Animadversionum in Athenaei Deipnosophistas libri quindecim. Accedunt virorum doctorum emendationes adnotationes vel editae vel ineditae

451쪽

Suidae et ipsus Athenaei: ut aliquanto post κινναμώμου και εἴριξος. Sic enim et M SS. At in epit. ψ ιος. Porro ait Polybius, exposita futilis ista unguenta ἔν ολκiosc. Quae quidem arculae non orant, ut versum vidi mus, ted labra anas la ad instar magnorum craterum ossicia. Ita deis scribit Hesychius, et confirmant auctorum loci. Ex iis etiam clurest, hOlciorum in balneis suisse usum. In plutarchi Alexandro junguntur ολκια, κρω σοὶ, πιελοι et αλα- βαυοι. Sic accipe etiam in historia Judith c. i5. Atque haec ad ea, quae de Antiocho. Transeamus nunc ad regiam us re et incredibilem in modum magnificam Ptolemaei Philadelphi pompam.

CAPUT SEXTUM.

Tentoria diebus sepis sigi solita. Oecorum Aegyptio

A Aρο Ω τοῦ αρἴασθαι τῆν κατασκευασθεῖσαν σκηνήν ἔν τω της ακοας περιβολω χ. Saope diximus, solitus olim per solemnes publicorum sestorum aut panegyrium dic S OX- strui. quas vocabant Latini umbras. Gra 'ci σκιαδας et σκηνας. Tabernacula erant in festae urbis viis aut thurbanis locis compacta excipiendis peregrinis, qui partim P 3qq ad ludorum spectacula, partim ad mercimoniorum inCunda Commercia undique concurrebant. Erant etiam festa quaedam, quorum ritus tentoria jubebant figere, ubi populis. universis relictis domibus, se continebat Certo dierum num 'ro, donec solemnitas omnis e St peracta. Talia festa erant, de quibus diximus l. super. c. 9. Videtur it Alexandrinum festum, quod hic describitur, eodem ritu celebratum. Nam ea causta, nisii fallimur, fuit, Cur rex ipse in tabernaculo morari necessie haberet. Hoc igitur tabornaculum describit Calli Xenus, priusquam pompae totius ordinem explicet. Si des illius suit ευ τω τῆς ακρας περι Ιολω, intra at cis I ptum, vel ιutra iambatum collis.

452쪽

43O i. CAsAUBONI ANIΜADU. IN ATHEN. Utrumque significat Graecum αγιρα, et munitum in urbe locum, id est . arcem, et quamcunque editam urbiS partem, ut collem, quomodo hic malim accipere. κίονες διες όθησαν Et λιν M. Columnae freneue ce o interυado pusti-

Aegyptii, ut appellabant architecti. Vitruvius i. VI.C. in.: Iu Aed titi oecis supra coiu uvas vindicia, et ab epi-syliis ara paridies, qui Ioui circa , imponenda est routienatio. Appellat Callixenus συμποσιο inferiorem partem tabernaculi: quod quidem amplae vastaeque coenationis instar habuit. Atque hoc soli im istius aedificii ad usum pertinuit: reliqua omnia ad ornatum. αυτη δ' ἐνεπετ Θη

riguutio O,έγη του συαποσίου circa medium tapetibus secta es exhause' in coeli modum, coloris coccinet admodum Uerdentis in albediueus. κρανίσκος est papilio coeli aut tholi formam referens, ut pluribus expolitum nobis l. lΙ. atque etiam alibi. Idem et ψραυος aliquando significat. B. Chryloli mus de Xerxe: Tl θε σοι ο χρυσδε γρανος εβουλετο, αγοητε; VOcem κοκκινοβαφεῖ tollendam cerastierunt docti propter insequentem περίλευκω. Sine Caussa, ut alibi disputamus. περίλευκος id valet, quod diXimus, vel albo praetextus. καθ' εκατερον Ζου μέρος ξοπιδες μεσολευκους ἐν πετασμα σι πυργωτοῖς καrειλη αυμένας. Sta ibo μεσολευκοις εμπετατα ασι π. Repetendum autem ex superioribus τοκοκγεινοβαφεσιν. Ah vir ue purio libuit ea contignatio trahes circumtectus tapetibus coccineis albo distinctis vel mediocriter albicantibus) turritis. Cognatae voces sunt, quas in commentario de coloribus accurate eXplicamus, λευκος , εκ λευκοc , διαλευκος , ἐπίλευκος , μεσολευκος , μι-εολευκος et περίλευκοc. Sic autem dicta εμπετασμ ατα πυργωτοὶ , quae turres pictura vel textura repraesentarent:

sicut ζωωτα dicuntur et Miluta, quae animalium figuras intextas habent. των δε κιονων οἰ αὲν τεσσαρες ωμ. Quatuor illae columnae . quae latitudinem designabant. At οἱανίμέσου sunt ternae reliquae ab utroque latere longitudinis. τμ ων 8' εκτὸς περίςυλορ επεποιητο συριγξ ταῖς τρισὶ πλευ-.34s. ραῖ . Id est, ultra istas column s aliis ad tria lateria circumpositis tres ρ es si perei ae contectue erout, si uerae quidem . sed ang si De. Hoc declaratum voluit Callixenus voce συριγξ, non quod visum Dalecampio. Intra h. l. :

χωρίζουσα τἐν γυναικωνῖτιν. Sicut Polybius accipit in de

453쪽

LIB. V. CAP. H.

scriptione loci cujusdam Alexandriae l. XV. ἐ τὶ δὲ τῶν

ἀγα μ έσον χπρωκ. Scrib. χωρα γ. Ut enim a nona Mox εν δὲ ταις ανα μέσον χωραις. θια την του μίχοντος αέρος ευκρασίαν. obtinuit apud Graecos, ut dicatur aer. Quare vocem χερος tollas licet. Sodcum vetustioribus locutus est Athenaeus, Aristotele, Theophrasto, aliis: neque mutandum quiCquam. Quod ait de aere Aegypti et coeli temperie floribus apta, notum ex Theophrasti et Plinii testimoniis. Hujus quidem

judicio terrarum omnium accommoduli Vma uus uenus affex plus copia rogae, t. XIII. C. 3. Sed minus odoratas esse rosas Aegyptias caeterosque flores latis constat. εἰς τοτ c σκ-- ωαφος κατεηαπαςo χύδην. Eclogarius videtur legisse κατίσπα . Ait enim: τὰ της ἔξαφος με- τέλει προσοψιν λειμωνος ανθεσι χύθην κατασπασθέν. Noa probo. πινακες των Σικυωνιακων ζωγραφων. Dalecamppictorum Si outorum tabuiae. Sed aliud est Σκυ--, Sicyoniorum, aliud Σικυωνιακων, vel, ut habent membranae, finitium bicyoniis Ae fortasse αγρα- φαυν scrinendum et de picturis Sicyonii generis intelligendum Dividebatur enim pictura in genera Helladicum, Asiaticum et Sicyonium, Q uS auctor Eumolpus Sicyonius. ας ὀὲ μυθικως θιαθέσεις. Quue m Ichu urta a tiruenta, id est, eX fabulari historia petita. nςe1t defcraptro, ut recte vertit Dalecam pius. Ad I l Strabonis eam vocem exposuimus. In subjecta pompaο descriptione ait Callixenus, multaS in ea fuisse ὀ θέσεις αγιο ς αῖ ιας, Id est, multaS rerum variarum ε&ασία dignas narrat: et paulo post de Polemone Perieoeta scribit, eum εξ σασθαι θιοεσιν ἐγ waοῦντι, id est sextabulae cujusdam, cujuSmodi erant, quas Ph1lostratus interpretatur in Iconibus. Ἀρεοὶ - ριέκειντο εναλλαε αργυραι τε κω χρυσαῖ . Imo άργυροῖ τε και χρυσοι. Neque enim alio genere vocum ., εος usurpare, opinor, voluit, quam Omnes alii. Aut figura

est πρM. το ' Ἀγομενον, et reserendum ad vocem εἰκα

αι. Nam revera hoc loco nihil aliud nisi Σ Η εκατε λ π ρλ. Scripti melius ἐν ἐκατέροι

gantur istae in antris fuisse tam iasii o

454쪽

432 I. CAsAUBONI ANIMAD v. IN ATHEN. de queis modo est dictum, vel juxta antra et ad illorum latera. Sed in ipsis potius antris locatas arbitror, et quidem eo situ, ut se invicem respicerent. ζῶα appellat. 3 6. simulacra integra satyrorum et personarum tragicarum ac

comicarum: alioquin erat usitatius προσωπα dicere, ut mOX προσωπα τε σατυρικα κου κωπικα καs τραγικά. Quod

addit, ἀληθινον ἐχόντων ἰματισμιόν, hoc Vult, has personas ornatas suisse, ut cuique earum conveniebat, vestibus veris, non simulatis. σκευην propriam hujusmodi personis docent nos Julius Poll. l. IV. et poetarum interis pretes. Dalecampius lectionem aliam commentus est

sibi et secutus. Nυμφα ἐλείήθησαν, εν αἱς ἔκειντο Δελ- φιαοὶ χρυσοῖ τρίποῆες. Lego: νυμφαῖ' ἐλεί θησαν, ἐν oti. Sacra Nymphis loca appellabant νυμφαια. De iis accipio haec verba, etsi diserte scriptum etiam in epitomah μφαι et ἐν α ς, quod quomodo exponi recte possit,

non intelligo. τῆς πρωτης ἐρέας. Dalecampiue emendavit τῆς πρ. ἐμέρας. Mirum, quid hominem doctum mo verit. Nam tapetes τγῆς πρωτης έρεας, id est, e Inna praestantissima, cur ei displicerent, caussae non erat. Theocritus in similis pompae descriptione tapetas similiter laudat: IΠορφυμοι δε ταπητες ἄνω μαλακωτεροι υπνω, A Mἰλητος ἐρει , χ ω ταν Σαριίαν καταβόσκων. G εἶναι δυο κατοὶ κλίνην , επ' αργυρων διεξρων. Vocat διέθρους repositoria tripodum, quae binos simul capiebant. Sic diapροὐ proprie sedile duorum CapaX. των κυHκίων κω ποτηρίων. Alia lectio est κυλικείων. Id erit, vasorum potoriorum, et thecis suis contentorum, et eXtractorum. Quid sit κυλικεῖον, exponitur l. XL Sed non displicet κυD-κίουν. Mox tolle particulam καὶ ante κατασκευασματων.κtas τοι γένη μακρόν ἐπεφαινετο uοι δηλῶν. Scripti libri διε- φαινετο αοι. Ait autem τα γένη, quia soliti veteres diversa poculorum genera habere quam plurima. Fidem fecerit XI. hujus operis liber.

455쪽

nerva . λικνοῖο ροι mulieres et viri. Macetae Bacchae. Smilax inter Bacchi coronamenta. λημνίσκοι et γυνί ιοι. Cois. Alia

terra multa.

A ercurramus do scriptionem regii tabernaculi: nunc ipsam pompam paulisper spectemus. Est autem tradu- aut transvectio. Graeci id dicunt πραπειν vel πομπευειν, itOJU παρέρχεσθαι. παριένα et διαφέρεσθαι. per publicas urbis v)as, a loco Certo in certum locum, si ve eundem, sive alium. In hac narratione uterque terminus siletur, et et si 'εν. Suspicamur nos, prosectam pompam ab illa urbis parte .. tibi fuit Ptolemaeo fructum tabernaculum . in ejus dei templum iis perductam, cui ills honos habebatur praecipue. Qua ducta fuerit, non praetermit- ptuur: ηγετο ὀια του κατα την πόDν ςαθω. D se hoc stadio facit Strabo mentionem l . ult. Ordo autem pompa 2 aCCuratissime explicatur, et tempus, quo coepit pro redi. licet πο- 'riwu pompa vel primum ferculum ἐβi σευ Κωσφορε . Luciferum, stellam diem ducentem, in tabula expressorant: et tabulae principsem locum inter Omnia .pompae sercula tribuerunt. καὶ γαρ, ait, μῆν

νον. Puta duci coepre pom i, quo tempore oritur Lucifer. Ηaoc satis declarant, si attendissent viri docti, praeCedentia. πρωτη θ' ἐθώι εν 'Eωσφόρου. Par tit similis ratiomus, quod et statim sequitur: d fisso pompam sub vesperi exortum; propterea agna 'n es usisse illius stellae simulacrum Sic enim accipien tu ista minim se obscura, nisi Oελοκω μεν, Verba: τψν Γ τελευταίαν E-ὐκ ν νεν

etram hic nomen o mi, ut sarpissime in hac narratione. Atque in hu)usmodi locis non id significat, quod

1ive, ut Latini loquuntur, singula pompae fercula. Si

biportum Latini appellant iustoriae r artem primam aut Athen. P. III. T. I. E se

456쪽

secundam. Sic etiam intellige, quod scribit de secunda

Sequbbatur Lucisori simulacrum ferculum divis parentibus regis et reginae sacrum. Deinde aUctor multaS το - ποις in unum cogit, et ait: μετα ταυτα α τα , Θεαν

σκεM P. Quae ita erant vertenda: poli has sequebantur deorum omnium pompae hoc eit, imagine S) υγ uuMι o, qui historiae cujusque issorum cout eui 'hiat. PotCrui CmΙOsus lector dolidorare pleniorem descriptionem hujus partis, quae universae pompae fuit caput. Continebat enim deorum omnium simulacra , fercula, tensas et totius veterum theologiae ad vivum expressam imaginem: supersedet tamen Callixenus narratione hac, contentus. Had 1- casse cupido lectori. unde possit reperitare, quod hic non

σκοπείτω. Si quis . ait. singula pompae hujus scire cupit. sumat in manus tabulas illas, quibus quinquennalis ludicri Olympici solennitas depingi solet, utque eas intueatur.

Quasi dicat auctor: et in ornandis deorum Omnium 11 mulacris, et in Ordine. quo producta est cujusque,efigies et Mno verbo in caeteris omnibus ad deos spectantibus idem plane servatum in hac Ptolemaei pompa, atque Olbmpiae, cum celebratur ludicrum Olympicum. - τετ χρίθων γραῖας intexpretamur pictorum tabulaS, quarum argumentum erat celebratio alicujus penteteridis. Notamus et alibi de hoc genere tabularum. Sed non sunt praetermittonda hoc loco Athenaei verba e l. XII.: οἰήικο αενος Ἀθ/υΜσιν ἐξ 'Oλυ orlας, δύο πίνακας ανέθηκεν, 'Aγλ48. τος γραφην' ων ὀ ιιεν εἶ 'Ολυμπιαξα καὶ idυθιαδα Oανήσας αυτον , εν θατέρω Νεμέα ην κα ενη , και επι των γουατων, καλλίων φανόμενος των γυναικείαν προσωπί .

Potest accipi γραφή et de libris eo argumento scriptis. Sic in Plutarchi l. de mus simillimus loca is accipi Lurcommodius. Nam ut probet auctor, antiquissimos tibicinos cecinisse in ludis μ ν λοποιηιιένα, ουτο S. Inquit, δηλοι η των 1Παναθηναίων γραφη η περὶ του μουσικου αγ υνο Etsi autom in multis Graeciae locis πε αεττρι οφ αγωνες Celebrabantur. tam sen omnium penteteridum longe nobilissima fuit olympica . quae ineunte quinto quoque anno inersdibili frequentia hominum ma linoque apparatu a I- tabatur. Quod si judicii non fallimur, putamus. etiam istam pompam Ptolemaicam agitatam esse occalione testi

457쪽

LIB. V. CAP. VII.

cujusdani quinquennalis. Quod etiam arguere videtur 1ita Ι'enteteridIS eigies, quae inter caetera dicitur paulo poli suisse gestata. De magnificentia pompae caeterorum deorum liget tacere conjecturam ex unius Bacchi choragio u Dertim hic descripto. In ea descriptione feris uniis Dra VetereS sιτάξας φεροντες β τσ λς non, ut editum e st, κισσίνας. De et lychnio o byssio postis intelliuere. Iι vero, Ei ερον o αυrλι d Ma Diα ἔξαπ) χχὶ κισσι ς' : η Ci 2 4 λη που - x, exarata manu loction. di non minus Corruptum, uuam illud ESωσι. Fortalio icribendum κίοσι, ut interpretes, vel ut CPnsemuS nos, κανόσι. Cogita, lector ingeniose. Mihi quidem emendatio perplacet. non quia nostra est sed quia vox huic loco aptissima vide tur. Sio vocabant in operibus cuJllScunque materiae exstantia a restiuua su- porsere ornamenta, quae quidem in longum producerem tur in modum regulae. Sic it e dixerunt in lectis p dum et similibus operibus ornamenta quaedam lenticularis formae, de quibus plura observamus alio loco. Dixi exitantia: quae enim non eX stant in longum productavi Te appellantur. Ideo operibus textis μMκο -σαρυῖΣ

cribit Pollux. Unde virratu tetulo Uirgilio. Sed

et ραβῆM quae eminent, dicuntur: ut in illis ostreis, quae appellant Graeci τραχυοςρακα et ραβδωτα. Pro εο χρυσων μονομαν est in epitonia is χ οὶ Deinde pio εν πορφυρπις χ αμι invenio in membranis Mox non longe supple ex membranis:

I ISS., in queis Ir' cuiatoi uin IJ. Corruptum est quod ita tim sequitur: τy Ω τετρακυκλω ἰερεῖς καὶ ἱέρειαι.

te: περσχJς PSASTαι, Clamant vitium percu ista Dalo

eam pius seeit εν Περ j λθ. Ingenio, nisi sali: id majore quam judicio. Vestitum Iersi dum se in f p.r h

nobis X nophon et conditoreS Alexandri rerum etiam Plutarchus in l. de ejus fortuna. Sed κε ω illius sento

458쪽

ψ36 I. CASAUBON1 ANIMADU. IN ATHEN.crorum mystae atque interpretes praecipui erant, quOS vocabant Orpheotelestas, qui sere cum Bacchi orgialtis conjunguntur. Scribebam aliquando καὶ Inρσεφον . τελετα . Sed id jam non place L Nulla autem orgia aut mysteria sine vanno peragebantur, quam Virgilius vocat mysticam, Plutarchus in Alex. αυς in α λίκνα. Multa dehaC vanno scriptores. λικνοφοροι hic lunt foeminae: alibi viri, ut cum Aeschinem licnophorum ait tu illa De mosthenes. Erant et in sacris Minervae vanni. VetuS poeta apud Clementem et Plutarchum: Γατ' είζ οὀ- ξη, ορο χειρωναξ λεω , οἰ τ ἐν - γοργ υπ:ν εργα ν Θεον Στατοι σιλανοις προστρεπεσθε. Macedoniam olim et Macetii. A e1Ieappellatam, et Macedones adiacetas, jam vulgo notum. In proximis tamen hisce verbis, μετα δε ταλα αἱ st κιται, αἱ καλουαεναι Mιμαλλονες, καὶ Βασσαραι, και Αυὸαι,

Ma tae peculiari significatu dicuntur Macedonicae mulieres Bacchi comites, quae, ceu Deo plenae, furero iOlitae, ἔνοχοι ἶσαι τοῖc 'Oρῖικῶς καὶ το ς περὶ τον Δυνtσονόογιασαοῖς, ut de illis lori Dit Plutarcnus in bri Lex. Eustath. ad ΙΙ. ραψ. E. Smilacem inter Baccharum CorOnamenta recenset Callixenus, subjiciens: ἐςεφανω ac:

τινὲς οφεσιν, αἰ ξε σμίλαξι και αρ έλη και κιττω. Deca ro tamen Plinium lege l. XVI. c. 85. Sic autem etiam Euripides in Bacchis. Nysam celebrant veteres Liberi patris nutricem, etiam M. t ullius et Plinius. Ab ea sunt appellati montes Νysae, descripti geographis in variis

orbis terrarum partibus. De ioemina, non de ulla urbe accipienda erant, quae sequuntur: ς' : αγαλμα Νυσσης ὀκταπηχυ καθημενον, ἐνῆεξυκος μεν Θαψινον χιτωνα, et caetera. Invenio deinceps scriptum in epitonia ἐξῆς ειλκετο αλλγη τετρακυ κλος. Et statim εο ης κατεσκευχςο ληνος. Istud quidem perspicue verum . non, quod editur, εψε-εῆς κατεσκ. Sic modo dictum ἐς ' ης α γαλαχ Νύσσης. In eodem epitomae libro scriptum πλατος κδ, latitudo cribr- torum a , ubi habet edita lectio τεσσαρεσκαί3εκα. Hoc

molius dubio procul. ut longitudinis mensura arguit. Servemus igitur, quod est editum, cum hic, tum paulo

post : καὶ κρατηρες ἐκκαίθεκα, ων οι μειος εχ υρουν μετρη- τας τριακοντα, οἱ ὀου ελ ιςοι πεντε. Non assentios doctissimo viro Nicolao Sturioni, qui pro τριχκοντα restituebat τέτταρα, existimans, potitum vitio λ pro δ. Verius putamus, sex suisse horum craterum ordines, sive pempta-das, magnitudinis diversae. Primi ordinis quini crateres quinque metretas Capiebant, secundae pempiadis deceta,

459쪽

LIB. V. CAp. VII.

tertiae Is, et sic deinceps ad triginta crateras usque Callixenus, ut verbis parceret, maximorum set minimorum modum indicasse Contentus. caeteros mediae magnitudinis omnes tacuit. At sequentia perspicue mendosa: p. 3so. εἰ τα λεβητες ε2 ' βανα τοὶ εἰκοσιτεσσαρες, ἶγγυ'τ καις πέντε. Quid enim est βανωτοί; Dalecam pius emendabat αμφωτοι. Gravius, opinor, subest ulcus. Nam in βα- νωτοὶ inesse statuimus vocis ciωτοι vestigia. Illud β nu- mori nota est. Scribo: λέβητες ε2 ωτα εχοντες vel α ριφωτοὶ , αωτοι εἰκοσιτ. Etiam illud non probo, μαζονο- εἰκοσια τε. Lego mutato ge nere freta ονομιια, ut semper alibi. Malim deinde: μεφανωμενοι, οἱ μεν κισσι νω, οι πιτυι νω. Ut paulo ante: αυτη θ' εςεφανωτο κισσίνω 'χρυσω. Non autem κισσί o. Ets 1 legitur infra de Priapo :ςέφαγον κισσον χρυσου. Sed melius ibi quoque κισσινον. Quid est, quod vitii suspicionem in istis movere

et turtures, lemni os babentes rigatos ad pedes, quo facile a spectatoribus raperentur. Lemnisci sunt taeniae angustae. Optime igitur facit vox illa ad hunc locum. Legendum tamen λιγι σκοις, nisi et eclogarii lectionem, et consentientis etiam hic cum illo Eustathii auctoritatem insuper habemus. Hujus sunt vorba: 'R df, οτι ἐκ του

δε/εαέναι. . Utrum potiuS amplectar, non facile dixerim. Mox scribit breviator: επ ελέφαντος χρυσου κατακείμενος. Sed το χρυc adjecit ille de suo. Volebat onim sequentium horumce verborum facere compendium: ο I' ἐλέφας σκευ ν ειχε χρυ, ν. Subdit Calligenus: υπεθέθετο δε ἐμ- βχοας χρυσοβαφεις. Epitomae non contemnenda lectio

lum inter quadrupedes non ignobile animal. Vet res mombranae varie scribunt per ω vocalem modo ma nam, ut hic, modo parvam, ut in VII. Strabonis: ἔ ι θὲ των τετραποδων ὀ καλουμενος κολος, μεταξυ ἐλαφου καὶ κριοῦ τοιχλοος, λευκος. Valeant igitur, qui emendant λεοντων. Hybridarum animantium novum genus exhibent hic nobis Glamo exarata exemplaria, onelaphos nescio quos.

460쪽

438 I. CASAU BONI ANIMADV. IN AΤHEN. asinorum Cervorumque naturam participantes. Nam ubi scribitur ςρουθων συνωρίδες οκτω . ἐλαφρυν Ε πτα. Hui l-dinus codex et aliqui etiam Italicorum habent ονελ ων

τεμενεσιν εν Δωδω η Chysorrho ae fluvii. Etsi proprium ludicro Circensi animal est equus, sunt famen reperti. qui alia animalia juncta in Romanum circum producerent: puta , elephantas. Camelos. leones, tigres, cervos etiam, canes deinde. Haec nos in commentes rictri inuis Cirtensibus pluribus explicamus. Simile autem est, quod a Ptolemaeo factum narrat hic Calligenus. Ait enim, producta in ista pompa fuisse.αρματα καὶ συνωρβας elephantorum, hircorum, colorum, orygum aliarumque plurium bestiarum. Narrat deinde . cuique currui aut bigae juvenes binos fuisse impositos. quorum alterum πριιδαριον, puerratum, alterum παιθισκαριον appellat, ceu aetate et statura minorem. Sic in veris curribus, qui non ad speciem inansem instruebantur, sed ad pugnam vel cum hoste vel cum antagonista, duo semper gestabantur: alter, qui habenas tractaret, alter. qui pugnaret. Ille dicebatur e re ηνίοχοις. hic παραβατης. Erant autem hi duo, ut conditione, sic etiam cultu diverti. Pulcherrime 1d expressum est a Calli Xeno, cum ait: ἐπι δὲ παντων του-

τασκις. Hic erat verorum aurigarum habitus: saga circa humeros brevia, flagellum in dextra, in sinistra habenae, petasus in capite. Sequitur de vultu parabatarum, sive,

ut poetae Vocant. παραιβατων, ut Athenienses, apobatarum: παραναβε 3γ κει παιδισκαρια διεσκευασμένα πελαταρίοις καὶ θυρσολόγχοή, κεκοσμημένα ἰωατιοις καὶ χρυσίοις.

sic vero sunt quaedam nobis animadvertenda. Omnium primum παραναβαίνειν positum pro παραβαίνειν, nisi tamen

라틴어 텍스트