro, Iacobo altero, &Iohannet Sane Iacobum a Christo Domino Episcopatus sui potestatem accepisse testamur veteres Patres, Epiphanius haeresi 78. , Hieronymus ad Galatas cap. I. . Eusebius lib. I cap. 14., Chrysostomus in acta homil. 3. , SO ini. Clior. homil. 38., & Gregorius Turonensis. histor. lib. I. cap. 27. Quod si licet adversus auctorem apocrypharum epistolarum apocryphis etiam monumentis contendere, quid contra non probat auctor recognitionum Clementis lib. r. ibi: Ecclesa Domini in Hierusalem consitura copio si me multiplicata crescebat per Jacobum, qui a Domino ordinatus est in Episcopum restissmia dispensationibus gubernata. Statim inde subsequitur in epit tota Anacleti canon I. dist. 67., quo tamen Gratianus non omnino integre demonstrare potuit, quod demonstrandum intenderat , videlicet & Presbyteros, & Chorepiscopos ab uno tantum Episcopo Posse ordinari ; etsi enim de Presbyteris sermo instituatur in canone et . , & sequenti, nihil tamen simile de Chorepiscopis statutum adparet. Sententia haec videtur a deceptore depromta ex canone a. ex vulgo Apostolicis ibi: Presbyter ab uno Episcopo ordinetuν , ω Diaconus , ω reliqui Clerici. Postrema autem pars hujus capitis, qua traditur Clericos infra Diaconorum gradum constitutos, tribus tantummodo testimonium praebentibus olim potuisse ordinari, videtur adversari canoni 22. Concilii Carthaginensis 4. ibi: ut Episcopuι sne consito Clericorum suorum Clericos non ordine ita ut civium conmismiam, es restimonium quaerat. Est canon 6. dist. 24. iungendi simul erunt Gratianei canones Q. dist. 7 ., 6. dist. 84., ω I. Cau. 6. . r. , omnes enim in hac Pseudo-Anacleti epistola ita leguntur: Minionem quoque, ut supra memoratum est, summorum Sacerdotum intellige Epigcoporum , quemadmodum ex integro contextu deducitur sbi Dominus reservavit est hic canon et r. dist. 79. , licet electionem eorum bonis Sacerdotibus, , spiritualibus populis concesssset . Electionem enim illorum taliter Amfluus seri jubet: squis sne crimine et , unius uxoris virum, Libs habentem IdeIes, non in accusatione luxuriae, aut non subditos, ta re- Iiqua. Si enim Me crimine Sacerdos eligi praeripitur, chic est canon 1. cau. 6. qu. 1. nullatenus ab hominibus, criminibus irretitis, accusari, aut calumniari permittitur, nec ab aliis, quam ab his, qui sne crimine sunt, ta juxta eiectionem , s necessitas suerit , t iis volendo Domino seruire Hegerint, SareMotesque sne crimine seri , ω ordinariposint, ta tales per omnia fuerint, quales eligi Sacerdotes jubentur . Porro G Mos praeripitur hic eli canon 6. dist. 84. , ut eligat Presbsteros ἰ unde V in proverbiis dicitur: moria senum canities. Haec vero canities sapientiam defignat, de qua scriptum est, eanities hominum pra tentia es . Cumque nongentos, ta amplius annos ab Adam
usque ad Abraham vixisse bomiura legerimus, oullus alius prius appellatas es Pre bien
43쪽
ides senior, nis Abraham , qui multo paucioribus vixisse annis convincitur . Non ergo propter decrepitam senectutem, sed propter sapientiam Presbteri nominantur. Sic integram tradidi sentem iam, non tam ut disjuncti Gratiani canones rursum una comstarent, quam ut depravata Gratiani editio emendaretur . Verum , quod magis o servandum est, illud adparet, fragmenta isthaec vel a generalibus sacrorum can num regulis deflactere, vel, ubi non deflectunt, ex aliorum veterum Patrum laciniis esse contexta. In primis enim ecquis non videat & praecipuis sacrorum canonum regulis, & inveteratae Ecclesiae universae consuetudini, ac disciplinae adversari, quae leguntur in dicto can. Q. diit. 79., videlicet Episcoporum ejectionem divino judicio reservatam efffer Num aut Pontifices Maximi, aut Provincialia olim Concistia , aut etiam Generalia hac potestate caruerunt, ubi aut Ecclesiarum necessitas , aut utilitas improbos Episcopos dejiciendos exigeret ' Sane parum fuit in Ecclesiasticis monumentis versatus, qui hujusmodi sententias attexuit. Quod si rationem consideremus, qua auctor epistolae dicta sua comprobabat, quaeque habetur in dicto can. I. cau. 6. qu. I., clarius etiam liquebit, quam inania sint hujusmodi mon menta. Ideo enim nuspiam ejiciendos esse Episcopos dicitur, quia ex Apostoli Pauli Praecepto nonnisi optimi, integem imaeque vitae homines ad Episcopatum sunt promovendi ; quasi aut humana judicia adeo semper certa sint, ut error in electionibus admitti nequeat a Clericis, & populis, isque revera justissimus semper sit ,
qui pro justis imo viro habetur; aut homo semel justus, ab justitia unquam declinare non possit, . ut dejici a gradu suo mereatur. Si ita esset, cur non Nestorios, non Eusebios Nicomedienses , non ceteros haereticorum Antesgnanos Episcopos, a quibus antiquitas sacra semper abhorruit, pro viris sanctitsimis haberemus ' Quoudemum refertur in can. 6. dist. 84 . ex libris Isidori Hispalensis depromtum est 'ita enim Doctor eximius scribit in lib. a. de ossic. Ecclesiast. cap. 7. in fine: Pre1 bteri autem merito, eae sapientia dicuntur, non aetate. Nam Mois praecepit Deus, ureligat Presbyteros, unde est in pνoverbiis dieitur, gloria senum canities. Quae es haec eaηities ' haud dubie, quin sapientia, de qua scriptum est canities hominum prudentia est. Cum7ue nongentos, ta amplius annos ab Adam usiue ad Abraham vixisse homines
ιzams1, nullus alius appellatus est prius presbter, idest senior, nis Abraham , qui paucioribus annis vixisse convincitur. Non ergo propter decrepitam senectutem , sed propter sapientiam Presbteri nominantur. 2uos s ita es, miror, cur in pientea cons
Ga. ,. Canon F. dist. 99. ad hanc eandem epistolam pertinet, & quidem eisdem om- dist. D. nino verbis. Ast nonnulla ibidem congeruntur ab Anacleti temporibus penitus ali na . Provincias quidem Romano populo subditas multo ante Christi advcntum divisas fuisse, ut singulis singuli Praesides praeficerentur, nemo ignorat; immo juxta arietatem temporum varia quoque fuit provinciarum dii tributio, quemadmodum erudite tradit Sigonius in lib. a. de antiquo jure provinciarum cap. I. Num ver haee divisio renovata ab Apollolis fuerit, & B. Clemente, nemo facile sibi per serit; nisi forte id ita intelligatur, ut Apostoli, eosque sequentes Pontifices Μωximi Episcopos ibi instituere consueverint, ubi major civitas esset, praesertim ibi, ubi Praesides provinciarum morabantur; immo etiam decursu remporis Metropinlitani constituti fuerint ad provinciarum regimen pluribus ordinatis Episcopis in e dem provincia, sequendo divisionem provinciarum, qualis a Romano populo facta
iampridem fuerat. Verumtamen mentio illa Regum Macieti temporibus minime
44쪽
Dὸ Capitibus Asaeleti nomine inscriptis. 39
convenit; cum Imperio Romani populi provinciae singulae tum subderentur . Praeterea idipsum dicendum erit de mentione Patriarcharum , Primarum, Comitum. Porro Patriarcharum nomen , & dignitas primum obtinuisse videtur apud Montanilias sub finem quarti Eccletiae saeculi, quemadmodum perspicue colligitur ex Hieronymo epith olim s . ad Μarcellam ibi: Apud nos Apostolorum locum Episcopi tenent , apud eos Μontantitas Episcopus tertius Vir Habent enim primos de Pepusa Phruiae Patriarchas, secundos, quos appellant Cenonas, atque ita in tertium, ides pene ultimum Deum Episcopi devolvuntur, quas exinde ambιtiosior religio Isai, si quod apud
nos primum est , apud tuos novi inum sit. Baronius ad annum 333. S. 36. notat peculiare fuisse Gothis, ut Μetropolitas Patriarcharum nomine donarent, quod &de Vandalis asserit ad annum s o. S. xo. Primates Anacleti temporibus nec dum instituti fuerant; immo sunt ex eruditis, qui demonstrant Primatum primam mcntionem factam legi in Carthaginensii Concilio vulgo a. sub finem quarti saeculi celebrato can. ra. quo tamen tempore nomine Primatum apud Africanos Episcopi aetate seniores intelligebantur, non illi, quos suae civitatis dignitas ad altiorem Eradum evehere quoquo modo potuisset, uti constat facile ex S. Augustino epiit. RII., & 26r. Demum mentio Comitum ab Anacleti temporibus dissonat; etenim, uti rectδ animadvertit Garsias Loalsa in Concilio Toletano 8., primus Comitum dignitatem instituit Adrianus Imperator, cujus imperii exordium incidit in annum r9, , cum videlicet Adrianus Senatum quemdam domesticum habere coepisset, qui Comitatus Caesaris dictus est, ea de caussa, quod Senatores in illud collegium redacti comitarentur Principem peregre proflaiscentem, eundemque consilio tum in Ilo, tum in pace adjuvarent. Ita refert Spartianus in Adriano, ex quibus Iucu-1entius semper colligi potest, epistolam hanc, ac propterea etiam dictum canonem a. dist. 99., falso Anacleto Papae adscriptam esse. Canon et s. cau. a. qu. 7. ita restituendus eli ex integris exemplaribus hujus epi. Coa.is. stolae . Accusatio quoque eorum, super qua nos consulere voluistis, nonnisi ab idoneis, G ωv. a.
prebatissimis miris , qui ta suspieionibus , EP sceleribus careant, feri debet; quia Domi- ς nus Saeri sui Corporis tractatores a vilibus , ω ν robis , ac non idoneis personis infamari noluit, nee ea Iumniari permisit: sei ipse proprio flagello peccantes Sacerdotes a tem oejecit; unde liquet, quod Summi Sacerdotes, ides Episcopi a Deo sunt judicandi, non ab humanis , aut pravae vitae hominibus lacerandi , sed potius ab omnibus bidelibus portandi, ipso Domino exemplum dante, quando per se ipsum, ta non per alium vendentes, Mementes ejecit de templa, P mensas nummulariorum, P cathedras vendentium proprio
evertit flagelio , ω ejeeit de templo; ει se ut alibi ait: Deus fletu in Θnagoga Deorum, in medio autem Deos decernit, G alibi: ego dixi Dii estis, PMii Mees omnes. NH- Ius enim ut reor inuenitur inter nos, qui velit suum servum ab alio, quam a se judicari. 2uod s-prie tum fuerit, aut musta ipse indignatione irascitur, aut potius ultionem quaerit super eum. Si vero hoc inter homines agitur, quid putatis faciet Deus Deorum, F Dominus Dominantium, qui uitionem suorum promist non disserre servorum rinde ει ipse pre Prophetam loquituν dicens, Deus ultionum Dominus, Deus ultionum libere egit edie. ει Apostolus inquit: Tu quis es, qui judicas servum alienum i Suo enim Domino flat, P cadit. Et ipse: MIste judicare invicem, sed hoc judicare magis, ne ponatis ostendiculam fratri , vel scandalum i , Dominus per Prophetam inquit, qui vos tangit, tangit pupillam oecii mei. Nam si aliquis nunc in malum oculas alicujus prino pis incipit tractare, manifeste resa Majestatis Iudicatur, ta infamis sicituν, aut μ' tius
45쪽
4o Para secunda . Caput II. tius capitali seuentiae subjacet; Haee, traires, valde cavenda sunt, ει quod homines M.
Iuni sibi feνi, Deo Deorum non debent inferre, ne forte irascatur Dominus , ω faciat vindictam eorum, etiam in eos , qui non peccaverunt, quia perit saepissime justus pro impio . ImitandM est etiam Propheta, per quem Dominus ait, perambulabam in I impIDitate cordis mei, in medio domus meae. Non ponam coram oculis meis verbum Belial ;Loquentem in abscondito contra proximum suum , hune interficiam; ed hi cavendi sunt , de quibus Salomon ait, Aut noxius es, qui mittit lanceas , M sagittas in mortem , se vir, qui fraudulenter nocet amico suo , ω cum fuerit deprehensus, dicit, Iudens feci. Sicut earbones ad prunas, ta ligna ad ignem, sc homo iracundus suscιtat rixas. Verba susurronis quas Implicia, s perveniunt ad intima ventris. Et f έetractores quorumcum-qse graviter judicantur, EP in perditionis laqueum eadunt, multo magis Iaceratores, Udetractores, atque accusatores memoratorum Dei famulorum, atque persecutores damnam
tur , ta in barathrum, nis se correxerint, edi per eorum satisfactionem condignam exerint poenitentiam , indubitanter vadunt, ed vindicibus flammis exuruntur . uapropteν oportet omnes ab his cavere, ta non solum non facere, sed nec facientibus consentire , quia non solum qui faciunt damnantur, sed qui consentiunt facientibus. De talibus, e his smilibus ipsa ueritas ait: Vulpes foveam habent, ta volueres coeli nidos, Ilius autem hominis non habet, ubi caput Dum reclinet, ides in talibus non habitat Dominus , nec iis manent in eo. Et Salomon loquitur dicens: qui fodit foveam, incidet in eam, squi volvit Iapidem, revertetur ad eum e lingua fau- non amat veritatem, EP os Iubκ cum operatur ruinas. Grave est saxum , ω onerosa arena, sed ira stulti, utroque gravior. Hominem, qui calumniatur animae sanguinem , inque ad lacum fugerit, nemo su- sinet. 9ui se jactat, id diIatat, iurgia concitat . usi sperat in Domino, μινahitur . Mui confidit in corde suo stultus est, qui autem graditur sapienter, ipse laudabitur . Qui
sortiter premit ubera ad eliciendum lae, exprimit buurum. Qui vehementer emungit, Hicit sanguinem , ω qui provocat iras , prosicit discordias . me, EP alia periculosa coms erantes Apostoli , flacuerunt, ne facile commoverentur, aut lacerarentur, vel accusarentur columnae Sanctae Dei Gessae , quae Apostoli, G Successores eorum non immeritodi ηtur. Sed s quis adversus eos, vel Ecclesas eorum commotus fuerit, aut caussas habuerit , prius ad eos recurrat charitatis studio, ut famillari colloquio commoniti, ea sanent , μή sananda sunt, eae charitatine emendenι, quae juste emendanda agnoverim. Si autem aliqui eos, priusquam hoc egerint, lacerare , accusare, aut infestare prisumserim, excommunicemur, , minime absolvantur, antequam per satisfactionem c ut jom diuum est condignam egerint poenitentiam, quoniam injuria eorum ad Christum pertineι, cujus legatione funguntur. Integram descripsi auctoris epistolae sententiam, ad quam Gratiani canon omnino referri possit. Sane quae hoc loco traduntur, illa sunt, quibus Pseudoanaeletus viam sibi sternebat ad ea, quae paulo poli tradidit de Episcopis humana auctoritate non dejiciendis, quaeque habentur in ean. xa. dist. 79. Cete rum apparer, eundem abusum esse iis, quae Isidorus Hispalensis asseruit in cap. 39. lib. 3. sententiarum ibi: Rectores ergo a Deo judicandi sunt, exempla Domini, qui per se vendentes coIImbas , ta nummulariorum mensas proprio evertit flagello, eae proqjecit a te lo; vel etiam, scut dicit Psalmista, Deus fletu in binagoga Deorum, in medio autem Deos discemiι. Item abusus eii verbis Concilii Aurelianensis s. cap. 17. ibi: Placuit etiam, ut I quaecumque persona contra Episcopum, ves actores Ecclesα se proprium crediderit habere negotium, prius ad eum recurrist charitatis studio, ut familiari aditione commositus, sanare ea debeat, quae in querimoniam deducuntur, Uc. Omitto
46쪽
De Capussus Anac lati nomine Infer tis. 4 Iilla scriptum Sacrae monumenta, quae ibidem describuntur, non ex antiqua interpretatione , sed potius ex versione Hieronymi, quae omnia luculentissime semper ostendum, quam perperam hujusmodi fragmenta Anacleto tributa fuerint.
Quae rationes aperte demonstrarunt priores duas epistolas falso Anacleto trihutas diime, eae ferme omnes abunde etiam demonstrant, eidem Anacleto falso tribui epistolam teri iam ita inscriptam: Anactetus Servus Christi Jesu in P pselica Iede uDomino consitutus, a S. Petro Apostolorum Principe Presbter ordinatus , omnistis Episeopis, ac reliquis Christi Sacerdotibus, salutem: etenim in hac Primatum Ecclesiatticorum mentio fit, ac Patriarcharum, quod nomen Polteriore demum atate in Ecclesi invaluiste superius diximus; item dicitur ibidem Presbyteros in locum septuaginta Chri iti Discipulorum, quemadmodum Episcopos invicem Apostolorum, successisse , quod falsum esse superius ostendimus, cum probaremus septuaginta Discipulos Sacerdotii praerog1tiga nunquam fuisse functos, quod sciamus in electione septem Diaconorum ab Apostolis facta , in Diaconos tunc primum fuisse et cctos aliquot ex ipsis Discipulis, uti refertur in actis Apostolorum cap. 6. Quid propterea memorem auctorem hujus epistolae vulgata Sancti Hieronymi versione usum fuisse, item nihil aliud antiquius habuisse, quam illa omnia recantare, quae passim in omnibus ferme Μercatoris epistolis legimus ' Quid memorem silentium veterum Scriptorum, di stilum omnino barbarum , quorum omnium caussa hujusmodi epistolae ab eruditis universis hodie rejiciuntur' Sunt haec omnibus Mercatoris epistolis communia, in quibus longiore stilo recensendis actum agere viderer. Illa lassiciet attingere , quae in ipsis Gratiani fragmentis obvia habebuntur. Initio epistolae, postquam traditum fuit Episcopos locum Apostolorum occupare, C . I.& Presbyteros tenere locum 72. Discipulorum , ita subjicitur: Episcopi autem non in casellis, aut modicis civitatibus delent constitui, sed prealbteri per castella, ta modicas civitates, arque villas debent ab Episcopis ordinari, poni, Inguli tamen pe svulos titulos suos. Et Episcopus non ab uno, sed a plurifus debet ui copis ordinari, θ' ut dinum est non ad modicam cilitatem, ne milescat nomen Episcopi, aut alicubi,
sed ab honorabilem urbem titulandus, ta denominandus est. Presbter vero ad qGemcumque iocum, vel EGIesam in eo constitutam est prociendus, atque in ea diebus vitae sue duraturus. Amplius quam isti duo ordines bacerdotum nee nobis a Deo collari fant, nee Apostoli docuerant. Plura sunt in hoc canone, quae ab Anacleti aetate prorsus sunt
alienar Ita enim de ordinibus Ecclesiallicis statuitur, quas jam Anacleti tempore Parochiae institutae fuissent, singulisque civitatibus ita singuli Episcopi adsignati, ut& Diaece seon singularum, de Parochiarum fines adpareant. Quis autem ignorat Parochiarum, di Parochorum institutionem recentiori aetati tribuendam fore t Praeterea auctor hujus epistolae perspicue videtur usus sui me canonibus recentiorum Conciliorum : Nam in Concilio I .aodiceno can. s . ita definitum est: suod non oporteat in villulis, vel agris Episcopos constitui, sed vistatores, cui consonat canon 6. Concilii Sardicensis. Polt relata epistolae verba progreditur auctor ad designandas Varias Episcoporum Gn. x. rationes, Primatum scilicet, Patriarcharum, Archiepiscoporum, aut Metropoli- di t. a 2 om. II. . F Ianorum
47쪽
4 et Para see D. Caput IT tanorum, Se subdit: Haec vero Sacras Isia Romana, F Apostolica Eceleso hie est
canon a. dist. 22. , quem integrum hoc loco referam, quod nonnulla a Gratiano
omissa fuerint, nec omnia a Romanis Correctoribus restituta non ab Apostolis sed ab ipso Domino Salvatore nostro primatum obtinuit , N eminentiam potestatis super universas Ecclesias, ae totum hrisiani topuli gregem assecuta est, scut i e B. Petro Apostola dixit: Tu es Petrus , ta super hanc petram aedificabo Ecclesam meam, poditae inferi non prae valebunt adversus eam : tibi dabo claves regni cinIorum, edi quin cumque ligaveris super terram, erunι Iigata in coelo, edi quaecumque se veris super terram , erunt solata edi in caelo. Adhibita es etiam societas in eadem Romana urbe Bea tissmi Apostoli Pauli vos electionis, qui uno die, uno quoque tempore gloriosa morte cum Petro sub Principe Nerone agonitani coronatus est ambo Sanilam Romanam Eccles am consecrarunt, aliisque omnibus urbihus in universo mundo eam sua praesentia, atque venerando triumpho praetulerunt; ta licet pro omnibus assidua apud Deum omnium Sanctorum effundatur oratio, his tamen verbis Paulus Beatis mus Aposolus Romanis proprio chirographo pollicetur, dicens: Testis enim est mihi Deus, cui servio in spiritu mea in evangelis Mit ejus , quo ne intermissone memoriam vegri sacio ἶemper in orationibus meis. Pνima ergo Sedes est caelesti beneficio Romanae Eccbsiae; quam , ut memoratum est, Beatissimi Petrus, , Paulus suo marurio consecrarunt. Sic Roma haec etiamnum desiderantur apud Gratianum quae prius erat, acodaemonis arti io, omnium errorum mater , ω cultrix, exculm tenebris , ω vanis supersitionum ritibus abjectis, florum Dei , exorto sese justitiae , facta est copiosa propagatriae . Secunda autem Sedes rursum etiam sequitur Gratianus apu/ AIexandriam B. Petri nomine a Marco ejus disc ρω- Io, atque Evangelista coηsecrata es, quia ipse P in AE opto primum verbum veritatis directus a Petro praedicavit, gloriosum suscepit marib rium t eui venerabilis successis Abilius . Tertia astem Sedes apud Antiochiam , ejusdem, idest B. Petri, Apostoli nomine habetur honorabilis , quia illic , priusquam Romam veniret, habitatis, eis Ignatium Episcopum constituit, edi illis primum nomen Christianorum novellae gentis exortum es . Reliquas vero, haec rursus omittuntur apud Gratianum etiam post Romanam correctionem , ut praediximus in quodam tomo, prolixitatem vitantes epist , et obis conscriptas direximus. Inde namque ει n. Apostoli inteν se saluerunt, ut Episcopi lin. lmiarum scirent gentium, quis inter eos primus esset, quatenus ad eum potior eorum Diaiicitudo pertineret. Nam N inter n. Apostolos qu.edam fuit discretio, G Iicet omnes essent Apostoli haec iterum prosequitur Gratianus Petro tamen a Domino est concessum, F iis inter se idi in usuerunt, ut reliquis omnibus praeesset Apostolis, edi C phal , idest caput, eae principium teneret Apostolatus . 2ui ta eandem formam suis Successoribus, reliqui Apostoli uiseopis Romani Correctores ex venistissimo exemplari Vaticanae Bibliothecae legendum maluerunt: F reliquis Episcopis tenendam eradiderunt. Et non solum hoe in novo testamento est constitutum , sed etiam in veteri fuit; unde scriptum est, Moses , ta Aaron in SaeeMotibus ejus, idest primi inter eos fuerunt. Eo quamvis ita ordinatum fuerit chaee etiam desiderantur apud Gratianum nemo i me quos suum est quaerit, sed quod aIterius ; unde ait B. Apostolus Paular: unu ruis Ie placeat proximo suo in bonum ad aediscationem, EP scut ipse Salvator suis ait dise p lii: qui major est vestrum, erit ministeν vestre, ει reliqua. Et licet super his es'
dissa fuerint, repetentes tamen sepius admonemus, ut semper in omnibus , ω ab omnibus Nitentur elationes mentis, corporis, ta quanto major unu Isisque videtur esse, tanto
sit humilior, scut Dominus Sol ναον nostre non volt ministrari, sed misistrare. Et A
48쪽
De Capitctu Anaeleti nomine inscriptis. 43stater aliquis praestempatus fuerit in aliquo delicto , vos, qui spirituales eris , instruite
eum in spiritu Dnitatis. Si quae vero caussae dissiciliores inter vos ortin fuerint, a.I hujus Santiae Sedis apisem eas quas ad caput referte , ut Apostolico terminentur ju sicio, quia se Dominum velle, ab eoque ita constitutum esse antedictis restimoniis declarat r. Haec uero Apostolica Sedes citerum Gratianus cardo, ta caput, si praeractum es , omnium Ecclesiarum a Domino, ta non alio, es constituta; ει Aut cardine sitim ν
gitur , se hujus Sanctae Sedis auctoritate omnes Ecclesiae Domano diπωιnte reguntur . Sic integra eli Pseudo-Anacleti sententia, qua modo falsa nonnulla, & a veterum fide aliena narrantur, modo aliqua reseruntur, quae ex aliis Ecclesialticis recenti Tibus monumentis excerpta noscuntur. In primis enim quod dicitur de Alexandrina Sede, videlicet Μarco Petri discipulo successisse Ahilium , fallitatis revincitur ab historicis, communi consen:ione tradentibus Marco successisse Amanum, & Ania. no Abilium . idipsum notandum est in Successoribus Petri in sede Antiochena ;etenim Pseudo- Anactetus mentionem facit ignatii, quasi primus Petro successis rit, Cum tamen ante ignatium jam successissent Zaccheus, & Evodius. Praeterea quis in laudatis verbis non videat auctorem hujus epistolae studuisse, ut imitaretur ve ba Concilii Romani a. sub Gelatior ibi. 5ancta Romana, Catholica, V Apostolica Eccissa nullis 1Fnodicis constitutis ceteris Ecclesiis praelata est, sed evangeliea voce Domini , ta Salvatoris nostri primatum obtinuit: Iu es I etrus , inquientis, ta super hane
petram indiscabo Ecisam meam , ω portae inferi non praevalebunt adversua eam , talibi dabo claves regni caelorum : ω quaecumque ligaveris super terram , erant ligata Nin coelis , ω quaecum rue soloeris super terram, erunt solata ta in coelis. Cui data es etiam societas Beatissimi Pauli Apostoli vos electionis, qui non diverso, sicut haretici garriunt, sed uno tempere, uno eodem se die gloriosa morte cum Petro in urbe Roma sub CGare Nerone agonieans coronatus est, G pariter supradictam S. Romanam Eces sam Cbristo Domino consecrarunt, talemque omnibus urbibua in universo mundo sua praesentia, atque venerando triumpho praetulerunt. Est ergo prima Petri Apostoli Sedet Eo mana E Iesia, non habens maculam, neque rugam, nec aliquid huj modi. Secunda aurem Sedes spvs Auxandriam B. Petri nomine a Marco ejus discipulo, ta Evangeli consecrata est. Ipseque a Petro Apostolo in AEgyptum directus berbum veritatis praedic vis, ta gloriosum consummavit martFrium . Tertia vero Sedes apud Antiochiam ejusden Beatissimi ferri nomine habetuν honorabilis, eo quod situ, priusquam Romam ventit , habit ιι, ω illis primum nomen Christianorum novellae gentis exortum autem
verba Pseudo- Anactetit inie namque F B. ApsoIi inter se satveru's, ...is piscopi singularum scirent gentium, quis inter eos 1 rinas esset, deprCmta perspisue videntur ex canone 3 s. Apostolorum juxta editionem Dionysii Exigui ibi: Ephcopos gentium sngularum scire convenit, quis inter eos primus habeatur, quem ve, ut caput exsiment e c.,
qui sane canon non Apostolorum est, sed exhibet paucis sentem iam c oncilii Antiocheni can. p. item verba illa Pseudo-Anacleii: Lam ω inter B. Apsolos quae-ἀam fuit diucretio, depromta noscuntur ex epist. I eonis Magni ad Anastasium Thesesalonicensem a 2. apud Questellium cap. ult. ibi: quoniam ω inter Leat B os Apo- solea in smilitudine honoris Dit qιaedam discretio pol satis , ω cum omnium par det electio, uni tamen datum est, ut ceteris prae emineret. De Certa nomine, quod caput di principium Apostolatus interpretaretur, ita Isidorus IHispalensis habet in lib. 7. Orionum ei p. s. Cephas distus, eo Dod in capit si constitutus Ap solitam . η - - m gratae caput dicitur, V ipsum nomen. in. Petro brum est. Quod demum de inv
49쪽
Joribus effulsis ad Romanum Episcopum referendis subiicitur, aut ex memoratria. f. eonis Alagni epistola ad Anastasium Thessalonicensem decerptum est, ubi Ana. statio vice commissa Apostolicae Sed is Pontifex Μaximus majora sibi negotia reservavit; aut ex epistola 2. V igilii Papae ad Eutherium ibi: Nulli vel tenuiter θη- eienti, Wι pleniter sapienti dubium est, quod Mesesa Romana fundamentum Et formast Ecclesiarum, a quo omnes Ecclesas principium sum se nemo recte credentium ignorat. Quoniam licet omnium Apostolorum par eget electio, u. tamen Petro concessum est, ut ceteris praeemineret, unde edi Cephars uocatur , quia eaput est, G principium omniunia
Apostolorum, ly quod in capite praecessit, in membris sequi necesse es. Quamobrem Santra
Romana Ecclesia ejus merito Domini voce consterata, ω Sanctorum Patrum aveoritate roborata, Primatum tenet omnium Ecclesiarum, ad quam tam summa Episcoporum negotia, est judicia, atqse querelae, quam P majores hcclesiarum quaestiones, quas ad ea put, semper referenda sunt. Omitto hoc in loco, quod in hac epistola 4icitur, de quodam romo, quo auctor hujus epistolae profitetur de variis Episcoporum gradibus, ac dignitatibus disseruisse . De hoc enim tomo jam antea ita scripserat: istae autem
prim e cilitates, quas mobis conscriptas in quodam tomo mittimus , a Sanctis Apsolis , , a Beato Clamente, sive a nobis Primates Praedicatores acceperunt. Sane adparet ,
quam putum mendacium hoc adstruatur, quo fingitur Pontifex Anactetus integrum edidisse codicem ad distinctionem singularum Dioeceston, cujus sane codicis, Ia Ievissimum quidem, superest in tota antiquitate vestigium.
Can. s. Sequitur post pauca in eadem epistola canon 2. cau. 3. qu. s. cujus verba me
lius referenda suissent nomine Ambrosii Mediolanensis, ita scribentis in epist. 64. μ' in ' ad Stagrium Veronensem, ad tuendam puellam quandam sine justo accusatore clam natam: Si leges pubIstas interrogas, accinitorem erigunt: Si herioae, duobus, inquit , ω tribus testibus flat omne verbum: sed suis testibus , qui ante hestemum , M nudius tertius nos suerint inimici, ne irati nocere cupiant, uIcθci se se velfM . In essus igitur assestus testium quaeritur tac. - Hinc epistolae auctor ita progreditur, ut Episcopis suadeat, ne malis invicem aemulationibus se se prosequantur, sed potius se mutuo diligant, concluditque iis
qu. r. verbis, quae recitantur a Gratiano in can. x s. cau. 6. qu. t. , ubi jam Romani
Correctores adnotarunt paulo aliter legi in duobus antiquis exemplaribus, quam legatur apud Gratianum. Notari insuper debent nonnulla alia edita esse exemplaria, in qui sice illorum Gratiani verborum, nos ipsos diripiunt, legitur: nos ipsos decerpunt Ziam hunc canonem rectius referre volet, & tanquam authenticum Viri Gravissimi documentum, reserat illum ex S. Isidoro Hispalensi, cujus haec verba sunt in lib. s. sententiarum cap. 38. Deteriores sunt, qui spe doctrina, sis exemplis vitam, moresque honorium eorrivmpunt his, qui substantias aliorum, praedio se diro μυηt. Hi enim ea, quae extra nos, sed tamen, quae nos ra sunt, auferunt, corruptores vero morum proprie nos ipsos decipiunt, quoniam divitiae hominum infres eorum sunt . Multum ergo distant damna morum a damnis temporalium rerum et dum isa extra nos funς, mores vero in nobis. Postrema haec Isidori verba in fragmento quidem Gratia ni desiui erantur, habentur tamen paulo infra in epistola Anacleti, ex quibus magis ma-Εisque adparet, auctorem hujus epistolae in ea efformanda prae oculis Isidori sententias habuisse.
. t . Immo de in sequentibus statim verbis , quae habentur in can. II. Cau. R. qu.
' 7. exhibetur aliud Isidori Hispalaesis uagmentum depromtum ex eodem lib. s.
50쪽
De capitibus Anacliti nomine inscriptis. sententiatum cap. 3 ., cum enim Isidorus Hispalensis dixisset pro meritis plebium a Deo disponi Rectorum vitam, ut si forie Episcopi temporalia potius, qua spiritualia sectari videantur, non ideo statim dejiciantur a plebe, quae jampridemsbi Episcopum minus dignum elegerat, haec statim subdit: Sententia damnantur Cham filii pise , qui μονum praepostorum culpas in publico produnt, scut Cham , qui
PMris psilenda non operuit, sed deridenda monstravit, halituri Sem meritum, ta Japhet, qui reverenter operiunt, quae Patre suos excessisse cognoscunt; s tamen Patrum
1acta non diligant , sed tantum operiant, nec imitemvν. Sane si haec conferas cum Can. Ia.
memorato, nil erit dubitandum, quominus ea verba ex Sancto Hispalensi Antistite reserri potuis ni omissis apocryphis Anacleti monumentis. Siquis etiam haec referre vellet ad sententiam Iuttiniani Imperatoris, quam superius referebam ad Cmone in s. cau. a. qu. 7. , Per me licebit, dummodo aliud propositum apud
Iusti nonam falsis sciat, quam quod erat apud Ilidorum Hispalensem , & quod
Nondum ab ilidoro Hispalensi recedendum erit, quem in sequentibus ejusdem Gn. t epitiolae verbis adhuc agnoscimus. Siquidem Pseudo-Anactetus prosequitur ajem do neminem ec fidelibus in plebibus constitutum Posse adversus Clerum- , δ'ει praeiartim istico pos concitare tumultus; & si concitaverit, admonitusque non reconcilietur Praeposito suo, communione privari, subjecta hac ratione : Quoniam tam Sacerdotes , quam reii qui sileIes omnes summam curam habere delent de his, qui pereunt: quatenus eorum redargutione aut corrigantur a peccatis, aut s iaeorrigib Ies adparuerint ab Eci I sa separentur . Haec retulit Gratianus in can. I4 cau. 24. qu. 3. verum pertinent ipsa ad Isidorum Hispalensem, qui in lib. s. sententiarum cap. 46. de Sacerdotum osticio agens, inquit: Sacerdotes curam deberi h hera de his, quae pereunt, ut eor- redargutione aut corrigantur a peccatis, aut, sin νrigibiles exsunt, ab Eccles a separentur. Hinc autem nemo non videt, auctorem Epistolae Anacteti non tam aliena suffuratum suisse fragmenta, quam sententias optimas corrupisse; etenim Isidorus Hispalensis eam jurisdictionem, qua incorrigibiles separantur ab Ecclesia , Episcopis tribuit ; ast auctor epistoIae communem eam auctoritatem inesse voluit tam in Sacerdotibus, quam in reliquis fidelibus.
De reliquis fragmentis Anacleto tributis.
Supersunt adhuc fragmenta nonnulla per Gratianum Anacleto tributa . In prismis occurrit canon 4. dist. 93., qui non tam Macleti, quam Zachariae nomine Ge. inscribitur. Et quidem Zachariae remus tribuetur, quoties habenda ratio sit Romani Concidii sub eodem celebrati, in quo idem canon editus adparet. Verum , apud Anactetum minime reperiri potest, imo ab ejusdem Pontificis aetate maxime alienus facila demonstratur . Revera Macteti tempore nemo non videt eam non potuisse imponi Fpiscopis obligationem, ut quotannis, omni occasone se posta liminibus Apostolorum Petri Be Paulli praesentarentur. Quaenam enim tunc Petri est Paulli Iimina dicebamuri Qui rursus fieri poterat, ut Levientibus Ethnicorum vexationibus Romam superstitionum egregiarum vindicem acerrimam
eonvenirent, nulla temporum hujinnodi habita ratione, quod idem est, atque