장음표시 사용
291쪽
DUO animaduertant improprietatem utruendi , in diuinis erim Abiecillam nec materia ponitur proprie, insivcrsirio non conuenit legenitum, secudum quod nisapientia,quia di sapientia genita, videtur esse determinatio presicati,innos tedii conditio scutprimum videtur probare argumeritum. Ad aliud vero dicitur,llfilius, nihil habet, nisi genitum, idest, quod non acceperit per g nerationem, non quod ebenti vel essentialia inigenitas Volum per generationem communicata, se ad argumenta probantia, qt
hωμful a ,filius e apiensapientiagenita, dici potest,quod de
formalipr dicatione loquantur, cir ita concedenda. Sic habetis locis verbis illa uita duo ia explicata. Et prius a nobis insta.
POsT SUPRA DICTA, E TQ Distinctio XXXIII. -
INterpretaturi trige a tertiam in ordine distinctione Misis libri, quo modo habeat ne ii cum siverioribu primo docebiamus, inseper ad Ausonem accedemus. Ex quo ergo loquutus est Magister sent. deproprijs appropriatis , consequens eratae disserenita commonium, Θ propriorum verba facere, qJprς- stabit in pi senti tria pollicendo, et nitatem primo, ad contrarias
rationes ref 'onderesecundo , tertio ad authoritates contrarias. Qin ad primum, licet proprietates personales id sint cum per- Ion/s,innatura diuina, ad maiiorem tamen euidentiam, P enus. Utrum inris Messim ima persona, Virilli ipsa diuina, lemia
292쪽
sentia. Proflutisne di ficultatis propos incire dcἷciis, tripliciter proprietates inueniri in personis Haia illi,d Gregorij in prς-
fitione dicentis, eo in perstris proprietas , γ' in esientia Tnitas, fuerunt ergo ab perno proprietates: nec dicendum, qaod
Hes biecto fuerint: ergo in personis. In vir proprietates sunt. i epissona: nam sunt in posms,hin his nulla datur diuem stas; propriuates ergo Funi ipsae personae ; uni et ipsa diuina essen. ita, uenatura ipsae proprietates, quodpio de facili habet persio
deri. Deus enim eIὶ quicquid habet, ubi tamen non repugnat re .laria Oppositio, βd essentia diuina proprietates habet: igitur sinit diuina essentia, siue natura, quod varijs habet cor mari diuersorum authoritatibus ut in textu Magistri videre est: quare, i. Declarato iam primo punisso, accedit ad alterum in ordine secundum, in contrarib re 'ondeat Mag ster rationibus, inquit. quod errant illi , qui volunt essentiam diuinamgenerare ex
hoc, ni uia proprietatespersonalessiunt in sesed antequam probe tur,quod dicit Magister, primo piorundam error poncndus dicentium uel licet in personis proprietates snt, non tam sunt ipse persona alio mali extrinsitus as . Insuperpon errorem hunc tres raeloves inducunt, quarum primasisse ba et proprietates sint perfna, dis Doni,neq;pers as determinant, patet con sequentia, quia nihil distinguitur, neq; determinatur' ipse. Ad hoc dici pol, nullumsequi incommodum, idem distingui, seu e ipse determinari, vipatet authoritate beati Hier. Prςterea Aret prietates sunt sentia druina: ergo viper 'ae conueniunt messentia, sta et in protrictatibus conuenis , quod es a sum, ergo.
293쪽
Hie Magister materiam hanc dimittit: obsuinimiam alitudine humanum enim videtur excedere intellectum,quod filari, comprobatur thoritate. hinc tertiὸ addit, qJ in quocunq; ipalemnitas in diuinis, hoc generare dicitur,atin essentia ponitur Die nitas, err generat. Asimili de filiatione potest aingui vet intuentipatet, ad quas cauillationes tollendas distin tione utitur Magisser, dum inquit, quod proprietates essem aliquo dupliciterpotest intelligi,vno modo siti in qu unt determinando,oe distingu do, quo modo tale in quo inuenitur, idest paternitas generare bo potest.Alio modo illust, in quo stat, non determinando, nec distra guendo, , sc in diuinuunt essentia, ideo non generas. Idem disi poterit ad illud de filiatione: nam flante illa distinctione aπι- mentum aduersariorum nihil concludit . His tandem tersias a' distinἱtionis addenda venit , Mi aut ritatibus conmarys hst re- i pondendum, falluntur etenim illi,qui ex pruernitaris,oe et in Midentisate concludunt, paternitate Patrem esse Deum. Huiu iratio de facili ast nauur, quoniam proprietates in diuinis sunt, ut determinantur,sed B uentes, cuium disiunt etiam inperfnis, licet pro utato quid ab issentia diuersum non dicant, es tamen qu am diuersitas G
294쪽
- Λ D Umorem doctrinam eorum, quae in prς eclaratas distinctione tacta sunt hodierno die, crustum unum - proponemus de Pprietatibus ri titiuis cognoscendi gracia, num int in essentia,c in pti sonis. Pro parte vexatiua ag humi quidam duobus dis, primosic. Omne, quod est in aliquo, mra eo secundu modώm essendi in Lbet dici, at nullus illorem mo-'άorum essendi in qui derier minantur ab Arist. quartopi sic. βι- Vrari pol, vel conuinire modo, 'o proprietates dicuntur isse in Uentia diuina, vel perfnis igitur, Deinde sic inflatur, ις illa ,in quo es relatio refertur,in es ηtia diurna minime refertur: latur ad ius in ebsentia non d bet poni relatio se oppositum se halet Gregoriν authoritas dicentis,quod in personis proprietas, γιn essentia unitas. Pro determinatione huius rei tria confider none digna occurrunt, primum est, quod tam in 1 enim, quam in persints sunt proprietates, alterum est , per quem modum sunt in eis. Temium, ultimum, in quosnt prius. An in ellcntia, aut in personis, vel vice versa. suantum ad primum inciendum est, quod relationes t in personis, cr in sentia, de personis duolus άeclaratur modis: primo quia in diui 'ter relationes in esse com . Diuuntur: ergo. Deinde nihil realiter refertur, msper iis, quod
est ipso, at diuina persona reabter referuntur, in ipsis ergo sontponenda relationes reales, ses aut in essentia diuina pnt ponenda,
295쪽
sic declaratur,omnis relatio est in supposito relato mediante alipis absoluto, cis relationis fundamentum est,sed essenii inosabet, igitur, eisc. Qaatum ad secundum, idest ad quem modum essendi in reduci debeat, pol dici, quod ad illum modum, quo sanitas est in calidis, figidis, in quibus habet esse,ut infandamento. Quantum ad tertium, in quosint prius, si sciendum,quod relationes non videntur per prius esse in essentia, quam in diuinispersonis, n q;
fundum rem, neq; secundum rationem; non secundum rem,quia in diuinis nihil estprius, autposterius, nec secundum ratione, a secundum modum intel endi: nam impossibile en principia imtrinseca alicuius reiprpntelligere, ut unita ante constitulum eae talibusprincipiys, sed relatio, cir essentia funipersona constituemita, igitur erit impossibile pruntelligere relationem in essentia,am tequa intelligatar persona constituta,sed neesari Aia utrunq; intelligitur. His itapositis, iam primam patet argPmentum ex diadiis. Ad secundum .iucitur, o omne illud, in quo reperitur relatio ut in Aposto relato refertur, non asi lud, in quo est tantum ut infundamento, quo modo in essentia iuuina ponuntur relationes,
in personis, ut in Appositis foti ob id persona referum i
turi per conmoens istinguuntur, ut dicit Da- , v ascenus,qu)d pro 'rietatessiunt determina
296쪽
sit loquuti simus de s 'istatum comparuolane ad personas,propterea ex consequenti nunc agendum erit de proprietatum collatione ad sum stentiam, ubi tria in ordine confideratione digna perpendemus, m primo personae,m sentia diuersitatem, in per causalit.uem sentia adpers nus, tertia ae attributortam congruitate recapitulationem . Nos catholici circa primum punctum verssuri tenemur diuinaspen. senas asserere cum diuina lentia idem escissola ratione disse re, contra quosdam h reticos peruersos nigantes essentiam, personam idem esse: nam se esset eadem 6 cntia Patris, quaslius, igitur eadem res,c generaret, generamnum, α hoc minime dicendo: ergo nec primum. Confirma potes hoc aut ritate II Marij dicentis, quod res naturae,innatura non sunt idem, at persona diuina est res natura diuinae, esentia aut dicitur ipsa na,
tura: igitur disserunt; ad hoc pol facile restonderi,s dixerimisH Arj authoritatem locum habere in creaturis, non in diuinis, ubi natina m res naruraesunt idem, ut perbelle docet Hγlarius his verbis dicens, 'ὀd Deus non est aliud ab his qua insunt, idest attributis, σposmis. His pol addi, qu)d essentia, s in post fiscundum rationem disserant, ob id negari minime debet, quingenerans,c generarum in siti antia conueniant, licet in persen Liate disserant, σμ rario nulla est. Iam prima de tribus partibust . I V R enucleata
297쪽
enucleat aparte svi est, ut secunda manifes tur. miserurres personas unius essentiae esse dicere debeamus , non propterea unum Deum trium personarum .pata locutione di bemus aserere, ilia,sso,tunc Deus in aliquaprincipj habitudine reli Elayr mari. Paret, at hoc dici non debet, neq; primum aumisti. Nec enimile de lentia, pila alius enignificans modis
nonnne Dei, cin alius no ne essentia: nam di Deus, gnificat iis ratione principij e dilui, esentia vero non, quare nulli mirum, si dicatio una essentia trium perfnarum, tres persiona unius essentiae, e r non unus Deus trespersona, nec unus Deus trium personarum, nec tres persona unius Dei. His tandem ultima pars enodanda bim distinctionis additur paucis, or ιγ est, is Patri potentiam attribuimus, filiosapientiam, oe Spiritu and io bon, tua , non a flame, quὸd ςque omnibus sentialiter fine distinctione simul conueniunt. Patri ergo potentiam, quia inpatribasereaturis inesse consitieuit debilitas. Filiosapientiam, quia in cremiurissi ij solent esse igniari. Spiritu octoboisitarem, quom in
reaturis Aratus rumorem, nec non insationem importat. De
nominibus vero translative sumptis, nil dicam, nisi quod Usignandast ratio, secundum quam transferuntur, de Deo dicuntur, C. g. ut 'eculum , utillendor, ut character,ci gura, q lectori consideranda tradiantur. Ethπsuis.
298쪽
LECTIONES LIB. PRIMI VTRVM SUPPOSiTUM, ET NATURA DIFFE
RANT REALITER IN CR EATURIS , ETC.
Lectio XCVIII Volent i personam ad diuinam essentiam comparare
noscendi gratia, quo modo adimiscem se habeant, ammiror exordiendum es a siopposito creato, nee non a naturam creaturis, ut recitidatur aditus ad ea, qua intenaimus.s ςremus igitur primo. I rum suppositum,'natura realiter dis rant in creaturis. Insii per , Utrumpersona essentia sim Mem in diuinis. Circa primum pro parte alse sinat is prima arguipol. Ista, quorum uni aliquid reale attribuitur,c no adreri. proculdobis realiser diserunt, ατ natura o suppostam βρι - bent: igitur,c .Minor, pua P auione eget, iccircosic Pia Q. I posito enim agere Ucribitur,em non naturae, igitur reateris ferunt. Deinde siuppositum, π natura videnturbe huere,vehia bens , m ha hum; nam homo est, ut halens humana sembum ηitas habita , se id, quod habetur; at hςc insolo Deosunt, idem, non e in creaturis,m ita quod realiter disserant non noἀgandum. 'pereas ius Dei humanam naruram assumpsa
non silpositum humamum, signum est ergo, quo oppositum,
natura non fiunt idemsed realiter aderint. In cotrarium dicetis. vos o nonne idem importatur per hominis nomen, m eius distin t pnem ' at per hominis finitionem non importatur, nisi luiditas, natura, deinde per hoc nomen hominis, quodes siopposui : sphi re, o c. Pro determinatione huius docuitatis, velim notetis ,
299쪽
300쪽
bens, asit alterinititur, non dicitur habens, Ust, se otius habitum ,propter 'l humana natura in Christo no dicitur homo, sed humanitas. Completo primo quoto, alterum examinandum relinquitur, quςritur enim, trum in diuinis suppofusuidem, pyod efntia. Boetius partem hic tuetur a firmativam, dum ait, in diuinis,quod est, . quo est, ident sicari, sed quod re licit μ' positum, se quo nasur ar igitur, circ. Pro intellectu huius reidibetiscire , ad qua ident sicari tripliciter pollesimi, omo
realiter , non conuertibiliter , alio modo realiter conuertibiliteri
tertio formaliter. Nunc his hapositis, ad forma argumenti Bonjdicitur, persona, natura identificari realiter, sid no conuertibialiter,sine adequate, necformaliter,inita ruit Boeti, authorit L
VTRVM CONVENIENTER DICATUR.QVOR
E probro a sici obse videar omittendo qua mAt occumrunt pernecessaria ,statui hodierna die in dubi,m duo
' reuocare,'primo. mirum conuenienter Maturi liressint persona unius essenim. Deinde, Vtrum aliqua nomana de Deo conuenienter transeatiue dici ol earit. ntum adprimu, ne alivsie arguitur, eadem est ratis iniussolius, insimpliciter auibore Arist. primo Jpenchorum, unius hominis minis: similiter videtur, quod eadem ratiost e cntia,'umines sin iae,sed no bene abditur, quod sint ires personae es mirer intur R ,