장음표시 사용
231쪽
224 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.
x gularia instituta vivitur, posse tam praelatos regulares quam
u Iegiorum audire consessiones illorum saecularium, qui inibili Sunt vero de familia et continui commensales; non autem , illorum, qui tantum ipsis deserviunt. si Illos autem religiosos, qui ad confessiones audiendasu idonei generaliter reperti fuerint, ab Episcopis generaliterii quoque et indistincte, absque aliqua limilatione temporisu certorumque locorum aut generis personarum, in dioecesiti propria admittendOS. Quoad caeteros vero, qui non adeo u idonei reperiuntur, si petierint se admitti, arbitrio Ordina-u riorum relinqui ipsos cum limitata facultate prout eisdemu Ordinariis magis expedire videbitur, probare et admittere. u Semel autem simpliciter approbatos posse ita dioecesiit Episcopi approbantis, quovis anni tempore, etiam paschali, u et quorumcunque, etiam ili firmorum, conseSSiones audire,u absque ulla parochorum vel ipsius Episcopi licentia. Deu qua tamen consessione teneri dictos religiosos eorumdemst infirmorum parochum illico certiorem reddere : et hocii posse illis ab Episcopo sub poena suspensionis a facultateu audiendi confessiones praecipi : Sussicere tamen, ut certio-i ratio hujusmodi fiat saltem per scripturam apud ipsum in-ο sirmum relinquendam. 5. Et eos, qui dictis religiosis simpliciter approbatisu tempore paSchuli confessi fuerint, constitutioni quae incipita omnis utriusque, quoad consemionem duntaxat, satisfecisse
u Begulares vero ad ejusmodi consessiones audiendas proea Nio Mamine simpliciter et absque ulla temporis proelinitione abu ipsomet Episcopo secus autem si ab ejus vicario, aut abu autecessoribus Episcopisὶ approbatos, non posse ab eodem a qui sic approbavit, iterum examinari, aut ab eisdem cona sessionibus audiendis suspendi, Seu licentias illis concessasu revocari, niSi nova Superveniente caum, quin ipsas confes-
232쪽
PAM QUI TA. 225 a De qua tamen haud necessarium esse ut in actis constet; κ nec eam teneri Episcopum, ipsis regularibus significare,n sed sedi Apostolicae duntaxat, ubi eam sibi aperiri postula-
ii 6. Porro Si regulares cum scandalo, aut alias inhonesteu vivant; vel aliquod delictum committant, per quod ratio-u nabili Episcopi judicio videantur a confessionibus suspenu dendi, in quo ipsius Episcopi conscientiam oneratam esse Olumus..., utique eam causam ad consessionis ministerium pertinere, ac proinde nihil obstare quominus ob eam possitu Episcopus regulares a Semetipso approbatos suspendere,u aut repellere a consessionibus audiendis. α Attamen confessiones audiendi lacultatem omnibus simul u unius conventus regularibus confessoribus adimi ab Epi- a scopo, inconsulta sede Apostolica, nullatenus posse. u Ex facultatibus per mare magnum aliave privilegia regu-u laribus cujuscunque ordinis, instituti, aut societatis etiam a Iesu concessis, factam eis non esse potestatem absolvendia in casibus ab Episcopo reSerVatis ...u T. Et habentes facultatem absolvendi ab omnibus ca-u sibus sedi Apostolicae reservatis, non ideo a casibus Epi- a Scopo reservatis posse absolvere. u Posse autem regularem consessorem in ea dioecesi in quan est approbatus, conssuentes ex alia dioecesi, a peccatis iu. ipsa reservatis, non autem in illa ubi idem consessor esta approbatus, absolvere, nisi eosdem paenitetitus noverit inu fraudem reservationis ad alienam dioeeesim Iaro absolutionea obtinenda migraMe. uIII. meretum S. Congregationis Inquisitionis 30 jan rii l659. - Cum Audegavi in Gallia circa nonnullas propositiones exorta esset dissensio, fuerunt propositiones istae, Alexandri VII auctoritate, per decretum praelatae S. Congregationis, qualiscatae ut sequitur :u Prima e Concilium Τridentinum non obligat regulares in a Gallia ad obtinendas approbationes ab Episcopis, ut saecula-
233쪽
x rium consessiones audire possint; neque ex illius conciliiu auctoritate privilegia regularium restringi possunt, cum inu Gallia receptum non sit, praeterquam in decisionibus fidei; u neque etiam bulla Pii IV pro confirmatione illius conciliiu promulgata. - ΕSt falsa, temeraria, scandalosa, in haeresimu et schisma ivducens, S. Concilio Τride utino et sedi Aposto-
u Seeunda : Ubi concilium Tridentinum est receptum, nonu possunt Episcopi restringere vel limitare approbationes, quas
u regularibus concedunt ad confessiones nudiendas, neque si illas nulla ex causa revocare. Quinimo ordines mendicanii lium religiosi ad cas approbationes obtinendas non tenen-
tur; et si ab Episcopis religiosi non probentur, rejectio illa
ti tantumdem valet, ac si approbatio concessa fuisSet. u Complex accepta, en falsa, temeraria, scandalom et errO-
u Tertia : Begulares ordinum mendicantium semel appro-α bati ab uno Episcopo ad confessio ites audiendas in sua dice- cest, habentur pro approbatis in aliis dioecesibus, nec nova
. Episcoporum indigent approbatione. Regulares habent pO-
Censura haec allingit eos omnes qui dicunt Tridentiniim concilium non vigere in Gallia quoad disciplinam, Sed tantum quoad dogmata, eo quod nempe Gallia hujus synodi sanctiones disciplinares non receperit. Quod bene notent scriptores illi,
qui hodie adhuc idem sustinere non verentur. 2ὶ Van Espen pario 2, seet. 1, tit. 5. c. 8, n 18ὶ citat lantum primum mem-hrum hujus seeundae propositionis, nempe sola haec verba : Ubi contilium Tridentinum est receptum. non possunt Epἰscopi restringere vel limitare opprobationes, quas rεgularibus concedunt Gil eonfessiones audiendas. Et postea loeo censurae eomyleae aecepta, etc., ponit eensuram primae propositioni assixam. Ubi non unum, sed duplex mendacium obtrudit auctor ille, ut lectoribus suis persuadeat posse in omni casu, id est, quando etiam regularcs generaliter idonei reperiuntur limitari approbationem ipsis ab Episcopo datam. Fuit ergo atque id lector bene adnotet) seeunda haec propositio eensurata, non quoad priora verba Sejunctim Sumpta, sed quatenus eompleae aecepta dans son ensemble : primum autem membrum salsum est in sensu generali, prout Sonat, acceptum; quia includit etiam casum quo regulares non adeo idonei in examine reperiuntur; quo casu potest Episcopus approbationem pro arbitrio limitare. Van Espenii mendacio deceptus est auctor additionum ad Ferrarium doce approbatio, stri. 1. n. 109ὶ.
234쪽
u testatem absolvendi a peccatis Episcopo reservatis, etiamsia ab Episcopo auctoritas ipsa ipsis indulta non fuerit. a Quoad primam partem est salsa, et saluti animarum pernia ciosa. Quoad Secundam partem est falsa. auctoritati Epi- a scoporum et sedi Apostolicae injuriosa. a Ouarta e Nullus in foro conscientiae parochiae suae inter-u esse tenetur, nec ad annuam consessionem; nec ad missasu parochiales; nec ad audiendum verbum Dei, divinam I a gem, Mei rudimenta, morumque doctrinam, quae ibi in a catechesibus annuntiantur ut docentur. - Quoad primama et secundam partem simpliciter accepta, est erronea et te- si meraria : suppositis vero privilegiis Apostolicis, nullam a meretur censuram. Et quoad tertiam partem de auditionea verbi Dei servetur dispositio sacri concilii Tridentini. u Ouinta: Τalem legem in hac materia nec Episcopi, nec κ concilia provinciarum vel nationum sancire, nec delinquen- . tes aliquibus poenis aut ecclesiasticis censuris mulctare posa sunt. - Suppositis itidem privilegiis Apostolicis, nullamu meretur censuram. Verum iSta non est praedicanda, nec
a publice docenda, prout nec praecedens quarta. a Seoeta : Begulares mendicantes petere possunt licite a a judicibus Meeularibus ut injungant Episcopis, quatenusu ipsis mandata concedant ad praedicandum in Adventu otu Quadragesima. Quod si renuant facere Episcopi, decretuma judicum saecularium tantumdem valet, ac si permissio dictis a religiosis concessa suisSet. - ΕSt salsa, erronea, in haeresima ac schisma inducens. η Decretum hoc in extenso relatum reperies apud Pignatelli, tomo Α, consultatione 174, ii. 30.)Qu MTIO VI . - n libemum sit Episcopo nullum regularem approbare, nisi cum limitatione circa impus, vel loca, vel personas, aut cum clausula AD BENEPLACITUΜΤ - Notet bene lector
sensum quaestionis, quia maximi momenti est. Triplicitor nempe excogitari potest jus regularium quoad illam pro consessionibus obtinendam approbationem; et de unaquaque ex tribus illis hypothesibus quaeri potest num vera sit et admi,
235쪽
tenda. i' hypothesis hacce formula exprimi potest : Tenetur
Episeopus regulares, vel nullo modo approbare, vel approbare simpliciter, id est sine ulla limitatione. Si haec hypothesis foret vera, non tantum EpiScopus non pOSSet dare semper et exclusive approbationem limitatam, sed nunquam et in nullo casu posset eam dare. 2' hypothesis potest sic exprimi : Tenetur
iseopus opprobare sine limitatione regulares illos quos generaliter idoneos reperit : quos autem non judicat adeo idoneos, potest vel limitate, vel nullo modo approbare. Si haec hypothesis vera Sit, liberum Episcopo non est quibuslibet regularibus dare limitatam duillax ut approbationem ; sed potest approbationem limitare aliquibus, nempe non adeo idoneis; aliis vero, nempe generaliter idoneis, debebit illimitatam concedere. 3' hrpothesis sic enuntiari potest : Ius habet Diseopus approbatioriem illimitatum denestandi regularibus, quantumvis reperiantur idonei, et eos cum limitatione duntaxat approbandi. Hanc
ultimam h3pothesim tenuisse videtur Benedictus XIV, imo et in praxini deduxime quando erat Bononiensis ArchiepiscopuS, ut infra videbitur. Ex his tribus hypothesibus veram esse secundam hic probare intendimus. Procedemus autem hoc modo : l' exquiremus quaenam fuerit sententia S. Congregationis Concilii et S. Congregationis ΕpiScoporum et regularium ante constitutionem superna Clementis X; 2' thesim nostram stabiliemus; 3' memoratam Benedicti XIV sententiam exponemus; 4' eam haud uili peremptoriis rationibus ostendemus; b' Exponemus Opinionem Clericuli, a doctrina Benedicti XIV ex parte diversam, sed thesi nostrae pariter oppositam ; 6' illam opinionem confutabimus. I. Oumnam fuerit S. Cinyregationum sententia ante bullam
superna anni 1670 - l' Suerae Congregationis Concilii sententia fuit, non posse unquam Episcopum approbationem regularibus limitare ; sed teneri eum vel ad approbandos regulares sine limitatione, vel a i eos omnino rejiciendos. Anno 1596
cenSuit, Episcopum minime posse facultatem regularibus audiendi
236쪽
PARS QUINTA. 220Me larium confessiones limitare; ideoque mu G Discopi, ea decreto eoncilii Q. i5, sess. 232, esse ipsos regulares approbare, si idonei sint, sin minus, reprobare ς sed minime posse illis facultatem eoaretare vide, sub praecedenti quaestione, documen tum I). Anno 1597, ad dubium, an Episcopus posset regularibus
restringere licentias audiendi confessiones Soecularium, ut ad certum tempcis vel ad ejus beneplacitum duntaaeat daret, respondit: Non posse, sed, proPUD examine, servandam esse constitutionem S. memoriae Pii V, ut absolute admittantur vel repellantur vide
dictum documentum I sub praecedenti quaestione . Anno l616 idem iterum declaravit vide ibidem . Auno i 653, ad dubium, an facultas seu approbatio audiendi saecularium personarum eonfe3siones, praevio Mamine, Sit simpliciter et absolute regularibus eo edenda, respondit, dando tres citatas declarationes; quod idem erat ac eas iterum confirmare vide documentum I sub praecedenti quaestione). A referendis aliis sejusdem Congregationis decisionibus abstinemus; quia ex istis quatuor satis patet ipsius hac de re sententia. Fuit nempe sententia haec juxta primam ex tribus hypothesibus, quas supra, ad intelligentiam quaestionis, distinximus. 2' At vero Sacra Congrcgatio Episcoporum et regularium juxta secundam hypothesim censuit; et quidem jam ab anno
i 587. Nam 2 julii dicti anni sic decrevit :
Regulares qui ad confessiones audiendas id ei generaliter ab Ordinariis eorumque e minatoribus reperti et probati fuerint generaliter quoque et indistinete absque ulla limitatione temporis, certorumque locorum, aut generis personarum, admittantur indiseest propria. De coeteris vero, qui no=ι adeo idonei reperientur, si petierint se admitti, arbitris Ordinariorum relinquitur, ipsos cum limitata facultate, prout eisdem ordinariis magis e edire videbitur, probare et admittere. Decisionem hunc transcripsimus
ex Lucio Ferraris verbo approbatio, art. l, n. 60 . Ibi expresse distinguitur generaliter idonei, ab aliis non adeo idocleis, et de prioribus decernitur esse approbandos absque limitatione, secus de posterioribus.
237쪽
230 TRA TATUS DE IUBE REGULARIUM
3' Concludendum est aliquam extitisse diversitatem semtiendi apud S. Congregationes, ante constitutionem superna anni 1670; cum S. Congregatio Concilii responderet, nullum regularem posse approbari cum limitata facultate; sed quemlibet esse at probandum simpliciter, vel omnino rejiciendum :altera autem memorata Congregatio distingueret inter gemmraliter idoneos, et non adeo idoneos, prioribus attribuens jus exigendi approbationem illimitatam, non autem posterio
4' Sed de sententia quae liberum facit Episcopo approbationem limilaro etiam generaliter idoneis ex praevio examine repertis, nu vestigium quidem in enitur in Sacrarum Cougregationum responsis, uut Ρontisicum constitutionibus, sive ante sive post bullam superna. Haec de temporibus bullam superna praecedentibus praenoscenda erant. Nunc jus commune ii dieduni vigens determine muS.
II. Tanquam certum nunc tenendum videtur, non pons Episcopum approbationem limitare regularibus, quos reperit GENERALITER IDONEOS : aliis vero NON ADEO IDONEIS potest vel limitatam facultatem, vel nullam concedere. - Hujus nostrae conclusionis fundamentum est constitutio superna Clementis X, dici
2l julii 1670. Nam in ista constitutione illud idem decernitur quod in conclusione posuimus; et juri communi sic stabilito fuisse postea derogatum nullatenus probari potest; ita ut jus
illud adhuc hodie vigere censendum sit. Textum ipSum constitutionis proferamUS. Hac generali et perpetuo valitura constitutione decernimus et deetaramus. . . illos religiosos, qui ad confessiones audiendas idonei generaliter reperti fuerint, ab Episcopis generaliter quoque et indistincte, absque aliqua limitatione temporis certorumque locorum aut generis personarum, in dioecesi propria admittendos :quoad coeteros vero, qui non adeo idonei reperiunt ur, si petierint se admitti, arbitrio Ordinariorum relinqui ipsos cum limitata saeuitate, prout iisdem ordinariis magis expedire videbitur, probare et admittere . a Ubi vides ait Ferraris, hunc ipsum tex-
238쪽
u tum adducens quod approbare regulares cum limitata I u oultate relinquitur arbitrio Ordinariorum solum quoad illosa qui non adeo idonei reperti fuerint : quoad illos vero, quia ad audiendas confessiones idonei generaliter reperti fuerint, a generaliter quoque et indistincte, absque ulla limitatione ...u deceruitur esse admittendos. n Ferraris, Voce approbatis,art. l. n. 60.ὶ Bes adeo patet, ut ipse etiam Clericatus, qui regularibus haud plus aequo favet, conclusiotaem nostram, attento jure Acripto, omnino admittendam confessus sit :unde ad eam impugnandum recurrit ad contrariam consuetudinem, ut infra videbimus. Adnotet lector, vi citatae legis ecclesiasticae, ablatam fuisse auctoritatem omnem anteriori
S. Congregationis Concilii sententiae, quae Episcopos adstringebat ad approbandos regulares, vel illimitate, vel nullo
modo; atque e contra canoniratum, seu in legem certam
evectum fuisse S. Congregationis Episcoporum et regularium decretum anni 1587 ; cum illud, ad verbum, in sua constitutione inseruerit Clemens X. Quod autem huic legi ecclesiasticae, a Clemente X sancitae, non fuerit postea ullo generali decreto derogatum, Satis patebit usque ad Benedicti XIV tempora, documenta expendendo quae urget in contrarium clarissimus Pontifex. Post laudatum autem Pontificem, nulla, quod sciam, intervenit sedis Apostolicae dispositio, Clementinae legi derogans. III. Exponitur emtraria Benedicti XIV sententia. - Quaestionem obiter attingit clarissimus Pontifex in opere suo de sym dioeresona I. 9, c. 16, n. 7ὶ : sed uberius et magis ex professo in sua institutione 86. Unde ipsius sententiam ex illa institutione, ad quam remittit et quam scripsit cum esset Bononiensis ArchiepiScopus, Proferemus. Sic decernit pro sua Bononiensi dioecesi : Tertio, facultatem
αudiendos confessionis eortis limitibus eo ludendam volumus, ita ut anni spatium nunquam ea dat, eoque peracto miner A tum regularis, tum saecularis illius prorogationem a Nobis petere teneatur
239쪽
232 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.
Postea ut hujusce dioecesanae legis aequitatem, et cum jure communi consonantiam ostendat, in hunc modum disserit: a Si de saecularibus presbyteris agitur, id nunquam in du-κ hium revocatum suit. Pro regularibus tantum rationes si asseruntur, ob quas contendunt aliqui facultatem audiendio confessiones, quae nullo temporis spatio definita fuit, regma laribus adimi non posse nisi legitima causa obVenerit, quae si ad confessiones ipsas pertineat. Nec profecto desunt, quia id magno studio tuentur; nec desunt sententiae editae au Sacra Congregatione Concilii, quae statuunt ab Episcopo fa-u cultatem excipiendi confessiones Saecularium, aut penitusu denegandam regularibus. aut sine ulla limitatione concest dendam ... Attamen Clemens X aditum Episcopis reseravita ut limitatas ejusmodi facultates regularibus impertirent, u praecipiens, ut magis idoneis absque ulla limitatione, contra a vero minus idoneis circumscripta facultas tribuatur et ibiu eitat Benedictus XIV teaetum jam a nobis adductum constitu-
η Superna). Quamobrem cum haec doctrinae virtutisque si praestautia dignosci nequeat, nisi examen circa quaestionesu theologiae moralis instituatur, quod ita facile non est, ideo ii facultas tantum limitata, tum saecularibus tum regularibusu Iiresbyteris tradi consuevit, ita ut magis idooeis ad annum, si caeteris autem ad minus temporis spatium eadem facultasu protrahatur. Scriptores etiam ex regularibus idem unani-u mes amerunt : hine infero primo inquit Cardinalis de Lugo u non debere damnari approbationem cum ejusmodi limita-a tionibus ab Episcopo datam tanquam injustam respectua etiam regularium : possunt enim de facto intervenire u Vel omnes, vel aliqua ex rationibus adductis, vel aliae a Similes, quibus prudenter moveatur Episcopus ad noua approbandum absolute et universaliter, sed cum aliqua a limitatione. Congruit etiam Fagnauus in cap. strave, n. b0, u de ollieio Ordin.ὶ qui latetur probari a Sacra Congregatione. . . ut limitatae facultates regularibus tribuantur. Cum Verou nonnulli regulares in hac re adversarentur Cardiuali Sando-
240쪽
a Val, et Episcopo Andegavensi, Urbanus VIII opinionemu ejusdem Cardinalis confirmavit in sua constitutione anno a l639 . Alexander autem VII, diei 30 januarii anno 1659,
u hanc sententiam tanquam falsam, temerariam, pravamqueu proscripsit: non possunt Episcopi limitare seu restringere u approbationes, quas regularibus concedunt ad consessionesu audiendas, neque ulla ex parte revocare Cabassutius, ina theoria et prari juris ean. , l. i, c. 10, n. 13). Tandem illudu etiam certissimum est, quod constitutione Innocentii XIII, u a Benedicto XIII, ut dictum est, confirmata sancitur :u Declaramus, sacerdotes tam saeculares quam regulares, qui ab Episcopis obtinuerint licentiam audiendi confessiones limitatam, a vel quoad locum, vel quoad genus personarum, vel quoad tem-u pus, non pone poenitentiae sacramentum administrare eatrau tempus, vel locum, vel genua personiarum ab Episcopis proes scriptum, quocunque privilessio, etiam in vim bulis quinti appellatur cruciatae sanctae, e petente, nullatenus stili raga
IV. E militur praemissa Benedieti XIV Metrina . - Τanta' est laudati Pontificis auctoritas, ut in iis etiam, quae tanquam privatus scriptor tradidit plurimum ci sit deserendum : in iis, inquam, quae tanquam privatus doctor Scripsit: nam quae definivit ut Pontifex, an pro inconcussis habenda sint, ne in dubium quidem vocare fas est. At quidam, ita extremi sunt, ut si viderint vel minimum recedi a praefatis Benedicti XIV opinionibus, quas tanquam pri a tus Sustinuit, statim offendantur, atque id crimini vertant. Sed pace ipsorum dixerim, in hoc aperte excedunt. Et certe ipsim et Benedicto XIV adversantur, qui initio operis sui de synodo discesana, praemonuit liberum catholicis doctoribus esse ipsius sententias impugnare, ubi hae, nec a se tanquam Pontifice, nec ab aliis Pontificibus desinitae suissent, aut alias ad certam et tenendam doctrinam catholicam non pertinerent. Et quid mirum, si in tot quaestionum millibus, a clarissimo Lambertino discussis, genuiuam conclusionem haud semper assecutus sit 3 Iu praesenti autem Duiligod by Corale