장음표시 사용
41쪽
34 TRACTA A DE IURE REGULARIUM.
a parochiis illis unitis, etiam sine causa removeri possunt; necu remotio in sγnodo prohiberi potest. v In probationem asducit Ferraris nonnullas Rotae decisiones.
dub Tio VII . - uando par hiales sunt unitae, non monasteriis mendicantium aut monachonum, sed aliis monasteriis collegiisve aut beneflciis, an applieari debeat partaraphus 5 talis Pii V8 - Bespondendum negative. Nam paragraphus 5 bullie Dianae respicit duntaxat monasteria mendicantium et mona-ehorum, prout clare exprimunt verba haec'Idem nempe quod de mendicantibus statuerat; servatur in regularibus monoehis TANTUM. Porro dantur parochiales unitae aliis monasteriis quam mendicantium et monachorum ἰ verbi gratia, unitae monasteriis monialium, canonicorum regularium, etc. Item exstantaliae unitae capitulis et benesciis non regularibus. Porro quoad illas parochiales, aliis quam mendicaulium et monachorum monasteriis unitas, jus commune tutelligendum est ut sequitur :
Applicandum venit decretum Tride utinum c. 7, Sess. Tue regu Lὶ, quo lacultas sit ordinario, procurandi ut ibi pervicarios idoneos, etiam perpetuos deserviatur. Quae tamen potestas Episcopi intelligenda est in quibusdam casibus limitata eo modo quo diximus supra S lin. Casu autem quo volit
Episcopus, ut in ejusmodi ecclesia unita deserviatur per vicarium perpetuum, debet ibi prius vicariam perpetuam erigere ; et solummodo post decretum erectionis poterit deputare vicarium perpetuum. Id passim notant doctores. 2 ' In eis omnibus parochialibus unitis, nominatio vicariorum perpetuorum pertinet ad eos, quorum ecclesiis, monasteriis seu beneficiis illae parochiales unitae sunt. Constat ex bulla ad Mequendum, S 4.3' Consequenter quoad ejusmodi vicarias perpetuas modo constet de unioue pleno jurej locus non est concursui, Si quidem ii vicarii perpetui deputandi sunt ad nominationem rectorum principalium, id est, eorum quorum monasteriis, colimgiis, etc., parochiales illae fuerunt unitae. Secus si unio esset Diuili od by Cooste
42쪽
PAM QUI IA. 35 duntaxat guoad temporalia: tune nempe locus foret concursui, ut supra dictum est. 4' cum tamen ejusmodi vicariae perpetuae veris beneficiis accenseantur, ita ut etiam possit clericus ad titulum ejusmodi vicariae perpetuae ordinari, datur locus collationi et institu tioni ; sed conferri nequit ejusmodi inearia, nisi nominato ab eis, quorum monasterio. collegio, etc., parochialis unita est. Et pariter institui nequit nisi sic nominatus. 5' An ejusmodi vicariae perpetuae subjaceant cancellariae regulis, quae vacantium in certis mensibus parochiarum colla- ationem reservant sedi Apostolicae, controvortitur. Vide illam controversiam apud Bigauti in primam partem regulae 9,S 2, n. 77 et seq., tom. 2, pag. 30, edit. Romae l745 .eu ramo VII1'. - An expositum jus regularium alipvem emis nominandi ad curam in parochiali ipsorum monasterio unita. intelligendum etiam sit de eam, quo par hiulis illa exstat in
Deo ipso, in quo degunt regulares 8 Bespondendum assirmative. Nam i ' sanetus Pius V generaliter sancivit, ut in dictis par hiatibus unitis possint a superioribus monasteriorum nominari eae ipsis mendieantibus, utque idem Servaretur m regu laribus monaehis vide textum supra, initio praesentis paragraphi). Cum non exceptae fuerint parochiales existentes in loco ubi habitant regulares, parochiales etiam istae censendae sunt sub hac generali dispositione comprehendi. 2' id evincit caput ii sessionis 25 de regularibus Tridentinae synodi, in quo
sie habetur : a In monasteriis seu domibus virorum seu mu-α liorum, quibus imminet animarum cura personariam saecula-n rium . . , pergonae tam regulares quam saeculares hujusmodio curam Mereentes, subsint immediate, in iis quae ad dictam ω curam et meramentorum administrationem pertinent, jure risdictioni, visitationi et correctioni Episcopi . . Ibi aperte sopponit synodus posse in his etiam parochialibus ecclesiis
otii monachi habitant, a regularibus curam exemeri. objicies i'. - Docrotalem in eeclesiis sile eappellis monachin, b, in qua sic decernitur : In eoelestis, ubi monacti linbitant, Dissili do by Corale
43쪽
36 TRACTATUS DE IUBE REGULABΙΓΜ. populu3 per moniachum non regatur, sed capellanus qui populum regat, ab Episcopo per consilium monachorum instituatur.
Respondeo : l' Dici potest decretalem hanc, quam Giraldi excerptam putat e concilio Claromontano anni 1095, nunquam injus commune transisse. 2' Si quando juxta hanc decretalem jus eommune viguerit, certum est jus illud postea fuisse correctum. v Nec obstat inquit Reissonstuet, in tit. 37, libri 3κ decret . . n. 4) caput i hujus tituli, ubi in similibus benefi-u ciis Episcopus capellanum, et quidem Saecularem, instituit. . u Respondetur enim id correctum esse jure recentiori citato, si prout praetermissis aliorum ad dictum caput responsionibus) bene respondet Pirhing, hoc titulo, D. 2. Cui acceditu recepta Praxis et consuetudo, quae est optima legum intorii pres. n 3' Majus est inconveniens, ut religiOSus curam exerceat in loco a monasterio dissito, in quo sejunctus a communitate degat, quam ut eam exerceat in ecclesia monaSterio contigua aut proxima, cum in hoc posteriori casu non cogatur extra monasterium residere. Oficies 2'. - Εxistimat Fagnanus, caput in ecelestis de cap- pellis monachorum , etsi non impediat quin a regularibus regantur parochiae regulares a monasterio dissitin, impedire tamen si parochia sit ubi monaehi habitant; eo quod in hac decretali expresse dicatur, in ecclesiis, ubi monachi habitant, m-pulus per monachum non restatur. - Respondeo, in hanc quidem
sententiam Fagnanum ivisse in cap. in ecclesiis, de cappellismo meh. ; Sed hac in rc videri deserendum Nam i ' dicta decretalis, prout jam adnotatum est, haud censenda est in jus commune transisse; 2' etiamsi olim jus commune constituisset, dicendum foret jus illud commune etiam ante Τridentinam synodum obsolevisse; siquidem Triden lini Patres. in decreto transcripto, plane Supponunt contrarium de jure communi vigere. Atque id fateri ipse Fagnanus cogitur : u Quod tamen, u inquit, male Servatur : imo Iidemus in monasteriis haben . tibus curam populi, monachoS claustrales, ad mandatuma abbatis vel Episcopi, circuire parochiam et ministrare pO
44쪽
a pulo sacramenta ... Et forte ad hanc observantiam, Seu po-u tius ad indulta Apostolica respiciens concilium Τridentinum v in capite ii seM.- regularibus)Statuit ut in monasteriis, ..u tam regulares quam, etc... Et Sic admittit concilium esse posa sibile, ut regulares exerceant curam populi monasteriisa incumbentem. n 3' Haud videntur solidae rationes quibus Fagnanus contendit, non adesse inconveniens Si monachus extra claustrum manens regendae alicui parochiae a monasteriodissitae praeficiatur; adesse autem si parochia monasterio contigua rogatur a monacho intra claustrum habitante. Inconveniens nempe quoad monachum parochum, si intra claustrum
degat, in eo ponit Fagnanus, quod monachus illo debebit frequenter, pro confessionibus audiendis aliisque ad Ossicium suum pertinentibus, parochiam circuire, et mulierum domos visitare; et sic aliter vivere ac alii monachi; quae diversitas notabitur et noxia erit: a Praesertim vero quia cum monachusu ad curam exercendam non debeat solus exire , sed cum socio u sui ordinis, posset modo unum, et modo alium sibi socium v adjungere; quod esset occasio illis de congregatione vagandia extra claustra, et domos mulierum visitandi. η Τum adducit Fagnanus antiquos illos canones, in quibus dicitur, debere
monachum, utpote mundo mortuum, sedere solitarium et tacere,
esse ipsius ossicium non Oeentis sed plangentis, et similia. Sed revera his intentum suum non probat Fagnanus : nam, vel
agitur de regularibus qui ex instituto soli vitae contemplativae vacare debent, prout Carthusiaui; vel de iis qui activae simul
et contemplativae vitae Ossicia consociant. Si priuS, neque extra neque intra claustrum degendo debet monachus parochiale ossicium exercere : Si posterius, inconveniens non est quod et monachus animarum curam exercens, et ulli etiam de monasterio adjuvandum ipsum et exercendum sacrum ministerium idonei, parochiam frequenter circumeant, pro ministrandis sacramentis, visitandis infirmis, praedicando divino verbo, re
ducendis peccatoribus, et similibus exhibe udis charitatis Om-ciis. Et numquid Franciscani et Dorii inicani civitates et oppida
45쪽
ex proprii instituti praescripto non circumeunt, ut praedicatione et sacro ministerio populos a vitiis retrahant et divini amoris igne succendant 7 Si duo haec instituta, non inconveniens iu Ecclesia exstitere, sed tanqua in duae firmissimae columnae in robur ipsi et decus accessere, cur iis etiam monachis qui motam vitam sectantur, non liceat e claustris exire ad similia apostolica atque angelica incia praestanda
QUAESTIO IX'. - An et quatenus religiosus in paroehiali unita ad citram deputatus, teneatur praelato suo obedire et regulam ser-xare ' - Τenetur superiori suo obedire et regulam Servare, in iis quae non spectant ad curam : in iis vero quae ad curam spectant, obedire debet Episcopo. Vide id probatum apud Suare Z de religione, t. 4, c. 19, n. 18 . Loquimur in casu quo remaneat ad nutum superiorum Suo rum revocabilis. Nam si parochialis unita in vicariam perpetuam erecta fuisset, religiosus qui in ea vicarius perpetuus institueretur, jam foret ab obedientia praelati sui liber : et Quiau inquit Suareg, ibid. n. 22) religiosus in ilIo beneflcio perpea tuo, licet reginariὶ constitutus non potest ad nutum sui praea lati amoveri. . . Atque hinc insertur religiosum translatumn ad tale beneficium, durante eo filatu manere liberum aba obedientia praelati, et consequenter etiam a jugo regulae,u et omnium quae supra dicta sunt de regulari translato adu Episcopatum, et quae statim dicemus de translatio ad benea scium Saeculare . neu EMIO X'. - Quando religiosus ad curam deputatus, re manet ad nutum superiorum suorum regularium revocabilis, an possit revocari sine causa' - Respondeo assirmative, regulariter
loquendo. Id enim important voces istae ad nutum, prout adnotarc solent doctores. Attamen dicimus regulariter loquendo pquia si superior ipsum revocaret ex malitia, et ita ut sequeretur infamia seo quod, verbi gratia, esset consuetudo non revocandi ante aliquod determinatum tempus) posset religiosus, recurrere ad majorem superiorem ; atque is deberet revocationem impedire. Sed extra hunc easum, potest religiosus Diuitiaco by Corale
46쪽
PAM QUINTA. 32 ille curatus revocari, etiam sine causa. Vide id probatum a Suaresio de religione, tom. 4, 1. 3, c. 19, n. 21 .
AR ET QUATEIUS RELIGIOSIS POSSldT BEFEFICIA CURATA SAECVLABIA SEU PABOCHIAE SAECULABES C FERRI.
Promotandum. - 1' Beligiosos esse capaces beneficii curati saecularis, eo sensu quod id religiosi status essentiae non repugnet, est doctrina communiter receptB, atque eam Supra paragrapho l, firmavimus. u Suppono imprimis inquit Suareet u de religio ne, tom. 4, 1. 3, c. l9, n. l) religiosum ex vi pro-u fessionis suae non esse incapacem beneficii, etiam curum
si animarum annexam habentis. η2' Item certum est et communiter admissum, religiosos non esse absolute incapaces beneficii curati saecularis, etiam ad terminos juris positivi; siquidem leges ecclesiasticae abs tute ipsos a talibus beneficiis non excludunt; sed accedente saltem Pontificia auctoritate, posse parochias Saeculares religiosis legitime conferri, extra controversiam est . a ConStat in-n quit SuareZ, loco citato, n. 3ὶ, religiosum non eSSe incapa-u cem beneficii, etiam secundum jua eanonicum, quia, quantum
v ad beneficia regularia, ipsum jus illa permittit et coucedit; u ergo supponit per regulares administrari posse et debere ...u De Saeculari autem benesicio probatur; quia licet jurau prohibeant monachum assumi ad tale beneficium, sine de-u bita lacultate et legitimo titulo seu provisione illius quin potestatem habeat, non tamen absolute prohibent, nec redii dunt regulares personas inhabiles ad talia beneficia. n Postquam autem sibidem, n. 26ὶ tanquam generalem regulam tradidit idem Suaresius, non posse religiosum de jure communi ad benescium saeculare assumi sine dispensatione Pontificis, ita subjungit : a Multi vero doctores excipiunt ab hac
47쪽
a generali regula beneficia parochialia vel quae curam anima-u rum habent annexam; et consequenter regulam Solum prinu cedere in beneficiis simplicibus, praebendis, canonicatibus,u dignitatibus, etc. Fundamentum est, quia religiosus potestu sine dispensatione transire ad cpiscopatum, propter curama animarum. n3' Τota ergo dissicultas est, an religiosis possint parochiae Meculares conferri absqim dispensatione Pontisseis. et Caeterumst in hoc inquit Fagnanus, in caput quod Dei timorem, Gu statu monach. , n. 12ὶ maxima est inter doctores varietasu opinionum . n
' Sub praesenti capite controversiam illam breviter excrutiemus : tum Scitu magis necessaria subjiciemus de speciali conditione religiosi, cui regenda commissa PSt parochia Saecularis. Seu beneficium curatum speculare. His praenotatis, sit PnoPOSITIo Ι . - Potuerunt aliquando parochiae saeculares de jure communi regularibus conferri etiam in titulum. - Quod jusillud commune aliquando viguerit, admittunt doctores quamplurimi sui de inter alios Leurenium, forum benes, parte i, p. 5 l . Nituntur praesertim hisce duobus sundamentis : primo id status religiosi essentiae nullatenus repugnare secundo, ita revera olim generali disciplina inductum, prout constat ex capite quod Dei timorem 5, de statu monach.), in quo Sic expresse assirmat Innocentius III : Per antiquos canones etiam monachi possunt ad ecclesiarum paroecialium regimen in presbyteros Ordinari; eae quo debent praedicationis osticium squod privit stium est e rcere. Hunc textum perpendens Leuronius cilato
loco) adnotat, nulla dispensatione, etiam Episcopi, indiguisse monachOS, ut poSsent dictis parochiis regendis praesici : u Siu enim hac dispensatione) egerent, nequaquam diceretur,a eos ad regimen parochialium ordinari msse e non enim dicia tur posse fieri, quod extraordinario remedio, quale est dis n PenSatio, eget. BAn autem jus illud commune, ante Τridentinam synodum, vel per istam fruodum correctum fuerit, nunc expendendum. Diuili od by Cooste
48쪽
Paowsmo H . - Ius commune antiquum, vi cujus poterant monaehis par hios conferri, probabilius correctum non fuit ante Tridentinam synodum, neque per synodi hujus decreta. - Id ut palam laciamus, ostendemus primo non Valere rationes ab opposita sententia adduci solitas: tum ex Τ ridentina 83 nodo veram ostendemus conclusionem HOStram. I. Non valent rationes sententis contraris. - Αdducunt praecipue hujus sentcuti de patroni sequentes juris textus: In eoelesiis, ubi monaehi hiabitant, post tus per monachum non regatur psed castellanus, qui populum restat, ab Diseopo per consilium monachorum instituatur, ita ut eae solius Episcopi arbitrio tam o, natio ejus quam depositio et totius vitin pendeat conversatio scap. in ecclesiis, de camellis monachorum). Bonachi non pretio recipiantur in momuterio, nec peculium permittantur habere, nec singiui per villas et oppida per quas-eunque parochiales ponantur ecclesius p sed in majori conventu, aut eum aliquibus fratribus maneant; nec soli inter Meculares homines spiritualium hostium conflictum expectent capite monachi, de statu monach. , desumpto e concilio Lateranensi annii 179 . Existimant dictae sententiae patroui, per haec decreta, correctum fuisse quod Innocentius III assirmat de antiquis canonibus, vi quorum poterant etiam monachi regendis saecularibus ecclesiis paroecialibus praefici. Sed praecipue urgent axioma juris, beneficia Meculiaria sor-c laribus, restularia regularibus esse conferenda; quod axioma pluribus juris textibus revera nititur; e quibus in exemplum adduci potest Clementina quia regulares, de supplenda negligentia Pro latorum. Praescripsti nempe Clemens V in concilio Viennensi ut, negligentibus regularibus Praelatis beneficia ad ipsos spectantia intra debitum tompus conferre. Ordinarii negligentia in supplerent, benefleta hujusmodi, illa videlicet, quin consueverunt per foeculares clericos stubernari, saecularibus clericis palia vero qum religiosis duntaxat committi sunt solita vel e ferri, religiosis monasteriorum conferendo. Illaec tamen non coii viueunt. Nam l ' ad caput in ecclesiis de Diqiligod by Corale
49쪽
eappellis monach. , Sic responderi potest: decretum illud non videtur exprimere disciplinam universalem Seu jus commune ; sed duntaxat dispositionem particularem, quae nunquam in jus commune transierit. Id suadet quod tradit Giraldi eaepositio juris Pontificii, ad tit. 37, libri 3 decretalium, secl. 568), decretalem nempe hanc e concilio Claromontano anni 1095, fuisse excerptam : referendam proinde ad Pontificatum
Urbani II. Porro supra Pontificem hunc asserentem audivimus aptissimos et dignissimos esse monachos, qui par chialia munia exercerent. Praeterea decretalis haec monachos excluderet ab exercendo parochiali munere etiam meeclesiis tibi habitant, id est, etiam in ecclesiis parochialibus regularibuS, quae monasterio annexae ac Subjectae sunt. Iam vero certum est, id minime viguisse tanquam jus commune ante Tridentinam synodum. Contrarium enim aperte Supponit dicta synodus hoc suo decreto SeSS. 25, de rest. , ca
u Hi monasteriis, seu domibus virorum, Seu mulierum, ii quibus imminet animarum cura permnarum Adecularium . . , u perSonae tam regulares quam Saeculares hujusmovi curam
ii Mercentes, subsint immediate in iis quae ad dictam curama et sacramentorum administrationem pertinent, jurisdictioni, a visitationi et correctioni Episcopi, ita cujus dioecesi suntu sita. Nec ibi aliqui, etiam ad nutum amovibiles deputentur, ii nisi de ejusdem conSenSu, ac praeVio examine, Per eum v aut ejus vicarium faciendo : excepto monasterio Clunia-u censi cum suila limitibus, et exceptis etiam iis monasteriisu seu locis, in quibus abbates generales aut capita ordinum ei Sedem ordinariam principalem habent, atque aliis mona. Steriis seu domibus, in quibus abbatos aut alii regularium v superiores jurisdictionem episcopalem et temporalem in si parochos et parochia nos exercent. ΜΙtem Clemens V in concilio Viennensi, anno 1537, servari praecipiebat Bonifacii VΙΙΙ statutum, quod religiosum quemcunque pluribus praeesse prohibet prioratibua aut ecclesiis curam ani-
50쪽
marum habentibus, etiamsi cura ipsa non per eum sed per alium habeat exereeri clementina, quia regulares, de supplenda neglig. Proelat . . Ibi pariter tanquam certum Supponitur posse regulares de jure communi. per seipsos curam exercere. Ergo si
quando, vi decretalis in ecclesiis, de jure communi inhabiles fuerunt religiosi ad exercendam per seip3os curam, dicendum est jus illud commune mutatum fuisse ante Tridentinam synodum. Hinc decretalis illa in e lesiis male in praesenti controversia adducitur : exprimit enim universaliter curam per
monachum exerceri non posse in ecclesiis ubi habitant monachi,
id est, in ecclesiis etiam regularibus, curam habentibus: porro contrarium jus commune viguit longe ante Tridentinam synodum, ut evincit citata Clementina et plurimi alii textus, qui adjungi possent : ergo decretalla in eoelestis, Vel nunquam jus commune constituit, vel certe longe ante Tridentinam
synodum prorsus obsoleverat. 2' Decretalis monachi me statu monach. , non prohibet absolute ne monachi ponantur per parochiales ecclesias, Sed ne ponantur singuli, id est, Soli. Sensus nempe obvius est, posse eos parochiis praesici, modo maneant Vel in majori conventu, aut eum aliquibus fratritas. Unde haec decretalla, qua supponitur excludi monachos a regendis parcecialibus ecclesiis, contrarium potius probat. Ita intelligendam esse decretalem illam satis aperte innuit caput eae parte me eappellis monach. , in quo sic ad Venetensem Episcopum rescribebat Honorius III, anno 1220 : parte tua fuit propositum quod, conquerentibus olim abbate
et conventu Riventi Nannetensis dioecesis, quod tu eompellere videbaris eosdem, ut instituerent plures monaehos in quibusdam suis prioratibua tuos dioecesis, in quorum singulis singuli monachi hactenus steterunt, evim pluribus facultates non sussiciant eorumdem. Nos abbati S. Albini Andegavensis et collegis ejus per Nostras litteras dedimus in mandatis, ut de ipsorum locorum facultatibus inquirentes, in eorum singulis facerent plures institui monachos, si pluridius eorum susticiant facultates. Alioqui tibi auctoritate