Lectiones aureae in quattuor libros Mag. sentent. In quibus, & magistri littera accurate explicatur, & quaestiones omnes, quae a scholasticis tractari solent, subtiliter examinatur. Tomus primus °quartus. Auctore R.P.M. Ioanne Paulo Pallanterio a Cas

발행: 1599년

분량: 445페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

161쪽

Io. PAVLI PALANTERII

quibusdam estprobandum in diuinis Spiritus sanctiprocessionem

temporalem non esse admittendam: illud enim, qδ temporaliter procedit, ex tempore incipit esse se Spiritus sanctus non incipit esse, ex tempore, non ergo temporalis processio concedenda erit. Prperea,sicuti Spiritui ctoprocedere competit, ita filio generari: stolius no dicitur genitus temporaliter, nisirarione natura

2 impii , ο'am Spiritus-Eius ηon assumpsit: igitur, nec dicemm, cit temporaliter processerit. Tertiὸ se instatur. In diuinis

non est mobile, nec extraneum: igitur neq; proressio temporalis.

In oppositumst habet Magister in textu. propterea pro determinatione ueritatis, primo quid per processionem intelligendumst. velim notetis. Processio ergo temporalis illa dicitur,personae apersona emanatio, ad sanctificandam creaturam per aliquid in ipsereatum. Unde quatenus Spiritus sanctus a Patre, o filio ςtemnaliter procedit, illius processio perna est. At quatenus dicitur procedere, ut nouo modo fit in creatura, qua temporalis ea, σnoua, iccirco talis processio temporalis nuncupanda. His ita di- positis, argumentis formatis non erit discite resspondere : A.m itaq; primo dicebatur: oe quod temporaliter procedit,is habethgo maiorpropositio concedi , quando illud, qδ temporaliter procedit, accipit ese ex tempore, per talem proce onem sed in proposito persona procedens non dicitur bdere esse per processionem, ut respicit terminum ad quem, ratione cuius temporalis ea ,sed bene, ut re sticis principium a quo, ratione cuius ςterna est,oe ita argumentum est nullum. Ad fecundum similitudo de generationes iij,cir P celsone interimitur, quia generatio dicit tantum geniti

restetitum

162쪽

LECTIONES LIB. PRIMI. I 23

re pectum ad eum, a quo est generatio, quod est principium cυ- municaridi natuiram ipsi genito, ideo non ponimus nisi duas generationes insilio Jecudum auas naturas cilicet diuinam,m humanam . At processio non solum dicit habitudinem procedentis adprincipium a quoprocedit,verum et ad terminum in quemprocedit ; cU qia iste terminus temporalis est, vel essepotest, iccircoratione eius processio dicitur temporalis, quanquam procedens nullam per hoc temporalem accipiat naturam. Tertium argumentum dicitur procedere de processone, quae est motus localis, qua in diuinis non ponitur. Et hςc de primo quoito Cui nectitursecundum, dum quπitur: Virum Spiritus sancti procesio ,ponat innumerum cum ςterna. Prima =onte mihi videtur, quod sic. Illa enim, quae ordinem adinvicem habent , in numerum ponunt ,sed temporalis processio ad perna ordinem habet, nam illa posterior, altera priore ponit ergo in numeru cu perna ;Mita duae realiter erunt processiones distincta cocedendae. Prςterea in filio duaesunt generationes realiter: igitur processio passisa Spiritus sancti ςterna , e uer temporalis dua erunt realiter processiones: quaroecunda cum prima ponet in numerum. In contrarium videtur esse tenemdum, quod una sit tantum processio, non duae. Pro determinarionestituin huius disscultatis, velim sitatis, proentem quotionem duplicem posse habere sensum: unus est, quod processio temporalis, cum perna ponat in numerum processonum, ita qδ sint duae r aliter disserentes; alio modo confiderari pol processo, qlponat in numeru, no quidem dcessionum, sed in qu2emcunq; numeruimrerum, vel rei, vel rationis. Primo modo qu6lios maetur, ac

163쪽

314 IO. PAVLI PALANTERII

intelligatur, una tantur' processio realiter cum ςtema temporans illa erit; π ratio assignatur, quia prycessio perna lum persona apersona exitum dicit, cir processio temporalis illud idem, cum nouo tamen reflectu ad crea turam, qui resteritus fecundum se, δ- cessio dici minime potest: nam cum Pater hanc habeat ad creati ram restedium, π ipse quandoq; temporaliter procedere dicereis tur, quod est falsum. Processio ergopersonae a persona, cum noII re peditu ad creatura temporalis dicitur,inperna rationestius primi merito sicundi temporalis, una tamen ibi est Verna, qua. temporalis dicitur ex Iecundo. Insupersiprocessio capiatur alia modo, ut puta, secundum qualemcunq; numerum rerum, vel rei, fue rationis ,pot dici, quod nec ob id temporalis ponere habeat in numerum cum ςterna, quia ibi nihil aliud consideratur, nisi nouus, rellectus ad creasuram, non noua res, nec nouaprocessio, sed benet noua relatio. Nunc superest, ut ar mentis occurramus duobus

adductis;σ primo ad primu Gqs ordo temporalis processimisad ςternam istum ratione connotati,ex quo consiurgit circa personam diuinamprocedentem nouus re pectus, licet deinde secundum rationem numerus res,o rationis, vel eius m accepti lumsecundam rem, ad se ipsum acceptum, penes nouam rationem. Ad

secundum argumentum Dilitudo negatur de Aij generatione, Spiritus sanciti processione: Nam ibi rea liter duaesunt

generationes, penes naturas diuerses accepta, at nousis euenit in aha parte: quare airgumentum, , nihil contra nos concludit. Et i, M lis . . .

164쪽

IECTIONEs LIB. PRIMI. risVTRVM PER TEMPORALEM PROCEL

SIO M, SPIRITUS SANCTUS

detur, vel solum eius dona,&c. Lectio LI.

IN pr. imo prςterito nostro sermone de duobus loquuti si

mus: hodierna quoq; die de alijs duobus erissermo. Nam primo inquiremus:/trum Spiritus sancitus per processionem detur, an eius dona; quod non detur, sic doceo. Illud dari Picitur, quod de nouo datur,. nouo modo habetur, sed Spiritu anctus, secundum se nouo modo non habetur ,sed tantum secundum eius dona: igitur, me. Prperea: Deus per authorem de causisse eodem modo se habet ad res, non igitur de nouo Spiritus sanctus potest dari, qui ut causa se habet per comparationem ad res. In cotrarium tamen extat illud Pauli Rom.m. Charitas Dei deus ea in cordibus nostris per Spiritum sancitum, qui dasus est nobis videtur ergo utrunq; dariper Apostolum, oe Spiritus sanctus, m eius dona. Pro determinatione itaq; huius ardua Psbnis, tria comeranda occurrunt:primu es, quo modo Spiritus an tus detur cum donis suis, oe' non ua dona tantum. Alterum est, cum quibus donis, quibus non. Tertio , num prius Spiritus sanctus, aut dona eius dentur. Quantum ad primum: Spiritussancitus non datur vlforma inberens, ga est personas istens, bene ut motor,

vel ut amicus, vel ut retitor, . ut rationalis creatus tutior,cui

fir dari dicitur cudonis gratia perfecte, m cudonis gloria per fectissime, Ppatresecudv. Ad illud vero tertio Aeopositu,nuper

165쪽

116 Io. PAVLI PALANTERII

per prius Spiritus mctus detur, an dona eius, distinguo de prior Vc lex enim datur prius,unum sicundum tempus, alterumsecundum naruram. x primo modo de priora loquamur, dicemus,auod ibi non detur prius, neque posterius, dona enim ad beatitudinem pertinentia emper in a suo animam perficiunt, de donis autem gratiae, gloria aliter dicendum, nam si secundum naturam prius sumatur, tune fatendum erit Spiritu anctum per prius natura dari, quam eius dona. Nunc ad argumenta, cis primo ad primum

est re ondendum: Deum siue Spiritum sanctum, ad creaturam 'duobusse habere modis: uno modosubiective io modo obiectiuAHoc ficundo mori absit; sui mutatione per solam mutatione cremturae Spiritus sanctus se ad creaturam dicitur habere, non primo modo. Ad secundum argumentum dum dicebatur,'Deus seca- dum authorem de causis, eodem modo si habet ad res ,potes dici rhoe dc e intelligi, quod in Deo non mi diues modirealessi biective, quibusse habeat nune aliter, quam prius, ob id non debet

negari,quin ex reru variatione, ac creaturarum, varia relationes secundum rationem circa Deum obiective non consurgant , uti

euenit in opposito. Datur ergo Spiritus sanctus non solum in donis suis, sid et in perfna sua, ut patet per minoritate Apost. dicentis ad Rum. Cap. v. Charitas Dei disiusu est in cordibus nostrisper Spiritumsectum, qui datus ea nai Insuper, ut donum perata liter procedit, ad donum aui pertinet, ql detur non solum in alio, sed etiam in stipso, ut colligitur ex Aug. lib...de trin. Cap. I g. Cr vltimo. In per lib. secundo de trin. Cap. v d quo modo δε- . tur ' RessonLtur, quodsimul tempore cum suo esed tu charitatis, '

166쪽

LECTIONES LIB. PRIMI. I 2

rem in babente charitatem patet. Datur itaq; nonsolum per essentiamprsentiam, cypotentiam,sed cooperando adlleci lem actum, qui est actus meritorius vita perης de conΠuo. Hoc ergo modo Spiritus sanctus datur alicui, non ut forma informans, nec per ahquam mutationem in ipse ed ut diuinum suppossum assistens cui datur Lpecialiter ad talem actum. Hisprmi subseruquitur alterum enodandum. Numscilicet, Spiritus sanctus dari arur a Viris unctis: pro cuius resolutione, breuibus ut procedam mer bis dicam: Spiritum sit iumposse dupliciter dari: uno modo per modum aut horitatis, cr principalitatis: alio modo per modum ministerj: Brimo modo, a Drasti non ab alio. Si secundo modo, m a bonis, etiam a malis hominibus instrumenti

liter dari potest. Et bςc de proposuissetis.

VErsaturus circa decima quinta distinctionem Mobili f.

Auditores choerentiamprimo cum siverioriperpendam: issiper ad diuisione accedam: tertio sit uim partes diuisas exponam. Ex quo ergo Magistersint. de temporalis processionis principio egit,qua Spiritu anctus datur a Patre, filio, cir suo modo viris sanctis, Nunc inquirere int edit, Vtrum Uelso detur,vel mittatur. Habita in hunc modum eboerenti

167쪽

ad distinctionis diuisione accedo, in triae' puncta diuidiposse di. eo: in quor et primo perscrutatur Magister, Vtrum Spiritus sensius, ast ipso mitti debeat dici. In secundo qualite lis mitti conueniat exponit. Postremo, Patrem nonposse dicimisum infimat . Circa primum, in uniuersu olet quςri.7 trum Spiritus socius posse dici dari , γὰρ ipse mitti temporaliter o mihis emi detur posse dicendum, quὸάβ. Nam est Deus, m donum diciatur : igitur ut Deus dat,stut donum datur. Confirmari hocpotin hunc modiet: opera enim trinitatis, scilicet Patris, Fiiij, πSpiritus san b, ad extra sum indiuisase recessio, m mi io ad sansueficandum creaturas opus trinitatis ad extra: igitur a tota trinitate, m ex consequentino solum a Patre, a Filio sed et a Spiritu sancto: idest a se ipso. Rursus, quod Spiritus sanctus mittatur ,σase ipso temporaliter detur, triplici via probatur, primo sic, quia ut tetigimuspaulὸ ante opera trinitatis ad extra sunt in diuisa: secundo quia quicquidpot una persona, potest altera: si ergo Pater in diuinis potest dare , es mittere Spiritum sanctum: igitur, Spiritus sandius poterit se ipsum dare, mmittere. Tertister simile desilio de quo D. Aug. lib. ii. de irin. dicit,quod non tantum missus a Patre,c filio, sied etiam a d ipse igitur, e c. Enodato iamprimo puncito alterum uitiis, ubi

quo modo mitti lio conuenit declaratur. Nam licet semel a tota trinitate in camnem missas sit sequeter tamen in castas hominum mentes mitti nullatenus negatur, hoc authoritate beati Aug.

dicentis, ql p rster tenerationἔςterna duobus modis missus es,vL. delicet vi iliter in carnem, si intus liter in mentem. Sed his velim

168쪽

LECTIONES LIB. PRIMI. II 'etelis notetis,unam missionem disserre ab alia: nam missio in camnemsiemel est acta; missio vero in mentempluries. Rurs s ingenio

pollentes orsitan dicetis: qua viapoterit δbari, a tota ancilissima Trinitate missum fuisse ' huic dubitationi illud Isaiae occurrit, ubi per propheta Christus dicit: Nunc misit me dominus, m stiritus eius. Deinde, ql ase ipso missus docet D.Aug.lib. ii.de trin. dum

dicit, quod Maria conceptus,m partus opus trinitatis est. Et bςode duobus pun iis. In tertio, or vltimo declaratur, Patrem non pse dici missum, qui enim ab alio non procedit, ut Pater, missus,inec mitti dici poterit. Prςterea quo modo ille mitti dicetur, qtu omnis missionis, ac processionis author,etprincipium est ' Pater Itaq; cum se talis, mitti, nec missus dicetur. Hic ex actis appa 'ret quorundam error hςreticorum dicentium filium in diuinis Spiritum sancitum Patre minores esse, eo quia illi duo mis tantur, senter nonm. g. lib. iiii. de trin. illis cotradicens, his vittar verbis. Non ideo, inquit,arbitrandum est minore esse filium,quia missus a matre, nec ideo minorem Spiritum sanctum, quia Pater eum,s filius misit: siue enim propter visibilem creatinam, siue potius propter principq authoritatem, vel commendationem,

non Ppter sesqualitatem, vel imparilitatem, vel substantia dist militudinem in scripturis hςc ptista intelliguntur : quare non ideo Pater dicitur misisse lium, vel Spiritum sanctum,eo quia ille maior sit,& i minores, sed maxime propter principy com

, mendandam authoritatem. .

169쪽

rso IO. PAVLI PALANTERII VTRVM MITTI ALICUI DIVINAE

PERSONAE CONVENIAT, ET C.

Lectio LIII. SColastici Doctores multum circa distinctionem prVentem

immorari solent considerantes primo. Num mitti acui dia uinae pei sonae conueniat. Insiper,utrum soli conuenias Dia ritusncto. Circa primum, mihi procul dubio videtur esse dicematim, quod mitti alicui diuinapersiona minime conueniat: nam in a uinis nihil pertinens ad inferioritatem ponendum est , sed missio

re 'ectu mittentis quandam dicitur importare inferioritas em, iniuinis evi' Ppter hoc missio concedenda no erit. Prperea missio, ut norunt docti eparationem misi a mittente importat,at diuinae

persona abinui e minime separantur, quia una semper est in alia, mi habetur apud Ioan. xiiii. igitur, c c. In contrarium se hare' illiad Io . viii. ad Gal. iiiZ ubi Atitur. At ubi venit plenitu- do temporis, misit Deus filium suum: igitur mitti alicui diuime videtur conuenire persona. Pro intelle tu itaque, ac determinitione huius qu6bonis tria coψderanda erunt, γ' primo, cytud nomine missionis importetur. Insiper qualiter diuinis competat personis. Terriὸ quo modo a processione, σ a datione disserat. ΘΡntum ad primum, sciendum est, qu)d in creasuris, ex quibus transferimus nomina ad diuina, missio dicitur esse motus, vel extatus alicuius ab aliquo accipientis authoritarem , finepotestatem ad aliquid agendum, vel dicendum, quo modo legatus missus a Pomtifice, vel nuncius a domino. Dicitur et telum mitti aproiciente,

170쪽

LECTIONES LIB. PRIMI. I 3I

siue iaciente, eo ga ab eo virtute recipiat percutiendL Hic tamen notandum est, cis in his onus imperfectiones multa inueniantiar, ut motus, m mutatis eparatio, σ authoritatis acceptio, ampotestatis diminutior olitibus Οἴbus imperfeElionibus semotis ab his, tunc in diuinis missio dicetur exitus unius ab altero absq; mutatione, m locali separatione accipientis virtutem eandem, ςque perse iam ad aliquid agendum, ex quo patet secundum in ordine, laod est propositum, principale, videlicet in diuinis exitum dari personae apersona, secundum originem absq; omni mutatione, locali separatione , ei aem tamen virtutis ad creaturam sancit Ficandam , ub quo sinu in diuinis missio conceditur. Circa te'rtium in ordine considerandum erit, quo modo bςc tria differant, vid licet, missio, datis, m processio. Nam processio dicit exitumpe

Iona a persona, hoc modo flij generatio dicitur processio, σSpiritus sancti ab utroq; similiter. Misio vero personae millς ab

aliqua alia originem importat, m in hoc cum processione couenit, ' quae semper nouum lectam importat in creatura. Postrem), or mltimo dario non videtur originem importare in dato: nam idem

se ipsium darepol modo, quo Dona diuina datur. His ita dillositis, argumenta si mata de facili ruent. Dum ergo primo dicebatur,oli missio importat inferioritatem in misso, quae non conceditur in Auinis e quare, me. Ad hoc potess dici, s argumentum concludatis creaturis, at non in diuinis. Nam licet in diuinis mitti signum sit authortiaris, σprincipij in uno ressistem alerius: ibi ob id noconceditur verioritas, vel inferioritas. Adsecundum argumentum, quari a Litur missionem missiseparationem amittente is I a. portare,

SEARCH

MENU NAVIGATION