장음표시 사용
531쪽
dendum, quod ex ipso jure communi fuisset et relinqueretur licitum : ergo perperam sustinetur de jure communi hodie- dum licitum esse ad arctiorem religionem transitum, petita et licet non obtenta licentia. - Respondeo: Cum plures religiones privilegium haberent, ut ipsarum religiosi ad arctiorem transire non possent, nisi, Vel ex indulto Apostolico, vel ipsa religione consentiente, quoad ejusmodi privilegiatas religiones dictam potestatem Sacrae Congregationi concessit Sixtus V. Unde citata ipsius constitutio nequaquam necessario revocatam supponit Iunocentii III legem vide cardinalem Petra, tomo 4, in constitutionem l Benedicti XII, n. 27).
III. Si regularis transeat absque petita licentia, an transitussu, non tantum illicitus, sed etiam invalidus, controvertitur.
Quod tunc illicitus sit transitus, ita ut graviter peccet, tum religiosus transiens, tum praelatus alterius religionis eum recipiens, concorditer a doctoribus admittitur. At vero in quaestione de validitate, inter se dissentiunt, de quo vide Cardinalem Petra loco citato, n. lέ). Communior tamen sententia, tenet invalidam tunc esse religiosi receptionem et prose
Sionem, et pome eum a praelato laxioris religionis revocari. IV. Tenetur religiosus transtandi causam praelato suo es nere. - Vide Cardinalem Petra, loco citato, u. 12. V. Sulpicit istentium peti a proelato immediato ς non autem requiritur ut petatur a proPlato et capitulo. - Vide Cardinalem
Petra, ibidem, D. 8 et sequentibus. Id intelligendum de jure communi; quia de jure particulari alicujus ordinis fieri potest
ut necessaria etiam sit licentia capituli. VI. Neeesse est ad legitimum transitum, ut licentia transeundi petatur cum humilitate, et in finem perfectioris vime. - Constat ex terminis citatae decretalis licet Iunocentii III. Et quidem utraque conditio requiri videtur etiam ad valorem transitus; ita ut revocari possit religiosus, si alterutra desciente tran ierit. VII. In dubio num religio ad quam sit transitus sit arctior, vel num transire volens ea animi ineo tantia ducatur, judicium
532쪽
ad superiorem pertinet: sed qualis sit ille superior, aliquatenus disputatur. - Quod in dicto dubio requirendum sit superioris judicium, expresse decemit Innocentius III, citata decretaliliret. At vero de quo superiore agat, non exprimit. Existimant SuareZ, Castropalao et alii, causam justae vel injustae denegationis licentiae cognoscendam esse apud illum superiorem,
qui inter illas duas religiones causas judicare potest. Cardinalis Petra loco citato, n. 12ὶ, putat intelligendum superi rem religionis quam vult religiosus deserere. Sed, teste Benedicto XIV, Suaresti sententiae consonat sedis Apostolicae praxis. Sic enim habet laudatus Pontifex, in sua bulla ex quo, i 4 januarii 174 7 : α Neque enim in jure cautum reperitur,
et ut duorum ordinum, laxioris atque strictioris, superioresa inter se convenire debeant, quoties aliquis in illo prosessus et ad hune transire velit; sed solum, ubi inter praefatos supea riores oriatur controversia, an hujusmodi transitus ex lau-u bili causa, vel potius ex animi levitate et inconstantia su
a cipiatur, ecclesiasticae leges superioris majoris judicium e requiri voluerunt set ibi adducit Benedictus XIV supra a citata verba capitis licet). Quod si, hujusmodi controversia a pendente, religiosus in altero illo ordine recipiatur, atque
et etiam in eo professionem emittat, tunc ex ipsius contro- vi versiae exitu decernendum erit, an ipse ad priorem reverti, α an vero in posteriori remanere debeat. . . Hodierna vero K praxis est, per quam omnes hujus generis controversiae et
a morarum prolixitates devitantur, ut religiosis viris, qui ae laxiori ad strictiorem ordinem transire cupiunt, postquam a voluntatis suae causas coram competentibus Apostolicaeci sedis tribunalibus exposuerint atque probaverint, haudet aegre a Bomano Pontisce indulgeantur opportunae facula tales, in quibus derogatio super consensu superioris ordinisu laxioris includitur. B
III. Religioso ad arctiorem transire volenti non debet eo edi' ita , nisi privis ipsius praelato constiterit, paratam ram religionem arctiorem ad illum reeipieridum: qui autem trinseundi
533쪽
tieentiam obtinuit, debet reeta pergere ad aretioris religionis comventum, nee potest, iter faciendo, alio divertere. - Ita praecepit Urbanus VIII, ut supra dictum est. QUAESTIO ΙΙφ. - An et quatenus licitus et validus sit transitus ad aequalem religionem ' - a Quod transitum ad aequalemu respicit, de eo in jure nihil videtur specialiter cautum ...u Concilium Tridentinum sem. 25 de reg., cap. 19 nil novi circa hoc induxit, cum solum prohibuerit transitum ada laaiorem. n Cardinalis Petra, tomo 4, in eonstitutionem 8 Eugenii IV, n. i 2 et seq.ὶ Quo praenotato, solvitur proposita quaestio in hunc modum:
I. Absque lirentia, vel sedis Apostoliem, vel saltem reperionum suorum, religiosus neque licite neque valide ad aequalem religionem transire potest. - Quia nempe, i votorum in sua religione emissorum , religiosus in perpetuum ei alligatur, salva duntaxat libertate in melius vota haec commutandi. Cum ergo transire ad aequalem, non Sit mutare in melius, stat vinculum
priori religioni eum alligans, nisi auctoritate extrinscea ab eo absolvatur vide Cardinalem Petra citato loco .
II. Lieitus et validus est ad aequalem transitus, si Papa e cedat, etiamsi concedat sine causa. - et Communis doctorum et sentcntia est, posse Papam transitum ad aeque arctam pem
mittere, etiamsi nulla Subsit causa ; ejusque licentiam sus-fragari in foro tum interno. tum externo ; cum omnes rei, et giones sint sub supremo Summi Pontificis regimine; a de u quo supposita aequali arctitudine religionis a qua , et ad et quam, poterit Papa sua potestate uti transferendo de unare ad aliam, praesertim si hujusmodi transitus primae religioniu non asserat detrimentum. v Cardinalis Petra, loco cit. n. l 5.)III. Transitus ad sequalem de iure communi fieri potest eae sola
licentia superiorum cum justa causae non autem vine causu.
Nam talis transitus a jure non est prohibitus, ut dictum est: ergo non est ratio cur seri non possit, ex licentia superioris regularis, concurrente justa causa. At vero noli susscere Iieen tiam regularis praelati, si nulla iliterveniat justa causa, tenent
534쪽
doctores communiter: a Quia hujusmodi transitus ait Caru ditialis Petra, loco citato, n. t 3 et seq.ὶ a jure ex preMeo prohibitus non est ..., hinc est ut transitus ad aequalem seriu possit praevia licentia Papae, aut inscriorum praelatorum;
u absolute autem necessaria est Papae licentia, si nulla transu eundi causa subsit: Abbas.., S. Antoninus ..., Tamburinus . . , a et alii. Beu ESTIO IID. - In et quatenus licitus ac validus sit transitus
ad laxiorem religionem Z-i' Nonnulli doctores quaestionem hanc olim solvebant eodem modo ac pro transitu ad aequalem. Ad decretum autem Tridentinum Sem. 25 de regul. , cap. 19), quo expresse prohibetur ne ad laxiorem concedatur transilus, respondebaut, decretum eSSe intelligendum, quando non adest justa causa. Unde, juxta hanc Opinionem, posset concedi transitus ad laaiorem, a Papa quidem etiam siue causa; a praelatis vero regularibus solum quando justa causa intervenit. 2' Sed derelinque uda est illa opinio, et omnino tenendum, a solo Papa concedi posse transitum ad laxiorem : nunquam autem a praelatis inferioribus, quantumvis adsit causa : obexpressam et absolutam Tridentinae synodi prohibitionem vide id probatum a Cardinali Petra, tomo 4, in constitutionem 8 Eugenii IV, n. is et Sm.).uu Enio IV . - Ouomodo ius intelligendum sit quoad religiosum, qui liemliam Pontificiam obtinuit ad aliam religionem transeundi 8 - Tonetur ille religiosus in nova religione, etiamsi laxior sit, novum probationis annum peragere, et ibi professionem emittere vide apud Ferraris, verbo transitus, D. 2ὶ.2' Si iustultum non exprimat religiosum transire posse etiam ad laetiorem, vel Saltem nisi dicatur dari licentiam ad quamcunque, non erit licitus nec validus transitus ad laxiorem
3' Si lieonlia data sit ad quameunque, in qua regularis et claustralis observantia vigeat, licitus et validus erit transitus ad laxiorem, modo tamen tu ea vigeat regularis et claustralis
535쪽
4' Beligiosus translatus, incapax remanet cujuslibet beneficii saecularis, etiam cum cura, quamvis alii ejusdem religionis ad quam transiit, ejusmodi incapacitatem non habeant. Hanc nempe incapacitatem expresse decrevit Tridentina synodus sess. 14 de res, capite li).
QUAESTIO V . - Undenam dignoscendum sit an aliqua religio sit arctior altera, in ordine ad dictum transitum canonice faciendum 8 - Dissicilis profecto quaestio haec. si Nam una religio)a excedit scaeterasὶ in paupertate ; alia in austeritate habitus et vel cibi; alia in diuturna contemplatione vel assistentia a chori; alia in amplitudine et persectione obedientiae ; aliau in excellentioribus operibus charitatis. Qua ergo regula a utendum crit 7 Praeterea contingit unam religionem esse a quoad hoc securiorem alia, quod majorem solitudinem et a separationem a conversatione hominum profitetur, proptera quod securior appellatur; et nihilominus alia potest esse a persectior, quia in ea sunt majora media ad consequendamu excellentiam sanctitatis. Quae igitur illarum erit praeferenda a ad hujusmodi transitum Bursus contingit unam religionem, a ex vi suae institutionis et regulae esse persectiorem et stria ctiorem alia, et nihilominus de facto melius et facilius tendia ad persectionem in ea quae videtur in serior, quia integros Servat, et in altera remisse vivitur. Quid ergo ad hune a transitum magis Spectandum est η SuareZ, de religione, tonio 4, tractatu 8, libro 3, cap. 9, n. 8. Dissicultatem ex pro sesso enucleare non aggrediemur; Sed, ad citatum Suaresii locum remittentes, praecipua duntaxat doctrinae ibi expositae capita notabimus. in Ad dignoscendum num una religio arctior seu perfectior sit altera, non attendenda est primaria ipsius institutio, sed actualis observantia. o duae Sententia est communiter recepta, a non solum a theologis, sed etiam a canonistis. η Suare Z, loco cit., Π. 37.)2' Est opinio multorum, canonistarum praesertim, arctiorem in sensu iuris reputandam esse religionem, quae iii exterioribus
536쪽
Observantiis corporis asperior et rigorosior est. Unde ubi jus permittit transitum ad aretiorem, id intelligendum volunt, non de sanctiori aut fructuosiori, quae in foro externo vix unquam talis probari posset, at de magis RUStera, 3' Contrarium sustinet SuareZ, post sanctum Thomam ;
. nempe u attendendam esse excellentiam et perfectionem relia gionis, Secundum Veritatem, v et non tantum majorem vel
minorem in exterioribus observantiis asperi latem loco cit., n. 10 . 4' An permissus a jure transitus ad perfectiorem Seu adictiorem, intelligendus sit de transitu a minus perfecta sed Securiori, ad persectiorem sed minus securam, dubitat Suar 2sius ibid. , ii. 14). Non obstante dicta opinandi varietate circa dignoscendam religionum persectionem Seu arctitudinem, concordant generaliter doctores in admittenda Carthusiensium religione, tanquam omnium arctissima : u Quod Carthusiensium congregalio. ait Cardinalis Petra, in const. 8 Eugenii IV, D. 3, tomo si a sit omnium arctissima, late firmavi ad constitutionem iu Gregorii IX, D. 20. nbo In praxi non occurrunt dissicultates; quia ut sequenti paragrapho dicitur) de jure particulari omnium fere religionum, necessaria eSt ad legitimum transitum, vel proprii praelati, vel Apostolicae sedis licentia. Hactenus de transitu ad aliam religionem, attento solo jure eommuni. Nunc dicendum de jure particulari religionum quoad illam materiam.
De tute partieulari variorum ordinum, circa transitum ad aliam religionem.
PROPOSITIO I'. - Fere omnes religiones privilegium habent, ut nequeat steri ab ipsis transitus ad uretiorem, cum sola petita et non obtenta licentιa. - De jure communi, ut praecedenti parti gra-
537쪽
pho expositum est, fieri potest ad aretiorem religionem transitus, petita, licet non obtenta, licentia. Sed apud omnes fere religiones exstat privilegium huic juri communi contrarium. a Plures sunt religiones, ait Cardinalis Petra, a quibusu transitus ad arctiorem non permittitur, nisi obtenta licentia et a proprio praeIalo, 'el etiam set quidem frequentius) a sedea Apostolica. a Jomo 4, in const. 1 Benedicti X lI. n. 23. in
Cisteretensibus, verbi gratia, constitutione regularem Eugenii IV, prohibetur transitus ad quemcunque alium. Praeter Carthusiensium, ordinem, absque speciali abbatis licentia, rationabilem et urgentem causam, summo Pontisci allegandam, continente. Item: in extra vaganti l inter commune de regularibus, generaliter omnibus mendicantibus prohibetur transitus ad quemcunque alium ordinem , ex copiis Carthusiensibus, nisi cum speciali sedis Apostolicae licentia, sub qua prolii bitione adnotant doctorre comprehendi mendicantes, non solum tune temporis existentes, Sed etiam postea institutos; prout Minores, et societas Iesu. Ιmo, ex variis indultis Pontisciis, v et inter ipsos mendicantes fere prohibitus est tran a itus absque licentia sedis Apostolicae. . . Unde hodie ferme a nullus est casus sunt verba Cardinalis Petra, loco cit., η n. 25ὶ in quo, ad terminos juris communis sussciat licentia a petita, licet non obtenta ... cum fere nullus sit ordo, quiu indultum non habeat prohibitivum transitus, nisi cum licena tia obtenta a superiore, vel a sede Apostolica . nPRoposiTio II .-Dieta privilegia intelligenda sunt absolute, et non tantum pro casu quo transitus fieret eae animi levitate et inconstantia: quamvis Innocentius III de hoe solo casu intelligenda decreverit similia privilegia ante ipsum emeram. -In citata
sub praesentis capitis in ilium Innocentii III lege, sic intelligenda declarantur privilegia ante ipsum concessa : a Licet a quibusdam monae his et canonicis ... a sede Apostolica sit η indultum, ne postquam aliquis professus suerit apud eos,u ad alium locum possit ipsis invitis, arctioris etiam religionis
et obtentu, transire ...; ea ratione videtur hoc illis fuisse eon- Diqiligod by Corale
538쪽
532 TRACTATUA DE IURE REGULARI .u cessum, ne quis ex temeritate vel levitate ..., ad aliam re-u ligionem transvolaret ...; non quidem ut ei transeundi li-u centia denegetur, qui eam cum humili late ac puritatest duxerit postulandam. . Hinc movetur quaestio, an eodem modo intelligo iida etiam sint privilegia post Innocentium Iuconcessa Si enim eodem modo intelligenda forent, hodiedum vigere censendum esset jus commune, superiori para grapho expositum, prout in illa Innocentii ΠΙ lege determinatur. Respondemus, secus intelligenda esse privilegia post Innincentium III concessa; quibus prohibetur transitus ad arctio, rem abMIue obtenta proprii proelati, aut sedis Apostolicae licentia. Dicimus nempe, vi illorum privilegiorum necessariam esse adlegitimum transitum dictam licentiam, etiamsi religiosus, non ex animi levi late et temeritate, sed rationabiliter et ex puro sanetioris vitae Zelo ad arctiorem transire velit. Probaturl' ex eo quod alioquin lirivilegia haec post Innocentium ΙΙΙ concessa, inutilia forent et illusoria; siquidem ad terminos decretalis licet, seu juris communis reducerentur, nec quidquam ci adderent. Et ita tenendum existimat Cardinalis Petra inconst. 8, Eugenii ΙV, n. 6, tomo 4ὶ; n ne alias, inquit, dicere u cogamur inutilia prorsus suisse quam plurima privilegia regularibus hac in re a Sede Aliostolica conceSSa, post cita-κ tum caput licet. M Probatur 2' auctoritate Sacrae Congregationis Concilii, cujus decisionem quamdam vide a Cardinali
Petra adductam, loco cilato, N. 7. Pnopos Tio Il D. - Ouain vis omnes fere religiones dictum privilegium habeant, diei absolute non potest, omnino sublatum fuisse ius commune capitis licet, quo servatis servandis licitum est ad arctiorem transire, petita et non obtenta licentia. - Id prudenter adnotat Cardinalis Petra, tomo 4, in constit. 1 Beue- dicti XII, n. 28) : u Caeteroquin, ait, pro transitu a laxioris ad strictiorem, liropriae cujusque ordinis constitutiones suntu attendendae : qua', licet quandoque licentia in Papae autu proprii praelati exigant, non idcireo generaliter asseri potesta revocatam eSse dispositionem juris in citato eapite LiCET; ut Duili od by Corale
539쪽
PARS SEXTA. 533α post Navamun tradit Cardinalis de Luca discursu 38,
a n. 35, et prius discursu 37, n. 3, de regularitas. MEo magis nostris temporibus id attendendum, quod exstent hodie congregationes non paucae, status religiosi essentiam cum votis simplicibus habentes, quibus nullum forsan ejusmodi privilegium concessum est; ut adeo transitus ab ipsis ad arctiorem, adhuc hodie ex lege Innocentii III capite licet, de reguLὶ regulari debeat.
Hinc minus considerate forsan assertionem hanc absolute et sine ulla restrictione emisit Ferraris verbo transitus, v. l): si Begulares professi non possunt ad aliam religionem etiam a strictiorem transire, sine licentia sedis Apostolicae. Mona-
De praxi Ronianae euriae, quando ad sedem Apostolicam recurritur pro transitu ad aliam religionem.
Quotiescunque autem hujusmodi licentiam a sede Apo- a stolica obtinere oporteat, haec ut plurimum conceditur a a S. Congregatione Super negotiis Episcoporum et regula-u rium; et quandoque etiam a S. Congregatione Concilii, et au S. Poenitentiaria. Priusquam autem concedatur, conStarea debet, quod religiosus transiturus invenerit benevolos re- et ceptores in alia religione; quod factum est ad evitandamae occasionem apoStatandi Sive evagandi, juxta praescriptum inu decretis de apostatis et ejectis. Et ulterius concurrere de-K bet consensus propriae religionis; qui si irrationabiliter de-u negetur, suppleri Solet, praesertim si agatur de transitu adu strictiorem; ut notat Cardinalis de Luca, de regularibus, a discursu 35, n. 4. n Cardinalis Petra, tomo 4, in const. l
540쪽
De t situ a statu lateali ad cleritatem, et vice vφrsa, inuta e 4em religionem.
1 ' Solus Papa concedere potest ut quis a statu laicorum Seu conversorum ad clericorum statum iutra eamdem reΙigionem transeat; si cum ex decreto Clementis VIII, relato in i ejus constitutione 83, S 34, et confirmato in constitutionest 26 Urbani ViII, prohibeatur iis, qui ad conversorum habba tum recepti fuerint, ad clerico iram statum transire, etiamSist adhuc sint intra annum probationis. n Cardinalis Petra, tomo si, in coustit. 8 Eugenii IV, n. l6.)2' Societas Iesu, ex propriis insuper constitutionibus, simili dispositioni subjacet. 3' u At si econtra de transitu a statu elericali ad illudii conversorum agatur, dummodo transiens in ordinibus f it cris non Sit conStitutus, ac juSta caum concurrat, cum prae-α lati regularis licentia fieri posse tenent Pelli Zarius. . ., Le-R Zana ..., Murga...; eo praeSertim quia id a jure non est pro-ο hibitum, nec violantur substantialia votorum religiosorum,u cum haec eadem Sint in statu conversorum et clericorum :n quinimo status illorum, quamvis humilior, est tamen durior
4' st Et quidem praelatus hunc transitum non solum per-u mittere, sed etiam jubere potest, ob punitionem delicii, utu tenet Sancheg libro si morai., c. 7, n. 80); ubi quod cumst hujusmodi transitus sit res gravis, seri debeat a provincialia aut generali, cum conSensu conventus, et alias prout cu-n jusque ordinis statuta praescribunt.b' u Caeterum qui a conversorum statu ad illud clericorum et transeunt, praecedentiam aliaque, quae professionem prius u emiMam eon Sequuntur, non metiuntur a tempore primaea professionis emissae inter conversos, Sed a professionea emissa tu statu clericali, ut tenet Bordonius..., et reSpOn-