장음표시 사용
41쪽
LIB. I. CAP. IV. interpres sDalecti amp.i, qui sc vortit: lollo atr mento suo per itfi. Nobis neque sapit Condimentum, neque placet commentum. Uid 2 putavit doctiss. vir, μυλ ειν
proprium e iste habentium atramentum v rbum, puta loli-ginum aut sepiarum 8 Atqui Orληνα οπτον μευονθυλευμένου r perimus lib. sequente, Ct ναρκην Γυθι λευμέννην, et ἄρνα συμπικτον cυνθυλευ μενον libr. VIII , in XIV. γαιςριον θυλευμένον, et Schol. Aristoph. in Equit. καρυο ην interprotatur κοιλίαν, γν γρο μονθυλευτην καλουσι. L. autorii VII.
υποσφαγαα σηπίης apud Hippocratem dicitur suis so ox no- situm a nonnullis το μέλαν της id Dalceam pius probavit, et ad ονθυλεμ ιν retulit. Haud sano debuit: nam Athenaeus ipse improbat, et longe aliter explicat. Lege ejus vorba, et compone sodes prolatum ibi locum Al0gidis de sepiarum conditura cum alio, qui eodem libro assertur ex eodem poeta, de loliginum ονθυλευσει ' intelligos: non aliud essu ονθυλευσιν, quam id, quod diximus. Doctillimus criticorum Hesychius, cum verbum
simul nos admon t: non aliud este βο α βυθυλευειν. quam ονθυλευειν, et hos proprie significare cibos condire immixta cantho: quid aut m per ονθον intellexerit is grammaticus, v llem nos docuisset. Non enim id, opinor, quod Homericus cum tum alibi. Vprius censeo, originem dedisse huic voci coloris aliquam similitudinem intor condimentum ita vocatum et veram υνθον.
ill a m et corruptum ita scribo:
ητοις Ουραῖον ' hoc est: cum in paropside pisciculis minutis plena inferretur salsamentum coραιον. Ex L III. di scimus, et κραῖον et ιυραῖον genus aliquod salsamonti fuisses apud veteres: ut mirer interpretem Dalechamp.J noniastessiario sine libris hoc loco rescribentem ὐραῖα. Subjectus versus Homeri est: Oυκ - ἐσκεδασεις Οχλον, ταλαπείριε πρεσβυ; Facete οχλον vocat pisciculos, ct minutos et viles, qui Graecis εψητοί. At vocabulo πρέσβυ innuitur non minus facete salsamentum factum O grqndis cetis, et, quando capti sunt, vetulis. In omnibus libris postroma vρrba Homerici versus sunt omissa. Ego non dubito, integrum fuisse et pronunciatum, of ab auctore scriptum, eo, quem diximus, sensu. Ultimum p. is Charmi facetiarum exemplum est hoc. Illata anguilla, cui fuerat deti acta cutis, dixit Charmus: ου προκαλυηVrοφ
42쪽
μένοι βοςρυχωδεα. Scribendum βοςρυχGεος. Est in Philenissis Euripidis: ου προκαλυπτος ενα βοςρυχα εος 'A οι παρῆνος. Adi scholiasten. Addit Athen9eus, Larentis conviviis plures Charino similes interfuisse , ωσπερ συμ-
Inepte prius editum ςρωαατοὁεσμένων. Vocant Graeci ς ρωματι ὁ εσαον stragulae vestis involucrum: b. AugustinuSin XXII. de C. D. colyiratum involucrum. Solitos votores stragulam vestem pellibus involvere, et loris Constringere, etiam juris consulti sunt testes, tit. de supellec t. legata. στρωμαχτοξεσμιος involucrum ipsum est, non lorum.
Appianus III. B. C. in proscriptionis historia: Αντιον
ρκσι. Similis apud Plutarchain historia de Cleopatra. quae et ipsa periculum fugiens stragulorum in modum
est delata. Constat autom ex veterum lcctione, id nos alibi fuse probamus) et stragula superiora, ct involucrum istud, quod antiquiores ςρω χατο θεσμιον, recentiores ς λω- ματεta vocarunt, variis coloribus distincta fere fui sie. Inde translatae eae dictiones ad rps significandas varietate insignes: cujusmodi fuit piscis ςρωματευς dictus ob coloris aurei virgas per totum illius corpus productas, inquit Athonaeus l. VII. Similiter et viri docti excerpta sua ex variis auctoribus, aut propria etiam scripta, 1ed veterum referta testimoniis, soliti Στρ os ατοξε μοι Vel Στρωματεῖς appellare: ut Clemens Alexandrinus, Origenes, Plutarchus, alii. Pari ratione Mnaseas Colophonius. qui Paegnia ediderat, Σαλπις nomen hoc est piscis diversi coloris maculis disti noti) nomen invenit, δια
quas convivae symbolarum loco ex suis quisque adversa- riis promebant. Ipse auctor explicat se, scribens t. VII.
in .: οἱ δειπνοσοφιςαὶ παντες συνεισηνεγκαν εις αυτους τας εγιβιβλί ων συμβολάς. Et in VIII. quoque ait idem, viros doctos ad Larensis convivia ventitantes praeter λογαρια nihil asserre solitos. Sed in hoc libro locus alius est, qui hanc istius esse sententiam luce meridiana clarius secit. Unus enim convivarum recitatis multis poetarum vorsibus, En, inquit. mercedem, quam domo huc attuli: nequis putet, venisse me in hoc convivium nihil habentem. quod pendam στεγανορμίου loco. Vide infra c. VIII.
43쪽
LIB. I. CAP. IV. 2Iσηνιοι, apud quos sutili commonio se ruditi viri existimationem collegit Charmus, Mesanii Siculi suo re, Romanis dicti Mamertini, non Messenii in Peloponneso. Charmo similis Calliphanes, ο Παραβρυκοντος, inquit auctor, id est, qui fontus appellari Parab/ocontis, filius vi- p. 16. delicet, ut Θμκυὀίδης 'ολορου. Non erat caussa, cur
mutaret hanc lectionem Dale campius, et membranarum et Suidae suffragiis probatam. Parabrycon, ut Pararen-chon apud Festum, Non omnibus dormio, et παραμασυν-της pro parasito non semel in sequentibus libris. Transit alio breviator, et ex Athena o locum doscribit insignem, quo indicatur, ubi optima quaeque edulia reperiantur. Exstant eadem paene verba apud Clementem Alex. Paedag. l. II., ut dubium non sit . ex eodem aliquo vetustiore scriptore et Clementem et Athenaeum desumpsisse. Ad cribam verba Clementis, ut conserri pos
pis lime scripserunt: ut paulo post ἰθαλους pro ἰθαίους. Frequens in his libris dictio θριαῖα, apud Pollucem ητρίdi α
tria Clementi Sceathus, et Polluci l. VI. c. X. ac nostro Symaethus. Scribe ubique Σκυαθφ per υ. aut Σκιχθου peri: nam utroque modo libri veteres. Martianus Heracleota in perlegesi jambicis versi biis cir pta: Κάδευται δεαυτου πλησίον, Σκυρος, Πεπαρσος, Σ-ος. MOX: . Ni σον συ κίζουσι την Σκυρον τε κάj I xlv Σκίαθονεκ Θρακης διαβαντες, ιυς λόγος, 4Jελασγιωται. Insulae in Aegeo nomen: et sub libri hujus finem Σ α'ος οἶνος.
limius i. IV. et Ptolomaeus. Adjicit his καὶ των ἀδό-τν οε τας Πελωρίδας κογχας, id est, et inter ea. quae Uiliora sunt, celebrabant deipnosophistae conchas Pelori. Nolaicit, inter conchas parui aestimari. quae capiuntur ad
telorum: sunt snim Pelorides in genore concharum no- dileS. 1ed intep ciborum genera conchae sunt ignobiles, item maenides, et quaecunque deinceps hoc loco no
44쪽
22 I. CAsAUBONI ANIMADV. IN ATHEN. minantur. Falluntur, et qui aliter interpretantur '), et qui pro volunt scribi ἐνἐοεων. Proxime sequentia etiam verba, invitis omnibus Musis, tCntata sunt ab interprete Dalecha p. J , qui pro γυργαθους φέροντες legit γίγαρτοι. Fidoni hominum, quis fando audivit, aut legit usquam Dinario plebiscitorum 8 Si quid
esset mutandum, scriberem ορααθους ὀχ φ., 1Ignata et dominante in ea re voco. Thoophrastus: Dτω προπολ rtos, κάj ορααθους γρα/χματμίων το ις χερσί. Sed nimis delicato palato sumus, si non serimus hic τοτυργαθουc. Ita proprie dicuntur reticula, quibus usi veteres in portando pane, et aliis id genus, ut dictum nobis alibi. At facetissimus Aristophanes gestare ait suos
, perstringens vel in universum Athenienses, ut litibus et judiciis deditos nimis: quod nemo nescit, qui historiam Atticam non plane ignorat: vel privatim demagogos, qui in legibus et senatusconsultis sigendis ac refigendis erant toti. Porro exstat hic ipse Aristophanis locus apud Iul. Poll. l. X. c. XXXV., ubi tractans de vassis ad usum fori, et ροσθετεον, ait, καὶ γυργαθον καὶ Θώκους' Ἀριςοφάυκύ εν Δαιταλευσιν εἰπόντοc, Η μέ δικῶν τε γυργα- Θος, αρηφι τριατ- τε θῶκος. Archestratus, ganeonum insumis lanista, non malus alioquin poeta, dicitur auctori Συρακουσιος η Γελῶος. Scripti habent γελοῖοc malo, sed potost otiam Γελαῖοι scribi. Vide Stephani 'Eθνικα. Ηujus poema non Γαςρονομία vel Δειπνολογία, ut hic, sed Γοιτρολογία nuncupatur l. VII. eri Lycophrone de comoedia : suit de cibis et gulae irritamentis. CAPUT QUIN TU Μ.
πω et κοινοβιο 'Viter 'Aπομυιος in Elide, et sacrificium Eleorum perdendis muscis. δέριοις pro
Dalech. vertit: e X vilibus conchis Peloridas multum in ore habebant commendabantque .
45쪽
LIB. I. CAP. V. 23sirili membro . Eustathii incogitantia. πλεκτη που
Qαδίνωσις, poena adultfrii apud Athenienses. κατ- pro meminisse. Digiti ἰθέοι Locorum aliquot
emendationes. Reprohendit Archestratum Athenaeus, auctorem Hus sententiae, quae summum convivarum numerum statuebat
non ultra quinque: Opponit hujus judicio auctoritatem Platonis, in cujus συσσιτίω octo et viginti ipsos ait sui Vo.
Hune numerum probant membranae , ct uos cum illis. συσσίτιον est contubernium, et hominum eadem quadraviventium coetus. Consortes ejusdem συσσιτίου Charondas in legibus suis os οπιπυκύ, Epimenidos Cretensis ορμο- για πους, Pythagoras a οἰνοβίους dixere. Interpretes de convivio Platonis haec interpretati auctorem mendacii reum fecerunt. securi nimis tam de sua quam illius existimatione. In Plutonis dialogo, Cui e re Convivio est nomen inditum, plures decem aut duodecim convivaS posse numerari, pernego. Mox pro καὶ ἐπαγει membranae συναγει non probo, nisi aliud quid hic latet. Quae de Olympiacis muscis in Antiphanis versibus leguntur, planiora profecto essent, si1 apud auctorem ipsiim. Athenaeum dico , nobis legerentur: eclogarius cum ista sic concideret, sui, Opinor, aliquam, nostri non magnam rationem habuit. Sed obseuritatis alia acccssit caussa, supinitas librariorum, qui omnia inquinarunt; nam in membranis non τους ἀκλῆτους, sed τοῖς αγι τοις scriptum. Sequamur nos illam lucis scintillam, ot ita corrigamus: 'λεὶ δε,--περ 'Oλυμπια ιν φασὶ τα - μωνίαις
ferebat ista apud poetam patronus aliquis umbrarum et eorum, qui invocati veniunt ad convivia: neque alia fine nunc apud Athenaeum recitantur: quod ex praecedentibus manifestissimum. Ait igitur, bonum suctum sore. si isti alieno sumptu alantur, fiatque illis, quod solet muscis Olympiae: hoc est, ut non prius ineantur ab iis, qui VO-lunt una esse, convivia, quam in gratiam parasitorum
ignarus, in convivio Platonis suisse octo et vigintj. Dauςbd
46쪽
bovem mactaverint. Hoc enim illud est, quod sori ait muscis Olympiae. Plinius i. XXIX. c. VI. de muscis loquens: Nullum animal minus flociis existimatur, uriuoristae integeetur: eo mirabilius est, oh inpiae fac o certainans nubes eurum..iwwoluto tauro deo, quem Amtodem Vocunt, extra territorinis id abire. Religionis originem narrat
Pausanias in Eliacis: traditum ab Hercule institutum tenuisse Eleos, et Jovem cognomento 'Aπομυιον Coluisse,
Mylagrus ab iisdem Eleis cultus. referente eodem Pliniat. X. c. XXVIII., aut si non est alius a Mytode Myiagrus, parum sibi constat Plinius. Illud admodum suave, quod
sacrificium in honorem Jovis, muscarum averruncatoris,
fieri solitum sic iste interpretatur, quasi in illarum gratiam fiesret: ut esset muscis, unde laute et daptice accipian tur. In Platonis comici proximo loco claudit hic vorsus: Tπὶ θυννον; της τελευτγῆς πολύ. Scribe τελευταιας, vel παρα πολυ notum eruditis genus dicendi. Sequente versu ενταυθοῖ postulant hellenis mus et isex metri pro ἐνταυθα. Suadet mox Philoxenus, odi bulbos a convivis quam plurimos: deinde consilii hujus rationem reddit, et utilitatem exponit: το γαρ δέαας. .... ἀνορθοῖ. In Vacuo spacio deest vox, quam neque exarati manu codd. habent. Imitemur nos sapientissimam naturam, quae pati vacuum non potest. Scribendum aio το γαρ δεμας κτος ανορθοῖ, vel ἀνθρος αν. Utere, inquit, bulbis multis: conducunt enim rationibus Veneris. Cave credas, bulborum esu corpus firmari, quod aiunt interpretes '). Facere ad Ἀφροδίσια ορτα, quis nescit 7 Sed Dalecampium sesellit vox δέαας, poetice hic posita pro viri natura. Constiteret Eustathium, cujus sunt haec: οἱ σεμνοτεροι δέδειας το αἰδοῖον καλοῦσι καὶ κατῆρἴ εἰς τουτο Γυιατων ό κωμικος περιβολβῶ, ού πολυς ἐν Ἀθηνοεις Ουεται, οτι το δέ αας ανορθοῖ' τουτ εςι, το Hθοῖον ἐάτει μει. Haec ille, ubi vides ejus incogitantiam; tribuit enim Platoni Philoxeni versus, quia illos Plato in una suarum comoediarum descripserat. Scribo paulo post IJουλυποδος πλεκτ8ν δ' αν επει ληψν κατακαιρο etsi potest serri πλε mi. Poeticum vocabulum est πλεκτηὶ pro πλεκταν η ' Et πλεκτὴ πολthrοξος poetica periphrasis est, cirrus pol odis, pro polypus. βίη Hercules: fententia Catonis. Cato. Des mullo canit Phi-
Dalechamp. vertit: - multos ede: corpora firmant.J
47쪽
LIB. I. CAP. V. 25 loesonus: Τρίγλη 8' ίκ ἐθέλει νευρων ἐπι ρανος ει ναι. Negat,osio Veneri amicum. Studiosi lectionis Platonis agnoscunt genus dicendi Atticum, ta ἐθέλει, id est, ς πίφυκε,
non e ι est iudoles idius et nutum. k iρανος εἶναι, ad juUurei p. 9. favere. Homerus: 'rίηρα φέρειν, Vel a hae. Interpres ac cepit pro ετη βολος ε α , et νευρα funem interpretatur '). Tu crepe. ut in illo Juvenalis, - mensura incognita neri iret apud Hippocratem μουρα νευρα, quae non possunt μαίρεσθαι et in proverbio, O ὀέν H ρνήσει βολβος. αν μὴ νευρ' Ita interpretor in Theopompi comici Veisi ap. ΡΟlluc., τνους, ανευρος, ἀσθεν ῆς, ανεντατος. Hinc Aristophani νενευρωσθαι pro ςυειν. Eustathius: δοκει κρέ ητρίγλη αςυτις εἰνα, ιυς δῆλον ἐκ τὴ, έκ ς θέλει νευρων ἐπιχρ ρχνος εἰναQ ήγη ν αερια τῆ κατ άνθρα 'ον τεραατικοῦ νευρου. Propter istam nervi significationem κακε αφατως et comice loqui censet doctissimus Hieronymus, qui dicit cum Terpntio nervos intende. Hoc nomine dat illi poenas Russinus Presbyter. Dixerat Rustinus : Quid tibi Oidetur' hiab sne ultra aliquid, quo ner Uos tuae loquacitatis intendos ' Excipit Hieronymus: Et indignaris, si putide te loqui arguam 8 ctim comoedioxum turpitudines, et scorto rum ama orumque ludicra ecclesiasiticus scriptor a stumas 'Totius reprehensionis cardo vertitur in ea notione vocis nerυ s, quam diXimus. Auctor vitae Origenis: φασὶν, αυτον νευρον αποτετιχηκέναι δια το μγ' ηδονῆ παρενοχλεισθαι. Igitur mullus quidem auctores Philoxeno Uenerem nihil adjuvat: scorpius vero piscis etiam exstinguit penitus. Addit namque: Σκορπίος αυ παυσειέ γε σοῦ τον πρωκτ0υυΨελθων ' id est, scorpius instar pessi per antim obiens facile exstinguat in re Uenerem, sive νευρκ τασιν, aut simile quid. Legibus Atheniensium adulteri ἐν Εργφ deprehensi poena fuit ραφανίδωσικ. Raphani loco utebantur nonnunquam mugile pisce, interdum scorpione. De mugile notum illud Juvenalis: -- quosdam moechos et murilis iu-t ut . SCOrpione quoque abusos in eam rem veteres, colligimus ex hoc loco. Nam quid aliud dicamus lignificare ista, τον πρ τον υπελθων ' Virum eruditum fDalech.J, qui vertit in Uentrem desipfus, pudeat secti, si reviviscat
Lepidissima sequitur jam historia ex Chrysippo descripta,
in qua praeter illa, quae ex libris correximus, sunt nobis quaedam animadvertenda. 'Eγαὶ κατέχω, inquit, τινα οψοφαγον. Dalec. : Domi lurconem habeo. Ιmo Vero me-
Dalechamp. vertit: Iam mullus nullo vult sese fune ligari. 3
48쪽
I. CAsAUBONI ANIMADU. IN ATHEN.mini. Latini repeto, ut Sueton. et Plin. in ep. saepe. item jurisconsulti passim: vel tineo, ut A. Gellius: volaetineo , ut ad Herenn. l. III., si formam ejus detinebimus,
idem, libro VIL κρατου κM τῆς At κατεχω usuS et Theophr. in editis nuper a nobis: καὶ των Ouηρου ἐπωντουτο εν μιονον Lycophron Menedemo: A ri/ογειεν τοιουτον κατέχω δεδειήνησι o. Infra L VI. . τογάριθριον των ασμακτων κατέχειν. Sic accipiendum esse nic, probant sequentia, ἔφασαν γαρ αυτον. Ita igitur Vertei dum erat: Memoria teneo, lurconem quendam fudse, quem tantum aberat ut aliorum puderet, quoties ingenio uterctur, ut palam in balneis manum in calentem demittens aquam,ssuefaceret calidis, et os quoque calida colytieret, eo Didelices. e. ut minus ipse calidi cibi essent molesti. Solitum have
narrabant eoquos clam aemereri, ut omnia mensis quam calidissima inferrent, ut cuηcra Ditis ipse coinederet, cum noup sent caeteri praeeuntem sequi. Negatio hoc loco, ἐπὶ
τοσοῦτον εκπεπτωκοτα τοῦ μη ἐντρεπεσθαι , sine damno sententiae, ut et alibi, potest abesse: ἐκπεπτωκως του τρέπεσθαι, alienus ab omni pudore, impudensissemus. Illis versibus, qui ex Crobylo huic narratiunculae. sub unguntur, gloriatur helluo quidam, habere se προς τα Θερματους δακτυλους det που γεν ἰδαίους. Scriptum erat ἰὀγμους, quae vox graeea n u est: vera lectio ex MSS. et Suida revocata in suum locum. Is grummaticus το ἰὸρ lG exponit ψυχρους, frigidos. An, quia putabat derivatam ab 'Iδη vocem, quod nomen est apud geographos Pbrygii montis, apud poetas cujusvis y Certum est, alludere poetam ad Idaeos Dactylos . quorum nota industria ct inventa. Sic nominatos scribunt a strenuitate ministerii, quod matri deum exhibebant: οτι κοῆ οἱ της χειρος δακτυλοι τεχνιταί τε καὶ παντων ἐργαται, Pollux inquit. Ita quo digiti ἰθαῖοι sunt exercitati et docti. Sunt e veteribus, qui tradant,
ferri metallum ab istis primum in Ida monte fuisse inventum. Quid si igitur digitos ἰθαί8o hic fori eos interprete
ipsumque alienas aedes ingressum . pol ea quam cibos aliis cuctos injectis quae opus forenr, comit viilet, reverti consue-Visse, ut cum illis epularetur. Dalech J
49쪽
semum, quod non damno. Vocem οἶνον paulo ante Suidas non habet, et quam bene inter vinum recenseatur, viderint οἰ περὶ ταυτα ξεινοί. CAPUT SEXTUM. Explicaninr voces ελυτρουν, περιπεταλουν, γανοῦν , κω
ν ζειν sue κουνίζειν. Foculorum 1nventum ad Vsoniorum in mensa calefactionem. Senecae locus.
εσχοιρίδες, arulae. Θαυματα. Cyclops Philoxeni. . icii tres. Apiciana condimenta. Suidae peccata multa. Sub adjuvae. Lepidissima historia est, quam resert ex Clearcho Athe naeus, de Pithyllo Liguritore: qui ut cibos quam se
ventissimos posset vorare 1ine offensione linguae, non solum membraneo tegmine eam involvebat, sed hoc amplius crustam illi ceu loricam inducebat. Sic interpretamur το προσελυτροῦν. Ac placebat initio scribi αλλοι κ προς ελυτρουν την γλωτταν. Sed vulgatam lectionem habet Suidas, et in sΠίθυλλορ, et in περιγλωττίς. Proprie Eλυτρον est involucrum alicujus rei, aut theca, ut in Sym-sos Plutarchi. κυλιχνίων αργυρων ξυλίνοις εγκει ιιένων ἐλυ- τροις. In serm. V. Stob. quidam populus narratur τα κερα μεα των χρη ηριων χρυσοις ἐλυτροις φυλαττειν, in thecis aureis ferυare testacea Dufa, non oracula, ut inepte Vertunt. At in hac narratione ελυτρουν accipimus pro incrustare, sicut sit in figulinis vasis: Galli hoc dicunt Uerni Pier: Graeci proprie περιπεταλῖ accrescit enim tenuis Operi crusta, quam πέταλον appellarunt: non semper enim laminam ea vox designat, interdum bracteam potius.
Sanctissimus pater Chrysost. in eam Pauli Apost. ad Coloire
σοντων τὰ πέταλα τῆ χρυ . Videtur Persarum rex non veris laminis barbae pilos involvisse: verum bracteae aureae illitu aureum colorem barbae conciliasse. Interpres tamen Hervetus, vir eruditus, aliter accipit: de quo ju-icium esto lectorum: nam ab illo stat verbum ἐνειλισ- σοντων, laminae potius quam bractease conveniens. Sed non'esunt auctorum loci, ubi πέταλον de bracteis acci. P. et
50쪽
I. CAsAUBONI ANIMADV. IN AΤΗEN.piendum necessario, non laminis. Indo est δεριπεταλοῦν dictum: quod verbum confundit Gossarii auctor cum alio affinis significationis, γανουν. Sic ille: pugno, περιπεταλω , γανω, λιμναζω. γανω, si no, γανωτης, stulus-ror. Nescivit distinguere inter faeno et stanno: siquidem ita scripsit. Doinde aliud est Orgριαεταiωσις , figulinae, ut puto, Vocabulum, aliud γαυουσις. Vasa aerea, sicut et sictilia, stanno illinebant, ut argenta viderontur. χασμσιτερα αλείφειν hoc diX0runt, et γανουν. Eustathius: Ιογανουσθω λαβουσα- Ο μηρκ κο - η χυ8αία γλῶσσα επιλέγει
τήν αἰτίαν λέγεται. Sed aliam γανωσεως caussam affert Plin. l. XXIV. : stannum, ait, illitum aereis Uuses, saporem facit grratiorem, et compescit virus ae urinis. In vestum est antiquissimum. otiam antes Homeri tempora. Eustath.
In libris medicorum legas saepe vasa γεγανωμένα Vel αγα νατα, et apud Dioscoridem κεκασσιτερωφιενα. Fictilia Vero antiqui κωνιu, id est, pice liquida illinebant. Picationis caussam declarat Alexander in probi. , ne liquorem infusum aestate Oxsudbnt: qui aliam caussam comminii Cun
ςων κρίj ακωνιςων frequenter medici meminere. In XI. Geopon. ακκνιςα scriptum. In XII. scribo εν κερααειοι τάχρί ς , non illitis: non, ut editum est, αχ OG. Reperio in libris Hebraeorum etiam augentum testae illitum: quo artificio hodie non est opus, cum incrustatione ea, quae sit martiaes coctae oblitu, Π-ctilia porcellanas aemulentur, quibus nullum αργυρωιια, si sapiam, praetulerim. Τὸ γανουν venuste ad alia transserunt scriptores. Plutarchus epithota vocat orationis τανωσχατα l. U. SVmpos loquens de Empedocle: ου καλλι
Alex. : jπεισδυσαριενος το γανωφια τῆς Θοἴης' idem alibi: ενύ ἔνεκεχαρακτο το γανωρια τρὶς θεοσεβείας. Alexis in J ουήρα de salsamenti paratura επιγανωσα σιλοίφ' at ii poetae απαγλαι ζειν eodem sensu. Ut ad pensum redeamus: non solum Pithyllum, sed omnes gulae prolores seri entes cibi olim juvabant. Seneca opist. XCV.: eud ' il a
purulenta, et siliae tantuin non ab ipso une in os trians G-runtur, judicus sine noxa in ibis visceribulaeUtingiιι 8 Ea