Tractatus de Jure Regularium ubi et de Religiosis Familiis

61쪽

obnoxium Tridentinum decretum, quo parochiales Eeclesiae monasteriis uniri proli ibentur. Nec admittendum hodie saltem, quod dicit Tondut sqq. benes, P. 3. e. lbi, n. 5 , Tridentinum nempe quoad dispositioncm illam, qua prohibuit ne curata beneficia monasteriis

unirentur, non esse in Gallia receptum. At vero, inter voti lenio auctoritate Apostolica, posse dictas uniones seri, et ob allegatas rationcs revera idontidem a summo Pontisce indulgeri, non negamus. Nota 1'. - Concordatum anni l80l non videtur obstare

quin hodie in Belgio et Gallia scri possint cjusmodi uniones, accedente facultate Apostolica. Equidem quoad parochias quibus ad terminos dicti concordali praesci nequeunt nisi

gubernio areepti presbyteri, aliqua exurgit dissicultas, ut patet. At quoad succursatus, cum Episcopo liberum sit ad eas regendas quem maluerit deputare, neque ullas in hoc partes gubernium habeat, non est cur dicta unio decerni non valeat, modo interveniat, ut diximus, Pontificia auctoritas. Hinc, verbi gratia, si quis Galliae Episcopus alicui Benedictinorum conventui unam e succursalibus dioecesis suae unire volens, facultatem ad id a sede Apostolica obtineret, non video cur non posset unionem decernere et ad execulionem decretum deducere. Quod autem id in summam utilitatem hodie in Gallia cedere possit, tum religiosorum ordinum, qui sic facilius novos aliquot conventus fundare possent, tum et sidelium, qui regularium parochorum curae commissi multo magis in vitaehristia ua proscerent, ii forsan facile existimabunt, queis notus praesens hujus regionis dioeceseum status. Exemplum unionis quarumdam parochialium novitiatui Patrum societatis Iesu, in Coloniensi dioecesi, anno l 727, reperies in Thesauro resolutionum tomo B, Ilag. 53 et 55, edit. Romae l743 , in causa Coloniensi. 7 junii et 20 septembris dicti anni 17 27. Nota 2'. - Α decreto Tridentino, quo prohibetur ne parinchiales monasteriis uniantur, excipiendas existimant nonnulli doctores eas parochiales, in quas jus patronatus habent mo-

62쪽

ntineria : u Advertendum non loqui concilium de parochila, et in quibus monasteria jure patronatus potiuntur. Videndum α quid in eo casu interprotentur canonistae de concilii lege. κ Videndus Barbosa ad concilium, sess. 24, c. t 3), Galle- η mari . . , GOnZaleZ, in reg. 8, Canceli., GlOSS. 5, n. 95. n Thesaurus, tom. 33, in Gnesnensi, tb septembris i 764.)

AN ET QUATENUS REGULARES OBTlNERE VALEM T BENEFICIASIΜPLICIA, DIGNITATES VARIAQUE ALIA OFFICIA EPIACOPATUI INFERIORA.

QUAESTIO D. - An regulares, absque indulto Pontifieio, obtinere valeant beneficium simpleae saeculare, verbi gratia, canoni- earum in eathedrali vel collegiata Meeulari ' - Bespondendum negative. Begula enim generalis est conserenda esse beneficia regularia regularibus, saecularia saecularibus. Quam regulam omnino certam faciunt plures juris textus; atque inter alios supra citata clementina quia regulares, de s plenda neglistentia Proelatorum. Equidem sub hac generali regula non comprehenduntur beneficia eurata, eo sensu quem Supra expoSuimus :sed quoad beneficia simplicia omnino vim habero regulam illam pro certo tenent doctores unanimiter. st Cessat enim inu his beneficiis ait Fagnanus, in cap. quod Dei timorem, deu statu monach. , n. i8ὶ ratio curae animarum, propter quamst regulares jure veteri poterant ad ecclesias Saeculares as- i Sumi. . . Et ita, etiam in canonico regulari, alias responditu Gregorius XIII: nam cum dubitaretur, an canonicus regu

a laris osset capax beneficii simplicis; Sacra Congregatio dixit

u videri incapacem : quia caput quod Dei timorem loquitur u ile parochiali : agendum tamen cum Sanctissimo. Dic. 23 julit i578. Sanctitas Sua dixit, licet Tridentinum conci-ii lium non prohibui set regulures obtinere saeculare henessu cium et concilium Lateranense sub Leone ad concordata

63쪽

56 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.u tantum restringeretur, tamen jus commune obstare, quod si nonnisi in parochialibus dispensat dicto capite quod Deiu timorem ; hic autem agitur de simplici. η Congerendis auctoritatibus non immoramur, quia res extra contrOVersiam

est.

QUAESTIO ΙΙ . - An regulares eligi possint in maminatores synodales 8 - Respondendum amrmative, prout constat hisce verbis Tridentinae synodi c. 18, Sess. 24 de regul. : Sint vero hi Maminatores magistri seu doctores aut licentiati in theologia aut jure canonico, vel alii clerici seu regulares, etiam eae ordine mendieantium. Possuntque ad id ossicium eligi regulares, etiam doctoratus et licentiae gradu carentes, si non existant

in dioecesi doctores aut licentiati, vel si doctores et licentiati in dioecesi existentes haud idonei sint vide Fagnanum, in

cap. inter coeteras, de rescriptis .

QUAESTIO III'. - An regulares possint esse delegati Papos p Bespondendum assirmative, quoad cos qui sunt in dignitate constituti. Tales autem sunt praelati religionis, non habentes in eodem monasterio ullum alium superiorem immediatum supra se. Unde capax eSt dictae delegationis prior conventualis; non item prior claustralis, qui subest abbati. Con-Staut haec ex capite statutum de rescriptis, in 6ὶ, capite nisi essent me pro bendi , et Clementina II de rescriptis. Hinc possunt dicti regulares in dignitale constituti eligi in judices synodales. Dicuntur enim judices 83nodales ii viri, qui in synodo eliguntur et sedi Apostolicae proponuntur, ut eis possit Papa causas in provincia judicandas delegare. Unde in judices synodales eligi possunt ii omnes qui possunt esse delegali

Papae. QUAESTIO IV . - An regulares possint esse conservatores p

Bespondendum assirmative, sub conditionibus requisitis in capite ultimo de ossicio delegati, in si , et in constitutione Gregorii XV, de conservatoribus. QUAESTIO V . - An regulares possint esse vicarii generales Episcopi ' - Quaestionem illam in tractatu de judiciis , pa-

64쪽

gina 39l, assirmative resolvimus cum cardinali Petra, sub his tamen limitationibus: l' excipiendi sunt Fratres ordinis Minorum; 2' item ii religiosi mendicantes, qui ad ordinem non mendicantium transierunt; 3' necessaria est superioris licentia; 4' insuper hodie, non quidem inspccto mero jure, sed ob sensum et praxim Congregationum Romanarum, requiri videtur saeuitas Pontiscia; quam postulantibus Episcopis concedere solet S. Congregatio Episcoporum et regularium.

Caeterum concordeS esse non tantum recentiores, Sed etiam

paulo antiquiorcs canonistas in admittenda illa rogularium habilitate ad vicariatus generalis ossicium , videri potest apud de Franchis seontroversios inter Episc. et reg., pagina ultima operis , ubi citantur tanquam huic doctrinae adhaerentes 2 i auctores, cum glossa et Bota , et additur: Fundamentum hujus opinionis est, quia nullo jure interdicitur. Quod autem diximus de praxi, quae invaluit, ut Episcopi quoad id facultatem a S. Congregatione Episcoporum ci regularium peterent, confrmatur a citato de Franchis in hunc modum: u Incuria autem Romana observari vidi, quod quoties Episcopusu pro ecclesiae suae necessitate alicujus monachi opera indigetu ut sui vicarii ossicio fungatur. . ., Sacram Congreuationemn regularium conSulit, quae, attenta exposita neceSsitate, im-α partitur, ut monachum in suum Vicarium constituere va-- leat loco cit.). BQUAESTIO VI . - In religiosus possit esse vicarius eapitularis sede vacante 8-Τenet PelliZarius cum Sbrosio suanuale regularium, tract. 8, c. 6, Sect. 4, Subseci. 3, n. 247) idem quod de vicario generali Episcopi, dicendum eve, et de vicario capitulari sede vacante, et de locum tenente vicarii : ii Et prore batur quia nullibi interdicitur quod regulares esse non possint vicarii Episcopi, dummodo id non faciant absquere licentia proprii praelati; haec enim omnino requiritur. v

QUAESTIO VII . - religiosus possit constitui eoadjutor par hi 8 - Videtur idem dicendum ac de ossicio parochi; id est requiri hodie indultum Apostolicum, prout superiori ca-

65쪽

pite requiri diximus, ut religioso conseratur parochia saecul ris. Et ita tenet Pelli Earius loco citato. n. 246 .Qu EMIO VIII . - In regulares constitui possint in notarios infra ordinem, etiam pro eausis religiosorum 8 -Bespondendum amrmativo, possc nempe religiosos a Superioribus religionumereari notarios. Vide Pelli Zarium Nanuale regularium, tract. 8, cap. 6, secl. 4, n. 259 . a illud porro hic advertendum est. quod, cum juramentum Sit tam de essentia notarii quam 4 testis, illi religioso qui creatur notarius debet injungi jura-- mentum fidelitatis: alias enim processus ab ipso facti nona sunt substantialiter juridici l . s

AN ET QUATENUS n EGULAREA POSSINT AD GnΑDCs ACADEMIC PROMOVERI. ET DOCERE IN PUBLICIA SCHOLIS.

Quaestionem hanc expediemus triplici para grapho : i' brevem praemittemus notioncm dc doctoratu aliisque gradibusaeadem ieis; 2' item breviter aduolabi inus quomodo impugnata olim sucrit, tum universi latum studiorum institutio. tum praeeipue religiosorum habilitas ad oblinendos gradus academicos, et ad docendum in publicis universitatibus; a' ejusmodi muniorum de juro capaces esse religiosos osten

demus I Praemiuitiar de gradibus Reademicis notio.

' seu 3mvis generaliter loquendo nomine 1magistri veniatu quivis cujuscunque disciplinae praeceptor. ., tamen ad pr it positum, nomine magistri venit omnis et solus illo, qui in

iὶ Haud perieulosum existimavimus, quoad ejusmodi minori momenti quaesii nes. Pellirarium ei lare : taeterum ieetorem monemu hujus auelori operi. utpol indiee eonfixo. non esse fidendum.

66쪽

PARS QUINTA. 59gesentia seu facultate theologica, vel juridiea, vel mediea. η vel philosophica, supremum gradum et insignia legitime suitu consecutus : in quo Sensu a doctoribus non diStinguuntur ...u Verum quamvis de juro res ita se habeat, consuctu dou tamen, et particularia statuta locorum id lacerunt, quodo alicubi ut in universitate Sorboniensi, Lovaniensi, Sala-- manticensi, ipsaque curia Romana) supremam laureamu conSecuti in theologia, non doctores, Sed magistri in theo-a logia ς supremam vero lauream habentes in juro vol media cina, doctores juris civilis, vel Sacrorum canonum, vel α utriusque juris, et doctores medicinae vocentur. . . Alicubia vero praesertim in univcrsitatibus superioris formaniae η omnes in praefatis facultatibus, ctiam theologica, Supremum - gradum aMeculi, ordinario dicuntur doctores...; illi autem qui philosophiae curriculo consecto supremum in ea gradum v adepti sunt, magistri philosophice vocantur. a Magistris et cloetoribus assines sunt licentiati. Quorum a nomine veniunt illi, qui supremum in aliqua retonita, sive α theologica, Sive juridica, sive medica, graduum doctoratusu vel magisterii insignia publice capescendi, quando volunt, u licentiam seu facultatem habent, eo quod pro talibus, posta praevium examen non tantum digni judicati, sed ut licen-

tiati rite et solemnitor creati Sunt. α Licentiatis paulo inferiores Sunt baccalaurei, quorum Ap-α poliatione illi intelliguntur, qui in scientia vel lacultatea aliqua sui proscctus primum testimonium primumque gra-u dum sunt adepti: quod pro locorum diversitate varie conu tingit. In celeberrima univcrsitato Ingolstadiensi baccalau- et rei creantur ad finem primi, vel initium secundi anni phi-u losophiae. Ex theologia vero ad finem secundi aut initium re tertii anni. v Reissensiuel, in titulum 5. libri 5 decretalium, n. 2 et seq. Quaenam privilegia doctoribus seu magistris competant, ibidem citatus auctor enumerat. Praecipua sunt sequentia : 1' in assequendis dignitatibus et beneficiis occlesiasticis, cpexeris

67쪽

TRACTATUS DE IURE REGULARI .

paribus, doctores praeferendi sunt. 2' Doctores actu docentes theologiam vel jus canonicum in aliquo studio generali, id est in aliqua universitate proprie dicta, licet absentes, suos sa-ciunt benescii sui fructus : non tamen distributiones quotidianas. Quod si fructus consistant in quolidianis distributionibus, duas tertias partes consequuntur, tertia parte praesentibus accrescente. Et idem dicendum de studentibus in aliqua univcrsitate. 3' Cum ad varia munia ecclesiastica verbi gratia, ut quis promoveri possit ad episcopatum) de jure requiratur doctoratus, sequitur munia haec nonnisi doctoribus committi posse, citra Pontificium indultum.

a In favorabilibus nomine doctorum et magistrorum veniunt i etiam licentiali. Batio est, quia privilegia doctoribus et ma-n gistris conceduntur principaliter ob excellentem et legitimea approbatam eorum doctrinam ; et non propter illam solem n nitatem et caeremonias, quibus doctores inaugurantur. Con-α sequenter cum licentiati illam etiam habeant, etsi ista ca-u reant, e umdem privilegiorum merito participes reputandiu Sunt ... Limitatur tamen conclusio in executione litterarumn Apostolicarum, quas, doctori vel magistro inscriptaS, apen rire et exequi non potest licentiatus. η Reissensiuel, loco cit. n. 12.

Quinam olim eontenderint plavas esse studiorum universitates: item quinam religiosos a gradibus academicis et universitatum cathedris exelusos volueritit.

I. Error eorum qui pravam esse universitatum institutionem sustinuerunt. - u Publica studia xocamus ea quae non solum

v sunt ad proprios religiosos instruendos, sed pro omnibusu sive laicis et saecularibus, sive religiosis cujuscunque ordiu nis exponuntur; quae tunc appellantur, quandou privilegiis Pontificiis ac regiis muniantur, ut in eis uSque adu litterarios gradus progressus sistri possit. v SuareZ, de religione, tom. 4, tractatu i 0, l. 5, c. 4, n. l.)

68쪽

Εnarrat citatus auctor quomodo Licinius imperator, Iulianus apostata, et Abdalus Syriae tyrannus. nihil essea eius ad evertendam religionem christianam machinati sint, quam catholieos a litterarum et scientiarum studiis exclusos decemnendo. Cui astuto perseculionis modo applicat haec libri ΙRegum c. la) verba : Faber ferrarius non inveniebatur in omni terra Israel: eaverant enim Philistiim, ne forte Hebraei facerent gladium aut lanceam ς item verba haec glossae : Diabolus per paganos, per horreticos, et per falsos ehristianos studet prohibere ne sint doetores in Getesia, qui spiritualia arma faciant et nobis ad pugnandum tribuant. Tum subjungit Suarog in hunc modum :n Hoc igitur codem spiritu motus Wicles dixit, universitates. η studia, collegia, graduationes et magisteria, a Papa et Epi-u Scopis esse vana gentilitate introducta; et non plus Ecclesiaeu prodesse, quam diabolum sui resertur in concilio Constan-u tiensi, sessione 8 et 29 . Quem errorem Lutherus posteau secutus est adeo impudenter, ut dixerit reserente Adrianou Papa, in bulla contra ipsum), scholas christianas esse Sodo-κ mas et Gomorrhas ct malorum omnium Sentinas. et Verum lamen hic error non solum est contra fidem et uni-u versalem consensum et traditionem Ecclesiae. . , verum etiam a contra omnem rationem naturalem et contra evidentem ex-κ perientiam. ni I. Error eorum qui tenuerunt alienum a statu religioso esse, ut religiosi fiant doctores, cathedrasque in universitatibus obtineant, et praedicando verbo divino operam dent. - Hunc errorem Parisiis summo eum strepitu sparsit unus e primis Sorbonicae domus incolis. Guillelmus a Sancto Amore; cui adhaeserunt haud pauci saeculares Parisiensis academiae doctores. Ea eausa fuit, quod tunc temporis Dominicani et Franciscani fratres saec laribus magistris et doctoribus, in tradenda publice sacra doctrina multo praestarent, majoremque laudem consequerentur. Ut adeo tota haec ingens in religiosos ordines commota tunc tempestas, non aliunde quam ex invidia et livore orta sit. Erroneam Guillelmi a Sancto Amore et sequacium doctrinam Diuitiaco by Corale

69쪽

62 T CTATUS DE IURE REGULARIUM.

damnavit sedes Apostoliea, et luculenter confutavit sanctus Τhomas, celebri opusculo, contra impugnantes religionem inscripto. De quo Opore Sic adnotat Fagnanus sin cup. non magnopere, ne clerici vel monach. , n. 28ὶ : u Nec est omittendum,u opusculum illud supponi approbatum fuisse u sede Apost ii lica. Nam, ut legitur in argumento ejusdem opusculi, cumu tempore sancti Ludovici Francorum rogis, Guillelmus a Sanu clo Amore Sygeriusque magistri Parisienses, et multi seu quaces, in hunc incidissent errorem, ut religiosorum men-κ dicantium flatum damnatum assererent, librumque sacrile-4 gium Clementi l V obtulissent. Ponlisux Ioanni de Vercellis,

i magistro ordinis Praedicatorum, dictum librum transmisit, ii praecipiens ut eidem faceret responderi per Fratrem Τhω0 mam de Aquino. Qui cum eumdem librum erroribus pleu num invenisset, alium ipse librum veluti apologiam com p usuit, qui incipit, ecce inimici tui sonuerunt; et erroresis hujusmodi consutavit. Atque hunc librum summus Pontifexu tanquam vere catholicum approbavit; librumque contrarium a tanquam haereticum et nefarium damnans, ipsius auctoresu cum complicibus deposuit de cathedra magistratus, eosque si de Parisiensi studio omni digni late privavit. BCaelorum prorsus inania Sunt argumenta quae tunc temporis a Guillelmo a Sancto Amore, et dein a Iausenistis adducta sunt. ut regulares a praedicatione, gradibus academicis, docentium

cathedris, et sacramenti paenitentiae administratione arcerent. Reducuntur enim ad solitam illum cantilenam : csso monachalum statum plangentis, non docentis: ex ipsa nominis sui ctymologia moneri monachum, ut sileat et in solitudine maneat, etc.

Utique, sub specie promovendi Spiritualis regularium profectus, voluissent riusmodi viri religiosos omnes ad deserta cispeluncas ablegare ; id est de medio tollere va'idos illos E

clesiae exercitus, ad cxpugnandaS haereses et Vitia, promovemdamque populorum sanctitatem aptissimos. Illis ergo ex ant,quitatis promptuario desumptis lex libus, qui monachis solitudinem, et ab omni cum populis consortio segregatiovem

70쪽

inculcant, respondetur : id intelligendum esse de iis priorum saeculorum monachis laicis, qui, ex proprio instituto, soli vitae coii templativae sese addixerant : non autem de religiosis qui, a remotissima etiam antiquitato, vitam activam Seu apostolicam sectati sunt: neque a sortiori de ordiuibus mendicantibus. qui ad hoc ipsum instituti sunt ut vitam illam activam exercerent. Sed et monachi Benedicti ni vitae mixtae accensendi sunt: id juris canonici monumenta ; id sanctus Gregorius, Benedi-etivus et ipse; id tota ordinis Sancti Benedieti historia test tur. Neque hic el 1 mologia nominis, bene vero institutio ipsa

attondenda ecl.

Praefatos autem Parisienses doctorcs, qui religiosos a cathedris, gradibusque academicis et praedicatione excludere temtarunt, eo magis pudere debuisset, quod Parisiensis academia Benedictinis monachis ortum debeat: a Plures etiam unive ii sitates inquit SuareZ, de religione, tom. 4, iract. 10, l. b. u o 4, n. 6), studio et eruditione virorum religiosorum fums datae sunt. Suffcitque nobis exemplum Parisiensis acade-u mide, quae per monachos fundata est. Sic enim ait Anion, u nus 2' p. historiali, tit. 14, c. 4, S l2ὶ : Fuerunt Parisiis a fundatores hujus studii quatuor monaehi Beda diseipuli, sevireta Rabanus et Alcvinus. Claudius et Ioannes Motus Bcucdie linusu sei licet, non Minorita). Befert praeterea ibidem Antoninus,u ex chrouicis metropolis Arctat ensis, historiam nostro insti-u tulo valde accommodatam : Cum in oeeiduis inquilὶ partibus a solus bellicet Carolus Magnus) regnare coepisset, et studia lit.

v teramum jam essent ubique in Oblivione, ideoque verae divinitatis eultura teperet, eontivit duos scolos monachos, de Hibernia. u eum mercatoribus Britanniae applicare; viros et in ecularibus i litteris et in sacris Seripturis ineomparabiliter eruditos; qui adii convenientes turbas elamabant : Si quis sapientiae cupidus est, re venitit ad nos et accipiet eam, nam apud nos venalis est. γωιi eum ad aures Caroli perrenisset, eos vocatos interrogat, si v K ram sapientiam venalem haberent. Cui illi: Sapientiam, in o quiunt, et habemus, et in nomine Domini eam quaerentibus dura Dissiliaco by Corale