Tractatus de Jure Regularium ubi et de Religiosis Familiis

221쪽

214 TRAGATUS DE IURE REGUMRI .a et approbare possunt confessarios pro regularibusu Subjectis.

α Hinc patet quod approbatio non sit collatio jurisdietionis;

a sed ista duo inter se disserant. Approbatio enim est actusu intellectus seu judicium, quo Episcopus vel superior solum v judicat sacerdotem A., verbi gratia, esse idoneum et sussili cientum ad audiendas eonfessiones : collatio vero jurisdiu clionis est actus voluntatis, quo Superior confert seu data tali sacerdoti potestatem in suos subditos ad audiendasu eorum confeSsione S. . . Approbatio Stare potest sine jurisdi-a ctione, ut si EpiScopus, non obstante judicio de idoneitate

a Sacerdotis, eum adhuc non deputaret ad audiendas conses- a Siones. η Ferraris, voce approbatis, art. i, n. l.)QUAESTIO IΙ . - Utrum regulares pro contessionibus audiendis, jurisdietionem tabeant a Papa, an vero eam recipere debeant ab

Episcopis' - Ad illius quaestionis solutiouem procedemus hoc modo : l' exponemus quodnam fuerit jus commune ante Tridentinam synodum : 2' quomodo jus illud per dictam synodum immutatum sit: 3' adducemus communem doctorum Sente ut iam, quae tenet regulares habere jurisdictionem a Papa; ita ut pro saecularium consessionibus nou indigeant jurisdictione Episcopi, sed duntaxat, ut Episcopus eos approbet, id est, idoneos judicet : 4' eorum qui huic sententiae communi adversantur rationes memorabimus. Ι. ponitur jus commune ante Tridentinam synodum. t ' Quod jam a remotissima antiquitate regulares Sacramentum poenitentiae ministraverint et alia Sacra munia obierint, testantur documenta. Doctos ac probos monachos, presbyterii honore dedicatos, baptizare, praedicare, poenitentiam dare, sebita miseris iam ... moderata dispensatione eommendamus cap. doctos, i 6, q. 3 . Moderamine Apostoli auctoritatis decernimus, ut monachi, si presbyterii honore dedicati sint, eum ligandi soluendique potestate, decimarum ... portionem, non minus quam

emteri meerdotes, sibi vindicent cap. moderamine, l6. q. l . Item Bonifacius Papa IV, ud Petri cathedram anuo 607, ex Diuiti red by Corale

222쪽

PARS QUINTA.

olus : Same norinulli, nullo dogmate fulti, audacissime quidem,aelo magis amaritudinis quam dileetionis inflammati, asserentes monachos, quia mundo mortui sunt et Deo vivunt, saere talisollicii penitus indignos, neque poenitentiam, neque christianitatem largiri, neque ariolvere posse per sueerdotalis offleti diuinitus sibi injunctam potestatem. Sed omnino labuntur: neque enim beatus Benedictus, monachorum praeceptor almificus, hujus rei aliquomodo fuit interdictor I sed eos stimularium negotiorum edi ιeinpertes tore tantummodo. . . Nos vero tantorum Patrum instituti eamplis squibus periculosissimum est refragari) credimus a sacerdotitas monachis ligandi solvendique Oraicium, Deo operante, digne administrari, si eos digne contigerit hoc ministerio subi muri c. sunt nonnulli, is, q. l). Haec documenta transcripsimus ex Clericato de saeramento poenitentiae, decisione 38ὶ; qui auctor ita subjungit : u En igitur quod per spatium una decim saeculorum et ultra intellige ante Tridentinam syn a dum), ex Sacrorum canonum testimonio, monachi audie a bant eonfessiones laicorum, eisque sacramenta Ecclesiaeu administrabant. v Quod autem decimo tertio saeculo ministerium illud obire potuerint sine licentia Episcopi, ex generali ecclesiae lege, omnino certum est. Nam

2 ' Ius determinavit Bonifacius VIII, anno 1294, in hunc

modum : Praefati ministri, priores, pr&vinciales et ministri ord num praedictorum eligere studeant personas sulpicienter ido Mas, quias repraesentent veι faciant promentari Proelatis. . . Et si id Proelati petitam licentiam confessionum hujusmodi audiendarum

conceSSsrint. . ., cum stratiarum recipiant acιione. . . Ouod si quemquam ea dictis fratribvia praesentatis. . . non ducerent admittemdum, eo amoto ... debeat alius Surrogari. Si vero iidem Praelati

praefatis fratribus ad eonfestiones mi praemittitur) audiendas eleetis, hujusmodi eaehibere licentiam recusarint, Nos, m nunc, ipsis, ut confessiones sibi eonfiteri volentium libere liciteque amuire valeant, atque eisdem beneficium absolutionis impertire, gratiose concedimus de plenitudine Apostolicos potestatis cap. super cathedram, extraVag. de sepulturis).

223쪽

Equidem Benedictus XI, anno 1303, decreto huic Mni- laeti VIII derogans, regularibus facultatem absoluto concessit consessiones audiendi absque istentia dioecesanorum sextra v. inter eunetas, de privilegiis . Sed Clemens V, anno l304, in concilio Viennensi, hanc Benedicti XI dispositionem revocavit, in vigorem reduxit Bonifacit VIII decretalem, quae videtur tanquam jus commune viguisse usque ad Tridentinam svnodum. Dicimus tanquam jus commune, abstrahendo nempe a particularibus privilegiis. II. Ouid per Tridentinum eo ilium statutum sit 8 - Capite l5, sessionis 23 de ref), sic statuerunt Tridentini Patres:

Ouamvis presbyteri in sua ordinatione a peccatis absolvendi pol statem accipiant, decernit tamen saneta synodus, nullum, etiam regularem, posse confessiones Soreularium, etiam sacerdotum, audire, nec ad id idoneum reputari, nisi aut parochiale benefi-eium, aut ab Episcopis, per examen si illis videbitur esse necessariumὶ aut alias idoneus judiretur ; et approbationem quae stratis detur obtineat: privilegiis et consuetudine quacunque etiam immemorabili non obstante. Equidem in dubium vocatum fuit, num verba haec antiquis quorumdam ordinum religiosorum privilegiis sum cienter derogassent: sed dubitationem omnem sustulit constitutio cum sicut Urbani VIII, 12 scptembris l628. u Quapropter hisce nostris temporibus nullum reperitur pri-u vilegium quo regulares posSint audire consessiones Saecula- a rium ac eos absolvere, absque approbatione Episeopi, aea praevio examine, Si illos Episcopus examinare voluerit. n Clericatus, de sacramento poenitentiae, decisione 38, n. 9.ὶ Boo Tridentino decreto interierunt privilegia prius exister tia confessiones audiendi absque approbatione ordinarii. Item sublata est decretalis Bonisa eii VIII, quae facultatem conse siones audiendi tribuebat regularibus, in caSu quo, a superioribus suis idonei reperti, et Episcopo praesentati, ab eo licentiam ad hoc ministerium exercendum non conSequerentur.

III. Quaenam siι sententia communis eirea quoestionem, a quo Diqiitreo by Corale

224쪽

rans QUINTA.

jurisdietionem regulares accipiant' - u Communis opinio est.. inquit Clericatus, quod eam habeant a Papa. n Est autem clericatus de iis qui huic sententiae communi adversantur. Unum aut alterum ex iis qui sententiam communem sequuntur subjicimuS. Sic apud Ferraris voce approbatio, art. l, n. 62ὶ: a sumo regularis ab Episcopo omnino exemptus et sedi Apostolicaeu immediate subjectus existat, nulla per ipsius Episcopi a a probationem jurisdictionis potestas ei tribuitur, sed illama approbatus, statim ab ipsa Sede et summo Pontifice, per u privilegia ordini concessa, immediate consequitur. Quau quidem jurisdictione, personae, non solum illius civitatis et u dioecesis in qua approbantur, sed etiam forensos et aliaruma dioecesium in ea ad illos confluentes, eis in foro poenitentiaeu subjiciuntur ... Haec autem jurisdictio, cum ob decretum 4 eoneilii I ridentini ipsis regularibus suspensa sit, donec abu Episcopo prius examinali approbentur ..., tunc secuta dicta et approbatione, jam eis jurisdictionis attributa potestas re-u laxatur. nidem tenent moderni Bollandiani in suo Mamine libri Mariani Verhoeven, pagina 46l : a Animadvertendum etiam est, u aiunt, regulares Saltem mendicantes, non ab Episcopis mitti,u sed a sancta Sede . Re quidem vera, ad Dei verbum publiceu annuntiandum in suis ecclesiis, regulares petant oportetu ab Episeopo benedictionem ; eamque obtineant necesse estu ut in alienis ecclesiis concionentur; neque confessiones Va-a lide excipere possunt absque approbatione Episcopi: atta-u men certum est, positis his conditionibus, juriadictionemu Pontificiam per superiores regulares eis conferri in quos-u cunque sideles dioecesis, in qua approbati fuerint. Quod et adeo verum est ut plures graves doctores arbitrentur. a Franciscanos et nonnullos alios, propter peculiaria statuta,u inhabiles esse ad jurisdictionum episcopalem admittendam ;u et proinde invalidas lare absolutiones, quas eum quibusu vis ordinariorum diplomatibus impertirentur, nisi simul per Duiligod by Corale

225쪽

a licentiam superiorum regularium Pontificia eis collata e u set jurisdictio. Apud alios autem regulares, ubi similia dea creta non vige ut, obtinet regula benefletum non praejudieata benemio p iique vel alterutra, vel utraque jurisdictione inu vestiri possunt. v IV. Quoenam sint rationes auetorum a communi opinione me

dentium 8 Dicunt voces illas Tride utinae synodi, et approbationem obtineat, intelligendas esse non de mero judicio circa idoneitatem, sed de licentia seu de collatione jurisdietionis. Id inferuui ex eo quod superatim duas illas couditiones ponat synodus : msi idoneus a laeιur, et approbationem obtineat. Si approbationem obtinere inquiuntὶ idem esset ac idoneus judicari, alterutrum, uola utrumque membrum posuisset Syn dus ; quia alioquin idem foret 8ensus ac si posuisset nisi idoneus judicetur, et nisi idoneua judicetur ; quod absonum est. Ιu- super illud inserunt ex eo quod duas illas conditiones aeque exigat a saecularibus et a regularibus consessariis. Unde vel dicendum est neque saeculares indigere jurisdictione epise pati ; vel voces, nisi approbationem ab Episcopis obtineat, idem sonare ac si positum fuisses, nisi iurisdietionem ab Episeopis obtineaι: falsum prius, ergo verum posterius. Et fatendum est ejusmodi rationes haud esse gravitate destitutas. Responderi potest, de se aptam eMe vocem approbatio ut in utrumque sensum trahatur ; id est, ita ut signiscare possit solum judicium de idoneitate, et judicium cum licentia. Usu palam autem fuisse vocem hanc a gynodo juxta subjeeti Migentiam e proinde quoad consessarium saecularem intelligendam esse etiam de collatione jurisdictionis, quia illa indiget; quoad regularem vero de solo judicio idonei talis, quia jurisdictionem jam aliunde habet, nempe a Papa. Fateor tamen hac responsione non mihi videri peremptorio elisas praealtatas

rationes.

Unde quod pro audiendis consessionibus suorum religioso rum, regulares consessarii ab Episcopo non dependeant, sed jurisdietionem a Papa habeant per suos superiores, omnino Diuiligod by Corale

226쪽

certum est; quia quoad hoc nihil mutavit Tridentina synodus; et ante illam synodum jurisdictionem hoc modo habebant.

Λtvero quoad confessiones soreularium, necemarium non esse

ut ipsis Episcopus conferat, sed sussicere ut id neos ipsos judicet, est quidem sententia multo communior;

non tamen extra omnem omnino controversiam. QUAESTIO IIP. - Ouasnam confessiones audire nequeant regulares absque approbatione ordinarii 3 - 1 ' Ad audiendas confes-Siones saecularium, neceMaria est regularibus Episcopi approbatio, nisi habeant beneficium parochiale. Id omnino certum est atque extra controversiam positum. Constat tum ex obdentina synodo sess. 23, c. 15 de res), tum variis Summorum Pontificum constitutionibus. Vide Ferraris, voce approbatis,art. 1, D. 6. 2' ritque necessaria regularibus approbatio Episcopi ad valide absolvendos saeculares, etiam a venialibus. Vide ibidem,n. 7 et Seq.3' Item ipsis Decessaria est ad audiendas confessiones m

nialium, etiam eis subjectarum. Vide infra, quaestione 23, ubi fuse id probatur. 4' A posita generali regula excipiendi sunt novitii et nonnulli alii saeculares, qui sunt de regularium familia, ut infra

dicitur. Hos nempe licite et valide absolvere possunt regulares absque ordinarii approbatione. Nec sussicit approbationem fuisse expostulatam, sed necesse est eam fuisse obtentam. Equidem supra citata decretalis Bonifacit VIII, necnon Clementina dudum, de sep . , S statuimus, contrarium Statuerant. Casu nempe quo regulares approbare recusaret ordinarius, decernebatur ut nihilominus consessiones libere liciteque audire valerent. Sed huic juris dispositioni derogatum est per concilium Tridentinum, citato capite l5, sessionis 23. Neque ulla superest de hoc controversia.

Et dicta necessitas approbationis quoad audiendas saeculariuin consessiones, tutelligenda est de regularibus etiam do-

227쪽

220 TRACTATus DE IUBE REGULARIUM.ctoribus et theologiae professoribus. Vide apud Ferraris, Voce

approbatis, art. l, n. 47. QUAESTIO IV . - Ouo nam confessiones audire valeant regulares absque approbatione ordinarii Z - 1 ' et Begulares pro cona fessionibus suorum regularium non indigent approbatione u Episcopi, sed solum sui praelati regularis ; quia cx quo et praelati regulares habeant jurisdictionem quasi episcopalem si in suos subditos, competit eis haec lacultas approbandi adu consessiones a jure communi et antiquo; nec est revocata a a concilio Τridentino sessionis 23 capite ib, quia ibi, sit a Solum sermo de consessarii specularium, ut legenti patet, u et expresse habetur ex decreto Clementis VIII, 26 maii l 593 u ubi sic praecipitur ipsis regularibus praelatis : Superiores inu singulis domibus deputent duos aut tres aut plures confessarios, a pro moditorum numero majori vel minori, etc. o Ferraris, Voce approbatio, Brt. 2, v. l.)2' Item, quamvis novitii, utpote nondum proseSSi, Vere regulares non Sint, absolvi tamen possunt a consessariis religiosis absque approbatione ordinarii. Quia nempe exemptionis privilegium extenditur ad eos etiam saeculares tu conventu degentes qui sunt de familia. De quorum praecipue numero censendi sunt novitii vide apud Ferraris, loco cit., D. 2 et Seq.).3' u Possunt autem regulares sine approbatione Episcopi, u et cum sola approbatione sui praelati regularis, audire con-u sessiones illorum saecularium qui sunt vere de familia, in suisu monasteriis et continui commensales. Secus vero illorum,u qui tantum ipsis deserviunt, et cum saecularibus exterisu extra monasterium habitant et vivunt. Sic statuit S. Con-u gregatio Concilii l4 augusti l 568, decreto hujus tenoris:

a Proelati regulares seu alii religiosi confessores, ninn possunt au-a dire confessiones sin illarium qui deserviunt ipsorum monasteriis,a absque approbatione vel licentia Episcopi; secus autem si alii a saeculares sint vere de familia et continui commensales. Et sica expresse decrevit Clemens X in saepius laudata constitutione, a incipiente superna, praecisis his verbis : Coeterum in mona-

228쪽

PARS QUINTA. 22 iu steriis et etiam eollegiis, ubi juria regularia instituta vivitur,

a posse tam praelatos regulares quam eonbessores regularium e a rumdem monasteriorum seu collestiorum , audire confessiones

a illorum saecularium sititellige sine approbatione Episcopiὶ quia inibi sunt vere de familia et eontinui commensales ἰ non autem ii illorum qui tantum ipsis deserviunt. Et colligitur eliam exu concilio Tridentino cap. il, Sess. 25 de res , ubi has pe u sonas continuo commensales et de familia in monasteriis a regularium excipit Omnino a jurisdictione Episcoporum prae-u cisis his verbis : Propter eas, quae sunt de illorum monasteri a rum, sive locorum familia...e Vero autem de familia et continui commensales ad 1 ruenu dum hoc privilegio dicuntur omnes oblati, donati seu tertiarii pu atque etiam forculares, qui religiosis deserviunt et intra eorumu monasteriorum septa ac domos resident et sub eorum obedientiau vivunt, licet non ratione voti, sed ratione servitutis. 'stiu namque eximuntur a Subjectione ordinariorum, et gaudentu privilegiis religiosorum quibus inserviunt, quamvis Salari Ou sint stipendiali, ut colligitur ex concilio Tridentino sess. 24 4 e. 11 in his verbis : Eaeceptis tumem iis, qui praestetis locis ...u inserviunt, et intra eorum septa et domos resident, subque e a rum obedientia vivunt. v Ferrariis, Voce approbatio, art. l.

n. 64 et seq.)4' Non tamen possunt regulares nisi ab Episcopo fuerint approbati pro saecularium confessionibus, audire consessiones tortiariorum aut tertiariarum in propriis domibus degentium. Vide id documentis probatum apud Ferraris, i. cit., n. 63.

QUUT O Vφ. - Θoenam sint praeeipuost sedis Apostoli e comstitutiones et Romanarum Congregationum declarationes, circa m dum quo regulares ab Episcopo pro eonfessionibus approbari m

sint aut debeant 8 - Cum circa ejusmodi approbationem multae ortae sint dissicultates, pro quarum solutione quam maxime attendendum est ad sedis Apostolicae dispositioncs et Sacrarum Congregationum decisiones hac de re emanatas, Visum est praecipua ejusmodi documenta hic tu unum colligere. Diuitia oste

229쪽

222 TRA Hus DE IURE REGULARIUM. I. Deelaratio S. Congregationis Coneilii, ad sedandam litem, quin anno 1653 inter Episcopum Patavinum et ipsius diseretis r gulares Marserat ij. - α i ' An facultas seu approbatio audiendia saecularium personarum consemiones, praevio examine, sita simpliciter et absolute regularibus concedenda Τα 2' An hujusmodi facultas seu approhatio, ad benepla-a citum concessa, potuerit dicto edicto 2ὶ absque causa re- Vocari Τα 3' An hujusmodi licentia seu approbatio, ad beneplacia tum concessa, potuerit ab eodem Episcopo reduci ad an- a uum, Seu ad aliud tempus limitatum a 4' An regulares simpliter in examine rigorem semel ap- et probati possint iterum examinari ab eodem Episcopo Τα Dio i7 januarii 1654 Sacra Congregatio Eminentissimorum a Cardinalium concilii Tridentini interpretum. a Ad primum respondit: dandas esse declarationes antiquas

et tonoris sequentis : Die 8 novembris i 596, S. Co regatio cona ellii, omnium Patrum sententia mature per Naa, censuit, sesea scinum minime posse facultatem regularibus audiendi saecula- a rium confessiones limitare ; ideoque munus Episcopi, ex decreto a Concilii map. 15, sess. 239, esse ipsos regulares approbare, si a idonei sint; sin minus, reprobare; sed minime posse illis facu

et talem coarctare.

α In Salernitana i5 augusti 1597, dubitatum fuit, an Episco-α pus posset regularibus restringere licentias audiendi confessiones a personarum saecularium, ut ad certum tempus, vel ad ejus ben a plaeitum sint ut daret 8 S. Congregatio concilii, post matu-α rum discussionem respondit, non posse ἰ sed, proruto Mamine, a servandam esse eonstitutionem S. memoriae S. Pii V, ut absolute et admittantur vel repellantur.

Eam transeribimus ex Clericato qui et ipse palavinus erat et rei bene seius , de saeramento paenitentiae, decisione 58. n. 20. Patavinus Episeopus edixerat, ut regulares suas pro consessionibus obtentas ieenitas infra mensem exhiberint, volens illas moderari, praevio etiam examine. Contra illud edielum regulares ad S. AEngregationem recursum instituerant.

230쪽

α Die 16-1616, S. Congregatio Concilii declaravit, a Diseinptim debere, de vigore S. Comitii, regulares ad eonfes-

a siones audiendas personarum saecularium approbare, vel repro-α bare.

α Ad secundum respondit: facultatem et approbationem ad et beneplacitum concessas potuisse per Episcopum absque

a causa re Ocari.

et Ad tertium respondit: hujusmodi licentias et approba-α tiones ad beneplacitum concessas potuisse ab Episcopo ada tempus limitatum reduei. a Ad quartum ... Die T labruarii l654, s. Congregatio praea dicta censuit, regulares simpliciter in examine rigorOSO Se-α mel approbatos, non posse iterum examinari ab eodem η Episcopo, nisi nova superveniente cauSa. nIΙ. Constiιutio superna clementis 21 julii 1670. ribus prioribus paragraphis determinat Pontifex quae spectant ad publicas regularium praedicationes. Tum sic prosequitur :α S 4. Ad haec religiosos ab Episcopo ad confessiones Mea cularium in sua dioecesi audiendas approbatos, non POMeu in alia dioecesi eas absque Episcopi dioecemui approbationen audire, quamvis poenitentes subditi sint ejus Episcopi a quo et ipsi religiosi jam fuerant approbati. st Et generaliter approbatos ab Episcopo ad personaruma Saecularium confessiones audiendas, nequaquam censeri ap-κ probatos ad audiendas confessiones monialium sibi subjec- et laruita; sed egere quoad hoc speciali Episcopi approbatione. et Atque approbatus pro audiendis confessionibus monialium

t unius monasterii minime posse audire consessiones monian lium alterius monasterii. Itidemque confessarios extraor-

et dinarios semel depulatos atque approbatos ab Episcopo ad et monialium confessiones pro una vice audiendas, haud posse, expleta deputatione, in vim approbationis hujusmodi ill et rum confessiones audire; sed toties ab Episcopo esse ain K probandos, quoties casus deputationis contigerit. a Caeterum in monasteriis ac etiam collegiis, ubi juxta re-