장음표시 사용
31쪽
LIB. I. CAP. I. 9hiti populi quidam, ut Elei: quales item apud Romanos
Tribuni plebis libera republ. , postea Imperatores: apud omnes gentes legati et κηρυκες. Dio Chrysost.: πολυτων σπονδοφορων καὶ των κηρυκων ἰερωτερος. Sed et pro homine sancto atque excellentis virtutis accipitur. Eo sensu laρος την τέχνην κ' τα im Daphnus medicus hie dicitur, ot Hippocrates i. IX. ἰερωτατος. Vetus scriptor apud Suidam de Jacobo medico vere Christiano, e 1 alitor scribunt alii: nam Photii verba sunt de hoc ot ipsius patre in excerptis ex Isidori vita: α αφω ὀε καj ό παῖζ κοψo φυς ασεβεε ρς'se, eX eorum, puto . sententia, qui majgieas artes illis Objiciebant, ἀσεβεις appellat, non Christianos, niti scribendum ευσεβέε' οἰ ἰατροὶ, inquit, ὀιsβαλλον αυτον ραεὶ καὶ ἐλοβορουν οἰά τινα ουκ ἰατρον, αλλα θεοφιλη πιγα καὶ ἰερον, hoe est, ceu divinum aliquem virum, qui non arte homines sanaret, suaque industria, sed favore numinis. Sic Platonem vocat laρωτατον l. XU Et Lucianus in Fugit. de eodom, ὀ ἰερος ἐκεινος. Ejusdem successores in schola ἀνθρωπος ἰεροῦς καὶ φιλολογους alius apud Suidam nuncupat. Dio Cocc. vocem lutinam faueti'ssimus vertit ἰερος , ut ad Sueton. Domit. notabamus. Paulo alitor scriptor incertus in Suidae collectaneis, προς την αληθειαν Αθωτατος εγεγονει, de Antonio monachorum principe. Interpretes, qui post τέχνην distinguunt, et sequentia verba uno spiritu cum reliquis hujus periodi connectunt, suam sententiam nobis non probant. Atque haec eo sunt a nobis pluribus exposita, ne quis temero putet, pro isρος esse hoc loco ἰατρος τῆν τ. scribendum. Divinum virum Galenum scribit auctor edidisse prope infinita συγγραμματα φιλόσοφα τε καὶ ἰατρικά. Praetermittit
scriptorum Galeni genus illud, quod maxime adfine est subj octo istius operis: quod quidem philosophicum proprie non est, ἰατρικρν autem multo minus. Suspicabar.
scriptum prius fuisse φιλοσοφα τε vel φιλοσοφικο0 καi φιλολογικα, κρη ἰα:ρικά Multa Galenum scripsisse ad philologiam pertinentia, ipse testis est nobis. Tales erant do dictionibus Atticis libri XLVIII. Nominum et Mτικων, quae apud Aristophanem, libri V. Quid autem appollet
cit ilia nomina, declarat hic ejusdem Galeni locus e tertio comment. in Epid. Hippocr. : φαινεται Hippocrates) συνηθες κτοις τε κο* δια τουτο σαφέσι τοῖς ονοριασι κεχρη μένος. P α καλεῖν ΕΘος εςὶ τοῖς ρητορικοῖς πολιτικά. Eorum, quae
apud Cratinum, libri II. De Vocibus, quae sunt comicis propriae, liber singularis, et similia his alia. Enu-
32쪽
ineratis convivis omnibus, quorum numerus sane magnus, ait breviator: καὶ 8ν ὀ καταλογος ἶτος ςρατιωτικος, φησi, μαλλον η συμποτικος. Respicit Archestrati vorsus ite numero convivarum. Sunto, ait ille, convivae quinque ad frunmum, non plures: major numerus militum contuberniis quam conviviis magis convenit. Verba poe
Platonis imitatio. επικυλικειοι λογοι, et Dra τν κυλι vi λεγειν. Proverbium: δ ἀπομαξαιahοicr Θεοὶ διδρασιν αμεινον. Veterum circumlationes , et fimilis supersitionis ritus. Larensis en comium. κρι- κη τις κρου Σωκρατικη τιςη Socratis ars obstetricia. δίγλωττος ανθρωπος, et diversarum linguarum peritia. Pandectae juris civilis Romanorum a Larens conditae. Error eclogarii. Pindarus κατασεσιγασμιενος. Euclides vetus Atheniensium Archon. Indicatae et oblatae aliquot mendae. Recte monebat auctor epitomae in fine superioris hypo thesis, Athenaeum in operis sui principio Platonem es, imitatum. Nam et prima verba manifesto prompta sunt do illius Phaedoner et cum seriκυλ κεἰ λογων meminit, graecum dicendi genus una voce expressit, quo usus Plato , λέγειν ἐπὶ Mi κυλ M. Verba illius sunt in Convivio:ύτε τι λεγομιεν επι τp κίυλικι, έτε τι gλαεν. Alii scriptores pro eo dixerunt ἐπὶ τῶ ποτηρ L, ut Theophrastus iet Plutarchus. In prirnae periodi lino scribendum τοῖς εταίροις διεξyεις, non τοις ετεροις' hoc quoque a Platone. In eo, qui proXime sequitur, versu , Tρις ὀ' ἀποφεριξ&αε- οισι θεοὶ διξοα Πν αμεινον, scribunt multi veteres codd.
Τρu es ἀποδεῖαμιένοισι. Quam παραξιόρθωσι, non dubito ab illis profectam, qui veram scripturum non intelligebant, pridem expositam nobis ad Theophrastum. omnino enim ad veterem circumserendi et lustrandi ritum allusit poeta hujus versiculi auctor . sive is est Callimachus, 1ivo Eratosthenes. Proprie id significatur hac paro emia. quod aliis verbis Cicero extulit . eum sit. Omnia levi mensura rebus divinis procurori , de Divin. l. II. Longius keii de proverbii usus eXtendi coepit, et tunc quouue
33쪽
LIB. Ι. CAP. II. II usurpari, cum ad iterum subeundum exhaustum jam laborem hortari aliquem vellent. Sic hoc loco accipitur a Ti. mocrate: eodem plane sensu, atque illud vulgo notum, o ς κώ τρις τά καλα. Verebatur enim illo, ne grave esset Athenaco, longum adeo sermonem, narratum jam aliis, retexere, et . ut poeta ait. Aυ ς ἀριζηλους εἰρημDα μυ- P. 8- Θολογευε . Haec loci hujus mens, hic proverbii istius usus: quod etiam confirmat anus illa, quas apud Antiphanem, comicum, stimulans ipsa sese ad bibendum, ψ έρε , inquit. μέχρι τριων γάρ φασι τιμῶῖν τὼς Θεκζ. Ritui circumlationis, quae voce Hrοματτεσθα declaratur, sitimilis suit veterum illa superstitio, quae in XI. Geopon. legitur, tergendi oculos tribus rosarum calyculis: quod dixit ille auctor Vm ροθων κάλυξιν απομάξασθαι τὰ ορι- ματα. Similia his multa. item alia apud veteres, parum iis observata, qui adeo absurdas versiculi hujus παροι φώδως interpretationes sunt commenti. Proxima verba, EDAεBβαλλει μετ ολίγον εἰς τον του A. Dr., male tribuuntur ab interprete Dalech J Timocrati, quasi Athenaei essent, quod falsum ost: sunt enim illius, qui haec excerpta excerpsitot contexuit suo sto. Sic extremo argumento, ουτω γῆναρχεται. Larensem suum plena manu dilaudans Athenaeus, hoe etiam nomine facit illum mirabilem, quod inter disputandum de rebus obscuris cum suis sodalibus nihil temere aut sine judicio quaereret, sed mira quaestionum serio de singulis cum critica quadam et Socratica scientia, ut qui maxime, intorrogaret. Hoc sibi
κῆς τινος κρ0 Σωκρατικης ἐπις tale, ιυς πάντας θαυμάζειν των ζητησε - τh τὐοῖσιν. Quaenam est ista quaeso seientia critica et Socratica 8 aut Socratem criticum quis sando accepit unquam 2 In eo libro, quem de critica fecimus, expositus est a nobis suse hic locus: dicemus tamen hic aliquid declarandae auctoris sententiae. Nempe hoc significatur ab Athenaeo, fuisse in Larensi magnam dialecticae cognitionem, magnamque praeceptorum dialecticorum τριβο et usum. Rus facultatis est, docere nos, πως ήεῖ ἐρωτy, inquit Philosophus VIII. Topic. Est quippe ejusdem artis, viam ad recte interrogandum munire, cujus est, praeire ad bene rospondendum. Scientiam vocat improprie, quae non est ἐπιςημη, sed γαπις, aut τέ νγ , ut docent nos humanae sapientiae promicondi peripatetici. Addit vero κριτικse, non.
34쪽
de illa usique sentiens critica, quae tot hodie passim rivales habet, unde critici dicti Eratosth nos. Aristarchus, Crates, aliique veterum: neque de illa etiam animae κριτικὴ facultate, quae luculentis verbis in extremo Posteriorum est a philompho descripta: sed de ea, quam di-Ximus, disputandi arte, cujus partem alteram Stoici judicium faciebant et vocabant. Sic Lucianus de Sectis,
γυμνασάριενον γε, inquit, προτερον, κν κρι m)ν τῶν τυιου- των δυνααιν πορισα ενον. Atque haec est illa ars obstetricia, sive μαευτι j , quam in Socrate ad Oo praedicat Plato. Eo respexit Athenaeus, cum dialecticam vocaret Socraticam scientiam. Etiam apud dicendi magistros ge- p. 9. nus orationis invenias, quam proprie Socraticam veteres dixerunt. quod esset per interrogationem concepta. Demetrius Phalereus: Tο ὁ ε ἰὰlboc καλουμενον εἶJος Σ κρατι-
id est. Isia, quae proprie dicitur, Socνntica dicendi ratio in interrogationem converteret fententiam, quum aliter alii conciperent. Praeterea appellat Larensem auctor Aster paeum et ambi dextrum, quod utramque linguam, Graecam dico et Latinam, calleret, atque utravis pol1et uti.
Magnum videlicet illis temporibus videbatur, duabus linguis posse loqui: quod in nescio quo habitum loco miraculi refert Galenus: δίγλ υττος τις, inquit, ἐλ γρτο
παλαι, και θῶμα τουτ σην, ανθρωπος ει ς ὐ ριβων ὁ:αAίκτους δύο ' bilineuis olim quidam dicebatur , eratque res miracula mortalibus, homo tinus duas exacte tinetias tenens. Haec
Galenus in secundo du disser. puls. Quid obsecro dicturus, si patrum memoria revixisset, Cum quidem CornΘ-ret. vel in una Lutetia quamplurimos omnium disciplinarum peritissimos viros non διγλωττους aut τριγλωττους, sed latine, graece, hebraice, chaldai ce doctos 7 At enimvero tam immensum Dei O. M. donum, et peculiare seculi hujus decus, non jam neglectu, sed contemptu et isnavia καὶ α φιλοκαλία nostra ne brevi amittamus, cautio est. Postea enim quam docentium culpa discentium ingenia ad λογομιαχεις et funestas disput tionum αἰ ε υτολογίας sunt traducta, prorsus, quod olim Laco diesit, si ρει τα καλα. Sed inutilium quorsiarum desinamus, et ad Larensis laudes redeamus. Ait Athena fias: 1 de νο-
do est enim verbum, sine quo non potest e sie u λογος χρ- τίπου puta. ποιῆσαι, aut aliud simile. Imo vero ita scribendum est, ἔπι ὀὲ νομους συναγαγεῖν, et paulo post,
35쪽
editionem e MSS. male irrepsit. Quae sequuntur verba, bra ὁμασκε τι, Athena i non esses, evincit particula ε
no lues enim sic esset locutus de re paucis ante instituta annis. Sunt vero abbreviatoris, qui post Justiniani tempora natus, et in liberalibus quain juris civilis studiis versatior, putavit falso, Corpus legum. quae in utraque Roma et B ryti ipsius aetate docebantur, id ipsum esse, quod a Larensi compositum ait Athenaffus. Nos non dubitamus, si quem Romanarum logum codicem Larensis unquam compotuit. delituisse eum in privatarum biblioth carum, put etiam fortasse propriae ipsius sorulis. Nam si lucom vidis Ioni illac pandectam aut in juris scholas setnel fuisssent admissile, cxstaret naud dubio illius hodioquo in iurisconsultorum libris aliqua mentio: sicut perpotui edicti. quod a Salvio Juliano iisdom sero temporibus fuit compostum. Adrianus Turnebus, acerrimi judicii vir ct profundae eruditionis , emendabat Olimbri Og νόμων συναγωγῆς ingeniosissima conjectura: quam equidem neque probem. n que improbem temere, priusquam doctiorum super ea fuerint habita comitia. Pin- p. darum dixit Eupolis comicus κατασεσι γασθω, id est, non
solitum logi, sed silentio ,: ias obrui a sui tρmporis hominibus. Cortum est, dictum hoc fuisse ab Eupolido,
corruptam suorum hominum disciplinam et vitam objurgante, quod mollia et lasciva aliorum poetarum erotopaegnia Pindaricae Musae, hoc est, foedam plumbi scoriam puro puto auro anteponerent. Euclides, qui inter antiquissimos suppellectilis librariae collΘctores nominatur, Archon fuit Athsenis non multo post institutum id
genus magistratus. IS est enim, de quo exstat proverbium προ Yλλει Ζου, vel υπερ Εὐκλειοην, quod nos multis exponimus et illustramus in nostro d se proverbiis libro. Lego deinde κω τcν τα διατηρήσαντα βιβλία ΝηHoc, non τουτων. Unius enim, quod sciam, Aristo-tolis bibliotheca a Th ophrasto prius possessa, ipsius dein Thoophrasti testamento ad Neleum pervenit. Nota historia ex Strabone. Plutarcho. Diogene. Discas ex Strabone. quomodo illud παρ ζ mox sit capiendum, et quam sit verum, emisse Ptolemaeum a Neleo aut ejus posteris libros philosophi.
36쪽
I. CAsAUBONI ANIΜADV. IN ATIIEN. CAP uae TERTIUM. Indicantur errores aliquot qua librariorum, qua interpret m. εκατομβη ου ' ευδωνυμος. Alcibiadis palmae Obmpicae. Aεωίρων. χῖον κεραμιιον : vi num Chium e testa Attica. παραβοηθεῖν. opum fructus maximus. Gellias Agrigentinus. πυλα - ρεῖν et πολυωρεῖν , prava lectio apud Rusathium. Exposita Larensis liberalitate, erga doctos munificentia,
ait Athenaeus: Tοιουτους εξει καὶ τους λοπυς εἰναι πλείους. Aut ego fallor, aut non est oratio ista Grasca. Scribo κάj τίων λοισων. Potest Ct alia emendationis ratio iniri, mutata voce πλείους in πολίτας. Falluntur interprΘtes, cum putant 'b , haee, Τί μικρολογεῖ , ex aliquo poeta sumpta osse. Athenaei illa sunt: sequentia vero. Ira λεῖαί τοι etc., summi vatum Ἱλιαδ. β. Cononem narrat auctor duabus maximis rebus ex animi sententia confectis εκατο αβ ν τω οντι Θυσαι καὶ ου ψευJoυνυαως, vera hecatombe fecisse, non falso sic dicta. Intelligit cΡntum boum sacrificium, non centum pecudum, ut visum interpretibus '' : ea vero est, quam auctor salsam hecatomben appollat: at vera, ut vult ille, et grammatici etiam scribunt, a ἔκχτου κυρίως βοων γίνετα ι, ex lolis bubus, iisque centum numero iconstat. Sed noque de ratione vocis hujus inter grammaticos, neque de illius usa inter auctores constat. Pro- .pterea est illud additum, καὶ ου ευδωνυαως. Exemplum hecatomba falso nomine sic dictae esto sacrificium, quod Iegimus aliquando fieri solitum eX centum ovibus et bove uno. HesychiuS: Βουπρ ορ- θυσία oc εἴ Εκατον προβάτων κώ, βοορ ἔμος. MOX scribit auctor do Alcibiade,
tentia Thucydidis . non Euripidis, quem tamen in hacii ro videtur sequi. Scriptum est a Thucydide, Alcibiademox ludis circensibus Olympicae solennitatis palmam reportasse, primam, secundam, et quartam. Euripides, ut observat Plutarchus, tertiam diXit loco quartae. Sic Euripides in eo cantico, cujus meminit Athenacus: ) sPutavit Dalechampius.J fVisum Daleeliamplo J
37쪽
φρων, ut Aαοσθένης. Leviculum hoc, illud non leve. quod jam dicemus. Narra deipnosophista, Ionem Chium
tragicum Athenis coronatum contra suos antagonistas ejusdem generis poetas viritim cuique civium dedisse Xῖον κερα μειον, sciale Colum. Νsque intorpretibus neque aliis viris doctis, qui liunc locum tractarunt, utinoborta mendi suspicio in his verbis. Ac fieri potest, ut recte habeant. Acrius tam n cogitanti mihi de auctoris mente videtur l0gendum XI. κερίι ιον, vitii CHV sianum fictile, non Xιον. Judicii hujus caussas habeo istas: primum quod inter rarae cuiusdam munificentiae eXempla recensetur haec Ionis divisio. Egrogiam vero liberalitatem, testis Atheni tis eis donares. populum celsi animi, et altum adeo spirantem l Accedit eo, quod Chiarum figlinarum tam altum apud v teres scriptores si lentium, quam frequens in eorum scriptis vini Chii habetur mentio. Quid, quod sictilium palma ponses Athenienses fuit illis tempori ius 8 Qua do rc vide infra c. XXII. Itaque figulina Athenas sex Chio asportare, id vero fuisset, quod
Attici scurrae dicebant, Noctuam Ath nas. Xίου κερά φον igitur, ut apud alios καθο Hodylus: 'Aλλα Xιου με κατάβρεχε. Sed et X ἰου servari potest, ma-D IJ te Ca, quam asserimus, sententia. Sic XL κυλιεω id Hermippum pro Chii Diui ccAx, et Κλεωναιαι
I iud Aristopharaoni, aceri Oeonaei ncetabula, et Machon,
que ita rescitantur verba Athenaei in Aristoph. scholiis, et apud Suidam non sem l . In elegantis1imis versibus An inhunis do usu opum logitimo scripsimus παραβο ηθεῖμex libris pro περιβοηθειν, quod ante suit: voce neque huicto O apta, Iloque usu recepta. το παραβο ηθεῖν elegans
est et usu tritum verbum, de vicinis proprie usurpatum, qui mutuas sibi Operas opemque praestant, ut quemquo illorum promit nocessitas. Postremorum versuum senten Lia neque in illis pleno continotur, neque ab interpretibus recte est exprossa ' ). Est autem haec. Si ma-
l Priirem enim potionis atque cibi omnes ex aequo perci'
PHuus: at splendidis Quidem coenita non se datur sames. Dalreb J
38쪽
16 I. CAsAUno NI ANIΜAD v. IN ATHEN. gnarum opum possessio nihil aliud carum dominis asserret commodi praeter illam, quae esu potuque percipitur, voluptatem: caussam esse nullam, cur divitias quisquam expetat. Nam illam, quam diximus, voluptatem tu i a divitum inopumque ex aequo esse communem, pariterque ab utrisque percipi. Quippe sedari saniem non qualitate exquisitarum dapum, sed conveniente cujuscunqu2
alimenti quantitate. Quid est igitur, dicat aliquis, cur
εν τοῖχ μαλιςα αἱρετοις omnium sustragiis divitiae conseantvry Nempe hoc, quod possessores suos liberales, velint modo, praestant et munificos. Ex superioribus Antiphanis versibus et sermone Athenaei hanc esse paret sententiam. Nae dignus erat hic locus, qui pluribus a nobis exponeretur: est enim illustris et plane philosophicus. Similia legas apud Senecam multa, et in I heocriti Charitibus: quae inde petant studiosi. Malim deinde ἀλλὰ μήν κM O 'Aκραγαντῖνος Ι-, non Τελλίας. Hic ost illo mortalium munificentissimus Gellias, de cuius φιλοξενία et in omnes hospitalitate multa Diodorus Sic. i. XIII., nec pauciora Val. Max. l. IU. C. ult. Sic rescripserat olim in ora sui codicis et Nicolaus Sturio Bolga, vir doctissimus. Caeterum quae hic narratur historia: paene ad verbum e l. XI. Timaei est desumpta. In ea historia nove dictum πάντας πυλωρῶν, pro pure ad fores , ut omnes praetereuntes in Nites. πυλωρεῖν est των πυ- ἄρριν ποιεῖν, Ianuae habere curam: hic vero aliter, c 'I,
ut dixi, nove: imo, ut censeo, barbare. Assentior enim divino viro Adriano Turnebo, qui correxit olim πολυωρων, omnes fua cura dignans et 'rio amplectens. Bene, recte. μέρευ l Eo verbo utitur Athenaeus et t. V.: ετο-
λυ ρει αυτον ὀ 'Aλέξανδρος, καίπερ οντα τω βίω φαυλον. Utitur et alibi eo verbo: id signiscat, praestare se liberalem et munificum erga aliquem. Aristeas, scriptor
Paene praetermiseram, quod praetermittendum tamen non est: Eustathium non semel aut iterum, sed saepius ox isto loco Telliam vocare istum virum, non Gelliam: ut scias, non hodie atque heri depravata esse Athenaeisxemplaria.
39쪽
LIB. I. CAP. IV.CAPUT QUARTUM.
Clearchus Solens s. Emendantur Euripidis codices.
Θυλευ ς flve μονθυλευσις. βοριβυΘυλευειν. οὐραιον et κραῖον. Charmi dicta exponuntur. τα ἀπο των τρωματοθεσμων γράμμιαζα, τρωμιατο δεσμιοι et ςρωματεις. Calophaues ο τῶ ΙΠαραβρυκοντος. Scyathus insula. Conchae PsDrrdes. γυργαθοι ψηφισματων. Alia nonnulla. Ex omnibus Aristotelis discipulis nullus omnino est, unico si forte excepto Theophrasto, quem veteres pluris vid0antur fecisse, quam Solensem Clearchum: quum qui d0m affirmat diserto Josephus condiscipulorum suorum έξενος γεγονένm θευτερον. De hoc viro auctor loquitur, cum ita scribit: 'O τρεχέθειπνός φνησι σοφις io, Κλεαρ ςφχῖσι. Postremum verbum culpa librariorum in prioribus editionibus praetermis una fecit, ut putarent interpretes '), Clearchum ab Athenaeo τρεχεθειανον, Ceu lautarum mensarum ad clam et gulae mancipium vocatum p. 13. elisei Gratia magna icriptis coddi, qui sapientissimum philosophuin turpis calumniae exornerunt ignominia. Ita
autem vertendum: Sopha a coen urtim dili4ens adsectatoν sit, Clearchum narrare, etc. Sunt verba breviatoris. Soaphistam τρεχέδειανον intelligo Theodorum Cynuicum, cujus xoracitas et λιχνεία multis operis hujusce locis perstringuntur. . Ait Athenaeus: εἰς ναὸν το, ἰχθὐν, 'Hκω λιώeων Αἰγαῖον ἀλιχυρον βαθος. Est versus primus Troadum Euripidis. Ait: εις δε τρο χορ γην, Ελικτα, κουθεν υγιες. Euripidis versus est ex Andromacha, ubi sic legitur: 'L-λκτί, κουὰὲν υγιεc, αλλα παντα πέριε Φρονῆντερ ' melido dubio procul. Guillelmus Canterus, vir doctisiimus. et, ni aliter esset superis visum, longiore vita dignissimus, emendabat ἀλλα πάντ άπρ P. Puto verius, quod venit nobis nunc primulum in mentem: - κουθεν υγιες, ἀλλὰ παν πέρa Φρονουντες. idem significant εMκτἀ φρονεῖν, et παν περιε φρονεῖν, habere consilia Obliqua et curva, nee recta. Ita autem legisse in Euripide Plutaretium, postea observavimus. Locus est in l. de mal. Herod. 1 .: τουτο ν τις ειποι προς αtΘον, δολερά μὲν τὰ ρηρματα, mva ὀου τα
40쪽
18 I. CASAU BONI ANIMADV. IN ATHEN. σχηματα των ' Ηροδοτου λόγaoν, ελικτοὶ κω υγιες, αλλαπαν πήρι . ' Usurpat iterum l. de comm . not. contra Stoicos, et iterum elegantissime contra Cosdem Stoicos 'p
Cicoro ad Atticum do Varrone: Ego mallem ad illum scripsi os, mibi issum fatis fucere, non quo faceret, sed tit faceret, mi ubiliter enim moratur est , sic&r nosti. έλικτα κ εδέν. Nullus in toto Cicerone magis perspicuus locus: quem tanton docti viri, qui eum librum interpretati sunt,
OmneA male coeperunt: non enim viderunt, de Varronepotissimum usurpatum esse a Tullio locum istam Euripiadis, cum certum sit ex aliis earum epistolarum locis, de Varron1s in se animo non aliter Tullium fuisse persuasum. similo apud Aristotelem in Rhetoricis λεγειν τα κυκλίς. ambagibus uti, neque rem dicere ipsum: apud Lycophronem ἔλικτα κωτίλλειν, isro versu: 'Ελικτα κωτιλλουσα ὀυσ- φρας eo ετ . Sic accipit το ελίττειν Galenus non raro. L. VI.du dogm. Hipp. et Plat.: ανω καὶ κ ατω τὼς λογους ἐλίττειν. αποσαφεῖν δε 48θέν. In libro de misi . sungu. c. Eras: οἱ ἐεπεριέπλεον αεν ανα κατω τους λογους ελίττοντες, ἐπεραινον is εωδέν. Ait: εἰς δε τνην Δυνθυλευμ ένην τευθίδα, Σοφῶj, σοφῆσυ. Etsi non memineram initio . ex qua tragoedia esset hic versus, Euripidis tam pia esse non dubitabam. Duo in his tribus voculis animadvertebam, poetae illi admodum familiaria, ut testantur veteres etiam critici. Observant illi, ευεπίφορον esse Euripidem ad vocom σοφον, eaque uti plurimum. Hoc igitur primum: deinde alterum.
14. σας το, cris, ο, σῶσαί ' εχρνην. Incidi postea in istum vor. sum, percurrens ejus Andromacham: Σοφη, σοφὴ συε κατθανεῖν θ' ο αρος σε δεῖ. Porro qualis ciborum paratura fuerit ονθυλευσις sue μονθυλευσις, nam utrumque dicitur.) parum explicate docent nos Graeci grammatici. He. sychius ti νθυλευ μένον ἄρτυμια interpretatur το διεςαγμέ-iνον, condi eniΠm olei Vel aceti eurtis irroratum. Sod non displicet viri, et graecarum literarum, et naturae totius callentissimi, Conradi Gesneri conjectura, pro διεςαγμέ- ου scribentis διασεσαγιιένον. Quod 1i doctis probemus, erit ωνθυλευμένη τευθις, quae Antiphani σακτῆ nominatur: eam interpretor furciam, est ονθυλευειν inde=e impen-I Di live farctum. Mirum condimenti genus excogita Vi.