장음표시 사용
441쪽
PRoposITIO XIII . - Si monasterium non sit Memptum, eteontraria principiant superior et Episcopus, religiosus, ordinarie loquendo, tenetur superiori obedire, in iis quin spectant ad regulam: in iis vero quae spectant disciplinam ecclesiasticam , Episeopo.
Vide id probatnm apud Ferraris verbo votum, art. 2, n. 33 et seq.). Diximus ordinarie loquendo; quia EpiScopus ex rationabili causa posset. quandoque dispensare a regula et statutis ;et tune ipsi praecipienti obedire deberent religiosi; prout
decisum a S. Congregatione, citato loco refertur. PROPosiTIO XIV . - Superioribus contraria principientibus, tementur religiosi ei obedire , qui majorem auctoritatem habet: verbi gratia, provinciali potius quam Superiori locali, etc. etc. -
PROPOSITIO XV . - Non tamen tenentur regulares obedire reperiori suo eae ommunicato. - Vide ibidem, D. 37. PnoposiTIO X P. - Papa potest eximere religiosum a quorumlibet ipsius superiorum obedientia, et sibi reservare potestatem eum regendi et obligandi: idemque potest generalis relative ad praelatum inferiorem. - ido ibidem, ii. 38 et 39. Pno siΤio XVI P. Religiosus, eae vi voti obedientior, obligari nequit, etiam a Papa, ad transeundum ar statum Mecularem.
Quia nempe tale praeceptum est de ro contraria ipsi voto vide SuareZ, de religione, lomo 3, l. 10, e. l0, n. l). Diximus τι voti obedientiae, ut abstrahamus a quaestione an id praecipere possit Papa vi supremae suos jurisdictionis, propter urgentem aliquam Ecclesiae necessitatem. PRoposiTIO XVlIIa. - Religiosus, ea vi voti obedientiae, obligari nequit, etiam a Papa, ut transeat ad religionem minoris aut etiam aequalis perfectionis. - Quia transitus ille, cum non sit domeliori bono, materia voti esse nequit; ergo neque potest vivoti imperari vide Sua resium, loco citato, n. 2).PRO simo XIX'. - Religiosus, vi voti obedientiae, nequit oblia gari, neque ad transeundum, neque ad non transeundum ad reIistionem perfectiorem. - l 'Non ad transeundum : u Quia votuma obedientiae religiosae solum est Secundum regulam, vel ad
442쪽
a summum extenditur ad ea quae non sunt contra regulam :u ssed transitus ab una religione ad aliam, quantumvis persea clam, non est gecundum regulam prioris religionis; imo a dici potest illi contrarius, quatenus statum illum evertit,a ergo. u 2' Neque ad non transeundum : a Quia talis probi,u bitio impediret majus bonum . . . . Suare Z, loco citato, n. 4
PROPost O XL . - Certum est illieitam et irritam esse episeopatus acceptationem a religioso, absque superiorem suorum I rentia : an autem id eae voto obedientiae decerni potuerit, eontro
verti potest. - Quod irrita sit et illicita dicta acceptatio episcopatus, et cujuslibet alterius extra religiosum ordinem dignitatis, absque praevia superiorum licentia, constat ex capite si religiosus se electione, in s), et aliis tex libus. At vero non ita liquet an ex vi voti obedientiae prolitheri religiosis potuerit epi Scopatus acceptatio, cum episcopalis status statu religioso persectior sit. Vide rem suse disputatam a Suaresio de religione, tomo 3, l. l0, c. 10, n. si et Seq.ὶ.PnoposiTio XXI'. - Potest Papa religiosum obligare ad a reptandum episcopatum, non tamen vi voti obedientis, sed solum in Pontinetae suae jurisdictionalis. - Utramque propositionis partem vide probatam a Suarusio Ne religime, tomo 3,l. 10, c. 10, ia. 10 et seq. . PnoposiTIO XXII . - Non tenetur religiosus obedire superiori suo praeeipienti ut acceptet beraemium Meculare; bene vero praeeipienti ut aeceptet et administreι benesteium regulare. - Vide
apud Suaresium, ibidem, n. 24. Id tamen intelligetidum videtur de jure communi. Nam si cui instituto proprium sit ut administrandis etiam saecularibus beneficiis curatis ipsius religiosi sese impendant prout revera Praemonstratensium ordini proprium est , tenebitur religiosus obsequi superiori suo, jubenti ut aliquod ejusmodi beneficium accepici; quia tunc superior praecipit juxta regulam.
PnoposiTIO XXIII'. - Tradunt plures doetores, posse in al qua religione eaetendi materiam voti obedientiae, ita ut eo r Diqiligod by Corale
443쪽
hendat absque limitatione res omnes honestas et regulos non contrarias. - QuaeAtio est, an teneatur religiosus, vi voli obedientiae, superiori suo praecipienti semper et tu omnibus obedire, modo non praecipiat inhonesta vel contra regulam ' Videtur autem solvi posse in hunc modum :Ι. Certum est obedientiae votum non obligare nisi juaeta regulam. - Id supra jam diximus, et communiter admittitur; intelligendo tamen esse juaeta regulam, ea etiam quae sub ipsa indirecte seu reductive comprehenduntur, ut pariter supra
II. Quando in regula non dicitur, ex vi voti obediendum
esse in omnibus quae praecipiet superior, exceptis solis inhonestis et regulae contrariis, materia voti obedientiae censenda est ita limitari, ut non comprehendat ea quae sunt supra regulam, quamvis honesta et regulae non contraria. Nam, ex dictis, materia voti obedientiae non comprehendit, nisi ea quae sunt juxta regulam, saltem reductive. Sed quae sunt supra regulam, licet honesta et regulae non contraria, non sunt jti ta regulam, etiam reductive, in dicto casu : nam, ex hypothesi, constitutiones ordinis non exprimunt ea fore in materia voti comprehensa : aliunde autem, ex natura Sua et attonio instituti proprio sine, nulla est ratio cur sub regula implicite comprehendi censeantur, prout etiam supponimus. Ergo Vere remanent repra regulam. Ergo si ea praecipiat superior, non tenebitur ex vi voli religiosus obedire.
IlI. At seri potest ut in religionis alicujus regula seu constitutionibus expresse dicatur, obligationem obediendi ex vivoli ita intelligi, ut comprehendat quaelibet superiorum praecepta, exceptis iis solis quae larent de re prava aut ipsi re
gulae contraria. Tunc vero materia revera voti obedientiae videtur illimitala, quoad res omnes honestas et regulae non contrarias. Nam superior eas praecipiendo, praecipit juata regulam, cum regula, ex hypothesi, quoad illas obediendum decernat, si a superiore praecipiantur. IV. In ordine sancti Francisci hoc posteriori modo detem
444쪽
minari materiam voti obedientiae, testatur inter alios S. Bonaventura in expositione regulae, cap. l); nil aliud scilicet a materia voti obedientiae excludi, praeter res inhonestas et regulae contrarias, in ipsa hujus ordinis regula declaratur. In Societate Jesu, quamvis passim ejus constitutiones idem innuere videantur, aliter tamen concludendum est cum Sua- resto: u In hac re inquit dicendum censeo, materiam quiti dem hujus voti in societate esse amplissimam : nihilominusu tamen in rigore praecepti aliquam admittere limitationem, a quamvis eae consilio Sola illa spectanda sit, ut quod praeci, a pitur non sit malum. Illam vero materiam) declarandam ii censeo ex verbis B. Patris nostri Ignatii parte s const. , a c. 3, S 20ὶ, ubi sic ait : Generatim loquendo in rebus omnibusti quae ad propositum societati finem perfectionis et auxilium a proaeimorum aut gloriam Dei faciunt, omnibus praecipere in obeii dientiae virtute possit, scilicet praepositus gelierRIis. Potestasu ergo priecipiendi limitatur ex fine quem societas sibi pro- ii posuit, et ad quem tendere prostentur omnes ejus alumni. . .u Quae vero sunt, vel contraria huic sint, vel certe imperi, ii nentia ad illum, non est cur sub materia illius voti com- ii prehendantur, licet alias bona sint: quia religiosi societatis ii non profitentur facere quodlibet bonum, nec Servare quod-u libet consilium, sed juxta sinem sibi praestitutum. Miau ergo praecipi non possunt, ut in praedicta constitutioneti significatur : ergo licet praecipiantur, non tenentur religiosia ex voto obedientiae in eis obedire. η De religione, tomO 4. tractatu 10, 1. 4, c. 12, v. lo.
PROPOsIΤio XXIV . - Alacritas voluntatis in exequenda re injuneta, et conformitus judicii eum superioris praecipientis judinis, non sunt materia voti obedientiae. - Etenim votum obedientiae pro objecto habet solam praecepti legitimi executioncm. Vovet nempe religiosus facere rem a Superiore praeceptam, et nihil aliud. Unde ad obedientiam quam vocant necessariam, Seu quae sine voli violatione omitti nequit, pertinet sola rei injunctae executio. Quod autem religiosus eum exequatur cum alacri-Disilired by Corale
445쪽
tate aut ropugnantia, et caeca quadam obedientia supponendorem injunctam esse opportunam, aut contrarium sentiendo, id pertinet ad virtutis obedientiae perfectionem.
An et quatenus superiores regulares valeant eondere statuta perpetua. quae rationem ei vim legis habeant.
Diximus superiori paragrapho de potestate superiorum subditos in conscientia obligandi per praecepta personalia. Hic vero inquirimus de ipsorum potestate obligandi per modum statuti perpetui seu legis. De quo plures solvendae veniunt quaestiones. QUAESTIO D. - Quinam in religione valeant statuta eo Hepcirca illam quaestionem haec est recepta ei. tenenda solutio :l ' inferiores praelati potestatem ordinariam non habent ad condenda ejusmodi statuta : 2' neque illam habent pro vineia-Ies : 3' ipsi etiam ordinum generales attento solo jure communi. et nisi aliter tu aliquo instituto, a sede Apostolica a probato, disponaturi nequeunt absque generali totius ordinis capitulo dicta statuta edicero. Unde 4' potestas haec de jure communi censenda est residero solummodo penes supremum totius ordinis tribunal, id est, penes generale capitulum. Quam doctrinam sic exponit SuareZ de religione, tomo 4, tr ctatu 8, 1. 2, e. 8, n. 4ὶ : u Ad majorem hujus rei veritatem, a observare oportet, aliud esse praeceptum personale, aliud a vero statutum per modum legis. Priori modo possunt praea cipere, etiam in conscientia, omnes qui habent jurisdicti a nem aliquam; magis aut minus juxta modum jurisdictionis. et Posteriori autem modo non omnes, sed illi qui habenta principalem quamdam jurisdictionem, qualis requiritur ada leges serendas. Sic ergo in religione, omnium praelatoruma est movere suos subditos per praecepta Obligantia in con- et scientia, cum proportione suae jurisdictionis : nam praelati
446쪽
a conventu ales solum in religiosos sui monasterii, et in rebusu ad illud pertinentibus; provincialis in sua provincia ; geneu ratis in tota religione uti potest potestate sibi concessa. Adu sacienda autem statuta perpetua, quae vim habeant et rati u Iacm legis, nec inferiores praelati, nec provinciales ordina-u riam potestatem habent. Dices : Episcopus potest condere u similia statuta; isti autem praelati, praesertim provincialesu habent episcopalem jurisdictionem ; ergo poterunt si alutau perpetua facere. Respondetur negando consequentiam; si quia non in omnibus habent parem aut similem potestatem; a ideoque non episcopalem, sed quasi episcopalem jurisdictio- a nem habere dicuntur. Episcopi ergo habent per se et immea diate jurisdictionem a summo Pontifice, et illi etiam imm a diate subsunt; ideoque per se habent jurisdictionem ad a condenda statuta : sunt enim quasi Ecclesiae principes suba supremo capite. Provinciales autem religionum non imme-u diato a Papa, sed vel a generali, vel a sua religione habentu jurisdictionem, subjectam etiam et dependentem a generali; et ideo non conceditur eis jurisdictio sine generali ad a condenda Statuta; quae essit res gravissima, et quae concedis nil totum corpus religiosais. Quin potius neque ipsi geneu rati sine universali conventu solet tanta facultas dari. κ Quia licet ille sit veluti proprius Episcopus totius religionis,u immediate constitutus sub Pontilice Summo, nihilominus
i non est Simpliciter supremum tribunal ipsius religionis. ii Nam capitulum generale superius est. Et ideo regulariter u illi reservatur haec poteStaS. nQUAESTIO ΙΙ . - Ouoenam nova statuta religiosis tanquam obligatoria imponi valeant ' - Prout distinximus quoad praecepta personalia; ita distinguenda sunt Statuta quae sunt omnino repra regulam, ita ut Sub ea ne indirecte quidam et reductive comprehendantur, ab eis quae reductive sub regula comprehenduntur, quatenus ipsi Sunt consona, et ad melius promovendam ejus observantiam tendunt. I. Condi possunt a capitulo 9enerali nova statuta, quoad Omnes
447쪽
religiosos obligatomia, modo sint reguloe consona, et sub ea redu-etive saltem eo prehendantur. - Ιd reperio a doctoribus communiter admissum, et confirmat religionum praxis. Batio est, quia hoc ipso quod quis secundum alicujus ordinis regulam professionem emittat, implicite consentit novis ordinationibus et statutis, quae ad firmandam ejusdem regulae observantiam in posterum moraliter necessaria, aut Valde opportuna, supremae totius ordinis auctoritali videri poterunt. Ad rectum enim cujuslibet religiosae societatis reuimen, necesse est in ea existere talia statuta condendi potestatem. Nec dicatur susscere regulas et constitutiones a fundatore conditas : non enim ab ipsis ordinum religiosorum exordiis omnia praevidentur et sanciuntur, quae decursu temporum, et novis exortis circumstantiis, moralitor necessaria, aut saltem valde opportuna evadere possunt. Quod sic exponit Suare Z me religione, t. 3, l. l0, cap. 8, n. 13ὶ: u Addo. . , regulariter talia statuta senu additiones non fieri, nisi quia prudenter judicantur mora- a liter necessariae ad persecte servandam primam institutio- nem et regulam. Nam humana providentia non statim a κ priueipio praevidet omnia commoda vel incommoda ad ali-u quem sinem ; sed paulatim per experientiam addiscit multa,u quae convenientia, Vel etiam necessaria fiunt. Hac ergo ra-u tioite contingit, etiam in religionibus convenienter addiu novum aliquem rigorem, ut medium aptum ad consequenu dum scopum talis religionis, vel ad regulae observantiam. α Et juxta hunc modum existimo Procedere et veram esse i Sententiam priorem communem l). Sed tunc illa non estu exceptio a generali regula supra posita; quia talis materia virtute et indirecte sub voto obedientiae continebatur. Namu illud praeceptum revera est secundum regulam, cum adu ipsius regulae observantiam ordinetur. Tunc ergo tale prae
l) Sententia illa prior, quam exposuerat Suarra numero f. tenet edi posse a religione novas constitutiones, austeritatem prioribus addentes, quae religiosos omnes obligent; dummodo consentiat major pars generalis eapituli, nee illae additiones ejusmodi sint, quae religionem ipsam substantialiter immutent.
448쪽
α ceptum fieri potest, non solum a Papa, quod clarum est, a sed etiam a religione cum consensu majoris partis, quia illa et habet potestatem praecipiendi secundum regulam : illuda autem praeceptum est Secundum regulam modo declarato. . . a Non est necessarius novus consensus Singulorum ; quia Suba sicit consensus praestitus in ipsa mei professione, cum talea praeceptum non excedat terminos ejus, ut ostensum est. nU. Si capitulum generale condat nova statuta, qua ita sinι supra regulam, ut ne indirecte quidem seu reductive sub ea eomprehendantur, statuta Meo non obligabunt religiosos qui antea professionem emiserunt. - Casum intelligimus cum Suaretio
ita ut ii talis additio sit omnino extra regulam Secundum Seu et in sua integra observantia sumpta, et ad illam non situ neceSSaria, nec per Se conducens; sed solum ad majoremu austeritatem, vel persectionem in genere. me religione,
tomo 3, l. lo, cap. 8, n. l0.) Porro in hoc casu dicimus religiosos antea professos, non posse hujusmodi novis statutis obligari. Nam 1'religiosus nequit obligari nisi ratione votorum: proinde nequit ipsi imponi ultra id quod vovit: consequenter, ut obligetur novo aliquo statuto, oportet ut materia hujus
statuti, sub materia voti, saltem virtualiter eι indirecte contineatur ; quod in casu, de quo agimus, locum non habet, exhrpothesi. 2' u Si praelatus etiam cum majore parto capituli et vellet per particulare praeceptum illud onus imponere talia vel tali religioso, non posset, juxta doctrinam Bernardi et a divi Thomae supra allatam : nam quoad hoc non est majora potestas in praelato cum capitulo quam siue illo; quia totumu pendet ex limilatione volt, extra quod nullus potest praecia pere ex vi obedientiae. Ergo simili ratione non potest praela-u tus, cum majori parte capituli generalis per statutum pera petuum imponere hoc onus illis religiosis, qui sub votos suo nullo modo illud comprehenderunt; quia non est majorn potestas ad praecipiendum uno modo, quam alio; nec omni-u bus, quam singulis. η SuareZ, de religione, lomo 3, l. lo, cap. 8, n. l0.
449쪽
III. Posset tomim ea trium praedicta statuita, gum ne reductive quidem sub regula comprehenduntur, con re, ita ut iis Oblig rentur, non iam professi, sed professionem in posterum emismri.
- u Alvero inquit SuareZ, loco cit., n. 12 , si talis auste-u ritas aut nova observantia non imponeretur sub praeceptost omnibus jam professis, sed solum sub consilio pro his quia illam velint acceptare, quamvis poneretur sub praecepto proa his qui in posterum professionem emiserint, facilius posset a talis additio fieri, non solum a Pontiaee, sed etiam ab ipsau religione . consentiente majori parte ea pituli generalis,u etiamsi alii dissentiant. Sic enim talis eonstitutio non spe-κ etat ad singulos ut singulos, cum nullus cogetur illam o, a servare, sed ut univorsos, id est ad ipsum corpus religionisa ut sic, quod Voluntarie acceptare potest aliquid pertinent ada majorem perfectionem suam, et illud statuere eo modo quo a magis expediat. Ille autem modus est convenientissimus, a quia ut sit voluntarius corporis, satis est ut major pare coma sentiat: et nulli sit violentia, quia jam professis solum daturu consilium : qui autem postea profitentur, voluntarie statu-u tum illud cum aliis aeceptant. Potest ergo talis additio et optime fieri, etiamsi tantum sit propter majorem perfecti
QUAESTIO IIP. - An et quatenus possit summus Poritiseae rei giosos novis statutis seu legibus obligare ' - 1 ' Dissicultas non est de statutis, quae virtualiter seu reductive sub regula comprehenduntur, et ad ipsiusmet regulae promovendam Observationem necessaria sunt vel utilia. Si ejusmodi statuta imponere possit generale religionis capitulum, a sortiori id poterit summus Pontifex, qui principalem et summam habet in omnes ordines religiosos auctoritatem, non solum jurisdictionalem, sed et dominativam. 29 Alvero si agatur de statutis regulae ita extraneis, ut nequo virtualiter et reductive sub rΡgula comprehendantur, res non adeo statim liquet. Distinguendum cum Suaresio inter dominativam summi Pontisicis potestatem quam nempe habeι
450쪽
tanquam supremus religionis Praelatus, et quae in voto obedientiae religiosorum fundaturi, et potestatem ipsius etionalem. Nequit summus Pontifex dicta statuta imponerea si praecise consideretur ut Supremus Praelatus religionis,u habens vim praecipiendi fundatam in voto obedientiae: sicu enim militat eadem ratio, quod ejus praeceptum non possitu extendi ultra materiam voti et intentionem voventis. Secusa autem erit, si Pontifex in virtute suae primariae jurisdi-a ctionis aliquid praecipiat : nam haec potestas major est. Etu quamvis, absolute loquendo, non possit omnibus christianis
a praecipere ea, quae ex Se Sunt opera Supererogationis et
a consilii, tamen Supposito Statu alicujus religionis, quae exu institutione sua non habeat nec profiteatur aliquam obser-n vantiam sin exteriori habitu, vel in Dei cultu, vel in austea ritate et ministerio, vel in actione , poterit interdum illams statuere, si judicet vel ad universalis Ecclesiae bonum, velu ad majorem decentiam talis religionis expedire. Quod inter-α dum videmus fecisse Pontifices, quamvis raro, et non Sine vi aliqua violentia talis religionis; propter quam non solentu talia praecepta multum durare. Quandiu Vero revocata nonu fuerint, timenda sunt, etiamsi duriora videantur. n ine reli- glome, tomo 3, l. 10, cap. 8, n. ll.)
An et quatenus resormari valeat aliquis ordo religiosus, et obligari possint religiosi
0Π ramo P. - Quotuplici modo eontingere possit aliquam regulam rela ri seu mitigari' - 1' Fieri potest regulae mitigatio decreto auctoritalis Apostolicae ; si nempe summus Pontifex ab aliquibus regulae observantiis dispenset, vel etiam eas abroget: item decreto ipsiusmet religionis, si ex proprio instituto potestatem habeat aliqua moderandi, et moderationem illam decernat. 2' Inlroduci potest relaxatio per consuetudinem legitime praescriptam. et Sunt enim tu religionibus