장음표시 사용
131쪽
sine matre, secundum humanam habet matrem fine 'Taere,ficumdom gratuita habes Pagrem, m matrem: iuxta istud Mat. I 2. Qui fecerit voluntatem Patris mei,σc. Filius ergo loquendo degeneratione primo modo siumpta Patri coeternus. Necflic ab humano intellectu comprehendendus. Et hςc depunctis duobus. In tertio dissoluenda venit ambiguitas occurrentis clusionis: tur enim, Utru in diuini lius cong uentius, ac rectius exprimi
habeatperstemper nasii, vel natum esse. Mihi sane videtur, quod melius filius dicasur semper natus, quam nosti: ratio est, quia semper natum esse dicit perferitionem sine imperfritione d igitur potius erit affirmandum ipsium semper esse natum, quam nasci, 'oniam hocsecundo modos loqueremur, impersedito a verbi gen ratione non excluderetur. Ad hanc ergo dimittendam debet fieri expressio geηerationis filij p verba prςteriti teporis perfecti,cuiusmodi est j natus, qj dcnominas ae lugenerationis trapisse, eius terminu a fualiter in copleto esse,insta re. At mplicatio generi. tionis per verbu t eporis prsentis,cuiusmodi θ nostitur, de gnat, ac denominat generaetionis aditum adhuefieri, cli de si minime imperfecisione excludite primo igitin modo,no secundo, adsili, gens ratione exprimenda loquetis crit. Et hςc de tota distin bonefatu.
AT maiore prςdeclarata distinctionis euidentiam tria nobis imProentiarum excitanda erunt crusita: quoi uprimum. Vtrum
132쪽
Vtrum in diuinis Pater dici post alius asilio. Deinde, virum Pater filio su prior. Tertio Utrum Pater, G filiussint plures
sterni. Circa primum negariue procedentes dicemus: Patrem
non esse alium asilio, ibi enim alias relatiuum diuersitatis substa ita dicitur ,sid a Patrestius non est in Abstantia diuersus: litis
nec alius a Patre, es vice vers. Huic rationi prima aduersuri
videtur ementia Athanasij in Θmbolosivo dicetis; Alia estpem sona Patris, ali iij, c c. Pro determinatione igitur hi in primae discultarissciendum est, in diuinis nominibus talibus esse menda, quibus neopersonarum pluralitas tollatur, nec essentiae pluralitas plurificetur: quare hoc nomine a ius non utemur , nisi cum substantisorum additione, quibus hoc nomen competat, V. g. dum aicitur: Pater es aliapersona, vel alius in psona a filio.'ςterea notandum venit, hoc nomen alius distinctionem in diuinis,quo ad personesia, importare,sed non, quo ad essentiam.Nunc restondeo ad primum argumentum, e, dico, b alius relativum quidem esse
substantiae, sumendo tamen substantiam non pro essentia ,sed pro
supposito, cir itapro utroque poterit reddere locutionem veram. vel falsem decundum tamen naturam eius, cui addetur, I .g. Si dicatur, quod Pater est alia persona, vel aliud suppositum, tunc vera erit locutio, at si dicatur: Pater est alius Deus asiliciscilicet essentialiter, locutio non erit vera, nec admittenda, quia sic dicit essentiae diuersitatem, qδ non debet in diuinis admitti. Nos igitur primo modo, cum Albanasio loquamur, ne erremus. Et hςc de primo dubio. Hui uocedit alterum,dum quςritur. Vtrum Pater
133쪽
suo S mbolo,videtur e se tenendum, quod non, nam dicit ipse, sIn bac trinitate nihil e aprius,aut posterius: non ergo Pater erit si io prior, aescundum intellectim,suesecundum rem. Ex alio .las ere diurnis cum filius habeat principium a quo, quoniam ea genitus a Patre, videtur posse dici , quod Pater sit filio prior. Prori 'onsione igitur debetis scire,duplicem dari prioritatem,originis delicet, oe pernitatis: Nunc ad Albana una dicimus, in diuinis nibit esse prius, aut posterius loqvcndo de prioritate perni- stis. tapernas V ater, ternus Filius, ςternus Spiritussanctus. De altera etero ori'inis millus sanae mentis oppositum teneret, σhpe de duabus d s ultatibus, quibus tertia additur, dum inquiritur. Utrum Pater, oe filiussint plures perni. Mihi videtur, quod non, γ' ratio assignatur, quiasicuti trium personarum inaes deitas, ita una pernitas, non igitur plures ςterni. In per Ut mater filius non siunt plures Dj, ita nec plures ςterni. In oppositum videtur si habere iusiuο Smbolo Athanasius, dum dicit, quod Trespersonaesibi sunt coeternit, oecoequales, Vir enim iste in numero plurali loquutus: hinc visium est quibusda, qt sint ires
ςterni. Pro veritate ipsa cognostenda duo nobis comerada erunt, O primo dissisi Athanasi, dicetis, Aeternus Pater, pernus Filius, ς ernus Spiritus an ius, no tamen tres ςterni,sed Tnus ςternus.
Insiuper, cur Athanasius in Jo S mbolost loquatus innumero plurali dice , qt Tres s onaesint sibi coeternae,c,' coequeses; dicamus ergo Athanassi adieeliae loquutu csse,nolubstantiae; licet
ergo talia adiecitiua in plurali numeropilicetur,no tamen importata s ea Abstantialiterplurificantur. Et b c de tribus quoitis satis.
134쪽
LECTIONES LIB. PRIMI 93 HIC DE SPIRlTU SANCTO AGITUR, ETC.
E lanata distinctione nona huius lik primi accedit de Lma exponenda, ubi Magister sent. in hunc modum pro .cedit, nam primo Arenua Adtis continuat, deinde, quae tractanda, I ponit. Ex quo ergo de Filij πernageneratione a P tre verbaserit, incipit nunc agere de Spiritus sanctiprocessione a utroque,videlicet a Patre, filio,tria nobis proponendo Primo Spiritu anctum orem esse Patris,dis iij, per modum voluntatisprocedere. Insit per amore conuenienterpersona Spiritus sancit i appropriari. Tertiὸ Spiritum sanctum nomine communi pomimetri, ram GPatri, qua lis conuenienti. His itaprmissis, exponenda primapars erit, pro cuius euidentia ita dicendum, qδelaritas,sive fientialis amor Spiritui sandio appropriatus, toti tria nitalisit communis. hoc verum,qupo audite: ut enim se habea pientia ad totam trinitatem, oe ad filium, itast habebit amor autota trinitatem, oe' ad Spiritum sancitum, at sapientia eslentialiter icta toti trinitati conuenit, oe tamen filio appropriatur: igitur charitas,sive amor licet communissi toti trinitati,tamen Spiritui fandis appropriari poterit, Nam Spiritussanctus amor, vel dilectio eastris, s sit' dicisur, ut docte manifestat D. Aug. m. de Trin. dicens, quod Spiritussansius, nec Patris essetius, nec est Aij solius, sid amborum: propterea communem, quo inuic sieriti uni Pater, oe filius, nobis insinuat charitarem. At vos bladi bitare
135쪽
dubitare posse video exHcto Ioan. primae canonicae suae dicentis Deus charitas est: si ergo Spiritus sanctus est amor, siue dilectio, oe charitas, cur tunc aperte Ioan. non dixit: Spiritus sanctus est charitas,sed dixit, Deus est charitas, relinquens nobi ab dubio, an ibi de tota intendat trinitate loqui, aut de alici persona inll ciali ' ad hanc discultatem dicimus, amorem, oe charitatem toti quidem, ut supra tetigimus, conuenire trinitati, aliquarido tamen persona Spiritussancti appropriari: nam e apientia quoq; commmunis est iribus, sed tamen in 'eci lis appropriatur, e in ita in santia ruit, ut est videre in hac prima parte prsensis distinctio. nis. Post quam altera subsequitur hac pro filone contenta. Charitas,sue amor personalis nulli alteri proprie conuenit,quam solius Spiritu ancti personalitati. Et ratio assignataer, quiasolus Spiritus sanctus per modum dilectionis procedit: igitur charisas, Aue amor personalis soli Spiritu ancto conuenit. Sed hic dicetis: Ioan. in sua canonica, Gisupra, docet, dilectionem ex Deo esse, cum itaque tam filius, quam S 'iritus sanctus ,sint ex Deo, Gedubitatur, quis illorum debeat dici dilectio, licet filius per modum natura procedat, Spiritus sanctus per modum voluntatis. idi ficultariperbelle satisfit a Ioan. in eadem canonica, ibusquadixit,dilectis,qua nos facit in Deo manere, in Deo est, ubiungit. In hoc cognoscimus,quὸd in Deo manemus,m ipse in nobis, quia de Spiritu sancto dedit nobis; sanctus itaq; piritus, de quo dedit nobis,in Deo nos manere facis: Spiritus ergo sanctus dilectionem hanc,qua est in nobis, ex Deo facit. Ethςc de duabus partibus. Postrema, s ultima tandem enodanda venit, ubi Magister ent.
136쪽
cere intendit, quod irare merito Spiritus sensius ratione communis principij originalis sit hoc nomine Spiritus sandius nomia natus , non obstarite, quod tale nomen tribus commune sit personis diuinis. Num vero res itasese habeat, audite: illud enim, quod communiter, nec non ςqualiter origininar a duabus,conuenienter habet nominari nomine ambobus conueniente, at Spiritus sancitus communem habet a Parre, filio originem, iure igitur meritoeis communem habet denominationeme minor quia quibustam videri posset ambigua, ideo hanc probat Magister authoritate D. Aug. mpatet in textu, quem vos videre adhortor. Et hς sat is.
UTRUM NOMEN SPIRITUS SANCTI MΤ
Lectio XX XX. N S sicco pede ea videar velle pertransire, quae nobis non
leuem utilitatem ualent asterre, duo in prsenti examinabo , quorum primu erit. Utrum hoc nomen Spiritussa Elus debeat dici in diuinis proprium nomen tertia persona. Imsuper, Vtrum tres tantum in diuinis Fnt concedendae persionae. Circa primum fic proceditur, 'probatur, qu)d non , nam ut bene norunt Dodii, Epiristis contra corpus solet diuidi, at nulla persona diuina est corpus: igitur quHibet erit spiritus, quo itaque modo in diuinis hoc nomen Spiritus sanctus proprie tertiae persona conuenire dicetur ' Ex alio latere illud Io. v. in oppositum se habet : Tres sint qui testimonium dant in cno, Pater, verbum,
137쪽
Spiritu victus: at P ater prima personae proprium nomen est, γ verbum fecundae, or tertiae Spiritus sanctus: quare, σc. Pro huius discultatis itaq;solutione notandu erit secundsi Seraphiosi Doctorem, Spiritus de tribus dicitur, de corporibus, de creaturis intellectualibus de Deo. Si in corporibus confideretur, atq; dicatur, adhuc hoc erit duobus modis, aut alliritualitate contra corpulentiam, quo modo sebtile corpus,puta aereum dicetur stiritus, vel a Jirando,qua via latus uocatur θiritus, iuxta illud Christi: Spiritus ubi vult pirat; in crearuris similiter intelle-Ztualibus duplicitersumitur,vel a 'iritualitate cotra corporeis te, quo modo forma intelle tua is, siue eius potetia interior dicitur stiritus: vel a filii ando, oesica or, vel assediis dicitur. Prςterea solet dici spiritus, aut abliritualitate contra materialitatem, quomodo tribus diuinis conuenit persionis, aut alliratione,vel activa, melpassiua : si primo modo, duabus ascribiturpersonis diuinis, via delicet CPatri, cinflios fecundo modo, tertia tantum conuenirpersona, qua dicitur Spiritus sancitus, s primo Lyritus, utpaulo superius diximus, deinde sanctus ex monsaeproduritionis: nam est productus per mon voluntatis, qsancta est, ideo, me an ius insuper dicitur ad semouendam oem imperferibonem ab se. His ita positis dici potest ad argumentum primum, quod procedat de - iritu alliritualitate dicto, no aut a s irationepassiua, quo modo in textu loquebatur Magister sint. Alterum in oppositum ex iam
dictis videtur notum esse argumentum, nam concludebat verum.
Iam de duobus dubist a me propostis explanato uno, siverest, ut ad alterum accedam,s quid tenendumst,videam.Solet ergo erupr tactis
138쪽
p, pacti obiter quςri. Utrum in aeuinis queant esse plures personae, quam tres: mibi sane primo allectu videtur esse diccndum, sic, nam potentia Patris per generationem non minui dicitur, sic, ergo eo genito, poteris adfuscunda,'tertium gignere: quareplures in diuinis erunt personae, qua tres. Deinde hoc idem confirmari posse videtur Boetij authoritate dicentis, qδ relatio multiplicat trinitatem,at in diuinis sunt quatuor relationes: igitur quatitor persea, oe ita plures, quam tres. In oppositumst habet illud Io. vltimo. Tres sunt, qui teshmonium darit in cno, Pater,
verbu, Spiritus luctus e igitur tres tantum erunt diuina persona: una, qua a nullo est, it Pater: adtera, quae a Patre per m dum naturae precedit, ut verbum secunda persona, tertia, quae a duobus, ut puta a Patre, Glio per modu voluntatis,ut Spiritus sine ius. Ad argumenta nunc re pondendum, O primo adprimsi sic, qJ bene Patris potentiapersi ijgenerationem non minuitur,
sed semper est eode modo se Libons in fili, generatione, propterea aliam non potest produceres bum, sed temper eundem,inius enim agentis exfiapropria virtute, γ' semper eodem modost habentis in si, insua aditione, impo bile est esse, nisi unu produe tum, ut
inproposito. Ad authoritas e vero Boetij pol dici, qs no Ois relatio personas costituit,sed istae iamr, quaesiunt ponendae ad excludenda innascibilitate, quae uni persona conuenit: quare erunt tres filum relationes c5stitutivae trium per aru. Wg. Tt Paternitas ,sili tis, passiua lyratio; ad forma vero argumenti, dum dicebatur, si relatis multiplicat trinitatem, respondetur,hoc esse verum, i quendo de relatione propria non de communi. Et bςcpropronii.
139쪽
roo IO. PAVL PALANTERII QUOD SPIRITUS SANCTUS PROCEDIT
Amitror bacusit; de modo,quo Spiritussanctus protegit,
actumsisse: in prsentiarum vero de principio, a quo Spiritus sanctus P cedi agendum: ubi tria occurrunt: primum latinorum sententiam re lucis. Alterum discrimen inter tinos, m Grςcos circaprincipium,a quo Spiritu anctus Jcedit. Teritu m,m ultimum conuenientiam Larinoru, oe Grς 1 T. Quantu ad primum, secundu rei veritate est tenendum: PatremGr Filium Spiritum sanctu AEduxisse, Nam dicis,atq; bu verbis fatetur hanc veritate sacra scriptura, Misit Deus Spiritum si iij in corda uestra: rursus: Qui aut 'iritum Christi non habet, hie non est eius. Instuper Euangelium Ioan. dicit, maraclitus atatem Spiritus sanctus, quem ego mittam uobis a Patre ;prςterea, quod et a Patre Spiritus sanctusprocedat,t illud Christi in Evangelio habetprobari,No enim estis vos, i loquimini,sed Spiritus Patris vestri, quiloquitur in uobis: G alibi dicit, uem mittet V aser in nomine meo. Deinde, Qui a Patreprocedit; Et hςepro prima parte. Infecunda in ordine ponitur Gςcorum opinio, g μ o mortuo inducti Spiritu anctum asilio P cedere negauerunt, Nam isti dicebant illud Ioan. xvi. pro se extare dicentis; Qui a Patre procedit. Hoc idem in missa in Jobolo fidei cantari dicunt, ubi pertractatur deprocessione Spiritus Eli,sttamen ibi nulla e
140쪽
IECTIONESTI B. PRIMI IUUmehitio de ipsi lio: ergo, sequiunt Spiritussin ius noprocedit asilio. Insper opinantur isti, o male dicentes, quicquid Ahabetum desilio a latinis appositum m consequenti Ppter
hoc nos dicunt anathematia .rtos,quam opinionem corroborare Ui
dentur per illud Leonis Papae iij. dicentis: Secunda Conciliorum traditionem apud eos celebratorum oes aliud dicentes de sanctos. Trinitate,quam in eorum Concilijsfuerit determinatum,anath maestatos esse at nos huic caruitatu ni,erroripi; opinionis tisfacere volentes, dicimus nihil a nobis illi contrariu proferri , sed bene Sanctorum doti,inasne explicari. Nam oesi dicat Christus in angelio, Spiritum sandium a Patre proceaere, non ob id g , tur, quin etiam procedat a Filio sed moras sui fuissemper ad Pa-: trem referre quicquid habuit; propterea, quia non dixit, Spiritu sanritam a lo Patreprocedere,non negauit etiam a se procedere: ex quibus veritas patet in bassecuda parte: post quam subsequitur
tertia, ubi hetur conuenientia Grς orum cum Latinis: ex quo .n.
fatetur, Spiritu inritum esse piritum Filij: binc est,nosessu, sed verbis tantiis a nobA di erant nam si Magistros dem adtabemus,uti debemus, apte in textu ipsius vid: Lmus: Athanasium, . odimum, Θrillum, O Io. Chrisiostomum, qui fuerunt: Doctores eorum, si se, Diritum sanctum a Patre procedere,cν Filio: verum stitur ea dici re, Spiritum sanctum ma Patre, G a . Filio procedere. Et bπ de i