장음표시 사용
251쪽
nulli scriptores gallicani, semper et in omni casu liberum Episcopis esse, facultatem confessiones audiendi regularibus
limitare et sine causa retrahere. Propositio Sic erat: Ubi concilium Tridentinuan est receptum, non possunt hiseopi restrivere
vel limitare approbationes, quas regularibus concedunt ad confessiones audiendas, neque illas nulla eae causa revocare: quinimo Ordines mendicantium religiosi ad eas approbationes obtinendas non
tenentur ; et si ab Episcopis religiosi non probentur, rejectio illa tantumdem valet, ac si approbatio eoncessa fuisset vide latum decretum, Supra quaest. 5ὶ. Primum membrum habet formam propositionis universalis negantis: unde idem sonat ac si diceretur: Nunquam et in nullo casu possunt Episcopi limitare. . .
Proinde ut propositio haec sit falsa et damnabilis, sussicit dari casus in quibus Episcopus dictas facultates regularibus lim,
tare possit. Et revera dantur, ut vidimus. Unde ex hac condemnatione merito quidem insertur posse Episcopum in certis easibus approbationem regularibus limitare : at perperam inferretur semper et in omnibus casibus liberum Episcopo esse dictam approbationem limitare. Et caeteroquin contrarium expresse generali lege decrevit Clemens X, constitutione superna, citato decreto Inquisitionis posteriore. At gallicani auctores, singunt per hanc condemnationem certum Episcopis jus attributum, ut regulares nunquum approbent nisi ad tempus. Van Espenius, Verbi gratia jus eccles. , parte 2, Sec t. l, tit. 5, c. 8, n. i 7 et l8ὶ, laostquam adduxit quamdam cleri gallicani circularem epistolam disponentem ut posthae nulli regulari detur facultas eaecipiendi confessiones nisi ad certum tempus limitata, subjungit: u Cum vero non ob- a stante hac perspicua juris ratione. . . quidam in dioecesi Anci degavensi sustinere veriti non essent hanc assertionem: u Ubi eoneilium Tridentinum est receptum, non possunt EpiScopis restringere vel limitare approbationes quas regularibus conceu dunt ad confessiones audiendas ἰ eum. . . Alexander VII in citato decreto ad Episcopum Andegavensem, falsam, temera-u rium, Scandulosum, in horrebim et schisma inducentem, et sa-
252쪽
a ero eoncilio Trideretino et sedi Apostolicae injuriosam declara- a vit. n Censura qua damnata est dicta propositio, non est illa quam ponit Van Espen, sed est ista : COMPLEX ACCEPTA, est falsa, temeraria, Scandalosa et erronea. Sed praetermisso hoc Espenii mendacio, ex damnata hac propositione ncm possunt Episcopi limitare, Sequitur poSSe saltem in aliquo casu limitare, non autem sequitur quod possint semper et in omni casu limitare. Cabassutius idem insinuat ac Van Espen: u Potestatemu habet Episcopus regularibus exemptis, quemadmodum Meu cularibus sacerdotibus, facultatem dare ad certum tempus a limitatam. η Iuris can. theoria et praais, Ι. I, c. l0, n. l3.ὶ
Et in confirmationem adducit dimidiam partem propositionis
ab Alexandro VII damnatae, et censuram asserendo expungit voces compleae accepta. Idem auctor antea n. 12 bullam sverna citaverat, praetermisso loco in quo decernit Pontifex, generaliter idoneos esse absque ulla limitatione approbandos. Sed prudens adnotaverat: u Visum est in Gallia istam constitutionem,u quae quidem ibidem publicata non fuit, quoad illas saltem
si partes jura Episcoporum restringentes, non recipere. nΕn apud Gallicanos tota juris sacri agnoscendi et tradendi norma : quoties eis non placet aliqua hujusce juris dispositio, dicunt non recipi in Gallia leges Ecclesiae id decernentes. At-
vero Si rex, potestatem eccletiasticam invadens, de re canonica decreverit, id jus inconcussum ipsis est. Unde Cabammtius sibidem, n. 143 in praesenti materia, tanquam desilitivum argumentum asseri decretum Christianissimi regis, 4 martii 1669. De quo decreto nonnihil citabimus, ut intelligat lector, in quam caesa papiam nostrates olim gallicanismi systema traxerit :
253쪽
QUAESTIO XIVμ. - u, Sede vacante, Im it vicarius capitularis regularis a defuncto Episcopo approbatOS, e minare, ac, si minus idoneos repererit, facultatem pro confessionibus eis adimeret
- Distingui debui it varii casus, nempe : vel regulares obtinuera ut licentiam illimitatam, vel licentiam ad tempus, vel licentiam ad beneplacitum. In lirimo casia, qtuestio dissicultatem non habet : certum nempe est ut patebit ex modo dicendisὶ uou POMe tunc regulareS examini a vicario capitulari subjici, nec facultate sua spoliari. In duobus autem reliquis casibus rus non ita statim liquet. Asseremus primo doctrinam Clericati : tum quid seu tiendum videatur subjiciemus. I. Quid teseat Clericatus. - Adnotat de licentiis ad ιemptus, in hunc modum : u Apli batio pro confessionibus data re-u gularibus per Eliisco Iios ad tempus limitatum, puta ad anu uum ..., UO tempore ela PSO EXPirat siue ulla revocalione;
u et In nova prorogatione iidem regulares possunt noviterii examinari, et, si in Studio non profecerint, reprobari. v Demor. pinnit., deciSione 38, u 23.ὶ Quoad licentias ad seneplacitum, docet cum Diana stom. 7, tract. I, resol. 73 et 74ὶ eas cessare eo ipso per mortem concedentis ibid. u. 20, circa suemὶ. Du quaestione ita in vicarium capitularem ruspiciente sic habet : u Ilegulares consessarii habentes licentiam illimiti latam audiendi consessioneS ab Episcopo, eo mortuo nonii possunt obligari a vicario capitulari, ut compareant ad n u vana licentiam recilliendam; et multo minus ad subeun-ι. dum novum examen. Marchetlus dirari Nicarii capitul ., a partu 2, lit. IT, n. 13 et l4ὶ, ubi minus bone asserit, ida habere locum etiam circa licentias, quas dedisset Episcopusti ad suum beneplacitum P nam, ut dictum est, ipse Diana, pater u et patrocinium religiosorum, latetur Pas morte Episcopi Diuitigoo by Cooste
254쪽
α expirare. Caeterum si tempos licentiarum praedictarum exu piret sede episcopali Vacante, tenentur regulares compa-u rore coram vicario capitulari pro nova approbatione, et, u quatenus ipse velit, novum examen subire. n Ibid. , n. 24.3II. Ouid sentiendum videatur. - Valde attendenda est comstitutio exigentibus Clementis IV, ad quosdam regulares directa, in qua Sic habetur: u Ex parte siquidem vestra fuitu propositum, quod licet vobis a nonnullis Patriarchis, Archie-u piscopis, Episcopis, ct aliis ecclesiarum praelatis, audiendiu consessiones subditorum Suorum, necnon praedicandi, etu aliqua vota iii alia pietatis opera commutandi, in suis diceu cesibus licentia sit concessa; quia tamen ipsis praelatis de-u cedeulibus, uti licentia hujusmodi, ecclesiis sic vacantibus,u dubitatis ...; praesentium vobis auctoritate concedimus, utu in hujusmodi casu possitis uti tandiu libere praedicta licena tia, donec viduatis ecclesiis provisum git de Pastore. v Vide citatam apud Ferraris, voce approbatio, art. l, n. 55.ὶ Besert etiam ibidem ii. 57ὶ Ferraris sequentem S. Congregationis Concilii decisionem, quae multum ad rem lacit :a Regulares praevio examine approbati ab Episcopo desii uelon non possunt a capitulo, seu ejus Vicario, Sede vacante, exa-u minari, propter privilegium Clementis IV. v Notetur constitutionem illam Clementis IV. habendam esse perinde ac si pro omnibus generatim regularibus lata fuisset, ob privilegiorum inter varios ordineS communicationem. Tandem praeui tandum est quaenam licentiae, pro consessionibus audiendis concumae, expirent morte concedentis. Certum est per mortem concedentis noli expirare licentiam illimitatam ; et de hoe nullum est dubium. Item certum est licentiam ad tempus determinatum, non expirare per obitum eoncedentis, Sed perseverareusquo ad expirationem praefixi termini; quod pariter extra
Do licentiis ad beneplacitum, asserit quidem Clericatus, post Dianam, eas morio concedentis expirare. Sed in contrarium est communis doctorum se utentia, quum sic exponit Ferraris Diuitia oste
255쪽
voce approbatio, art. l, n. l0ὶ : u Approbatio ad beneplae a tum seu absque temporis limitatione concessa, iron expi-u rat per mortem, vel amotionem ab ossicio ipsius concedeu-u tis; quia ejus beneplacitum et voluntas, eo ipso quod
a non sit revocata, moraliter perseverare censetur, ut tenentu communiter doctores; eo vel maxime quia ipsa est quaedamu gratia, quae morte non perimitur concedentis, ex capite si
a super gratia de Oscio delegati, in si ... Et colligitur etiam si ex constitutione S. Pii V incipiente Romani Ponti iris, et exu constitutione Clementis X incipiente superna, ubi ex quo u dicatur quod possit a successore revocari approbatio lactau a praedecessore, supponit evidenter quod non sit revocatau per mortem. η His rationibus adde responsum S. Congregationis Concilii, in putavina, l7 jannuarii 1654 vido illam
supra, sub quaestione 5ὶ, in qua dicitur, saeuitatem et approbationem ad beneplacitum eo essas, potuisse per Episcinum agitur de Episcopo sue cessore) revocari ..., potuisse ab Episcopo ad tempus limitatum reduci. Sane si per mortem concedentis expirent facultates ad beneplaeitum, non possunt ab Episcopo successore revocari, nec reduci; quia quod desiit existere, nec revocari potest nec imminui. Unde per haec verba palam secit S. Gngregatio, se minime habere pro extinctis facultates ad ben placitum ob concedentis obitum. His praemissis, proposita quaestio circa vicarium capitularem solvenda videtur in hunc modum : ' Si agatur do licentia illimitata, nec eam re Vocare, ne regulares examini subjicere potest vicarius capitularis. Privilegium enim citatum Clementis IV saltem de hac specie licentiarum intelligendum est. Et idem dicendum de allata S. Congregationis decisione. Confirmatur autem ex eo quod et S. Pius V ct Clemens X, facultatem facientes Episcopo Successori examinandi approbatos a praedecessore, loquantur de Solo Episcopo successore, non autem de vicario capitulari, sede vacante. Et quoad hanc partem solutionis unanimis est doctorum Sententia. Diuitiam by Corale
256쪽
PARS QUINTA. 249 2' Idem dicendum de lieentiis ad tempus determinatum. Quandiu nempe tempus illud non expiravit, non potest vicarius capitularis examen a regularibus exigere, aut licentias illas revocare. Id mihi videtur concludendum ex constitutione ciementis ΙV; quia ibi regularibus conceditur, ut licentiis adesuncto Episcopo concessis uti valeant usquedum novu8Εpiscopus constituatur. Cum enim non distinguatur inter licentias illimitatas et licentias ad tempus, de utrisque concessio intelligenda est. Nec objiciatur inde secuturum, posse regulares uti licentiis ad tempus, etiam post expiratum earum terminum. Nam licentias, quatenus ultra terminum protractas, non obtinuerunt a defuncto Episcopo. Ipsis autem conceditur uti licentiis obtentis, non aliis. 3' Quoad licentias ad beneplacitum, derelinquenda videtur opinio Clericati, qui, supponens eas per mortem concedentis expiratas, concludit debere regulares a vjcario capitulari novam licentiam obtinere, si velint consessiones audire. Di,cendum e contra, eas non eSSe per mortem concedentis extinctas, prout tenet communis sententia. Dicendum insuper non posse vicarium capitularem eas revocare aut coarctare;
quia Clementis IV constitutio de licentiis a defuncto Episcopo obtentis decernit generatim et absque distinctione, eas perSeveraturas toto tempore quo Vacabit sedes. Sub qua dispositione non est ratio cur non comprehensae etiam censeri debeant licentiae ad beneplacitum. Nam per hoc decretum voluit Clemens IV, prout ipse dicit, tollere regularium anxietates omnes et dubia sedis vacantis tempore, circa usum facultatum a defuncto Episcopo obtentarum. Porro non minor, Sed potius major ratio erat dubitandi de licito usu facultatum ad beneplacitum concessarum. Ita mihi videtur saltem multo probabilius, salvo meliori judicio. Caeterum, ad vitandas dissicultates, curiis episcopalibus suaderem, ut nunquam darentur ejusmodi facultates cum clausula ad benepla ritum; sed duntaxat vel illimitatae, vel limitatae ad tempus aliquod determiuatum. Diuitia oste
257쪽
QUAESTIO XV . - An regularis approbatus in una dioecesi profoecularium confessionibus, censendus sit pariter quoad alias dioeceses approbatus' - Respondendum negative. lta clare S 4 constitutionis superna quam vide supra, Sub quae8lione b). Vide etiam alias auctoritates apud Ferraris, Voce approbatio, uri. 1, D. 39 et 73. Omnino derelinquenda est contraria nonnullorum opinio. QuasTIO XVI'. - In regularis approbatus in una dioecesi possit in illa absolvere eonfluentes eae aliis dioecesibus ' - Bespondendum assirmative. Bulla superna, g quam vide supra, Sub quaestione 5 . QuaesTIO XVΙΙ'. - In dictus regularis possit poenitentes eae aliis dioecesibus confluentes absolvere a casibus reservatis, sive in respectivis ipsorum dioecesibus, sive in dioecesi in qua regularis est approbatus et confessiones audit 3 - 1' A reservatis in dioecesi in qua est approbatus absolvere Dequit, nisi hoc ei expresse hujus dioecesis Ordinarius concesserit. 2' A reservatis in aliis dioecesibus absolvere potest, ni Si noverit paenitentes in fraudem reservationis ad alienam dioecesim pro absolutione Obtinenda migrasse. Conflat utrumque ex constitutione superna
I 7 vide illam supra sub quaestione b).
QUAESTIO XVI ΙΙ'. - An regularis possit, in dioecesi in qua non est approbatus, absolvere eum, qui Himet privilegium sibi eonfessarium eligendi 8 - Quaestionem expetidemus sejunctim quoad varias personas hocce privilegium habentes, nempe i ' quoad
Episcopos, 2' quoad s deles tempore jubilaei, 3' quoad religiosos itinerantES. I. In Episcopus possit conliteri alicui foeculari vel re lari, licet is non sit approbatus in dioecesi, in qua uiseopus vult confessionem facere p- Anti concilium Tridentinum id poterant Episcopi, vi privilegii quod ipsis consertur capite ultimo de poenitentia et remiss. At vero an dictum privilegium retinuerint post Τridentinam synodum, fuit quaestio valde disputata sub Gregorio XIII. Iu Congregatione Concilii nihil resolvi potuit, quia vota pro et contra suerunt paria. Sed Gregorius XIII, die Duiligod by Corale
258쪽
25 l2 decembris 1582, definitionem emisit negativam. Unde jam
certum est Episcopum extra suam dioecesim non posse consi teri, etiam religioso, qui non sit approbatus ab Ordinario loci. Vide Fagnauum de hoc suse disserentem sin caput ultimum, de poenitentia et remiss. , ubi dicit idem extendendum csse ad Eminentissimos Cardinales. Vide etiam Ferraris voce approbatio, art. l, n. 80ὶ. II. An tempore jubilaei possint fideles absolvi a regularibus vel foecularibus presbyteris, ab Ordinario loci non approbatis Z-Bespondendum negative. Ιtu decisum fuiSse, vide apud Ferraris, loco citato. Et caeteroquin in bullis jubilaei solet facultas illa sibi eligendi consessarium expreSSe restringi per ha8 voces, inter approbatos ab Ordinario. Nota. - Αn tempore jubilaei moniales consteri valeant presbrteris approbatis specialiter pro monialibus, expenditur infra, sub quaestione 23.
III. An regulares iter facientes eonfiteri valeant alicui non approbato ab Ordinario loci 8 - Supponimus licitum non esse regularibus, absque licentia superiorum suorum, consituri presbrteris saecularibus, aut etiam regularibus alterius ordinis, extra casum necessitatis. In casu autem necessitatis, id est, quando in itinere Versantes, aut aliter, copiam non habent consessarii approbati sui ordinis, dubium non est quin confiteri possint Saeculari approbato vel regulari altorius ordinis pariter approbato, ut dicetur infra. Dissicultas autum est, an tunc confiteri etiam valeant suco doli non approbato, sive Saeculari, Sive regulari. 1' Certum est regularibus, copiam confessarii sui ordinis non habentibus, concessum esse privilegium sibi assumendi consessurium, Sive saecularem, Sive regularem alterius ordinis. Hocce privilegium concessit Innocentius VII, ordini Praedicatorum constitutione provenit, Sextodecimo kalendas novembris i 402; et Sixtus IV ordini Minorum, constitutione supplicari, ii augusti l 479. Idem obtinuerunt alii ordines; atque ob privilegiorum communicationem, censenda est omnibus
259쪽
252 TRACTAT DE MIRE REGULARI .
communis ejusmodi facultas, prout adnotat Ferraris voce approbatio, art. 2, ii. 9). Sed in iis privilegiis non expresse conceditur ut dicti regulares possint confiteri etiam non amprobato, sicut nec ponitur clausula, ut sit de approbatis. Sic verbi gratia, habetur in privilegio Innocentii VII : Ut, si aliquem presbyterum idoneum, eae professoribus dicti ordinis habere non pos5int, quemcunque alium idoneum et diseretum rei giosum, vel stimularem, in eorum confessorem eligere valeant.
2' communis et communissima doctorum sententia est, posse in dicto casu regulares cousiteri etiam non approbato. Vide clericatum, qui hanc communem gententiam impugnat de meram. poenitent. , decis. 39, D. 5 et Seq. , necnon Ferraris verbo approbatis, art. 2, n. 9 et Seq. 3' Nihilominus stant in contrarium aliqui doctores; ita ut res dici possit adhuc controversiae obnoxia. Vide Clericatum, loco citato. 4' Bationes utriusque sententiae non expendemus; tum
quia nimis longum id foret; tum quia in praesentiarum nobis
haud praesto sunt necessaria documenta ad utiliter ventilandam ejusmodi controveratam. QUAESTIO XIX'. - An regularis approbatus ab Ordinario, sed absque saeuitate absolvendi a reservatis eidem ordinario, possit nihilominus a dictis reservatis absolvere vi privilegiorum sui ordinis ' - Respondendum negative, nisi forte privilegiuordinis essent posteriora conStitutioni superna, et ei ex Iγresse derogarent. Nam in ea constitutione sic decernitur : u Ex sa-u cultatibus per mare magnum aliave privilegia... concemis, a factam eis non esse potestatem absolvendi in casibus abu Episcopo reservatis. v Atque id intelligendum est etiamsi habeant facultatem absolvendi a casibus Papae reservatis. Sic enim in dicta constitutione subjungit Clemens X : u Et hau bentes facultatem absolvendi ab omnibus casibus suditi Apostolicae reservatis, non ideo a casibus Episcopo reser-u vatis posse abSolvere. neu Tio XX . - An regulares approbati ab ordinario indi-Diuitiaco by Corale
260쪽
geant licentia parochi ad audiendas confessiones infirmorrem vel aliorum 8 - Bespondendum negative; sed quoad in1irmos tenentur parochum de audita confessione monere, Saltem perscripturam apud infirmum relictam. Vide id statutum in constitutione superna relata superius sub quaestione 5). QUAESTIO XXI'. - An regulares approbati ab Ordinario pro confessionibus saecularium, possint eas audire absque superiorem suorum lisentia ' - 1 ' u Quod licite non possint audire con-u fessiones saecularium absque licentia ac approbatione suo-κ rum Superiorum, nemo eSi qui neget; nam facerent contrau obedientiam ...u 2' a At quoad validitatem absolutionis, sis non fuerint a suis superioribus approbati, alii negant, aliiu affirmant. v Clericatus, de sacramento decisione 38,
D. 25). Fide etiam Cardinalem de Lugo de paenitentia, dis
put. 2l, feci. 3 . QUAESTIO XXII . - An Episcopus possit omnes simul unius conventus regulares ab audiendis confessionibus suspendere ' Respondeo : id non potest Episcopus, inconsulta sede Apo-
stolica. Nam tu constitutione superna, si, postquam declaratum est, ob delicta aut scandala ab Episcopo suspendi posse a confessionibus audiendis eos etiam regulares quos ipse Episcopus approbavit, Sic additur : Attamen confessiones audiendi facultatem omnibus simul unius conventus regularibus confessoribus adimi ab Episcopo, incon ita sede Apostolica nullatenus posse. Εamdem doctrinam aliis documentis firmat Ferraris verbo approbatio, i, n. 7lὶ, in hunc modum : u Regu- Iares approbati ad confessiones saecularium audiendas neu queunt omnes Simul unius conventus Suspendi a locorumu Ordinariis. Sic expresse decrevit S. Congregatio Episcopinii rum et regularium, 20 novembris l615, decreto tenorisu sequentis : Cum Sacroe congregationi Cardinalium, negotiis
si Episcoporum et regularium praepositorum, innotueτit, confessau rios regulares straviter eo queri, quod ab Archiepiscopis, sese a scopis, et loeorum ordinariis, ab audiendis confessionibus,u quiavis eae causa, indiscriminutim suspendantur; ac propterea