장음표시 사용
51쪽
fine sociali sunt inventi. quibus in mensam pruna deser- p. 22.tur. Seneca epist. LXXXV. : Circa coenationem ejus tumultus coquorum est, istos cum obsoniis focos transfereu-ritim : hoc enim jam luxuria commenta est. Ne quis intepescat cibus, ne quid palato jam cclitoso paru- ferveat, coenam culina pro sequitur. Sic loquitur, quasi ipsius aetates oculorum usus cepisset: quod non ita est: neque sic ejus verba accipienda. Apud Aristophanem Acharn. cupiens quidam conspectam anguillam posse statim vorare, ait, ἐεενέγκατε τχ' ε χραν sμοι δευρο κρή τ)ἐν ριαίθα, id est, heus jam uli, ex aedibus buc ast erae fcculum et synhel Am. Ait ibi graecus interpres, dici vulgo hoc genus εσχαρας αρκλαυ, hoc est, artitam. Hesychius recte interpretatur πυροφορον σκευος. Clemens quoque Alex. inter luxus instrumenta ἐσχαρίδαο ἀνθρακων recens L Potest des his intelligi verius Plauti in Capt. : L ridum utque epulas Io Deri octilas feroentibus. Mominit et Plutarchus in Crasso, sed in diverto usu. cujus aliud HXemplum apud Tullium in ea pro domo sua. MOX Aristot lis Iocum sic melius vertas: Pui in circulis conciones bribent, rotumque diem prue-sulas spectant, et cum iis sint, qui e Phasi OeI Dorysthene
huc anesiunt: lege tint autem nihil quicquam, nisi forte Coenam Philoxeni, nc eam quidem totum '). τί θαυματα esse pra0stigiatorum offucias et θαυματοποπας, de CoptOS- que persaepe in ea voco fuisse interpretes, et Athenaei, et alio tum auctorum . monobamus in Comm. Theophrasti. Sc libo autem cum Dalecum pio: πλ8ν ειτο Φιλοξένου
niosum suit illud Philoxeni comm0ntum, quod ex Phania
hic describitur. In ea narratione non concoquo ista: τη, δε ποτε ἡ ρωτρημέν77γ-άποκεκρ=θαι, διου νεωτερα αλοί
usi παρ- Η Θ . Negat, pusillum hunc mullum Philoxeno responsum petenti voluisio dare. Quod verum esse negamus nos. Quid y nonne clara illius responsio vi lotur tibi inesse in his verbis, διο τι νεωτέρα αλοίη ' διομη παρακολουθειν, et sequentibus 7 Mihi quidem videtur Scripturus Philoxenus de amoribus Cyclopis et Galateae, multillum sibi appositum des rebus Nelei, Galateae patris, interrogavit: is respondet tandem, se juvenem captum
) Idem et alicubi scripsit, eos, qui ad populum concionantur,ciem totum absumere in orbis miraculis, dum cum iis fabulantur qui e Borysthene vel Phasi reduces appulerun r. ipsi vero nihil eorum, quae literis prodita sunt, legunt aut discunt,nili forte Philoxeni coenam, atque illam non totam. Daiccb.J
52쪽
go: propterea interesse iis rebus non potuisse, neque oa scire, quae sciscitaretur Philox nus : at illum altor 1 nsciro grandem natu multum, qui Dionysio esset appositus: eum igitur interrogaret. Omnino ne sunt ista accipienda, tollendaque negatio ante ατ-Hκρμ'' Le Eo:
την πολλακις ρρωτημDην οἱ ἀποκεκρίσθω, 6ι0τι :/εατ ραάλοίνη. Non est hic το ξιοτι particula αιτιατικη. led proium accipitur, ut saepe. De Cyclope autem Philox ni Eadem Athonaeo Aelianus V. H. l. XII. c. XLIV. Scholiastes Aristoph. aliter in illa e Pluto: θρμττανελο τον Κυκλ.ωπα νιιιμουμενος. Subjicit auctor excerptorum narrationi
huic aliam non dissimilis ganeonis, aut etinin deterioris, Apicit. Tres Roma tulit Apicios, gulae studio omnes infames. ΗOrum trium duos unicus Athenaeus nos is tradit. Primus is est, qui vixit cum Rutilio Rufo, qui nom n dedit anno u. DCXLIX. et aliquot annis post, adnitente vel occasionem certe praebente Apicio isto, in Oxilium est actus. Alter in majore fama et fuit vivus. et nunc quoque est, quam ut pluribus sit nobis indicandus. Sub Tibstrio vixisse eum, narrat hic auctor, et Consontiunt Soneca Consol. ad Albinam matrem et alibi, Plinius L XIX. e. VIII. et Dio Nicaeus l. IJ II. Fortassio hic est. de quo scripserat Appion grammaticus, cuius librum Περὶ τῆi: 'Aetr κ τρυφῆς laudat noster in l. VII. Tortius. sicut et primus. Athenaeo soli memoriam nominis sui de- bot. Vixit sub Trajano , ut statim sequitur. Non enim possumus de lectione nostrorum librorum dubitare, cum Suidas in voce οςρεα non aliter eum describat. Errant, cui duos suisse Apicios scribunt: vido ad i. IV. De nomino primi Apicii scribit auctor fuisse nominatas placentas Apicias, divisas in γένγη πολλα, id est. Decies. In hoc potissimum delitiarum genere gulae proceres studium posuisse, alibi docemus. Caeterum placentas Apicianas alibi quam apud hune l. XIV. legere adhuc non momini, sed condimenta. Tertullianus de anima: Si ita 'u ficu rur, nonne illa anima plus folatii quam supplicii relatura es,nuod funus inter coquos preciosissimos in Uenit . quo condiment. Apicianis et Lurcontanis humatur ' De Apicio loquens auctor meminit Minturnarum, et urbem Campaniae osse scribit: recte, ut notum ex Geographis. Olim
tamen Kιντουροις hic fuit scriptum: itaque Suidam legii certum est. Sed quam saepe isti cucullato grammatico depravati codices errandi ansam praebuerint, scimus nos, qui in ejus libris multas hoc genus culpas observavimus:
53쪽
ut cum φοιταλιι ος male apud Sophoclem legit pro φυτάλ-μ cum apud Pindarum φρή μας δι' αἰθέρος pro ερ αρις
apud Theocritum θητα κοιλιξι ντες pro κυλοιδιόωντες ' inveteri epigrammate υςίγοιο Θεριςρα pro υσγίνοιο. Pari stupore, cur enim non dicam ligonem ligonem γ) σκωλια alibi legit et probavit pro ἀσκωλια, et ρουβάξιουβος pro
σουβα8ι8 3ος, iuba Ριυo. Nam ea voce uti necessario et
Graeci, ut Synesius ep. CXLV., quo putem respexisse Suidam, sed vitioso codice usum. Sub adjuvarum mentio in Notitia Imperii. Mitto nunc alia sane quam multa generis hujus peccata Suidae, partim notata jam aliis, partim nobis alibi. Scribo ὀ es ἰῆων μέθετο , εἰ αρζους κου restituta negatione, quae Occasione proXime praecedentis syllabae est omissa.
CAPUT SEPTIMUM. Corriguntur aliquam multi loci. κωλην 'Αρι, οξενειος.
ητον με Θυ , άἰτος κεκερασμενος ἄκρατος. Q se γεῖν αμαχ τοῦ se pro πεsi, et contra. Jamblicha mendae aliquot andicarae et sublatae. Tertullianus quidem antiquos philosophos gloriae ani- P- a4. malia vocabat, scite et vere nimis, si paucos admodum excipias. 1ed et gula' animalia non minore appelles jure pleros que eorum: Epicureos utique et Cyrenaicos sive
Aristippeos . . Talis ille fuit Aristoxenus, de quo Athenaeus: scp' ί κου κωλην τις καλε M 'Aριςοῖενος, ἰῆίως σκευαζομενού. Logendum Vero Ἐριςοξένειος. Nam alienissimum est ab auctoris monte, quod si rixere interprot s '). quasi fuerit Aristoxenus cognominatus Κωλ ν. Hoc Athenaeus non dicit. sed genus quoddam κωληνων singulari modo, nescio quo, paratorum, Aristoxeneum ab eo denominatum esse. κωλsjυ 'Αριςοῖενειος sic dictus, ut 'r, - κους φιλοζενειος, de quo fecit modo mentionem. Ubi Nicomedem auctor nominati scribe Νικομήδει τω Βουνῶν βασιλει, non τιυ Βιθυνω τῆ β. , OX usu linguae et melioribus Suidae libris. In isertio Euphronis comici versuum, Odo, απέχοντι πρωτον ημερων ποτε, offendit me VOX πρω-'ὶ Finxit Dalech. J
54쪽
I. CAsAUBONI AN ΙΜADV. IN ATHEN. τον, et omnino, si quid judico, corrupta ea est. Corrigo sine dubio προς αρκτον. Erat tum Nicomedes in Scythia, quae regio est ultra Pontum, verius aquilonom.
Fuisse in Scythia, probat sequens versiculus: τ γΣκυθιαν ἔλυσε τὴν ἐπιθυμιαν. Ergo πρω: αρατον. , Crim nono legit Dalecampius 'Aποζέσαν. Ego non vid PO. Cur necesse fuerit, oleum fervesieri, priusquam in sartaginem infunderetur: lego igitur, ut editum est , A rοζεσαι ἔλαιον χέαο, id est, infuso oleo, ut 'erveret ιH eo ι et coqueretur ista falso credita apua. μοζεσαι pro si ςε ενα- πο εσαι, vel πρα το ἐναπ., ut in eret vel in ervefaceret. Scripti quidam αποζέσοια pro ἀποζειν ποι ησας, 1ignis, Cut1-one τὰ Hiphil Hebraeorum: non probo. Myconia, quos sua vilitas nobiles fecit, melius per o parvum scribuntur Μυκονιοι, quam per ae magnum: etsi ita codicos hoc loco et apud Zenob. ac Suid. : vide ad 1. VIII. Arcniloctu locus incipit a verbo Πολλοω, non unde putavit Dalec. . In eo scribendum Πολλο, δε πινων κ χαδί ροητον ΠΟΠαεθυωυ. Vinum etiam Vocant poetae. HipponaX: 'Oλιγα φρονουσιν οἱ χαλὶν πεπωκοτ Ea ratione sic di tum
vinum, qua Bacchus Aυαῖος, et poetis λυσιμελ Ueteres Athenienses sic τον ακρατον vocasse, seribat Apollonii
interpres: χαλω τον μου, temetum bino temper um,
id est, meracum: et, ut elegantissime ait b Johannes in Apocal , οἶ.ος κεκεμψμDος ακρατος. Apollonius: Uινε λ& του λαρον μου. Possumus minima mutationΘsenarios aliquot ex istis Archilochi constituere: quao fuit Turnebi sententia. Ita scribemus: Πολλον θε πινων κ' χαλίαρητον μέθυ, 'Sὶν ουτε τι μην εἰθηνεγκας ουτε KΛη- θὴla οἶα 88 ip , αλλα irε Γας ρ νοον τε A. ψρέ
δυο 'κπι δει πνον αμαχοι, duo, quos nulla vi aut copia ciborum expleveris, aut herbam porrigere coegeri si Asa p. as. lianus princip. Var. : πῶν Ο, Ῥῆν φαγεῖν ἄαχχο paulo aliter: nam Eubulus quantitatem ciborum spectavit, Aolianus magis qualitatem. In hoc versu his ponendam osse vocem φιλοκρατης, docuit in Lectionn. suisoruditiss. Muretus. Nos in ea libri primi editione, quam
ὀ θαυμαςοτατος Turnebus anto editum illum a Mureto librum Lutetiae curavit, locum restitutum invenimus.
Uter utri praeiverit, facile eruditi judicabunt. non solum ex ratione temporis, sed et morum ac scriptorum utrius. v tabis etc.J
55쪽
que eomparatione. Quartus versuum Eubuli mutilus cit: quintuS Vero υτερ αετρος. Nos ita censemus scribendum, audaciore quidem, sed, ut s pero, haud temeraria COΠ-jectura: Eνα γαρ εκεῖνον οντα, coc οντας θυο Aογίζοι πι, νη Δα, 3μεγαλμαλλον θἀ τρεις. ον Oae τι παροεκλω θέντα προς φιλου τινος , Eis. Versus duo de non omittenda compotatione, in qua nihil a te exigatur, sunt ἀξε s οτοι,
ut plerique omnes proverbiales: dicuntur Chrysippi, quia ex ejus philosophi libris sumpti sunt a doli nosophista. In
posteriore scripsimus ου παραλει τού , et judicium nostrum et membranas secuti. Interpretos i Dalech J probarunt ου περι πιτος cum prioribus editionibus. Negamus nos, περιλααβανειν κωθωνα else graecum sermonem, sed Opi-cOgraecum. Respicerent superiorem versum, et in Ohoc ipsum verbum. Fatalis vero graecorum librariorum error, παρα pro περὶ, aut contra scribentium, sive potius notantium, nam e notis haec menda utplurimum. FeX- centos hujus oporis locos hic error foedaverat: nec pauciores aliorum scriptorum. In unica liboili de vita PDtilag., a Jamblicho scripti pagina aliquot monstra nunc primulum Observata nobis peperit παρα saepius scriptum
pro περι . Adicri bain, quando in eum incidi sermonem, unum aut alterum exemplum. quia insignia sunt. Sapienti viro Tnymaridae a suis discedenti set jam navim ingresso dixit amicus: Dent tibi, o Th; mara , dii, quoecuprs. Illu eXclamans, bona verba, ait, quin potius velim ego quoc mihi cunque a diis contineent. Divina plano oratio, et christiano homine, si unum Deum agnovisset,
dignissima. . Haec ita apud Iamblichum d bent scribi:
In edito nuper libro omnia sic depravata, ut verae sentontiae non pes, non caput appareat. Ibidem bis περὶ 'Oρφεῖ pro παρα scriptum male: et mox περὶ τῶν ' )ρσαων, item
male. Aliquanto post ait Jamblichus, hausisse Pytha o
Antiphanis sequuntur versus: Μακαριος ο βιος φ Ζει μύμει καινον πορον Ευρωκειν, ιυς μασσγημα ταις γναθοις εχω, Athen. P. III. T. I. C
56쪽
3 af. Lo us m ndi manifestus. In utroque versu laborat modulus metri: tum autem sententia absurda. Quaenam obsecro felicitas. subindo sollicitum esto do invenisenda aliqua nova parandi victus ratione 2 Praeterea saltaui 2 ii, id Antiphanem sensisse, qui contrarium potius voluit, ut ox praecedentibus clarum, et instituto ab auctore nos rosermone. Corrigo: Mακαρς ο βίος ' ου ω laiγον
πορον Κυρεῖν ποθ ως ταῖς γνάθοις hortunam suam praedicat parasitus. Beatam, inquit, vi aminihil mihi opus . novam quot diebus ratione in ini/e, qui habeam, quod edam. CAPUT OCTAVUM. Στεγανομιον, pretium mansioniS. άκαπνα Θυειν. HO-
εζωμα, ' η'αιλας, αυρος. Le es de non comedendis agnis et vitulis. απρατος ἀρην. φλεγμα ψυχης. Vinum cardiacorΠm. Mos taeterum, ut hospites lavarent etiam pudicae virgines. Epitomao auctor cum haec sibi excerperet, Omnem sermonum seriem et operis totius faciem ita corrupit, ut, quid a quo, et quorsum dicatur, in illius excerptis nulla coniectura possis assequi. Omisit Cnim, quaecunque fero ii cori et nexus gratia, ut fieri amat in dialogorum textura , erant addita. tanquam vesti praetexta. Si quidojusmodi non est omissum, scias, aut verbi alicujus venustatem, aut dicti novitatem secisse, ut id excerperetur: quod nos cum alii S laon paueis Observavimus locis, tum
in in c0. quae Anti phanis versus statim sequuntur. Tαυτα
is re unus convivarum post longam et testimoniis antiquorum plenam orationem. Haec, ait, domo ad hoc convi-Gium attuli, jum ante meditatus, qtii possem buc accedere
cum 'arata mercede, quam hospiti meo darem. ςεγανοαιον
upud Atticos nam alii aliter) ea dicitur merces . quam
liospes ex ho itio discedens pendit stabulario. Latine
57쪽
pretium inaus ovis. Apuleius: quin imus, et itineris matutini gratiam carpimus ' stimo Iorcisti m , et pretio mansiovis stabulario persoluto, capessimus Diam. Editum erat περιγένω uoci, pessimo eXemplo pro παραγένωμαι. Culpa librarii errorem genuit interpretis posterioris fDMech.J; nam mirum, Malalem et legisse recte, et non male intentiam expressisse. In editione Turuebi pro vorsibus habentur haec omnia, et distinguuntur: magno prosecto errore. Neque hoc dico, ut magni viri, quos veneror, maneis violem: αῆ τουτο φίλον Διὶ πατρὶ τ οιτο ' sed ut aequioribus utar doctis viris, siquando in tam longo opere mnus irrepens nos opprimat. Adjicitur ab co-dem: g, απνα γαρ αοιθοι Θυρ αεν. Vetus dictum est, cujus auctoritate factum suum tuetur iste conviva, qui dixit modo, se pro symbola auctorum locos recitas 2. Iurnamque est hoc, inquit, cantorum et poetarum, ut fucri pcent sine fumo, hoc est, laute epulentur nullo pio sumptu. Θυειν hic potius το ευίοχεῖσθα, quam sacris candi actum significat: quia rem sacram convivium opiparum sequebatur. ἄκχπνα quae dicantur proprie, docent nos et jurisconsulti. In hoc proverbio denotat ea vox το ἀδα- πανον ' quia dapsilium epularum symbolum apud poetas est ignis aut sumus: ut in hoc auctore saepe vides, et te-1tatur dictum vetus in schol. Aristopli., το πυρ ευαχώς cI - μειον. Sic igitur dictum istud παροιμια θες auctor noster usurpnt; alii scriptores aliter. Leonidas, poeta epigramis maturius, versiculos Caesari osserens muneri, Καλλιο οῖς
τίρ, inquit, αμπνον ὐὶ θυος. Michael Psellus in opistolis pereruditis, quae lucem, opinor, necdum videre, loquens de solemnitate nuptiarum, cui admixta severitas philosophica: ου γαρ ii δειν ταχ 'Ελευσινιαζ nempe τελε- ταις, et fortasse addenda vox ea nostro codici) Mλλων
προσιένα, καs μυ ηρίοις α τεχνως ἀπαντησεσθαι, καὶ αναυλον aco αχορδον εορτασπι παπι γυριν, A. V θυσαι o φασιν ακαπνα. in excerptis capita incipere a voce ora, ut in epitome Strabonis nunquamnon. hic vero non
λαιοὶ ζ. Cum ista legas, non aliud arbitreris, iusi de usa verbi μονοφαγεἰν monuisse Athenaeum. Ego tamen aliter censeo: puto enim, Athenaeum isto sane quam opportuno loco, bona siquidem primi et secundi pars veterum mores circa mensam continent de consuetudine antiquorum egisse, qui soliti in suis conviviis suas singuli separatim escas ςOmedere, nec in commune convivari, verum
58쪽
36 I. CASAU BONI ANIMADU. IN ATHEN.
ἰδίαο μερίδα c εχο:/τες. Talia suere illa horoum apud poetam convivia. Quam ob caussam Plutarchus 'o αγρικας δαι- τας et ρικα δεῖπνα agitari ab iis scribit, qui habent quiςque sua n sibi appositam μερίδα. Sunt alii codices magni ejus scriptoris, in quibus scriptum 'o αβρικας et 'Oαβρικα ' eamquΡ γραφω u doctisti mi viri sunt interpretati: sed liquot mihi, alistram veram es te, hanc salsam.
Nam Homericarum epularum eam esse omnium rationem, sciunt Omnes, d iis aut ni loqui Plutarchum, satis ipse indicat, cum eadem convivia ςρα ροτικα καὶ παρεμβολικα, multaria et castrensia, nominat. Ita igitur veteres: postea coepere in commune apponi cibi: in quo humanitas ei te major visa est. Caetorum de vocibus μονοφαγεῖν et μ ονοφαγος libro II. cap. VII. Sustulimus paulo post inutilia verba. Iεs4 τκ των ηρωων καθ' 'Otιηρον quae ista praeco lobant, ' Ο Oμ ηρος ορουν, et Cactiora: et erant illa verba titulus sequentis sermonis, ex ora libri in contoXtum translatus. Sunt autem, quae disputantur hoc loco de heroum apud Homerum vita, sumpta ex Dioscoridis Opere, cui erat index οἱ παρ Ομ ρου νομοι, id est, De ori ins et institutis, quae apud Homerum observantur. Didici hoc, docente me Suida, qui in ' κηρος plurima cx Athenaeo descripsit: neque nuctorem tacuit, undo haberet Athenaeus, quod fecit eclogarius. Hic est 8. Dioscorides Isocratis discipulus, ut paulo post dicitur:
laudatur Athenaeo et Dioscorides εν 'Aπομνημονευματι, qui non est, opinor, alius. Legebatur εαφυσαι παλοηναυτήν - αρχης et ita Suidas quoque: verius est πασιν aut παισίν. Talia nonnulla observari possunt, si cui tantum fuerit otii, ut Athenaeum cum Suida contendat. Ait, Homerum Omnibus carnes assas apponere, non Coctas aliter. Plato III. de republ. , Homerus, inquit, επὶ
κοῆ ταυτα - θαλαττη εν 'Ελλησποντί θ οντας, κτSεφθοῖς κρέασιν, αλλα μονον οπτοῖς. Menandri locum, ubi nominantur υποβι νη Δυντα βρωαατα, habes l. IV. non
long a principio, et iterum l. XII. Scribendum addito
articulo: κω το παρα το πολλοῖς λαςαυροκακκαβον καλου-
μενον βρωαχ. Aliud παρα πολλοῖς, a multis: aliud παρατο πολλοῖς, a Uulo. Est sane insimaΡ atque estricis plebis dictio λοιςαυροκακκαβον, qua neque os suum, neque suas chartas inquinarent elegantiores. Nam Chrysippi τοσυρφετwὀεις ex Seneca novimus et Galeno. Locus autem
sumptus est ex illius libris καλου καὶ ηξονῆς. Etiam
59쪽
λα αυρος pro catillone plebeja vox. Critici vetores ob dictionem ηφειλάς ιυρος Menandrum OX agitarunt, literarum subtilitati sine aemulo genitum. De lego Athoniensium,
qua vetabatur ἀρνού ἀπεκτοῦ του esus, conferendus auctoris hic locus cum alio l. IX. , ubi ex eodem Philochoro et Androtione molius hac de re et plenius. απεκτον ἄρνα cum recto essent interpretati agnum intonsum: mirum, cur addiderint 'b ineptam appendicem, impexumet e. Diverso enim sensu usurpatur τὰ πέκειν de pocude set dolana. απεκτος agnuS dicitur tenellus, anniculo minor, nondum ποκιχ ψεις, ut ait Theocritus, cui nec citisa neqtie tonsa lana est. Lana ἀπεκτος , non pecetita, Hon cnrwiUusa,
nec praeparata. Similis fuit huic legi Valpiatis constitutio, de qua Hieronymus contra Jovin. l. II. Imperator Valens, inquit, ii per legem per orientem dederat, ne qΠis Uitulorum carnibus vinceretΠr, utilitati agriculturae pro Didens.
Nota etiam vetustissima lex des non mactando bove aratore, cujus et Graeci iaciunt montionem, et Varro in libris de r. r. Homerus, inquit anctor, facit homines numen colentes ἀπο τ;ῆς διαιτρης, parte vicitis ini: iis, quibus vescuntur ipsi. Graeci dicerent τας των ξεωνων ὐταρ- χοα c. Libationum veterum ritus nemo ignorat. Interpr.
Dalech. : tenui frugulique et ictu deos cosint. Deos misellos iquando illis victum mortales suppeditabant, et demensum ad metiebantur. φλέγμα et φλεγ μουχὶν latiorem signiscationem hab pro in libris Hippocratis aliorumque Veterum, quam in recentiorum scriptis, saepissime docot Galenus Athenaeus pro morbo es riως usurpat, ut cum scribit hoc loco , victu parco seri homines sφλεγμάντὰς τά σὰ φιατακοι τὰς , id est, fanos et corporibus et animis; et paulo post, κτε φλεγμονην ἔτε ακρασίαν πεπονθοταν τίυνευ βεβια κοτων. Quod ait de vino cardiacis propinari solito, cui sit aliquid σιτῶδες immistum, verissimum est. Sic n. medici praecipiunt, ut Trallianus; cujuS appo- p. 29 nam verba illustrando huic loco. Is l. XII. syncopes varia genera e X plicans, et earum curationes docens, praescribit saepius αρτον εις οἰνον κεκρααένου, panem tu vinum intinctum: sed tmemate eo, quod inscribitur περ ι των ἐπὶ φλεγμονας πυρετωδεσι λειποθυ μουντίον, ita praeeipit: ρ που ὀιδοναι, μαλιςα ξε εις χοπνδρον εφθον οἶνον ἐπιχέουτα προσφερειν, εἰ δε κ' ἄρτον ἀντὶ του χονὁρκ ἐπ ὁοί-ς, το αυτο δυ-
ναται. Ex his potest intelligi, quid signiscet auctori Addidit Dalech. J
60쪽
38 I. CASAU BONI ANIMADV. IN ATHEN. huic το σιτῶ lio. Cocali filiae cum vitae Minois insidiarentur, occalione publici inoris usae sunt, ut Oum interficerent ' Advenientesm de more lavantes, calidae locosidoni serventem insuderunt. Zenobius: MDαι τα Κρη- ν βασιλεῖ ri Κωκαλου θυγατερες ἐπ6χεαν πίσσαν. Recte colligit hinc Athenaeus, fuisse illis temporibus moris, Ut virgines honestae podos advenientium hospitumla Varenti Quare, cum apud Homorum similia inveniuntur, neque mirandum, ne lae succensendum maXimo vatum. Deest aliquid post βεβιωκοτων. Sententia auctoris hujusmodi lectionem flagitat: τα κρῆ ποιεῖ σωφρονως α πτ0μένας, quam ob caussam foeminas inducit Homerus hospites casee attrectanteS.
Θετταλ ον σοῖα μοι , sophisia Thessalus. πάλαισμα, disputator, et id genus multa. Jentandi consuetudo. διανηπιζεσθαι, solvere jejunium, απο
νητὶ σθαι. Ne schii locus o fuisse illum Christia
num. Mendae aliquot sublatae. Anamomnonis verba. quibus satetur culpam admissam involitation o cum Achille, proferebantur ab Athenaeo in hunc modum: 'ALλ' επεὶ ἀασά uην φρεσι λευγαλέησι πιθ - σας , Η οἴγω ριεθυων, ψ α σβλαψαν ,οὶ αυτοί. Posterio rem horum versuum nulla hodie editio agnoscit, neque 'ID EI. ι. iisque ἰαρτ. Priorem leges in nono Iliad. atque est g0minum Iliad. τ.: Aλλ' si ει άασα ιην 1 ori αευ φρενας εῖέ-
λςτο Ζ e. Ne Athenaei quidem temporibus aliter ha-hu ro vulgati codicus Homori. Ideo subjicit statim, cum ita locum poetae proseri, sequi se Dioscoridem, qui sicomundaverit. Lego CX libris, quibus olim usus Eusta