장음표시 사용
281쪽
Insuper, tru posti lae, vel iuriiue ibistimenda. Tertuartibuta essentialia diuinis dbbeant appropriaripersonis. Circa primu pro parte asi mali sic potest argui. Illa relatis nes,quae sese habent, nil earum est id fundamentu,steadem extri ma t, si una est realis, m aetera quoque: at relationes originis in
talis mirobur; enim est essentia diuin undamentum .persona
diuinae sunt extrema; cum itaque originis relationes sint reales digitur, σ ςqualitatis relatio erat reais. Insuper, veluti diuinae essentiae perferitio requirit, quod a Patre silio communicetur, ita requirit, quod it eadem in Patre, oe filio ,sed propter principium Pater realiter ad lium originis relatione refertur, quia clientiam habet a Patre: igitur propter secundum Pater realiter referri ad filium ςqualitatis relatione, quia eadem cum Patre essentiam habet. In oppositum diretis vos. Si ς ualitas in diuinis esset relatis realis, tunc plures relationes, quam quatuor, concedendae forent, at pro inconuenienti hoc habetur: ergo e r illud ex quo sequitur. Pro ressponsione, nec non inscultatis terminatione supponendum
est primo, qu)d plualitatis relationes, similitudinis in diuinis minime sint reales,sed illa tantum originis: quoposito,ad Oriones formatas duas restondendum erit, tr primo ad primam sic, quod
relationes illς, quae bdent, cride undamentum m eadem exirema sub eadem reali ratione exigentia extremorum, omnes siunt squaliter rea Aut inproposco patet: nam in cocntia diuina ut fundam tum originis relationum, essio F iens exigentiae exirem rum ratio, I .g. naturae secunditas. At in ipsa, ut est qualitatis,
282쪽
similitudini undamentum, no est talis exigentiae ratio, unitas enim essentiae non requirit, cli ipsasit in pluribus supposius, quare a umentum ruit. Ad altorum dicitur, quὸd essentia obuma per se Aio,ut secunda est, quὸdsit a Patre in filio, requirit, at diuina sentiaepe edito, ut una est, nequaquam requirit, quῖd in eis sit
una, quoniam ut una non exigit, cid in pluribus sit, γ ita patet, quῖd tota necessitas exigentiaeprouenit exs unditare natina, cundum quam relasionum orinis est fundamentum,'non ea eris unitate, secundum quam ςqualitatis,c imilitudinis ponitur
Iundamentum. Post primam a nobis quotionem explicatam θ-quitur ahcra, dam qu ritur. Vtrum ςqualitas in diuinis positive, vel irative dicatur. Pro parte Afirmativa videtur posse Pbari. qi ςφω, priuatiae ebdeat: nam quae sic priuatiae opponuntur, alteram dici di et psittae,cy' alterumpriuariae; at ambore Ati stotele decimo diuinorum ς quale opponitur magno, cs' paruo pris liue ,sed magnum,'paruum positiae dicuntur: ergo ςqua te dicitur priuative. Pro Psiti determinatione tria consideranda occurrunt, fundamentum squalitatis primo, ql est ipsa quam itan ilitudinis qualitas. Insuper relationis extrema, quae sunt squalia, vel fimiba: tandem habitudo relatiua ςqualitatis, aut spmilitudinis. Quibuspositis, diripotest, quod aequalitas, quantum ad uumformale Dificatam ,positive umitur; nam si undarem
ponitur in presicamento, priuatioris uero reduct uesolum.
argumeto adducto, α Arast. authoritati poterit satisfieri in bune modum ,s dixerimus: Philosophum loquutum esse de oppositione qualis magni, σparui commum eri flue id ratione formuli
283쪽
fundamentaliter de magno,'paruo non sic euenit, undam mol taliter enim identiscantur. Et ιπ de duobus quesiis. QuibH ne, ictitur tertium inordine,dum citi itur. Vtrum attributa lex uim ilia diuinis debearit appropriari prasonis. Mihi prima fronte et L detur , quod non: nam mine communia in Dunis videntur ese artributa essentialia,sicut essenti sed et sentia nulli appropriatur: lergo, erc. Prςtereastic armtur, prius est proprium, qua oppro- primum, nam appropriatu persimilitudine dicitur ad proprium, lat propriapersonaru nosiuntpriora attributis essentiatilus, immo i secundum ration posteriora, non igitum video, quo modo attri olivita essentialia diuinissimi approprianda per senis. Pro intri duo
huius arduae in cultatis tria supponenda occurrunt rimum est, quod in diuinis datur appropriatio possibilis. alterum, quod utilis. Tertium ruris in Auinis de diuerses appropriationibus reddi potest. Quo adprimum videtur non appropriari, nisi commune, possibilis ergo. Quo adsecundum utilitas paret,quia aliquo modo, per qpropriata in perfnarum diuinarum cognitionem manudi cimur. Quo ad tertium, d facili reddi potest rario de diuersis a , ' propriationibus : nam Patra H lamius pernitatem attribuit, 'eciem in filio,in im Spiritu undio P dicens. Aeternitas,
cpM mensura est, exsul ratione carens principio, iure merito a'
propriatur Patri, γ es principium, non de principio. Species vero filio, quae quandose semiuir pro imagine, O quias lius est imago Patris: ideo, ctrc. Vsius deinde Spiritui sancto, quia larg; γε ri, vii est aliouida sumere in voluntatisfacultate, Spiritis. U. mper modum is latis ocedit: id , o c.NAnc diri
284쪽
oraris nostra ad solutionem duarum prius allatarum rationa . quarum prima interrimitur per non esses dede essentia, σα- tributis essentialbus. Nam essentiqui essentia est, maiorem non dicitur habere conuenientiam cum proprio unius persona, qu cum proprio alterius: qrare uni persona magis quam alteri appropriari nequit ,sed diuersa attributa maiore conuenientiam habent cum proprio unius persona, quam cum proprio alterius ,propterean Us uni, qua, alteri appropriantur. Ad ratione ecundam dicitur, in diuinis nihilprius, autposteriuslecudum rem dari,sed secundum rarionem tantum, σ hoc modo quςdam essentialiavi Mntur leprio proprijspersonarum, no tamen appropriata, nisi ratione propriorum,o fi possunt di posterio propri'pers narum secundum rarionem talis nominis; nec inconueniens vid tur,quod aliquid sit prius, posterius alterosecundum rationem quantum ad considerationes diuersas. Et hςc satis.
. VTRVM PATER, VEL FILIVS, ET Q,
Distinctio XXXII Lectio XCIII. Postquam insuperiori Astinctione de nominibus communibus appropriabilibus diuinispersonis, nec no designis c.
tione quorundam nominum comunium appropra ilium
Iecundum H larium loquuti siumus, consiquenter hoc in parte Wrbitror agendum fore de quibusdam discultatibus originem Δ xemisus ex pr declaratis. Habitabis uvisis conlisuatione Hi I
285쪽
id stincticinis cum prςcendenti,ntinc diuidi habet de morem tres 'Iartes, in auarumprima declaratur . qualiter persona diuinae Spi- : risui uncto scuudum proprium,stas propriatam comparent uri Insiper circa fili, appropriarii. Tertiὸ, oe ultimo penes virans simul. Circa primum, ut magis intentum nobis Magistersint.
detegat saum qu rit. Num Pater, o filius diligantse mutuo, Spiritu sensti ab ipsis procedente. Primo aθectu adpartem n ratiuam declinando sic aruit, in diuinis diligere, esse identi- ificantur , t ergo Patre,osirius dii ni se Spiritus AD, σα t ne balerent ese per Spiritum sanElam, at hoc Asertam est, 'non ergo primum videtur posse concedi. Hic Magister senti ne ltoto videatur aberrare odio, ita fatur, Patrem, rium se dilia itere Spiritu sine io, siumendo ibi diligere notionaliter,pro G idens ies, quod communistratio, σsic intuentipatcbit, quo modo d ligere A esentia secundum rationem disserat,isformarumpi ius argumentum nullius ponderis existat. Et lac pro primosegmento. Huic nectipotestsecundum, ui Doctor inquirit. Vtrim Pater sapienssapientia, quam genuit, aeci possit. In ver , utrumfinus sapienssapientia genita,vel ingenita nuncupanduv. Tertio,virum Aiussapiens sapientiagenita, Mene ipso dicendus Circa qu si nem in ordine primam, videtur, quoa Patersit sapiens fipientia. quam ipse genuit: nam amore diligit Pater, qui ab ipsoprocedit: igitur,ta c. Hic qu6o diligerer perpendite Nobilissimi Auditores,
ne circa hoc aliquis ob inexperientiam contingat error. Nam h epositio minime concedenda est, Pater euripiens sapientiagenita,
idest id lientia, quamgenuit, ne silui, qui essapienti ageni
286쪽
Udeatur esse causa sapientia in Patre, qui sapiens est apientia ingenita. Ad secundam nunc venio quolionem propositam, paucis dico, quodsiius icitur piensistentia ingenis sicut Passer. Hic tamen notandum, quo modo hae duae sint propositi
nes verae, Parer e Uapiens sapientia ingenita, filius est sapiens Iapientia ingenita. Nam hi Atiliui in eis positi diuersmoia etiadentur posse construi, videlicet uno modo in habitudine formati
principij, ob quo'se Patere apiens sapientia ingenita, tunc huius si us propositionis est, quia sitientia ingenita est ipse Parer, moe ipse formaliter est apiens, cum idem Fri esse, sapere sint idem, secundum ciuemfensim intellectus erit falsu, quando dicitur, quod stast sapiens sapientia ingenita, qui caenota filium es Ormaliter apientem Patre, e ex consequenti
matrem esse sermalite lium propter identitatem sapientia, cor, inin filio. Alio modo ablativus ille videtar construi posse ista bitudinepriaclij sectivi, tunc temporis ista erit falsa. Pater est sapienssapientia ingenita, quia ignificat Patrem esse desipientia ingenita, π ita esset ase ipsio, quod est alpum. Illa vero, ius es Aiens apientia ingenita isto modo vera est, qui ensius , quod si iussit despientia ingenita. Et bπ de clusionibus d M.Si perea terti veriusproposita. trum filius ossit dici istens sis pientiagenita, idest si ipse, cui dissicultarisic habet re I pnderi, ly formanter, at lective non Nam verbμm non est .mps Eliae, nec sapiens a se ipso Me mo potest dici, nisis viliter, hπ de duabus principalioribus huius distinZtionibus intibus ἰα. Teres tertia, . vltima, tua in duas udiruaturi . tes, iuxta
287쪽
duas quotiones, qui proponit Magister. Q prit enim primλVtrum tantum unast sapientia Patris, o si ij. Mitri videtur, quod non, quia alia est sapientia genita,'ingenitae igitur non est tantum una: nam quando sumitur cum his terminis genita, ingenit apientia, tunc temporis trabitur adflandum pro persona, at quando simplicitersine ulla additione, tunc opponit pro coemtia, oesicut in deitare da tur dile iis, quae est Pater,m Filius, Spiritussandius, cilicet ipsa diuina essentia, ita in Deo videtur 'masapientia esse,quae est mater,m Filius, P Spiritussanctus, scilicet diuina essentia, mapientia genita,quae nec est Pater, nec Spiritus in ius se Vlius ob id nonplures pientiae,sed una tam tu ,σex consequenti pientia ingenita est ipsius Patris,per quam ipseformaliter apit,sapientia et genita dicitur Patris, non
quia ea formaliter fit sapiens ,sed quia eam genuit, nec ob id mquitur, ergo sint duae sapientiae,sed bene una essentialiter, qua re idem re,, ratione disserunt. Accedit tandem ultima quoio m nisistanda, quςrit enim Asa stersint. cur ipse . Pater in diuinis non dicatur sapere tentiagenita, vel ab ipse procedente, cum ibist ido pere, mellesimiliter diligere,inesse . ad Me rsondereno erit docile pmissa prius bimembri ipsius, diligere,distinctione flet. n. iquadoq; essentialiter diligre, π pia loq , notionaliter. Sin δ' modo,tunc Gecundure, . secundusignificadi modu,
ὰbsolute diligere non est aliud, g esse, diuina essentis,oficeapiendo it gere, Pater nullo modopol se diligere Spiritusancto, sim amore procedente V. At si notionaliter sematur, scilicet pro θira medissima, livet sic non sit aliud, qua essentia diuina secum, dum i
288쪽
gum rem, non tamen sicundum modum significandi: idem diei ebet, quod essentia diuina, siu esse, quia essentia , seu esse absolui.
dicitur, diligere aut relative, cir ideo non cluitur, Pater Spiritus Alo, vel amore diligis: igitur Spiritu sanciti, vel amore procodente est. Sicut non siequitur, Pater paternitate est Patere ergo Pater paternitate est. Sic non sequitur, homo diligit hominem amore ab ipse procedente: igitur homo amor est: cum ergospere in diuinis semper fumatur essentialiter, σ nunquam notionaliter,
sicut diligere: igitur Patrem sapientia genita spere sequeretur ipsum spientiam genitam. Ad diligere aut non semper siquiatur diligere diliatione producia, σ per consequens licet Ῥater non dicatur eresapientiagenita, dici tamen potest diligere di-l Ilione prodracente, pro dia. Et bsesaris.
AN PATER, ET FILIUS DILIGANT SE
. L Lectio XCIIII. EX enarratis in Deriori distinctione duo in Oitiseri
ne examinari posse, oculis cerno: quorum primum.
Virum miter ,-filius diligantse Spiritu sancto. Imsuper, Virum filiuspost dici sapiens sapientia enita. Circa priamum arguunt quidam pro parte negativa dicentes. Aut diligere sumitur essentialialiter, aut notionaliter; nullum horar debet dici: ergo, necprimum: quare,o Minor probatur, quiasi sentim liter eadem ratione Me vera spei, Parer intestigit Aris , at hoc ab
289쪽
negatur: igitur essentiaster diligere in proposito non sunmtur, nec notion oler, quias liter hς uera oret, Patergenerat sifilio, vel Pater, erilius 'transe Spirit odio,sed hγno concc duntur; neq; igitur, quod Pater, filius diligant se Spiritu fan L. Ex alio larere, D.ὰ .lib. vii. detris. in oppositum se habet, dum inquit, cit Spiritus anctus est, quo genitus uenerante diligitur, enitoremqouum diligit Pro intellectu itaq; discidia. tis ire debetis , omnes dissicultates circa materiam hane comi gentes non esse de re ,sed tantum de modo loquendi , circa quem modum perplures extant opiniones, quas breuitatis causa omitto. OA adpr nominatas Ppositiones accedo, π dico, has eo πο- rige alsis, si resumatur notionabieri visi essentialiteritum et eras, licetsint impropria, qzare exponenda Quandocunq; ergo aliqui umptum cu determinatione de aliquo prςdicatur, poterit ei arride alio , vel illo sumpto me determinatione immorte δε- terminatio sit distrahens I g. Iulius est homo nortuus: ergo est homo ' nosiquitur,quia esse mortuum dictis est distrahens. Idem
iuditium ae ilibus ferendum opstionibus: sumendo igitur Aligere essentialiter unc ori uera erunt Ppositiones ed impropria, ideo exponenda. Cum itaq;hπ sit vera,ς propria, mater Alia
xt filium si ipsum, or nos amore essentiali, consequens est , q/ Mesa vera: Pater diligit filiumse ipsum, nos Spiritu ancto, -- propria tamen est, ideo exponensta, ita visit sensius, Pater diligit filium si ipsium,'nos Spiritu sancto, idest amore essentiali, qui
Spiritui sanciti appropriatur, σ ita ex bis argumentum primi adductum notum, . dilucidam apparet. Ad aut ritatem veri Aug.
290쪽
pro parte opposita dicitur, qJ Spiritu anctus ist amor per . ppropriationem, non per proprie tamen. Et hπ de primo dabis. Qi irinsecundo. Virum filiussit sapiens sapientia genita. Pro parte negati sic potest argui primo. Eadem est apientia Patru, filj,sed illa Patris non estgenita, quia nihil tale halet Patere ergo nec I iij sapientia ei it genita Deinde in diuinis nihil sem egenuum dicituro sapientia es quid c ntiale, non ergo genita , m itas lius haud dici poterit sapiens sapientia genita. In oppositum se habet, quia filius ea persi sapiens, est sapientia. genita γ quare, o c. Id larius quoq; fatetur, qd filius nihil habet, nsigenitum, vel natum, at sapientiam hiabet,qua sapiens dicitur: itur ipsa,ve enita, vel nas a. Pro determinatione huius negotii, velim notetis, istum ablativum tripliciter posesmi, uno modo,ut uandam abitudinem notat principij escientis, tune in falsa locutio. Nam nihil genitum escit sapientiam in filio, in eodem sen*posset concedi, qu)Vbussit sapiens sapicntia ingcnita, quia habet a CParre, quod sit sapiens, sed Pater dicitur picntia ingrnita : quare, cu c. Potest insuper allativus ille habitudinem n tare principii formalis, quando dicitur, corpus coloratum
albe ne, sic adhuc ista erit falsa, filius est sapiens sapientia genita,quoniam sapientialer quam filius est sapiens essentialis diciatur, qua non est genita, licet comunicata ; postremὸ iste ablativus, potest dicere habitudinem c fassiectivae ue materialis, IV. g. quando dicimus, corpus esse coloratum si perficie, vel Aperficiem
se ipsa esse coloratam,sub quinensi existimant quidam, quod bπ concedendastilius est sapiens sapientia genitasabis i hesed